دور بمانیم از آن‌هایی که حق آزرده شدن را هم از آدم می‌گیرند، که دلخوری‌ات را به رسمیت نمی‌شناسند.

هیچی قشنگتر از اینکه دونفر واسه کنار هم موندن خودشونو به همدیگه یاد میدن، نیست.

«با انکار غم، شادی پدید نمیاد.»

روزتون زیبا
@averagebpdguy

احتمال می‌دم همیشه مسیر سخته به ما نمی‌افتاد؛ گاهی‌اوقات ما خودمون مسیر سخته‌رو انتخاب می‌کردیم چون باور داشتیم اگر آسونه‌رو بریم، هیچ‌کاری نکردیم.

برای بعضی آدم‌ها صمیمیت و نزدیکی عاطفی، همزمان هم خواستنیه هم ترسناک. فرد خواستار گرما و ارتباطه، اما وقتی کسی خیلی نزدیک می‌شه، احساس خفگی یا تهدید می‌کنه. چون توی گذشته‌، صمیمیت و نزدیکی همیشه با درد، خیانت یا کنترل همراه بوده. وقتی بهش نزدیک می‌شی، سیستم دفاعی‌‌اش فعال می‌شه و عقب‌نشینی می‌کنه. ولی وقتی دور می‌شی، دوباره همون دلتنگی‌ها بیدار می‌شن و به سمتت میاد.

این یه کشمکش درونیِ حل‌نشده‌ست بین «ترس از رها شدن» و «ترس از تنهایی». ما بهش می‌گیم: دلبستگیِ دوسوگرا.

عه من:

هر آدمی به یه "باهم درستش میکنیم" برای روزایی که زورش به زندگی نمیرسه نیاز داره.

نصف سلولای مغزیم سر زدن کدای پروژه ای ک بهم سپردن داره میسوزه
نصف دیگه‌ش توضیح دادن بدیهیات به ک‌خلی که دارم پروژه رو باهاش میزنم و اینکه هی ریماناشو جمع کنم😭
ریدم به سیستم آموزشی که ذره ای فکر کردن و کار تیمی رو یاد این ملت نداده😭

درسته که می‌گن آدم به همه چی عادت می‌کنه! ولی تو نذار به بی‌توجهی عادت کنی. به این‌که بهت ارزش داده نشه، دوست داشته نشی، بهت بی‌حرمتی بشه و نادیده گرفته بشی عادت نکن هیچ‌وقت. اینو انقد با خودت تکرار کن که لایق بهترین رفتارها و بهترین جایگاه‌ها هستی که تو کتت نره کم‌تر از لیاقتت بخوان باهات رفتار کنن.