جدی گرفتن ایگوی خودمون، حاکمیت احساس روی تصمیمات زندگی، پیش‌فرض های اجتماعی در جهت همرنگ شدن با بقیه ( در مواردی که الزامی نیست) و دنبال تأیید بیش از اندازه جمع و وضعیت لختی یا Inertia

باگ های بزرگ ما انسان‌ها هستن که باید هر از گاهی افسارشون رو به دست بگیریم.

با همه دوست نشید، فکر نکنید تو عصر معاشرت، معاشرت با همه هیچ ضرری نداره، فکر نکنید تعداد دوست های زیاد شما رو آدم خوشحال تری میکنه! بچسبید به همون دوتا دوستی که بهش اعتماد دارید.

تا حالا به تغییر چهره‌ی ادم‌ها بعد از شناختشون توجه کردید؟
شخصیت خوب، ادم‌ رو زیباتر میکنه.

این پایان ترم نیست، این پایانِ منه.

واكنش زياد به اتفاقات كوچيك، يعنى يه چيزى تو درونت داره سنگينى مى كنه.

ارتباط کمتر، کیفیت بیشتر، ذهن آروم‌تر تا ابد پسندمه🤌

وضعیت من هر روز صبح :

بیش از حد در ذهنم زندگی کرده ام…

فقط "نه گفتن" کافی نیست.
‏باید یاد بگیریم "نه شنیدن" رو هم تاب بیاریم.
‏نه شنیدن از هر کسی، به معنیِ رد شدن و هر مخالفتی یک نوع حمله نیست.
‏آدم‌ها حق دارن مرز داشته باشن، همون‌طور که ما داریم.

ازون دوستی که خانواده‌ی درست حسابی نداره ضربه میخوری، نه فورا، ولی حتما.

این روزا هرچیزی که خوشحالمون کنه و یا تا حدودی درک‌مون کنه نقش تراپی پیدا کرده.

That's what it's like to be on the internet