الکامپ، نمایشگاه سراسر محصولات کپی و فاقد هرگونه خلاقیت و فن‌آوری
و یه سالن هم اختصاص داده شده به دوستان چینی مون
تجربه بدی نبود، ولی چیز به خصوصی هم نبود👨‍🦯

هیچ‌کس نمی‌تونه جای خالیِ «دوست‌داشتنِ خودت» رو پر کنه.

باید می‌دیدم که چطور پیرمردی حدودا صد ساله، چهل کیلومتر کوهنوردی می‌کند. می‌دانی چرا قادر بود این کار را انجام بدهد؟ چون هیچ‌کس به اون نگفته بود نمی‌تواند. هیچکس به او نگفته بود باید گوشه‌ی خانه‌ای قدیمی منتظر مرگش بنشیند.

📖دونده مادرزاد
-کریستوفر مک‌دوگال
#book

تنها بخش آزار دهنده الکامپ دیدن زوج هایی که باهم اومده بودن بود

نامردا نمیگین مام دلمون میخواد ؟

امروز یه چیز جالب کشف کردم:

موز در واقع یک berry واقعی حساب میشه، چون از یک تخم منفرد رشد می‌کنه، گوشت نرم داره و دونه (هرچند خیلی ریز و تکامل‌نیافته) توش وجود داره.

اما توت‌فرنگی جزو خانواده berry ها نیست. اون دونه‌های ریز روی سطحش در حقیقت هر کدوم یه میوه مستقل به اسم آکنه(achene) هستن، و بخش قرمز و گوشتی فقط بخش متورم‌شده‌ی گل محسوب میشه.

درواقع توت فرنگی ایمپاستره🌚

منم مثل تو ترسیده‌ام، منم مثل تو نگران چیزهای زیادی هستم. اما اگه این نگرانی و ترس، «اِمروز‌مون» رو ازمون بگیره، کم‌کم دیگه چیزی برامون نمی‌مونه که بخوایم نگرانش باشیم.

«امروزت» رو دریاب، فردا رو هم از پسش برمیای.

به شنیدنش نیاز داشتم.

تو داستان نیمه‌کاره نیستی؛ هنوز صفحات زیادی برای نوشتن داری.

آدم کمال‌گرا اغلب همون کودکیه که به خاطر «اشتباه کردن» تنبیه شده؛ حالا سال‌هاست جرأت نداره عادی و کافی باشه.

و این حس ناکافی بودن به این آسونیاهم قرار نیست عوض بشه...

'دیگه از یه جایی به بعد نمیشه با همه موافق بود، نمیشه هرچی گفتن تایید کنی، نمیشه هرکاری خواستن براشون انجام بدی با اینکه اون کار به زندگیِ خودت لطمه میزنه، نمیشه تو رودروایسیِ فامیل و آشنا از برنامه های خودت بزنی. نمیشه خب؟ نمیشه. یه جا دیگه باید وایسی و بگی « نه ». نه چون وقت ندارم، نه چون برنامه دارم، نه چون اینکار حالمو بد میکنه، حتی نه چون حال ندارم. راحت. بدون فکر به اینکه کی قراره ناراحت شه کی خوشحال، این بار اولویت اصلی تویی.

مهم تویی و حالت و زندگیت. نه هیچ کس دیگه ای.'

باشه؟!

گاهی بزرگ‌ترین شجاعت، شروع دوباره‌ست.

آدما تغییر می‌کنن. کِی؟ وقتی که «درد موندن» بیشتر از «ترس تغییر» بشه.

They call me pussy

اومدم پفیلا بگیرم، گفتم گرونه و ات و اشغال زدن توش ادم چاق میشه

رفتم ذرت درست کردم، بعد دیدم خب نه پودر پنیر دارم نه هیچی که مزه بدم
شکر اب کردم به عنوان کارامل بهش اضافه کردم

و امروز شد ازون روزایی که از انتخاب هام بسیار پشیمونم

آرامش واقعی یعنی توانایی رها کردن چیزی که در کنترلت نیست.

دانیال فکر کنم با تراپیستم تلپاتی داره...😁
صحبت امشب هم قشنگ این بود که، وقتی داری کم میاری
مثل بالن، بار اضافی‌تو بنداز تا بتونی دوباره سبک شی و راحت تا بتونی ادامه بدی