حباب توانایی!
خیلی وقته میخوام راجب این موضوع بنویسم ولی فرصت نمیشد. احساس میکنم خیلی از ادم هایی که حداقل من باهاشون ارتباط دارم درگیر یک بیماری به نام حباب توانایی ان ، منظورم چیه از این اصطلاح ساختگی؟ یعنی اینکه بیش از چیزی که تا به حال انجام دادن یا بودن نسبت به توانایی هاشون درآینده خوشبینن.
حالا فکر کنید این وسط یه چیزی به اسم هوش مصنوعی «Chat gpt, Gemini و..» هم میاد این اختلاف توانایی رو بیشتر میکنه و درواقع این حباب رو باد میکنه.
مثلا شما ازش بپرسید چطور میتونم در یک برنامه ی ۴ساله به سمت مشاور اقتصادی ترامپ در کاخ سفید برسم. میاد برای شما گام ها ومسیر رو رسم میکنه و میگه که ایول که انقدر بزرگ فکر میکنی!!
یا به قول یه دوستی طرف هنوز برای خرید روزمره ی زندگیش نمیتونه مذاکره کنه، به فکر اینه چطور میتونیم داروهای تولید داخل رو صادر کنیم به کشور های حاشیه خلیج فارسی در۲۱ سالگی!

خیلی وقت ها اهدافمون و خواسته هامون سرعت رشدش جلوتر از سرعت رشد خودمون ، توانایی هامون و شخصیتمون میره و این فاصله ی بین این هارو یسری چیز هامثل این هوش مصنوعی ها بیشتر هم میکنه.

نتیجه میشه چی؟ میشه سرخوردگی و احساس ناتوانی کردن و درنهایت از دست دادن ارزش و انگیزه برای انجام دان کار ها واهدافی در سایز و اندازه ی خود فرد .

مخالف رویا پردازی و هدف های بزرگ داشتن نیستم ولی بنظرم بهتره این هدف ها یا رویاها رو خیلی اولا تبدیلش به حباب نکنیم ودوم این که مسیر رشد اهدافمون رو حداقل با رشد خودمون متناظر کنیم.

احساس «بی‌حسی هیجانی» برخلاف ظاهرش یک دفاع فعاله. بدن برای جلوگیری از فروپاشی، شدت احساسات رو پایین می‌آره. این خاموشی، خودش یک پیام واضح داره: ظرفیت تموم شده.

ماکه هیچ کاری نمیکنیم
این ظرف ما چی توشو رسوب بسته که دیگه حالا ظرفیتی هم نداره...

این پیام تا ۴۸ ساعت آینده هر چقدر ویو بخوره، به همون اندازه هفته دیگه از دم خونه خودم راه میوفتم یه مسیری رو مستقیم میگیرم راه میوفتم قدم میزنم میرم تا به یه جایی بریم.
۲ کا ویو؟ ۲ هزار قدم. بدون وقفه
ویو بیشتر؟ خب آره قدم بیشتر
۱) اینجا گزارش میدم ازش
۲) ازش یه ویدیو یوتوب درست می‌کنم


پ.ن: می‌خواستم سوپرایز باشه ولی اسم تمام کانالا رو چاپ میکنم، جدا جدا به یه ستونی توی شهر میچسبونم.

زندگی باعث میشه به خودت شک کنی تا ایمان بیاری که انسان جایز الخطاست و می‌تونی گاهی تو زندگیت از خط فرضی‌ای که برای خودت رسم کردی حتی به اشتباه اونورتر بری.

قدیما از اینکه تا صبح بیدار میموندم و بقیه خواب بودن ناراحت بودم

اما الان، اینکه بیخوابی سراغم اومده و میبینم بقیه هم مثل خودم بیدارن،
عمیقاً غمگینم میکنه.
چی به سرمون اومده....

شب(صبح) تون بخیر🩶

خستگیِ تصمیم (decision fatigue) چیه؟ بعد از چند تصمیم پشت سر هم، ذهن دیگه نمی‌تونه فرقِ مهم و کم‌اهمیت رو تشخیص بده، به همین دلیل کیفیت تصمیم‌هایی که می‌گیری شدیدا افت می‌کنه. تسلیم شدن در برابر یه تیکه پیتزای چرب و پر از پنیر، در انتهای روز، خیلی ساده‌تره، چون ذهنت از صبح، کلی تصمیم ریز و درشت گرفته. پس مهمه روزت رو طوری بچینی که انرژی تصمیم‌گیری‌ت برای موضوعات مهم و اصلی حفظ بشه.

آدم‌ها گاهی ناگهان فرو می‌ریزن، نه چون ضعیفن، بلکه چون سال‌ها قوی بودنشون دیده نشده و بدن بالاخره می‌گه «دیگه بسه».

روز که هیچی، زندگی رو باید اینجوری کرد...

بهم گفت آدما تو رو رها نکردن. تو اونا رو جا گذاشتی و رفتی. چون تو جاری بودی، تغییر می‌کردی، رشد می‌کردی. اونا راکد بودن، می‌خواستن راکد هم بمونن. جلوی رشد تو رو هم نمی‌تونستن بگیرن. پس دیگه ادامهٔ راه رو باهات نیومدن.

منم توشونم :))

‌ ‌ ‌‌‌ ‌
چه عینک بامجه ای😭😭😭
عینک روزانته؟ باهاش میری بیرون و دانشگاه و همه جا؟😭
بامزههه

محسن آدمیه که دیدنش باعث میشه برای مدت کوتاهیم که شده غمام یادم بره :))

*تازه با چنلش آشنا شدم

درسته که مغزم تیر میکشه و خوابم نمیبره و کمر و گردنم خشک شده
ولیییی
کار کوفتیی که 3 هفته گیر بودو تونستم بلاخره درست کنم:

بلاخره سرور ریموتی که میخواستم رو تونستم ستاپ کنم و بدون هیچگونه دخالت فیزیکی فقط با وصل بودنش به برق و اینترنت، اتومات روشن میشه و من (مثلا) از هرجای این کره خاکی میتونم کنترلش کنم

*شاید بگین خب کار ساده ایه که، باید بگم بزارین بخوابم و سر فرصت راجب مشکلاتی که موجب ۳ هفته طول کشیدنش شد براتون غر بزنم

ونسانیای گل خوش اومدین D: