💡 مفهوم، اصول و مزایای Pair Programming چیه؟

برنامه‌نویسی دونفره/جفت (معادل فارسی مناسبی برای سراغ ندارم) یعنی دو نفر توسعه‌دهنده، به‌صورت همزمان روی یک تسک یا تیکت با هم کار کنند — معمولاً هم با استفاده از یک صفحه نمایش مشترک (حضوری یا با اشتراک‌گذاری صفحه، یا با امکانات جدیدتر مثل live sharing).

اما این فقط "دو نفر که با هم کدنویسی می‌کنن" نیست. هدف اصلی اینه که با هم فکر کنن، با هم تصمیم بگیرن و از هم یاد بگیرن.

🎯 چرا از Pair Programming استفاده کنیم؟

- آموزش، آنبورد سریع‌تر نیروهای جدید
- انتقال مستمر دانش در تیم (در زمینه‌های متنوع و کدبیس‌های مختلف)
- افزایش کیفیت کد (کاهش باگ، نام‌گذاری بهتر، منطق تمیزتر)
مالکیت مشترک کد — بیش از یک نفر در جریان کد هست
- یادگیری ابزارها، الگوها و تکنیک‌ها در عمل
- شکستن سیلوها و افزایش هماهنگی در تیم (دانش یک بخش از کد در یک نفر متمرکز نمیشه و افراد می‌تونن همدیگه رو پوشش بدن)

✅ کجا از Pair Programming استفاده کنیم؟

- حل باگ‌های پیچیده
- کار روی کد ناآشنا
- آشنایی نیروهای جدید با یک فیچر
- تغییرات حساس یا حیاتی
- طراحی ساختار داده یا الگوریتم
- توسعه با رویکرد TDD یا بهینه‌سازی عملکرد


❌ کجا مفید و مناسب نیست (معمولا)؟

- کارهای تکراری و روتین
- ریفکتورهای ساده یا فرمتینگ
- نوشتن تست برای کدهای شناخته‌شده
- نوشتن مستندات
- وظایف بزرگ و قابل تقسیم هم‌زمان
- نمونه‌سازی آزمایشی سریع

🧑‍💻 نقش‌ها در Pair Programming
- نقش Driver (راننده): کدنویسی می‌کنه، تمرکزش روی منطق فوری و نگارش است.
- نقش Navigator (ناوبر): هم‌زمان کد رو مرور می‌کنه، به ساختار، تست‌ها و موارد خاص فکر می‌کنه.
نکته مهم: نقش‌ها رو هر ۲۰ تا ۳۰ دقیقه جابه‌جا کنید تا ذهن هر دو نفر فعال بمونه، و ناوبر تبدیل به تماشاچی نشه!

🧭 چجوری Pair Programming مؤثری داشته باشیم؟

- هدف مشترک جلسه رو قبل از شروع مشخص کنید: دقیقاً دنبال چی هستید؟
- فرمت همکاری رو مشخص کنید: Driver/Navigator یا نوبتی؟
- مدت جلسه رو محدود کنید: مثلاً ۹۰ دقیقه با استراحت در میانه
- نقش‌ها رو به‌صورت منظم عوض کنید
- حین کار بلند فکر کنید، توضیح بدی، سوال بپرسید، پیشنهاد بدهید
- در پایان یک مرور کنید: چی یاد گرفتیم؟ قدم بعدی چیه؟

🧠 ملاحظات مربوط به ظرفیت تیم

درسته که دو نفر روی یک تیکت کار می‌کنن، ولی این به معنی نصف شدن بهره‌وری نیست. در بسیاری از مواقع، Pair Programming باعث:
- تحویل سریع‌تر در storyهای پیچیده
- راه‌حل‌های با کیفیت‌تر و قابل نگهداری‌تر
- کاهش اصطکاک در بازبینی و افزایش درک مشترک

💡 نکته: اگه قراره چندین تیکت به صورت Pair انجام بشن، ظرفیت تیم رو تنظیم کنید — مثلاً ۱۵–۲۰٪ استوری‌پوینت کمتر در نظر بگیر، یا تیکت‌های دونفره رو جداگانه پیگیری کنید.

همچنین، همه‌ی بخش‌های یک تیکت لازم نیست با Pair انجام بشه:
می‌تونید برای مراحل اکتشافی یا منطق اصلی، انجامش بدید، بعد جداگانه تست‌ها، مستندات یا فاین‌تیون نهایی رو انجام بدید.

✅ نکات و بهترین روش‌ها

- پارتنر مناسب انتخاب کنید: تعادل در تجربه، دامنه دانش، یا تکنولوژی
- صبور باشید: هدف، سرعت نیست — کیفیت و یادگیری مهمه
- بیش از حد کیبورد رو از دست نفر مقابل نگیرید — بگذارید هر دو فعال باشند
- سوال «چرا؟» رو تشویق کنید — یادگیری بخش اصلی کاره
- حتماً استراحت بدید — خستگی ذهنی طبیعی و تأثیرگذاره
- اگه بعد از ۳۰–۴۰ دقیقه حس کردید که کار پیش نمی‌ره، یه قدم عقب برید و برنامه‌ریزی رو بازنگری کنید

💬 تجربه یا نظر شما چیه؟

🗺🚀 روایت ۳۰ تا ۴۰ سالگی – استراتژی‌ها و تغییرات مسیر (بخش اول)

این مطلب دنباله‌ی روایت ۲۰ تا ۳۰ سالگی است که پیش‌تر در دو بخش نوشتم، بخش اول و بخش دوم
⚠️ این سری مطالب، نه وحی هستند نه نسخه‌ی جهان‌شمول موفقیت! فقط روایتی از بلند فکر کردن؛ و امیدوارانه، یادآوری یا پیشنهاد برخی نکات. هر کس نسخه‌ی خودش رو داره و بهتره تا راه خودش رو پیدا کنه...

اگر دههٔ ۲۰ تا ۳۰ سالگی رو «مرحلهٔ کاشت» قلمداد کنیم، دههٔ ۳۰ تا ۴۰ سالگی، زمانِ مراقبت و هَرسِ هوشمندانه است. حالا دیگه صرفاً «جونیور مشتاق» نیستیم؛ احتمالاً عنوان‌های Senior Engineer، Tech Lead یا حتی Engineering Manager رو تجربه می‌کنیم. مسئولیت‌ها (مثل خانواده، وام، سلامت) احتمالا بیشتر شده و زمان آزاد، کمتر؛ بنابراین باید عمیق‌تر اما هوشمندانه‌تر سرمایه‌گذاری کنیم. از طرفی برای برخی افراد حتی این دهه، زمان تغییر مسیر، و شروع جدیدیه، و اگرچه دشوارتر از دهه ۲۰ است ولی هنوز هم می‌شه در صورت سخت‌کوشی و تصمیم هوشمندانه، جبران کرد.
دههٔ ۳۰ زندگی؛ دوره‌ایه که نشانه‌های پختگی کم‌کم خودشون رو نشون می‌دن. در این سال‌ها احتمالا مسیر شغلی‌تون شکل مشخص‌تری گرفته، مهارت‌هاتون عمیق‌تر شده و البته زندگی شخصی‌تون پررنگ‌تر از قبل شده. دههٔ ۳۰ یک دوران گذار مهمه: از جوانی جسورانهٔ ۲۰ سالگی به سمت میانسالی مسئولانه. مخاطب اصلی این نوشته همچنان دوستان نرم‌افزاری هستن، هرچند بسیاری از نکات می‌تونه برای عموم هم مفید باشه.

⏳ حالا چرا دههٔ ۳۰ سرنوشت‌سازه؟

🔤 انباشت تجربه: خروجیِ یک ساعت کار شما حالا ضرب در ۱۰ سال تجربه می‌شود؛ پس کیفیت تصمیم‌ها بسیار مهم‌تره.
🔤 ناحیهٔ آرامش (Comfort Zone) بزرگ می‌شه؛ وسوسهٔ درجا زدن و «عنوان‌بازی» خیلی جدّیه.
🔤 فشارهای موازی: رشد شغلی، رشد خانواده، ثبات مالی و سلامت رو باید هم‌زمان مدیریت کنید.

🛠 استراتژی‌های فنی و شغلی

انتظار می‌ره کسی که وارد این دهه شده باشه، حداقل یک موضوع رو به خوبی درک کنه، و اون «انتخاب معیار صحیح برای سنجش وضعیت و سنگ محک معقول برای تصمیمات» است. در نتیجه، اگر این پیش‌شرط محقق شده باشه، موارد زیر معنا و مفهوم پیدا خواهند کرد…

➕ تخصص عمیق + دید وسیع
🔤یک حوزه رو «گوش‌تا‌گوش» بلد باشید (مثلاً Cloud‑Native Scalability یا Data‑Engineering).
🔤سالی یک تکنولوژی مجاور با تخصصتون رو در سطحِ Production یاد بگیرید؛ (در این‌باره بعدتر گپ‌ می‌زنیم).

➕ معماری سیستم‌ها
🔤الگوهای پیشرفته‌تر (مثل سیستم‌های موازی یا توزیع‌شده یا موارد متناسب با تخصصتون) رو نه در تئوری، بلکه در عمل یاد بگیرید و تمرین کنید.
🔤برای هر تصمیم، Trade‑off Diary بسازید: هر تصمیم معماری و دلیلش رو مستند کنید؛ بعداً ارزشش رو خواهید دونست.

➕ رهبری فنی و Mentorship
🔤کدریویوِ هدفمند و عمیق رو یاد بگیرید؛ تمرکز بر فهم و کیفیت‌آزمایی، نه مچ‌گیری.
🔤از نظر فنی و انتقال دانش، زیر بال‌وپر هر همکار و دوستی رو که می‌گیرید، خودتون دو برابر یاد می‌گیرید.

➕ زبان کسب‌وکار
🔤خروجی فنی رو به ROI ترجمه کنید؛ تصمیم‌گیران به هزینه/سود حساس‌اند، از یه سنی به بعد از شما انتظاری فراتر از نوشتن کد باکیفیت می‌ره، باید نتیجه و اثر کار فنی توجیه و هدف داشته باشه.
🔤مفاهیم Product، KPI، و استراتژی بازار رو در حد مکالمهٔ حرفه‌ای بلد باشید.

➕ شبکه‌سازی استراتژیک
🔤 توی ایونت‌ها و کنفرانس‌ها کمتر دنبال سلفی گرفتن و گیفت جمع کردن و خالی‌بستن برای افراد باشید؛ بیشتر دنبال بحث عمیق بگردید.
🔤 حداقل دو «Peer Group» ثابت برای تبادل چالش‌های معماری بسازید.


💡 سرمایه‌گذاری روی خودتون
🔤 به‌صورت دوره‌ای System Design Interviews رو نه برای مصاحبه، بلکه برای ارتقای تفکر ساختارمند تمرین کنید.
🔤 نوشتن و صحبت: بلاگ فنی، پادکست، وبینار یا ورکشاپ؛ بخشی از برندسازی فردیه که توی دهه ۳۰ پررنگ‌تر می‌شه، ولی نسخه‌ی همه نیست. از طرفی انتظار می‌ره حداقل در حد ارائه مطلب توی تیم خودتون یا نوشتن مستندات فنی عمیق برای تیم و شرکتتون توانایی لازم رو کسب کنید.
🔤 خوندن موضوعات مدیریت تکنولوژی یا استراتژیک یا حتی دورهٔ «Product for Engineers» می‌تونه برای نیمه دوم دهه ۳۰ مفید باشه (نه برای همه، بلکه برای افرادی که حوزه نرم‌افزارهای LOB کار می‌کنن، یعنی بخش اعظمی از نرم‌افزارها)

📌 بخش دوم روایت ۳۰ تا ۴۰ سالگی، شامل تعادل زندگی-کار، امنیت مالی، و دام‌های رایج دهه‌ی ۳۰ خواهد بود 😊
💬 خوشحال می‌شم تا نظرتون رو بشنوم...