Forwarded from کانال پارسیلاتک
۴۰ ٪ تخفیف برای خرید محصولات غیرفیزیکی فروشگاه پارسیلاتک با وارد کردن کد تخفیف kermanshah
۶۰ ٪ باقیمانده عيناً به زلزلهزدگان اهدا میشود:
www.parsilatex.com/site/shop
@parsilatex
۰۸۳۳۷۲۳۵۲۲۹
۶۰ ٪ باقیمانده عيناً به زلزلهزدگان اهدا میشود:
www.parsilatex.com/site/shop
@parsilatex
۰۸۳۳۷۲۳۵۲۲۹
💢عادل فردوسي پور در بخشي از سخنراني خود در بزرگداشت مریم میرزاخانی در دانشگاه شريف اشاره كرد :
✅ از ابتداي مراسم ، هيچ يك از سخنران ها از لفظ مرحوم براي مريم ميرزاخاني استفاده نكردند. استفاده از واژه ي مرحوم براي افرادي مثل ميرزاخاني ، كيارستمي و ناصر حجازي بي معنيست .
✅ افتخار ميكنم ربع قرن از عمر خود را در دانشگاه صنعتي شريفي سپري كردم كه نخبه اي مثل مريم ميرزاخاني را پرورش داده است.
@infinitymath
✅ از ابتداي مراسم ، هيچ يك از سخنران ها از لفظ مرحوم براي مريم ميرزاخاني استفاده نكردند. استفاده از واژه ي مرحوم براي افرادي مثل ميرزاخاني ، كيارستمي و ناصر حجازي بي معنيست .
✅ افتخار ميكنم ربع قرن از عمر خود را در دانشگاه صنعتي شريفي سپري كردم كه نخبه اي مثل مريم ميرزاخاني را پرورش داده است.
@infinitymath
دکتر رضا منصوری عضو هیئت علمی دانشگاه شریف :
کشور بیتاریخ، بیریشه است، کشوری که تاریخ خود را نداند و ریشة خود را نشناسد، آیندة خود را نمیتواند بسازد؛ دیگران برایش میسازند! ایران ما درآستانة امتحانی بزرگ در تاریخ است. آیا ما خواهیم توانست آیندة خود را بسازیم؟
| @infinitymath |
کشور بیتاریخ، بیریشه است، کشوری که تاریخ خود را نداند و ریشة خود را نشناسد، آیندة خود را نمیتواند بسازد؛ دیگران برایش میسازند! ایران ما درآستانة امتحانی بزرگ در تاریخ است. آیا ما خواهیم توانست آیندة خود را بسازیم؟
| @infinitymath |
Infinity
دکتر رضا منصوری عضو هیئت علمی دانشگاه شریف : کشور بیتاریخ، بیریشه است، کشوری که تاریخ خود را نداند و ریشة خود را نشناسد، آیندة خود را نمیتواند بسازد؛ دیگران برایش میسازند! ایران ما درآستانة امتحانی بزرگ در تاریخ است. آیا ما خواهیم توانست آیندة خود را بسازیم؟…
ما معنی آزاد اندیشی را از دست دادهایم و نخبگی علمی را در قید اخلاق میفهمیم. ما مریم میرزاخانی را در قید هنجارهای ظاهری میبینیم. او اگر در ایران مانده بود بیشک در استخدام دانشگاهی مشکل پیدا میکرد؛ نه میتوانستیم از او ریاضیدانی جهانی تربیت کنیم و نه او را به کار میگرفتیم.
ما از سرناچاری به بزرگداشت او پرداختیم، چون دیگران به بزرگی او چنان واقف شدند که دیگر نمیشد آن را کتمان کرد؛ ما اسباب متعبد شدن را فراهم کردهایم اما برای تهیة اسباب رشد خلاقیت در کشور کوچکترین گام را برداشتهایم.
| @infinitymath |
ما از سرناچاری به بزرگداشت او پرداختیم، چون دیگران به بزرگی او چنان واقف شدند که دیگر نمیشد آن را کتمان کرد؛ ما اسباب متعبد شدن را فراهم کردهایم اما برای تهیة اسباب رشد خلاقیت در کشور کوچکترین گام را برداشتهایم.
| @infinitymath |
Infinity
akharinkhabar.ir/science/3881466 @infinitymath
دکتر منصوری با ابراز این عقیده که نهادهای علمی کشور محل خردگرایی نیست، اظهار داشت:اگر شیخ الاسلامهای صفوی، ملاصدرا و اردستانی را که گام در آزاد اندیشی نهاده بودند تحمل نکردند و تبعید کردند ما هم همه ساله مریمهای بسیاری را تحمل نمیکنیم و آنها هم مهاجرت میکنند.
| @infinitymath |
| @infinitymath |
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
دکتر گلشنی: چرا شریف باید یک نیروی خوب مثل دکتر رستگار را به خاطر مقاله محوری از دست بدهد؟( دكتر آرش رستگار هم اكنون در دانشگاه پرينستون مشغول به كار هستند )
منبع:
@khalaghiatriazi
@infinitymath
منبع:
@khalaghiatriazi
@infinitymath
❤1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
2709-3673362-1XP.pdf
513.9 KB
کشور بیتاریخ، بیریشه است، کشوری که تاریخ خود را نداند و ریشة خود را نشناسد، آینده خود را نمیتواند بسازد؛ دیگران برایش میسازند! (دکترمنصوری)
| خوارزمی، نوشته استاد پرویز شهریاری |
| @infinitymath
| خوارزمی، نوشته استاد پرویز شهریاری |
| @infinitymath
👍1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
2709-3401751-3ZR.pdf
340.6 KB
🔴 ابوریحان بیرونی، استاد پرویز شهریاری
[کشور بیتاریخ، بیریشه است، کشوری که تاریخ خود را نداند و ریشة خود را نشناسد، آینده خود را نمیتواند بسازد؛ دیگران برایش میسازند! (دکترمنصوری)]
@infinitymath
[کشور بیتاریخ، بیریشه است، کشوری که تاریخ خود را نداند و ریشة خود را نشناسد، آینده خود را نمیتواند بسازد؛ دیگران برایش میسازند! (دکترمنصوری)]
@infinitymath
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
💢 نظر اطرافیان و شخصیت های برجسته درباره ی مریم میرزاخانی
🔸 کلیپ پخش شده در مراسم بزرگداشت مریم میرزاخانی دانشگاه شريف
منبع: @qomat
___
@infinitymath
🔸 کلیپ پخش شده در مراسم بزرگداشت مریم میرزاخانی دانشگاه شريف
منبع: @qomat
___
@infinitymath
به اطلاع علاقهمندان منطق میرساند که پنجمین همایش سالانۀ انجمن منطق ایران در روزهای 21-23 آذر در دانشگاه صنعتی امیرکبیر برگزار میشود.
@logic_5th
---- @infinitymath ----
@logic_5th
---- @infinitymath ----
💢 کنفرانس سیستمهای دینامیکی و نظریه ارگودیک
پانزدهم تا بیستم اردیبهشت 97
جهت ثبت نام از لینک پایین پوستر استفاده کنید
@qomat
--------------
@infinitymath
پانزدهم تا بیستم اردیبهشت 97
جهت ثبت نام از لینک پایین پوستر استفاده کنید
@qomat
--------------
@infinitymath
Forwarded from :)Mathematical Physics
#نکات_مفید_از_زبان_ترنس_تائو
ترنس تائو نامی است آشنا برای دوستداران ریاضیات و علاقهمندان به شرکت در المپیاد ریاضی. دلیل شهرتش بیشتر به این خاطر است که جوانترین برندهی المپیاد بینالمللی ریاضیات است: او در 10 سالگی در المپیاد بینالمللی ریاضیات شرکت کرد و توانست مدال برنز را از آن خود کند، همچنین سال بعد صاحب مدال نقره شد و پس از آن و در حالی که هنوز 14 سالش تمام نشده بود موفق به کسب مدال طلای المپیاد بینالمللی ریاضیات شد. دلیل دیگر شهرت زیاد تائو، کسب مدال فیلدز است که مهمترین جایزهی است که هر چهار سال یک بار به ریاضیدانان جوان اهدا میشود. تائو که اکنون استاد دانشگاه UCLA آمریکاست، علاوه بر اینکه در شاخههای مختلفی از ریاضیات مشغول تحقیق و پژوهش است و مقاله مینویسد، دست به قلمش در حوزههای غیر تخصصی ریاضی نیز خوب است. او یک وبلاگ دارد که پر است از مطلبهای مختلف، برای همهی سنین! بخشی از وبلاگ او مشاورهها و توصیههایش است، که برای مرحلههای مختلف تحصیل در ریاضیات نوشته است، از ابتدایی تا پسادکتری. آنچه که در اینجا میخوانید بخشی از توصیههای تائو است .
@physmatics
سخت کوشی:
تکیه کردن به هوش و استعداد به تنهایی ممکن است برای مدتی کارها را پیش ببرد، ولی در حالت کلی در تحصیلات پیشرفته و بالاتر به کار نمیآید.
برای ورود جدی به هر بخش از ریاضیات، فرد علاوه بر فکر کردن، نیاز به خواندن و نوشتن جدی نیز دارد. بر خلاف تصور عام، پیشرفتهای ریاضی نتیجهی الهامهای ناگهانی و اکتشافات لحظهای نبوغآمیز نیست، بلکه در واقع نتیجهی تلاش و سختکوشی فراوان است که البته تجربه و شهود آن را هدایت میکند.
اغلب بدبختیها در جزئیات هستند، اگر فکر میکنید بخشی از ریاضیات را درک کردهاید، باید بتوانید همهی مباحث مربوط به آن را مطالعه کنید، حداقل شرحی از اینکه این بخش از ریاضی چگونه پیش میرود بنویسید و در نهایت یک شرح کلی و با جزئیات از آن را بنویسید. اگر فردی برای ایدههای بزرگ فقط به رویاپردازی بپردازد و سراغ جزئیات نرود، شاید برایش خوشایند باشد، ولی مطمئن باشید در هیچ مبحثی از ریاضیات این کار به هیچ دردی نمیخورد؛ تجربههای قبلی نشان دادهاند که تنها وقت گذاشتن و توجه به مقالات است که برای یک نفر ارزش خواهد داشت، مقالاتی که حجم قابل توجهی از جزئیات و سندهای پشتیبان را تشکیل میدهد که با دقت کنار هم جمع میشوند تا از «ایدهی بزرگ» حمایت کنند. اگر صاحب ایده تمایلی به این کار نداشته باشد، بعید است دیگران هم میلی به انجام آن داشته باشند.
بهطور خلاصه، هیچ مسیر شاهانهای در ریاضی وجود ندارد. برای رسیدن به مرحلهی فرا-دشواری (که در آن شهود شما با آنچه با سختی توانستهاید بسازید جور در میآید)، فرد ابتدا میبایست تلاش زیادی صرف یادگیری و دوباره-یادگیری حوزهی مطالعهاش کند، قدرت و ضعف ابزارها را بشناسد، مباحث دیگر در ریاضی را بیاموزد، یاد بگیرد چگونه مسائل دشوار را حل کند، سوالهای بچهگانه و احمقانهی زیادی مطرح کند و غیره. اینها همه لازمهی سختکوشیاند.
البته علاقه داشتن به موضوعی که روی آن کار میکنید به سختکوشی و سعی و تلاش بیشتر شما کمک میکند، همچنین توجه به این موضوع مهم است که تلاش خود را به مسائل سودده و مفید جهتگذاری کنید، نه مسائل بیثمر. به طور خاص، وقت خود را صرف اندیشیدن کنید، نه پرداختن به یک «مسالهی بزرگ» یا «نظریهی بزرگ».
البته ممکن از زمانی برسد که احساس بطالت، فرسودگی یا ناامیدی به شما دست دهد و انگیزهای برای ادامه کار نداشته باشید. این مساله کاملا طبیعی است و فشار آوردن بر فرد برای ادامه دادن آن کار پس از مدتی نتیجهی عکس خواهد داد. به نظر من در این مواقع خوب است که فرد چند مسالهی کوچکتر در دست داشت باشد (حتی غیرریاضی). حتی وقتی که از این مسالههای کوچک خسته شدم میتوانم دوباره به سوی مسالهی بزرگ اصلی بازگردم.
نکتهی آخر: تفاوت اساسی بین «سختکوشی» و «بالا بردن تعدات ساعتهای کار» وجود دارد. به طور خاص، فشار وارد کردن بر کسی که خسته است، بیانگیزه است، آماده نیست، یا درگیر مسالههای دیگر است، میتواند اثر عکس داشته باشد و در بلندمدت تاثیر منفی بر بازدهی وی بگذارد. خلاصه اینکه بهتر است برای فردی که دارای انگیزه است، دارای انرژی است، آماده است، و درگیر کارهای دیگر نیست، ساعتهای کم ولی با بازدهی بالا برای کار اختصاص داده شود، تا اینکه زمان زیادی از او با بازده پایین پرکنیم درحالیکه چهار فاکتور بالا را نداشته باشیم.
ترنس تائو نامی است آشنا برای دوستداران ریاضیات و علاقهمندان به شرکت در المپیاد ریاضی. دلیل شهرتش بیشتر به این خاطر است که جوانترین برندهی المپیاد بینالمللی ریاضیات است: او در 10 سالگی در المپیاد بینالمللی ریاضیات شرکت کرد و توانست مدال برنز را از آن خود کند، همچنین سال بعد صاحب مدال نقره شد و پس از آن و در حالی که هنوز 14 سالش تمام نشده بود موفق به کسب مدال طلای المپیاد بینالمللی ریاضیات شد. دلیل دیگر شهرت زیاد تائو، کسب مدال فیلدز است که مهمترین جایزهی است که هر چهار سال یک بار به ریاضیدانان جوان اهدا میشود. تائو که اکنون استاد دانشگاه UCLA آمریکاست، علاوه بر اینکه در شاخههای مختلفی از ریاضیات مشغول تحقیق و پژوهش است و مقاله مینویسد، دست به قلمش در حوزههای غیر تخصصی ریاضی نیز خوب است. او یک وبلاگ دارد که پر است از مطلبهای مختلف، برای همهی سنین! بخشی از وبلاگ او مشاورهها و توصیههایش است، که برای مرحلههای مختلف تحصیل در ریاضیات نوشته است، از ابتدایی تا پسادکتری. آنچه که در اینجا میخوانید بخشی از توصیههای تائو است .
@physmatics
سخت کوشی:
تکیه کردن به هوش و استعداد به تنهایی ممکن است برای مدتی کارها را پیش ببرد، ولی در حالت کلی در تحصیلات پیشرفته و بالاتر به کار نمیآید.
برای ورود جدی به هر بخش از ریاضیات، فرد علاوه بر فکر کردن، نیاز به خواندن و نوشتن جدی نیز دارد. بر خلاف تصور عام، پیشرفتهای ریاضی نتیجهی الهامهای ناگهانی و اکتشافات لحظهای نبوغآمیز نیست، بلکه در واقع نتیجهی تلاش و سختکوشی فراوان است که البته تجربه و شهود آن را هدایت میکند.
اغلب بدبختیها در جزئیات هستند، اگر فکر میکنید بخشی از ریاضیات را درک کردهاید، باید بتوانید همهی مباحث مربوط به آن را مطالعه کنید، حداقل شرحی از اینکه این بخش از ریاضی چگونه پیش میرود بنویسید و در نهایت یک شرح کلی و با جزئیات از آن را بنویسید. اگر فردی برای ایدههای بزرگ فقط به رویاپردازی بپردازد و سراغ جزئیات نرود، شاید برایش خوشایند باشد، ولی مطمئن باشید در هیچ مبحثی از ریاضیات این کار به هیچ دردی نمیخورد؛ تجربههای قبلی نشان دادهاند که تنها وقت گذاشتن و توجه به مقالات است که برای یک نفر ارزش خواهد داشت، مقالاتی که حجم قابل توجهی از جزئیات و سندهای پشتیبان را تشکیل میدهد که با دقت کنار هم جمع میشوند تا از «ایدهی بزرگ» حمایت کنند. اگر صاحب ایده تمایلی به این کار نداشته باشد، بعید است دیگران هم میلی به انجام آن داشته باشند.
بهطور خلاصه، هیچ مسیر شاهانهای در ریاضی وجود ندارد. برای رسیدن به مرحلهی فرا-دشواری (که در آن شهود شما با آنچه با سختی توانستهاید بسازید جور در میآید)، فرد ابتدا میبایست تلاش زیادی صرف یادگیری و دوباره-یادگیری حوزهی مطالعهاش کند، قدرت و ضعف ابزارها را بشناسد، مباحث دیگر در ریاضی را بیاموزد، یاد بگیرد چگونه مسائل دشوار را حل کند، سوالهای بچهگانه و احمقانهی زیادی مطرح کند و غیره. اینها همه لازمهی سختکوشیاند.
البته علاقه داشتن به موضوعی که روی آن کار میکنید به سختکوشی و سعی و تلاش بیشتر شما کمک میکند، همچنین توجه به این موضوع مهم است که تلاش خود را به مسائل سودده و مفید جهتگذاری کنید، نه مسائل بیثمر. به طور خاص، وقت خود را صرف اندیشیدن کنید، نه پرداختن به یک «مسالهی بزرگ» یا «نظریهی بزرگ».
البته ممکن از زمانی برسد که احساس بطالت، فرسودگی یا ناامیدی به شما دست دهد و انگیزهای برای ادامه کار نداشته باشید. این مساله کاملا طبیعی است و فشار آوردن بر فرد برای ادامه دادن آن کار پس از مدتی نتیجهی عکس خواهد داد. به نظر من در این مواقع خوب است که فرد چند مسالهی کوچکتر در دست داشت باشد (حتی غیرریاضی). حتی وقتی که از این مسالههای کوچک خسته شدم میتوانم دوباره به سوی مسالهی بزرگ اصلی بازگردم.
نکتهی آخر: تفاوت اساسی بین «سختکوشی» و «بالا بردن تعدات ساعتهای کار» وجود دارد. به طور خاص، فشار وارد کردن بر کسی که خسته است، بیانگیزه است، آماده نیست، یا درگیر مسالههای دیگر است، میتواند اثر عکس داشته باشد و در بلندمدت تاثیر منفی بر بازدهی وی بگذارد. خلاصه اینکه بهتر است برای فردی که دارای انگیزه است، دارای انرژی است، آماده است، و درگیر کارهای دیگر نیست، ساعتهای کم ولی با بازدهی بالا برای کار اختصاص داده شود، تا اینکه زمان زیادی از او با بازده پایین پرکنیم درحالیکه چهار فاکتور بالا را نداشته باشیم.
Forwarded from :)Mathematical Physics
#نکات_مفید_از_زبان_ترنس_تائو
یاد گیری و دوباره یاد گیری:
حتی دانشآموزان نسبتا خوب، هنگامی که پاسخ مسالهای را بهدست آورده و آن را مینویسند، کتاب و دفترشان را میبندند و به کار دیگری مشغول میشوند. با این کار آنها بخش مهم و آموزندهای از کارشان را از دست میدهند.
در این راه یادگیری تمامشدنی نیست، حتی در جایی که تخصص دارید؛ مثلا من بیش از ده سال است که از رسالهی دکتری خود که موضوع آن مربوط به آنالیز هارمونیک است دفاع کردهام، ولی هنوز چیزهای حیرتآوری در آنالیز هارمونیک ابتدایی میآموزم.
شما نباید از یک لم یا قضیه فقط برای این استفاده کنید که از آن در حل یک مساله کمک گرفته باشید، بلکه باید به صورت عمیق آن قضیه را از همه جهت واکاوی کنید: • آیا میتوانید راهحلی جایگزین پیدا کنید؟
• اگر شما دو اثبات از لم را بلدید، آیا میدانید این دو اثبات تا چه اندازه با هم همارزند؟ آیا آنها در جهتهای خودشان تعمیم داده میشوند؟ دو اثبات در چه چیزهایی مشترکند؟ ضعفها و قوتهای هر یک از اثباتها نسبت به دیگری چه هستند؟
• آیا میدانید هر یک از فرضها به چه دردی میخورند؟
• چه تعمیمهایی میتواند وجود داشته باشد / حدس زده میشود / قابل کشف است؟
• آیا حالتهای خاص و سادهتر از لم وجود دارد که برای کاربرد موردنظر ما کافی باشد؟
• چه مثالهایی کاربرد لم را میتواند به نمایش بگذارد؟
• چه زمانی استفاده از لم مفید بهنظر میآید و چه زمانی نه؟
• لم در حل چه مسالههایی میتواند کمک کند و چه مسالههایی فراتر از توانایی لم برای کمک در اثبات آنهاست؟
• آیا نظیر لم در شاخههای دیگر ریاضیات نیز پیدا میشود؟
• آیا لم در یک نمونهی عملی یا برنامهی وسیعتر میگنجد؟
سخنرانی یا نوشتن شرح سخنرانی در حوزهی تحصیلیتان معمولا مفید است، حتی اگر تنها برای استفادهی شخصی باشند. شما بهتدریج خواهید توانست که حتی دشوارترین نتایج را با مختصرنویسیهای کافی با خود داشته باشید. این نه تنها به شما اجازهی استفادهی بیزحمت از نتایج را خواهد داد و توانایی شما در آن حوزه را تقویت میبخشد، بلکه ذهن شما ظرفیت خالی بیشتری برای یادگیری موضوعات بیشتر خواهد داشت.
#نکات_مفید_از_زبان_ترنس_تائو
ریاضی فقط نمره امتحان و فرمول نیست:
هنگامی که شما ریاضی را به عنوان یک دانشآموز یا دانشجوی کارشناسی میآموزید، معمولا نمره و معدل اهمیت زیادی برای شما دارند، همچنین امتحاناتی که در آنها بیشتر بر بهخاطر سپردن روشها و تکنیکهای حل مساله تکیه میشود تا به فهم مفاهیم یا فهم بصری و شهودی.
برای این مساله دلیلهای زیادی میتوان برشمرد، از جمله: حجم زیادی از نظریهها و تکنیکها باید آموخته شود تا یک نفر واقعا بتواند موضوعات مختلف ریاضی را مطالعه کند (همانطور که برای نواختن یک ساز، تمرین زیادی لازم است). مهم نیست چهقدر استعداد ریاضی یا شهود بالا دارید، اگر شما نتوانید مثلا یک انتگرال چندگانه را محاسبه کنید، یا معادلههای ماتریسی را حساب کنید، یا تعریفهای مجرد را بفهمید، یا اینکه بتوانید بهطور صحیح از استقرا برای اثبات یک مساله استفاده کنید، بعید است که در آینده بتوانید در تحصیل ریاضی در مقطعهای بالاتر موفق باشند. با این حال، هنگامی که شما پا به مقطع تحصیلات تکمیلی میگذارید با سطح بالاتری از آموزش ریاضی مواجه خواهید شد (و مهمتر این که، انجام میدهید) که به استعداد و شهود بیشتر و از بر کردن و مطالعهی کمتری و یا تکرار مسالههای تمرین شده نیاز دارد. این مساله فرد را وادار میکند که بعضی از عادتهای تحصیلی دوران دبیرستان خود را ترک کند (یا حداقل ارتقا بخشد). همچنین فرد برای پیشرفت در تحصیلاتش بیش از پیش به مطالعهی شخصی و خود-محور نیاز دارد تا محکهای مصنوعی مانند امتحان و آزمون.
بهعلاوه، ازآنجاییکه در مقطع کارشناسی و پایینتر فرد معمولا نظریهها و مفاهیم خیلی شسته-رفته و پیشرفته را که سالها و بلکه قرنها روی آنها کار شده است را میآموزد، در مقطعهای بالاتر و تحصیلات تکمیلی شاهد آخرین پیشرفتها در «زندگی» خواهد بود که ممکن است به نسبت دورههای قبلتر بسیار متفاوت (و سرگرمکنند) باشد. (با این حال شما نمیتوانید از دورههای کارشناسی و ابتداییتر صرفنظر کنید، زیرا پیش از تلاش برای پرواز کردن باید راه رفتن را آموخت.)
#نکات_مفید_از_زبان_ترنس_تائو
از کار خود لذت ببرید:
به هر جای ریاضیات که بخواهید قدم بگذارید و آن موضوع را درست بیاموزید نیاز به تلاش و سختکوشی زیادی دارید. اگر شما از کاری که انجام میدهید لذت نمیبرید، و یا اگر از فعالیتهایتان خشنود نیستید، مشکل بتوانید در طولانیمدت، تحمل فشار لازم را برای ادامهی راه تا رسیدن به نتیجهی مطلوب را داشته باشید.
یاد گیری و دوباره یاد گیری:
حتی دانشآموزان نسبتا خوب، هنگامی که پاسخ مسالهای را بهدست آورده و آن را مینویسند، کتاب و دفترشان را میبندند و به کار دیگری مشغول میشوند. با این کار آنها بخش مهم و آموزندهای از کارشان را از دست میدهند.
در این راه یادگیری تمامشدنی نیست، حتی در جایی که تخصص دارید؛ مثلا من بیش از ده سال است که از رسالهی دکتری خود که موضوع آن مربوط به آنالیز هارمونیک است دفاع کردهام، ولی هنوز چیزهای حیرتآوری در آنالیز هارمونیک ابتدایی میآموزم.
شما نباید از یک لم یا قضیه فقط برای این استفاده کنید که از آن در حل یک مساله کمک گرفته باشید، بلکه باید به صورت عمیق آن قضیه را از همه جهت واکاوی کنید: • آیا میتوانید راهحلی جایگزین پیدا کنید؟
• اگر شما دو اثبات از لم را بلدید، آیا میدانید این دو اثبات تا چه اندازه با هم همارزند؟ آیا آنها در جهتهای خودشان تعمیم داده میشوند؟ دو اثبات در چه چیزهایی مشترکند؟ ضعفها و قوتهای هر یک از اثباتها نسبت به دیگری چه هستند؟
• آیا میدانید هر یک از فرضها به چه دردی میخورند؟
• چه تعمیمهایی میتواند وجود داشته باشد / حدس زده میشود / قابل کشف است؟
• آیا حالتهای خاص و سادهتر از لم وجود دارد که برای کاربرد موردنظر ما کافی باشد؟
• چه مثالهایی کاربرد لم را میتواند به نمایش بگذارد؟
• چه زمانی استفاده از لم مفید بهنظر میآید و چه زمانی نه؟
• لم در حل چه مسالههایی میتواند کمک کند و چه مسالههایی فراتر از توانایی لم برای کمک در اثبات آنهاست؟
• آیا نظیر لم در شاخههای دیگر ریاضیات نیز پیدا میشود؟
• آیا لم در یک نمونهی عملی یا برنامهی وسیعتر میگنجد؟
سخنرانی یا نوشتن شرح سخنرانی در حوزهی تحصیلیتان معمولا مفید است، حتی اگر تنها برای استفادهی شخصی باشند. شما بهتدریج خواهید توانست که حتی دشوارترین نتایج را با مختصرنویسیهای کافی با خود داشته باشید. این نه تنها به شما اجازهی استفادهی بیزحمت از نتایج را خواهد داد و توانایی شما در آن حوزه را تقویت میبخشد، بلکه ذهن شما ظرفیت خالی بیشتری برای یادگیری موضوعات بیشتر خواهد داشت.
#نکات_مفید_از_زبان_ترنس_تائو
ریاضی فقط نمره امتحان و فرمول نیست:
هنگامی که شما ریاضی را به عنوان یک دانشآموز یا دانشجوی کارشناسی میآموزید، معمولا نمره و معدل اهمیت زیادی برای شما دارند، همچنین امتحاناتی که در آنها بیشتر بر بهخاطر سپردن روشها و تکنیکهای حل مساله تکیه میشود تا به فهم مفاهیم یا فهم بصری و شهودی.
برای این مساله دلیلهای زیادی میتوان برشمرد، از جمله: حجم زیادی از نظریهها و تکنیکها باید آموخته شود تا یک نفر واقعا بتواند موضوعات مختلف ریاضی را مطالعه کند (همانطور که برای نواختن یک ساز، تمرین زیادی لازم است). مهم نیست چهقدر استعداد ریاضی یا شهود بالا دارید، اگر شما نتوانید مثلا یک انتگرال چندگانه را محاسبه کنید، یا معادلههای ماتریسی را حساب کنید، یا تعریفهای مجرد را بفهمید، یا اینکه بتوانید بهطور صحیح از استقرا برای اثبات یک مساله استفاده کنید، بعید است که در آینده بتوانید در تحصیل ریاضی در مقطعهای بالاتر موفق باشند. با این حال، هنگامی که شما پا به مقطع تحصیلات تکمیلی میگذارید با سطح بالاتری از آموزش ریاضی مواجه خواهید شد (و مهمتر این که، انجام میدهید) که به استعداد و شهود بیشتر و از بر کردن و مطالعهی کمتری و یا تکرار مسالههای تمرین شده نیاز دارد. این مساله فرد را وادار میکند که بعضی از عادتهای تحصیلی دوران دبیرستان خود را ترک کند (یا حداقل ارتقا بخشد). همچنین فرد برای پیشرفت در تحصیلاتش بیش از پیش به مطالعهی شخصی و خود-محور نیاز دارد تا محکهای مصنوعی مانند امتحان و آزمون.
بهعلاوه، ازآنجاییکه در مقطع کارشناسی و پایینتر فرد معمولا نظریهها و مفاهیم خیلی شسته-رفته و پیشرفته را که سالها و بلکه قرنها روی آنها کار شده است را میآموزد، در مقطعهای بالاتر و تحصیلات تکمیلی شاهد آخرین پیشرفتها در «زندگی» خواهد بود که ممکن است به نسبت دورههای قبلتر بسیار متفاوت (و سرگرمکنند) باشد. (با این حال شما نمیتوانید از دورههای کارشناسی و ابتداییتر صرفنظر کنید، زیرا پیش از تلاش برای پرواز کردن باید راه رفتن را آموخت.)
#نکات_مفید_از_زبان_ترنس_تائو
از کار خود لذت ببرید:
به هر جای ریاضیات که بخواهید قدم بگذارید و آن موضوع را درست بیاموزید نیاز به تلاش و سختکوشی زیادی دارید. اگر شما از کاری که انجام میدهید لذت نمیبرید، و یا اگر از فعالیتهایتان خشنود نیستید، مشکل بتوانید در طولانیمدت، تحمل فشار لازم را برای ادامهی راه تا رسیدن به نتیجهی مطلوب را داشته باشید.
Forwarded from :)Mathematical Physics
در کل، بهتر است در حوزهای از ریاضیات فعالیت کنید که از آن لذت میبرید، نه حوزهای که کار کردن در آن بهخاطر مرسوم بودن یا مُد بودنش برایتان راحتتر است. فرد بهتر است علاقهی خود را بر مبنای دستاوردهای واقعبینانه قرار دهد، مثلاً دانش و معلومات خود را در رشتهی تخصصیاش ارتقاء دهد، یا فهم و درک خود را در یک موضوع بهبود بخشید و آنچه را که آموخته است با دیگران در میان بگذارد، نه اینکه روی موضوعهای کمیاب و استثنائی تمرکز کند، مانند حل یک مسالهی باز معروف. (توهمات باشکوه باطل، ممکن است برای لحظهای خوشایند باشند، ولی زیاد بهدرد صبر و حوصله و تلاش بلندمدت که لازمهی یک پیشرفت در ریاضی هستند نمیخورد و داشتن توقعات بیش از حد و غیرواقعبینانه در این موضوع میتواند منجر به یاس نومیدی شود.)
@physmatics
علاقه و شور و اشتیاق میتواند واگیردار باشد! یکی از دلایلی که شما باید در سخنرانیها و کنفرانسها شرکت کنید این است که مسائل هیجانآوری که ممکن است در حوزهی شما (یا حوزههای نزدیک به شما) پیدا شود را بشناسید و هدفهای متعالی را در حوزهی مطالعهی شما به شما معرفی کند (چه در ریاضیات یا سایر علوم). یک سخنرانی خوب میتواند موجب انگیزه و علاقهی مجدد شما به ریاضیات شود و یا خلاقیت را در شما برانگیزد.
#نکات_مفید_از_زبان_ترنس_تائو
@physmatics
علاقه و شور و اشتیاق میتواند واگیردار باشد! یکی از دلایلی که شما باید در سخنرانیها و کنفرانسها شرکت کنید این است که مسائل هیجانآوری که ممکن است در حوزهی شما (یا حوزههای نزدیک به شما) پیدا شود را بشناسید و هدفهای متعالی را در حوزهی مطالعهی شما به شما معرفی کند (چه در ریاضیات یا سایر علوم). یک سخنرانی خوب میتواند موجب انگیزه و علاقهی مجدد شما به ریاضیات شود و یا خلاقیت را در شما برانگیزد.
#نکات_مفید_از_زبان_ترنس_تائو
Forwarded from انجمن ریاضی ایران (IMS)
Dear Colleagues:
The Perimeter Institute for Theoretical Physics, Waterloo, Ontario has an excellent poster series honoring famous women in the science. People can vote online who they want to be on the Perimeter’s next poster.
You can vote for Maryam Mirzakhani! Here is the link.
https://insidetheperimeter.ca/vote-women-science/?utm_content=64408510&utm_medium=social&utm_source=twitter
The Perimeter Institute for Theoretical Physics, Waterloo, Ontario has an excellent poster series honoring famous women in the science. People can vote online who they want to be on the Perimeter’s next poster.
You can vote for Maryam Mirzakhani! Here is the link.
https://insidetheperimeter.ca/vote-women-science/?utm_content=64408510&utm_medium=social&utm_source=twitter
perimeterinstitute.ca
Vote now: Who should be next in our 'great women in science' series? | PI News
We’re making a second set of posters celebrating pioneering women who changed science. Who should we include?
انجمن ریاضی ایران:
با کمال تاسف و تاثر درگذشت استاد فرزانه، جناب آقای دکتر محمد علی پور عبدالله نژاد را به جامعه علمی ریاضی کشور تسلیت عرض می نماییم.
دکتر محمدعلی پورعبدالله نژاد در سال 1324 در شهرستان کرمان چشم به جهان گشودند . تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاهشان به اتمام رساندند و مدرک لیسانس ریاضی را در سال 1345 از دانشگاه تهران دریافت کردند. پس از گذراندن خدمت سربازی در سال 1347 وارد موسسه ریاضیات مرحوم دکتر مصاحب شدند و در آنجا دوره مدرسی را به پایان رساندند . پس از چندین سال تدریس در دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1352 به عنوان مربی برای ادامه تحصیل در مقطع دکترا بورس وزارت علوم شده و عازم کشور انگلیس شدند. در انگلیس ایشان وارد دانشگاه نیوکاسل شده و در مقطع فوق لیسانس به تحصیل پرداختند و در طول یک سال، فوق لیسانس ریاضی را در رشته آنالیز تابعی از آن دانشگاه دریافت کردند . در سال 1353 برای تحصیل در مقطع دکترا به دانشگاه لیورپول انگلیس وارد شده و تحت راهنمایی دکتر ویلیام موران به تحصیل پرداختند و سرانجام پس از دفاع از رساله خود با موضوعیت اعمال نیم گروهی و مفهوم توابع تقریبا دوره ای ضعیف در سال 1356 موفق به کسب مدرک دکترای خود شدند و به ایران بازگشتند و در دانشگاه فردوسی مشغول به تدریس شدند.
ایشان در سال 1372 به درجه دانشیاری و در سال 1377 به درجه استادی نائل شدند . دکتر پورعبدالله نژاد متاسفانه در 15 اردیبهشت 1380 بدون هیچ زمینه قبلی دچار سکته مغزی شدند و از آن زمان به بعد را در بیمارستان و یا منزل خود به سر بردند و یکسال بعد از این بیماری بازنشسته شدند .
@infinitymath
با کمال تاسف و تاثر درگذشت استاد فرزانه، جناب آقای دکتر محمد علی پور عبدالله نژاد را به جامعه علمی ریاضی کشور تسلیت عرض می نماییم.
دکتر محمدعلی پورعبدالله نژاد در سال 1324 در شهرستان کرمان چشم به جهان گشودند . تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاهشان به اتمام رساندند و مدرک لیسانس ریاضی را در سال 1345 از دانشگاه تهران دریافت کردند. پس از گذراندن خدمت سربازی در سال 1347 وارد موسسه ریاضیات مرحوم دکتر مصاحب شدند و در آنجا دوره مدرسی را به پایان رساندند . پس از چندین سال تدریس در دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1352 به عنوان مربی برای ادامه تحصیل در مقطع دکترا بورس وزارت علوم شده و عازم کشور انگلیس شدند. در انگلیس ایشان وارد دانشگاه نیوکاسل شده و در مقطع فوق لیسانس به تحصیل پرداختند و در طول یک سال، فوق لیسانس ریاضی را در رشته آنالیز تابعی از آن دانشگاه دریافت کردند . در سال 1353 برای تحصیل در مقطع دکترا به دانشگاه لیورپول انگلیس وارد شده و تحت راهنمایی دکتر ویلیام موران به تحصیل پرداختند و سرانجام پس از دفاع از رساله خود با موضوعیت اعمال نیم گروهی و مفهوم توابع تقریبا دوره ای ضعیف در سال 1356 موفق به کسب مدرک دکترای خود شدند و به ایران بازگشتند و در دانشگاه فردوسی مشغول به تدریس شدند.
ایشان در سال 1372 به درجه دانشیاری و در سال 1377 به درجه استادی نائل شدند . دکتر پورعبدالله نژاد متاسفانه در 15 اردیبهشت 1380 بدون هیچ زمینه قبلی دچار سکته مغزی شدند و از آن زمان به بعد را در بیمارستان و یا منزل خود به سر بردند و یکسال بعد از این بیماری بازنشسته شدند .
@infinitymath