⬅️ دسترسی رایگان تمام دانشجویان به آموزههای دانشگاه صنعتی شریف:
🔺دانشگاه صنعتی شریف تصمیم گرفته محتویات آموزشی کلاسهای درس خود را در قالب فیلم جلسات کلاسی، یادداشتهای کلاسی، جزوات آموزشی و نمونه تمرین ها از طریق وب سایت زیر در اختیار همه دانشجویان و اقشار علاقمند به آموزشهای دانشگاهی که در هر نقطه از کشور حضور دارند، قرار دهد:
👉 http://ocw.sharif.edu
منبع: شبکه خبری شریفی ها
https://telegram.me/systemsthinking
🔺دانشگاه صنعتی شریف تصمیم گرفته محتویات آموزشی کلاسهای درس خود را در قالب فیلم جلسات کلاسی، یادداشتهای کلاسی، جزوات آموزشی و نمونه تمرین ها از طریق وب سایت زیر در اختیار همه دانشجویان و اقشار علاقمند به آموزشهای دانشگاهی که در هر نقطه از کشور حضور دارند، قرار دهد:
👉 http://ocw.sharif.edu
منبع: شبکه خبری شریفی ها
https://telegram.me/systemsthinking
Forwarded from Deleted Account
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
فردا یکشنبه ۱۴ آذر در کنفرانس آب و محیط زیست، کارگاه یک روزه ظرفیت سازی نهادی را برگزار می کنیم که بخشی از آن به «شبیه سازی مدیریت منابع آب مشترک» اختصاص خواهد داشت.
http://wenm.ut.ac.ir
http://wenm.ut.ac.ir
#اقتصاد_ایران
#کار:
قسمت سوم
برای اینکه حدودی از وضعیت حاصل کار در کشورمان داشته باشیم، می توانیم قدرت خرید متوسط یک نفر در ایران را با کشورهای دیگر مقایسه کنیم.
ارقام به هزار دلار هستند
ایران: ۱۸
پاکستان: ۵
هند: ۶
چین: ۱۵
عراق: ۱۶
ترکیه: ۲۱
روسیه: ۲۶
ایتالیا: ۳۶
کره جنوبی: ۳۸
انگلستان: ۴۲
آلمان: ۴۸
امریکا: ۵۷
امارات: ۶۷
قطر: ۱۳۰
این شاخص قدرت خرید متوسط افراد کشورها را با هم مقایسه می کند. با این حال در هر کشوری درآمد به طور یکسان توزیع نشده است. بعضی از افراد درآمد بالاتری دارند و افراد دیگری هم با فقر مواجه هستند.
برای مقایسه وضعیت درآمدی گروه های مختلف، افراد را در ۱۰ گروه دسته بندی می کنند. مثلا در ایران که ۸۰ میلیون نفر جمعیت دارد، ۸ میلیون نفر پر درآمدترین افراد جامعه را در یک گروه و هشت میلیون نفر پردرآمد بعدی را در دسته دوم و به همین ترتیب گروه های مختلف را تشکیل می دهند.
دهک پردرآمد در کشورمان ۳۱ درصد از درآمد و دهک فقیر تنها ۲ درصد از درآمد کشور را در اختیار دارند.یعنی اگرچه قدرت خرید متوسط کشور حدود ۱۸ هزار دلار است، سهم هشت میلیون نفر پردرآمد در کشورمان حدود ۵۶ هزار دلار است و هشت میلیون نفر هم هستند که قدرت خریدشان کمتر از ۴ هزار دلار در سال است.
https://telegram.me/systemsthinking
#کار:
قسمت سوم
برای اینکه حدودی از وضعیت حاصل کار در کشورمان داشته باشیم، می توانیم قدرت خرید متوسط یک نفر در ایران را با کشورهای دیگر مقایسه کنیم.
ارقام به هزار دلار هستند
ایران: ۱۸
پاکستان: ۵
هند: ۶
چین: ۱۵
عراق: ۱۶
ترکیه: ۲۱
روسیه: ۲۶
ایتالیا: ۳۶
کره جنوبی: ۳۸
انگلستان: ۴۲
آلمان: ۴۸
امریکا: ۵۷
امارات: ۶۷
قطر: ۱۳۰
این شاخص قدرت خرید متوسط افراد کشورها را با هم مقایسه می کند. با این حال در هر کشوری درآمد به طور یکسان توزیع نشده است. بعضی از افراد درآمد بالاتری دارند و افراد دیگری هم با فقر مواجه هستند.
برای مقایسه وضعیت درآمدی گروه های مختلف، افراد را در ۱۰ گروه دسته بندی می کنند. مثلا در ایران که ۸۰ میلیون نفر جمعیت دارد، ۸ میلیون نفر پر درآمدترین افراد جامعه را در یک گروه و هشت میلیون نفر پردرآمد بعدی را در دسته دوم و به همین ترتیب گروه های مختلف را تشکیل می دهند.
دهک پردرآمد در کشورمان ۳۱ درصد از درآمد و دهک فقیر تنها ۲ درصد از درآمد کشور را در اختیار دارند.یعنی اگرچه قدرت خرید متوسط کشور حدود ۱۸ هزار دلار است، سهم هشت میلیون نفر پردرآمد در کشورمان حدود ۵۶ هزار دلار است و هشت میلیون نفر هم هستند که قدرت خریدشان کمتر از ۴ هزار دلار در سال است.
https://telegram.me/systemsthinking
@systemsthinking
برای مشاهده فهرستی از #شاخص های مختلف برای مقایسه کشورها و روندهای تاریخی می توانید به این سایت مراجعه کنید:
https://knoema.com/atlas/ranks
برای مشاهده فهرستی از #شاخص های مختلف برای مقایسه کشورها و روندهای تاریخی می توانید به این سایت مراجعه کنید:
https://knoema.com/atlas/ranks
Knoema
Country Rankings - World and regional statistics, national data, maps, rankings
Detailed international and regional statistics on more than 2500 indicators for Economics, Energy, Demographics, Commodities and other topics. Tables, charts, maps free to download, export and share.
#اقتصاد_ایران
#کار و #بیکاری:
قسمت چهارم
اگر کار و تلاش وضعیت معیشتی و رفاهی بهتری برای مردم کشورمان ایجاد می کند، چرا این همه بی کار داریم؟
ابتدا یک مثال ساده تر را بررسی می کنیم: سازمان های بسیاری را دیده ام که در آنها، مدیران بسیار زیاد کار می کنند، اما همزمان پرسنل سازمان از بیکاری شکایت می کنند و اتفاقا مدیران هم گلایه دارند که کارکنان اهل کار کردن نیستند. مشکل کجاست؟
مشکل در بسیاری از موارد این است که مدیران به جای تخصیص زمان برای ظرفیت سازی برای کار کارکنان، خودشان دست به کار می شوند. نتیجه هم این می شود که ظرفیت سازمان رشد نمی کند و خود این مدیران محدودیتی برای رشد سازمان می شوند.
در کشور هم برای استفاده از #کار مردم، باید #ظرفیت_سازی کرد. دولت ها در فراهم کردن زمینه برای کار در جامعه نقش کلیدی دارند. اما دولت ها هم اشتباه مدیران سازمان ها را مرتکب می شوند: دولت ها به جای ظرفیت سازی برای کار مردم، خودشان دست به کار می شوند. کار را دولت می خواهد انجام دهد و برای انجام کار شرکت دولتی راه می اندازد! و مردم را استخدام می کند! دولت به جای #ظرفیت_سازی به کارفرمایی و امور پرسنلی مشغول می شود و درنتیجه ظرفیت #کار در کشور محدود باقی می ماند و خود دولت به مهمترین عامل محدودکننده رشد کشور تبدیل می شود.
دولت برای #ظرفیت_سازی برای #کار اقدامات متعددی می تواند انجام دهد که در نوشته های بعدی آنها را تشریح می کنم.
https://telegram.me/systemsthinking
#کار و #بیکاری:
قسمت چهارم
اگر کار و تلاش وضعیت معیشتی و رفاهی بهتری برای مردم کشورمان ایجاد می کند، چرا این همه بی کار داریم؟
ابتدا یک مثال ساده تر را بررسی می کنیم: سازمان های بسیاری را دیده ام که در آنها، مدیران بسیار زیاد کار می کنند، اما همزمان پرسنل سازمان از بیکاری شکایت می کنند و اتفاقا مدیران هم گلایه دارند که کارکنان اهل کار کردن نیستند. مشکل کجاست؟
مشکل در بسیاری از موارد این است که مدیران به جای تخصیص زمان برای ظرفیت سازی برای کار کارکنان، خودشان دست به کار می شوند. نتیجه هم این می شود که ظرفیت سازمان رشد نمی کند و خود این مدیران محدودیتی برای رشد سازمان می شوند.
در کشور هم برای استفاده از #کار مردم، باید #ظرفیت_سازی کرد. دولت ها در فراهم کردن زمینه برای کار در جامعه نقش کلیدی دارند. اما دولت ها هم اشتباه مدیران سازمان ها را مرتکب می شوند: دولت ها به جای ظرفیت سازی برای کار مردم، خودشان دست به کار می شوند. کار را دولت می خواهد انجام دهد و برای انجام کار شرکت دولتی راه می اندازد! و مردم را استخدام می کند! دولت به جای #ظرفیت_سازی به کارفرمایی و امور پرسنلی مشغول می شود و درنتیجه ظرفیت #کار در کشور محدود باقی می ماند و خود دولت به مهمترین عامل محدودکننده رشد کشور تبدیل می شود.
دولت برای #ظرفیت_سازی برای #کار اقدامات متعددی می تواند انجام دهد که در نوشته های بعدی آنها را تشریح می کنم.
https://telegram.me/systemsthinking
یکشنبه ۲۱ آذر ۹۵ به امید خدا با موضوع #کار و #کارآفرینی در علوم انسانی همراه دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی خواهیم بود.
#اقتصاد_ایران
#کار و #بیکاری:
قسمت پنجم
نقش دولت در #ظرفیت_سازی برای #کار
بسیارشنیده ایم که وظیفه دولت انجام #کار و استخدام و کارفرمایی نیست. اما کمتر گفته شده که نقش دولت در این زمینه چیست.
مهمترین نقش دولت در #ظرفیت_سازی برای #کار، بهبود فضای نهادی است. در مورد #نهاد ها کمتر شنیده ایم. نهادها قاعده ی بازی هستند.
مهمترین #نهاد پشتیبان #کار در یک کشور #مالکیت است. اگر نهاد مالکیت ضعیف باشد، هر کسی می تواند متعرض اموال دیگران شود. در چنین شرایطی، ساختن یک کارخانه بی معناست، زیرا اگر کارخانه موفقی راه اندازی شود، افراد دیگری مالکیت آن را به دست می گیرند.
سازمان های عریض و طویلی مثل سازمان ثبت اسناد و املاک و دفترخانه ها و امثال آنها برای حمایت از نهاد #مالکیت ایجاد شده اند.
بعضی گزارش ها نشان می دهد نهاد #مالکیت در کشور ما طی سالهای گذشته تضعیف شده است. افرادی متعرض کارخانه داران شده اند و به زور اموال آنها را تصاحب کرده اند. اخیرا این موضوع در رسانه ها هم مطرح شده و البته متاسفانه خیلی مورد توجه قرار نگرفته است.
چنین اقداماتی انگیزه برای #کار را از بین می برد و سرمایه را به سمت #بانک ها یا فعالیت های پنهانی سوق می دهد. دولت اگر به دنبال #ظرفیت_سازی برای #کار است، باید با تمام قدرت از #مالکیت محافظت کند.
#مالکیت_معنوی هم وضعیت مشابهی دارد. اگر توسعه دهندگان نرم افزارها و ثبت کنندگان اختراعات و نویسندگان کتاب ها و فیلم سازان و مالکان #برند های تجاری و سایر افرادی که مانند این گروه ها حاصل کارشان به سادگی قابل #کپی شدن توسط دیگران است، مورد حمایت قانون نباشند، انگیزه کارشان را از دست می دهند.
بحث #نهاد ها و نقش آنها در #ظرفیت_سازی برای #کار را در نوشته دیگری ادامه می دهم.
https://telegram.me/systemsthinking
#کار و #بیکاری:
قسمت پنجم
نقش دولت در #ظرفیت_سازی برای #کار
بسیارشنیده ایم که وظیفه دولت انجام #کار و استخدام و کارفرمایی نیست. اما کمتر گفته شده که نقش دولت در این زمینه چیست.
مهمترین نقش دولت در #ظرفیت_سازی برای #کار، بهبود فضای نهادی است. در مورد #نهاد ها کمتر شنیده ایم. نهادها قاعده ی بازی هستند.
مهمترین #نهاد پشتیبان #کار در یک کشور #مالکیت است. اگر نهاد مالکیت ضعیف باشد، هر کسی می تواند متعرض اموال دیگران شود. در چنین شرایطی، ساختن یک کارخانه بی معناست، زیرا اگر کارخانه موفقی راه اندازی شود، افراد دیگری مالکیت آن را به دست می گیرند.
سازمان های عریض و طویلی مثل سازمان ثبت اسناد و املاک و دفترخانه ها و امثال آنها برای حمایت از نهاد #مالکیت ایجاد شده اند.
بعضی گزارش ها نشان می دهد نهاد #مالکیت در کشور ما طی سالهای گذشته تضعیف شده است. افرادی متعرض کارخانه داران شده اند و به زور اموال آنها را تصاحب کرده اند. اخیرا این موضوع در رسانه ها هم مطرح شده و البته متاسفانه خیلی مورد توجه قرار نگرفته است.
چنین اقداماتی انگیزه برای #کار را از بین می برد و سرمایه را به سمت #بانک ها یا فعالیت های پنهانی سوق می دهد. دولت اگر به دنبال #ظرفیت_سازی برای #کار است، باید با تمام قدرت از #مالکیت محافظت کند.
#مالکیت_معنوی هم وضعیت مشابهی دارد. اگر توسعه دهندگان نرم افزارها و ثبت کنندگان اختراعات و نویسندگان کتاب ها و فیلم سازان و مالکان #برند های تجاری و سایر افرادی که مانند این گروه ها حاصل کارشان به سادگی قابل #کپی شدن توسط دیگران است، مورد حمایت قانون نباشند، انگیزه کارشان را از دست می دهند.
بحث #نهاد ها و نقش آنها در #ظرفیت_سازی برای #کار را در نوشته دیگری ادامه می دهم.
https://telegram.me/systemsthinking
"سنگی بر گوری"
شنیده ام که دانشگاه #صنعتی شریف در پنجاهمین سالگرد تاسیس دانشگاه، برای مواجهه با بحران #آسانسور ها تصمیم به خرید آسانسور از سازندگان خارجی گرفته است.
امیدوارم این خبر صحت نداشته باشد.
دانشگاه صنعتی که پس از پنجاه سال فارغ التحصیلانش نتوانسته باشند یک #آسانسور قابل اعتماد بسازند، و برای تامین آسانسور نیاز به واردات داشته باشد، یک جای کارش می لنگد!!!
https://telegram.me/systemsthinking
شنیده ام که دانشگاه #صنعتی شریف در پنجاهمین سالگرد تاسیس دانشگاه، برای مواجهه با بحران #آسانسور ها تصمیم به خرید آسانسور از سازندگان خارجی گرفته است.
امیدوارم این خبر صحت نداشته باشد.
دانشگاه صنعتی که پس از پنجاه سال فارغ التحصیلانش نتوانسته باشند یک #آسانسور قابل اعتماد بسازند، و برای تامین آسانسور نیاز به واردات داشته باشد، یک جای کارش می لنگد!!!
https://telegram.me/systemsthinking
#تامل برای #سلامت
در مترو هستم و در حال رفتن به محل برگزاری اختتامیه کارگاه های «مهارت افزایی مدیریتی سمن ها».
به آدم ها نگاه می کنم.
گردنشان به سمت پایین خم شده و مشغول استفاده از موبایل و تبلت هستند.
به خودم توجه می کنم.
زاویه گردن من هم زیاد است.
چند روزی هست که گردنم درد می کند.
علت اصلی اش همین زاویه گردن حین استفاده از موبایل است.
وضعیت بدنم را اصلاح می کنم و این پیام را برای شما می نویسم.
هنگام مطالعه این متن به وضعیت بدنتان توجه کنید.
اگر گردنتان خم شده و بدون آنکه توجه داشته باشید تحت فشار است، شما هم مثل خیلی های دیگر در معرض آسیب به مهره های گردن هستید.
خطر را جدی بگیرید و با آگاهی بیشتری از وضعیت بدنتان، از موبایل، تبلت و کامپیوتر استفاده کنید.
https://telegram.me/systemsthinking
در مترو هستم و در حال رفتن به محل برگزاری اختتامیه کارگاه های «مهارت افزایی مدیریتی سمن ها».
به آدم ها نگاه می کنم.
گردنشان به سمت پایین خم شده و مشغول استفاده از موبایل و تبلت هستند.
به خودم توجه می کنم.
زاویه گردن من هم زیاد است.
چند روزی هست که گردنم درد می کند.
علت اصلی اش همین زاویه گردن حین استفاده از موبایل است.
وضعیت بدنم را اصلاح می کنم و این پیام را برای شما می نویسم.
هنگام مطالعه این متن به وضعیت بدنتان توجه کنید.
اگر گردنتان خم شده و بدون آنکه توجه داشته باشید تحت فشار است، شما هم مثل خیلی های دیگر در معرض آسیب به مهره های گردن هستید.
خطر را جدی بگیرید و با آگاهی بیشتری از وضعیت بدنتان، از موبایل، تبلت و کامپیوتر استفاده کنید.
https://telegram.me/systemsthinking
عکس یادگاری برنامه اختتامیه کارگاه های «مهارت های مدیریتی برای سازمان های مردم نهاد»
۲۵ آذر ۱۳۹۵
@systemsthinking
۲۵ آذر ۱۳۹۵
@systemsthinking
خدا را سپاس برای خلقت زیبای احمد(ص)، آنکه نوید رحمت است و عقلانیت
میلاد پیامبر مهر و رحمت(ص) و امام جعفر صادق(ع) بر عالمیان مبارک☘
@systemsthinking
میلاد پیامبر مهر و رحمت(ص) و امام جعفر صادق(ع) بر عالمیان مبارک☘
@systemsthinking
#تفكرسیستمی_درمدرسه
چهارشنبه ۱۷ آذر ۱۳۹۵ در کارگاه «تفکر سیستمی در مدیریت مدرسه» به همراه دوست خوبمان مهدی تقی زاده، میهمان مدیران مدارس متوسطه اول و دوم استان همدان بودیم.
این کارگاه ها فرصت خوبی برای به اشتراک گذاری تجربیات است و فرصت های یادگیری مناسبی برای من و دیگر همراهان گروه آسمان ایجاد می کند.
در بخشی از کارگاه مدیران مدارس در مورد برنامه هایشان برای بهبود وضعیت مدرسه صحبت می کردند. صحبت های مدیران برای خودشان هم ترسناک بود؛ ترس از وضعیت #عدالت_آموزشی.
گروهی از مدیران دغدغه ها و برنامه هایشان تعداد قبولی کنکور و نمرات آزمون های فراگیر و آسیب های فضای مجازی و بی انگیزگی دانش آموزان و مانند آنها بود.
گروه دیگری از مدیران هم دغدغه ها و مساله هایشان دانش آموزانی بودند که پدر یا مادر یا مکانی برای زندگی ندارند و دانش آموزانی که حضورشان در خانواده همراه با آسیب های فراوان است و مدرسه قرار است مکانی امن برای چند ساعت آرامش برایشان باشد و نگرانی مدیران از اینکه معلمان برای انجام وظایف محول شده در چارچوب بخشنامه های آموزش و پرورش باعث ایجاد استرس بیشتر برای این دانش آموزان نشوند.
دنیایی که در آن زندگی می کنیم با کودکان اقشار آسیب پذیر مهربان نیست. کودکانی که آسیب های بسیاری را تحمل می کنند و همین آسیب ها مقدمه ای برای بازتولید این آسیب ها در آینده زندگیشان می شود.
آموزش و پرورش کنکور محور و نمره محور ما برای کمک به این کودکان باید به آموزش و پرورش انسان محور تغییر ماهیت دهد و به نیازهای آموزشی و تربیتی واقعی دانش آموزان توجه کند.
هر کودکی برای رشد و شکوفایی نیاز به توجه ویژه دارد و هر مدرسه ای شرایط و نیازهای آموزشی و پرورشی متفاوتی دارد. با فرض یکسان بودن دانش آموزان و با صدور بخشنامه های یکسان و با ارایه محتوای یکسان و اهداف یکسان برای مدارس، این تفاوت ها نادیده گرفته می شود. این نادیده گرفتن ها آسیب تولید می کند. بزرگترین آسیب این روش هم برای کودکان آسیب پذیر است.
مهمترین وظیفه آموزش و پرورش کمک به رشد و شکوفایی انسان ها در محیطی امن و سرشار از فرصت های یادگیری است، نه صدور بخشنامه های یکسان و تمرکز بر گزارش هایی که نشان می دهند این بخشنامه ها به طرز یکسانی در تمام مدارس اجرا شده اند...
https://telegram.me/systemsthinking
چهارشنبه ۱۷ آذر ۱۳۹۵ در کارگاه «تفکر سیستمی در مدیریت مدرسه» به همراه دوست خوبمان مهدی تقی زاده، میهمان مدیران مدارس متوسطه اول و دوم استان همدان بودیم.
این کارگاه ها فرصت خوبی برای به اشتراک گذاری تجربیات است و فرصت های یادگیری مناسبی برای من و دیگر همراهان گروه آسمان ایجاد می کند.
در بخشی از کارگاه مدیران مدارس در مورد برنامه هایشان برای بهبود وضعیت مدرسه صحبت می کردند. صحبت های مدیران برای خودشان هم ترسناک بود؛ ترس از وضعیت #عدالت_آموزشی.
گروهی از مدیران دغدغه ها و برنامه هایشان تعداد قبولی کنکور و نمرات آزمون های فراگیر و آسیب های فضای مجازی و بی انگیزگی دانش آموزان و مانند آنها بود.
گروه دیگری از مدیران هم دغدغه ها و مساله هایشان دانش آموزانی بودند که پدر یا مادر یا مکانی برای زندگی ندارند و دانش آموزانی که حضورشان در خانواده همراه با آسیب های فراوان است و مدرسه قرار است مکانی امن برای چند ساعت آرامش برایشان باشد و نگرانی مدیران از اینکه معلمان برای انجام وظایف محول شده در چارچوب بخشنامه های آموزش و پرورش باعث ایجاد استرس بیشتر برای این دانش آموزان نشوند.
دنیایی که در آن زندگی می کنیم با کودکان اقشار آسیب پذیر مهربان نیست. کودکانی که آسیب های بسیاری را تحمل می کنند و همین آسیب ها مقدمه ای برای بازتولید این آسیب ها در آینده زندگیشان می شود.
آموزش و پرورش کنکور محور و نمره محور ما برای کمک به این کودکان باید به آموزش و پرورش انسان محور تغییر ماهیت دهد و به نیازهای آموزشی و تربیتی واقعی دانش آموزان توجه کند.
هر کودکی برای رشد و شکوفایی نیاز به توجه ویژه دارد و هر مدرسه ای شرایط و نیازهای آموزشی و پرورشی متفاوتی دارد. با فرض یکسان بودن دانش آموزان و با صدور بخشنامه های یکسان و با ارایه محتوای یکسان و اهداف یکسان برای مدارس، این تفاوت ها نادیده گرفته می شود. این نادیده گرفتن ها آسیب تولید می کند. بزرگترین آسیب این روش هم برای کودکان آسیب پذیر است.
مهمترین وظیفه آموزش و پرورش کمک به رشد و شکوفایی انسان ها در محیطی امن و سرشار از فرصت های یادگیری است، نه صدور بخشنامه های یکسان و تمرکز بر گزارش هایی که نشان می دهند این بخشنامه ها به طرز یکسانی در تمام مدارس اجرا شده اند...
https://telegram.me/systemsthinking
امشب #یلدا است.
#ترافیک خیلی شدیدتر از شب های قبل است و به آرامی به سمت #خانه حرکت می کنیم.
معنایش این است که هنوز مردم برای #سنت ها احترام قایل هستند. معنایش این است که امشب میهمانی رونق دارد و دیدارها تازه می شود.
امشب بازار #خانواده داغ است. بازار میوه و شیرینی هم همینطور. بازار شعر و مشاعره هم هنوز مشتری هایی دارد.
یلدا فرصت دوستی و فرصت با هم بودن است.
امیدوارم چشمان منتظر هیچ مادری امشب بر در باقی نماند.
یلدایتان مبارک ☘☘☘
https://telegram.me/systemsthinking
#ترافیک خیلی شدیدتر از شب های قبل است و به آرامی به سمت #خانه حرکت می کنیم.
معنایش این است که هنوز مردم برای #سنت ها احترام قایل هستند. معنایش این است که امشب میهمانی رونق دارد و دیدارها تازه می شود.
امشب بازار #خانواده داغ است. بازار میوه و شیرینی هم همینطور. بازار شعر و مشاعره هم هنوز مشتری هایی دارد.
یلدا فرصت دوستی و فرصت با هم بودن است.
امیدوارم چشمان منتظر هیچ مادری امشب بر در باقی نماند.
یلدایتان مبارک ☘☘☘
https://telegram.me/systemsthinking
#تفکرسیستمی_در_خانواده
شتاب در کار #خیر
در جلسه گذشته تیم مطالعات قرآنی گروه آسمان به مطالعه و گفتگو در مورد آیه ۶۱ سوره مومنون پرداختیم:
أُولَٰئِكَ يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَهُمْ لَهَا سَابِقُونَ
این تجربه را یکی از اعضای گروه در این زمینه برایمان ارسال کرده است:
=====================
در حالی که دارم پرتقال میخورم، به شتاب در خیرات فکر می کنم. حواسم نیست و ناگهان آب پرتقال بدجوری در گلویم می پرد و حالت خفگی به من دست می دهد. مادرم در آشپزخانه مشغول انجام کاری است و من را می بیند. از چهره ی مادرم می فهمم که ظاهراً اوضاعم خیلی نگران کننده است. مادر کارش را فوری زمین می گذارد و به سوی من می دود. به دلیل درد پا خیلی وقت است که این چنین ندویده. چند بار به پشتم می زند و سرفه ام بند نمی آید. مادر من را به جلو خم می کند و دوباره محکم تر به پشتم می زند. بالاخره سرفه ام را کنترل می کنم هر چند هنوز بند نیامده. با خودم فکر می کنم "به جز یک مورد، یادم نمی آید که من قبلا در کمک به کسی این همه شتاب کرده باشم."
یاد به تاخیر انداختن هایم می افتم، وقتی که مادر از من درخواست انجام کاری دارد. "بگذار به این کارم برسم..."، جمله ای که معمولا در ذهنم چرخ می خورد. تصمیم می گیرم که در خدمت به مادرم سرعت بالاتری به خرج دهم. در چند مورد کوچک موفق می شوم. اما هنوز مواردی هست که موفق نمی شوم. مثلا وسیله ای از چند ماه پیش قرار بوده برای خانه بخرم اما هنوز وقت نگذاشته ام که بخرم. البته کارمان بدون آن هم راه می افتد، اما کمی سخت تر.
در درمانگاه منتظر آژانس هستیم تا به خانه برگردیم. خانمی از اتاق سونوگرافی بیرون می آید و با تعجب می گوید که باردار است. از طرف دیگر سنگ کلیه دارد و هفته آینده وقت جراحی دارد. نگران است و نمی داند باید چه کند. سونوگرافیست با حوصله به سوالاتش پاسخ نداده و از دست او هم ناراحت است. شروع به درد دل با مادرم می کند. آژانس رسیده است و من باید به مادر بگویم که برویم. سعی می کنم «#تامل در حین اقدام» داشته باشم. تصمیم می گیرم در رفتن شتاب نکنیم و به حرف های آن خانم گوش بدهیم، هر چند راننده آژانس معطل شود.
در طی نوشتن این متن چهار بار از سر آن بلند می شوم. هر بار مادرم برای کاری صدایم می زند.
https://telegram.me/systemsthinking
شتاب در کار #خیر
در جلسه گذشته تیم مطالعات قرآنی گروه آسمان به مطالعه و گفتگو در مورد آیه ۶۱ سوره مومنون پرداختیم:
أُولَٰئِكَ يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَهُمْ لَهَا سَابِقُونَ
این تجربه را یکی از اعضای گروه در این زمینه برایمان ارسال کرده است:
=====================
در حالی که دارم پرتقال میخورم، به شتاب در خیرات فکر می کنم. حواسم نیست و ناگهان آب پرتقال بدجوری در گلویم می پرد و حالت خفگی به من دست می دهد. مادرم در آشپزخانه مشغول انجام کاری است و من را می بیند. از چهره ی مادرم می فهمم که ظاهراً اوضاعم خیلی نگران کننده است. مادر کارش را فوری زمین می گذارد و به سوی من می دود. به دلیل درد پا خیلی وقت است که این چنین ندویده. چند بار به پشتم می زند و سرفه ام بند نمی آید. مادر من را به جلو خم می کند و دوباره محکم تر به پشتم می زند. بالاخره سرفه ام را کنترل می کنم هر چند هنوز بند نیامده. با خودم فکر می کنم "به جز یک مورد، یادم نمی آید که من قبلا در کمک به کسی این همه شتاب کرده باشم."
یاد به تاخیر انداختن هایم می افتم، وقتی که مادر از من درخواست انجام کاری دارد. "بگذار به این کارم برسم..."، جمله ای که معمولا در ذهنم چرخ می خورد. تصمیم می گیرم که در خدمت به مادرم سرعت بالاتری به خرج دهم. در چند مورد کوچک موفق می شوم. اما هنوز مواردی هست که موفق نمی شوم. مثلا وسیله ای از چند ماه پیش قرار بوده برای خانه بخرم اما هنوز وقت نگذاشته ام که بخرم. البته کارمان بدون آن هم راه می افتد، اما کمی سخت تر.
در درمانگاه منتظر آژانس هستیم تا به خانه برگردیم. خانمی از اتاق سونوگرافی بیرون می آید و با تعجب می گوید که باردار است. از طرف دیگر سنگ کلیه دارد و هفته آینده وقت جراحی دارد. نگران است و نمی داند باید چه کند. سونوگرافیست با حوصله به سوالاتش پاسخ نداده و از دست او هم ناراحت است. شروع به درد دل با مادرم می کند. آژانس رسیده است و من باید به مادر بگویم که برویم. سعی می کنم «#تامل در حین اقدام» داشته باشم. تصمیم می گیرم در رفتن شتاب نکنیم و به حرف های آن خانم گوش بدهیم، هر چند راننده آژانس معطل شود.
در طی نوشتن این متن چهار بار از سر آن بلند می شوم. هر بار مادرم برای کاری صدایم می زند.
https://telegram.me/systemsthinking
ST_Workshop_Khouzestan_v5_13951001.pdf
947.5 KB
اسلایدهای کارگاه های تفکر سیستمی برای مدیران مدارس استان خوزستان
اهواز و بهبهان
اول و دوم دی ماه ۱۳۹۵
@systemsthinking
اهواز و بهبهان
اول و دوم دی ماه ۱۳۹۵
@systemsthinking