دیدار از موزه تاریخ طبیعی برلین
پرده اول: سنگواره‌های کوچک و بزرگ
عرفان خسروی، دسامبر ۲۰۱۵
t.me/paleogram

دیدار از موزه تاریخ طبیعی برلین
پرده دوم: بازسازی صخره مرجانی و ساکنان آن
عرفان خسروی، دسامبر ۲۰۱۵
t.me/paleogram

دیدار از موزه تاریخ طبیعی برلین
پرده سوم: نمونه‌هایی از پستانداران بزرگی که بعضا در باغ وحش برلین می‌زیستند
عرفان خسروی، دسامبر ۲۰۱۵
t.me/paleogram

دیدار از موزه تاریخ طبیعی برلین
پرده چهارم: اتاق شیشه‌ای ماهی‌ها و آبزیان دیگر
عرفان خسروی، دسامبر ۲۰۱۵
t.me/paleogram

دیدار از موزه تاریخ طبیعی برلین
پرده پنجم: شاه‌بوف‌هایی که زاغ شکارکرده‌اند در قسمت بازسازی زیستگاه پرندگان
عرفان خسروی، دسامبر ۲۰۱۵
t.me/paleogram

دیدار از موزه تاریخ طبیعی برلین
پرده ششم: آئینه بلند تنوع زیستی
عرفان خسروی، دسامبر ۲۰۱۵
t.me/paleogram

دیدار از موزه تاریخ طبیعی برلین
پرده هفتم: تریستان، نخستین و تنها اسکلت واقعی تیرانوسورِس که در اروپا به نمایش گذاشته شد
عرفان خسروی، دسامبر ۲۰۱۵
t.me/paleogram

دیدار از موزه تاریخ طبیعی برلین
پرده هشتم: تریستان، نخستین و تنها اسکلت واقعی تیرانوسورِس که در اروپا به نمایش گذاشته شد
عرفان خسروی، دسامبر ۲۰۱۵
t.me/paleogram

دیدار از موزه تاریخ طبیعی برلین
پرده نهم: وداع با غول‌هایی که بزرگترینشان، تاچندی پیش، بزرگترین اسکلت برپاشده دایناسور در جهان شمرده می‌شد
عرفان خسروی، دسامبر ۲۰۱۵
t.me/paleogram

شبی در موزه: سفر به برلین برای دیدن «تریستان»...
عرفان خسروی
دانستنیها، مجلد ۱۵۰، ویژه نوروز ۱۳۹۵، صص ۱۳۶-۱۴۳

پیوند به ویدیوهای موزه روی عکس‌های مرتبط افزوده شده است.
t.me/paleogram

شبی در موزه: سفر به برلین برای دیدن «تریستان»

دانستنیها، مجلد ۱۵۰، ویژه نوروز ۱۳۹۵، صص ۱۳۶-۱۴۳

موسیقی ریچارد واگنر: ورود خدایان به والهالا

https://www.instagram.com/p/BZq6NEOBgjA/

نخستین حضور مارتین کوندرات، دیرینه‌شناس اسلواک در عملیات پی‌جویی دایناسورهای ایران
پاییز ۲۰۱۳/۱۳۹۲
مجید میرزایی عطاآبادی، عرفان خسروی و مارتین کوندرات

t.me/paleogram

نمایش ژوراسیک بدون دایناسورها!
یادداشت وارده درباره «همایش بین‌المللی ژوراسیک ایران و کشورهای همجوار»

مجید میرزایی عطاآبادی، استادیار دیرینه‌شناسی دانشگاه زنجان
سرانجام پس از کش‌و‌قوس‌هایی، نخستین کنگره بین‌المللی ژوراسیک ایران و کشورهای همجوار برگزارشد؛ همایشی که کباده عنوانی پرطمطراق می‌کشید، ولی شواهد و فهرست مقاله‌های آن نشان از شیری بی یال و دُم و اِشکم داشت که دست‌اندرکارانش، نه تنها هیچ محتوایی برای اعاده بخشی از عنوان بلند همایش خود دست‌وپا نکرده بودند، بلکه عمدا یا سهوا این همایش را از حضور مهمترین نمادهای دوره ژوراسیک، یعنی دایناسورها تهی نموده‌اند.

از آنجا که تعلق خاطری دیرباز به دوره ژوراسیک و دایناسورهای ایرانی این دوره دارم و در سال‌های اخیر، برخی از نخستین گام‌ها را در جستجوی بقایای این موجودات در کشور برداشته‌ام، برگزاری این همایش را فرصتی مغتنم برای ارائه آخرین دستاوردها در زمینه پی‌جویی آثار دایناسورها در ایران دانستم؛ ویژه‌آن‌که دور جدیدی از پی‌جویی دایناسورها را با تیم مشترکی از کشور اسلواکی در اسفند ماه گذشته برگزار کرده و نتایج در خورتوجهی نیز کسب کرده بودیم. البته که نگارنده با سابقه حضور در بیش از پنجاه همایش بین‌المللی در پنج قاره جهان طی دو دهه گذشته و ارائه یکصد مقاله در این سمینارها، علاوه بر ده‌ها مقاله پژوهشی در مجلات معتبر بین‌المللی، نه نیازی به امتیاز حضور در همایش‌های بیشتر دارد، نه در پی استفاضه‌ای است از هر همایشی؛ ولیکن «همایش ژوراسیک ایران و کشورهای هم‌جوار» نیز، نه هر همایشی است. تصور ما چنین بود که قرار است با همایشی در ردیف نشست‌های بین‌المللی مواجه شویم؛ همایشی که دانشمندان در آن گرد هم می‌آیند تا دانش خود را غنا بخشند و از دستاوردهای یکدیگر خبر گیرند.

بنابراین از اوان نخستین روزهای فراخوان کنگره در پی ارائه آخرین دستاوردهای خود و همکارانم در آن بودم. تماس های تلفنی چندباره از سوی دبیرخانه همایش و درخواست ایشان از بنده برای ارائه مقاله‌ای، مرا بیش از پیش ترغیب کرد و به‌خصوص، درخواست مستقیم و رودرروی دبیر همایش از مارتین کوندرات، استاد دیرینه‌شناسی و همکار اسلواک ما، طی برگزاری همایش انجمن دیرینه‌شناسی در طبس، مزید بر پیشین شد. بنابراین نتایج آخرین دور اکتشاف دایناسورها در کشور را به شکلی مختصر به این همایش ارسال کردم، به امید آنکه این همایش خالی از حضور دایناسورها نمانده، جامعه دیرینه‌شناسی و زمین‌شناسی کشور نیز در جریان آخرین یافته‌ها در این عرصه قرار گیرد. از دید بسیاری، ارائه زودهنگام این قبیل داده‌ها، آن‌هم پیش از انتشار در مجلات معتبر، اگر نگوییم که نامعقول، دست‌کم مخاطره‌ای است جدی؛ اما ایمان راسخ به اهداف علمی چنین همایشی مانع از خودداری ما شد و آن‌چه را که شایسته بود، به دبیرخانه همایش ارائه کردیم.

اما با کمال شگفتی و تأسف، انتشار فهرست مقالات کنگره پرطمطراق و عدم حضور مقاله اینجانب و همکاران تیم بین‌المللی ایران و اسلواکی در میان آن، آب سردی بود که بر باور و نیت ما ریختند و البته نشانه‌ای از داوری مغرضانه و کوته‌بینانه نسبت به مقاله‌ای که می‌توانست بر غنای همایش بیافزاید و پرده‌های نمایش ژوراسیک ایران را کامل کند.

حذف قطعی مقاله ما و نیز مقاله دیگری که با همکاری یکی از دانشجویان نگارنده تدوین شده بود، شکی باقی نمی‌گذارد که ناداوری و نادیده‌انگاری نابخردانه و ناجوانمردانه کار ما به نیت تخطئه این سرباز همیشه پای به راه دیرینه‌شناسی کشور رخ داده است، اما حاصل این کوتاهی جز این نشد که پرده از خوی خیانت‌بار کسانی برداشت که هرگز دغدغه‌ای برای اعتلای نام ایران ندارند.

https://news.1rj.ru/str/paleogram/536

دُرِّ سَمَکی

کیورتور بخش دوکفه‌ای‌های موزه تاریخ طبیعی لندن درباره یکی از ارزشمندترین نمونه‌های مروارید در جهان صحبت می‌کند: مرواریدی که در قلبش ماهی کوچکی آرمیده است.

https://www.instagram.com/p/BZ0tgmrhUaP/

⁣⁣✅ شماره 189 مجله «دانستنیها» منتشر شد.

◀ پرونده ویژه: آینده زمین پس از انسان
◀ برترین خودروهای نمایشگاه فرانکفورت
➕16 صفحه ویژه دیجیتال

🎨 طرح:‌ مرتضي آذرخيل

#جلد
@Danestanihamag

⁣⭕ شماره 189 «دانستنیها» چه مطالبی دارد؟
@Danestanihamag

در این شماره دانستنیها، پرونده‌ای مفصل درباره نام‌های علمی جانداران (واژه‌هایی از ریشه گوشت و خون) در دو بخش به قلم عرفان خسروی و علیرضا زمانی داریم.

پرونده مفصل دیگری نیز به زمین پس از انقراض انسان‌ها اختصاص دارد که مطالعه آن برای دغدغه‌مندان حیات و محیط زیست جذاب خواهد بود. در این پرونده نیز یادداشت‌هایی از عرفان خسروی و محسن کاظم‌پور درباره بحران محیط زیست و انقراض قریب‌الوقوع آدمیان به چشم می‌خورد.

جز این‌ها، قسمت جدیدی از سلسله مقاله‌های شهاب شعری‌مقدم درباره تاریخ ریاضیات، این‌بار به سراغ قضیه گودل می‌رود (اثبات وجود حقایق اثبات‌ناپذیر). قلم بلیغ شعری‌مقدم مثل همیشه غوغا کرده و به عنوان دبیر علمی دانستنیها، پیشنهاد می‌کنم حتما این مقاله و دیگر نوشته‌های ایشان را در دانستنیها بخوانید!

https://news.1rj.ru/str/paleogram/540

نخستین «مروج علم» در ایران که بود؟
نویسنده‌ای از عصر ناصری با کتابی درباره انواع دایناسورها و حیوانات منقرض‌شده دیگر

میرزا تقی‌خان کاشانی در سال ۱۲۵۶ قمری (۱۲۱۸ شمسی، ۱۸۴۰ میلادی، احتمالا در کاشان) متولد شد و آن‌گونه که خود می‌نویسد، از مکتب می‌گریزد، تلاوت قرآن را نزد عموی خود می‌آموزد و صرف و نحو و لغت عرب را نزد خویشتن و مقدمات علم حساب و هیئت و نجوم و فقه و اصطرلاب و اعداد و طلسمات را نزد پدربزرگش، ملا محمدحسین انصاری. سپس برای تکمیل علم طلسمات نزد میرزا حسین خالق‌الالواح می‌رود و نیز تا شانزده سالگی به آموختن هیئت و نجوم و اکرات و حکمت الهی و طبیعی و طب و معانی و بیان و عروض و فقه و اصول می‌پردازد و گاه‌گاهی نیز به مشق خط و نقاشی و تذهیب می‌پردازد؛ تا این‌که در ۱۶ سالگی متوجه می‌شود هیچ نداسته و از گفتن «قُلت قُلت» خسته می‌شود و برای آموختن علوم غربیه و صنایع بدیعه اروپا به تهران می‌رود و در مدرسه نظامی نزد معلمان فرانسوی به کسب علوم جدید می‌پردازد و چون در اغلب این علوم سرآمد می‌شود، در هر یک رساله‌ای می‌نگارد، در مجموع بیش از سی مجلد. او معترف است که این کتاب‌ها را برای مبتدیان نوشته ولی به مفاد الفضل للمتقدم، از این خشنود است که ابواب بیشتر علوم به اهتمام او در این مملکت باز شده است. از این نظر می‌توان او را نخستین نویسنده علوم برای همگان (pop-science) در ایران شمرد.
یکی از مشهورترین کتاب‌های او، جانورنامه نام دارد که بسیاری عقیده دارند نخستین شرح و شمه‌ای است از نظریه داروین؛ فرضیه‌ای که خرداد ماه سال گذشته در همایش «رویارویی علوم جدید و قدیم در عصر قاجار» درباره آن صحبت کردم و نشان دادم اشتباه است و میرزا گرچه از سنگواره‌های خزندگان پرنده (تروسورها) و خزندگان دریایی (ایکتیوسورها و پلسیوسورها) نام برده، ولی از نظریه داروین هم‌چنان بی‌خبر بوده است.

https://www.instagram.com/p/BUlFPlPBrgZ