پنج فریم‌ورک برتر که عملکرد خوبی در ولیدیشن و اعتبار سنجی دارن:

1. Django:
   جنگو یک فریم‌ورک پرطرفدار و قدرتمند برای توسعه برنامه‌های تحت وب در پایتون است. این فریم‌ورک از جمله ویژگی‌های قوی اعتبارسنجی و ولیدیشن داده را داراست. با استفاده از کتابخانه‌هایی مانند Django Forms و Django Rest Framework، می‌توان به سادگی فیلدها و مقادیر داده را اعتبارسنجی و ولیدیشن کرد.

2. Express.js:
فریم ورک Express.js یک فریم‌ورک محبوب بر پایه Node.js است. این فریم‌ورک امکانات قدرتمندی برای توسعه برنامه‌های وب فراهم می‌کند و از جمله قابلیت‌های اعتبارسنجی و ولیدیشن داده را بهبود داده است. با استفاده از پکیج‌هایی مانند Joi و Express-Validator، می‌توان داده‌های ورودی را به راحتی اعتبارسنجی و ولیدیشن کرد.

3. Spring Boot:
   یک فریم‌ورک قدرتمند برای توسعه برنامه‌های جاوا در بک‌اند وب است. این فریم‌ورک امکانات زیادی برای اعتبارسنجی و ولیدیشن داده را فراهم می‌کند. با استفاده از بسته‌هایی مانند Hibernate Validator و Spring Validation، می‌توان داده‌های ورودی را چک کرد بخشید.

4. ASP.NET Core:
   یک فریم‌ورک قدرتمند برای توسعه برنامه‌های تحت وب با استفاده از زبان C# است. این فریم‌ورک از امکانات متنوعی برای اعتبارسنجی و ولیدیشن داده پشتیبانی می‌کند. با استفاده از کتابخانه‌هایی مانند Data Annotations و FluentValidation، می‌توان داده‌های ورودی را بهبود بخشید.

5. FastAPI:
یک فریم‌ورک سریع و سبک بر پایه پایتون است که به طور خاص برای توسعه برنامه‌های تحت وب با عملکرد بالا طراحی شده است. بخاطر استفاده FastAPI از Pydantic قابلیت‌های قوی برای ولیدیشن و اعتبارسنجی داده را فراهم می‌کند. از طریق تعریف مدل‌های Pydantic، می‌توانید نوع داده‌ها را تعیین کنید. FastAPI به صورت خودکار اعتبارسنجی داده‌ها را انجام می‌دهد.

توجه داشته باشید که هر یک از این فریم‌ورک‌ها قابلیت‌ها و ویژگی‌های منحصر به فردی دارند

@citax_tel 👈 سیتاکس

عملکرد خوب در ولیدیشن و اعتبارسنجی دیتا در یک فریم‌ورک بک‌اند وب می‌تواند بر اساس چند پارامتر ارزیابی شود:

1. سرعت و کارایی: یک فریم‌ورک بک‌اند باید قادر باشد داده‌های ورودی را به سرعت و با کارایی بالا ولیدیشن کند. زمانی که داده‌های ورودی بسیار زیاد هستند، یا برای اعتبارسنجی نیاز به پردازش‌های پیچیده دارند، عملکرد سریع و کارآمد فریم‌ورک بسیار مهم است.

2. اعتبارسنجی قابل گسترش: یک فریم‌ورک بک‌اند باید به آسانی قابلیت گسترش و تعامل با ابزارها و کتابخانه‌های دیگر را داشته باشد. این امکان به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد از ابزارهای پیشرفته‌تر برای اعتبارسنجی داده‌ها استفاده کنند و قوانین سفارشی خود را پیاده‌سازی کنند.

3. قابلیت تعریف قوانین اعتبارسنجی: یک فریم‌ورک بک‌اند باید به توسعه‌دهندگان امکان دهد قوانین مختلف اعتبارسنجی را برای داده‌های ورودی تعریف کنند. این شامل اعتبارسنجی نوع داده، اعتبارسنجی مقادیر حداقل و حداکثر، اعتبارسنجی الگوهای خاص و ... می‌شود.

4. اطلاعات خطا و پیام‌های خطا: یک فریم‌ورک بک‌اند باید اطلاعات دقیق در مورد خطاهای ولیدیشن و اعتبارسنجی داده‌ها را به توسعه‌دهندگان ارائه دهد. این اطلاعات شامل نوع خطا، موقعیت خطا در داده‌های ورودی و پیام خطا است. این امکان به توسعه‌دهندگان کمک می‌کند تا خطاها را به درستی برطرف کنند و به کاربران پاسخ مناسب‌تری ارائه دهند.

5. امنیت: یک فریم‌ورک بک‌اند باید از لحاظ امنیتی همه جانبه باشد و از دریافت ورودی‌های نامناسب و خطرناک جلوگیری کند. اعتبارسنجی داده‌ها می‌تواند یک لایه مهم در جلوگیری از حملات امنیتی باشد، بنابراین فریم‌ورک باید امکاناتی برای حفاظت هر چه بهتر داشته باشد.

به طور کلی، یک فریم‌ورک بک‌اند برای ولیدیشن و اعتبارسنجی دیتا باید قابلیت‌های کامل و گسترده‌ای را در این زمینه فراهم کند تا توسعه‌دهندگان قادر باشند به راحتی و با اطمینان از صحت داده‌ها اطمینان حاصل کنند.

@citax_tel 👈 سیتاکس

😂😂

@citax_tel 👈 سیتاکس

😂😂

@citax_tel 👈 سیتاکس

متد های جادویی (داندر متد) در پایتون

https://rszalski.github.io/magicmethods

#کتاب
@citax_tel 👈 سیتاکس

Type hinting

در پایتون به مفهوم نشان دادن نوع داده‌ها در کد است. در زبان‌های برنامه‌نویسی دیگر، مانند C++ و Java، معمول است که برنامه‌نویسان نوع داده‌ها را اعلام کنند. اما در پایتون، که یک زبان برنامه‌نویسی پویا (dynamic) است، این امر اجباری نیست و نوع داده‌ها به طور خودکار تشخیص داده می‌شوند.

با این حال، از نسخه‌های 3.5 به بعد پایتون، ویژگی Type Hinting اضافه شد. Type Hinting به برنامه‌نویسان امکان می‌دهد نوع داده‌ها را به صورت صریح مشخص کنند.
این اطلاعات مربوط به نوع داده‌ها به صورت توضیحی در کد قرار می‌گیرند و توسط ابزارهای ویرایشگرها (IDE) و ابزارهای استاتیک تحلیل (مانند Mypy) قابل استفاده هستند

#پایتون
@citax_tel 👈 سیتاکس

نوشتن Type Hint در پایتون: ضرورت یا اختیاری؟

در زبان برنامه‌نویسی پایتون، مفهوم Type Hinting یا نوشتن انتگرال نوع (Type) برای متغیرها و پارامترهای توابع، از نسخه‌های جدید (Python 3.5 به بالا) به عنوان یک ویژگی اختیاری (optional) معرفی شد. این ویژگی به برنامه‌نویسان امکان می‌دهد تا اطلاعات مربوط به نوع متغیرها را در کدهای خود تعیین کنند. با این حال، نوشتن Type Hint در پایتون اجباری نیست و برنامه‌نویسان می‌توانند بدون آن برنامه‌های خود را بنویسند. در این پست، دلایلی که نوشتن Type Hint در پایتون را مورد توصیه قرار می‌دهد، می‌پردازیم.

بدون نوشتن Type Hint:
نوشتن Type Hint به برنامه‌نویسان امکان می‌دهد تا در ابتدای توسعه و همچنین در توسعه تیمی، ساختار و نوع داده‌هایی که در کد استفاده می‌شوند را به طور واضح بیان کنند. اگر Type Hint ها در کد موجود نباشند، برنامه‌نویسان و تیم برنامه‌نویسی باید کد ها را مطالعه کنند تا بفهمن چی به چیه. این می‌تواند منجر به ابهامات و سوءتفاهمات در نحوه استفاده از متغیرها و توابع شود.

مزایای استفاده از Type Hint:

1. افزایش خوانایی: Type Hinting باعث می‌شود کد قابل فهم‌تر و خواناتر شود. با داشتن اطلاعات واضح درباره نوع داده‌ها، برنامه‌نویسان و خوانندگان قادرند به راحتی متوجه نحوه استفاده از متغیرها و توابع شوند.

2. پشتیبانی از ابزارهای است statik analysis: استفاده از Type Hinting به ابزارهایی مانند پای‌چارم (PyCharm)، مایپی (Mypy) و پایتون لینت (Python Lint) کمک می‌کند تا به صورت استاتیک کد را تحلیل کرده و اشکالات مربوط به نوع داده‌ها را شناسایی کنند. این ابزارها به برنامه‌نویسان کمک می‌کنند تا از برخی اشتباهات رایج مانند استفاده نادرست از متغیرها پیشگیری کنند.

3. افزایش قابلیت نگهداری: استففاده از Type Hinting در پایتون، قابلیت نگهداری کد را افزایش می‌دهد. با داشتن Type Hint ها، هنگام تغییرات در کد، برنامه‌نویسان قادرند به سرعت متوجه تغییرات مورد نیاز در وابستگی‌ها و نوع داده‌ها شوند و اصلاحات لازم را به سرعت انجام دهند.

4. تسهیل همکاری تیمی: اگر یک پروژه توسط یک تیم برنامه‌نویسی توسعه داده شود، Type Hinting کمک می‌کند تا ارتباطات و هماهنگی بین اعضای تیم را تسهیل کند. با داشتن اطلاعات دقیق درباره نوع داده‌ها، کد قابل فهم‌تر و قابل توسعه‌تر خواهد بود و اعضای تیم به راحتی قادر به تغییرات و اصلاحات در کد هستند.

پس:
اگرچه نوشتن Type Hint در پایتون اجباری نیست، اما استفاده از آن مزایای بسیاری را به برنامه‌نویسان ارائه می‌دهد. با داشتن Type Hinting، کد قابل فهم‌تر، خواناتر و قابل توسعه‌تر خواهد بود و اشتباهات مربوط به نوع داده‌ها را به صورت استاتیک شناسایی می‌کند. همچنین، تسهیل همکاری تیمی و افزایش قابلیت نگهداری نیز از مزایای استفاده از Type Hinting هستند. بنابراین، توصیه می‌شود که در پروژه‌های پایتون از این ویژگی استفاده شود تا کد و کیفیت توسعه بهبود یابد.

#پایتون
@citax_tel 👈 سیتاکس

مثل بایو پروفایل یکی از عضو های کانالمون type hint هارو جدی بگیرید حتی تو زندگی واقعی

@citax_tel 👈 سیتاکس

نحوه استفاده از Type Hinting در پایتون


variable_name: type = value

در اینجا variable_name نام متغیر است که قصد داریم نوع آن را مشخص کنیم، type نوع داده است که می‌خواهیم برای متغیر تعیین کنیم و value مقدار اولیه متغیر است.

مثال:

name: str = "John"
age: int = 25


در این مثال، متغیر name یک رشته (string) است و متغیر age یک عدد صحیح (integer) است.

از Type Hinting همچنین می‌توان در تعریف توابع نیز استفاده کرد. می‌توانیم نوع ورودی‌ها و نوع خروجی توابع را با استفاده از Type Hinting مشخص کنیم. به عنوان مثال:

def multiply(x: int, y: int) -> int:
    return x * y


در این تابع multiply، ورودی‌ها (x و y) به عنوان عدد صحیح تعیین شده‌اند و خروجی آن نیز باید یک عدد صحیح باشد.


استفاده از Type hinting در پایتون دارای مزایا زیادی است. مزیت اصلی آن این است که به برنامه‌نویسان کمک می‌کند کد را بهتر مستند کنند و خطاهای مربوط به نوع داده‌ها را در مراحل اجرای برنامه کاهش دهند. علاوه بر این، ابزارهای استاتیک تحلیل مانند Mypy قادر به ارائه راهنمایی‌های بهتری درباره نوع داده‌ها و اشتباهات محتمل در کد می‌شوند.

با این حال، استفاده از Type hinting در پایتون اجباری نیست و برنامه‌نویسان می‌توانند به صورت اختیاری از آن استفاده کنند. همچنین باید توجه داشت که Type hinting تنها یک راهنماست و پایتون همچنان به صورت پویا نوع داده‌ها را تشخیص می‌دهد.

#پایتون
@citax_tel 👈 سیتاکس

کاهش وابستگی‌ها در توسعه: راهکارها و مزایا

در فرایند توسعه نرم‌افزارها، یکی از مسائل مهمی که برنامه‌نویسان باید به آن توجه کنند، کاهش وابستگی‌ها است. وابستگی‌ها در پروژه‌های برنامه‌نویسی به وجود می‌آیند زیرا اجزای مختلف سیستم نرم‌افزاری به یکدیگر وابسته هستند. با افزایش وابستگی‌ها، پروژه پیچیده‌تر، قابل‌نگهداری و قابلیت تغییر کمتری خواهد داشت.


اهمیت کاهش وابستگی‌ها:
کاهش وابستگی‌ها در پروژه‌های برنامه‌نویسی دارای اهمیت بسیاری است. در زیر به برخی از این اهمیت‌ها اشاره می‌کنیم:

۱- سهولت توسعه: با کاهش وابستگی‌ها، توسعه و تغییرات در پروژه به‌طور کلی ساده‌تر خواهد بود. بدون وجود وابستگی‌های زیاد، برنامه‌نویسان می‌توانند به طور مستقل بر روی اجزای مختلف سیستم کار کنند و تغییرات را به راحتی اعمال کنند.

۲- افزایش قابلیت نگهداری: وجود وابستگی‌های زیاد در پروژه می‌تواند منجر به افزایش هزینه و زمان نگهداری شود. با کاهش وابستگی‌ها، نگهداری سیستم بهبود می‌یابد و تغییرات و باگ‌ها به راحتی قابل پیگیری و رفع می باشند.

۳- افزایش قابلیت تست: وابستگی‌های زیاد می‌توانند فرآیند تست را پیچیده کنند. با کاهش وابستگی‌ها، امکان تست واحدها و اجزای مختلف سیستم بدون نیاز به تعامل با بخش‌های دیگر فراهم می‌شود.


راهکار هایی برای کاهش وابستگی‌ها:
برای کاهش وابستگی‌ها در پروژه‌های برنامه‌نویسی، می‌توان از راهکارهای زیر استفاده کرد:

۱- جداسازی منظم وظیفه‌ها: برنامه‌نویسان باید تلاش کنند تا وظایف مختلف رابه صورت منظم و جداگانه پیاده‌سازی کنند. این به معنای تقسیم بندی پروژه به بخش‌های کوچک‌تر با مسئولیت‌های مشخص است. این امر به برنامه‌نویسان اجازه می‌دهد تا به صورت مستقل روی اجزای مشخصی از پروژه کار کنند و تغییرات را اعمال کنند.

۲- استفاده از الگوهای طراحی: الگوهای طراحی معمولاً برای کاهش وابستگی‌ها و افزایش انعطاف‌پذیری در برنامه‌نویسی استفاده می‌شوند. به عنوان مثال، الگوی Dependency Injection (DI) امکان تزریق وابستگی‌ها به قسمت‌های مختلف سیستم را فراهم می‌کند و وابستگی‌های زیاد را کاهش می‌دهد.

۳- استفاده از رویکردهای ماژولار: استفاده از معماری ماژولار در پروژه‌های برنامه‌نویسی می‌تواند به کاهش وابستگی‌ها کمک کند. با تقسیم پروژه به ماژول‌های کوچک‌تر و استفاده از رابط‌های مشخص بین این ماژول‌ها، وابستگی‌ها کاهش می‌یابند و امکان جایگزینی و ارتقاء بخش‌های مختلف سیستم را فراهم می‌کند.

۴- استفاده از واسط های استاندارد: استفاده از واسط های استاندارد مانند(grpc) بین اجزای مختلف سیستم می‌تواند به کاهش وابستگی‌ها کمک کند. با تعریف واسط های مشترک برای تعامل بین اجزا، تغییر در یک اجزا تأثیر کمتری بر سایر اجزا خواهد داشت.


مزایای کاهش وابستگی‌ها:
کاهش وابستگی‌ها در پروژه‌های برنامه‌نویسی از مزایای زیر برخوردار است:

۱- افزایش انعطاف‌پذیری: با کاهش وابستگی‌ها، سیستم قابلیت انطباق و تغییر بهتری خواهد داشت. تغییرات در یکی از اجزا تأثیر کمتری بر سایر اجزا خواهد داشت

۲- تست نویسی بهتر:
با کاهش وابستگی ها می توان اجزای مختلف را خیلی راحت تر تست کرد و با کاهش وابستگی قابلیت تست پذیری را بالا ببریم

۳- جداسازی وظایف: با استفاده از واسط‌های استاندارد، می‌توان وظایف مختلف سیستم را به بخش‌های مجزا تقسیم کرد تا در سیستم های بزرگ توانایی ارتقا و مدریت بهتری داشته باشیم.

@citax_tel 👈 سیتاکس

"Wth Dependency Injection (DI)?"

تو برنامه‌نویسی یه چیزی هست به اسم Dependency Injection یا به اختصار DI. این اصطلاح شاید به نظر برسه یه چیز عجیب و غریب و فضایی هستش 👽، ولی در واقع این یکی از اون تکنیک‌هاییه که به ما کمک می‌کنه کدامونو سازماندهی، قابل تست و قابل فهم تر کنیم.

What means "DI"?

تو برنامه‌نویسی، وقتی یه کدی نوشته می‌شه، اون کد ممکنه به کد دیگه‌ای نیاز داشته باشه تا کارشو انجام بده. مثلا فرض کنید یه کدی داریم که باید فایلی رو بخونه. این کد به یک "وابستگی" (dependency) که فایل هستش نیاز داره. حالا اگه بخوایم این کد رو تست کنیم، ممکنه نیاز داشته باشیم به جای فایل واقعی، یه فایل ماک استفاده کنیم.

DI
یعنی اینکه به جای اینکه کد ما خودش وابستگی‌هاش رو بسازه، اون وابستگی‌ها بهش "تزریق" می‌شن. این کار باعث می‌شه تست کردن کد خیلی راحت‌تر بشه، چون می‌تونیم به جای وابستگی‌های واقعی، وابستگی‌های مصنوعی استفاده کنیم.
پست بعدی تو پایتون یک مثال براتون میزنم

@citax_tel 👈 سیتاکس

برای مطالعه بیشتر DI:

https://www.edureka.co/blog/what-is-dependency-injection/

https://ditty.ir/posts/dependency-injection/5jVm5

https://towardsdatascience.com/a-fairly-short-explanation-of-the-dependency-injection-pattern-with-python-4f11e7ee27f6

@citax_tel 👈 سیتاکس

تفاوت بین "Authentication و Authorization و Authenticate"


در مفاهیم احراز هویت کاربر، وجود سه مفهوم:
تأیید هویت (Authentication)، مجوزدهی (Authorization) و
احراز هویت (Authenticate) مطرح است.
این سه مفهوم ارتباطی تنگاتنگ با یکدیگر دارند، اما تفاوت‌های ظریفی نیز بین آن‌ها وجود دارد.

1. تأیید هویت (Authentication):
   تأیید هویت به معنای تشخیص صحت هویت کاربر است. در این مرحله، کاربر مدعی می‌شود که هویتی خاص را دارد (مانند نام کاربری و رمزعبور) و سیستم باید این ادعا را بررسی کند. هدف تأیید هویت این است که سیستم مطمئن شود که کاربر صاحب هویت مدعی شده است.

1. مجوزدهی (Authorization):
   مجوزدهی به معنای تعیین دسترسی‌ها و سطوح مجوز کاربران است. پس از اینکه کاربر تأیید هویت کرده است، سیستم باید تعیین کند که این کاربر چه عملیات‌هایی را می‌تواند انجام دهد و به چه منابعی دسترسی داشته باشد. مجوزها می‌توانند به صورت گروهی (مانند نقش‌ها) یا به صورت فردی (مانند سطح دسترسی کاربران) تعیین شوند. مثلاً، مجوزها می‌توانند شامل ایجاد، ویرایش یا حذف اطلاعات، دسترسی به بخش‌های خاص سیستم باشند.

1. احراز هویت (Authenticate):
   احراز هویت به معنای تأیید صحت هویت کاربر در هنگام انجام عملیات است. در برخی مواقع، برای انجام عملیات حساس یا مهم، نیاز است که کاربر قبل از انجام آن عملیات، هویت خود را مجدداً تأیید کند. به عنوان مثال، در بانکداری آنلاین، هنگام انتقال وجه یا انجام تراکنش‌های مالی، ممکن است نیاز باشد کاربر رمزعبور خود را مجدداً وارد کند یا از روش‌های احراز هویت دومی مانند تأیید از طریق پیامک یا ایمیل استفاده شود.
@citax_tel

تو این مثال، ما یک TextProcessor داریم که برای کار کردن به یک FileReader نیاز داره. به جای اینکه TextProcessor خودش یک FileReader بسازه، ما FileReader رو بهش ورودی می‌دیم. این یعنی ما می‌تونیم FileReader رو با هر چیز دیگه‌ای که می‌خوایم عوض کنیم، مثل یک MockFileReader برای تست کردن.

این تکنیک، یعنی تزریق وابستگی (DependencyInjection).
به ما کمک می‌کنه کدامون تست پذیر تر، قابل فهم‌تر و قابل توسعه‌تر بکنیم.

@citax_tel 👈 سیتاکس

what is AAA Security(Triple A Security)

در حوزه امنیت شبکه به مفهوم
Authentication (احراز هویت)
Authorization (اجازه دسترسی)
Accounting (حسابداری)
اشاره دارد. این سه عامل اصلی در امنیت شبکه برای احراز هویت و کنترل دسترسی کاربران به منابع شبکه استفاده می‌شوند. در زیر به صورت مفصلتر درباره هر یک از اجزای AAA توضیح می‌دهم:

1. Authentication (احراز هویت):
احراز هویت به معنای تأیید هویت فرد یا دستگاهی است که درخواست دسترسی به شبکه را ارسال می‌کند. در این مرحله، معمولاً اطلاعات شناسایی مانند نام کاربری و رمز عبور وارد شده توسط کاربر بررسی می‌شود. اگر این اطلاعات با اطلاعات معتبر مطابقت داشته باشد، احراز هویت موفقیت آمیز خواهد بود و کاربر مجاز به دسترسی به منابع شبکه خواهد بود.

2. Authorization (اجازه دسترسی):
پس از موفقیت آمیز بودن مرحله احراز هویت، مرحله بعدی اجازه دسترسی است. در این مرحله، سیستم تصمیم می‌گیرد که فرد یا دستگاه مورد نظر مجاز به دسترسی به چه منابع و سرویس‌هایی در شبکه است. این تصمیم بر اساس سطح دسترسی مشخص شده برای هر کاربر یا گروه کاربری در سیستم تعیین می‌شود. به عبارت دیگر، در این مرحله تصمیم گیری می‌شود که کاربر مورد نظر می‌تواند به چه منابع شبکه دسترسی پیدا کند و به چه عملیاتی در آنها انجام دهد.

3. Accounting (حسابداری):
مرحله حسابداری در AAA به ثبت فعالیت‌های کاربران در شبکه اشاره دارد. این اطلاعات می‌توانند برای مدیریت شبکه و تجزیه و تحلیل امنیتی مفید باشند و در صورت لزوم برای ردیابی و بررسی حوادث امنیتی استفاده می‌شوند.

ترکیب این سه عامل (Authentication، Authorization، Accounting) در AAA به سازمان‌ها کمک می‌کند تا امنیت شبکه خود را تضمین کنند، دسترسی پویا را می‌سازد و کنترل دقیقی بر روی دسترسی‌ها و فعالیت‌های کاربران داشته باشند. با استفاده از AAA، سازمان‌ها می‌توانند از تهدیدات امنیتی مختلف مانند نفوذ، سرقت اطلاعات و سوء استفاده از دسترسی‌های غیرمجاز جلوگیری کنند.

در کل، AAA در حوزه امنیت شبکه به مجموعه‌ای از فرآیندها، روش‌ها و فناوری‌ها اشاره دارد که برای احراز هویت کاربران، کنترل دسترسی آن‌ها و ثبت و نگهداری فعالیت‌ها استفاده می‌شوند. این مفاهیم و روش‌ها برای ایجاد یک سیستم امن و قابل اعتماد در شبکه‌ها بسیار حیاتی هستند.

مطالعه بیشتر:

https://cybersecuritykings.com/2020/06/07/what-is-aaa-in-cyber-security-must-know-info/

@citax_tel 👈 سیتاکس

کامیونیتی‌های تخصصی برنامه‌نویسی

یادگیری برنامه‌نویسی و فعالیت در این حوزه ممکنه به دلیل پیچیدگی و پیشرفت سریع تکنولوژی، برای برنامه‌نویس های جونیور و کسایی که در حال یادگیری هستند، چالش‌هایی رو داشته باشد.
تو این پست قراره بهتون معجزه ای که افراد متخصص و با تجربه می تونن برای ادامه راه و سردرگم نشدن کسایی که اول راهن انجام بدن رو بهتون بگم


اشتراک‌گذاری دانش و تجربیات:
  تصور کنید شما یک دفترچه خاطرات دارید و در حین کار کردن، کتاب خوندن و آموزش هایی که می بینید نکات جالبش رو با بقیه خیلی ساده و خودمونی به اشتراک میذارید.
تنها همین حرکت برای کسانی که در حال یادگیری هستن ممکنه مفهومی رو بهشون معرفی کنه که باعث بشه برن بیشتر دربارش بخونن.
کد های شمارو ببینن و از شما الگو بگیرن تا بهتر کد بزن و خیلی خیلی نکات مثبت دیگه

2. ایجاد فرصت‌های آموزشی:
  اگه شما توانایی این رو دارید مبحثی رو به بقیه توضیح بدید چرا دست به کار نمیشید اینکارو انجام بدید !!
آموزش دادن به دیگران به همون اندازه برای افرادی که از طریق شما مطلبی رو یاد میگیرن، برای شخصی که آموزش می ده هم مفید هستش.
در حین آموزش ممکنه با کلی چالش مواجه بشید که قبلا دربارش فکرم نکرده بودید.

3. ارتباط و شبکه‌سازی:
با فعالیت مثبت تو جامعه برنامه نویسی شما بین بقیه افراد محبوب میشید و روز به روز ارتباطاتتون افزایش پیدا می کنه که همین شبکه سازی می تونه براتون درآمد و بدست آوردن موقعیت های عالی رو به ارمغان بیاره.

در نهایت چند تا کانال رو معرفی می کنم که بدون چشم‌داشت دارن مطالب خیلی مفیدی رو ارائه میدن.
همچنین از همشون تشکر می کنم❤️

https://news.1rj.ru/str/manifoldspython

https://news.1rj.ru/str/BenDevelop

https://youtu.be/bouggCPE_QU?si=jKIaC3Otx32Tkkn9

https://youtube.com/@MicroFrontend?si=AVnegc9lYT1MwSBp

https://youtube.com/@devopshobbies?si=wrhlVC7GFJhC305M

@citax_tel 👈 سیتاکس

امروز قراره این اپ نسبتا نامحبوب بین برنامه نویس هارو بررسی کنیم.

حالا چیشو بررسی میکنیم!

- رابطه جنگو و اینستاگرام
- چارچوب توسعه اینستاگرام (IGOR)
- بروزرسانی بدون قطع شدن (zero downtime update)
و یه سری مطالب دیگه

@citax_tel 👈 سیتاکس

جنگو و اینستاگرام

همونطور که می دونید اینستاگرام با جنگو پیاده سازی شده اما بنظرتون با همون جنگویی که ما باهاش کار میکنیم؟
باید بگم خیر. اینستاگرام از نسخه سفارشی سازی شده خودش استفاده می کنه که با جنگو ما تفاوت هایی داره.


جنگو معمولی یک چارچوب وب متن باز (open source) است که به زبان پایتون (Python) نوشته شده. جنگو از الگوی مدل-نما-کنترل کننده (Model-View-Controller) پیروی می کنه و امکاناتی مانند احراز هویت (authentication)، مدیریت دسترسی (authorization)، ارسال ایمیل (emailing)، ساخت فرم ها (form creation) و غیره رو خودش فراهم می کنه.

اما جنگو معمولی برای نیازهای اینستاگرام کافی نبود. اینستاگرام یک وب سایت بسیار پربازدید و پرطرفدار هستش که باید با تعداد زیادی درخواست همزمان (concurrent requests)، داده های حجیم (large data) و تغییرات مداوم (frequent changes) برخورد کنه. بنابراین، توسعه دهندگان اینستاگرام تصمیم گرفتند که جنگو رو به نسخه سفارشی شده خودشون تغییر بدن. اون ها بخش های مختلف جنگو رو بازنویسی کردن و قابلیت های جدیدی رو بهش اضافه کردن. بعضی از این قابلیت ها:

- استفاده از چندین دیتابیس به جای یک دیتابیس واحد: اینستاگرام داده های خودش رو تو چند دسته تقسیم می کنه. برای مثال، داده های مربوط به پست ها، نظرات، لایک ها، فالوورها و فالوینگ ها در دسته های مختلف قرار می گیرن. سپس، هر دسته از داده ها در یک دیتابیس جداگانه ذخیره می شن. این روش به اینستاگرام کمک می کند تا با تقسیم بار (load balancing)، بهبود عملکرد (performance improvement) و جلوگیری از single point of failure) رو حاصل کنه.
(البته توی جنگو بصورت پیشفرض میتونیم از چندین دیتابیس استفاده کنیم اما قطعا تغییرات بزرگ تری رو بوجود آوردن)

- استفاده از سرویس های مبتنی بر پیام رسانی: اینستاگرام برای ارتباط بین کامپوننت های مختلف خودش از سرویس های مبتنی بر پیام رسانی استفاده می کنه. این سرویس ها به صورت ناهمزمان (asynchronous) عمل می کنن. به عبارت دیگه، هر کامپوننت می تونه یک پیام را به یک صف (queue) ارسال کند و منتظر دریافت پاسخ نباشد. این روش به اینستاگرام امکان میده تا با کاهش زمان پاسخ (response time)، افزایش مقیاس پذیری (scalability) و کاهش هزینه های زیرساخت (infrastructure costs) رو هندل کنه.

- استفاده از چارچوب تست خودشون: اینستاگرام برای تست عملکرد وب سایت خود از چارچوب تست خودشون به نام Tornado استفاده می کنه. Tornado یک چارچوب تست هستش که به صورت خودکار (automated) وب سایت رو در شرایط واقعی شبیه سازی می کنه. Tornado می تونه برای تست عملکرد، امنیت، رابط کاربری و غیره استفاده بشه. Tornado به اینستاگرام کمک می کند تا با افزایش کیفیت (quality)، کاهش خطاها (errors) و بهبود تجربه کاربر (user experience) برسه.

- استفاده از چارچوب توسعه خودشون: اینستاگرام برای توسعه وب سایت خود از چارچوب توسعه خودشون به نام IGOR استفاده می کنه. IGOR یک چارچوب توسعه است که به توسعه دهندگان امکان مدیریت پروژه ها، تعامل با داده ها و رفع خطاها را میده. IGOR همچنین قابلیت هایی مانند نمایش زنده (live preview)، بازگشت به حالت قبل (rollback)، بروزرسانی بدون قطع (zero-downtime update) و غیره را فراهم می کنه.

@citax_tel 👈 سیتاکس

چارچوب توسعه اینستاگرام(IGOR):

چارچوب توسعه اینستاگرام IGOR یک چارچوب داخلی هستش که توسط تیم توسعه اینستاگرام برای ساخت و توسعه اپلیکیشن اینستاگرام استفاده می شه. IGOR مخفف "Instagram's Go to Object Routing" است و به عنوان یک چارچوب توسعه داخلی، ابزارها و روش‌هایی را فراهم می‌کنه که به توسعه‌دهندگان اینستاگرام کمک می‌کنه تا به طراحی، پیاده‌سازی و تست قسمت‌های مختلف اپلیکیشن اینستاگرام بپردازن.

برخی از ویژگی‌ها و قابلیت‌هاش:

۱. مدیریت مسیریابی: IGOR به توسعه‌دهندگان اینستاگرام امکانش رو میده تا مسیریابی درون اپلیکیشن را مدیریت کنن. بهشون اجازه میده تا به راحتی ماژول‌های مختلف رو به هم متصل کنند و مسیردهی درون اپلیکیشن رو هم کنترل کنن.

۲. تزریق وابستگی: IGOR توسعه‌دهندگان رو قادر می‌سازه تا وابستگی‌ها و ماژول‌های خارجی رو به پروژه اضافه کنن و از اونها استفاده بشه. این امکان را به اونها می‌ده تا قسمت‌های مختلف اپلیکیشن رو به صورت ماژولار طراحی و پیاده‌سازی کنند.

۳. مدل‌های داده: IGOR ابزارها و مکانیزم‌هایی را برای مدیریت و کار با مدل‌های داده فراهم می‌کنه. توسعه‌دهندگان می‌تونن به راحتی مدل‌های داده مورد نیاز برای بخش‌های مختلف اپلیکیشن رو تعریف کنن و از قابلیت‌های مرتبط با مدل‌ها مانند جستجو، فیلترینگ و ذخیره سازی استفاده کنند.

۴. تست واحد: IGOR امکان تست واحد رو فراهم می‌کنه. توسعه‌دهندگان می تونن تست‌های واحد رو برای تجزیه و تحلیل واحدهای کدی خود ایجاد کنن و از عملکرد صحیح اونها اطمینان حاصل کنن.

IGOR
یکی از اصلی‌ترین ابزارهای توسع پویا در تیم توسعه اینستاگرام است و به توسعه‌دهندگان این امکان را میده تا بهترین روش‌ها و الگوهای توسعه رو برای اپلیکیشن اینستاگرام استفاده کنن.


پ.ن:
جزئیات دقیق تکنیکال درباره IGOR در دسترس عموم قرار نداره، زیرا IGOR یک چارچوب داخلی برای استفاده داخلی توسعه‌دهندگان اینستاگرام هستش و جزئیاتش به طور کامل منتشر نشده. اطلاعات موجود در مورد IGOR محدود و معمولاً در قالب توضیحات و مقالات کوتاه بوده و تیم توسعه اینستاگرام به طور کامل جزئیاتش رو منتشر نکردن.

@citax_tel 👈 سیتاکس