سخت‌افزارهای شبکه

سخت‌افزارهای شبکه، ابزارها و دستگاه‌هایی هستند که برای راه‌اندازی و مدیریت شبکه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. در این بخش به معرفی مهم‌ترین سخت‌افزارهای شبکه می‌پردازیم:

۱. روتر (Router):
روتر دستگاهی است که داده‌ها را بین شبکه‌های مختلف هدایت می‌کند. به عنوان مثال، روتر خانگی شما اطلاعات را بین شبکه داخلی (مانند کامپیوترها و گوشی‌ها) و اینترنت انتقال می‌دهد. روترها همچنین امکان اتصال چندین دستگاه به یک شبکه را فراهم می‌کنند و می‌توانند ترافیک شبکه را مدیریت کنند.

۲. سوئیچ (Switch):
سوئیچ‌ها دستگاه‌هایی هستند که چندین دستگاه را در یک شبکه محلی (LAN) به هم متصل می‌کنند. برخلاف روتر که بین شبکه‌ها ارتباط برقرار می‌کند، سوئیچ داده‌ها را بین دستگاه‌های موجود در یک شبکه محلی ارسال می‌کند و مسیر داده‌ها را به درستی به مقصد می‌رساند.

۳. مودم (Modem):
مودم دستگاهی است که سیگنال‌های دیجیتال را به سیگنال‌های آنالوگ تبدیل می‌کند و بالعکس، به طوری که دستگاه‌های شبکه بتوانند از طریق خطوط تلفن یا کابل‌های اینترنتی با هم ارتباط برقرار کنند. مودم‌ها معمولاً برای اتصال به اینترنت استفاده می‌شوند.

۴. اکسس پوینت (Access Point):
اکسس پوینت‌ها نقاط دسترسی بی‌سیم هستند که دستگاه‌های بی‌سیم (مانند گوشی‌ها و لپ‌تاپ‌ها) را به شبکه متصل می‌کنند. این دستگاه‌ها سیگنال‌های بی‌سیم را پخش می‌کنند و به کاربران اجازه می‌دهند بدون نیاز به کابل به شبکه متصل شوند.

۵. کارت شبکه (Network Interface Card - NIC):
کارت شبکه یک قطعه سخت‌افزاری است که به دستگاه‌ها امکان می‌دهد به شبکه متصل شوند. این کارت‌ها معمولاً در داخل کامپیوترها یا سرورها نصب می‌شوند و ارتباط بین دستگاه و شبکه را فراهم می‌کنند.

۶. فایروال (Firewall):
فایروال یک دستگاه امنیتی است که ترافیک ورودی و خروجی شبکه را کنترل می‌کند. این دستگاه‌ها با بررسی داده‌ها و جلوگیری از دسترسی‌های غیرمجاز، امنیت شبکه را تضمین می‌کنند.

تصویری از سخت افزار های شبکه(هاب تکنولوژی قدیمی بود که دیگه استفاده نمیشه و برا همین توی متن نیووردمش)

آدرس IP چیست؟

آدرس IP (Internet Protocol) یک شناسه‌ی منحصر به فرد برای هر دستگاهی است که به اینترنت یا شبکه متصل می‌شود. این آدرس مانند آدرس پستی عمل می‌کند و به داده‌ها کمک می‌کند تا به مقصد درست برسند.

دو نوع Ip وجود دارد:
ا IPv4 (آدرس‌های قدیمی‌تر):
این نوع آدرس‌ها از چهار عدد تشکیل شده‌اند که با نقطه از هم جدا می‌شوند. هر عدد می‌تواند بین ۰ تا ۲۵۵ باشد. مثلاً: 192.168.1.1
اما IPv4 بیش از ۴ میلیارد آدرس مختلف دارد و با افزایش تعداد دستگاه‌های متصل به اینترنت، این تعداد در حال تمام شدن است.

ا IPv6 (آدرس‌های جدیدتر):
این نوع آدرس‌ها طولانی‌تر و پیچیده‌تر هستند و از ۸ بخش تشکیل شده‌اند که هر بخش شامل حروف و اعداد است.
مثلاً: 2001:0db8:85a3:0000:0000:8a2e:0370:7334
همچینین Ipv6 تعداد بی‌نهایت زیادی آدرس را پشتیبانی می‌کند و مشکل کمبود آدرس را برای مدت طولانی حل کرده است.

آدرس‌های IP خصوصی و عمومی:
آدرس‌های IP خصوصی: این آدرس‌ها فقط در داخل یک شبکه محلی مثل شبکه خانگی یا اداری استفاده می‌شوند و برای دستگاه‌هایی که به اینترنت متصل نیستند به کار می‌روند. مثلاً 192.168.1.1 یک آدرس خصوصی است.

آدرس‌های IP عمومی: این آدرس‌ها در اینترنت استفاده می‌شوند و هر دستگاهی که بخواهد به اینترنت متصل شود، باید یک آدرس عمومی داشته باشد. این آدرس توسط ارائه‌دهنده خدمات اینترنت (ISP) به شما داده می‌شود.

چرا آدرس IP مهم است؟
آدرس IP کمک می‌کند که دستگاه شما در شبکه شناسایی شود و داده‌ها (مثل صفحات وب، ایمیل‌ها و ویدئوها) به درستی به آن برسند. بدون آدرس IP، دستگاه‌ها نمی‌توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

تصویری از کلاس های ip

تصویری از فرق ip خصوصی و عمومی
آی پی خصوصی، توسط مودم/روتر به شما تعلق میگیره و برای شبکه ی داخلی خانه شماست و ربطی به اینترنت نداره، شما برای رفت و آمد توی اینترنت باید یک آی پی عمومی داشته باشید که در دنیا یونیک و تک باشه تا در شبکه جهانی بسته ها بتونن به شما برسن

اینا رنج ip های خصوصی هستن که معمولا توی شبکه های داخلی استفاده میشن و شما هیچ وقت اونارو توی اینترنت نمی بینید.

گروه دیسکاشن باز کردم برا کانال لذت ببریم🗿

مثل اینکه پاول دورف (مدیر عامل تلگرام) از آذربایجان رفته فرانسه و توی فرودگاه گرفتنش

🔱 اتهامات احتمالی دوروف شامل حمایت از تروریسم، قاچاق مواد مخدر، همدستی در جنایات، کلاهبرداری دسته جمعی، پولشویی، پنهان کاری، فرار از تحریم و غیره است.

به امید آزادیش ❤️🕊
#FREEDUROV

خب بریم سراغ قسمت چهارم مقدمات شبکه 🗿

⭕️ قسمت چهارم مقدمات شبکه، تعریف NAT و DNS و کاربرد آنها

‏NAT چیست؟

‏NAT یا Network Address Translation یک تکنولوژی شبکه است که در روترها استفاده می‌شود تا آدرس‌های IP خصوصی درون یک شبکه محلی را به یک آدرس IP عمومی ترجمه کند و برعکس. به زبان ساده، NAT به دستگاه‌های یک شبکه اجازه می‌دهد تا از یک آدرس IP عمومی برای اتصال به اینترنت استفاده کنند. بیایید این مفهوم را به صورت ساده‌تر بررسی کنیم:

‏چرا NAT مهم است؟

‏فرض کنید شما در خانه چندین دستگاه مثل کامپیوتر، گوشی و تلویزیون هوشمند دارید که همگی به اینترنت وصل می‌شوند. هر کدام از این دستگاه‌ها یک آدرس IP خصوصی دارند که فقط در شبکه خانگی شما معتبر است. وقتی این دستگاه‌ها می‌خواهند به اینترنت وصل شوند، نمی‌توانند مستقیماً با این آدرس‌های خصوصی ارتباط برقرار کنند، چون اینترنت فقط آدرس‌های IP عمومی را می‌شناسد.

‏چگونه NAT کار می‌کند؟

‏اینجاست که NAT وارد عمل می‌شود. روتر شما که به اینترنت متصل است، آدرس IP عمومی دارد. وقتی یکی از دستگاه‌های شما می‌خواهد به اینترنت وصل شود، روتر با استفاده از NAT آدرس IP خصوصی دستگاه را به آدرس IP عمومی خودش تبدیل می‌کند. سپس، وقتی پاسخ از اینترنت دریافت شد، روتر با کمک NAT آن را به دستگاه اصلی در شبکه خانگی شما ارسال می‌کند.

‏مزایای NAT:

‏۱. صرفه‌جویی در آدرس‌های IP: NAT به این معنی است که همه دستگاه‌های شما می‌توانند از یک آدرس IP عمومی استفاده کنند، که این کار باعث صرفه‌جویی در استفاده از آدرس‌های IP عمومی می‌شود.

‏۲. امنیت بیشتر: NAT به عنوان یک لایه اضافی بین دستگاه‌های شما و اینترنت عمل می‌کند و به حفاظت از دستگاه‌های شما در برابر تهدیدات اینترنتی کمک می‌کند.

‏۳. شبکه‌های ساده‌تر: با استفاده از NAT، می‌توانید تعداد زیادی دستگاه را به راحتی به اینترنت متصل کنید بدون اینکه نیاز به آدرس‌های IP عمومی متعدد داشته باشید.

‏DNS چیست؟

‏DNS یا Domain Name System سیستمی است که نام‌های دامنه (مثل www.example.com) را به آدرس‌های IP (مثل 192.168.1.1) تبدیل می‌کند. این سیستم مانند یک دفترچه تلفن برای اینترنت عمل می‌کند و به کاربران اجازه می‌دهد بدون نیاز به حفظ کردن آدرس‌های عددی پیچیده، به وب‌سایت‌ها دسترسی پیدا کنند.

‏چرا DNS مهم است؟

‏تصور کنید که هر بار برای دسترسی به یک وب‌سایت مجبور باشید یک سری عدد طولانی را وارد کنید. مثلاً به جای اینکه نام وب‌سایت را تایپ کنید، باید یک آدرس IP مثل 172.217.18.206 را وارد کنید. این کار بسیار پیچیده و خسته‌کننده است! اما با DNS، شما فقط نام دامنه را وارد می‌کنید و DNS به طور خودکار آن را به آدرس IP تبدیل می‌کند و شما را به وب‌سایت هدایت می‌کند.

‏چگونه DNS کار می‌کند؟

‏وقتی در مرورگر خود نام یک وب‌سایت را تایپ می‌کنید (مثلاً www.google.com)، ابتدا درخواست شما به یک سرور DNS ارسال می‌شود. این سرور نام دامنه را به آدرس IP متناظر آن ترجمه می‌کند و سپس مرورگر شما را به آن آدرس IP هدایت می‌کند تا بتوانید به وب‌سایت دسترسی پیدا کنید.

‏مزایای DNS:

‏۱. ساده‌سازی دسترسی به وب‌سایت‌ها: DNS به شما اجازه می‌دهد تا با وارد کردن نام‌های دامنه ساده، به راحتی به وب‌سایت‌های مختلف دسترسی پیدا کنید.

‏۲. مدیریت بهتر: DNS امکان تغییر آدرس‌های IP بدون نیاز به اطلاع کاربران را فراهم می‌کند. این یعنی اگر یک وب‌سایت تغییر مکان دهد، شما همچنان می‌توانید با همان نام دامنه به آن دسترسی داشته باشید.

‏۳. افزایش سرعت دسترسی: سرورهای DNS معمولاً نزدیک به کاربران قرار دارند و به همین دلیل می‌توانند درخواست‌ها را سریع‌تر پردازش کنند، که باعث افزایش سرعت بارگذاری صفحات وب می‌شود.

خب بعد از مدت زیادی میخوام فعالیت رو از سر بگیرم
بالاخره ما هم باید به بیزنس برسیم 🗿

⚜️ اگه بخوام تجربه م از Winbox 4 رو بگم، در کل خوب بود و بخاطر دارک مودی که اضافه کرده تو شب استفاده ازش راحت تر شده و یه استفاده جذابی که میشه از دارک مودش کرد اینه که مثلا به دوتا سرور وصلید و برا اینکه این دوتا رو باهم اشتباه نگیرید و کانفیگ اشتباهی رو انجام ندید میتونید یکی رو بزارید روی دارک مود و یکی دیگه رو لایت مود
قبول دارم یکم استفاده م از این فیچر غیر منطقیه ولی کار راه اندازه 😅
درمورد تجربه کاربریش اگه بخوام بگم یکم مشکل تر شده، مثلا اومدن تب ها رو بصورت منو کشویی گذاشتن که یکم بقول ما یزدیا ناخش تر شده 😂
یا یسری از آپشنا رو توش نداری مثل عوض کردن لایسنس RouterOS که نمیدونم بخاطر اینه که هنوز بتاست یا اینکه کلا قراره حذف بشه

نظر شما درمورد Winbox 4 چیه؟ حتما تو کامنت بگید نظرتون رو بدونم🤝

حسرتی که به دلمون موند!
همیشه دوست داشتم مثل خیلی از یوتیوبر ها بتونم homelab خودم رو داشته باشم و کلی چیز باهاشون تست کنم و یاد بگیرم، ولی خب وقتی فکرش کردم دیدم، نه
نه این چیزا به ما نیومده، این سرگرمی ها برا کسایی هستش که کشور های اروپایی یا آمریکا یا هر کشور دیگه ای با رفاه و وضعیت اقصادی بهتر، زندگی میکنن.
اکثر تولید محتوا کننده های این حوزه برعکس بقیه ی حوزه های IT از کشور های اروپایی و آمریکایی هستن و خیلی کم میتونید کسی از آسیا رو ببینید که در این حوزه محتوای ادامه دار تولید کنه

#معرفی
خواستم هوش مصنوعی تصویر ساز مانی رو بهتون معرفی کنم که کار آقای حقیری هستش و واقعا کار رو خوب و جذاب در میاره!
وقتی ثبت نام کنید ۱۵ دلار بهتون کریدیت میده برای ساخت تصویر.
ویژگی جذاب دیگه ام که داره پرداخت ریالیش هستش.

https://mann-e.com/

پرامپت استفاده شده برا تصویر بالا:

image of a gypsy playing guitar

سمت امنیت شبکه نروید!

برخلاف تمامی حرف هایی که زده میشود میخواهم اندکی متفاوت صحبت کنم. به عنوان کسی که علاقه مند به حوزه ی امنیت شبکه بوده و دوستانی در این زمینه داشته ام میخواهم چند نصیحت در این زمینه به شما بکنم.

دلیل علاقه ی انسان ها به این حرفه چیست؟
ساده است. این افراد حس قدرتمند بودن در سایه را دوست دارند. قدرت اینکه میتوانید به بیشتر جا هایی که دوست دارید نفوذ کنید و سنگری محکم در مقابل نفوذگران دیگر بسازید. انگار جنگ واقعیست. به این دلایل بسیاری از تازه واردان و خصوصا نوجوانان به این حوزه علاقمند هستند.

اما چرا سمتش نرویم؟

یک: به شخصیت ۹۹ درصد شما سازگار نیست!
شما مجبورید زمان بسیار زیادی را صرف یادگیری اصول شبکه و مباحث عمیق سیستم عامل ها و روش های نفوذ سایبری کنید. متخصصین برای یادگیری حدودا روزی ۱۰ ساعت برای این کار زمان صرف میکنند. اگر یک درون گرای عجیب و غریب نباشید به سرعت جا میزنید. چراکه هیچ برونگرایی علاقه ندارد ۱۰ ساعت در روز با خودش تنها باشد و با کتابها ور برود. حتی اگر خیلی به آنها علاقه مند باشد!

دو: آینده ی خوبی در انتظارتان نیست
اکثر افرادی که به این زمینه میروند برای درآمد بیشتر یا علاقه ی شخصی جذب سرویس های اطلاعاتی کشور میشوند. این افراد معمولا در معرض ترور توسط سرویس های اطلاعاتی دیگر قرار دارند و دائما با ترس هایی غیرعادی زندگی میکنند. اگر هم تن به این موضوعات ندهند معمولا یکسری بلاگر و متخصص ساده باقی میمانند. در شرکت های خصوصی دست به دست میشوند و درگیر مسائل هکری اینترنت میشوند. تعداد کمی هم تبدیل به مدیران شرکت های امنیتی میشوند و به شرکت های خصوصی یا بعضا به سرویس های اطلاعاتی خدمات میدهند.

سه: اختلالات روانی ناشی از کار
این موضوعی که دیده ام بیشتر تجربی است. افرادی که درگیر این حوزه میشوند به دلایل صرف زمان بسیار زیاد در اینترنت به تدریج درگیر اظطراب اجتماعی میشوند. معمولا بیرون نمی روند، ترس های عجیب و غریبی در ذهن خود می پرورانند و کم کم ۹۰ درصد زمان خود را در اتاق خانه ی خود می گذرانند.
این افراد چون در طی کار خود مجبور اند تمامی تهدیدات ممکن را در نظر بگیرند کم کم این کار بخشی از شخصیتشان می شود. در کار های عادی و روزمره ی زندگی هم تمامی تهدیدات ممکن را در نظر میگیرند. به همین دلیل تقریبا هیچ ریسکی را در زندگی روزمره ی خود نمی‌پذیرند. هیچگاه با دختر/پسر مورد علاقه ی خود حرف نمیزنند، روز به روز گوشه گیر تر میشوند و در نهایت شخصیت اجتماعی خود را از دست میدهند!
نمیخواهم ناامیدتان کنم اما متخصصان امنیت سایبری چیزی جز یکسری ابزار نیستند. به دلیل مشکلات اجتماعی به راحتی میتوان آنها را تحت تاثیر قرار داد. این افراد معمولا ناشناس هستند و هیچ شخصیتی در جهان حقیقی برای خود نساخته اند. این افراد به سادگی توسط قوی تر ها مورد استفاده قرار میگیرند. در نهایت هم همه چیز تمام میشود!

داستان های مستر روبات و زندگی مارکوس هاتچینز بشدت کمیاب هستند. دلتان را برای این کار ها صابون نزنید. این شغل بردگی محض است!
بانتی کار ها نیرو هایی هستند که جلوی ۱۰ میلیون دلار ضرر را میگیرند اما با ۱۰۰۰ دلار پاداش بشدت خوشحال میشوند. متخصصان امنیت جلوی ضرر های میلیون دلاری شرکت ها را میگیرند و از اطلاعات مردم حفاظت میکنند و در عوض(در حالت ایده آل) ۷۰ هزار دلار در سال حقوق میگیرند! آن هم در ازای ساعتها کار و یادگیری و دست و پنجه نرم کردن با مشکلات روانی متعدد!!!

گول فانتزی های نوجوانی تان نخورید.


#کامپیوتر
@OfficialRajabi

خب بعد از یه مدت دوری از کانال فردا میخوام قوی استارت بزنم 🗿🤝