#فوری

در بزرگترین رویداد سالانه علم سنجی دنیا، موسسه ی #ISI ضریب نفوذ یا #Impact_Factor جدید مجلات را اعلام کرد

مجله ی
CA-Cancer journal for clinicians
با ضریب نفوذ ۲۲۳/۶۷۹ بیشترین مقدار را دارد.

در ایران مجله ی
International journal of health policy and management
در رکوردی بی سابقه ضریب نفوذ ۴/۴۸۵ را کسب کرده است.

ضریب نفوذ یا #Impact_Factor جدید مجلات اعلام شد. این فایل حاوی ضریب نفوذ تمامی مجلات می باشد

دو مجله ی ایران از نظر ضریب نفوذ در چارک اول رشته ی مربوط به خود قرار می گیرند و به اصطلاح Q1 هستند:

مجله ی International Journal of Health Policy and Management یا ضریب نفود 4.485 از دانشگاه علوم پزشکی کرمان

مجله ی Iranian Journal of Fuzzy Systems با ضریب نفوذ 1.496 از دانشگاه سیستان و بلوچستان

مجله ی Journal of Environmental Health Science and Engineering با ضریب نفوذ 2.773 جزو مجلات Q2 قرار دارد.

نمودار مقایسه ضریب نفوذ 2018 و 2017 برخی مجلات ایران

🔴 بررسی اختصاصی مجله ی International Journal of Health Policy and Management

این مجله که متعلق به دانشگاه علوم پزشکی کرمان می باشد اولین بار است که در ارزیابی ISI موفق به کسب ضریب نفوذ می شود و اتفاقا ضریب نفوذ آن هم (4.485 ) از همه ی مجلات ایرانی بالاتر است. این مجله با شاخص SJR برابر با 0.658 جزو مجلات Q2 می باشد. از نظر شاخص ضریب نفوذ جرو مجلات Q1 قرار می گیرد. 52 مقاله ی سال 2016 و 51 مقاله سال 2017 این مجله توانسته اند در مجموع 462 ارجاع کسب کنند. ضریب نفوذ مجله 4.485 می باشد که بدون خود ارجاعی به مقدار 3.699 می رسد

این مجله از سال 2013 در اسکپوس نمایه می باشد و تاکنون 850 مقاله از این مجله در اسکپوس نمایه شده است.

بر اساس آن چه که اسکپوس از انواع مقالات این مجله اعلام می کند، 31.9% از مقالات شامل Note و 8.5 % از مقالات شامل نامه به سردبیر و 6.4% شامل سرمقاله و 2/7% شامل مقالات مروری هستند. تقریبا 50% موارد نیز شامل Article ها می باشند.

دکتر علی اکبر حقدوست، با نشر 10 مقاله، دو سرمقاله و یک نامه به سردبیر، بیشترین مقاله در این مجله را منتشر کرده اند. محمد کارآموزیان از این نظر در جایگاه دوم قرار دارد.

✅ پنج موسسه ای که بیشترین مقاله در این مجله را منتشر کرده اند:
رتبه اول Tehran University of Medical Sciences با 54 مقاله
رتبه دوم Kerman University of Medical Sciences با 41 مقاله
رتبه ی سوم London School of Hygiene & Tropical Medicine با 35 مقاله
رتبه چهارم University of Birmingham با 27 مقاله
رتبه پنجم The University of British Columbia با 26 مقاله

✅ پنج کشوری که بیشترین مقاله در این مجله را منتشر کرده اند:
آمریکا با 182 مقاله
انگلستان با 178 مقاله
کانادا با 117 مقاله
ایران با 117 مقاله
استرالیا با 40 مقاله

✅ در بین بیست محققی که بیشترین ارجاع از این مجله را دریافت کرده اند تنها نام دو محقق ایرانی وجود دارد:
45 مقاله از آرش رشیدیان و 23 مقاله از محمد کارآموزیان مورد ارجاع قرار گرفته است.

✅ 89 مقاله از این مجله بیش از 10 ارجاع و 26 مقاله بالای 20 ارجاع دریافت کرده اند . بیشترین تعداد ارجاعات نیز برای مقاله برابر با 163 بوده است. یک چهارم مقالات مجله، حتی یک بار هم ارجاع دریافت نکرده اند.

✅ پنج محققی که بیش از همه به مقالات این مجله استناد داده اند:
محقق Assari, S در 29 مقاله
محقق Haghdoust, Ali Akbar در 25 مقاله
محقق Rashidian, Arash در 23 مقاله
محقق Karamouzian, Mohammad در 20 مقاله
محقق Harvey, Gillian در 19 مقاله

✅ تعداد 2976 مقاله،به 850 مقاله ی این مجله استناد داده اند. 447 مقاله (حدود 15%) از این 2976 مقاله در خود مجله منتشر شده اند. از اینجا می توانید اعضای ادیتوریال بورد مجله را ملاحظه کنید:
http://www.ijhpm.com/journal/editorial.board

لینک این ویدئو را هم از طرف مجله برای من فرستادند که جالب است و پیشنهاد می کنم ببینید
https://www.youtube.com/watch?v=CbBJNUUR3To

"من یک پایان نامه نویس هستم!" عنوان پیامی است که فردی ناشناس برای من فرستاده است

اسمش کمی سنگینی میکند پس میگذاریم "مشاور در امور پژوهشی" هم خیلی شیک تر است هم از نظر حقوقی مشمول آیین نامه تخلفات پژوهشی نمی شود.
به عنوان یک پزشک که از نظر بالینی مشغول به کار هستم نیاز مالی به نگارش مقاله و پایان نامه ندارم اما تقاضا بسیار زیاد است و با قسم و آیه تعداد زیادی کمک میخواهند. اینکه چرا این کمک را از استاد راهنما نمیخواهند خودش یک مساله است. وقتی قضیه تفکیک هیات علمی به پژوهشی و آموزشی جدی گرفته نمی شود و همان هیات علمی هم حوصله و وقت برای کمک و راهنمایی به دانشجو را ندارد دانشجو راهی جز مراجعه به امثال من نوعی را ندارد.
وقتی خودم در حال نگارش پایان نامه خودم بودم هدفم ایده آل پژوهشی بود. یک کار علمی منسجم با بازده و فراورده علمی مفید به امید اینکه دیده شود.
من پژوهش میکنم برای علاقه خودم اما وقتی میبینم از پسر فلان استاد که "ژن خوب پژوهشی" دارد سال ها عقب هستم نا امید میشوم. میبینم که پس از هر خوشگذرانی و شب نشینی، پدر محترمش اسمش را به زور در هر مقاله دانشجویانش میگذارد. میبینم که من یک ریال از این سیستم بودجه پژوهشی نمیتوانم بگیرم چون وابستگی دانشگاهی بعد از فارغ التحصیلی ندارم. میبینم و هر روز نا امید تر میشوم.
همان "ژن خوب پژوهشی" وقت دفاع پایان نامه خیالی اش که کلا همه کارش را یک دانشیار زیر مجموعه پدر جانش انجام داده بود هیچ نگفت و پدرش در سالن جلسه با لبخندی به لب یک نمره بیست برای گل پسرش گرفت. من هم بعد از هزار ایراد بنی اسرائیلی با دو مقاله ISI منتج از پایان نامه نوزده گرفتم که به فرموده اساتید محترم نمره بیست برای خداست!
خب من این را میبینم و به همه دانشجویان میگویم بیخود حرص نخورید موضوعات تکراری و پرسشنامه ای ساده بردارید و تمام کنید و بروید. اصلا چرا وقت بگذاری خودت بنویسی؟ بده برایت بنویسند! نه کسی برایش مهم است و نه کسی کاری دارد.
این یک قسمت ماجراست.
قسمت دیگر خود اساتید هستند که پول درآوردن برایشان شیرین تر است تا کار منسجم علمی. وقتی مجبور میشوی به چاپ مستندات علمی برای ارتقا و ارزیابی چاره دیگری هم داری؟ حالا برو و توضیح بده در حال کار بروی پروژه ای هستم که دستاورد مهم علمی دارد ولی زمانبر است. کو گوش شنوا؟؟ مستندات چاپ شده ات کجاست؟؟ بالاخره قانون، قانون است!!
اصلا این آیین نامه را چه کسی نوشته؟ وزیران و مسئولین ارشد محترم وزارت های بهداشت و علوم؟؟ همان هایی که هر چهار، پنج روز یک بار یک مقاله چاپ میکنند؟؟ شما بزرگان علم ایران زمین اول بیایید حساب های خودتان را تعیین تکلیف کنید بعد یقه بگیرید از آن کسانی که به شما وصل نیستند و مصونیت ندارند.
میگویید پایان نامه ندهید بنویسند، برای کسی هم ننویسید، برای خودتان پژوهش کنید، خودتان تلاش کنید!!
برادران، خواهران رطب خورده کی کند منع رطب؟! اصلاحات در جهان سوم از بالا به پایین است و ان الناس على دين ملوكهم.

در این نمودار، اختلاف بین ضریب تاثیر یک مجله با مقدار بدون خود ارجاعی آن را (Impact Factor without self citation) نشان داده ام.

ارسالی از همراهان کانال:
سلام
پیرامون متنی که با عنوان " من یک پایان نامه نویسم " در کانال منتشر کرده اید:
بنده دانشجوی دکتری اپیدمیولوژی هستم وطبیعتا رشته ما پژوهشی تر از خیلی از رشته های دیگر من جمله پزشکی عمومی و دستیاری و ... است. تجربه کاری بنده در بیمارستان بعنوان متدولوژیست که دانشجویان پزشکی و دستیاری باید مهر تاییدیه بنده را دریافت کنند نشان میدهد که اساسا در بین دانشجویان پزشکی و دستیاری (چیزی که می گویم شاید حول و حوش 95 درصد) علاقه ای به تحقیق وجود ندارد. اول اینکه معمولا موضوعات خوبی ندارند چون اتندهایشان پژوهشگر نیستند و حتی استاد راهنمای دوم یا استاد مشاور هم پژوهشگر نیستند که بتوانند با پیشنهادهایشان موضوع را بهتر کنند.معمولا هم موضوعات دم دستی و از دیتای موجود در بیمارستان هست که در درست بودن آنها بسیار باید شک کرد. خیلی کم پیش می آید که این دانشجویان دنبال دیتا کالکشن واقعی باشند همه از پرونده های بایگانی دیتا را استخراج می کنند. از سوی دیگر خود دانشجو هم به بهانه های خیلی زیاد علاقه ای به پژوهش ندارد. بهانه ها شامل نداشتن وقت، ندانستن روش تحقیق، آزمون دستیاری، آزمون ارتقا و... که معمولا از دانشجویان شنیده ام. در هر روز کاری حداقل سه پروپوزال یا پایان نامه را چک میکنم که معمولا روش کار و یافته ها بخش اصلی فوکوس بنده است. بجز موارد خیلی نادری که خودشان کار میکنند همه میدهند بیرون یکی برایشان بنویسد من حتی می پرسم چه کسی می نویسد. این نویسنده ها خودی هستند چند نفری از دستیاران یا پزشکانی هستند که بین این عزیزان شناخته شده هستند و چون فرمت نگارش شان را شناخته ام بخوبی تشخیص میدهم که نوشته کیست. خیلی از قسمت های پروپوزال دقیقا کپی پیست است و بدون توجه به موضوع و اهداف کار، روش تجزیه تحلیل کاملا مشابهی برای تمامی پروپوزالها می نویسند. این ها مواردی است که بنده از نزدیک در برخورد با پزشکان دیده ام و حقیقتش شرایط بگونه ای است که مثلا یک روز مانده به دفاع دستوری(حتما باید فلان روز دفاع کنید) برای گرفتن مهر تاییدیه پیش من می آیند و واقعا فرصتی برای آموزش به این عزیزان ندارم. حداقل موارد خیلی مهم از نظر آنالیز و روش کار را اگر اشتباه باشد می گویم درستش کنند تا تایید کنم.
متاسفانه سیستم آموزشی ما غلط اندر غلط است. ما هم پایان نامه نوشته ایم تحقیق کرده ایم. مثلا برای ارشد بنده موضوعی کار کردم که مجبور بودم دستورات آنالیز را از دانشگاه پنسیلوانیا بگیرم. اساتید هم از نظر تئوری اگر جای سوال داشتم کمک میکردند اما در سطح ارشد دانشجو خودش باید دنبال همه چیز باشد الان که پایان نامه دکتری را تمام کرده ام برای دکتری که خیلی بدتر از ارشد، حتی نرم افزاری که با آن کار میکنم پولی و گران است و دستوراتش هم شخصا باید یاد بگیرم. از همه این سختی ها بشدت خشنود هستم و دست اساتیدم را می بوسم که با موافقت با چنین موضوعات سختی باعث می شوند پیشرفت کنم. حال وقتی موضوع خوب است و البته خیلی هم خاص است اصلا کسی نمی تواند آنرا برای مثلا بنده انجام دهد. شخصا هم هیچ اعتمادی ندارم به این پایان نامه نویس ها. به همین خاطر به پزشکان محترم همیشه می گویم خودتان بنویسید بیارید اینجا ایراداتش را دربیاوریم اگر مشکل آنالیز داشتید اینجا یاد می دهم و ... با این همه خیلی کم ترغیب می شوند که خودشان انجام دهند. برای من نوعی شاید بحث مالی اینکه بخواهم پایان نامه بنویسم خیلی ضروری تر از پزشک محترمی باشد که درآمد خوبی دارد اما هیچ وقت دنبال این کار نمی روم. حتی این دانشجویان هم که با آنها سر و کار دارم چندین بار درخواست داده اند اما با قاطعیت رد میکنم. اما اگر برای یادگیری تقاضایی کنند با حوصله تمام به آنها آموزش میدهم در همان تایمی که در بیمارستان هستم (این هم بدون دریافت هزینه از دانشجویان است چون اساسا رفتن ما به بیمارستان برای آموزش دادن بوده است). تمام اینها را نوشتم تا بگویم: علم فروشی نیست. پزشک باید طبابت کند پژوهشگر باید پژوهش کند و سیستم آموزشی نباید انتظار داشته باشد که در طول یک ماه وقتی که به دانشجویان میدهد پروپوزال نوشته شود (برخی اوقات تعیین موضوع خودش کار دو سه ماه هست). سیستم آموزشی نباید از دانشجویی که ریسرچ بلد نیست مقاله بخواهد. با این جمله تمام می کنم که در مدتی که این همه پایان نامه پزشکی خوانده ام به جرات می گویم که بجز تعداد انگشت شماری هیچ کدام هدف کاربردی عملا نداشتند و این یعنی اینکه ما نمیدانیم چرا این تحقیق را انجام میدهیم

این فایل حاوی داستانی واقعی است که از مسئولان یکی از موسسات پژوهشی برای نشر در کانال برای من فرستاده اند. داستان مربوط می شود به تخلفات پژوهشی یک دانشجوی پرستاری در یکی از دانشگاههای علوم پزشکی جنوب کشور که ظاهرا در عوض اضافه کردن اسم به مقالات پول دریافت می کند. البته مقالات هم مقالات بدون مشکلی نیستند!

در این نمودار، اختلاف بین ضریب تاثیر یک مجله با مقدار بدون خود ارجاعی آن را (Impact Factor without self citation) نشان داده ام.

نتایج یک نظر سنجی جهانی نشان می دهد که مردم فرانسه بیش از همه دنیا با بی خطر بودن واکسیناسیون مخالف هستند. این نظر یک سوم‌ مردم فرانسه بوده است. و آمار برای آمریکا ۱۱ درصد می باشد.
همچنین نتایج این نظر سنجی نشان می دهد که بیش از ۷۵٪ از مردم جهان واکسیناسیون را بی خطر می دانند‌ و ۸۴٪ نیز آن را موثر می‌دانند.
به صورت کلی ۷۲ درصد از مردم جهان به دانشمندان اعتماد دارند.

https://bit.ly/2L0kKGV

مطالعه جدید مجله ی BMJ نشان می دهد که هر چند به صورت کلی و در طول سه دهه ی گذشته، مصرف سیگار در جهان کاهش پیدا کرده است، برخی کشورها مثل چین و اندونزی شاهد افزایش مصرف سیگار بوده اند.
https://t.co/ARoubak8lK?ssr=true

توئیت سردبیر مجله لنست در مورد تاثیرات تحریم های آمریکا بر ایران:

یک دوست ایرانی که خانواده اش‌ در ایران است تایید می کند که تحریم های آمریکا تاثیرات مخرب انسانی دارند.
قیمتهای غذا ده برابر شده و مواد غذایی اساسی خارج از دسترس قرار گرفته اند. دریافت غذا رو به کاهش است. به نوعی یک قحطی بی رحمانه ی آهسته است. آیا این رفتار غیر انسانی چیزی هست که واقعا آمریکا معرف آن هست؟
https://twitter.com/richardhorton1/status/1142340056432226305?s=21

با دستور معاون آموزشی وزارت علوم از این پس چاپ کاغذی پایان نامه ها، رساله ها و گزارش های درسی در همه مقاطع و رشته ها ممنوع خواهد بود.
https://www.google.com/amp/s/www.mehrnews.com/amp/4651743/

گزارش سالانه بررسی عملکرد پژوهشی از کشورهای پیشرو در اقتصاد جهان توسط #ISI

این گروه موسوم به G20، شامل 19 کشور به همراه اتحادیه اروپا می باشد که
65% از کل جمعیت جهان را شامل می شوند.
80% از کل GDP جهانی را تولید می کنند.
92% از کل بودجه مربوبط به تحقیق و توسعه جهانی را خرج می کنند.
87% از کل محققین جهانی را به کار می گیرند.
70% از کل مقالات علمی جهانی را منتشر می کنند.

https://clarivate.com/wp-content/uploads/dlm_uploads/2019/06/WS_G20-GRR_4.pdf

بررسی محکومیت بیولوژیست های ایرانی در آمریکا در مقاله مجله نیچر

این که خروج فاکتورهای رشد (eight vials of proteins that scientists use to help culture cells) جزو محدودیت های تحریم ایران بوده یا خیر، به زودی توسط قاضی مشخص می شود.

یکی از دانشمندان، مسعود سلیمانی، استاد دانشگاه تربیت مدرس، هشت ماه را در زندان آتلانتا گذرانده است، بقیه هم که دانشجویان سابق این استاد بوده اند (محبوبه قائدی و مریم جزایری)، از قبل در آمریکا زندگی می کرده اند و با قید وثیقه آزاد هستند.
شرح کامل ماجرا را در مقاله نیجر بخوانید
https://go.nature.com/2FC67WW
در این مقاله به امضای بیش از 2500 ایرانی در یک تقاضانامه اینترنتی در پشتیبانی از این محققین نیز اشاره شده است.

چند ماه قبل پستی در مورد یک مطالعه که به بررسی وضعیت آلتمتریک مجلات ایرانی پرداخته بود، گذاشتم.
حالا ظاهرا مقاله آن در مجله ی International Journal of Preventive Medicine منتشر شده است که لینک آن را یکی از نویسندگان مقاله برای من ارسال کرده اند: https://bit.ly/2ZQsCyX

پستی که من در کانال گذاشته ام مربوط به هفتم آوریل است و تاریخ پذیرش مقاله در مجله نیز 11 آوریل می باشد. من البته فکر می کنم نشر اطلاعات یک مقاله قبل از چاپ آن کاری درست از نظر قوانین اخلاق نشر نباشد.
به روز رسانی:
توضیح یکی از نویسندگان مقاله در مورد این موضوع:
"گزارش اوليه نياز به داوري نداشته و طي نامه رسمي نتايج تحليل را از طريق اتوماسيون اداري به معاونت پژوهشي اطلاع داده بودم . بعد هم كه در كانال هاي تلگرامي فرستاده شد باز نياز به داوري نداشت."

بر اساس رتبه بندی موسسه تایمز:

نوشیروانی بابل از نظر نسبت استنادات، برترین دانشگاه دنیاست و بالاتر از دانشگاههایی مثل هاروارد و اکسفورد و .... قرار دارد.

علوم پزشکی ایران چهل و یکمین دانشگاه جهان از نظر دستیابی به اهداف توسعه پایدار (سند بیست سی)سازمان ملل می باشد.

نوشیروانی بابل با رتبه ی ۳۵۱-۴۰۰ برترین دانشگاه ما می باشد. هر چند نسبت به سال قبل که رتبه ۳۰۱-۳۵۰ داشته افت پیدا کرده است.
ربته این دانشگاه در بین ۳۵۱ دانشگاه جوان با عمر کمتر از پنجاه سال ۶۶ جهان است.

در راستای دستیابی به اهداف توسعه پایدار سازمان ملل در سال ۲۰۳۰ نیز این موسسه دانشگاهها را رتبه کرده است که دانشگاههای علوم پزشکی ایران، الزهرا، امیرکبیر، علوم پزشکی تهران، نوشیروانی بابل، کاشان، کردستان، شهید باهنر کرمان، علوم پزشکی شهید بهشتی، تبریز، تربیت مدرس و زنجان به ترتیب از ایران قرار دارند.
https://bit.ly/2WNNOnX

رتبه بندی موضوعی موسسات دانشگاهی شانگهای نیز در دسترس قرار گرفته است:
https://bit.ly/2IW3pNX

در حوزه پزشکی بالینی دانشگاههای زیر از ایران در این رنکینگ، جزو 500 دانشگاه برتر جهان قرار گرفته اند:

رتبه های 201-300:

علوم پزشکی بقیه الله (عج)
علوم پزشکی تهران
علوم پزشکی کرمانشاه
علوم پزشکی مازندران

رتبه ی 301 تا 400:

علوم پزشکی مشهد

رتبه های 401 تا 500:

علوم پزشکی کرمان
علوم پزشکی شهید بهشتی
علوم پزشکی ایران