Прогноз прогнозу рознь

В 1974 году Правительство Германии публикует энергетическую программу будущего под названием BMWi. Ее результатом стала модель, построенная министерством экономики. В прогнозе было отображено ожидаемое потребление энергии на следующие два столетия. В анализе также рассматривались источники энергии, такие как уголь, газ, нефть, солнце, вода, атомная энергия и другие.

Прежде чем перейду к обзору, хочу сказать, что был шокирован временным диапазоном, который принимает во внимание Правительство Германии. Прогноз на два века! Впервые вижу прогноз на такой длительный период. Так же очень хочется отметить красоту и легкость инфографики для понимания. Конечно, все это рисовалось вручную, когда не было Excel, или компьютера.

Действительно, 200-летние прогнозы — это исключительный подход, думаю, что это яркое отображение немецкой ментальности. На мой взгляд, это уж слишком длительный период. А у нас другая крайность. Есть магические цифры, 2030 или 2050, например. Учитывая, что сейчас уже 2024, то пора бы сделать прогноз хотя бы лет на 50. Другая проблема, что наши прогнозы настолько не продуманы и не учитывают так много факторов, что в итоге это ведет к колоссальной разнице между тем, что прогнозировали и что получилось. Это все выливается в бесконечное внесение кардинальных поправок в прогнозы и, соответственно, бюджет страны.

Теперь давайте рассмотрим прогноз потребления каждого источника энергии в BMWi на 1975 -2150 для Германии.

Атомная энергия
Поражает исключительный прогноз BMWi для ядерной энергетики. Правительство Германии полагало, что после 2050 года она заменит все виды энергии, за исключением небольшого количества угля, солнца, воды и прочего. Реальность по этому прогнозу бьет нещадно. На текущий момент, мировое потребление атомной энергии – 4%, при том, что пик ее потребления был уже в 90-ых и достиг 10%. Этот неудавшийся прогноз созвучен с тем, что сейчас говорят о ВИЭ. Думаю, что прогнозы по массовому переходу на ВИЭ в ближайшие 30 лет также оптимистичны.

Продолжение следует…

Елімізді жайлаған Топан су қарқынына қарсы бүткіл елдің күшін біріктіріп, жұмылдырып, барынша асарлатып көмек жинаудың орнына - 2-3 күн бойы барлық желілерде басты талқылайтынымыз мәселеміз - Бишимбаевтың соты, Гербтің өзгеруі, т.б. Өкінішті...

Казахстанский бизнесмен и финансист, владелец Freedom Holding Corp Тимур Турлов окажет финансовую помощь пострадавшим от наводнения в Атырауской области, сообщил заместитель акима Атырауской области Жасулан Бисембиев.

Как стало известно Тимур Турлов пожертвовал в фонд «Демеу» 1 миллиард тенге.

"Я возьму на контроль, чтобы определенная часть этой суммы была направлена в Атырауской области. Я с атыраусцами", - заявил Тимур Турлов в ходе визита в Атырау в рамках участия в PetroDigital 2024 организованного PetroCouncil.

Региональный оперативный штаб по чрезвычайным ситуациям.

🎞️ Мына сілтеме бойынша https://panoraven.com/en/embed/T2lsLXrsgU Құлсары қаласының панорамалық дронмен түсірілген суретін көруге болады. Үйлеріңіздің хәлін көруге көмектесіп қалар🏡

Мықты кетті🚀🚀🚀

Барынша үлесін қаржылай болсын, қол үшін беріп болсын, жұмылып көмектескен азаматтарымызға және кәсіпорындарымызға үлкен алғыс👏🙏✊

Повторяюсь🙏 В рыночной экономике компании зарабатывают деньги и часть денег инвестируют в социальные проекты в рамках ESG. Не обязан, но из разряда приятных вещей. Подобно тому, что сделал Каспи или другие компании.

Инвесторды ауыстырғаннан не ұтамыз?

Соңғы кезде еліміздегі үш алпауыт мұнай-газ кен орны – Теңіз, Қашаған және Қарашығанақтың белгілі бір үлесін сатып алу үшін ресейлік инвесторлардың Батыс бұғаттап тастаған миллиардтаған долларды пайдалануы туралы сөз қозғала бастады. Бұл әрине, аса күмәнді әрі қауіпті ұсыныс, десе де мәселеге сәл тереңнен үңіліп көрейік.

90-жылдары Теңіз, Қашаған және Қара­шы­ға­нақ мұнай-газ кен орындарының әрқай­сы­сы­мен 40 жылға келісімшарт жасалды. Теңізбен келі­­сім уақыты – 2033 жылы, Қарашығанақтікі – 2038 жылы, Қашағандікі 2042 жылы аяқталады. Сол мерзімдер біткеннен кейін де оларға тиіс­пе­ген жөн деп есептеймін. Мәселен, молдован биз­несмені Стати ісі Қазақстанды қиын жағ­дай­да қал­дырды. Соттасып жатқанына 10 жылдан асты. Бір сот бітсе, екіншісі бас­та­лады. Өйткені бизнесмен Анатолий Стати халық­аралық тәуелсіз сотқа жүгінген. Мына үш ірі кен орнының келісімшартында да «егер қан­дай да бір келіспеушілік туындайтын болса, біз жергілікті сотты мойындамаймыз, ісіміз Лон­дондағы тәуелсіз арбитражды сотта ғана қара­лады» деп жазылған. Сондықтан олармен арадағы келіспеушіліктің туындағаны бізге қажет емес. Туындай қалса, біздің жеңіліп қалу ықтималдылығымыз жоғары.

Үш кеніш те аса күрделі кен орны саналады – тым тереңде орналасқан және ондағы қысым мен құрамындағы күкірт деңгейі өте жоғары. Сондықтан ол жерлерді ойдағыдай игеру үшін үлкен көлемде инвестиция салынып, озық технологиялар мен білікті мамандар керек еді. Бұл компаниялармен келісім жасалған кезде елімізде ақша да, технология да, маман да болған жоқ. Сондықтан біз олардың шарттарына көнуге мәжбүр болдық. Келісім жасасып жатқан кез – еліміз үшін тым қиын кездер еді, тиісінше біз қолда бардың бәрін саттық. Кейін сыни тұрғыдан ойлап көрсек, неліктен бәрін сатып тастадық екен деп ойланамын. Мәселен, сол кезде Теңізде «ҚазМұнайГаз»-дың 25 пайыз үлесі бар еді, соның 5 пайызын «ExxonMobil»-ға 1 млрд дол­ларға сатып жіберуге мәжбүр болды. Қашаған мен Қарашығанақты бір жыл ішінде беріп жіберді. Әуелі, аңысын аңдап, біреуін бере тұрсақ қайтер еді? Жалғыз олар емес, басқа да ұсақ-түйек кен орындары сатылып жатты ғой, солардың ақшасын неге кәдемізге жарата тұрмадық? Неге жаппай саттық? Меніңше, осындай ұтылыстың бірден бір себебі – еліміз тарапынан келіссөзге мықты экономист, заңгерлердің қатыспауы болды. Сол кезде кен орындарын геологтер басқарды, олар кейін туындайтын экономикалық тәуекелдерді аңғара алған жоқ. Салдарынан біз үшін өте тиімсіз келісімдерге қол қойылып кетті.

Бірақ мойындау керек инвесторлар үш кен орнын жо­ға­ры деңгейде игеріп отыр. Ондағы инновациялық-технологиялық мүм­кін­дік­тер­дің жүзеге асырылуы, еңбек қауіп­сіздігінің сақ­та­луы, жұмыс этикасының қалып­та­суы, адам еңбегінің бағалануы бәрібір басқа кен орындарынан әлдеқайда озық. Олар жыл сайын мұнай өндіру көлемін арттырып келе жа­тыр. Елімізде оларға пара-пар деңгейде кен орнын игеріп, қызметкерлеріне жағдай жасап отыр­ған компания таба алмаспыз.

Ал егер расымен инвестор ауыстырғымыз келсе, ол кен орындарының үлесі ең бірінші ке­зекте елімізге өтуі керек. Әрі қарай кімге бере­рін Қазақстан өзі шешсін. Ресейдің шетелде «қаңтарылған» активтерін біздің кен орында­ры­на алмастыруға кім рұқсат берді? Осы жерде не Үкі­мет, не Энергетика министрлігі, не «Самұ­рық-Қазына» шығып бір ауыз сөз айтуы керек еді. Өйткені үш кен орны инвесторларында үрей туындады ғой, ал оны ешкім басқан жоқ, жұ­бат­қан жоқ. Бұл дұрыс стратегия емес.

🖌Мақаланың жалғасы: https://egemen.kz/article/361913-investordy-auystyrghannan-ne-utamyz