بخش اعظم رنج ما، بخاطر انتظار داشتن از دیگرانه.

«آن‌که در لحظات سخت غایب بود، باید تا ابد غایب بماند.»

من هیچیم نیست، فقط زندگی رو در هر ابعاد زیادی جدی گرفتم.

«‏هر چه سن شما بالاتر میره، بیشتر متوجه میشین که مهم این نیست که چه کسی طولانی تر میمونه، بلکه این مهمه که چه کسی به شما احساس دیده شدن، شنیده شدن، درک شدن، قدردانی و حمایت رو میده.»

دیگه فکر کردن به آینده نزدیک هم منو غمگین می‌کنه، اینکه هیچ روشنایی داخلش نیست.

ما بدو، آرزوهامون بدو.

طبیعی نیست. اینهمه "نشدن" برای یه‌زندگی طبیعی نیست. این باید اقلا مال یه‌نسل باشه.

If i did what I wanted, then why do i feel so bad
.
.
.
I don't know what I'm afraid of
But I'm afraid...

@averagebpdguy

Do you wanna dance?
Fine, but do you remember when
In your living room
When we made some room and moved ourselves around in it?
It's how my heart resumed
I got caught, you got those Caravaggio moves
We had some good ideas, but we never left that fucking room
Do you wanna talk?
Fine, I'll talk it out with my dad
It's always nice what he says
He'll have some good advice from something in a book he read
If I did what I wanted, then why do I feel so bad?
Would you like a drink
While we wait for everything
To get good again?
We're good at things and so are a lot of our friends
We should all be rich and making moves like Nancy Kerrigan, yeah
I don't know what I'm afraid of
But I'm afraid
One day it all will fall away
Maybe I read that
But still, let's see
If nothing else, it's an idle curiosity
So would you like that drink?
Fine, yeah, I know, I remember that, too
In your living room, right?
When we began to fight but then we both got confused
Then we were laughing and crying in awe of the size of the moon
Do you want to die?
Fine, you're right
But I wonder what it feels like
To stop feelin' so alive
What if we could wake up in five years and things'd be feelin' alright?
I wanna visit the future and dance in a field of light, yeah
I don't know what I'm afraid of
But I'm afraid
One day it all will fall away
Maybe I read that
But still, let's see
If nothing else, it's an idle curiosity

@averagebpdguy

Humans are functions, defined through sadness and called by loneliness.
If they break the loop of regret, they might return joy and happiness.
Some need to redefine their parameters to produce the output they always wanted.
Some are ints, caring only about numbers. Some would rather be voids, fixing things without letting others see an output.
Some have things to say and are String, while others remain trapped in a miserable recursion, endlessly chasing what they can't have.
‌

آدم‌ها بیشتر از آنکه به حقیقت نیاز داشته باشند، به توهمی نیاز دارند که تحمل زندگی را آسان‌تر کند.

اوضاع الان تبدیل به «بمان پس بمیر» شده.

Born to کتاب نوشتن و کتاب خوندن
Forced to انتخاب یه شغل دیگه به‌خاطر پول

کاش بزرگسالی چیزی بیشتر از دَووم آوردن بود.

گاهی خستگی‌ای که حس می‌کنی، از تلاش بی‌پایانت برای دوست‌داشتنی بودنه. رها کن!

رابطه‌ای که حتی نمی‌تونی توش راحت حرف بزنی، رابطه نیست، زندانه. زندانی که خودت رو داوطلبانه توش حبس کردی.

در یک رابطه‌ی سالم:
۱. نیازی نیست مداوماً بودنت رو یادآوری کنی.
۲. از قضاوت شدن نمی‌ترسی.
۳. احساس می‌کنی شنیده می‌شی، نه فقط شنیده می‌شی بلکه فهمیده می‌شی.
۴. می‌تونی بدون ترس، نیازها و خواسته‌هات رو مطرح کنی.
۵. "نه" گفتن باعث از دست دادن طرف مقابلت نمی‌شه.
۶. رشد فردی هر دو نفر اهمیت داره، نه فقط رابطه.
۷. اختلاف نظرها به جای تخریب، به درک متقابل منجر می‌شه.
۸. نیازی نیست برای دریافت عشق و احترام، مدام تلاش کنی.
۹. حمایت و همراهی واقعی رو حس می‌کنی، حتی توی سخت‌ترین لحظه‌ها.
و در نهایت مهمترین نکته: خودت بودن، کافی و ارزشمنده.

نادیده گرفتن. بیشترین چیزی که منو اذیت می‌کنه، بیشترین چیزی که خودم رو باهاش اذیت می‌کنم.
اما خودم رو نادیده می‌گیرم٫ دیگران نادیدم می‌گیرن٫ کارهایی که براشون کردم رو نادیده می‌گیرن، دوست‌داشتن رو نادیده می‌گیرن، محبت‌هامو نادیده میگیرن،. اهمیت دادنم رو نادیده می‌گیرن، کلماتی که یک روزی به زبون آوردن هم نادیده میگیرن، حسی که منتقل کردن رو نادیده می‌گیرن، آدما حتی غمت رو نادیده می‌گیرن.

یه سطح از بی‌حسی هست که فقط نگاه می‌کنی. نه اعتراضی، نه تلاشی، فقط سکوت.