اندوهت رو سبُک نشمار. نذار بهت بگن چیزی نیست. «چیزی هست». درد هست، غم هست؛ و تو نیاز داری که این درد و غم رو درک و هضم کنی. فقط چون از بیرون چیزی دیده نمی‌شه، معنیش این نیست که واقعا اتفاقی نیفتاده.

جواب آزمایشم اومده، کمبود محبت دارم❤️‍🩹

"مرا جوری در آغوش بگیر
که انگار فردا می ‌میرم.
و فردا چطور؟
جوری در آغوشم بگیر
که انگار از مرگ بازگشته‌‌ام."

@averagebpdguy

Someone give me back my sleep

وقتی انگیزه ای برای ادامه‌ این زندگی نداشتی، به نسخه‌های دیگه ای از خودت در آینده فکر کن و به اونها فرصت زیستن بده.

👤مت هیگ

- عمق فاجعه اونجاییه که دیگه نوری امیدی نمیمونه برا آینده ای که بخوای تصور کنی...

‏آدمیزاد هرچی بیشتر گره می‌خوره با این روزگار، بیشتر میفهمه که داشتن یه آدم امن مثل آب و غذا مهمه. تو این وانفسا، بالاخره باید به یه جا تکیه کرد. که بشنوه و همدل و رازدار باشه و قضاوتت نکنه. که چال کنه حرفات رو همونجا که شنیده و حتی با خودشم تکرارش نکنه. اگه داری که سفت بچسب...

Gud mornin

بدی روانکاوی اینه که «می‌فهمی» آدما دارن چیکار می‌کنن، اما نمی‌تونی بهشون ثابت کنی.

خشم مقوله دشواری است.
اگر آن را ابراز کنی، دیگری هم متقابلاً ابراز می‌کند و خشمگین‌تر می‌شوی‌ و یک چرخه بی‌پایان شروع می‌شود.
اگر چیزی نگویی‌ و نگه داری و در جای دیگری تلافی کنی، در عمل فرقی با حالت اول ندارد. الا اینکه مدت زیادی زمان و روان خود را با کینه مسموم کردی.
اگر در خود فرو بریزی، روانکاوی می‌گوید باز هم در جای دیگر به نحوی پرتابش خواهی کرد.
اگر به خودت باز گردانی‌اش، تبدیل به افسردگی و خشم فروخفته و حتی بیماری جسمی می‌شود.
واقعاً باید با خشم چه کرد؟ نمی‌دانم.
خشم عین آتشی است که از جهنم وارد این دنیا می‌شود و خاموش‌شدنی نیست. از فردی به فرد دیگر می‌سوزاند.