NEW BOT Телеграм, страница

https://news.1rj.ru/str/thirdpower

59 viewsedited 19:55

Forwarded from Goli

یکی از ویژگی های برجسته جامعه ایرانی داشتن اطلاعات وسیع می باشد ولی همیشه اصلی ترین ایراد و معضلِ همین جامعه، نداشتن قوه پردازش و تحلیل اطلاعات است. مثال های متعددی را می توان نام برد، مثلا جامعه دانشگاهی ما در حوزه های مهندسی، اطلاعات و علم بسیاری دارند ولی در قدرت تحلیل آن داده ها و پرداخت تکنولوژی در صنعت بسیار عقب مانده هستیم، در حوزه علوم انسانی نیز افراد با اطلاعات و نابغه کم نداریم ولی فیلسوف و علامه نمی شوند یا سیاست مداران تحلیل گر خوبی نداریم. این معضل به آن خاطر است که هیچگاه نتوانستیم علوم را به صورت کاربردی و تحلیلی در مدارس مان آموزش دهیم و فقط اطلاعات وسیعی را در اختیار آنان گذاشتیم.

حال درباره جریان سوم و جریان اصلاحات با مثالی توضیح می دهم؛ چه کسی می تواند بگوید رونالدو بهتر است یا سلنا گومز؟ آیا اصلا می توان مثال مربوط به سینما را با ورزش مقایسه کرد؟
جریان سوم یک جریان اجتماعی است که وسعت آن شاید به اندازه ۶۰ میلیون در ایران برسد ولی خاستگاه آن نه سیاسی است، نه اقتصادی و نه فرهنگی. مهمترین عاملی که این جمعیت وسیع را در زیر این جریان قرار می دهد، تلاش برای “خوب زندگی کردن” است، قطعا بروز آن ممکن است سیاسی، اقتصادی و فرهنگی باشد ولی مانیفست مشخصی ندارن جز همان زندگی کردن، اگر شعار امروز می گوید نه اصولگرا نه اصلاح طلب، چون هر دو را مقصر ناکامی خود می داند ولی مبنای سیاسی یا چارچوب مشخصی ندارد، آنان می خواهند راحت زندگی کنند، حال اگر امروز صدایشان بلند تر شده است چون ظلم بیشتری در حق شان شده ولی این جریان از زمانی که انسان زندگی اجتماعی را شروع کرده بوده و از این به بعد هم خواهد بود.

نکته ای که امروز کنشگران سیاسی می خواهند بر روی آن موج سواری بکنند این است که جامعه مدنی را می خواهند در قالب یک گروه سیاسی قرار دهند و مقابل گروه های دیگر صف آرایی کنند. اصلاح طلبان، اصولگرایان، ولاییون، مجاهدین و سلطنت طلبان و جمهوری خواهان همه و همه دارای مانیفست های مشخص و حد و مرزهای واقعی هستند که جریان سوم یا جامعه مدنی هر روز ممکن است یکی از آنان را قبول کند و نکند، خاصیت گروه های سیاسی این است. ولی نمی توان جریان سوم را همانند جریان های سالیان ۵۰ تا ۵۷ دانست، آنان گروه های مشخص و اهداف مشخص بودند. به همین دلیل همیشه بر این اعتقاد هستم که هیچ گاه اتفاق سال ۵۷ دوباره در این مملکت رخ نخواهد داد زیرا مردم از سلطه استعمار گروه ها، مکتب ها و مذاهب رها شدند و جامعه مدنی را شکل دادند، جامعه مدنی ای که هر روز هزاران شکل و چهره متفاوت به خود می بیند و موج پایداری ایجاد نمیکند. زیرا اولویت آن زندگی است حال انفعال بیش از حد اصلاح طلبان، نهادهای انتصابی قدرت، اصولگرایان مکتب گرا باعث وخامت شرایط سیاسی، اقتصادی و فرهنگی شده است، این خود باعث خواهد شد جامعه مدنی بیشتر از زمان دیگر واکنش نشان دهد، حتی امروز مشابه این جریان سوم را می‌توان در عراق و مابقی کشورهای در حال توسعه یافت. به همین خاطر دعوای مدافعين اصلاح طلبان و جریان سوم را تهی از مبنا مشترک می دانم، زیرا در دو حوزه متفاوت باید هر کدام را بررسی کرد. اگر قرار است آلترناتیوی شکل گیرد و جریان سیاسی را از دست اصلاح طلب و اصولگرا بگیرند، حتما باید مبنا و مانیفیست مشخص داشته باشند، قطعا نمیتوان جریان سوم یا جامعه مدنی را آلترناتیو دانست، این جامعه انتخاب کننده گروه‌ها است نه خود گروه. برمی گردم به سخن ابتدا متن که ما مطلع های خوبی هستیم ولی قدرت تجزیه و تحلیل داده ها را نداریم، هزاران هزار کلمه و لغت مختلف را به هم می‌چسبانیم ولی بر روی محتوا کار تحلیلی نمی‌کنیم، کمی اندیشیدن و پردازش واقعیت ها را مشخص می کند، این بزرگترین معضل جامعه مدنی ما است، ولی همین که امروز از سیطره استعمار گروه و مکاتب در آمده ایم قدم خوبی برای رسیدن به یک جامعه مدنی پیشرو است.

مریم گل

61 views22:01