پیشاپیش یلدات مبارک😍🍉
یلدا یعنی
برف ببارد . . .❄️
و تو برایم شعر بخوانی!
آن هم بلندترین شعری که در خاطِرَت هست.
می‌خواهم بدانم،
وقتی گرمِ شنیدن صدایت، خوابم میبرد.
وقتی که تمام دنیا میلی به بیداری ندارد
خورشید با کدام رویش طلوع خواهد کرد🍉

امیدوارم مردم بزرگ ایران یلداهای بهتر و روزگار بهتری پیش رو داشته باشند.
و این روزهای تلخ گرانی ، آلودگی را پشت سر بگذارند.
برایتان خوشبختی آرزو می‌کنم

🎉✨ Longest Night, Sweetest Memories! ✨🎉
we send you wishes for joy, peace, and unforgettable moments. Let’s share the light of Yalda everywhere!
On this magical Yalda Night, from the heart of Iran to the entire world, we celebrate love, togetherness, and the beauty of ancient traditions. 🌙🍉 Pomegranates, poetry, and warm gatherings remind us that the longest night is always followed by the brightest dawn. 💖

Do you or are you?

First, let’s study TO DO.
When you want to ask about an action in the present, use do or does.
DO/DOES + Subject + Verb (S. Present) + Object
Examples:
Do you like to travel?
Where do they want to go?
Does the store sell office furniture?
What does he need to buy?
And that’s it! Any time you want to ask about a verb in the simple present, use does for he/she/it and do for all other subjects.
Now, let’s look at the verb TO BE.
AM/IS/ARE + Subject + Noun
The be verb has more abilities than the do verb.
Use be with nouns.
Example:
Are you a student? Are you in California? Are you a good cook?
Is he the boss?
Am I in your class?
AM/IS/ARE + Subject + Adjective
Use be with an adjective.
Example:
Are you hungry? Are you comfortable at your desk? Are you interested in science fiction movies?
Is she sick today?
Am I late for your appointment?
AM/IS/ARE + Subject+ Verb+ING (Present Continuous)
Finally, use the be verb before a verb in the continuous form (ING).
Example:
Are you listening to the presentation?
Is he working late tonight?
Are they bringing any snacks to the meeting?
Is your phone battery charging right now?
So there you have it. I hope you find this information useful. Now try asking some questions with Do you…? and Are you…? and see how it works for you!
 

👈🔹سریال Peaky Blinders " نقابداران " پیکی بلایندرز برای آنان که  لهجه بریتیش را دنبال میکنند.

۱۲ فعل مهم زبان انگلیسی

  بهترین مجموعه آموزش زبان انگلیسی برای دانش آموزان پایه هفتم تا دوازدهم و مربیان زبان و داوطلبان کنکور زبان

ضمیر چیست؟
ضمیر در زبان انگلیسی pronoun نام دارد که می‌تواند جایگزین یک اسم یا گروه اسمی در جمله شود. این یعنی ما می‌توانیم به‌جای برخی از اسامی موجود در جمله، ضمیر آن را جایگزین کنیم. ضمایر می‌توانند به اشخاص، اشیا، مکان‌ها و غیره اشاره داشته باشند.



انواع ضمیر در زبان انگلیسی
همان‌طور که در قسمت فوق ذکر کردیم؛ ضمایر می‌توانند نقش‌ها و جایگاه‌های مختلفی در جمله داشته باشند. پس می‌توان ضمایر انگلیسی را با توجه به جایگاه و نقشی که در جمله ایفا می‌کنند به چند گروه مختلف تقسیم کرد. انواع ضمیر در انگلیسی عبارت است از:
ضمایر شخصی یا personal pronouns
ضمایر شخصی در زبان انگلیسی personal pronouns نام دارند. این ضمایر معمولا به افراد، اشیا، حیوانات و یا اماکن اشاره داشته و جایگزین اسم می‌شوند. ضمایر شخصی در زبان انگلیسی به دو دسته زیر تقسیم می‌شوند:
ضمیر شخصی فاعلی
ضمایر شخصی فاعلی که به آن‌ها subject pronouns و یا subjective pronouns می‌گویند همان‌طور که از نامشان پیداست در جایگاه فاعل جمله می‌نشینند و جایگزین یک اسم یا گروه اسمی می‌شوند.
ضمیر شخصی مفعولی
ضمایر شخصی مفعولی نیز در انگلیسی object pronouns و یا objective pronouns نام دارند. این ضمایر نیز در جایگاه مفعول جمله نشسته و جایگزین اسم و یا یک گروه اسمی می‌شود.

ضمایر ملکی یا possessive pronouns
ضمایر ملکی که در انگلیسی possessive pronouns نام دارند به آن دسته از ضمایر اطلاق می‌شود که مالکیت و دارندگی چیزی را بیان می‌کنند.

ضمایر انعکاسی یا reflexive pronouns
دسته‌ای دیگر از ضمایر در زبان انگلیسی وجود دارند که به آن‌ها ضمایر انعکاسی و یا reflexive pronouns می‌گویند. این ضمایر همان‌طور که از نامشان پیداست انعکاس‌دهنده یک اسم هستند.

ضمایر تاکیدی یا intensive pronouns
ضمایر تاکیدی یا تشدیدی که به آن‌ها intensive pronouns می‌گویند در واقع همان ضمایر انعکاسی هستند. با این تفاوت که از آن‌ها برای تاکید بیش‌تر بر روی فاعل استفاده می‎کنیم. مثلا اگر بخواهیم بگوییم فاعل خودش کاری را انجام داده باید از ضمایر تاکیدی استفاده کنیم. برخلاف ضمایر انعکاسی که در جایگاه مفعول جمله قرار می‌گیرند این ضمایر نقش مفعول را ایفا نمی‌کنند بلکه برای تاکید بیش‌تر یا بلافاصله پس از فاعل می‌آیند یا در آخر جمله و پس از بیان فعل و مفعول قرار می‌گیرند.

ضمایر موصولی یا relative pronouns
در انگلیسی ضمایری داریم که به relative pronouns و یا ضمایر موصولی (ضمایر نسبی) معروف هستند. این ضمایر همان‌طور که از نامشان مشخص است برای وصل کردن به‌کار می‌روند. درحقیقت وظیفه اصلی آن‌های این است که دو جمله‌واره وابسته و مستقل را به یکدیگر پیوند دهند.

ضمایر نامعین یا indefinite pronouns
ضمایر نامعین که در انگلیسی indefinite pronouns نام دارند مانند اسم‌شان به شخص، چیز و یا مکان مشخصی اشاره نمی‌کنند بلکه بیش‌تر برای صحبت کلی در مورد فرد، چیز و یا مکانی به‌کار می‌روند بدون آن‌که اشاره مستقیمی به کسی یا چیزی داشته باشند. ضمایر نامعین در انگلیسی خود به چند گروه مختلف تقسیم می‌شوند که در مقاله آموزش گرامر ضمایر نامعین در زیر درمورد هریک به تفصیل توضیح داده‌ایم.

ضمایر اشاره یا demonstrative pronouns
ضمایر اشاره که در انگلیسی به آن‌ها demonstrative pronouns می‌گویند برای اشاره به چیز خاص و مشخصی به‌کار می‌رود. یعنی می‌توان از آن‌ها برای چیزی که قبلا به آن اشاره کرده‌ایم و یا چیزی که از متن مشخص است استفاده کنیم. از این ضمایر هم می‌توانید برای اشاره به چیزهای نزدیک و هم دور استفاده کرد. علاوه بر این، ضمایر اشاره هم شکل مفرد دارند و هم شکل جمع. پس اگر در جایگاه فاعل جمله قرار بگیرند باید فعل جمله با توجه به این‌که ضمیر مورد نظر مفرد است یا جمع انتخاب شود.

ضمایر پرسشی یا interrogative pronouns
ضمایر پرسشی که در انگلیسی interrogative pronouns نام دارد از جمله ضمایری هستند که برای پرسش در مورد چیزی، کسی، جایی، زمانی و یا چگونگی انجام کاری مورد استفاده قرار می‌گیرند
ضمایر متقابل یا reciprocal pronouns
ضمایر متقابل یا ضمایر دوسویه که در انگلیسی reciprocal pronouns نام دارند رابطه یا اعمال متقابل بین دو یا چند فرد یا چیز را بیان می‌کنند.
ضمایر ساختگی یا dummy pronouns
ضمایر ساختگی یا پرکننده یا پوچ که در انگلیسی به dummy pronouns و یا expletives معروف هستند به گروهی از ضمایر اطلاق می‌شود که معنای خاصی نداند اما وجودشان برای ساختار جمله ضروری است. برخلاف دیگر ضمایر انگلیسی، ضمایر ساختگی جایگزین اسم نمی‌شوند؛ بلکه فقط باید در جمله باشند تا جمله درست و بی‌مشکل باشد.

ضمیر شخصی چیست؟
ضمیر یا pronoun در انگلیسی واژه‌ای است که می‌تواند جایگزین اسم یا گروه اسمی شود. این ضمایر به‌جای اسم و یا گروه اسمی در جمله می‌نشینند و از تکرار آن جلوگیری می‌کنند. ضمایر انواع مختلفی دارند؛ ضمیر شخصی، ضمیر ملکی، ضمیر پرسشی، ضمیر موصولی و… که در این مطلب به بررسی انواع ضمیر شخصی می‌پردازیم.

از جمله مهم‌ترین ضمایر انگلیسی می‌توان به ضمایر شخصی یا personal pronouns اشاره کرد. از ضمایر شخصی به جای اسم یا گروه اسمی استفاده می‌شود. از ضمایر شخصی اغلب برای اشاره‌ی دوباره به چیزها یا اشخاصی که پیش‌تر به آن‌ها اشاره کردیم، استفاده می‌کنیم. با استفاده از ضمایر شخصی از تکرار چندباره یک اسم یا گروه اسمی در جمله خودداری می‌کنیم. در مثال‌های زیر به کلماتی که پررنگ‌تر هستند دقت کنید تا به خوبی به نقش ضمایر شخصی پی ببرید:

Peter complained to the chef about the meal. She wasn’t very helpful so he spoke to the manager.

پیتر درمورد غذا به آشپز شکایت کرد. او (آشپز) کار خاصی نکرد بنابراین او (پیتر) با مدیر صحبت کرد.

در این مثال دو ضمیر he و she در جمله دوم جایگزین the chef و Peter شده‌اند تا از تکرار دوباره این اسامی پرهیز کنیم.

Where’s the knife? I can’t find it.

It’s in the drawer. (it = the knife)

چاقو کجاست؟ نمی‌توانم آن را پیدا کنم.

آن (چاقو) در کشو هست.

در این مثال نیز it جایگزین the knife شده تا مدام این اسم را در جمله تکرار نکنیم.

ضمایر شخصی در انگلیسی نشان‌دهنده‌ی شخص و تعداد است. یعنی برای هر شخص در زبان انگلیسی ما یک ضمیر خاص داریم. این ضمایر جنسیت را نیز مشخص خواهد کرد. مثلا در فارسی برای اشاره به سوم شخص مفرد از ضمیر «او» استفاده می‌کنیم. این درحالی است که در انگلیسی اگر این فرد مذکر باشد ضمیر به‌کار می‌بریم و اگر مونث باشد ضمیر دیگری برای اشاره به او به‌کار می‌بریم.

👈پادکست All Ears  و  IELTS Energy podcast

ضمیر شخصی چیست؟
ضمیر یا pronoun در انگلیسی واژه‌ای است که می‌تواند جایگزین اسم یا گروه اسمی شود. این ضمایر به‌جای اسم و یا گروه اسمی در جمله می‌نشینند و از تکرار آن جلوگیری می‌کنند. ضمایر انواع مختلفی دارند؛ ضمیر شخصی، ضمیر ملکی، ضمیر پرسشی، ضمیر موصولی و… که در این مطلب به بررسی انواع ضمیر شخصی می‌پردازیم.
از جمله مهم‌ترین ضمایر انگلیسی می‌توان به ضمایر شخصی یا personal pronouns اشاره کرد. از ضمایر شخصی به جای اسم یا گروه اسمی استفاده می‌شود. از ضمایر شخصی اغلب برای اشاره‌ی دوباره به چیزها یا اشخاصی که پیش‌تر به آن‌ها اشاره کردیم، استفاده می‌کنیم. با استفاده از ضمایر شخصی از تکرار چندباره یک اسم یا گروه اسمی در جمله خودداری می‌کنیم. در مثال‌های زیر به کلماتی که پررنگ‌تر هستند دقت کنید تا به خوبی به نقش ضمایر شخصی پی ببرید:
Peter complained to the chef about the meal. She wasn’t very helpful so he spoke to the manager.
پیتر درمورد غذا به آشپز شکایت کرد. او (آشپز) کار خاصی نکرد بنابراین او (پیتر) با مدیر صحبت کرد.
در این مثال دو ضمیر he و she در جمله دوم جایگزین the chef و Peter شده‌اند تا از تکرار دوباره این اسامی پرهیز کنیم.
Where’s the knife? I can’t find it.
It’s in the drawer. (it = the knife)
چاقو کجاست؟ نمی‌توانم آن را پیدا کنم.
آن (چاقو) در کشو هست.
در این مثال نیز it جایگزین the knife شده تا مدام این اسم را در جمله تکرار نکنیم.
ضمایر شخصی در انگلیسی نشان‌دهنده‌ی شخص و تعداد است. یعنی برای هر شخص در زبان انگلیسی ما یک ضمیر خاص داریم. این ضمایر جنسیت را نیز مشخص خواهد کرد. مثلا در فارسی برای اشاره به سوم شخص مفرد از ضمیر «او» استفاده می‌کنیم. این درحالی است که در انگلیسی اگر این فرد مذکر باشد ضمیر به‌کار می‌بریم و اگر مونث باشد ضمیر دیگری برای اشاره به او به‌کار می‌بریم.
انواع ضمیر شخصی در انگلیسی

ضمایر شخصی در انگلیسی به دو دسته مختلف تقسیم می‌شوند. این دو دسته عبارتند از:
ضمایر شخصی فاعلی
ضمایر شخصی مفعولی
ضمیر شخصی فاعلی
ضمیر شخصی فاعلی که به آن subject pronoun یا subjective pronoun می‌گویند، مشابه قبل جایگزین اسم یا گروه اسمی می‌شود که نقش فاعل را در جمله دارد. یعنی اگر بخواهیم از تکرار اسم و یا گروه اسمی در جمله خودداری کنیم که نقش فاعل را داشته، باید ضمیر شخصی فاعلی را به‌کار ببریم. این ضمایر با توجه به شخص، تعداد و جنسیت متفاوت هستند. از آن‌جاکه ضمایر شخصی فاعلی در نقش فاعل جمله می‌نشینند؛ پس از آن‌ها باید یک فعل داشته باشیم. لیست ضمایر شخصی فاعلی در انگلیسی عبارت است از:
ضمیر فاعلی (subject pronoun)تعداد (number)جنسیت (gender)چندم شخص (person)Iمفرد (singular)مذکر و مونث (male or female)اول شخص (first person)Youمفرد (singular)مذکر و مونث (male or female)دوم شخص (second person)Sheمفرد (singular)مونث (female)سوم شخص (third person)Heمفرد (singular)مذکر (male)سوم شخص (third person)Itمفرد (singular)اشیا و حیوانات (things & animals)سوم شخص (third person)Weجمع (plural)مذکر و مونث (male or female)اول شخص (first person)Youجمع (plural)مذکر و مونث (male or female)دوم شخص (second person)Theyجمع (plural)مذکر، مونث، اشیا، حیوانات (, things, animals, male, female)سوم شخص (third person)

ضمیر شخصی فاعلی نقش فاعل در یک جمله‌ را بر عهده دارد که قبل از فعل برای نشان دادن اینکه چه کسی مشغول انجام فعل است، استفاده می‌شود. دقت داشته باشید که در بیشتر موارد ضمیر را از جمله حذف نمی‌کنیم.
همان‌طور که گفتیم بعد از ضمایر شخصی فاعلی نیاز به فعل داریم. حال این‌که فعل بعد از این ضمایر به چه شکل باشد به زمان جمله و ضمیر فاعلی مورد استفاده بستگی دارد. در ادامه به شما فعل مورد استفاده در زمان‌های مختلف و برای ضمایر شخصی فاعلی متفاوت را بیان خواهیم کرد.
زمان حال ساده:
I / you/ we/ they + base form of the verb.
She/ he/ it + verb with s or es.
مثلا:
I/ you/ we/ they eat (play, go, walk, …)
She/ he/ it eats (plays, goes, walks, …)
زمان حال استمراری:
I + am + ing-form of the verb.
You/ we/ they + are + ing-form of the verb.
She/ he/ it + is + ing-form of the verb.
مثال:
I am walking.
You/ we/ they are walking.
She/ he/ it is walking.
زمان حال کامل:
I/ you/ we/ they + have + pp.
She/ he/ it + has + pp.
مثال:
I/ you/ we/ they have gone.
She/ he/ it has gone.
زمان حال کامل استمراری:
I/ you/ we/ they + have been + ing-form of the verb.
She/ he/ it + has been + ing-form of the verb.
مثال:
I/ you/ we/ they have been going.
She/ he/ it has been going.
زمان گذشته ساده:
I/ you/ she/ he/ it/ we/ they + past form of the verb.
مثال:
I/ you/ she/ he/ it/ we/ they went.
زمان گذشته استمراری:
You/ we/ they + were + ing-form of the verb.
I/ she/ he/ it + was + ing-form of the verb.
مثال:
You/ we/ they were going.
I/ she/ he/ it was going.
زمان گذشته کامل:
I/ you/ she/ he/ it/ we/ they + had + pp.
مثال:
I/ you/ she/ he/ it/ we/ they had gone.
زمان گذشته کامل استمراری:
I/ you/ she/ he/ it/ we/ they + had been + ing-form of the verb.
مثال:
I/ you/ she/ he/ it/ we/ they had been going.
زمان آینده ساده:
I/ you/ she/ he/ it/ we/ they + will + base form of the verb.
I + am+ going to + base form of the verb.
You/ we/ they + are + going to + base form of the verb.
She/ he/ it + is + going to + base form of the verb.
مثال:
I/ you/ she/ he/ it/ we/ they will go.
I am going to go.
You/ we/ they are going to go.
She/ he/ it is going to go.
زمان آینده استمراری:
I/ you/ she/ he/ it/ we/ they + will be + ing-form of the verb.
I + am+ going to + be + ing-form of the verb.
You/ we/ they + are + going to + be + ing-form of the verb.
She/ he/ it + is + going to + be + ing-form of the verb.
مثال:
I/ you/ she/ he/ it/ we/ they will be going.
I am going to be going.
You/ we/ they are going to be going.
She/ he/ it is going to be going.
زمان آینده کامل:
I/ you/ she/ he/ it/ we/ they + will have + pp.
I + am+ going to + have + pp.
You/ we/ they + are + going to + have + pp.
She/ he/ it + is + going to + have + pp.
مثال:
I/ you/ she/ he/ it/ we/ they will have gone.
I am going to have gone.
You/ we/ they are going to have gone.
She/ he/ it is going to have gone.
زمان آینده کامل استمراری:
I/ you/ she/ he/ it/ we/ they + will have been + ing-form of the verb.
I + am+ going to + have been + ing-form of the verb.
You/ we/ they + are + going to + have been + ing-form of the verb.
She/ he/ it + is + going to + have been + ing-form of the verb.
مثال:
I/ you/ she/ he/ it/ we/ they will have been going.
I am going to have been going.
You/ we/ they are going to have been going.
She/ he/ it is going to have been going.
برای این‌که بهتر با زمان‌های ذکر شده و نحوه منفی، سوالی و یا مجهول کردن این جملات آشنا شوید؛ بهتر است مقاله آموزشی مربوط به هریک را مطالعه کنید.
همان‌طور که گفتیم ضمایر شخصی فاعلی جایگزین یک اسم یا گروه اسمی در جایگاه فاعل جمله می‌شوند. معمولا از این ضمایر زمانی استفاده می‌کنیم که قبلا از فرد، حیوان یا شی‌ای نام بردیم و در ادامه برای جلوگیری از تکرار این اسامی از ضمیر متناسب با آن استفاده می‌کنیم. به فرد، حیوان یا شی‌ای که قبل از ضمیر شخصی از آن نام برده و در ادامه جمله ضمیر جایگزین آن می‌شود مرجع ضمیر یا antecedent می‌گویند. برخی از ضمایر شخصی فاعلی نیاز به مرجع ندارند و کاملا مشخص است که صحبت درباره چه کسی یا کسانی است. این ضمایر عبارتند از I، You و we. مرجع این ضمایر همیشه مشخص است و نیاز به شفاف‌سازی ندارد.

👈🔹سریال Peaky Blinders " نقابداران " پیکی بلایندرز برای آنان که  لهجه بریتیش را دنبال میکنند.

آموزش رایگان زبان انگلیسی
گرامر ساده
ضمایر
ضمایر شخصی در زبان انگلیسی چه هستند و چه کاربردی دارند؟ + مثال
ضمایر شخصی در زبان انگلیسی چه هستند و چه کاربردی دارند؟ + مثال
در این مقاله سعی داریم هر آنچه درمورد ضمایر شخصی در زبان انگلیسی لازم است بدانید توضیح دهیم.

ضمایر شخصی در زبان انگلیسی چه هستند و چه کاربردی دارند؟.jpg

با یادگیری قواعد مربوط به ضمایر شخصی در زبان انگلیسی می‌توانید جملات کوتاه و بلند خود را بدون ایراد گرامری بیان کنید. در زبان انگلیسی انواع مختلفی از ضمیر داریم که هریک نقش خاصی در جمله ایفا می‌کنند. برای اینکه بهتر با انواع ضمیر و کاربرد آن در جمله آشنا شوید بهتر است مقاله مربوطه را مطالعه کنید. علاوه بر این، در بخش آموزش گرامر ساده اپلیکیشن زبان‌شناس می‌توانید با انواع فعل، صفت، اسم و… نیز آشنا شوید.

تاکنون علاوه بر معرفی انواع ضمیر در انگلیسی، به توضیح ضمایر ملکی، ضمایر موصولی، ضمایر پرسشی، ضمایر انعکاسی پرداختیم. علاوه بر این، هریک از ضمایر موصولی who، whom، which، that و whose را نیز به‌طور مجزا توضیح دادیم. در این مقاله ضمن معرفی ضمایر شخصی در زبان انگلیسی و انواع آن، سعی بر آن داریم تا با بیان مثال‌های متنوع شما را در یادگیری این ضمایر یاری کنیم. پس تا انتها همراه ما باشید.

ضمیر شخصی چیست؟
ضمیر یا pronoun در انگلیسی واژه‌ای است که می‌تواند جایگزین اسم یا گروه اسمی شود. این ضمایر به‌جای اسم و یا گروه اسمی در جمله می‌نشینند و از تکرار آن جلوگیری می‌کنند. ضمایر انواع مختلفی دارند؛ ضمیر شخصی، ضمیر ملکی، ضمیر پرسشی، ضمیر موصولی و… که در این مطلب به بررسی انواع ضمیر شخصی می‌پردازیم.

از جمله مهم‌ترین ضمایر انگلیسی می‌توان به ضمایر شخصی یا personal pronouns اشاره کرد. از ضمایر شخصی به جای اسم یا گروه اسمی استفاده می‌شود. از ضمایر شخصی اغلب برای اشاره‌ی دوباره به چیزها یا اشخاصی که پیش‌تر به آن‌ها اشاره کردیم، استفاده می‌کنیم. با استفاده از ضمایر شخصی از تکرار چندباره یک اسم یا گروه اسمی در جمله خودداری می‌کنیم. در مثال‌های زیر به کلماتی که پررنگ‌تر هستند دقت کنید تا به خوبی به نقش ضمایر شخصی پی ببرید:

Peter complained to the chef about the meal. She wasn’t very helpful so he spoke to the manager.

پیتر درمورد غذا به آشپز شکایت کرد. او (آشپز) کار خاصی نکرد بنابراین او (پیتر) با مدیر صحبت کرد.

در این مثال دو ضمیر he و she در جمله دوم جایگزین the chef و Peter شده‌اند تا از تکرار دوباره این اسامی پرهیز کنیم.

Where’s the knife? I can’t find it.

It’s in the drawer. (it = the knife)

چاقو کجاست؟ نمی‌توانم آن را پیدا کنم.

آن (چاقو) در کشو هست.

در این مثال نیز it جایگزین the knife شده تا مدام این اسم را در جمله تکرار نکنیم.

ضمایر شخصی در انگلیسی نشان‌دهنده‌ی شخص و تعداد است. یعنی برای هر شخص در زبان انگلیسی ما یک ضمیر خاص داریم. این ضمایر جنسیت را نیز مشخص خواهد کرد. مثلا در فارسی برای اشاره به سوم شخص مفرد از ضمیر «او» استفاده می‌کنیم. این درحالی است که در انگلیسی اگر این فرد مذکر باشد ضمیر به‌کار می‌بریم و اگر مونث باشد ضمیر دیگری برای اشاره به او به‌کار می‌بریم.

انواع ضمیر شخصی در انگلیسی

انواع ضمیر شخصی در انگلیسی.jpg
ضمایر شخصی در انگلیسی به دو دسته مختلف تقسیم می‌شوند. این دو دسته عبارتند از:

ضمایر شخصی فاعلی

ضمایر شخصی مفعولی

ضمیر شخصی فاعلی
ضمیر شخصی فاعلی که به آن subject pronoun یا subjective pronoun می‌گویند، مشابه قبل جایگزین اسم یا گروه اسمی می‌شود که نقش فاعل را در جمله دارد. یعنی اگر بخواهیم از تکرار اسم و یا گروه اسمی در جمله خودداری کنیم که نقش فاعل را داشته، باید ضمیر شخصی فاعلی را به‌کار ببریم. این ضمایر با توجه به شخص، تعداد و جنسیت متفاوت هستند. از آن‌جاکه ضمایر شخصی فاعلی در نقش فاعل جمله می‌نشینند؛ پس از آن‌ها باید یک فعل داشته باشیم. لیست ضمایر شخصی فاعلی در انگلیسی عبارت است از:

ضمیر فاعلی (subject pronoun) تعداد (number) جنسیت (gender) چندم شخص (person)
I مفرد (singular) مذکر و مونث (male or female) اول شخص (first person)
You مفرد (singular) مذکر و مونث (male or female) دوم شخص (second person)
She مفرد (singular) مونث (female) سوم شخص (third person)
He مفرد (singular) مذکر (male) سوم شخص (third person)
It مفرد (singular) اشیا و حیوانات (things & animals) سوم شخص (third person)
We جمع (plural) مذکر و مونث (male or female) اول شخص (first person)

You جمع (plural) مذکر و مونث (male or female) دوم شخص (second person)
They جمع (plural) مذکر، مونث، اشیا، حیوانات (, things, animals, male, female) سوم شخص (third person)
ضمیر شخصی فاعلی نقش فاعل در یک جمله‌ را بر عهده دارد که قبل از فعل برای نشان دادن اینکه چه کسی مشغول انجام فعل است، استفاده می‌شود. دقت داشته باشید که در بیشتر موارد ضمیر را از جمله حذف نمی‌کنیم.

همان‌طور که گفتیم بعد از ضمایر شخصی فاعلی نیاز به فعل داریم. حال این‌که فعل بعد از این ضمایر به چه شکل باشد به زمان جمله و ضمیر فاعلی مورد استفاده بستگی دارد. در ادامه به شما فعل مورد استفاده در زمان‌های مختلف و برای ضمایر شخصی فاعلی متفاوت را بیان خواهیم کرد.

زمان حال ساده:

I / you/ we/ they + base form of the verb.

She/ he/ it + verb with s or es.

مثلا:

I/ you/ we/ they eat (play, go, walk, …)

She/ he/ it eats (plays, goes, walks, …)

زمان حال استمراری:

I + am + ing-form of the verb.

You/ we/ they + are + ing-form of the verb.

She/ he/ it + is + ing-form of the verb.

مثال:

I am walking.

You/ we/ they are walking.

She/ he/ it is walking.

زمان حال کامل:

I/ you/ we/ they + have + pp.

She/ he/ it + has + pp.

مثال:

I/ you/ we/ they have gone.

She/ he/ it has gone.

زمان حال کامل استمراری:

I/ you/ we/ they + have been + ing-form of the verb.

She/ he/ it + has been + ing-form of the verb.

مثال:

I/ you/ we/ they have been going.

She/ he/ it has been going.

زمان گذشته ساده:

I/ you/ she/ he/ it/ we/ they + past form of the verb.

مثال:

I/ you/ she/ he/ it/ we/ they went.

زمان گذشته استمراری:

You/ we/ they + were + ing-form of the verb.

I/ she/ he/ it + was + ing-form of the verb.

مثال:

You/ we/ they were going.

I/ she/ he/ it was going.

زمان گذشته کامل:

I/ you/ she/ he/ it/ we/ they + had + pp.

مثال:

I/ you/ she/ he/ it/ we/ they had gone.

زمان گذشته کامل استمراری:

I/ you/ she/ he/ it/ we/ they + had been + ing-form of the verb.

مثال:

I/ you/ she/ he/ it/ we/ they had been going.

زمان آینده ساده:

I/ you/ she/ he/ it/ we/ they + will + base form of the verb.

I + am+ going to + base form of the verb.

You/ we/ they + are + going to + base form of the verb.

She/ he/ it + is + going to + base form of the verb.

مثال:

I/ you/ she/ he/ it/ we/ they will go.

I am going to go.

You/ we/ they are going to go.

She/ he/ it is going to go.

زمان آینده استمراری:

I/ you/ she/ he/ it/ we/ they + will be + ing-form of the verb.

I + am+ going to + be + ing-form of the verb.

You/ we/ they + are + going to + be + ing-form of the verb.

She/ he/ it + is + going to + be + ing-form of the verb.

مثال:

I/ you/ she/ he/ it/ we/ they will be going.

I am going to be going.

You/ we/ they are going to be going.

She/ he/ it is going to be going.

زمان آینده کامل:

I/ you/ she/ he/ it/ we/ they + will have + pp.

I + am+ going to + have + pp.

You/ we/ they + are + going to + have + pp.

She/ he/ it + is + going to + have + pp.

مثال:

I/ you/ she/ he/ it/ we/ they will have gone.

I am going to have gone.

You/ we/ they are going to have gone.

She/ he/ it is going to have gone.

زمان آینده کامل استمراری:

I/ you/ she/ he/ it/ we/ they + will have been + ing-form of the verb.

I + am+ going to + have been + ing-form of the verb.

You/ we/ they + are + going to + have been + ing-form of the verb.

She/ he/ it + is + going to + have been + ing-form of the verb.

مثال:

I/ you/ she/ he/ it/ we/ they will have been going.

I am going to have been going.

You/ we/ they are going to have been going.

She/ he/ it is going to have been going.

برای این‌که بهتر با زمان‌های ذکر شده و نحوه منفی، سوالی و یا مجهول کردن این جملات آشنا شوید؛ بهتر است مقاله آموزشی مربوط به هریک را مطالعه کنید.

همان‌طور که گفتیم ضمایر شخصی فاعلی جایگزین یک اسم یا گروه اسمی در جایگاه فاعل جمله می‌شوند. معمولا از این ضمایر زمانی استفاده می‌کنیم که قبلا از فرد، حیوان یا شی‌ای نام بردیم و در ادامه برای جلوگیری از تکرار این اسامی از ضمیر متناسب با آن استفاده می‌کنیم. به فرد، حیوان یا شی‌ای که قبل از ضمیر شخصی از آن نام برده و در ادامه جمله ضمیر جایگزین آن می‌شود مرجع ضمیر یا antecedent می‌گویند.