#موقت

تو اون Best, Abbasi آخر فحش‌هایی هست که تو موفق باشید ته برگه امتحان نبود.

کاش فرهنگ آمریکایی هم همینطور باشه و بفهمه طرف.

مرتیکه غربی 😑

من واقعاً عصبیم، که چرا آدمای قبل من اجازه دادن بدتر ازین باهاشون رفتار بشه (زمان اون زنیکه واسط).

سعی می‌کنم خودم برم فحش بدم ولی دیگه پست نزنم تا موضوع عوض بشه یا یادم بره.


پ.ن :
ولی اون لحظه که گفت تسک میدم با مانیتورینگ و رایگان انجام بده.
باید به فارسی بهش ی #بی‌ناموس_دلقک می‌گفتم.
تو دلم مونده این قضیه

من سابقه همکاری با شرکت‌های آمریکایی رو دارم و این اولین بار بود همچین چیزی می‌شنیدم و می‌دیدن.

توی پیشنهادم هم بهش گفتم، سرویس cloud9 می‌تونه ارائه بده اگر به کار ریموت شک داره یا دیتاهاش خیلی مهم هست؛ اما حق نداره نیرو رو به نصب نرم افزار اجبار کنه.

چون دوس داشتید؛ اینم واسه خاطره بازی‌ 😁

به کمک LLMها یک ابزار بنویسید که کتاب و نوت‌ و ... بعنوان ورودی بگیره؛ بعد هر فصل رو بازنویسی کنه، اگر از کاربر پروفایل نداشت (تاریخچه و ...) فقط هر فصل رو تمیز کنه و مباحثی که هی نویسنده داره تکرار می‌کنه و کلی هست رو حذف کنه.

اگر از کاربر تاریخچه داره :
مباحث رو جوری بازنویسی کنه که با سطح کاربر بخونه؛ اگر لازمه بیشتر توضیح بده و مثال بزنه.

قبل پردازش کتاب جدید از کاربر راجب کتاب‌هایی که خونده تست بگیره؛ مباحثی که کاربر کامل بلد هست رو فصل‌هاش رو خلاصه کنه یا کلاً حذف کنه.

شخصاً یک کد زدم، یک تست اولیه گرفتم کتاب ۱۰۰۰ صفحه‌ای تبدیل شد به ۱۲۰ صفحه و خیلی هم عالی بود.


توجه کنید، این خلاصه سازی نیست؛ اگر کسی این پروژه رو کار کرد به خودم خبر بده.
شاید ایده‌ها و قدم‌های بعدی رو هم بهش دادم، بیزینس بشه اصلا.

۱۰-۱۵ تا فیچر دیگه هم میشه بهش اضافه کرد.

بیش از ۷۰۰۰ تا آهنگایی که روزمره گوش میدادم؛ اکثراً هم Flac یا کیفیت اصلی پاک شد.

چرا ؟
چون تلگرام؛ اجازه recover نمی‌ده توی
recent delete

شت

پ.ن : تنها خوبیش اینه که ۸۰٪ اش غمگین بود؛ ۲۰٪ خاطره.

اگر هر آهنگ رو ۵۰ مگ بگیریم (بعضی‌هاش بیشتر هم بود)، ۷۰۰۰ تا هم آهنگ در نظر بگیریم
۳۵۰ گیگ آهنگ بود.

تعدیل نیروی شرکت‌های ایرانی رو همه شنیدیم؛ منم روش،
اصلاً هم آدم مناسب برای نظر دادن راجب حس و حال این افراد نیستم، من همیشه با پافشاری و به سختی استعفا دادم.

قبلاً هم مدل قرارداد بستن‌هام رو گفتم؛ پروژهبا دستمزد ۱۰۰ دلاری باشه یا ۱۵,۰۰۰ دلاری برام فرقی نمی‌کنه؛ خیلی اینجوری هستم که اگر حس کنم کاری نمی‌کنم توی پروژه، چیزی به نیروهام اضافه نمی‌کنم یا ....

استعفا میدم.

چون خودم به git commit نگاه می‌کنم؛ به تعداد و حجم بهبودها؛ به اینکه چقدر از git commit ها چقدر change request گرفته و چقدرش git issue خورده.
بعد رفتارهای طرف با نیروهای پایین‌تر از خودش و ....

من اینجوری یاد گرفتم، هر تقریباً ۳ ماهه هم اینکار رو تکرار می‌کنم و نیرویی که بدردم نخوره رو خدافظی می‌کنم.

ازینا گذشته، ۸۰-۹۰٪ شرکت‌های داخلی رو وقتی وارد می‌شم پیشنهاد می‌دم ی ۳۰-۴۰٪ تعدیل کنند بخصوص بعد اینکه کدهاشون رو می‌خونم.

توی واحد‌های غیر برنامه نویسی هم خروجی‌ها رو می‌بینم؛ بیاید رک باشیم، ۹۰٪ ایرانی‌ها عادت کردند بعد استخدام یا قرارداد بستن فکر کنند تا ته عمر قراره همونجا باشند.
حتی پیشرفت رو می‌بندن به دل، ماه بعد سال بعد یا ....

یاد پست چند وقت قبل افتادم؛

۲-۳ هفته دیگه، اگر طاقت بیارم برای اولین بار یک قرارداد دارم که بدون وقفه یا جابجایی بین .
بیشتر از ۱ سال هست که یک جا کار می‌کنم، احتمالش هم زیاده که تمدید کنم چون بنظرم هنوز واسه تیم مفید هستم.

پرسیدید:
وقتی این شرکت‌های بزرگ اینجوری تعدیل می‌کنند کجا می‌شه امنیت شغلی داشت پس ؟

امنیت شغلی فقط پول بیشتره.

این حاصل تجربه منه، شرکت فکر کنه ارزون بدست اومدی به این نتیجه میرسه راحت جایگزین می‌شی.

شخصاً هرجا میرم و HR میگه ما امنیت شغلی بالایی داریم؛ میگم:

آرامش من نسبت مستقیم با؛ حجم پول زیر بالشتم داره و فقط همین.

اول صبح از خواب بیدار نشده؛ یکی از نیروهای تیمم می‌گه شما بین آقایون و خانوم‌ها فرق میذاری.
کاملاً هم قبول کردم، دستمزد، پاداش، رفتار خودم و ...

خیلی تاکید داشت که من نباید تبعیض جنسیتی بذارم و ... باید به همه یک دستمزد رو پیشنهاد بدم، یک پاداش رو بدم و ازین جور حرفا.

توافق کردیم مثل آقایون باهاش برخورد بشه؛ آخر ماه حقوقش رو افزایش بدم.


۱ ساعت بعد؛ تسک‌هاش از ۲ تا رسید به ۱۵ تا.
چون تسک‌هاش زیاد شد دیگه سر وقت نمیرسه و براش تا شب اجازه حضور در شرکت گرفتم تا ۲ هفته حداقل.
تسک‌های عقب افتاده رو هم باید ببره خونه بزنه.

هنوز ۱ ساعت نگذشته بود که گفت شوهرم و ...؛ گفتم آقای X بعضی وقتا مرخصی پشت هم میره و کارش می‌مونه بعد مرخصی اینجا تا ۱۰ شب می‌شینه کار رو میرسونه (درحالی که فقط تا ساعت ۸ شب رو حقوقش رو میگیره) بعدشم خانومش میاد دنبالش ببرتش خونه.

حالا شانس شما این اتفاق افتاده به آخر هفته؛ به شوهرت بگو بیاد جلو شرکت تو ماشین بشینه شب باهم برید خونه.

هرچی هم اسرار کرد برگرده به حالت قبلی که ۴ میرفت خونه، بهش اجازه ندادم.
گفتم حرف زدی، گفتی برابری جنسیتی می‌خوای، حالا باید پاش وایسی.

قبلاً ۷۰٪ تسک‌ها رو میدادم به همکار آقا و ۳۰٪ رو میدادم به ایشون.
الان شده ۵۰-۵۰، تازه موقع‌هایی که ایشون میرفت مرخصی اوت همکار آقا تسک‌هاش رو میزد که کار نخوابه (منم برای همین بهش پاداش میدادم)

به همکارش گفتم، حداقل ۱ بار مرخصی میری تو این ماه (حداقل هم ۳ روز) که تسک‌ها گردن خانوم باشه، تا برابری جنسیتی رو با تمام وجود احساس کنه.

بذارید آخر هفته بعد بیاد استعفا بده ولی زودتر از ۱ هفته دست از سرش بر نمیدارم.

۹۹٪ از برابری جنسیتی فقط حقوق و پاداش و .... رو می‌خواند ولی چشم و مغزشون روی سختی‌ها و ... بسته‌اس

الانم نامه افزایش حقوقش رو نوشتم به خودش نشون دادم.

توی هکاتون شریف، بعنوان منتور حضور خواهم داشت.
۸ و ۹ خرداد؛ اگر ثبت‌نام کردید یا حضور داشتید.

خوشحال می‌شم باهم صحبتی داشته باشیم.

پ.ن :

این هم صحبتی برای این هست که، شاید تیم جدیدی تشکیل شد برای پروژه‌ها یا بتونم کسی رو برای پروژه‌ها و شرکت‌هایی که می‌شناسم انتخاب و معرفی کنم.

بخصوص اینکه اونجا کدها و ... رو هم می‌تونم ببینم؛ پس بد نیست رزومه رو هم دم دست بذارید.

اینم بدون vpn 😬

ی جوری ذهنم خسته‌اس که دلم می‌خواد :

قدم بزنم برم تجریش
بعد قدم بزنم برم پونک
بعد قدم بزنم برم ولنجک
بعد که همه‌ی آهنگامو حداقل یکی ۱۰ بار گوش دادم برگردم بیام خونه‌.

ولی حال اونم ندارم.

البته تسک‌هم زیاد دارم که خودش دلیل اصلی خستگیم هست.

I (Who have nothing)
Artists: Tom Jones
Album: I who have nothing
Released: 1970
Genres: Soul

این planner من هست؛ دقیقاً به همین اسم یک فایل دارم روی سیستم. تا همین چندماه قبل همیشه روی تبلت داشتم، این چندماه روی کاغذ.

توی این تسک‌ها چیزایی هست که برای خودمه نه به زور دیگران؛ هیچکدوم از تسک‌های شرکت‌ها یا اهدافی که دیگران تو مغزمون فرو می‌کنند اینجا نیست.

همیشه کارهایی هست که خودم دوس دارم انجام بدم؛ تعداد X رو می‌بینید ؟
روزهایی هست که وقت نکردم/نتونستم اونکار رو انجام بدم؛ به عمد عکس ۲۰ روز گذشته رو گذاشتم.
البته سطرها رو کم کردم

خیلی‌ها وقتی یک کاری رو شروع می‌کنند، دوس دارند هرروز انجام بدند تا زودتر تموم بشه؛ بخصوص موقع یادگیری و توی کار ما (برنامه‌نویسی)؛ خواستم بگم:

پشت هم انجام دادن مهم نیست؛ از وقفه افتادن وسطش نا امید نشید. فقط انجامش بدید؛ مهم تکمیل شدن هست، حتی اگر ۱ سال زمان ببره.

حدود ۱۰ سال پیش بود، یکی از تسک‌ها خوندن داکر روزی ۱۰ صفحه. اون زمان یکی از همکارا دید و مسخره می‌کرد ولی من ۶ ماه بعدش داکر رو بلد بودم اون هنوز دنبال یک فرصت برای خوندن داکر هست.

اینارو گفتم، چون منم یک برادرزاده نوجوان دارم؛ که اگر فرصت نکنه واسه کاری کامل وقت بذاره تصمیم میگیره اونکار رو انجام نده.

خیلی وقت پیش برای مشکلات دسترسی و تحریم و فیلتر یک پروژه روی گیتهاب معرفی کردم barryfar (عمر اون پست ازین کانال بیشتر بود) مشکلمم اینه که اعتماد ندارم جایی که اطلاعات کارت و ... ام رو داره ترافیکم رو هم داشته باشه.

حالا چندروز پیش دوستان گفتن پروژه رو از گیتهاب حذف کرده - احتمالا مجبورش کردن حذف کنه - ولی دمشگرم این همه مدت کار همه برنامه نویسها رو راه انداخت.

اومدم پروژه رو با پایتون بازنویسی کنم که دیدم ۳ نفر دیگه اینکار رو کردند خلاصه که شمارو با

Epodonios
آشنا میکنم - به امید اینکه یک سنگ بزرگ به اسم فیلترینگ از جلوی پاهاتون برداشته بشه در مسیر پیشرفت.