تفریح من تا اینجای عید خوابیدن بوده.

آدمارو رو جدی نگیر، تو ذوق می‌زنن.

گاهی حس می‌کنم اونقدر که آدم‌هارو شنیدم، شنیده نشدم و این برام دردناکه که پر از حرف‌هایی بودم و هستم که حتی توان بیانشون رو ندارم.

گفت: در آستانه بمون!
پرسیدم: یعنی چی؟
گفت: یعنی اگه وارد خونه‌ای شدی، نزدیک در بمون.
اگه وارد گروهی شدی، حوالی ورودی بمون.
اگه از حرفای کسی خوشت اومد، خیلی غرقش نشو، در آستانه بمون!
اگه باور یا مذهبی رو پذیرفتی، در آستانه بمون!
اگه با کسی وارد رابطه شدی، در آستانه بمون!
اگه در مورد نظرات و افکارت خیلی مطمئنی، در آستانه بمون!
اینکه در آستانه می‌مونی به معنی استفاده نکردن و لذت نبردن از موقعیتی که توش هستی نیست، به معنی اینه که در حالی که قاطی اون موقعیتی ولی همچنان نگاهی هم از لای در به بیرون داری و می‌دونی همون‌طور که روزی وارد این خونه شدی، ممکنه روزی وقت رفتن از این محفل فرا برسه!
اگه در آستانه باشی، هویت و شخصیت خودت رو به وضعیتی که توش قرار گرفتی، گره نمی‌زنی. پس اگه روزی بفهمی که اون فکر، اون باور، اون اعتقاد، اون رابطه اشتباه بوده یا دیگه از آنِ تو نیست، راحت‌تر می‌تونی دل بکنی و جدا شی و به سمت یه منزل جدید سفر کنی! ولی وقتی به منزل جدید رسیدی، می‌دونی که باید کجا مستقر بشی!؟ در آستانه!
-Saanaa

لزومی ندارد
نام تمام کسانی که را که دوست داری
به خاطر بسپاری

تو برای دوست داشتن آمده‌ای
نه برای داشتن
بنابراین
حرفی اگر راه گلویت را بست
کافی‌ست در دلت بگویی"یک لیوان آب"

_حسین صفا.

در سالِ جدید برای خودم تنها یک هدف دارم بچه‌ها. شاید کمی عجیب به نظر برسه، اما امسال مهمترین چیزی که می‌خوام بدست بیارم «آهستگی» هست. زندگی سریع شده، آدم ها در حال دویدن هستن، حتی دیگه مثل گذشته‌ها نمی‌تونیم خاطره‌سازی کنیم. چون برای روزِ بعد، آدمِ بعد و تجربه‌ی بعدی عجله داریم. امسال می‌خوام آهسته باشم و در ادامه‌ی زندگی‌ام این آهستگی رو حفظ کنم.

تغییر وقتی سریع رخ می‌ده، ناپایداره.

بشدت بهش نیازمندم
کاش همچی انقدر پشت سر هم و تنداتند نبود
کاش میشد یکم اروم بود و بی دقدقه رفت جلو
و با خودت بگی:
هرچیم شد آروم آروم باهاش کنار میام...

برای تنهایی آخر شب و چای یک نفره.

«یه وقت‌هایی انقدر عميق یک نفر رو دوست‌داری که خودتو تو تلاش برای نگه داشتنش گم می‌کنی. همه چیزتو می‌ذاری وسط، زمانت، قلبت، آرامشت. در حالی که اونا به ندرت متوجه می‌شن. می‌مونی حتی وقتی که دارن تورو می‌شکنن، فقط به خاطر اینکه فکر می‌کنه دوست‌داشتن تو می‌تونه برای هردوتون کافی باشه.
بخش‌هایی از خودت رو از دست میدی، فقط به‌خاطر اینکه کس دیگه‌ای رو راضی نگه‌داری.
خیلی تلاش کردی، خیلی صبر کردی، امیدوار بودی تا بفهمن چقدر براشون گذاشتی. امیدوار بودی که تلاشتو جبران کنن. ولی هيچ‌وقت قدمی ندیدی.»

‏سگِ سیاهِ افسردگیم وقتی می‌بینم هوا بهاری شده و همه جا پر از شکوفه‌ست:

باورم نمیشه

تئاترشهر رو برای اولین بار چهره خلوت شو میبینم

امروز دوغ لیوانی ام.
کاملا تنها...

به زندگیم که نگاه میکنم میبینم
کتابا، سریالا، خیابونا، موزیکا
همیشه نجاتم دادن
آدما؟!! نه، هیچوقت...

من روز ۱۶ فروردین ۸ صبح :

سخت ترین کار دنیا اینه جواب یکیو میدی و دیگ ول نمیکنه و نمیتونی تمومش کنی مکالمه رو😩