NEW BOT Телеграм, страница

914 views18:29

946 views18:29

#یادداشت_بیست_و_هشتم

تقدیم به همه معلمان دانش آموزان استثنایی و به ویژه همسر عزیزم

نوشتن این یادداشت برخلاف یادداشت های گذشته برایم سخت بود. شاید یکی از سخت ترین یادداشت های من است که می نویسم، چون خیلی حال خوبی ندارم. برای اولین بار است ناراحتم که الان در کانادا هستم. اشتباه نکنید در اینجا مشکلی وجود ندارد، همه چیز سر جای خود است. ناراحتی من به خبری است که همسرم از ایران دریافت کرده است. باز هم اشتباه نکنید خدا را شکر هیچ اتفاق ناراحت کننده ای برای نزدیکان یا اقوام همسرم نیفتاده است. اما اتفاق ناگواری برای عزیزترین کسانش افتاده است.
همسر من در ایران در یک مدرسه استثنایی(مدارس با نیازهای ویژه) کار می کرد. معلم دانش آموزان استثنایی است. خیلی به بچه ها عشق می ورزید. چه زمانی که معلم بود، چه زمانی که معاون مدرسه و سرپرست مدرسه شده بود. همه بچه ها را می شناخت و از وضعیت زندگی آنها آگاه بود و به آنان عشق می ورزید. در ایران که بودیم همسرم صبح زود علاوه بر اینکه برای من و دخترم ناهار آماده می کرد بعضی اوقات نیز برای بعضی از دانش آموزانش هم ناهار درست می کرد و به مدرسه می برد. چون برخی از دانش آموزان استثنایی یا والدین مناسبی ندارند و یا تحت نظر بهزیستی هستند و به لحاظ مالی مشکلاتی دارند. بعضی وقتها هم از اینکه برخی از دانش آموزان از شدت گرسنگی در مدرسه بی حال می شدند سخن می گفت و ناراحت می شد. در ایران که بود حواسش به دانش آموزانش بود. حتی در تابستان ها که مدارس تعطیل بودند، وسایل و خوراکی تهیه می کرد و به محل نگهداری آنها می رفت، با آنها عکس می گرفت بازی می کرد، خوراکی های تهیه شده را با هم می خوردند و ...
اما امروز خبر فوت یکی از همان دانش آموزانش و به بیان بهتر همان عزیزانش را دریافت کرده بود و بسیار ناراحت از اینکه هم اکنون در ایران و در کنارش نیست...
به ویژه اینکه شاهد این است در کانادا برای بچه های استثنایی چه امکاناتی فراهم است....
"یکی از ویژگی های افراد سالم این است که؛ با ناراحتی اعضای جامعه اش، ناراحت می شود و با آنان هم دردی می کند."

#تسلیت
#کودک_استثایی
#همدردی

https://news.1rj.ru/str/cacpc