نحوه استفاده از Type Hinting در پایتون


variable_name: type = value

در اینجا variable_name نام متغیر است که قصد داریم نوع آن را مشخص کنیم، type نوع داده است که می‌خواهیم برای متغیر تعیین کنیم و value مقدار اولیه متغیر است.

مثال:

name: str = "John"
age: int = 25


در این مثال، متغیر name یک رشته (string) است و متغیر age یک عدد صحیح (integer) است.

از Type Hinting همچنین می‌توان در تعریف توابع نیز استفاده کرد. می‌توانیم نوع ورودی‌ها و نوع خروجی توابع را با استفاده از Type Hinting مشخص کنیم. به عنوان مثال:

def multiply(x: int, y: int) -> int:
    return x * y


در این تابع multiply، ورودی‌ها (x و y) به عنوان عدد صحیح تعیین شده‌اند و خروجی آن نیز باید یک عدد صحیح باشد.


استفاده از Type hinting در پایتون دارای مزایا زیادی است. مزیت اصلی آن این است که به برنامه‌نویسان کمک می‌کند کد را بهتر مستند کنند و خطاهای مربوط به نوع داده‌ها را در مراحل اجرای برنامه کاهش دهند. علاوه بر این، ابزارهای استاتیک تحلیل مانند Mypy قادر به ارائه راهنمایی‌های بهتری درباره نوع داده‌ها و اشتباهات محتمل در کد می‌شوند.

با این حال، استفاده از Type hinting در پایتون اجباری نیست و برنامه‌نویسان می‌توانند به صورت اختیاری از آن استفاده کنند. همچنین باید توجه داشت که Type hinting تنها یک راهنماست و پایتون همچنان به صورت پویا نوع داده‌ها را تشخیص می‌دهد.

#پایتون
@citax_tel 👈 سیتاکس

کاهش وابستگی‌ها در توسعه: راهکارها و مزایا

در فرایند توسعه نرم‌افزارها، یکی از مسائل مهمی که برنامه‌نویسان باید به آن توجه کنند، کاهش وابستگی‌ها است. وابستگی‌ها در پروژه‌های برنامه‌نویسی به وجود می‌آیند زیرا اجزای مختلف سیستم نرم‌افزاری به یکدیگر وابسته هستند. با افزایش وابستگی‌ها، پروژه پیچیده‌تر، قابل‌نگهداری و قابلیت تغییر کمتری خواهد داشت.


اهمیت کاهش وابستگی‌ها:
کاهش وابستگی‌ها در پروژه‌های برنامه‌نویسی دارای اهمیت بسیاری است. در زیر به برخی از این اهمیت‌ها اشاره می‌کنیم:

۱- سهولت توسعه: با کاهش وابستگی‌ها، توسعه و تغییرات در پروژه به‌طور کلی ساده‌تر خواهد بود. بدون وجود وابستگی‌های زیاد، برنامه‌نویسان می‌توانند به طور مستقل بر روی اجزای مختلف سیستم کار کنند و تغییرات را به راحتی اعمال کنند.

۲- افزایش قابلیت نگهداری: وجود وابستگی‌های زیاد در پروژه می‌تواند منجر به افزایش هزینه و زمان نگهداری شود. با کاهش وابستگی‌ها، نگهداری سیستم بهبود می‌یابد و تغییرات و باگ‌ها به راحتی قابل پیگیری و رفع می باشند.

۳- افزایش قابلیت تست: وابستگی‌های زیاد می‌توانند فرآیند تست را پیچیده کنند. با کاهش وابستگی‌ها، امکان تست واحدها و اجزای مختلف سیستم بدون نیاز به تعامل با بخش‌های دیگر فراهم می‌شود.


راهکار هایی برای کاهش وابستگی‌ها:
برای کاهش وابستگی‌ها در پروژه‌های برنامه‌نویسی، می‌توان از راهکارهای زیر استفاده کرد:

۱- جداسازی منظم وظیفه‌ها: برنامه‌نویسان باید تلاش کنند تا وظایف مختلف رابه صورت منظم و جداگانه پیاده‌سازی کنند. این به معنای تقسیم بندی پروژه به بخش‌های کوچک‌تر با مسئولیت‌های مشخص است. این امر به برنامه‌نویسان اجازه می‌دهد تا به صورت مستقل روی اجزای مشخصی از پروژه کار کنند و تغییرات را اعمال کنند.

۲- استفاده از الگوهای طراحی: الگوهای طراحی معمولاً برای کاهش وابستگی‌ها و افزایش انعطاف‌پذیری در برنامه‌نویسی استفاده می‌شوند. به عنوان مثال، الگوی Dependency Injection (DI) امکان تزریق وابستگی‌ها به قسمت‌های مختلف سیستم را فراهم می‌کند و وابستگی‌های زیاد را کاهش می‌دهد.

۳- استفاده از رویکردهای ماژولار: استفاده از معماری ماژولار در پروژه‌های برنامه‌نویسی می‌تواند به کاهش وابستگی‌ها کمک کند. با تقسیم پروژه به ماژول‌های کوچک‌تر و استفاده از رابط‌های مشخص بین این ماژول‌ها، وابستگی‌ها کاهش می‌یابند و امکان جایگزینی و ارتقاء بخش‌های مختلف سیستم را فراهم می‌کند.

۴- استفاده از واسط های استاندارد: استفاده از واسط های استاندارد مانند(grpc) بین اجزای مختلف سیستم می‌تواند به کاهش وابستگی‌ها کمک کند. با تعریف واسط های مشترک برای تعامل بین اجزا، تغییر در یک اجزا تأثیر کمتری بر سایر اجزا خواهد داشت.


مزایای کاهش وابستگی‌ها:
کاهش وابستگی‌ها در پروژه‌های برنامه‌نویسی از مزایای زیر برخوردار است:

۱- افزایش انعطاف‌پذیری: با کاهش وابستگی‌ها، سیستم قابلیت انطباق و تغییر بهتری خواهد داشت. تغییرات در یکی از اجزا تأثیر کمتری بر سایر اجزا خواهد داشت

۲- تست نویسی بهتر:
با کاهش وابستگی ها می توان اجزای مختلف را خیلی راحت تر تست کرد و با کاهش وابستگی قابلیت تست پذیری را بالا ببریم

۳- جداسازی وظایف: با استفاده از واسط‌های استاندارد، می‌توان وظایف مختلف سیستم را به بخش‌های مجزا تقسیم کرد تا در سیستم های بزرگ توانایی ارتقا و مدریت بهتری داشته باشیم.

@citax_tel 👈 سیتاکس

"Wth Dependency Injection (DI)?"

تو برنامه‌نویسی یه چیزی هست به اسم Dependency Injection یا به اختصار DI. این اصطلاح شاید به نظر برسه یه چیز عجیب و غریب و فضایی هستش 👽، ولی در واقع این یکی از اون تکنیک‌هاییه که به ما کمک می‌کنه کدامونو سازماندهی، قابل تست و قابل فهم تر کنیم.

What means "DI"?

تو برنامه‌نویسی، وقتی یه کدی نوشته می‌شه، اون کد ممکنه به کد دیگه‌ای نیاز داشته باشه تا کارشو انجام بده. مثلا فرض کنید یه کدی داریم که باید فایلی رو بخونه. این کد به یک "وابستگی" (dependency) که فایل هستش نیاز داره. حالا اگه بخوایم این کد رو تست کنیم، ممکنه نیاز داشته باشیم به جای فایل واقعی، یه فایل ماک استفاده کنیم.

DI
یعنی اینکه به جای اینکه کد ما خودش وابستگی‌هاش رو بسازه، اون وابستگی‌ها بهش "تزریق" می‌شن. این کار باعث می‌شه تست کردن کد خیلی راحت‌تر بشه، چون می‌تونیم به جای وابستگی‌های واقعی، وابستگی‌های مصنوعی استفاده کنیم.
پست بعدی تو پایتون یک مثال براتون میزنم

@citax_tel 👈 سیتاکس

برای مطالعه بیشتر DI:

https://www.edureka.co/blog/what-is-dependency-injection/

https://ditty.ir/posts/dependency-injection/5jVm5

https://towardsdatascience.com/a-fairly-short-explanation-of-the-dependency-injection-pattern-with-python-4f11e7ee27f6

@citax_tel 👈 سیتاکس

تفاوت بین "Authentication و Authorization و Authenticate"


در مفاهیم احراز هویت کاربر، وجود سه مفهوم:
تأیید هویت (Authentication)، مجوزدهی (Authorization) و
احراز هویت (Authenticate) مطرح است.
این سه مفهوم ارتباطی تنگاتنگ با یکدیگر دارند، اما تفاوت‌های ظریفی نیز بین آن‌ها وجود دارد.

1. تأیید هویت (Authentication):
   تأیید هویت به معنای تشخیص صحت هویت کاربر است. در این مرحله، کاربر مدعی می‌شود که هویتی خاص را دارد (مانند نام کاربری و رمزعبور) و سیستم باید این ادعا را بررسی کند. هدف تأیید هویت این است که سیستم مطمئن شود که کاربر صاحب هویت مدعی شده است.

1. مجوزدهی (Authorization):
   مجوزدهی به معنای تعیین دسترسی‌ها و سطوح مجوز کاربران است. پس از اینکه کاربر تأیید هویت کرده است، سیستم باید تعیین کند که این کاربر چه عملیات‌هایی را می‌تواند انجام دهد و به چه منابعی دسترسی داشته باشد. مجوزها می‌توانند به صورت گروهی (مانند نقش‌ها) یا به صورت فردی (مانند سطح دسترسی کاربران) تعیین شوند. مثلاً، مجوزها می‌توانند شامل ایجاد، ویرایش یا حذف اطلاعات، دسترسی به بخش‌های خاص سیستم باشند.

1. احراز هویت (Authenticate):
   احراز هویت به معنای تأیید صحت هویت کاربر در هنگام انجام عملیات است. در برخی مواقع، برای انجام عملیات حساس یا مهم، نیاز است که کاربر قبل از انجام آن عملیات، هویت خود را مجدداً تأیید کند. به عنوان مثال، در بانکداری آنلاین، هنگام انتقال وجه یا انجام تراکنش‌های مالی، ممکن است نیاز باشد کاربر رمزعبور خود را مجدداً وارد کند یا از روش‌های احراز هویت دومی مانند تأیید از طریق پیامک یا ایمیل استفاده شود.
@citax_tel

تو این مثال، ما یک TextProcessor داریم که برای کار کردن به یک FileReader نیاز داره. به جای اینکه TextProcessor خودش یک FileReader بسازه، ما FileReader رو بهش ورودی می‌دیم. این یعنی ما می‌تونیم FileReader رو با هر چیز دیگه‌ای که می‌خوایم عوض کنیم، مثل یک MockFileReader برای تست کردن.

این تکنیک، یعنی تزریق وابستگی (DependencyInjection).
به ما کمک می‌کنه کدامون تست پذیر تر، قابل فهم‌تر و قابل توسعه‌تر بکنیم.

@citax_tel 👈 سیتاکس

what is AAA Security(Triple A Security)

در حوزه امنیت شبکه به مفهوم
Authentication (احراز هویت)
Authorization (اجازه دسترسی)
Accounting (حسابداری)
اشاره دارد. این سه عامل اصلی در امنیت شبکه برای احراز هویت و کنترل دسترسی کاربران به منابع شبکه استفاده می‌شوند. در زیر به صورت مفصلتر درباره هر یک از اجزای AAA توضیح می‌دهم:

1. Authentication (احراز هویت):
احراز هویت به معنای تأیید هویت فرد یا دستگاهی است که درخواست دسترسی به شبکه را ارسال می‌کند. در این مرحله، معمولاً اطلاعات شناسایی مانند نام کاربری و رمز عبور وارد شده توسط کاربر بررسی می‌شود. اگر این اطلاعات با اطلاعات معتبر مطابقت داشته باشد، احراز هویت موفقیت آمیز خواهد بود و کاربر مجاز به دسترسی به منابع شبکه خواهد بود.

2. Authorization (اجازه دسترسی):
پس از موفقیت آمیز بودن مرحله احراز هویت، مرحله بعدی اجازه دسترسی است. در این مرحله، سیستم تصمیم می‌گیرد که فرد یا دستگاه مورد نظر مجاز به دسترسی به چه منابع و سرویس‌هایی در شبکه است. این تصمیم بر اساس سطح دسترسی مشخص شده برای هر کاربر یا گروه کاربری در سیستم تعیین می‌شود. به عبارت دیگر، در این مرحله تصمیم گیری می‌شود که کاربر مورد نظر می‌تواند به چه منابع شبکه دسترسی پیدا کند و به چه عملیاتی در آنها انجام دهد.

3. Accounting (حسابداری):
مرحله حسابداری در AAA به ثبت فعالیت‌های کاربران در شبکه اشاره دارد. این اطلاعات می‌توانند برای مدیریت شبکه و تجزیه و تحلیل امنیتی مفید باشند و در صورت لزوم برای ردیابی و بررسی حوادث امنیتی استفاده می‌شوند.

ترکیب این سه عامل (Authentication، Authorization، Accounting) در AAA به سازمان‌ها کمک می‌کند تا امنیت شبکه خود را تضمین کنند، دسترسی پویا را می‌سازد و کنترل دقیقی بر روی دسترسی‌ها و فعالیت‌های کاربران داشته باشند. با استفاده از AAA، سازمان‌ها می‌توانند از تهدیدات امنیتی مختلف مانند نفوذ، سرقت اطلاعات و سوء استفاده از دسترسی‌های غیرمجاز جلوگیری کنند.

در کل، AAA در حوزه امنیت شبکه به مجموعه‌ای از فرآیندها، روش‌ها و فناوری‌ها اشاره دارد که برای احراز هویت کاربران، کنترل دسترسی آن‌ها و ثبت و نگهداری فعالیت‌ها استفاده می‌شوند. این مفاهیم و روش‌ها برای ایجاد یک سیستم امن و قابل اعتماد در شبکه‌ها بسیار حیاتی هستند.

مطالعه بیشتر:

https://cybersecuritykings.com/2020/06/07/what-is-aaa-in-cyber-security-must-know-info/

@citax_tel 👈 سیتاکس

کامیونیتی‌های تخصصی برنامه‌نویسی

یادگیری برنامه‌نویسی و فعالیت در این حوزه ممکنه به دلیل پیچیدگی و پیشرفت سریع تکنولوژی، برای برنامه‌نویس های جونیور و کسایی که در حال یادگیری هستند، چالش‌هایی رو داشته باشد.
تو این پست قراره بهتون معجزه ای که افراد متخصص و با تجربه می تونن برای ادامه راه و سردرگم نشدن کسایی که اول راهن انجام بدن رو بهتون بگم


اشتراک‌گذاری دانش و تجربیات:
  تصور کنید شما یک دفترچه خاطرات دارید و در حین کار کردن، کتاب خوندن و آموزش هایی که می بینید نکات جالبش رو با بقیه خیلی ساده و خودمونی به اشتراک میذارید.
تنها همین حرکت برای کسانی که در حال یادگیری هستن ممکنه مفهومی رو بهشون معرفی کنه که باعث بشه برن بیشتر دربارش بخونن.
کد های شمارو ببینن و از شما الگو بگیرن تا بهتر کد بزن و خیلی خیلی نکات مثبت دیگه

2. ایجاد فرصت‌های آموزشی:
  اگه شما توانایی این رو دارید مبحثی رو به بقیه توضیح بدید چرا دست به کار نمیشید اینکارو انجام بدید !!
آموزش دادن به دیگران به همون اندازه برای افرادی که از طریق شما مطلبی رو یاد میگیرن، برای شخصی که آموزش می ده هم مفید هستش.
در حین آموزش ممکنه با کلی چالش مواجه بشید که قبلا دربارش فکرم نکرده بودید.

3. ارتباط و شبکه‌سازی:
با فعالیت مثبت تو جامعه برنامه نویسی شما بین بقیه افراد محبوب میشید و روز به روز ارتباطاتتون افزایش پیدا می کنه که همین شبکه سازی می تونه براتون درآمد و بدست آوردن موقعیت های عالی رو به ارمغان بیاره.

در نهایت چند تا کانال رو معرفی می کنم که بدون چشم‌داشت دارن مطالب خیلی مفیدی رو ارائه میدن.
همچنین از همشون تشکر می کنم❤️

https://news.1rj.ru/str/manifoldspython

https://news.1rj.ru/str/BenDevelop

https://youtu.be/bouggCPE_QU?si=jKIaC3Otx32Tkkn9

https://youtube.com/@MicroFrontend?si=AVnegc9lYT1MwSBp

https://youtube.com/@devopshobbies?si=wrhlVC7GFJhC305M

@citax_tel 👈 سیتاکس

امروز قراره این اپ نسبتا نامحبوب بین برنامه نویس هارو بررسی کنیم.

حالا چیشو بررسی میکنیم!

- رابطه جنگو و اینستاگرام
- چارچوب توسعه اینستاگرام (IGOR)
- بروزرسانی بدون قطع شدن (zero downtime update)
و یه سری مطالب دیگه

@citax_tel 👈 سیتاکس

جنگو و اینستاگرام

همونطور که می دونید اینستاگرام با جنگو پیاده سازی شده اما بنظرتون با همون جنگویی که ما باهاش کار میکنیم؟
باید بگم خیر. اینستاگرام از نسخه سفارشی سازی شده خودش استفاده می کنه که با جنگو ما تفاوت هایی داره.


جنگو معمولی یک چارچوب وب متن باز (open source) است که به زبان پایتون (Python) نوشته شده. جنگو از الگوی مدل-نما-کنترل کننده (Model-View-Controller) پیروی می کنه و امکاناتی مانند احراز هویت (authentication)، مدیریت دسترسی (authorization)، ارسال ایمیل (emailing)، ساخت فرم ها (form creation) و غیره رو خودش فراهم می کنه.

اما جنگو معمولی برای نیازهای اینستاگرام کافی نبود. اینستاگرام یک وب سایت بسیار پربازدید و پرطرفدار هستش که باید با تعداد زیادی درخواست همزمان (concurrent requests)، داده های حجیم (large data) و تغییرات مداوم (frequent changes) برخورد کنه. بنابراین، توسعه دهندگان اینستاگرام تصمیم گرفتند که جنگو رو به نسخه سفارشی شده خودشون تغییر بدن. اون ها بخش های مختلف جنگو رو بازنویسی کردن و قابلیت های جدیدی رو بهش اضافه کردن. بعضی از این قابلیت ها:

- استفاده از چندین دیتابیس به جای یک دیتابیس واحد: اینستاگرام داده های خودش رو تو چند دسته تقسیم می کنه. برای مثال، داده های مربوط به پست ها، نظرات، لایک ها، فالوورها و فالوینگ ها در دسته های مختلف قرار می گیرن. سپس، هر دسته از داده ها در یک دیتابیس جداگانه ذخیره می شن. این روش به اینستاگرام کمک می کند تا با تقسیم بار (load balancing)، بهبود عملکرد (performance improvement) و جلوگیری از single point of failure) رو حاصل کنه.
(البته توی جنگو بصورت پیشفرض میتونیم از چندین دیتابیس استفاده کنیم اما قطعا تغییرات بزرگ تری رو بوجود آوردن)

- استفاده از سرویس های مبتنی بر پیام رسانی: اینستاگرام برای ارتباط بین کامپوننت های مختلف خودش از سرویس های مبتنی بر پیام رسانی استفاده می کنه. این سرویس ها به صورت ناهمزمان (asynchronous) عمل می کنن. به عبارت دیگه، هر کامپوننت می تونه یک پیام را به یک صف (queue) ارسال کند و منتظر دریافت پاسخ نباشد. این روش به اینستاگرام امکان میده تا با کاهش زمان پاسخ (response time)، افزایش مقیاس پذیری (scalability) و کاهش هزینه های زیرساخت (infrastructure costs) رو هندل کنه.

- استفاده از چارچوب تست خودشون: اینستاگرام برای تست عملکرد وب سایت خود از چارچوب تست خودشون به نام Tornado استفاده می کنه. Tornado یک چارچوب تست هستش که به صورت خودکار (automated) وب سایت رو در شرایط واقعی شبیه سازی می کنه. Tornado می تونه برای تست عملکرد، امنیت، رابط کاربری و غیره استفاده بشه. Tornado به اینستاگرام کمک می کند تا با افزایش کیفیت (quality)، کاهش خطاها (errors) و بهبود تجربه کاربر (user experience) برسه.

- استفاده از چارچوب توسعه خودشون: اینستاگرام برای توسعه وب سایت خود از چارچوب توسعه خودشون به نام IGOR استفاده می کنه. IGOR یک چارچوب توسعه است که به توسعه دهندگان امکان مدیریت پروژه ها، تعامل با داده ها و رفع خطاها را میده. IGOR همچنین قابلیت هایی مانند نمایش زنده (live preview)، بازگشت به حالت قبل (rollback)، بروزرسانی بدون قطع (zero-downtime update) و غیره را فراهم می کنه.

@citax_tel 👈 سیتاکس

چارچوب توسعه اینستاگرام(IGOR):

چارچوب توسعه اینستاگرام IGOR یک چارچوب داخلی هستش که توسط تیم توسعه اینستاگرام برای ساخت و توسعه اپلیکیشن اینستاگرام استفاده می شه. IGOR مخفف "Instagram's Go to Object Routing" است و به عنوان یک چارچوب توسعه داخلی، ابزارها و روش‌هایی را فراهم می‌کنه که به توسعه‌دهندگان اینستاگرام کمک می‌کنه تا به طراحی، پیاده‌سازی و تست قسمت‌های مختلف اپلیکیشن اینستاگرام بپردازن.

برخی از ویژگی‌ها و قابلیت‌هاش:

۱. مدیریت مسیریابی: IGOR به توسعه‌دهندگان اینستاگرام امکانش رو میده تا مسیریابی درون اپلیکیشن را مدیریت کنن. بهشون اجازه میده تا به راحتی ماژول‌های مختلف رو به هم متصل کنند و مسیردهی درون اپلیکیشن رو هم کنترل کنن.

۲. تزریق وابستگی: IGOR توسعه‌دهندگان رو قادر می‌سازه تا وابستگی‌ها و ماژول‌های خارجی رو به پروژه اضافه کنن و از اونها استفاده بشه. این امکان را به اونها می‌ده تا قسمت‌های مختلف اپلیکیشن رو به صورت ماژولار طراحی و پیاده‌سازی کنند.

۳. مدل‌های داده: IGOR ابزارها و مکانیزم‌هایی را برای مدیریت و کار با مدل‌های داده فراهم می‌کنه. توسعه‌دهندگان می‌تونن به راحتی مدل‌های داده مورد نیاز برای بخش‌های مختلف اپلیکیشن رو تعریف کنن و از قابلیت‌های مرتبط با مدل‌ها مانند جستجو، فیلترینگ و ذخیره سازی استفاده کنند.

۴. تست واحد: IGOR امکان تست واحد رو فراهم می‌کنه. توسعه‌دهندگان می تونن تست‌های واحد رو برای تجزیه و تحلیل واحدهای کدی خود ایجاد کنن و از عملکرد صحیح اونها اطمینان حاصل کنن.

IGOR
یکی از اصلی‌ترین ابزارهای توسع پویا در تیم توسعه اینستاگرام است و به توسعه‌دهندگان این امکان را میده تا بهترین روش‌ها و الگوهای توسعه رو برای اپلیکیشن اینستاگرام استفاده کنن.


پ.ن:
جزئیات دقیق تکنیکال درباره IGOR در دسترس عموم قرار نداره، زیرا IGOR یک چارچوب داخلی برای استفاده داخلی توسعه‌دهندگان اینستاگرام هستش و جزئیاتش به طور کامل منتشر نشده. اطلاعات موجود در مورد IGOR محدود و معمولاً در قالب توضیحات و مقالات کوتاه بوده و تیم توسعه اینستاگرام به طور کامل جزئیاتش رو منتشر نکردن.

@citax_tel 👈 سیتاکس

Zero Downtime Update:
روشی برای بروزرسانی بدون اختلال


در دنیای فناوری اطلاعات، به‌روزرسانی نرم‌افزارها و سیستم‌ها ضروری است تا امکان ارتقای قابلیت‌ها، اصلاح اشکالات و افزایش امنیت فراهم شود. با این حال، در فرآیند به‌روزرسانی معمولاً اختلال‌هایی در سرویس ارائه شده به کاربران بوجود می‌آید که می‌تواند منجر به زمان‌بندی نامناسب و کاهش کیفیت خدمات گردد. برای حل این چالش، روش Zero Downtime Update ایجاد شده است که امکان به‌روزرسانی بدون اختلال در سرویس را فراهم می‌کند.

توضیح روش Zero Downtime Update:
Zero Downtime Update
به معنای به‌روزرسانی بدون اختلال یا توقف کامل سرویس است که در طول فرآیند به‌روزرسانی، سرویس به صورت پیوسته و بدون قطعی ارائه می‌شود. این روش با استفاده از مجموعه‌ای از تکنیک‌ها و الگوهای معماری، امکان ارتقای بخش‌های مختلف سیستم را فراهم می‌کند بدون آنکه کاربران تحت هرگونه اختلال یا قطعی قرار بگیرند.

به‌روزرسانی بدون اختلال اغلب به این صورت عمل می‌کند که نسخه جدیدی از سرویس پیاده‌سازی می‌شود و موازی با آن، سرویس قبلی نیز به‌طور همزمان در حال اجرا باقی می‌ماند. برای اطمینان از صحت و سلامت سرویس در طول فرآیند به‌روزرسانی، از تکنیک‌هایی مانند ایجاد محیط‌های جداگانه برای تست، استفاده از تحلیل‌های پیشرفته و ردیابی خطاها، مدیریت ترافیک و استفاده از توزیع بار استفاده می‌شود.

تاثیرات مثبت Zero Downtime Update:

1. ادامه ارائه خدمات: با استفاده از روش Zero Downtime Update، سرویس به‌طور پیوسته و بدون هیچگونه قطعی به کاربران ارائه می‌شود. این امر باعث حفظ رضایت کاربران می‌شود و از از دست دادن مشتریان جلوگیری می‌کند.

2. کاهش اختلالات: با اجرای به‌روزرسانی بدون اختلال، اختلالات و توقف سرویس به حداقل می‌رسد و اثرات منفی آن بر تجربه کاربری کاهش می‌یابد. کاربران قادر خواهند بود به طور مداوم از سرویس استفاده کنند و تحت هیچ شرایطی با وقفه مواجه نشوند.

3. بازگشت بدون مشکل به نسخه قبل: با اجرای به‌روزرسانی بدون اختلال، سیستم در حالتی است که همزمان دو نسخه از سرویس در حال اجرا است. این امر باعث افزایش قابلیت اطمینان سیستم می‌شود، زیرا در صورت بروز هرگونه خطا یا مشکل در نسخه جدید، سیستم به صورت خودکار به نسخه قبلی باز می‌گردد و کاربران تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند.

4. بهره‌وری بالا: با اجرای بدون اختلال، زمان توقف سرویس به حداقل می‌رسد یا به صفر می‌رسد. این امر بهره‌وری سیستم را افزایش می‌دهد زیرا کاربران در طول فرآیند به‌روزرسانی قادر خواهند بود به صورت عادی از سرویس استفاده کنند و تأثیر کاهشی در بهره‌وری ایجاد نمی‌شود.


روش Zero Downtime Update یا به‌روزرسانی بدون اختلال، امکان ارتقای سرویس‌ها و نرم‌افزارها را بدون توقف کامل سرویس فراهم می‌کند. این روش باعث حفظ پیوستگی سرویس، افزایش قابلیت اطمینان، بهره‌وری بالا، افزایش امنیت و کاهش اختلالات در فرآیند به‌روزرسانی می‌شود. با اجرای این روش، شرکت‌ها قادر خواهند بود به‌طور مداوم خدمات خود را به کاربران ارائه دهند و تجربه کاربری بهتری را ارائه کنند.

@citax_tel 👈 سیتاکس

تا حالا به این موضوع دقت کردید که اینستاگرام می‌تونه بدون اینکه کاربر نسخه جدید اپلیکیشن رو نصب کنه خودش رو بروزرسانی کنه!؟

اینستاگرام همچین قابلیتی رو به بهترین شکل پیاده کرده.
به این روش میگن Hot Code Push.
تو پست بعدی بهتون توضیح میدم

@citax_tel 👈 سیتاکس

Hot Code Push

یک روش در توسعه نرم‌افزار است که به توسعه‌دهندگان امکان به‌روزرسانی سریع و بی‌توقف نرم‌افزار را بدون نیاز به دانلود و نصب مجدد برنامه توسط کاربر را می دهد. این روش امکان اعمال تغییرات در برنامه را بدون توقف کردن فعالیت کاربران فراهم می‌کند.

هنگامی که از روش Hot Code Push استفاده می‌شود، تغییرات و به‌روزرسانی‌های اعمال شده در نرم‌افزار به صورت آنی و بلافاصله در دستگاه کاربران اعمال می‌شود. این روش اغلب در توسعه برنامه‌های تحت وب و نرم‌افزارهای موبایل استفاده می‌شود.

روش Hot Code Push معمولاً بر اساس معماری سمت سرور (server-side) و معماری سمت کاربر (client-side) عمل می‌کند. در معماری سمت سرور، تغییرات در کدهای نرم‌افزار انجام می‌شود و نسخه جدید برنامه توسط سرور به دستگاه کاربر ارسال می‌شود. در معماری سمت کاربر، برنامه به طور مداوم به سرور متصل است و تغییرات جدید به صورت آنی در دستگاه کاربر به‌روزرسانی می‌شود.

مزایای استفاده از Hot Code Push عبارتند از:

1. به‌روزرسانی سریع: با استفاده از Hot Code Push، تغییرات و به‌روزرسانی‌ها به سرعت و بدون نیاز به نصب مجدد برنامه توسط کاربر اعمال می‌شود. این امر به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد تغییرات را در زمان کوتاهی پیاده‌سازی و به کاربران ارائه دهند.

2. عدم نیاز به بروزرسانی کاربر: با استفاده از Hot Code Push، کاربران نیازی به دانلود و نصب مجدد برنامه برای دسترسی به تغییرات جدید ندارند. این امر باعث می‌شود تجربه کاربری بهبود یابد و هزینه‌ها و زمان مربوط به بروزرسانی برنامه کاهش یابد.

3. حفظ فعالیت کاربران: با استفاده از Hot Code Push، کاربران قادر خواهند بود به صورت پیوسته و بدون قطعی از برنامه استفاده کنند. تغییرات در زمینه ظاهر، عملکرد و قابلیت‌های برنامه به صورت آنی و بلافاصله برای کاربران قابل مشاهده خواهد بود.

4. انعطاف‌پذیری: Hot Code Push انعطپذیری بالا را در توسعه نرم‌افزار فراهم می‌کند. توسعه‌دهندگان می‌توانند تغییرات را به صورت فوری و بلافاصله اعمال کنند و نیازی به صدور نسخه جدید برنامه و تایید آن توسط فروشگاه‌ها ندارند.

با این حال، استفاده از Hot Code Push همراه با چالش‌ها و محدودیت‌ها نیز همراه است. برخی از موارد مهم عبارتند از:

1. محدودیت‌های پلتفرم: برخی از پلتفرم‌ها و فریمورک‌ها قابلیت Hot Code Push را پشتیبانی نمی‌کنند یا محدودیت‌هایی در استفاده از آن دارند. بنابراین، قبل از استفاده از این روش، توسعه‌دهندگان باید مطمئن شوند که پلتفرم یا فریم‌ورک مورد استفاده آن را پشتیبانی می‌کند.

2. امنیت: استفاده از Hot Code Push ممکن است به مسائل امنیتی منجر شود، زیرا تغییرات برنامه بدون تایید کاربر اعمال می‌شوند. توسعه‌دهندگان باید از تحقیق و بررسی دقیق در زمینه امنیت استفاده از این روش پیش از استفاده یا انتشار برنامه اطمینان حاصل کنند.

3. منطق پیچیده: استفاده از Hot Code Push در برنامه‌هایی با منطق پیچیده و وابستگی‌های بالا ممکن است دشوار باشد. در صورتی که تغییراتی که در کد اعمال می‌شود، منطق برنامه را تحت تأثیر قرار دهد، به‌روزرسانی‌ها ممکن است باگ‌ها و نقص‌هایی را به وجود آورده و عملکرد کلی برنامه را تحت تأثیر قرار دهند.

با این وجود، Hot Code Push یک ابزار قدرتمند در توسعه نرم‌افزار است که به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد تغییرات را به سرعت به‌روزرسانی کنند و تجربه کاربری را بهبود بخشند بدون نیاز به بروزرسانی پیچیده و توقف فعالیت کاربر.

@citax_tel 👈 سیتاکس

Entity-Attribute-Value (EAV)

یک مدل داده‌ی انعطاف‌پذیر است که در آن اطلاعات به صورت جفت‌های (Entity، Attribute، Value) ذخیره می‌شوند. در این مدل، هر موجودیت (مانند یک شیء یا یک رکورد در پایگاه داده) یک ردیف در جدول اصلی دارد و ویژگی‌ها یا ویژگی‌های آن به صورت جفت‌های ستونی در جدول مشخصی ذخیره می‌شوند. این جفت‌ها شامل مقدار و نام ویژگی هستند.

مزیت اصلی مدل EAV این است که به شما اجازه می‌دهد تا برای موجودیت‌ها با ویژگی‌های متفاوت تعداد ستون‌های متغیری داشته باشید و نیازی به تغییر ساختار جدول‌ها برای هر موجودیت ندارید. این مدل معمولاً در مواردی که تعداد ویژگی‌ها متغیر مشخص نیست (مانند فروشگاه ها) مورد استفاده قرار می‌گیرد.

@citax_tel 👈 سیتاکس

کتاب شیوه گرگ. نوشته شده توسط بزرگترین فروشنده دنیا

شاید این کتابو نامرتبط بدونید اما هر شخصی به مهارت فروش نیاز داره.
محصولی که ما می فروشیم همون تخصص ما هستش

#کتاب
@citax_tel 👈 سیتاکس

نه
🦧

👉 Share us : @Citax_Graphic

Scope creep
فریلنسرا حتما بخونن

به افزایش غیرمنظوره و ناخواسته تو پروژه اشاره داره. این اصطلاح به وضعیتی اطلاق می‌شه که تغییرات، اضافه کردن وظایف جدید یا افزایش نیازهای پروژه به طور پیوسته و بدون برنامه‌ریزی مناسب به پروژه اضافه می‌شه. به عبارت دیگه، scope creep هنگامی رخ می‌ده که محدوده یک پروژه به طور ناخواسته یا ناسازگار با برنامه پروژه تغییر می‌کنه

دلیل اصلی بروز scope creep، عدم تعیین محدوده پروژه به طور دقیق تو ابتداش هستش. وقتی محدوده‌ی پروژه به درستی تعیین نشه یا از ابتدا مورد توافق قرار نگیره، باعث بروز مشکلات و بی نظمی میشه.

تبعات scope creep می‌تونه مشکلاتی رو بوجود بیاره برای مثال:

۱. تاخیر در زمانبندی پروژه: با افزودن وظایف جدید به پروژه، زمان لازم برای تکمیل پروژه افزایش پیدا میکنه و ممکه به تاخیر بیوفته.

۲. افزایش هزینه‌ها: با اضافه کردن محدوده جدید، هزینه‌های اضافی برای تکمیل پروژه بوجود میاد.

برای پیشگیری از scope creep، مدیران پروژه باید در ابتدا محدوده پروژه رو به دقت تعیین کنن و اونو با تمام اعضای تیم و سایر به اشتراک بذارن و مورد بحث و توافق قرار بگیره.

@citax_tel 👈 سیتاکس

What is difference between Web Scraping and Crawler Programming?

وب‌اسکرپینگ به معنای استخراج داده‌ها از صفحات وب است. این فرایند شامل دریافت و تحلیل محتوای وب و استخراج اطلاعات مورد نیاز از آن صفحات است. وب‌اسکرپینگ معمولاً با استفاده از کدهای برنامه‌نویسی انجام می‌شود که به شما اجازه می‌دهد به صورت خودکار از صفحات وب داده‌ها را استخراج کنید.

از طرفی، کرالر یا ربات وب (Web Crawler) یک نوع برنامه است که به صورت خودکار از صفحات وب پیروی می‌کند و اطلاعات را جمع‌آوری می‌کند. کرالرها از طریق لینک‌ها و روابط داخلی وب‌سایت‌ها حرکت می‌کنند و اطلاعات را از صفحات مختلف استخراج می‌کنند. این اطلاعات در طول زمان برای ساختن پایگاه داده‌هایی مانند موتورهای جستجو استفاده می‌شوند.

به طور خلاصه، وب‌اسکریپینگ بیشتر به استخراج داده‌ها از صفحات وب و تحلیل آنها توجه دارد، در حالی که کرالرها به پیمایش و جمع‌آوری داده‌ها از صفحات مختلف متصل به یک وب‌سایت متمرکز هستند. اما معمولاً در پروژه‌های وب، این دو مفهوم به صورت همزمان استفاده می‌شوند و کرالرها از وب‌اسکرپینگ برای استخراج داده‌ها استفاده می‌کنند.

@citax_tel 👈 سیتاکس