نیچر ایندکس در گزارش جدید خود ما را با ۹ محقق برتر در حوزه بیومدیکال آشنا می کند. هر کدام از این ۹ محقق در فاصله بین ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۷ بیش از ۵۰ مقاله در حوزه ی بیومدیکال و در مجلات نیچر ایندکس منتشر کرده اند. اعدادی که نوشته ام به ترتیب مربوط به تعداد مقالات و شاخص اچ این محققین از اسکپوس هست

✅ DORRET BOOMSMA

Biological psychologist at VU University Amsterdam
1116-119

✅ KARL DEISSEROTH

Bioengineer, neuroscientist at Stanford University
362-119

✅ STEVEN P. GYGI

Cell biologist at Harvard Medical School
544-137

✅ ALBERT HOFMAN

Epidemiologist at Harvard T.H. Chan School of Public Health
2591-217

✅ NICHOLAS MARTIN

Geneticist at QIMR Berghofer Medical Research Institute, Australia
1393-140

✅ ANDRES METSPALU

Geneticist, biotechnologist at University of Tartu
453-97


✅ TIMOTHY SPECTOR

Geneticist at King’s College, London
1078-151

✅ KÁRI STEFÁNSSON

Geneticist at the University of Iceland
482-150


✅ BO TANG

Chemist Shandong Normal University, China
489-69
https://go.nature.com/2EgdS3Z

کدام محقق خانم ایرانی بیشترین داوری مقالات علمی را انجام داده است؟
در بین صد داور (Peer Reviewer) برتر ایرانی (از نظر تعداد داوری) تنها یک محقق خانم وجود دارد.
خانم دکتر #رویا_کلیشادی، سی و هشتمین داور ایرانی از نظر تعداد داوری در سامانه Publons می باشند. بر اساس این سامانه ایشان برای 95 مجله (از جمله بسیاری مجلات معتبر جهان که تعدادی را در تصویر می بینید) تعداد 192 داوری انجام داده اند.
بیشترین مقدار شاخص اچ، در بین محققین خانم هیئت علمی شاغل در دانشگاههای علوم پزشکی نیز، متعلق به ایشان است. از این نظر رتبه ایشان در کل هفتم می باشد.
همان طور که قبلا اشاره کردم، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و اصفهان، دو دانشگاهی هستند که کمترین میزان فاصله جنسیتی در نشر مقالات در ایران را دارند

در ریشه کنی هپاتیت سی به مردم خود تعهد داریم.

در بخش «نامه به سردبیر» آخرین شماره نشریه Sci Eng Ethics ، به 10 اصول بیانیه لایدن (Leiden Manifesto) به عنوان ابزاری برای ارزیابی پژوهش های علمی اشاره شده است که توجه به آن ها برای ارزیابی یک پژوهش و نویسندگان آن ضروری است. نویسندگان این نامه بر این باورند که این اصول باید به طور انتقادی تحلیل شوند تا به عنوان یک روش ارزیابی پژوهش سازگار شوند. این بیانیه، رویکردی جامع را برای بهبود ارزیابی پژوهش حاوی ده اصل زیر ارائه می کند:
1- ارزیابی کمی باید از ارزیابی کیفی و ممیز پشتیبانی کند.
2- عملکرد (Performance) را در برابر مأموریت هاو هدفهای پژوهشی موسسه، گروه یا پژوهشگر سنجش کنید.
3- به پژوهش های مرتبط محلی (ملی) اولویت دهید.
4- فرآیندهای گردآوری و تحلیل داده¬ها را باز، ساده، و شفاف نگهدارید.
5- اجازه دهید آن فرآیندها، ارزیابی شوند تا داده¬ها و تحلیل آن ها تایید شوند.
6- تنوع در تعداد و استنادات آثار را بر حسب رشته در نظر بگیرید.
7- ارزیابی پژوهشگران را با قضاوت کیفی نمونه کارهای آن¬ها ، مبنا قرار دهید.
8- از ناهمسانی و دقت نادرست اجتناب کنید.
9- اثرات سیستماتیک ارزیابی و شاخص ها را درک کنید.
10- شاخص ها را به طور منظم و با دقت بررسی و به روز رسانی کنید.
نویسندگان این نامه تأکید کرده اند که اصول پیشنهادی این بیانیه مؤثر به نظر می¬رسند ولی نیاز به توضیح بیشتر دارند. مثلا اصل سوم بر این اشاره می¬کند که شاخص ها بر اساس ادبیات غیر انگلیسی و با کیفیت بالا ایجاد شوند. اگرچه بسیار مطلوب است که پژوهشگران مسائل محلی را به زبان منطقه ای و محلی برجسته کنند، اما ارزیابی این آثار بخصوص در کشورهایی مانند هند که دارای بیست زبان هستند، بسیار پیجیده خواهد بود. بنابراین، نگارش به زبان غیر انگلیسی، اثرِ نوشته را محدود می کند و ممکن است نفوذ و تاثیر اثر به زبان انگلیسی را نداشته باشد.
علاوه بر این، نویسندگان نامه بیان کرده اندکه پژوهشگران هندی نیز مانند محققان سایر کشورها ناچارند در نشریات دارای ضریب تأثیر بالا آثار خود را منتشر کنند. بنابراین به جای ایجاد شاخص های جدید، بهتر است، همین شاخص را به تناسب نیازهای محلی و منطقه ای اصلاح و تعدیل کنند. بنابراین، نرمال سازی این شاخص ها با این نگرش، راه حل خوبی است. همچنین، آگاه سازی درباره مشکلات و نقایص این شاخص ها و این سیستم ضروری به نظر می رسد و مورد نیاز است. اگرچه اصول این بیانیه از لحاظ ایدئولوژیکی قابل توجه اند، اما کاربرد صادقانه آن در ارزیابی پژوهش مهم می باشد. در کل، به محققان و ارزیابان پیشنهاد می شود که این کار صادقانه چالش برانگیز را برای پیشرفت علم و جامعه انجام دهند.
ممنون از استاد عزیز همراه کانال برای تهیه این گزارش

تا سال ۲۰۴۰، مرگ و میر ناشی از هپاتیت بی و سی از میزان مرگ و میر تجمعی ناشی از هر سه عفونت ایدز، سل و مالاریا بیشتر می شود
این مقاله مروری جدید مجله ی NEJM در مورد هدف ریشه کنی هپاتیت تا سال ۲۰۳۰، مداخلات لازم و مسیرهای آینده صحبت می کند
https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMra1810477

مقصر اصلی افزایش تقلب علمی در کشور کدام دولت است؟ آیا باید دولت #احمدی_نژاد را مقصر بدانیم؟

قبلا دکتر آخوندزاده، قائم مقام محترم معاونت تحقیقات وزارت بهداشت، اشاره کرده بودند که افزایش نامتناسب ظرفیت دانشگاهها و تعداد دانشجویان که در دولتهای قبل اتفاق افتاده از عوامل افزایش تقلب علمی در کشور بوده و در دوره ی جدید این ظرفیتها کاهش یافته است. این نکته البته در مقاله پروژه ی ایران-استنفورد نیز به عنوان عامل موثری در رشد تقلب علمی در کشور آورده شده بود. دکتر آخوندزاده اشاره کرده بودند که در دوره ای، معاونت تحقیقات وزارت بهداشت در ۱/۵ سال ، ۷۰۰ دانشجوی دکترای تخصصی پژوهشی گرفته بوده است که فعلا این رقم به ۳۰ نفر در سال رسیده است تا فقط افراد برجسته وارد دوره شوند. بنابر نظر ایشان برخی دانشگاهها با فشار نمایندگان و به بهانه ی رای آوردن در منطقه ی خودشان بدون ایجاد زیر ساخت نیروی انسانی کافی بوجود آمده اند که درصد خطای علمی را بالا می برد. در همین راستا وزیر علوم نیز چندی پیش گفته بودند که “ظرفیت بیش از توان گروه‌های آموزشی به این معنا که استاد کم و ورودی دانشجو بالا است؛ همین امر باعث شد تعدادی از دانشجویان از زیر نظارت استاد خارج شده و دست به دامن این و آن برای تدوین پایان‌نامه شوند”

اخیر دکتر منصوری، معاون پژوهشی وزیر علوم دولت خاتمی نیز در یادداشتی که دیده بان علم ایران (http://www.isw.ir/?p=44437) منتشر کرده متذکر شده اند که در سال ۸۲ سیاستهایی برای افزایش تولیدات علمی در نظر گرفته شد که یکی از آنها ظاهرا پرداخت تشویقی ها بوده است. در سال ۸۳ اما متوجه می شوند که مثلا برخی در رشته ی شیمی به جای چاپ یک مقاله در یک نشریه معتبر آن را چند تکه کرده و در چند مجله سطح پایین تر چاپ می کنند و درنتیجه در همان سال تغییراتی در پرداخت تشویقی ایجاد شد. در سال بعد از آن (۸۴) نیز تصمیم بر آن بوده تا به شخص و مقاله تشویقی داده نشود و به هر برنامه تحقیقاتی که نتیجه آن مقاله های معتبر باشد تشویقی داده شود. ایشان ذکر می کنند که متاسفانه “این سیاست را دولت نهم اجرا نکرد و سیاست منعطف ما از سال ۱۳۸۴ به بعد به یک سیاست متصلب تبدیل شد که نتیجه‌های نامنظور آن را اکنون شاهد هستیم: گسترش انتحال در مکتوبات علمی.”

در این صحبتها متوجه دو علت اصلی در افزایش روند تقلب علمی در کشور می شویم
یکی (پرداخت تشویقی) در دولت خاتمی ایجاد شده و مجریان طرح نتیجه آن را از قبل نامعلوم می دانسته اند و‌ در پی حل آن بوده اند که بنابر ادعای آنان دولت نهم بدون حل موضوع آن را ادامه داده که تا کنون نیز ادامه یافته است.
دیگری (افزایش نامتناسب تعداد دانشجویان) در دولت احمدی نژاد رخ داده که البته بنابر ادعاهای برخی مسئولین دولت فعلی از تعداد آنان کاسته شده است.
با این حساب شاید بتوان این طور برداشت کرد که عده ای از مسئولین دولت فعلی و همچنین دولت هشتم، دو علت اصلی رشد تقلب علمی در کشور را متوجه دولت احمدی نژاد می دانند.

نگاهی به جدید ترین رنکینگ های دنیا از دانشگاههای ایران

رتبه بندی دانشگاههای ایران از سوی #پایگاه_استنادی_جهان_اسلام نیز اعلام شده است:
https://bit.ly/2VKhx0a
در این رتبه بندی، ۱۹۲ دانشگاه جامع، صنعتی، علوم پزشکی، هنر و مرکز پژوهشی معرفی شده اند. در این تقسیم بندی دانشگاههای تهران، صنعتی شریف، علوم پزشکی تهران، هنر اصفهان و پژوهشگاه دانشهای بنیادی رتبه های اول را داشته اند.

در رنکینگ موسسات بیومدیکال دنیا از دیدگاه #نیچر_ایندکس هیچ دانشگاهی از ایران و منطقه به جز اسرائیل، در بین ۲۰۰ موسسه اعلام شده وجود ندارد.
https://news.1rj.ru/str/scientometric/1069

در رتبه بندی آسیایی #تایمز نیز، هیچ دانشگاه علوم پزشکی کشور جزو ۱۰۰ دانشگاه برتر آسیا نیست. علوم پزشکی تهران رتبه ۱۲۹ آسیا می باشد. نوشیروانی بابل برترین دانشگاه ما در آسیا با رتبه ۴۳ می باشد. در رنکینگ جهانی تامیز نیز نوشیروانی بابل، رتبه ۳۵۱-۴۰۰ را دارد.
https://news.1rj.ru/str/scientometric/1044

در رتبه بندی #لایدن، دانشگاه تهران در آسیا رتبه ۵۲ و در دنیا رتبه ی ۱۵۶ جهان را از نظر نشر تعداد مقاله دارد. همین دانشگاه از نظر نشر مقالات ده درصد برتر، رتبه ی ۶۱ در آسیا و ۲۴۱ در جهان را دارد.
https://news.1rj.ru/str/scientometric/1067

#فوری

گزارش مبارزه ایران با #پایان_نامه_فروش_ها در بخش اخبار کوتاه مجله معتبر آمریکایی #ساینس

مجله ساینس که قبلا به بحث نوشتن مقاله و پایان نامه فروشی (مشخصا در میدان انقلاب) اشاره کرده و از آن گزارش تهیه کرده بود که حدود ۱۰ درصد از پایان نامه های دکترا و ارشد ایران از پایان نامه فروشها تامین می شود، حالا در گزارشی کوتاه به برخورد پلیس ایران با ۲۵ واحد پایان نامه فروشی، پلمپ کردن آنها و جمع آوری کامپیوتر و دیگر اموال آنها اشاره کرده است.

در این خبر کوتاه، به تصویب لایحه مبارزه با پایان نامه فروشی در مجلس ایران و بررسی روندهای اجرایی آن در کمیسیون مربوطه در دولت اشاره شده است. در این گزارش و از زبان مسئولین وزارت علوم، از اصطلاح #فاجعه_بزرگ_علمی یا profound scientific catastrophe برای پایان نامه فروشی در ایران استفاده شده و گفته شده به نظر می رسد چندین هزار از این نوع فروشنده ها در ایران عمل می کنند.

رویکردی که در این کانال اتخاد کردیم، رویکرد جستجوی نظام مند شواهد است. همانطوری که می دانید جستجوی نظام مند لزوماً معادل مرور نظام مند نیست. البته لازمه اش حتماً است. ما برای کارهای متفاوت از مرورهای نظام مند نیز نیازمند جستجوی نطام مند شواهد هستیم تا سوگیری ها را کاهش بدهیم. آموزش ها از مقدمات و پایه شروع می شود و ان شا الله تا مراحل پیشرفته ادامه پیدا خواهد کرد. آموزش ها بصورت متنی و ویدئویی (فیلم آموزشی) تقدیم شما خواهد شد.

🔴 نگاهی تحلیلی به گزارش بررسی وضعیت پژوهشی ایران

در تمام مدتی که مشغول مطالعه و تامل بر روی گزارش ایران 2040 دانشگاه استنفورد بودم و با مستندات و بررسی های دقیق ارائه شده در این گزارش مواجه می شدم، دغدغه ای ذهنی لحظه ای آرامم نمی گذاشت. اینکه اکثریت سیاستگذاران و موثرین حوزه علم و دانش در کشور (چه در وزارتین علوم و بهداشت و چه در سایر بخش های مهم نظیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، کمیسیون آموزش مجلس شورای اسلامی، معاونت علمی و فناوری ریاست جمهور و غیره) از واقعیات و بدیهیات ارائه شده در این گزارش به احتمال زیاد مطلع هستند. این اطلاع یا از حضور در محیط های علمی و آشنایی با مباحث علم سنجی ناشی می گردد و یا از طریق مطالب ارائه شده توسط افرادی که دلسوزانه چشم به پیشرفت حقیقی ایران دارند.
اما نکته ناگوار اینجاست که این افراد ، در گزارش هایی که به مسئولین ارشد و تصمیم گیر کشور اعلام می کنند، فقط بخشی از وضعیت پیرامون برونداد علمی کشور را اعلام نموده و با ترسیم فضایی غیر واقعی از وضعیت علمی-پژوهشی کشور، ذهن آنها را تحت تاثیر قرار داده و امکان گرفتن تصمیمات سخت و پر هزینه ولی درست و کارآمد جهت اصلاح امور را از آنان سلب می نمایند. کافی است به سخنرانی ها، مصاحبه ها و گزارش های مسئولین ارشد وزارت علوم و بهداشت مراجعه کنید تا صحت و سقم این مطلب را متوجه شوید. این دوستان صرفا بر برخی فاکتورهای مهم علم سنجی تکیه نموده و بدون در نظر گرفتن سایر فاکتورهای علم سنجی از طرفی و همچنین سایر فاکتورهای کلان اجتماعی و اقتصادی از طرف دیگر، ادعای پیشرفت شگرف و بی نظیر کشور را در حوزه های پژوهشی و بالاتر از آن تولید علم می نمایند.
مهمترین دستاویز این موثرین، استناد به رشد کمّی تعداد مقالات ایران در سال های گذشته بوده است. در نظر گرفتن این موضوع و عدم توجه به معیارهای کیفی، اخلاقی و شرایط کلان اجتماعی و اقتصادی کشور و همچنین سیاست های محیر العقول دستگاه های علمی کشور منجر به پدید آمدن شرایطی شده است که به حق در گزارش استنفورد از آن به #توهم_پیشرفت یاد شده است. در قرآن نیز چنین دیدگاه یکجانبه ای به شدت مورد نکوهش قرار گرفته است، «أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَتَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ»...

مسئولین سیاستگذاری علمی-پژوهشی کشور، آیا رشد تعداد مقالات را می بینید و رشد قارچ گونه موسسات مقاله نویسی میدان انقلاب را نمی بینید؟ آیا رشد تعداد مقالات را می بینید، اما اجبار دانشجویان مقاطع مختلف کارشناسی ارشد، دکترای تخصصی، دکترای حرفه ای و ... را جهت چاپ مقالات پایان نامه به عنوان شرط فارغ التحصیلی نمی بینید؟ آیا رشد تعداد مقالات علمی را می بینید، اما افزایش وحشتناک تعداد مقالات رترکت شده را نمی بینید؟ آیا رشد تعداد مقالات علمی را می بینید، اما رشد انفجاری جمعیت کشور و افزایش بی ضابطه دانشگاه های سطح کشور و بیکاری جوانانی که به جز راهیِ دانشگاه شدن به امید رسیدن به شغل چاره ای ندارند را نمی بینید؟ ناچاری اعضای هیات علمی دانشگاهها را که با حقوقی ناچیز مجبور به نگارش مقالات هستند تا با اخذ مبلغی به عنوان تشویقی مقالات بتوانند زندگی خود را اداره کنند نمی بینید؟ وضعیت اسفناک کیفیت مقالات و مجلات چاپ کننده مقالات را نمی بینید؟ آیین نامه های ارتقاء اعضای هیات علمی را که ارتقاء اساتید را صرفا در کانال انتشار مقاله قرار می دهد نمی بینید؟ آیا رشد تعداد مقالات علمی را می بینید، اما ناکارآمدی این مقالات را در بهبود کیفیت زندگی و شاخصه های کلان اقتصادی نمی بینید؟

مسئولین پژوهشی وزارت بهداشت، آیا افت ممتد کیفیت مجلات چاپ کننده ی مقالات علوم پزشکی را می بینید و همچنان در حضور رهبری از پیشرفت های شگرف پژوهشی دم می زنید که اندک مشکلاتی نیز در راه آن وجود دارد؟ با چه وجهه ای در جمع های مختلف، از رشد استنادات به مقالات صحبت می کنید، در حالی که در دانشگاههای علوم پزشکی برای استناد دادن به مقالات آن دانشگاه تشویقی مالی در نظر گرفته شده است؟ آیا از تبعات آیین نامه های ارزشیابی پژوهشی دانشگاه های علوم پزشکی در این دانشگاه ها خبر دارید، که دانشگاه ها را به ورطه #مسابقه_مقاله_نویسی و #خرید_استناد کشانده است؟ چگونه و با چه مکانیسمی مسئولین ارشد وزارت بهداشت که گاها به دلیل کثرت مشاغل حتی امکان دیدار حضوری با آنها برای مسئولین دانشگاه های علوم پزشکی به مانند آرزوی دست نیافتنی است، #هر_چند_روز_یک_مقاله منتشر می کنند؟
در پایان از دوستان عزیزم که در تهیه، تنظیم و تحلیل این گزارش به من یاری رساندند صمیمانه تشکر می کنم و امیدوارم که این گزارش، بدون دخل و تصرف در مطالب آن، ترجمه گردیده و به سمع و نظر رهبری، ریاست محترم جمهور، وزاری علوم و بهداشت و معاون فناوری ریاست جمهوری برسد، تا پیش از اینکه دیر شود تصمیمی عاجل اتخاذ گردد که اگر دیر نشده باشد

کاش در دیدار دانشجویان با رهبر، تصویر بهتری از وضعیت جامعه ی علمی و‌مخصوصا بخش هایی از مقاله ی پروژه ی ایران-استنفورد برای ایشان حداقل از سوی دانشجویان ارائه می شد.

سگهای آموزش دیده می توانند به تشخیص انگل مالاریا از روی بوی آنها کمک کنند. این سگها می توانند از روی بو به افتراق افراد مبتلا به مالاریای بدون علامت و افراد بدون این عفونت بپردازند. حساسیت و اختصاصیت تشخیصی عملکرد این سگها با معیارهای سازمان جهانی بهداشت برای استفاده از تستهای تشخیصی سریع منطبق است.
مقاله این مطالعه در Lancet infectious به همراه قطعه فیلمی از عملکرد سگها منتشر شده است.
لینک مقاله: https://bit.ly/2M6B7nG
لینک ویدئو: https://bit.ly/2X7hI7g

تصویر روی جلد این شماره مجله ی لنست و سرمقاله این شماره آن به حق زنان در انجام سقط جنین مربوط می شود.
این موضوع به خاطر مصوبه های جدیدِ منع حق سقط جنین در ایالت های Alabama و Missouri (بعد از هفته 8 بارداری) و مجرم شناختن پزشکانی است که این کار را انجام می دهند. در این سرمقاله تاکید شده که سقط جنین نه تنها بر سلامت سیستم تولید مثلی خانمها موثر است بلکه حق آنها بر بدن خود می باشد
https://bit.ly/2wkLNEg

بر اساس مقاله ای که از ایران در شماره جدید مجله لنست در مورد ایجاد #بیمارستان_های_مخصوص_زنان در ایران منتشر شده، در سال 2014، فقط 4% ارتوپدها، 5% نوروسرجن ها، 7% اورولوژیستها و 10% جراحان عمومی از #خانمها بوده اند و پذیرش خانمها در این رشته ها به ترتیب 0% و 3% و 8% و 11% بوده است.

https://bit.ly/2QotIi2

تصویر نیز مربوط به مقاله ای است که پراکندگی گروههای مختلف کادر درمانی در سال 95 و برآورد آنها در 1404 را نشان می دهد.(مثلا از ۵۳ پزشک عمومی در ۱۳۹۵ به ۷۹ عدد به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت)
https://bit.ly/2M7ijon

این اولین گزارش دادگان ثبت یا رجیستری سرطان از ایران می باشد که نشان می دهد ایران از نظر بروز سرطان، یک‌ منطقه ی با ریسک متوسط می باشد.

بیشترین بروز سرطان ها در ۲۰۱۴ در مردان، سرطان های معده، پروستات، روده بزرگ و مثانه بوده است، برای زنان اما سرطان های سینه، روده بزرگ، معده و تیروئید بیشترینها بوده است

بخشی از توئیت دکتر امیر علی سهراب پور در این مورد:
‏
“در سالهای گذشته برخی افراد ادعای ⁧ #سونامی_سرطان⁩ در کشور داشته اند. افراد مطلع که در جریان دیتای سرطان کشور بودند همیشه این ادعا را رد میکردند اما صدایشان به جایی نمیرسید.
‏دلیلش؟ این که یک ادعای پرطمطراق نادرست خیلی بیشتر از یک پاسخ علمی درست در فضای رسانه ای بُرد دارد. خوشبختانه دیتابیس ملی ⁧ #ثبت_سرطان⁩ شروع به کار کرده و از این به بعد گزارش سالانه خواهد داد. این زیرساخت فوق العاده مهم مبنایی استوار برای پژوهش خواهد بود. دیتایش هم طبق دستورالعمل ابلاغی در اختیار محققین قرار خواهد گرفت. اولین گزارش این دیتابیس ملی چند روز قبل منتشر شده که مربوط به بروز سرطان های مختلف در سال 2014 در ایران است.”
لینک مقاله:
https://t.co/xx8Aj8AoVa?ssr=true

درخواست ارجاع از ارسال کنندگان مقاله به مجله ی “پژوهش در سلامت روانشناختی”
این مجله از سابمیت کنندگان به صورت رسمی درخواست می کند که “از دو مقاله (یا بیشتر) منتشر شده در شماره های پیشین فصلنامه متناسب با موضوع مقاله باید در متن مقاله استفاده شده باشد”
بر اساس وبسایت مجله، این نشریه در دادگان استنادی جهان اسلام و SID نمایه می شود

آغاز عصر جدید داوریها!؟
از این پس داوری های مقالات همه ی هفت مجله ی خانواده ی PLoS می توانند در کنار خود مقالات و با اجازه نویسندگان آنها منتشر شوند. جالب آن که این داوری ها کد DOI جداگانه دریافت می کنند و می توان به آنها ارجاع داد و این داوری ها سایتیشن دریافت می کنند ( اگر دا‌ورها نام خود را نیز ذکر کرده باشند این سایتشن ها برای آن ها ثبت می شود! شاید از این به بعد در دادگان هایی مثل اسکپوس، نوع جدیدی از مقالات به نام داوری ها اضافه شود و در پروفایل محققین قرار بگیرد)

داوری در مجلات خانواده ی PLoS به صورت Single Blind می باشد ( داورها از نام محققین و نویسندگان مقالات آگاهند ولی محققین، داورها را نمی شناسند) به هر حال داوران اجازه دارند تا نام خود را در داوری خود بیاورند
https://bit.ly/2WhQai3

در حالی که بروز سرطان کولون و رکتوم در افراد بالای ۵۰ سال در هفت کشور استرالیا، کانادا، دانمارک، نروژ، نیوزلند، ایرلند و انگلستان در حال کاهش و یا ثبات می باشد؛ شیوع این نوع سرطان ها به مقدار قابل ملاحظه ای در رده ی سنی کمتر از ۵۰ سال در برخی از این کشورها در حال افزایش است. داده های قبلی وضعیت تقریبا مشابهی را نیز در آمریکا نشان می دهد.

این داده ها از ۲۱ دادگان ثبت بیماران سرطانی در این کشورها به دست آمده که در مقاله ی جدید مجله لنست گوارش و کبد به چاپ رسیده است و نویسنده اول آن دکتر مرضیه عراقی از آژانس بین المللی پژوهش سرطان می باشد.

خوشبختانه بر اساس فعالیت های معاونت پژوهش وزارت بهداشت، ایران نیز مجهز به این دادگان های ثبت شده که در مورد سرطان در پست های قبلی به آن پرداختم
https://bit.ly/2LOunLa

خوشبختانه، در ایمیلی از سوی مجله اعلام شد که این بند درخواست ارجاع حذف شده و “فصلنامه حاضر هیچ هزینه ای از افراد نمی گیرد و هیچ اجباری برای حذف و اضافه کردن منابع وجود ندارد”
https://bit.ly/2QqZafs

#فوری

شاخص CiteScore 2018 مجلات نمایه دراسکپوس اعلام شد.
تصویر ده مجله ی برتر جهان از نظر این شاخص را نشان می دهد.