تفاوت بین will و going to در چیست؟ یکی از جنبه‌های مهم در یادگیری زبان انگلیسی، درک ساختارهای گرامری مربوط به زمان‌های آینده است. زمان آینده در گرامر زبان انگلیسی نقش بسیار مهمی در برقراری ارتباط روزمره و حرفه‌ای دارد و استفاده صحیح از آن، تأثیر زیادی در وضوح و فهم مکالمات دارد. در این بین، دو ساختار اصلی برای بیان آینده، “will” و “going to” هستند که هرکدام بسته به زمینه و هدف گوینده، کاربردهای خاص خود را دارند. زبان‌آموزان اغلب با این چالش مواجه می‌شوند که چه زمانی از “will” و چه زمانی از “going to” استفاده کنند. اگرچه هر دو برای صحبت درباره آینده طراحی شده‌اند، اما تفاوت‌های مهمی در کاربرد و معنای آن‌ها وجود دارد که می‌تواند بر تأثیرگذاری گفتار شما تأثیر بگذارد. این مقاله به بررسی دقیق این تفاوت‌ها، همراه با مثال‌های کاربردی، می‌پردازد و تلاش دارد تا شما را در انتخاب درست این دو ساختار یاری کند.

👈پادکست All Ears  و  IELTS Energy podcast

کاربرد will و going to
هر دو ساختار “will” و “going to” برای صحبت درباره آینده استفاده می‌شوند، اما معنای آن‌ها می‌تواند بر اساس موقعیت‌ها متفاوت باشد. درک تفاوت‌ها می‌تواند به شما کمک کند که زبان طبیعی‌تری صحبت کنید و در مکالمات حرفه‌ای یا روزمره خود دقیق‌تر باشید. برای بیان تفاوت بین will و going to در این بخش به صورت مجزا به بررسی wiil و going to می‌پردازیم:

کاربرد will در زبان انگلیسی
“Will” یک فعل کمکی است که در زمان آینده استفاده می‌شود. این ساختار بیشتر برای موارد زیر به کار می‌رود:

تصمیمات ناگهانی
پیش‌بینی‌های کلی یا شخصی
وعده‌ها و تعهدات
ارائه پیشنهاد یا درخواست

) تصمیمات ناگهانی
وقتی فرد تصمیمی را در لحظه و بدون برنامه‌ریزی قبلی می‌گیرد، از “will” استفاده می‌شود. این نوع استفاده در مکالمات روزمره بسیار رایج است.

مثال:

I’m thirsty. I will get some water.
(.من تشنه هستم. می‌روم آب بیاورم)
Wait a moment, I will help you with that.
(.صبر کن، من کمکت می‌کنم)
We forgot to buy bread. I will go to the store now.
(.ما نان خریدن را فراموش کردیم. همین حالا به فروشگاه می‌روم)

2) پیش‌بینی‌های بدون شواهد
وقتی پیش‌بینی‌ای بر اساس نظر شخصی یا احساس درونی انجام می‌دهید، از “will” استفاده کنید. این پیش‌بینی‌ها معمولاً بر اساس داده‌ها یا شواهد قطعی نیستند.
مثال:

I think it will rain tomorrow.
(.فکر می‌کنم فردا باران ببارد.)
She will be a great doctor someday.
(.او روزی دکتر فوق‌العاده‌ای خواهد شد)
You will love this movie. It’s amazing.
(.از این فیلم خوشت خواهد آمد. عالی است.)

3) وعده و تعهد
وقتی قول یا تعهدی می‌دهید، از “will” استفاده می‌کنید. این کاربرد در مکالمات رسمی و غیررسمی رایج است.
مثال:
I will call you as soon as I get home.
(به محض رسیدن به خانه به تو زنگ می‌زنم.)
We will never forget your kindness.
(ما هرگز مهربانی تو را فراموش نخواهیم کرد.)
I will always support you no matter what.
(من همیشه از تو حمایت خواهم کرد، هر اتفاقی که بیفتد.)

4) ارائه پیشنهاد یا درخواست
از “will” می‌توان برای ارائه پیشنهاد یا درخواست مودبانه استفاده کرد.
مثال:

Will you help me with my homework?
(آیا می‌توانی در انجام تکالیف به من کمک کنی؟)
I will carry your bag for you.
(من کیفت را برایت حمل می‌کنم.)
Will you marry me?
(آیا با من ازدواج می‌کنی؟)

👈🔹سریال کمدی خانوادگی modern family فامیلی مدرن

کاربرد going to در زبان انگلیسی
“Going to” نیز برای صحبت درباره آینده استفاده می‌شود، اما کاربردهای آن متفاوت است. این ساختار بیشتر برای موارد زیر استفاده می‌شود:

برنامه‌ریزی‌های قبلی
پیش‌بینی‌های مبتنی بر شواهد
1) برنامه‌ریزی قبلی
وقتی از قبل برنامه‌ای دارید یا تصمیمی گرفته‌اید، از “going to” استفاده می‌کنید. این کاربرد برای نشان دادن نیت یا قصد مشخص استفاده می‌شود.
مثال:

We are going to visit Paris next summer.
(.ما تابستان آینده به پاریس سفر خواهیم کرد)
She is going to start a new job next month.
(.او ماه آینده کار جدیدی را شروع خواهد کرد)
I’m going to study harder for the final exams.
(.قصد دارم برای امتحانات نهایی بیشتر درس بخوانم)
2) پیش‌بینی‌های مبتنی بر شواهد
اگر شواهد یا نشانه‌ای واضح وجود داشته باشد که چیزی در آینده اتفاق می‌افتد، از “going to” استفاده کنید.
مثال:
Look at those dark clouds. It’s going to rain.
(.به آن ابرهای تیره نگاه کن. باران خواهد بارید)
The car is going to break down. It’s making a strange noise.
(.ماشین خراب خواهد شد. صدای عجیبی می‌دهد)
She is coughing a lot. She’s going to get sick.
(.او خیلی سرفه می‌کند. بیمار خواهد شد)

بیشتر بخوانید:
گرامر زمان آینده استمراری(future continuous)

تفاوت بین will و going to در چیست؟
در این بخش از آموزش گرامر زبان انگلیسی به صورت دقیق به بررسی تفاوت‌ will و going to می‌پردازیم:
۱. تصمیم‌گیری در لحظه
از “will” برای تصمیماتی که در همان لحظه گرفته می‌شوند استفاده کنید.
 I will help you with your homework.
(.الان تصمیم گرفتم که کمکت کنم)
۲. برنامه‌ریزی قبلی
از “going to” برای برنامه‌هایی که از قبل تصمیم گرفته‌اید استفاده کنید.
I’m going to travel to Spain next month.
(.از قبل برنامه‌ریزی کردم که ماه آینده به اسپانیا سفر کنم)
۳. پیش‌بینی‌های بدون شواهد
اگر پیش‌بینی‌ای بر اساس نظر یا حدس باشد، از “will” استفاده کنید.
I think she will pass the exam
(.فکر می‌کنم امتحان را قبول شود)
4. پیش‌بینی‌های مبتنی بر شواهد
اگر شواهد واضحی وجود داشته باشد، از “going to” استفاده کنید.
Look at the clouds. It’s going to rain
(.به ابرها نگاه کن. باران خواهد بارید)

۵. قول و وعده
برای دادن قول یا تعهد، از “will” استفاده می‌شود.

I will always be there for you
(.همیشه کنارت خواهم بود)

۶. نیات قطعی
از “going to” برای بیان نیت‌های مشخص و قطعی استفاده کنید.

She is going to start her own business
(.او قصد دارد کسب‌وکار خودش را شروع کند)

۷. مودبانه پرسیدن یا درخواست کردن
“Will” برای سوالات یا درخواست‌های مودبانه استفاده می‌شود.

Will you open the window, please?
(لطفاً پنجره را باز می‌کنی؟)

۸. مکالمات رسمی‌تر
استفاده از “will” در موقعیت‌های رسمی‌تر رایج‌تر است.

We will contact you soon.
(.به زودی با شما تماس خواهیم گرفت)

۹. عدم قطعیت یا شک در آینده
وقتی درباره چیزی که کاملاً مشخص نیست صحبت می‌کنید، “will” انتخاب مناسب‌تری است.
Maybe he will join us later.
(.شاید بعداً به ما ملحق شود)

۱۰. ساختار آینده‌ای سریع و ساده
برای بیان چیزهایی که نیاز به توضیح اضافی ندارند، از “will” استفاده کنید.

I will call you tonight.
(.امشب با تو تماس می‌گیرم)

مواردی که می‌توانند جایگزین شوند!
در برخی مواقع، استفاده از هر دو ساختار امکان‌پذیر است، اما تفاوت‌های ظریفی در معنا وجود دارد. این تفاوت‌ها ممکن است در مکالمه‌های روزمره کمتر محسوس باشند، اما در نوشتار یا مکالمات رسمی مهم می‌شوند.
مثال:
مثال:

I will meet him tomorrow.
(فردا او را ملاقات خواهم کرد. – بیان یک حقیقت بدون تأکید بر برنامه‌ریزی)
I am going to meet him tomorrow.
(فردا قصد دارم او را ملاقات کنم. – تأکید بر قصد قبلی)

نکات کلیدی در تفاوت بین will و going to
۱. اگر قصد دارید درباره تصمیمی صحبت کنید که در لحظه گرفته شده، از “will” استفاده کنید.
۲. اگر درباره برنامه یا قصدی که از قبل تعیین شده صحبت می‌کنید، “going to” مناسب است.
۳. پیش‌بینی‌هایی که بدون شواهد هستند با “will” بیان می‌شوند، اما اگر شواهد وجود داشته باشد، از “going to” استفاده کنید.
۴. برای مکالمات رسمی و مودبانه، “will” گزینه‌ی مناسب‌تری است.


🔊📖ESL podcastمهم
یکی از محبوب ترین و کاملترین پادکست های آمریکایی است

نتیجه‌گیری

درک تفاوت‌های بین “will” و “going to” می‌تواند به شما کمک کند که مکالمات انگلیسی خود را روان‌تر و دقیق‌تر انجام دهید. هر دو ساختار کاربردهای خاص خود را دارند، و با تمرین و توجه به نکات بیان شده در این مقاله، می‌توانید به‌طور موثری از آن‌ها استفاده کنید.

تمرین‌

برای تسلط بهتر بر تفاوت‌های “will” و “going to”، تمرین‌های زیر را انجام دهید:

تمرین ۱: جای خالی را پر کنید.

۱. Look at the sky. It ____ rain. (going to / will)
۲. I think they ____ win the game. (going to / will)
۳. We ____ visit our grandparents next weekend. (going to / will)
۴. She ____ help you with your project. (going to / will)

لطفا پاسخ خود را کامنت کنید.

تمرین ۲: جمله‌ها را بازنویسی کنید.
جمله‌های زیر را با تغییر ساختار از “will” به “going to” یا برعکس بازنویسی کنید.
۱. She’s going to buy a new car.
۲. I will call you tomorrow.
۳. They are going to play soccer this evening.

👈🔹 یادگیری زبان انگلیسی با 1000 داستان های تصویری انگلیسی از کودکی تا دکترا

Grammar Lessons – Why Are English Tenses Important?
درس های گرامر - چرا زمان های انگلیسی مهم هستند؟
👆👆👆👆👆👆👆👆👆
لینک‌ را لمس کنید و پست را ببینید

👈🔹 یادگیری زبان انگلیسی با 1000 داستان های تصویری انگلیسی از کودکی تا دکترا

در یادگیری زبان انگلیسی، شناخت و استفاده صحیح از ضمایر نقش کلیدی دارد. ضمایر به کلماتی گفته می‌شود که به جای اسم‌ها در جملات به کار می‌روند و به ساده‌سازی و روان‌سازی بیان کمک می‌کنند، علاوه بر این به کمک ضمایر، از تکرار کلمات جلوگیری می‌شود و جملات را روشن‌تر و مختصرتر می‌سازد. باید به این نکته توجه داشته باشیم که حتما برای بار اول به آن اسم به طور مشخص اشاره کنیم و از جملات بعدی ضمایر را برای جلوگیری از تکرار اسم انتخاب کنیم.

. ضمایر شخصی (Personal Pronouns):
1.1. ضمایر فاعلی یا Subject Pronouns
همان‌طور که در ابتدای مقاله گفتیم، ضمایر برای جلوگیری از تکرار اسم‌ها در جملات استفاده می‌شوند. اگر اسمی در جمله نقش فاعل داشته باشد، برای جلوگیری از تکرار آن، می‌توانیم از ضمایر فاعلی کمک بگیریم. ضمایر فاعلی مانند دیگر ضمایر، شامل دو بخش مفرد و جمع می‌شوند. به جدول زیر دقت کنین.

(مفرد) Singular

در قسمت مفردها، ما ضمایر “I”، “you”، “He”، “She” و”It” را داریم که همگی باید به جای یک فاعل بیایند. حالا دقیق‌تر به قسمت مفردها نگاه کنیم:

“I” ضمیری است که برای اشاره به خودمون استفاده می‌کنیم و همیشه باید به صورت حرف بزرگ I در جمله نوشته شود. پس می‌توانیم بگوییم، ضمیر “I”، ضمیر اول شخص است.

وقتی شخصی را مورد خطاب قرار میدهیم و مستقیما با آن‌ها صحبت می‌کنیم، باید از ضمیر “you” استفاده کنیم، زیرا مخاطب دوم شخص است.

همانطور که می‌بینید، در زبان انگلیسی، برای دو جنس مذکر و مونث، ضمیر جداگانه در نظر گرفته شده و باید هنگام جایگزینی ضمیر با اسم به این نکته دقت کرد. همچنین وقتی یک فردی نه خود من هستم و نه مخاطب مستقیم من، نقش سوم شخص را ایفا می‌کند و در جدول بالا، سوم شخص مفرد را “He”، “She” و”It” تشکیل می‌دهند.

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖🔸

👈🔹سریال Peaky Blinders " نقابداران " پیکی بلایندرز برای آنان که  لهجه بریتیش را دنبال میکنند.

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

برای مثال:

در جدول پایین ، ضمایر فاعلی جمع نشان داده شده است که به ترتیب، اول شخص، دوم شخص و سوم شخص هستند.

در قسمت دوم شخص جمع، افرادی که مخاطب هستن، کسانی اند که شما مستقیما دارید با آنها صحبت می‌کنید که خب بیشتر از یک نفر هستند. باید برای تشخیص جمع یا مفرد بودن این ضمایر، به فعل آن و معنی کلی جمله دقت کرد.

ضمیر “they” به معنی “آنها”، برای اشاره به چند نفر که خود فرد و مخاطب مستقیمش در آن دخیل نیست، استفاده می‌شود. مانند زبان فارسی، در زبان انگلیسی هم نیازی به درنظر گرفتن جنسیت آن افراد برای استفاده از ضمیر “they” نیست. فرقی نمی‌کند “آنها” چند زن باشند یا چند مرد، برای همه‌ی افراد سوم شخص، ما می‌توانیم از ضمیر “they” استفاده کنیم.

🔸➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

👈🔹سریال دکتر خوب سرعت یادگیری انگلیسی را بالا ببرید

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

برای مثال:

خانهآموزش
ضمایر در زبان انگلیسی
آموزشمهارت Grammarمهارت‌ها
آموزش ضمایر انگلیسی
در یادگیری زبان انگلیسی، شناخت و استفاده صحیح از ضمایر نقش کلیدی دارد. ضمایر به کلماتی گفته می‌شود که به جای اسم‌ها در جملات به کار می‌روند و به ساده‌سازی و روان‌سازی بیان کمک می‌کنند، علاوه بر این به کمک ضمایر، از تکرار کلمات جلوگیری می‌شود و جملات را روشن‌تر و مختصرتر می‌سازد. باید به این نکته توجه داشته باشیم که حتما برای بار اول به آن اسم به طور مشخص اشاره کنیم و از جملات بعدی ضمایر را برای جلوگیری از تکرار اسم انتخاب کنیم. در این مقاله به بررسی ضمایر شخصی (ضمایر فاعلی و مفعولی)، ضمایر ملکی، ضمایر بازتابی و ضمایر نسبی میپردازیم.

سرفصل‌های مقاله نمایش
1. ضمایر شخصی (Personal Pronouns):
1.1. ضمایر فاعلی یا Subject Pronouns
همان‌طور که در ابتدای مقاله گفتیم، ضمایر برای جلوگیری از تکرار اسم‌ها در جملات استفاده می‌شوند. اگر اسمی در جمله نقش فاعل داشته باشد، برای جلوگیری از تکرار آن، می‌توانیم از ضمایر فاعلی کمک بگیریم. ضمایر فاعلی مانند دیگر ضمایر، شامل دو بخش مفرد و جمع می‌شوند. به جدول زیر دقت کنین.

(مفرد) Singular Plural (جمع)
I We
You You
She/He They
– It
در قسمت مفردها، ما ضمایر “I”، “you”، “He”، “She” و”It” را داریم که همگی باید به جای یک فاعل بیایند. حالا دقیق‌تر به قسمت مفردها نگاه کنیم:

مفرد Singular
من I
تو You
او (مذکر) He
او (مونث) She
آن (غیر انسان) It
“I” ضمیری است که برای اشاره به خودمون استفاده می‌کنیم و همیشه باید به صورت حرف بزرگ I در جمله نوشته شود. پس می‌توانیم بگوییم، ضمیر “I”، ضمیر اول شخص است.

وقتی شخصی را مورد خطاب قرار میدهیم و مستقیما با آن‌ها صحبت می‌کنیم، باید از ضمیر “you” استفاده کنیم، زیرا مخاطب دوم شخص است.

همانطور که می‌بینید، در زبان انگلیسی، برای دو جنس مذکر و مونث، ضمیر جداگانه در نظر گرفته شده و باید هنگام جایگزینی ضمیر با اسم به این نکته دقت کرد. همچنین وقتی یک فردی نه خود من هستم و نه مخاطب مستقیم من، نقش سوم شخص را ایفا می‌کند و در جدول بالا، سوم شخص مفرد را “He”، “She” و”It” تشکیل می‌دهند.

برای مثال:
فارسی English
من به فروشگاه می‌روم. I am going to the store.
تو برای امتحان درس می‌خوانی. You are studying for the exam.
آدرین 8 ساله است. او با دوستانش فوتبال بازی می‌کند. Adrian is 8 years old. He is playing soccer with his friends.
ژاکلین یک معلم است. او از خواندن کتاب‌ها لذت می‌برد. Jackline is a teacher. She enjoys reading books.
بیرون باران می‌بارد. It is raining outside.
در جدول پایین ، ضمایر فاعلی جمع نشان داده شده است که به ترتیب، اول شخص، دوم شخص و سوم شخص هستند.

جمع Plural
ما We
شما You
آنها They
محتوای سطر اول، ستون دوم محتوای سطر اول، ستون دوم
همانطور که می‌بینید، برای اول شخص جمع، ما ضمیر “we” را داریم که به معنی “ما” است. ما زمانی از این ضمیر استفاده می‌کنیم که قطعا خود شخص به همراه کس دیگری مخاطب است.

بیشتر بخوانید:
پرکاربردترین کالوکیشن‌های فعل go در زبان انگلیسی
در قسمت دوم شخص جمع، افرادی که مخاطب هستن، کسانی اند که شما مستقیما دارید با آنها صحبت می‌کنید که خب بیشتر از یک نفر هستند. باید برای تشخیص جمع یا مفرد بودن این ضمایر، به فعل آن و معنی کلی جمله دقت کرد.

ضمیر “they” به معنی “آنها”، برای اشاره به چند نفر که خود فرد و مخاطب مستقیمش در آن دخیل نیست، استفاده می‌شود. مانند زبان فارسی، در زبان انگلیسی هم نیازی به درنظر گرفتن جنسیت آن افراد برای استفاده از ضمیر “they” نیست. فرقی نمی‌کند “آنها” چند زن باشند یا چند مرد، برای همه‌ی افراد سوم شخص، ما می‌توانیم از ضمیر “they” استفاده کنیم.

برای مثال:

فارسی English
پاتریک و من در نیویورک زندگی می‌کنیم. ما حدود یک سال پیش به اینجا آمدیم. Patrick and I live in New York. We moved here about a year ago.
جنیفر و تو دوستان نزدیکی هستید. شما همه چیز را درباره‌ی یکدیگر می‌دانید. Jennifer and you are close friends. You know anything about each other.
پدر تو و برادرش با هم کار می‌کنند. آن‌ها در کسب‌وکارشان بسیار موفق هستند. Your dad and his brother work together. They are very successful in their business.
1.2. ضمایر مفعولی یا Object Pronouns
در زبان فارسی، اولین سوالی که از خود برای پیدا کردن مفعول در جمله می‌پرسیم، “چه چیز را؟” و ” چه کس را؟” است. می‌توانیم از این تکنیک برای پیدا کردن مفعول در جملات انگلیسی هم استفاده کنیم. فاعل اصل کاری جمله است و کاری را انجام می‌دهد و فعل با توجه به آن تغییر می‌کند، در صورتی که مفعول دقیقا نقش مقابل فاعل را دارد.➖🔸
👈🔸 پادکست تصویری برای کسانی که سرعت در تقویت مهارت شنیداری میخواهند
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖🔸

یعنی نفر اول جمله نیست و نه تنها کاری را انجام نمی‌دهد و بلکه فعل انجام شده به مفعول مرتبط می‌شود و روی آن صورت می‌گیرد.

پس ما نمی‌توانیم از همان ضمایر فاعلی یا Subject Pronouns برای جایگزینی مفعول جمله استفاده کنیم و نیاز به جدول جداگانه داریم.

همانطور که در جدول بالا مشاهده می‌کنید، دو بخش مفردها و جمع‌ها برای این ضمایر هم صدق می‌کند. اما در بعضی از این ضمایر مانند “you” و “it”، تغییری ایجاد نشده و ما باید در جایگاه آنها در جمله متوجه‌ی ضمیر فاعلی یا مفعولی بودن آنها بشویم.

ستون مفردها، درست مانند جدول ضمایر فاعلی یا Subject Pronouns، از سه بخش اول شخص، دوم شخص و سوم شخص تشکیل شده است.