🔺​مرگِ یک راوی شجاع؛
قدیمی‌ترین روزنامه‌نگار اشنویه زندگی را وداع گفت
​
▫️​با اندوهی عمیق، باخبر شدیم که مشعل فروزان عرصه خبر و اطلاع‌رسانی اشنویه خاموش شد. حاج احمد حمیدی، پیشکسوت‌ترین روزنامه‌نگار و صدای گویای مردم رنج‌دیده این دیار، ساعاتی پیش دعوت حق را لبیک گفت و به دیار باقی شتافت.

​این چهره ماندگار، نمادی از استقلال عمل و تعهد بود. وی در فاصله سال‌های ۱۳۳۱ تا ۱۳۵۷، به‌عنوان خبرنگار روزنامه‌های «اطلاعات» و «پست تهران»، قلم خود را نه در خدمت قدرت، بلکه در خدمت مطالبات بحق مردم  منطقه محروم اشنویه به کار گرفت. در دورانی که خفقانِ پهلوی سایه‌ای سنگین بر مطبوعات افکنده بود، مرحوم حمیدی با شجاعتی مثال‌زدنی، زبانِ گویای محرومیت‌های منطقه شد.

​او تنها یک راوی نبود؛ بلکه یک مطالبه‌گر جسور بود. ده‌ها مقاله انتقادی و گزارش‌های صریح او از کمبودهای منطقه، بارها خشم دستگاه‌های امنیتی پهلوی را برانگیخت و منجر به بازجویی و آزار او شد، اما این فشارها هرگز نتوانست جوهرِ حقیقت‌گویی را در قلم او خشک کند.

▫️این ضایعه را به خانواده ارجمند ایشان، جامعه رسانه‌ای منطقه و همه مطالبه‌گران مستقل تسلیت عرض می‌کنم.

@avinpress

🔺 ضرورت انتصاب نیروهای بومی
در پست‌های معاونت فرمانداری

✍ شفیع بهرامیان

▫️انتصاب قریب‌الوقوع دو معاون فرمانداری اشنویه از میان نیروهای غیربومی به‌جای استفاده از نیروهای متخصص بومی، تصمیمی است که به‌شدت مورد انتقاد جامعه قرار خواهد گرفت.
این اقدام، ظرفیت‌های بالای مدیریتی و کارشناسی بومی شهرستان را نادیده گرفته و به ضرر فرآیند حیاتی کادرسازی و جانشین‌پروری است.

▫️این انتصاب، سابقه استفاده قبلی فرماندار از معاون غیربومی در اشنویه را تکرار کرده و این ذهنیت را تقویت می‌کند که وی اعتقاد عملی به توانمندی‌های جوانان اشنویه ندارد.
اشنویه در ۱۰۰ سال گذشته هرگز مدیر ارشد (دوره فرمانداری/ دوره بخشداری) بومی نداشته است. این روند مستمر، نادیده گرفتن منابع انسانی شهرستان و حاتم‌بخشی پست‌ها به همشهریان یا دوستان سیاسی غیربومی تلقی می‌شود که اقدامی پسندیده نیست.

▫️ انتظار این است که بزرگان شهر در این بحث دخالت کنند تا فرماندار محترم در تصمیم خود تجدیدنظر کرده و با انتصاب معاونین از میان شایستگان بومی، ضمن رعایت عدالت مدیریتی، زمینه توسعه شهرستان را بر پایه شناخت عمیق نیروهای محلی فراهم آورد.


@avinpress

.
🔺مجلس؛ انتظارات ما و واقعیت میدان

✍دکتر شفیع بهرامیان
▫️دهم آذر در تقویم رسمی کشور به‌نام «روز مجلس» ثبت شده است؛ مناسبتی که یادآور اهمیت جایگاه قانون‌گذاری و نظارت در نظام سیاسی کشور است. در ساختارهای مبتنی بر تفکیک قوا، مجلس یکی از ارکان اصلی حکمرانی به شمار می‌رود، اما در ایران به دلایل تاریخی، سیاسی و اجتماعی، قدرت، اثرگذاری و میزان اعتماد عمومی به مجلس با فراز و فرودهای جدی همراه بوده است.

▫️این وضعیت در برخی مناطق کشور، به‌ویژه مناطق چندقومیتی با تنوع زبانی و مذهبی، پیچیده‌تر می‌شود. در چنین مناطقی، تعریف وظایف نماینده و انتظارات مردم از او با میانگین ملی بسیار متفاوت است؛ زیرا ممکن است بخش‌هایی از جامعه در دیگر سطوح اجرایی و مدیریتی نظام، نماینده‌ای انتخابی یا انتصابی نداشته باشند و به همین دلیل بار بخش بزرگی از مطالبات و دغدغه‌های چند ده‌ساله بر دوش تنها یک نماینده مجلس قرار گیرد.

▫️نمایندگان این مناطق ناچارند همزمان با وظایف تقنینی و نظارتی، برای حل مشکلات زیرساختی مزمن—از بهداشت و گازرسانی تا راه، آب، مخابرات، طرح‌های هادی روستایی و نیازهای عمرانی—به‌طور مستقیم مطالبه‌گری و پیگیری کنند. این مطالبات که حاصل سال‌ها توسعه‌نیافتگی و تبعیض ساختاری است، به‌طور طبیعی بخش عمده انرژی و زمان نمایندگان را به خود اختصاص می‌دهد. از سوی دیگر ورود به فعالیت‌های فرهنگی و سیاسی نیز در مناطق دارای شکاف‌های هویتی، حساس‌تر و دشوارتر است و می‌تواند بعضا پیامدهای پیش‌بینی‌ناپذیری به همراه داشته باشد.

▫️با استناد به نظریه‌های توسعه و هرم نیازهای مازلو روشن است که تا زمانی که مردم به‌شدت درگیر دغدغه‌های سطح پایه مانند معیشت، مسکن، خدمات اولیه و امنیت اجتماعی باشند، پرداختن به مطالبات سطح بالاتر فرهنگی و سیاسی، شاید امکان‌پذیر نیست. با این حال، گاه اقلیت فعال و تریبون‌دار در حوزه‌های رسانه‌ای و مدنی که خود معمولا از مشکلات معیشتی فاصله دارند، از نماینده انتظار دارند اولویت را بر اصلاحات سیاسی و فرهنگی بگذارد؛ انتظاری که هرچند ارزشمند و قانونی است، اما در شرایط ناپایدار منطقه‌ای، قومی و بین‌المللی می‌تواند حتی مانع تحقق نیازهای اولیه جامعه شود. سیاست آن است که از فرصت‌های بدست آمده برای آنچه که "ممکن" است استفاده شود نه اینکه با اصرار بر برخی مسایل خاص، اندک فرصت‌های بوجود آمده را نیز سوزاند!

▫️در شهرستان‌هایی مانند ارومیه، نقده، اشنویه، سردشت، ماکو، پلدشت، چالدران، سلماس، تکاب، شاهین‌دژ، خوی و دیگر مناطق تک یا چندقومیتی در شمال، مرکز و جنوب آذربایجان‌غربی، عمق محرومیت و توسعه‌نیافتگی به اندازه‌ای است که بدون حل مسائل زیرساختی، سخن گفتن از توسعه فرهنگی و سیاسی بیشتر به رویا و آرزو شباهت دارد تا برنامه‌ای قابل اجرا. این شکاف میان اولویت‌های اساسی مردم و مطالبات بخشی از فعالان فرهنگی، ریشه بسیاری از اختلاف‌نظرهاست.

▫️به همین دلیل ضروری است که به نمایندگان چنین مناطقی، فرصت، همراهی و ظرفیت بیشتری داده شود تا بتوانند ابتدا در مسیر رفع نیازهای زیربنایی مردم گام بردارند. به‌نظر می‌رسد تنها زمانی که منطقه به سطحی از محرومیت‌زدایی و توسعه متوازن و پایدار در تامین امکانات اولیه برسد، امکان ورود مؤثر به مطالبه‌گری فرهنگی، سیاسی و مشارکت در مدیریت کلان که البته حق ذاتی هر شهروند ایرانی است فراهم شود. چنین رویکردی نه‌تنها منطقی و مبتنی بر تجربه کشورهای مختلف است، بلکه نزدیک‌ترین راه برای بهبود پایدار کیفیت زندگی مردم  در استان محروم ماست.

@avinpress

‏فراخوان ملی، هم‌میهنان عزیز!


‏فارغ از همه کاستی‌ها و خطاهای انباشته در مدیریت انرژی طی دهه‌های گذشته، که متأسفانه در دولت چهاردهم نیز ادامه یافته، امروز در برابر یک واقعیت ناگزیر قرار داریم:

‏صرفه‌جویی در مصرف گاز، یک انتخاب سیاسی نیست؛ یک مسئولیت ملی و انسانی است.

‏نه برای حفظ صندلی هیچ مدیری، بلکه برای آن‌که هموطن هستیم و هیچ ایرانی شایسته نمی‌داند هم‌میهنان مرزنشین، نخستین قربانیان کسری گاز در سرمای زمستان باشند.

‏اقدام‌های ساده اما مؤثر:

‏- دمای فضای داخلی را روی ۲۱ درجه تنظیم کنیم

‏- از گرم‌کردن فضاهای غیرضروری پرهیز کنیم

‏- شب‌ها با پوشش گرم‌تر استراحت کنیم

‏- پخت‌وپزهای پرمصرف را تا حد امکان به یک وعده در روز کاهش دهیم

‏این زمستان نیز خواهد گذشت؛
‏اما نگذاریم رنج سرما در کنار فشار اقتصادی، زندگی مردم شریف مرزدار این سرزمین را که خود قربانی سال‌ها خطای سیاست‌گذاری انرژی بوده‌اند، تلخ‌تر کند.

‏در پایان، قدردان تلاش بی‌وقفه نیروهای فنی و عملیاتی حوزه انرژی کشور در این شب‌های سرد هستیم. دست یاری به سوی آنان دراز می‌کنیم؛ چرا که پیش از هر عنوانی، فرزندان این سرزمین‌اند.

🔺‏ ( لطفا بدست دوستانتان برسانید)

@avinpress

🔰 در دلِ سرما، گرمای هم‌‌نوعان را دریابیم

🔴 یک درجه کمتر، یک دلگرمی بیشتر

🟣 هوای همدیگر را داشته باشیم


🍀 @avinpress

🔺سرمایه‌گذاری در بستر اعتماد شکل می‌گیرد

✍️ شفیع بهرامیان


▫️به سرانجام نرسیدن  کلنگ‌زنی طرح یک میلیون قطعه‌ای مرغداری گوشتی در منطقه «دشتبیل» اشنویه، هشداری جدی برای هر دو سوی ماجراست: هم مسئولان دولتی و هم جوامع محلی. این نخستین پروژه‌ای نیست که در گام اول با سد مقاومت جماعات محلی روبه‌رو می‌شود و اگر رویکردها تغییر نکند، آخرین آن نیز نخواهد بود.

▫️تجربه نشان می‌دهد هر فرایند توسعه‌ای که فاقد گفت‌وگوی واقعی، شفافیت فنی و مشارکت ذی‌نفعان محلی باشد، حتی با وجود توجیه اقتصادی، در عمل با دیوار سخت «بی‌اعتمادی» برخورد می‌کند. برای پیشگیری از چنین تنش‌هایی، رعایت چند نکته ضروری است:

▫️دولت و سرمایه‌گذار باید ارزیابی‌های زیست‌محیطی، بهداشتی و اقتصادی طرح‌های بزرگ‌مقیاس را پیش از هر اقدامی، به‌صورت مکتوب و شفاف در اختیار مردم قرار دهند. حضور رو در رو در میان روستاییان و تبیین اثرات طرح بر زندگی آن‌ها، «پیوست اجتماعی» جدایی‌ناپذیر هر پروژه است.

▫️ علاوه براین سرمایه‌گذار باید از فیلتر دقیق «اهلیت‌سنجی» در بحث تمکن مالی و آورده نقدی عبور کند تا شائبه‌هایی مانند تغییر کاربری اراضی ملی و تملک برای هدفی غیر از تولید یا رها کردن پروژه‌ به شکل نیمه‌تمام از بین برود.
تعریف سهم مشخص اشتغال برای بومیان و فازبندی پروژه جهت کاهش اثر روانی تصرف اراضی، کلید اصلی پذیرش اجتماعی آن است. بجای ۲۸ هکتار که بار روانی بالایی بر مردم روستایی عموما دامدار دارد ای کاش در فاز اول مساحت کمتری مورد تملک و بهره‌براری قرار می‌گرفت و در صورت موفقیت اولیه، اقدام به توسعه فازهای بعدی و تملک این مقدار از منابع ملی می‌شد. این امر راحت‌تر مورد پذیرش مردمی که اکنون ذینفع طرح بودند قرار می‌گرفت.

▫️مطالبه‌گری حق طبیعی مردم است، اما این مسیر زمانی به نتیجه می‌رسد که «هدفمند» و «مستند» باشد. ورود زودهنگام به مذاکرات با مسئولان و سرمایه‌گذاران، درخواست تضمین‌های کتبی برای حفظ منافع و منابع آبی و زیست‌محیطی و پافشاری بر جبران خسارت‌های احتمالی، راهکار بسیار بهتری نسبت به توقف کامل هرگونه فرصت‌ اقتصادی برای مردم است.

▫️سرمایه‌گذاری پایدار تنها در بستر «اعتماد متقابل» جوانه می‌زند. مسئولین باید توسعه را «با مردم» پیش ببرند نه در تقابل یا در حاشیه دیدن آنان. بدون این هم‌افزایی(مردم-مسئولان) بزرگ‌ترین پروژه‌های میلیاردی نیز در همان نقطه آغاز و در زیر خاک کلنگ‌زنی‌های نافرجام، متوقف خواهند ماند و اینکه یک‌شبه نمی‌توان مردم را برای هیچ تغییری در زندگی‌اشان راضی و قانع کرد!

@avinpress

🔺«سلیاک» یک اختلال خودایمنی جدی است که در آن مصرف گلوتن (پروتئین موجود در گندم، جو ) موجب حمله سیستم ایمنی به روده کوچک و آسیب به پرزهای جذب‌کننده آن می‌شود. این آسیب منجر به سوءجذب مواد مغذی، علائمی مانند مشکلات گوارشی، خستگی مزمن، کم‌خونی و افزایش خطر عوارض طولانی‌مدت می‌گردد. درمان قطعی این بیماری، پیروی مادام‌العمر از یک رژیم غذایی سخت‌گیرانه فاقد گلوتن است.

🔺در آذربایجان‌غربی، برآوردها حاکی از آن است که حدود ۵۰ هزار نفر به این بیماری مبتلا هستند. با این حال، آگاهی پایین باعث شده بسیاری از این افراد از بیماری خود بی‌خبر باشند و علائم را به مشکلات دیگری نسبت دهند. این غفلت، خطر بروز عوارض غیرقابل جبران را افزایش می‌دهد. نکته هشدار دهنده اینجاست که از این جمعیت قابل توجه، تنها حدود ۲ هزار نفر تحت درمان صحیح که همان پیروی از رژیم بدون گلوتن است قرار دارند. این شکاف عظیم، نشان‌دهنده ضرورت فوری گسترش برنامه‌های آگاه‌سازی، بهبود دسترسی به خدمات تشخیصی و حمایت از بیماران در این منطقه است.
فرآیند تشخیص با آزمایش خون (tTG-IgA)، آغاز می‌شود.

#انجمن_سیلیاک_آذربابجان‌غربی
#آگاهی‌بخشی
#سواد_سلامت

@avinpress