از شانس خوب ما فردا برق هم قطع میشه

💢ترسیم نقشه ژنوم یک کوسه ۴۰۰ ساله برای افزایش طول عمر انسان

دی‌ان‌ای باستانی یک کوسه زنده برای کشف امکان افزایش طول عمر انسان، نقشه برداری شده است.

کوسه‌های گرینلند، طولانی‌ترین عمر را در میان مهره‌داران دارند. آنها دارای ژنومی دو برابر انسان هستند که سرنخ‌هایی از طول عمر ۴۰۰ ساله آن‌ها ارائه می‌دهد.

به نقل از ایسنا، یک گروه بین المللی از دانشمندان در تلاشی مداوم برای افزایش عمر انسان، نقشه ژنوم کوسه گرینلند را ترسیم کرده‌اند.

در یک مطالعه جدید و قابل توجه، دانشمندان یکی از تنها گونه‌هایی را که با توجه به نوع بدن ما بیشتر از ما عمر می‌کنند، مورد مطالعه قرار دادند و آن کوسه گرینلند از اقیانوس اطلس شمالی و اقیانوس منجمد شمالی بود.

در سال ۲۰۱۶، تحقیقات نشان داد که کوسه‌های گرینلند طولانی‌ترین عمر را در میان مهره‌داران دارند و این علاقه به کشف اسرار آنها را برانگیخته است. آن‌ها که توانایی مرموز خود را پنهان نگه می‌دارند و می‌توانند تا ۴۰۰ سال در آب‌های عمیق کمین کنند. آنها حتی تا زمانی که به بیش از ۱۰۰ سال نرسند به بلوغ جنسی نمی‌رسند.

در یک نسخه پیش‌چاپ که به تازگی منتشر شده است، دانشمندان بیان می‌کنند که ۹۲ درصد از دی‌ان‌ای این کوسه را برای درک مکانیسم‌ها و جهش‌های خاص پشت قدرت فوق‌العاده آن‌ها برای تاب‌آوری، ترسیم کرده‌اند. با این دانش، شاید دانشمندان بتوانند نحوه تقلید از این توانایی را در انسان بیابند.

ژنومی دو برابر انسان با توانایی خارق العاده برای ترمیم

ابتدا دانشمندان مجبور بودند برای انجام چنین شاهکاری نمونه‌هایی به دست آورند، زیرا کوسه‌های گرینلند در آب‌های عمیق زندگی می‌کنند. آنها مجبور شدند چندین کوسه را معدوم کنند تا بافتی برای مطالعه به دست آورند و برای این کار مجوز داشتند.

با چنین طول عمر زیادی، ممکن است تعجب آور نباشد که کوسه‌های گرینلند ژنوم «فوق العاده بزرگی» دارند. طول ژنوم آنها دو برابر انسان و بزرگتر از هر کوسه دیگری است. ارتباط این موضوع با طول عمر آنها ممکن است هنوز از نظر علمی ثابت نشده باشد.

با این حال، ممکن است به توانایی آنها در ترمیم دی‌ان‌ای مربوط باشد.

در کوسه گرینلند، نوع خاصی از ژن، آنها را قادر می‌کند تا این عمر طولانی مدت را داشته باشند.

«ژن‌های پرشی» با بیماری‌های ژنتیکی مرتبط هستند و بنابراین «انگل‌های ژنتیکی» نامیده می‌شوند.

اما در این کوسه باورنکردنی، به نظر می‌رسد که این ژنها برای تکثیر تکامل یافته‌اند تا اثرات مفیدی را ایجاد کنند. نویسندگان مطالعه معتقدند که آنها خود را کپی می‌کنند و در توالی دی‌ان‌ای حرکت می‌کنند و این چیزی است که روند پیری را کاهش می‌دهد.

آنها آسیب را برطرف می‌کنند.

همانطور که نویسنده اصلی این مطالعه می‌گوید، اثر مضر این عناصر قابل انتقال نه تنها از بین رفته است، بلکه حتی ممکن است معکوس شده باشد تا یکپارچگی ژنوم در کوسه گرینلند حتی بهتر نیز شود.

به نظر می‌رسد راز طول عمر بیشتر و کاهش روند پیری در ترمیم دی‌ان‌ای باشد.

ترمیم دی‌ان‌ای کلید افزایش طول عمر است.

به طور مؤثر، کوسه گرینلند در یک مکان منحصر به فرد در درخت زندگی قرار می‌گیرد. محققان شاهد رفتار ژنتیکی در آن هستند که پیش از این هرگز ندیده بودند.

کوسه‌ها با یکدیگر تفاوت دارند، بنابراین هیچ نمونه دیگری در این قلمرو وجود ندارد. با این حال، محققان قصد دارند دی‌ان‌ای کوسه گرینلند را بیشتر تجزیه و تحلیل کنند و آن را با سایر کوسه‌ها و ماهی‌ها مقایسه کنند تا به کشف این راز ادامه دهند.

دانشمندان در حال بررسی راه‌هایی برای افزایش طول عمر انسان هستند.

یک متخصص می‌گوید: هدف این است که ترمیم دی‌ان‌ای بهتری داشته باشیم.

ما می‌خواهیم ببینیم که آیا می‌توانیم داروی خاصی برای هدف قرار دادن این آنزیم ژنومی به این روش طراحی کنیم یا خیر.

https://edition.cnn.com/2024/12/13/science/greenland-shark-genome-longevity-study/index.html

https://www.biorxiv.org/content/10.1101/2024.09.09.611499v1.full.pdf

🌙✨🌟
انجمن بیوتکنولوژی دانشگاه کردستان، بلندترین شب سال را به همه دانشجویان عزیز تبریک می‌گوید.
امیدواریم این شب پرستاره، همراه با لبخند، گرما و موفقیت برای شما باشد.
🍉📚🔬
یلدایتان مبارک!


———————————-
🆔 @BioScience_uok 🧬
_______________

📢 اطلاعیه کارگاه کاریوتایپ (جلسه اول)
🔬 اولین جلسه کارگاه کاریوتایپ، سکشن اول، فردا یکشنبه ۲ دی ۱۴۰۳، در آمفی‌تئاتر دانشکده علوم پایه برگزار می‌شود (اگر سونامی، زلزله یا جنگ رخ ندهد!).

⏰ ساعت ۴:۳۰ بعدازظهر کلاس تئوری آغاز می‌شود و پس از آن به آزمایشگاه خواهیم رفت.
⚠️ حضور در این جلسه الزامی است.

لطفاً ده دقیقه زودتر در محل حاضر باشید و حتماً موارد زیر را همراه داشته باشید:
✅ روپوش آزمایشگاهی
✅ کاغذ
✅ خودکار

منتظر حضور همگی هستیم! 🌟




———————————-
🆔 @BioScience_uok 🧬
___________

یادآوری
ساعت ۴.۵ امروز کارگاه در امفی تئاتر تشکیل خواهد شد لطفا سکشن اول حتما تشریف بیارید.

روپوش یادتون نره

💢زمان طلایی ورزش برای کاهش وزن

ورزش صبح زود و پیش از صرف صبحانه، می‌تواند به کاهش وزن بیشتر نسبت به سایر ساعات روز منجر شود

مدام می‌شنویم و می‌خوانیم که بسیاری از افراد مشهور و موفق صبح زود ورزش می‌کنند، اما این موضوع در مورد اکثر ما صدق نمی‌کند و ترجیح می‌دهیم عصرها ورزش کنیم. در واقع «ساعت سلامت» جایگزین «ساعت خوش» شده است. ورزش چه روز باشد چه شب، برای بدن مفید است، اما بهترین زمان چه موقع است؟

به گزارش تودی، پژوهش در این زمینه همچنان ادامه دارد و ورزش در هر زمانی می‌تواند برای تقویت عضلات و بهبود سلامت قلب مفید باشد؛ اما اگر اهداف خاصی در ورزش و تناسب اندام دارید، پاسخ این سوال روشن‌تر می‌شود.

به‌عنوان مثال، شواهد پژوهشی جدید نشان می‌دهد که برای کاهش قند خون، زمان‌بندی فعالیت بدنی نقش مهمی دارد و ساعات عصر نتیجه‌بخش‌تر است.

اما در مورد کاهش وزن، یافته‌های پژوهشی که در سال ۲۰۲۳ منتشر شد نشان می‌دهد که ورزش بین ساعت ۷ تا ۹ صبح می‌تواند موثر باشد. پژوهشگران با بررسی داده‌های ۵۲۰۰ نفر در گروه سنی ۲۰ سال به بالا، دریافتند که افرادی که صبح‌ها ورزش متوسط تا سنگین می‌کردند شاخص توده بدنی (بی‌ام‌آی) پایین‌تری نسبت به افرادی داشتند که اواسط روز یا بعدازظهر ورزش می‌کردند. 

تونگیو ما، پژوهشگر ارشد این تیم پژوهشی از دانشگاه پلی‌تکنیک هنگ‌کنگ، به ان‌بی‌سی نیوز گفت با توجه به یافته‌های این تحقیق، «پیشنهاد محتاطانه» او این است که ورزش صبح زود و پیش از صرف صبحانه، می‌تواند به کاهش وزن بیشتر نسبت به سایر ساعات روز منجر شود.

فواید ورزش صبحگاهی

یافته‌های پژوهشی که در سال ۲۰۲۲ منتشر شد نشان می‌دهد زنانی که بین ساعت ۶ تا ۸ صبح ورزش می‌کنند در مقایسه با کسانی که اوایل عصر ورزش می‌کنند کاهش بیشتری در چربی شکمی و فشار خون و عضلات پای قوی‌تری دارند. 

پژوهش‌ها نشان می‌دهند که ورزش صبحگاهی می‌تواند ساعت مولکولی بدن را که مشخص می‌کند مولکول‌های خاص چه زمانی وظایفی معین را انجام دهند، بازتنظیم می‌کند و این امر باعث تقویت سلامت سوخت‌و‌ساز بدن و کاهش وزن می‌شود.

علاوه بر این، اگر صبح‌ها ورزش کنید، به برنامه‌تان پایبند می‌مانید و احتمال کمتری وجود دارد عاملی پیش‌بینی‌نشده مانع ورزش‌ شما شود.

ورزش صبحگاهی همچنین سبب می‌شود اندروفین در بدن ترشح شود و در طول روز احساس خوبی داشته باشید.

پژوهشی در سال ۲۰۱۹ نشان داده است افرادی که روزه متناوب می‌گیرند و صبح با معده خالی ورزش می‌کنند، دو برابر بیشتر از افرادی که پس از صرف غذا ورزش می‌کنند چربی می‌سوزانند. البته پژوهشگران متذکر شدند که ورزش با معده خالی برای همه مناسب نیست، از جمله افرادی که دیابت دارند و انسولین مصرف می‌کنند، زیرا خطر افت شدید قند خون را افزایش می‌دهد.

خاویر گونزالس، یکی از نویسندگان این پژوهش و استاد دانشگاه باث، به افراد سالمی که نگران‌اند پیش از صرف صبحانه، انرژی کافی برای ورزش نداشته باشند توصیه کرد مقداری قهوه تلخ غلیظ بنوشند تا ورزش برایشان راحت‌تر شود.

———————————-
🆔 @BioScience_uok 🧬
___

کروموزوم ها قبل از رنگ آمیزی

مشاهده باند ها در کروموزوم ها

به جمع ما در پیج اینستاگرام انجمن بیوتکنولوژی 🧫🎓 دانشگاه کردستان بپیوندید و با دنیای جذاب 🌟 ژن‌ها 🧬، سلول‌ها 🔬 و میکروب‌ها 🦠 آشنا شوید.

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰


کارگاه‌ها 🛠️، سمینارها 🎤، آزمایشگاه‌ها 🧪، نشریات 📚 و رویدادهای هیجان‌انگیز 💥 ما را از دست ندهید!

🌐 https://www.instagram.com/biotech.uok/

دوستانی که در کارگاه یا برنامه های انجمن شرکت میکنن و تو گروه انجمن عضو نیستن همه اطلاع رسانی ها در گروه انجام میشود و عضو نبودن در ان عواقبش به بر عهده شرکت‌کنندگان هستش
در موقع ثبت نام هم در پیام مربوط به درخواست اطلاعات شخصی این لیک رو قراره داده و تاکید کردیم که در گروه اطلاع رسانی خواهیم کرد .
لطفا برای اطلاع از اخبار و زمان و مکان برگزاری کارگاه ها و برنامه های انجمن تو گروه عضو بشین ممنون 🙏

https://news.1rj.ru/str/BioScience_uok_group

💢دانشمندان «زمان‌سنج مرگ» را در درون سلول‌های بدن انسان کشف کردند

گروهی از محققان در آمریکا ساختاری درون سلولی را کشف کرده‌اند که می‌گویند همچون یک زمان‌سنج می‌تواند تاریخ مرگ سلول را به ما بگوید.

این کشف در مطالعه‌ای روی مخمر، که نوعی قارچ کوچک است و برای تولید نان و آبجو استفاده می‌شود انجام شده است. اگرچه مخمر موجودی بسیار ساده است، اما در سطح سلولی شباهت زیادی به انسان دارد.

دانشمندان در تحقیق خود، هستک‌ها یا همان نوکلئوز‌های سلولی را مورد مطالعه قرار دادند. هستک بخشی متراکم در داخل هسته سلول است که نقشی کلیدی در تنظیم فعالیت‌های سلولی دارد.

آن‌ها می‌گویند اندازه این هستک‌ها می‌تواند مانند یک تایمر عمل کرده و نشان دهند سلول چقدر زمان تا مرگ فاصله دارد.

تحقیقات دانشمندان در دانشگاه وایل کرنل آمریکا نشان داده که هستک‌های بزرگ‌تر باعث ناپایداری در دی‌ان‌ای و مرگ سریع‌تر سلول می‌شوند، در حالی که هستک‌های کوچک‌تر می‌توانند روند پیری را کندتر کنند.

پژوهش‌های جدید در چارچوب مطالعات در خصوص پیری صورت می‌گیرد. دانشمندان سال‌هاست می‌دانند که با افزایش سن، احتمال ابتلا به بیماری‌هایی مانند سرطان، بیماری‌های قلبی و اختلالات عصبی بیشتر می‌شود.

دکتر جسیکا تایلر، استاد آسیب‌شناسی در دانشگاه وایل کرنل آمریکا، در این باره می‌گوید: «پیری بزرگ‌ترین عامل خطر برای این بیماری‌ها است. به جای اینکه هر بیماری را جداگانه درمان کنیم، بهتر است راهکاری پیدا کنیم که با جلوگیری از مشکلات مولکولی اصلی شروع این بیماری‌ها را به تعویق بیندازد. به نظر می‌رسد که هستک‌ می‌تواند کلید این موضوع باشد.»

اما چگونه هسته‌چه‌ها بر پیری اثر می‌گذارند؟

هستک بخشی از هسته سلول است که دی‌ان‌ای ریبوزومی (rDNA) را در خود جای داده است. این نوع خاص از دی‌ان‌ای بسیار حساس و شکننده است و اگر آسیب ببیند و به درستی ترمیم نشود، می‌تواند باعث مرگ سلول شود.

محققان دریافتند که با کوچک نگه داشتن هستک، می‌توان از آسیب به آر.‌دی‌ان‌ای جلوگیری کرد و عمر سلول را افزایش داد.

محققان با استفاده از یک روش مهندسی‌شده در مخمر، توانستند هستک را به دیواره هسته متصل کنند تا اندازه آن کوچک بماند.

نتایج نشان داد که کوچک نگه داشتن هستک همان تأثیری را روی کند کردن روند پیری دارد که کاهش مصرف کالری (یکی از راهکارهای ضدپیری) به همراه دارد.

دانشمندان متوجه شدند که هستک‌ها در تمام طول عمر سلول به طور یکنواخت رشد نمی‌کنند. در واقع در بیشتر عمر مخمر، هستک کوچک باقی می‌ماند اما پس از رسیدن به یک اندازه مشخص به سرعت شروع به رشد می‌کند و بسیار بزرگ می‌شود.

پس از این نقطه سلول‌ها به طور متوسط تنها پنج بار دیگر تقسیم می‌شوند و سپس می‌میرند.

دکتر ایگناسیو گوتیرز، یکی از نویسندگان مقاله، می‌گوید: «وقتی دیدیم که رشد هستک خطی نیست، فهمیدیم که چیزی واقعاً مهم در حال وقوع است. این تغییر ناگهانی مانند یک تایمر مرگ عمل می‌کند و لحظات پایانی عمر سلول را مشخص می‌کند.»

در سلول‌های پیر با هسته‌چه‌های بزرگ‌تر، آردی‌ان‌ای ناپایدارتر است و پروتئین‌ها و عوامل دیگری که معمولاً نباید وارد هستک شوند به داخل آن نفوذ می‌کنند. این شرایط می‌تواند به آسیب‌های جدی و حتی تغییرات کروموزومی منجر شود که به مرگ سلول ختم می‌شود.

محققان قصد دارند در گام‌ بعدی اثرات هستک بر پیری را در سلول‌های بنیادی انسانی مطالعه کنند.

سلول‌های بنیادی قابلیت جایگزینی سلول‌های مرده را دارند، اما در نهایت این سلول‌ها نیز تقسیم را متوقف می‌کنند. محققان امیدوارند که بتوانند با استفاده از این یافته‌ها، طول عمر سلول‌های بنیادی را افزایش دهند.

دکتر گوتیرز می‌گوید: «برای من هیجان‌انگیز بود که توانستیم ارتباط بین ساختار هستک و فرآیند ترمیم دی‌ان‌ای را کشف کنیم، و این ارتباط احتمالاً از مخمر تا انسان حفظ شده است.»

این مطالعات تازه در نشریه علمی «نیچر» منتشر شده است

———————————-
🆔 @BioScience_uok 🧬
___

💢مردمک چشم نشان می‌دهد که مغز چه خاطراتی را در خواب مرور می‌کند

یافته‌های جدید نشان می‌دهد که مغز در یک بازه زمانی بسیار کوتاه یادگیری جدید را از اطلاعات قدیمی جدا می‌کند

پژوهشی جدید حاکی از آن است که کوچک شدن مردمک چشم هنگام خواب ممکن است نشانه‌ای از این باشد که مغز در حال بازپخش خاطرات جدید است، در حالی که گشاد شدن مردمک می‌تواند به زنده شدن خاطرات قدیمی‌تر اشاره داشته باشد.

در این پژوهش، که روز چهارشنبه در نشریه نیچر (Nature) منتشر شد، آمده است اندازه مردمک چشم کلید شناخت نحوه و زمان شکل‌گیری خاطرات قوی و ماندگار در مغز است.

پژوهشگران دانشگاه کرنل در آمریکا با اتصال الکترودهایی به مغز موش و استفاده از دوربین‌های ردیابی چشم، این جوندگان را بررسی کردند.

آن‌ها دریافتند زمانی که مردمک چشم در یک زیرمرحله خواب منقبض بود، خاطرات جدید بازپخش و تثبیت می‌شدند. زمانی که مردمک گشاد بود، به نظر می‌رسید که مغز خاطرات قدیمی‌تر را بازپخش می‌کرد.

پژوهشگران می‌گویند توانایی مغز در تفکیک این دو زیرمرحله خواب برای جلوگیری از «فراموشی فاجعه‌بار»، یا تثبیت یک خاطره به بهای از دست دادن خاطره‌ای دیگر، حیاتی است.

پژوهشگران به موش‌های مورد مطالعه وظایف گوناگونی مانند جمع‌آوری آب یا دریافت پاداش شیرینی در یک هزارتو را آموزش دادند. آن‌ها به این جوندگان الکترودهای مغزی و دوربین‌های کوچکی متصل کردند که مقابل چشمانشان آویزان بود تا تغییرات مردمک چشم را ردیابی کنند.

وقتی موش وظیفه جدیدی را یاد می‌گرفت و به خواب می‌رفت، الکترودها فعالیت مغزی‌اش را ثبت می‌کردند و دوربین تغییرات مردمک چشم را ضبط می‌کرد.

دانشمندان دریافتند که تثبیت حافظه در طول خواب بدون حرکت سریع چشم صورت می‌گیرد. خواب بدون حرکت سریع چشم همان وقتی است که رویا می‌بینیم.

آزاهارا اولیوا، یکی از نویسندگان این پژوهش، توضیح داد: «این لحظات بازه‌های زمانی بسیار بسیار کوتاه‌اند که برای انسان قابل‌تشخیص نیست، مانند ۱۰۰ میلی‌ثانیه.» 

این تحقیق به پژوهشگران کمک می‌کند بفهمند مغز چگونه نمایش‌های خاطره را که سریع و کوتاه است در طول خواب توزیع می‌کند.

علاوه بر این، دیدگاهی ارائه می‌دهد در مورد اینکه مغز چگونه اطلاعات جدید را جدا می‌کند تا با اطلاعات قدیمی که از قبل در ذهن وجود دارد تداخل پیدا نکند.

یافته‌های جدید نشان می‌دهند که ساختار خواب در موش‌ها از آنچه پیش‌تر تصور می‌شد متنوع‌تر و به مراحل مشاهده‌شده در انسان‌ها شبیه‌تر است.

پژوهشگران با قطع خواب موش‌ها در لحظات گوناگون و سپس آزمایش میزان به‌یادآوری وظایف آموخته‌شده، توانستند به شناخت بیشتری از این فرایند برسند.

زمانی که موش وارد زیرمرحله‌ای از خواب بدون حرکت سریع چشم می‌شد، مشاهده می‌شد که مردمک چشمش کوچک می‌شود و به نظر می‌رسید مغز وظایفی را که اخیرا آموخته‌شده یا خاطرات جدید را بازپخش می‌کند.

این پژوهش اشاره می‌کند: «در مقابل، خاطرات قدیمی‌تر زمانی بازپخش و ادغام می‌شوند که مردمک چشم گشاد می‌شود.»

دکتر اولیوا گفت: «این شبیه یادگیری جدید، اطلاعات قدیمی، یادگیری جدید، اطلاعات قدیمی است، و این روند به‌آرامی در طول خواب در نوسان است.»

این یافته‌ها به سازوکاری داخلی در مغز اشاره دارد که در یک بازه زمانی بسیار کوتاه عمل می‌کند و یادگیری جدید را از اطلاعات قدیمی جدا می‌کند.

پژوهشگران امیدوارند که این تحقیق به بهبود روش‌های تقویت حافظه در انسان و کمک به آموزش هوش مصنوعی منجر شود.

———————————-
🆔 @BioScience_uok 🧬
___

📝 درباره خطرناک‌بودن ویروس HMPV چه می‌دانیم؟

🔹نگرانی‌ها در شبکه‌های اجتماعی درباره همه‌گیری بیماری تنفسی ویروسی در چین در اثر متاپنوموویروس انسانی (HMPV) نادرست و اغراق‌شده هستند.

🔹ویدیوهایی درباره ازدحام در بیمارستان‌ها برای افراد مبتلا به این بیماری ویروسی منتشر شده است اما این ویروس مرموز نیست و سال‌هاست شناخته شده و درباره آن تحقیق می‌شود و‌ معمولا برای اکثر مبتلایان آثار بسیار خفیفی دارد.

🔹هم‌اکنون در شمال چین فصل شیوع HMPV است و سازمان جهانی بهداشت نیز هیچ اخطاری درباره همه‌گیری بدتر از کرونا یا هیچ اطلاعیه جدیدی درباره اپیدمی متاپنوموویروس انسانی صادر نکرده‌است.

🔹همچنین تا ۱۷ دی ۱۴۰۳، موردی از ابتلای حاد به این ویروس در ایران گزارش نشده‌است.

🔹راه انتقال HMPV تماس مستقیم با فرد (عطسه، سرفه، بوسیدن، دست دادن و …) یا برخی اشیاء مانند تلفن، دستگیره در، صفحه کلید یا اسباب بازی است.

🔹راه پیشگیری از ابتلا به آن، «شستن دست‌ها» بعد از هر تماس، به مدت ۲۰ ثانیه است.

🔹بیشتر انسان‌ها قبل از پنج سالگی یک‌بار HMPV می‌گیرند و دیگر تقریبا به آن ایمن می‌شوند. کسانی که بار اول مبتلا می‌شوند، ممکن است به‌طور جدی درگیر شوند؛ برای همین کودکان بیشتر در معرض ابتلا هستند.

🔹البته افراد می‌توانند دوباره به HMPV مبتلا شوند، اما معمولاً علائم پس از بار اول ابتلا، بسیار خفیف هستند.

🔹این بیماری سال‌هاست در همه‌جای دنیا وجود دارد و تقریبا همه کسانی که این پست را می‌خوانند احتمالا به آن دچار شده‌اند. با این حال برای افراد بالای ۶۵ سال و سایر افراد با بیماری‌های مزمن ریوی ریسک بالاتری دارد.

✍فکت‌نامه

———————————-
🆔 @BioScience_uok 🧬
___

💢تنها بیماری انسانی که تا کنون ریشه کن شده است

طی هزاران سال ، آبله صدها میلیون نفر اعم از ثروتمند ، فقیر ، جوان و پیر را کشت . این بیماری تقریباً هیچ تبعیضی برای افراد مبتلا قائل نمی شد و از هر ۳ نفر مبتلا حداقل ۱ نفر را می کشت

آبله» یکی از کشنده‌ترین بیماری‌های شناخته‌شده و تنها بیماری انسانی‌ای است که در جهان ریشه‌کن شده است. بسیاری بر این باورند که این دستاورد مهم‌ترین نقطه عطف در سلامت عمومی جهانی است.

مؤلفه‌های کلیدی در ریشه‌کنی آبله در سراسر جهان، اجرای برنامه‌های واکسیناسیون جهانی در دوران کودکی در برخی کشورها، واکسیناسیون گسترده در برخی کشورهای دیگر و استراتژی‌های نظارت هدفمند را شامل می‌شود.

علائم آبله وحشتناک بود:تب بالا، استفراغ و زخم‌های دهانی و به دنبال آن تاول یا ضایعات پر از مایع در کل بدن. مرگ ناشی از این بیماری، به طور ناگهانی و اغلب در عرض دو هفته اتفاق می‌افتاد. بازماندگان این بیماری ممکن بود با آسیب‌های دائمی مانند نابینایی و ناباروری مواجه شوند.

آبله (smallpox)، نوعی بیماری واگیر ویروسی حاد بود که عامل آن، ویروس واریولا از خانواده ارتوپاکس ویروس است. منشأ بیماری آبله نامعلوم بود، اما اولین شواهد این بیماری در مومیایی‌های مصری و مربوط به حدود ۱۵۰۰ سال پیش از میلاد است. گمان می‌رود که آبله ۱۰ هزار سال پیش از میلاد در میان مردم پدید آمده باشد. شاید نخستین نشانه پدیداری آبله، جوش‌های چرکی یافت‌شده در بدن مومیایی‌شده رامسس پنجم، فرعون مصر، باشد.

در اروپای قرن هجدهم، تخمین زده می‌شود که سالانه ۴۰۰ هزار نفر بر اثر این بیماری جان خود را از دست می‌دادند و یک سوم از همه موارد نابینایی به دلیل آبله بود. گمان می‌رود که پیرامون ۳۰۰ تا ۵۰۰ میلیون مرگ در سده بیستم ناشی از آبله باشد.

در سال ۱۷۹۶، یک دامپزشک انگلیسی به نام «ادوارد جنر»، واکسن آبله را معرفی و کاربرد واقعی واکسیناسیون را کشف کرد. ادوارد جِنِر را پدر ایمنی‌شناسی می‌دانند و گفته می‌شود این اقدام او بیش از هر کس دیگری جان انسان‌ها را نجات داده‌است.

همه با جنر و واکسن او موافق نبودند. در آن زمان شایعاتی مبنی بر اینکه واکسن، مردم را تبدیل به گاو می‌کند منتشر شد. اما در سال ۱۸۰۱، از طریق آزمایش‌های گسترده مشخص شد که این واکسن به طور مؤثر در برابر آبله محافظت ایجاد می‌کند.

از همین رو در سال ۱۹۶۷، سازمان جهانی بهداشت تلاش خود را برای از بین بردن این بیماری افزایش داد و این واکسن خیلی زود در سایر قاره‌ها مورد استفاده قرار گرفت.

آخرین نمونه طبیعی ویروس آبله در اکتبر ۱۹۷۷ تشخیص داده شد و سازمان جهانی بهداشت (WHO) در سال ۱۹۸۰، جهان را عاری از هرگونه آبله دانست و اعلام کرد که آبله رسماً در دنیا ریشه‌کن شده است.

قبل از ریشه‌کن شدن، هرگز درمانی برای آبله یافت نشده بود و افراد مبتلا فقط با تمیز کردن زخم‌ها و کاهش درد درمان می‌شدند. مورخان تخمین می‌زنند که ۹۰ درصد از جمعیت بومی قاره آمریکا در اثر آبله مردند و آبله تنها در قرن بیستم موجب مرگ ۳۰۰ میلیون نفر شد.

پس از کشف واکسن دکتر جنر، همانطور که خودش پیش‌بینی کرده بود، ریشه‌کنی از طریق پیشگیری حاصل شد. به لطف تلاش‌های مشترک آژانس‌های بهداشت ملی، سازمان جهانی بهداشت و دانشمندان در سراسر جهان، آبله از آمریکای جنوبی در سال ۱۹۷۱، آسیا در سال ۱۹۷۵ و آفریقا در سال ۱۹۷۷ حذف شد.

پس از ۳۰۰۰ سال رنج و مرگ ناشی از این بیماری، تقریباً نیم قرن است که هیچ موردی از آبله ثبت نشده است.

در ایران نیز اقدام واکسیناسیون توسط میرزا تقی خان امیرکبیر، نخست وزیر ناصرالدین شاه، تقویت شد و پس از تأسیس انستیتو پاستور در تهران در سال ۱۹۲۱ میلادی محبوبیت بیشتری یافت.

علاوه بر این، در سال‌های بعد، قانونی که واکسیناسیون عمومی آبله را الزامی می‌کرد، در سال ۱۳۳۲ شمسی در مجلس شورای ملی به تصویب رسید و در نهایت، برنامه واکسیناسیون دسته‌جمعی منجر به ریشه‌کن شدن کامل آبله در ایران در سال ۱۳۵۷ شد.


https://who.int/news-room/spotlight/history-of-vaccination/history-of-smallpox-vaccination

https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC1200696/

https://www.sciencemuseum.org.uk/objects-and-stories/medicine/smallpox-and-story-vaccination

https://researchgate.net/publication/40811606_A_Brief_History_of_Smallpox_Eradication_in_Iran

———————————-
🆔 @BioScience_uok 🧬
___

💢دانشمندان با پرورش سلول‌های مغز در فضا به جنگ آلزایمر و پارکینسون می‌روند

محققان نشان دادند که ناقل ویروسی تولید شرکت اکسونیس ترپیوتیکس می‌تواند ژن‌درمانی را به نورون‌های انسانی منتقل کند

دانشمندان موفق شده‌اند در فضا مغزهای انسانی کوچک پرورش دهند تا بتوانند روی درمان‌های جدید برای آلزایمر، پارکینسون و آسیب‌های نخاعی تحقیق قرار کنند.

محیط کم‌جاذبه ایستگاه فضایی بین‌المللی به محققان این امکان را داد که تنها ظرف ۷۲ ساعت، ارگانوئیدهای مغزی را رشد دهند؛ فرایندی که روی زمین ممکن است چندین ماه طول بکشد. 

این ارگانوئیدها یا شبه‌اندام‌‌های مغزی توده‌های سلولی مصنوعی‌اند که ساختار و عملکرد مغز را شبیه‌سازی می‌کنند. آنچه به محققان امکان می‌دهد روش‌های جدید برای درمان بیماری‌های مغز و اعصاب را که در حال حاضر درمانی ندارند، آزمایش کنند.

به گزارش میل آنلاین، در این روش درمانی که شرکت بیوتکنولوژی اکسونیس ترپیوتیکس (Axonis Therapeutics) ابداع کرده است، از یک ویروس بازبرنامه‌ریزی‌شده برای انتقال ژن‌درمانی مفید به سلول‌های سیستم اعصاب مرکزی استفاده می‌شود. این ویروس‌های اصلاح‌شده که آن‌ها را ناقل یا وکتورهای ویروسی می‌نامند، می‌توانند در درمان بیماری‌هایی مانند آلزایمر، پارکینسون، و آسیب‌های نخاعی موثر باشند.

سالانه نزدیک به ۶۰۰ هزار آمریکایی به بیماری آلزایمر یا پارکینسون مبتلا می‌شوند و حدود ۱۰۰ هزار آسیب نخاعی جدید در این کشور رخ می‌دهد. 

آزمایش‌ها نشان داده‌اند که این روش درمانی در موش‌ها موثر بوده است، اما اغلب ژن‌درمانی‌هایی که در مدل‌های جانوری مانند جوندگان موثرند، در انسان‌ها موفقیت‌آمیز نیستند. به همین دلیل شرکت اکسونیس ترپیوتیکس نیاز داشت آزمایش‌هایش را روی مدلی دقیق‌تر از سیستم اعصاب مرکزی انسان انجام دهد. همین امر آن‌ها را به پرورش ارگانوییدهای مغزی انسانی در فضا ترغیب کرد.

هنگامی که دانشمندان سلول‌های سیستم اعصاب مرکزی را روی زمین کشت می‌کنند، نیروی گرانش باعث می‌شود این سلول‌ها روی سطح ظرف کشت قرار گیرند و به صورت لایه‌های نازک و دوبعدی رشد کنند. این در حالی است که مغز انسان ساختار سه‌بعدی پیچیده‌ای دارد که برای تعامل بین سلول‌ها و عملکرد صحیح مغز حیاتی است. سلول‌هایی که در لایه دوبعدی رشد می‌کنند، نمی‌توانند رفتار طبیعی و پیچیدگی ساختارهای سه‌بعدی مغز را به طور کامل تقلید کنند. این محدودیت به کاهش دقت مدل‌های آزمایشگاهی در مطالعه بیماری‌های مغز و اعصاب و پیشرفت درمان‌ها منجر می‌شود.

ارگانوئیدهایی که در فضا پرورش داده شدند، به‌سرعت توانستند مدلی بسیار دقیق از مغز انسان ارائه دهند و به محققان ایستگاه فضایی بین‌المللی امکان دادند اثربخشی درمان جدید با وکتورهای ویروسی را به طور واقعی آزمایش کنند.

شین هگارتی، یکی از بنیان‌گذاران شرکت و مدیر علمی ارشد اکسونیس ترپیوتیکس، می‌گوید که تحقیق در فضا کاری معمول و همیشگی نیست اما امکان پژوهش در محیط کم‌گرانش می‌تواند پتانسیل‌های ناشناخته فراوانی ایجاد کند و با محیط منحصربه‌فردش مرزهای علم را گسترش دهد.

اکسونیس ترپیوتیکس اوت ۲۰۲۳ ظروف آزمایشگاهی‌ منجمد‌شده حاوی وکتور ویروسی، نورون‌های بالغ و آستروسیت‌ها‌‌ــ سلول‌هایی که نورون‌ها را در جایشان نگه می‌دارند و به رشد آن‌ها کمک می‌کنند‌ــ به ایستگاه فضایی بین‌المللی فرستاد. 

یک تیم تحقیقاتی در آزمایشگاه فضایی این مواد را به دستگاهی به نام بیوسل (BioCell) یک سیستم تخصصی برای کشت سلولی، تزریق کرد. وکتور ویروسی با ژنی حاوی پروتئین فلورسنت بارگذاری شده بود. اگر این وکتور موفق می‌شد به نورون‌ها نفوذ و ژن را به داخل آن‌ها انتقال دهد، نورون‌ها به رنگ سبز نئونی درخشان درمی‌آمدند.

ظرف تنها ۷۲ ساعت، سلول‌ها نه‌تنها خود را به شکل ارگانوییدهای سه‌بعدی مغز انسان سازمان‌دهی کردند، بلکه شروع به درخشش کردند. آنچه محققان را بسیار هیجان‌زده کرد.

ویروس‌ها به طور طبیعی قادرند به سلول‌ها نفوذ و مواد ژنتیکی خود را به آن‌ها وارد کنند. این کار باعث می‌شود ویروس تکثیر شود و بیماری ایجاد کند، زیرا مواد ژنتیکی ویروس می‌توانند به سلول‌ها آسیب برسانند و سیستم ایمنی بدن را تحریک کنند، اما دانشمندان توانسته‌اند ویروس‌ها را تغییر دهند تا به جای آسیب رساندن به سلول‌ها، مواد ژنتیکی مفید را به آن‌ها منتقل کنند. این مواد ژنتیکی می‌توانند برای درمان بیماری‌ها یا آسیب‌ها به کار روند.

در مطالعه‌ای که ذکر شد، محققان نشان دادند که وکتور ویروسی تولید شرکت اکسونیس ترپیوتیکس می‌تواند ژن‌درمانی را به نورون‌های انسانی منتقل کند. این تحقیق به‌وضوح نشان داد که این فناوری می‌تواند به‌عنوان یک درمان هدفمند برای بیماری‌های مغز و اعصاب مانند آلزایمر یا پارکینسون استفاده شود.

———————————-
🆔 @BioScience_uok 🧬
___