Attack on Titan The Last Attack :
Layout–>Correction(Hayashi)–>Final Product

برنامه‌ی アニメ屋 2.0 بعد از ۱۴ سال بازگشته و این‌بار موضوعش Attack on Titan هست. این انیمه با بیش از ۱۴۰ میلیون نسخه‌ی مانگا و ده سال تجربه‌ی پخش تلویزیونی، جهانی شده و بین همه مردم تاثیرگذار بوده.
مستند به بررسی نحوه‌ی خلق فصل آخر و تلاش صدها حرفه‌ای در استودیو MAPPA می‌پردازه.
کارگردان یوئیچیرو هایاشی و فیلمنامه‌نویس هیروشی سکو درباره‌ی چالش‌ها و تصمیم‌های مهم صحبت می‌کنن.
ها‌ی اصلی:
وقتی از سکو خواستن فصل آخر رو بسازه، اول قصد داشت رد کنه، ولی بعد تصمیم گرفت خودش انجام بده چون فکر کرد اگر او نپذیره، کس دیگه‌ای جای او می‌آد.
او به شدت روی درام انسانی واقعی تمرکز داشت، نه فقط صحنه‌های اکشن.
فصل آخر با تغییرات بزرگی نسبت به فصل‌های قبلی مواجه شد؛ داستان از جزیره‌ی پارادایس فراتر رفت و با جنگ انسان‌ها در خارج مواجه شد.
سکو توانست عناصر مهم مانگا را حفظ و بخش‌های اضافی را حذف کنه و ساختار روایت رو دوباره تنظیم کنه؛ مثال واضحش هماهنگی فلش‌بک میکاسا با داستان ارن بود که تاثیر احساساتشون را بیشتر کرد.
او تاکید می‌کنه که زمان‌بندی و منطق روایت در انیمه باید به‌درستی کنترل بشه، چون وقتی مانگا به انیمه تبدیل می‌شه، تصمیم‌گیری درباره‌ی زمان و ریتم با تیم تولید هست، نه خواننده.
جزئیات حالات چهره و حرکات کوچک شخصیت‌ها خیلی مهمه؛ حتی زاویه نگاه، شکل ابرو و حرکات دهان روی تاثیرگذاری صحنه‌ها تاثیر می‌ذاره.
برای تکمیل یک صحنه‌ی ۲ ثانیه‌ای، چندین بار بازبینی و اصلاح انجام شد تا با تصویری که کارگردان و تیم دارند هماهنگ بشه.
صحنه‌ی تحویل نوزاد مثال برجسته‌ایه: در جریان رومبلینگ،مردمان در خطر، نوزاد را دست‌به‌دست می‌کنن تا نجات پیدا کنن. این لحظه بیانگر تلاش انسان‌ها برای حفظ زندگی کوچک و بی‌گناه در وسط خشونت و نفرت تاریخی است.
مستند تاکید می‌کنه که خلق چنین لحظاتی نیازمند کار تیمی دقیق و وسواس در جزئیات بوده تا بتوان انسانی‌ترین احساسات را در دل خشونت و جنگ به نمایش گذاشت.

برای صحنه‌ی نوزاد، تیم تولید روی رنگ‌ها و پس‌زمینه حسابی فکر کرد تا نوزاد وسط جمعیت دیده بشه. در نهایت، فقط نوزاد و مادرش رنگ گرفتند و صدای محیط حذف شد تا توجه کامل روی اون‌ها باشه.
تک‌تک شخصیت‌های جمعیت رفتار و حرکت خودشون رو داشتند؛ نه فقط دویدن ساده. جریان حرکت افراد از جلو و عقب کاملاً محاسبه‌شده بود.
در مورد خشونت و صحنه‌های خشن: تیم هیچ‌وقت از خشونت صرفاً برای نمایش استفاده نکرد؛ همیشه در خدمت داستان و شخصیت‌ها بوده. حتی در صحنه‌ی مرگ رمزی، کارگردان به شدت روی تعادل بین خشونت و تاثیرگذاری صحنه حساس بود.
تیم‌ها برای نمایش عظمت و حس وحشت رومبلینگ از ترکیب دست‌کشیده‌های دستی و CGI استفاده کردند.
برای صحنه‌های حرکتی بزرگ مثل عبور شخصیت‌ها میان غول‌ها:
ابتدا طرح حرکت شخصیت‌ها طراحی شد.
تیم طراحی دستی بر اساس این طرح، شخصیت‌ها و حرکات را کشید.
تیم CGI پس‌زمینه و غول‌ها را اضافه کرد.
ترکیب نهایی با چند مرحله آزمون و اصلاح (Try & Error) ساخته شد تا هم هماهنگی بین CGI و دست‌کشیده حفظ بشه و هم جلوه‌ی بصری بزرگ و پویا حفظ بشه.
تیم روی نور، مه و دود هم خیلی کار کرد تا حس عمق و مقیاس حفظ شود و صحنه‌ها بیش از حد شلوغ یا گیج‌کننده نشه.
نتیجه‌ی این تلاش‌ها: صحنه‌هایی با تمرکز روی شخصیت‌ها، احساسات واقعی و حس عظمت صحنه‌ها که ترکیبی از هنر دست و CGI است.

برای صحنه‌ی نوزاد، تیم تولید روی رنگ‌ها و پس‌زمینه حسابی فکر کرد تا نوزاد وسط جمعیت دیده بشه. در نهایت، فقط نوزاد و مادرش رنگ گرفتند و صدای محیط حذف شد تا توجه کامل روی اون‌ها باشه.
تک‌تک شخصیت‌های جمعیت رفتار و حرکت خودشون رو داشتند؛ نه فقط دویدن ساده. جریان حرکت افراد از جلو و عقب کاملاً محاسبه‌شده بود.
در مورد خشونت و صحنه‌های خشن: تیم هیچ‌وقت از خشونت صرفاً برای نمایش استفاده نکرد؛ همیشه در خدمت داستان و شخصیت‌ها بوده. حتی در صحنه‌ی مرگ رمزی، کارگردان به شدت روی تعادل بین خشونت و تاثیرگذاری صحنه حساس بود.
تیم‌ها برای نمایش عظمت و حس وحشت رومبلینگ از ترکیب دست‌کشیده‌های دستی و CGI استفاده کردند.
برای صحنه‌های حرکتی بزرگ مثل عبور شخصیت‌ها میان غول‌ها:
ابتدا طرح حرکت شخصیت‌ها طراحی شد.
تیم طراحی دستی بر اساس این طرح، شخصیت‌ها و حرکات را کشید.
تیم CGI پس‌زمینه و غول‌ها را اضافه کرد.
ترکیب نهایی با چند مرحله آزمون و اصلاح (Try & Error) ساخته شد تا هم هماهنگی بین CGI و دست‌کشیده حفظ بشه و هم جلوه‌ی بصری بزرگ و پویا حفظ بشه.
تیم روی نور، مه و دود هم خیلی کار کرد تا حس عمق و مقیاس حفظ شود و صحنه‌ها بیش از حد شلوغ یا گیج‌کننده نشه.
نتیجه‌ی این تلاش‌ها: صحنه‌هایی با تمرکز روی شخصیت‌ها، احساسات واقعی و حس عظمت صحنه‌ها که ترکیبی از هنر دست و CGI است