پیام واقعی این قسمت اینه که ارن «سایه مرگ رو دور و بر خودش داره» و میکاسا می‌تونه همه چیز رو دوباره امتحان کنه، به خاطر ناتوانی‌ش در قبول مرگ ارن. ولی این سایه به این معنی نیست که ارن فقط خواهد مرد، بلکه نشون می‌ده که او قبلاً بیشتر از یک بار مرده است.

حالا بریم سراغ ارتباطات. اول از همه، ساده‌ترین ارتباطی که به نظریه سه خط زمانی ربط داره اینه که میکاسا باید توی سومین زنگ ناقوس با ارن دیدار کنه. وقتی که سومین زنگ به صدا در می‌آد و ارن می‌میره، میکاسا باید همه چیز رو دوباره از نو شروع کنه.

در سومین زنگ، خط زمانی‌ها تقریباً به هم می‌پیوندند، یعنی او نزدیکه که یک خط زمانی دیگه بسازه. در این زمان، او با خودش روبرو می‌شود؛ با نسخه‌ای از خودش که می‌گه باید همه چیز رو دوباره از نو شروع کنه—به خاطر مرگ ارن.

در چشم او، دقیقاً همون سلولی رو می‌بینیم که در قسمت هفتم فصل اول ظاهر شده بود، که نشون‌دهنده قدرت او برای انجام همه این کارهاست. این همون معنای سلول در اپیزود فصل اول است. در OVA، مرگ ارن نزدیکه و به همین دلیل قدرت او شروع به بیدار شدن می‌کنه، درست مثل قسمت هفتم فصل اول.

قسمت هفتم فصل اول و OVA به هم متصل هستند و میکاسا یادش اومده چون توی هر دو خط زمانی، فکر می‌کرد که ارن مرده. به همین خاطر، خاطره‌ی قدرتش برای شروع دوباره همه‌چیز به ذهنش برگشته.

بیایید به حرف‌های میکاسا در قسمت هفتم فصل اول توجه کنیم: «آیا باید از نو شروع کنم؟» و «اگر بمیرم، نمی‌توانم تو را به یاد بیاورم.» حتی اگر او به طور «آگاهانه» از قدرتش خبر نداشته باشد، به خاطر زندگی‌های گذشته‌اش در غریزه‌هایش از این قدرت آگاه است.

همین قضیه درباره ارن هم صدق می‌کنه. اراده عمیق و قوی آزادی او به خاطر زندگی‌های گذشته‌اش وجود داره. او آکرمن نیست، ولی مرکز همه چیزهاست، همونطور که توی پست های قبلیم توضیح دادم. او می‌خواد، حتی بدون اینکه بدونه چرا، جلوی دوباره به دنیا اومدن خودش رو بگیره.

این فقط مقدمه بود. حالا داریم وارد رازهای ناشناخته روایت می‌شویم که کاملاً روشن است. نمادگرایی‌های انار، پروانه‌ها، «الهه» بودن هیستوریا ، زنبورها، بهار در ترانه‌ها و ...

با این، حالا معنای تقریباً همه نمادهایی که ایسایاما در داستانش قرار داده رو می‌فهمیم، از جمله گل‌ها، زنبورها، و روایت یمیر و ... . حالا بیایید به دنیای اساطیر یونانی بریم.

در اساطیر یونانی، انار به عنوان «میوه مردگان» شناخته می‌شد، چرا که گفته می‌شد از خون آدونیس، خدای زیبایی و مرگ، به وجود آمده. در کنار مفهوم مرگ، انار در یونان و روم باستان به عنوان نماد باروری و قیامت (Resurrection) نیز شناخته می‌شد. این میوه به دلیل داشتن دانه‌های فراوانش، به باززایی و زندگی دوباره اشاره داشت.

به طور کلی، انار در اساطیر یونان نماد ادامه حیات و تولدی دوباره پس از مرگ بود.