توی ۴۸ ساعت گذشته، ۳۳ ساعتش رو کد زدم
به معنای واقعی
نه اینکه ساعت کاری پر کرده باشم، نه

ابزار مانیتور ساعت توسعه کد
گزارش داده ۳۳ ساعت، درحال کد زدن بودم.

یعنی شما، جابجایی، خواب، غذا و ... رو هم حساب کن

الان که از شرکت برگشتم تا ساعت ۱ شب
می‌خوام ریلکس کنم (کتاب‌بخونم، گیم بزنم، موسیقی گوش بدم)
بعد ساعت ۱ شب تا ۱۰ صبح فردا رو در آرامش تمام بخوابم. 🥳

اومدم شام بخورم، مادر یک دفتر بهم داده (اگر لازم ندارم بندازم بره)

روش نوشته بودم، دفتر دیباگ و تمرین
توش اسمبلی کد زده بودم.

واقعاً فکر نمی‌کردم ی روزی تو برگه کد زده باشم ولی زده بودم.

ی پچ رو کرنل لینوکس اومده که 40X لینوکس رو سریعتر می‌کنه پچ ۱ خطی هم بوده :

&& IS_ALIGNED(len, PMD_SIZE)

چیزی هست که اضافه شده.

Link

برای اینکه تست بنویسید :

خیلی وقت بود جنگو کد نزده بودم و یک سری موارد رو فراموش کرده بودم (مواردی که مربوط میشه فقط و فقط به خود جنگو)
خیلی هم اعتقادی به TDD ندارم ولی معتقدم تست نویسی باید باشه؛ حالا که بحثش شد بذار بگم تا همین چندسال قبل بدون TDD کد نمیزدم؛ اما یک عیب بزرگ داشتم TDD فقط و فقط وقتی درست عمل می‌کنه که شما تمام نیاز بیزینس رو بدونی و دقیقا بدونی چطور قراره از سیستم استفاده بشه.
حالا نگیم ۱۰۰٪ حداقل ۸۰٪ پروژه رو باید کامل بدونید؛ باگش در اومد دیگه بیزینسی جز بیزینس خودت وجود نداره که ۸۰٪ اش مشخص باشه. تغییرات بسیار است.

بگذریم؛ کد رو زدم و تموم شد و با Insomnia, bruno تستش کردم (bruno رو هنوز خیلی بلدش نیستم ولی باید یادبگیرم که خب درحال حاضر وقتش نیست برای همین رکوئست‌هایی که مهم نیست رو export-import میزنم بین این دوتا ابزار)
همه چیز به خوبی کار می‌کرد که رفتم سراغ تست نویسی؛ همه تست‌ها به خوبی کار می‌کرد جز یک مورد
یک generic.CreateAPIView یا views.APIView هرکاری میکردم توی یکی از تست‌های خاص جواب نمی‌داد جالبتر این بود که دقیقا همین تست توی Insomnia داشت جواب میداد؛ اونم بطور کامل و درست؛ دیباگر هم حتی هیچی نشون نمیداد.
من توی این Endpoint فقط می‌خواستم یک دیتایی رو دریافت کنم Deserialize کنم بعد با اون چیزی که توی دیتابیس دارم مقایسه کنم که یا تایید بدم یا ارور بدم.

خلاصه‌اش کنم:
نهایتا متوجه شدم روی model و یکی از فیلدها محدودیت unique=True گذاشتم و توی Insomnia دارم اون فیلد رو با دیتای متفاوتی از چیزی که توی دیتابیس ایجاد کردم صدا میزنم همینجا یادآوری شد که :

serializer.is_valid()

قبل از اینکه validate کاستوم شده شما رو اجرا کنه میره چک می‌کنه آیا دیتا رو اگر بخواد validate کنه دیتابیس بهش تایید میده یا نه.
(تابع نرمالایز کردن اون فیلد خاص رو من توی validate مربوط به serializer صدا میزدم؛ چون توی تمام فریمورک‌های استاندارد ولید کردن اول باید توی serializer صورت بگیره و محدودیت‌های دیتابیس Fallback هستند.)

خلاصه که چون توی تست‌هام از faker استفاده می‌کن (اینم خودش یک best practice هست که باید رعایت بشه) توی هر دو endpoint اون فیلد بصورت دقیقا یکسان ارسال می‌شد و باگ در اومد و با یک redesign کوچیک همه جیز درست شد.

اگر این تست نبود:
۱- من باقی بخش‌های پروژه رو با دیزاینی که باگ داشت کد زده بودم
۲- باگ خودش رو نشون نمی‌داد مگر توی stage, production توی محیط تست قطعا بازم با همین استاندارد که بذار normalization رو هم همزمان تست کنم همه چیز ادامه پیدا میکرد.
۳- درست کردن این باگ حتی اگر برای هفته بعدی هم می‌افتاد؛ حداقل ۵-۶ روزکاری زمان می‌برد تا مشکلش رو بتونیم حل کنیم.
بخاطر حجم داده و حجم کد و dependency هایی که بوجود میومد (چیزی که الان کمتر از ۱ ساعت وقت گرفت با یک redesign کامل)


تست نویسی رو دستکم نگیرید واقعا.

ی روزایی باید مُرد و تحمل کرد.

این روزا تحمل غم، طاقت و اندازه می‌خواد.

امروز رو با دایان شروع کردم،
به یاد قدیم.

شیرینی کشمشی چش بود که جاش کروسان گذاشتی ؟

میگه دنبال کروسان گشتم نبود.
چایی خالی شد
میگم خب مشتی؛

من که همون شیرینی کشمشی رو بیشتر دوس داشتم.
اصن چی شد که تصمیم به تغییرش گرفتی ؟

(موضوع پول نبود)

شیرینی کشمشی :
۱۰٪ مواد لازم برای تهیه‌اس
۲۰٪ اش عشق
۷۰٪ اش خاطره‌اس
بذار باشه.

حالا ولش کن هایده رو بذار که چایی به تنمون بچسبه ...

Iraj Habibi

یاد قدیم.

منو می‌بینی به من می‌گن سیاه‌بخت
به من نخدید آدمای خوشبخت
منم ی روزی روزگاری داشتم
جوون بودم، عشقی به یاری داشتم.

گفتم ی ذره از خواننده‌های قدیمی خودمون هم بزارم که خیلی‌ها نمی‌شناسند.

همش که نباید هایده و ویگن و سوسن کوری و ... باشه

#تجربه_شخصی

همه‌ی آدما منتظرند ...
منتظرن برنده بشی تا بگن دیدی چه خوش شانس بود.

واسه همینم که شده از باختن نترس
به محض اینکه یکبار برنده بشی، همه‌ی باختات یادشون میره.

حتی اگه یادشون نره، به عمد فراموش می‌کنند!
فراموش می‌کنند چون تخم و جرأت تلاش کردن ندارن.

فراموش می‌کنند که بگن، شانس آورد
چون می‌ترسند بگن، اون از ما قویتر بود هربار که خورد زمین بلند شد، واقعاً می‌خوان بگن شانس آوردی.

من MMA کار کردم،
وقتی جنگ حرفه‌ای می‌شه، دیگه اونی که مشت اول رو می‌زنه برنده نیست.
برنده اونی می‌شه که با وجود بیشتر زمین خوردن، زود رو پاش وا می‌سه و مشت بعدیش رو محکمتر می‌زنه.

هیچوقت از شکست خوردن؛ از نه شنیدن خسته نشید.
جا نزنید.

کلید RSA هم برای اولین بار شکسته شد.
نیاز فوری به الگوریتم Encryption جدید و قویتر

Blog Post

اولین فیچر رو با این تنظیمات امشب کد زدم.
ی مقدار دردسر داره البته (مثلا نبود داکر) ولی خب cloud سرویسها برای تست هستند.

یک سری ریز باگ هم یافتم که دارم روش کار میکنم اونا هم رفع بشه لپ‌تاپ دیگه لازم ندارم ببرم شرکت (من ۸۰٪ کارم code review هست)

روز مرگ یک جدایی طلب به اسم
میرزا کوچک خان جنگلی
امروز هست.

اگر رضا شاه نبود، این روزا شمال هم نداشتیم واسه رفتن.

پرسید دیوار دور خودت را چگونه ساختی؟ گفتم با سلام‌هایی که نمی‌خواهم
و
خداحافظ‌هایی که نمی‌خواستم...