🌐ساخت‌شناسیِ علم در ایران/ دکتر رضا داوری اردکانی: خواستِ قدرت را با هوسِ رسیدن به قدرت اشتباه نباید کرد/ اگر جهانِ در حال توسعه، میل آزادی از قهرِ جهان موجود دارد، اولین قدمش شناختن ستون‌های قدرت این جهان است
🔹شرایط اخلاقی و تاریخی پیشرفتِ علم
🔹دکتر رضا داوری اردکانی فیلسوف و متفکر ایرانی و رئیس فرهنگستان علوم کشور
🔹سخن اولِ نشریه فرهنگستان علوم
🔹بخشِ نهم
♦️وظیفه و راه دانشمند
♦️تعهدی که دانشمند به حقیقت دارد، راه علمش را روشن می‌سازد.
♦️دانشمندان جهان توسعه‌نیافته بیش از اندازۀ لازم، غم روزگار و نوع بشر و مفهوم کلی علم را می‌خورند. آنها باید اندکی هم غمخوار خویش و علم خویش و وطن خویش باشند. آنها با روشنی بخشیدن به جهان خاص خود و سعی در اعتلای علم کشور خویش در روشنی‌بخشی به کل جهان شریک می‌شوند.
♦️جهان توسعه‌نیافته از آن جهت که علم و فرهنگ و ادب و تکنیک و حتی فهمش کم و بیش صورت سرهم‌بندی شده دارد در سامان دادن به علم و آموزش و اقتصاد و مدیریت توانا نیست.
♦️فهم علم جدید، فهم دوران جدید است. این فهم که پیش از رنسانس در هیچ جا نبود در جهان متجدد پدید آمد و قوام پیدا کرد و اکنون رو به ضعف می‌رود، فهمی که به تعبیر کانت در احکام و قضایای تألیفی ماتقدّم تحقق می‌یابد.
♦️این فهم در رنسانس به وجود آمد و کانت صورت کم و بیش قوام یافته آن را در کتاب «نقد عقل محض» بیان کرد.
♦️در این تلقی احکام و قضایای علمی حکمِ مطابق با واقع و بیان ماهیت اشیاء نیستند، بلکه مرکب از ماده و صورتی هستند که اولی از بیرون یعنی احساس می‌آید و صورت را نیز عقل در هیأت مقولات فاهمه به ماده افاده می‌کند.
♦️این فهم کاری به مابعدالطبیعه ندارد و اگر در مابعدالطبیعه وارد شود، دچار تعارض، میانِ قضایایی می‌شود که هم دلایل بر اثباتشان می‌توان آورد و هم می‌توان در ردشان استدلال کرد.
♦️با فهمی که کانت از آن خبر می‌دهد علم جدید بر کرسی قدرت می‌نشیند. به بیانی دیگر در غرب جدید فهمی به وجود آمد که جهانی شد و همه اقوام و ملل که بر اثر تلاقی با تجدد پیوندشان با گذشته سست شد و به درجات در فهم تجدد شریک شدند.
♦️این فهم موجودات را به عنوان طبیعت و ماده تصرف تلقی می‌کند و جهان را بی‌فسون و فسانه می‌بیند.
♦️چیزی مثل فلسفه کانت صرفاً یک رأی و نظر فلسفی نیست که بتوان آن را رد و ابطال کرد؛ آن را می‌توان نقد کرد ولی نقد، ردّ و ابطال نیست.
♦️نظام فکری کانت و یا فهم کانتی یعنی فهم جهان متجدد، فهمی است که جهان جدید با آن قوام یافته و همه مردم جهان به آن تعلّقی دارند، به این جهت نفی فهم کانتی بی‌وجه است، زیرا این نفی، نفی یک رأی نیست، بلکه نفی یک جهان آن هم یک جهان بشری گسترده در سراسر روی زمین است.
♦️البته با رأی و نظر و تفکر، جهانِ اخیر را هم می‌توان نفی کرد به شرط اینکه آن رأی و نظر و تفکر رأی و نظر و تفکر بنیانگذار و جهان‌ساز باشد، زیرا هر جهانی با پدیدار شدن جهان و تفکر جهان‌ساز نفی می‌شود. چنانکه قرون وسطی با تفکر رنسانس و دوره جدید نفی شد.
یکی از وظایف فلسفه در شرایط کنونی ما شناختِ "فهم جهان جدید" است، اگر جهان در حال توسعه یا توسعه‌نیافته میل آزادی از قهر جهان موجود دارد اولین قدمش شناختن ستون‌های قدرت این جهان است.
♦️جهان متجدد با فهم خاص خود به علم و برتری سیاسی و اقتصادی و نظامی و فرهنگی رسیده است، اما مردم بسیاری از مناطق و شاید همه روی زمین که با خواست قدرت تجدد کم و بیش هم‌نوایی دارند از این شرایط قدرت باخبر نیستند.
♦️خواست قدرت را با هوس رسیدن به قدرت اشتباه نباید کرد. این هوس را همه کس می‌تواند داشته باشد ولی از این همه کس، کسی قدرت می‌یابد که وجودش همان خواست است. اینکه تبدیل وجود آدمی به خواست قدرت خوب است یا بد، حرف دیگری است.
♦️اینجا نظر به جهان پیچیده و پر از تضاد کنونی است. در این زمان آدمیان به چیزهایی مایلند که حاصل فهم و نظم قدرت تجدد است. با این میل و خواست نمی‌توان نظام و فهم و ارزش‌های جهان جدید را رد و نفی کرد. این رد و نفی وقتی جایی دارد که جهان آدمی با خواست قدرت درنیامیخته باشد.
♦️دانش کنونی، قدرت است. این دانش باید جهان را تغییر دهد و اگر چنانکه در اینجا و آنجا و مخصوصاً در جهان توسعه‌نیافته می‌بینیم در ادای این مهم سهل‌انگاری می‌شود، باید برای آن فکری کرد.
#دکتر_رضا_داوری_اردکانی
#ساخت_شناسی_علم_در_ایران
#شناخت_فهم_جهان_جدید
#خواست_قدرت
#هوس_قدرت
کانال تلگرامی ساختارهای ایرانی
@Iranianstructures

🌐دکتر رضا داوری اردکانی: دانشمندان جهان توسعه‌نیافته باید اندکی هم غمخوارِ خویش و علمِ خویش و وطنِ خویش باشند
🔹شرایط اخلاقی و تاریخی پیشرفتِ علم1/9
♦️دانشمندان جهان توسعه‌نیافته بیش از اندازۀ لازم، غم روزگار و نوع بشر و مفهوم کلی علم را می‌خورند.
♦️آنها باید اندکی هم غمخوار خویش و علم خویش و وطن خویش باشند. آنها با روشنی بخشیدن به جهان خاص خود و سعی در اعتلای علم کشور خویش در روشنی‌بخشی به کل جهان شریک می‌شوند.
♦️جهان توسعه‌نیافته از آن جهت که علم و فرهنگ و ادب و تکنیک و حتی فهمش کم و بیش صورتِ سرهم‌بندی شده دارد در سامان دادن به علم و آموزش و اقتصاد و مدیریت توانا نیست.
♦️فهم علم جدید، فهم دوران جدید است. این فهم که پیش از رنسانس در هیچ جا نبود در جهان متجدد پدید آمد و قوام پیدا کرد.
♦️در غرب جدید فهمی به وجود آمد که جهانی شد و همه اقوام و ملل، به درجات در فهم تجدد شریک شدند.
♦️این فهم موجودات را به عنوان طبیعت و ماده تصرف تلقی می‌کند و جهان را بی‌فسون و فسانه می‌بیند.
کانال تلگرامی ساختارهای ایرانی
@Iranianstructures

🌐دکتر رضا داوری اردکانی: خواست قدرت را با هوس رسیدن به قدرت "اشتباه" نباید کرد، ما در، خواستِ قدرتیم یا در هوسِ آن؟
🔹شرایط اخلاقی و تاریخی پیشرفتِ علم2/9
♦️فهم جهان متجدد، فهمی است که جهان جدید با آن قوام یافته و همه مردم جهان به آن تعلّقی دارند. نفی این فهم، نفی یک رأی نیست، بلکه نفی یک جهانِ گسترده در سراسر روی زمین است.
♦️ البته جهانِ اخیر را هم می‌توان نفی کرد به شرط اینکه تفکر، بنیانگذار و جهان‌ساز باشد، زیرا هر جهانی با پدیدار شدن جهان و تفکر جهان‌ساز نفی می‌شود.
♦️چنانکه قرون وسطی با تفکر رنسانس و دوره جدید نفی شد.
♦️مردم بسیاری از مناطق و شاید همه روی زمین که با خواست قدرت تجدد کم و بیش هم‌نوایی دارند.
♦️خواست قدرت را با هوس رسیدن به قدرت اشتباه نباید کرد.
♦️این هوس را همه کس می‌تواند داشته باشد ولی از این همه کس، کسی قدرت می‌یابد که وجودش همان خواست است.
♦️اما چگونه؟
♦️پاسخ این است که دانش باید جهان را تغییر دهد اما در جهان توسعه‌نیافته می‌بینیم در ادای این مهم سهل‌انگاری می‌شود.
کانال تلگرامی ساختارهای ایرانی
@Iranianstructures

🌐 نگرش‌هایِ ساختاری: دور کشور را ببنیدیم، خفه می شویم.
🔹دکتر علی اکبر صالحی
🔹استاد مهندسی انرژی دانشگاه صنعتی شریف
🔹انتخاب
♦️با این روش‌ها که نمی‌شود کشورداری و حکمرانی کرد، که همه چیز را قطع کنیم.
♦️معزول از دنیا کنیم.
♦️درهیچ کنوانسیونی نباشیم.
♦️در هیچ قراردادی نباشیم.
♦️دور کشور را ببنیدیم. خفه می شویم این جوری.
♦️هر کنوانسیونی، هر معاهده و قراردادِ بین المللی بخشی از حاکمیت شما را محدود می کند این یک امر طبیعی است، اما در ازای آن امتیازاتی برای شما قائل می شود.
کانال تلگرامی ساختارهای ایرانی
@Iranianstructures

🌐 توئیترهای ساختاری: یک گام به جلو برای دهها گام فاصله‌ای که داریم، آغازِ راه است
🔹 مهدی نصیری مدیرمسؤول سابق کیهان
@Mnasiri1342
♦️ مستندِ غیر رسمی
♦️ در نشان دادن برخی محافل خصوصی گفتگو و طرح مشکلات با رهبر انقلاب یک گام به جلو بود اما تا حکمرانی علوی ع که گفت:
♦️ مالک! بین تو و مردم نباید حجابی جز صورتت باشد،
♦️ دهها گام فاصله داریم.
#مهدی_نصیری
#مدیر_مسؤول_سابق_کیهان
#یک_گام_به_جلو
#دهها_گام_فاصله
کانالِ تلگرامی ساختارهای ایرانی
@Iranianstructures

🌐 دکتر رضا داوری اردکانی: جهانِ توسعه‌نیافته، علم، فرهنگ، ادب، تکنیک و حتی فهمِ "کم و بیش" سرِهم‌بندی‌ شده دارد و در سامان‌دادن به علم، آموزش، اقتصاد و مدیریت، توانائیِ لازم را از خود، نشان نداده‌است
🔹برگرفته از: نظرات دکتر رضا داوری اردکانی فیلسوف و متفکر ایرانی و رئیس فرهنگستان علوم کشور
🔹با شرح : دکتر یونس احمدی دین پژوه و مدرسِ دانشگاه
🔹شناخت شناسی، قسمت: سوم
♦️"شناخت" امری برساختی
♦️به عنوانِ یک سؤال اساسی و در متنِ جریان‌هایِ شناخت‌شناسانه در تاریخ، برخی از فلاسفۀ بزرگ به نحوی عالمانه از خود پرسیده‌اند که فلسفه و اندیشه‌ورزی می‌خواهد ما را تا کجا ببرد؟ و این امر چگونه اتفاق می‌افتد؟
♦️تاکنون عمده‌ای از تغییراتِ بزرگ و سرنوشت‌ساز در نتیجۀ چرخش‌هایِ ناشی از امرِ شناخت و مسیر آن صورت گرفته است.
♦️قدرِ متیقن آن است که همواره نوعی سرنوشتِ طبیعی و روندِ باثباتِ تاریخی و ارتقائی در موضوعِ شناخت در جریان بوده است. با این مدعی، که شناخت، "خود" در مسیر اندیشه‌ورزی‌هایِ انسانی مانند تمامیِ مباحثی که به نوعی با این اندیشه‌ها، مرتبط گردیده‌اند نوعی "برساخت" محسوب می‌شود.
♦️برساختی که علاوه بر تاریخی بودن، توافقی و قراردادی نیز هست. ظاهراً هیچ منطقی در امر شناخت از توافق و قرارداد بالاتر نیست.
♦️شناخت مسأله‌ای برای پژوهش
♦️به این ترتیب نتایج حاصل از مطالعۀ شناخت به عنوان یک ابژۀ قابلِ پژوهش نشان می‌دهد که یک جامعه در چه مرحله‌ای از سیرِ تاریخی حیات خود، با خصوصیت‌های مختلف انسانی و اجتماعی ایستاده است.
♦️به تعبیری، بیان ما این است که مبحثِ شناخت در سیر تکامل و تحولاتِ خود، قبل و بیشتر از آنکه الهام‌بخش، اثرگذار و تئوری‌ساز باشد، معمولاً اثرپذیر و ساخت‌شونده، بوده است. به این دلیل تأمل و درنگ در این موضوع بسیار مثمرثمر و برای اهلِ آن شگفت‌انگیز و دارای جذبه است.
♦️شاید به سهولت بتوان گفت که هیچ قوم، گروه و ملتی به بخشِ مشخص و سرنوشت‌سازی از تاریخِ خود دست نیازیده‌است، مگر آنکه اندیشورانِ آن ملت که به تجربۀ تاریخی، همواره در قلت به سر برده‌اند، نوعی شناختِ ویژه به تکاپوگران جامعه ‌آموخته باشند.
♦️برخوردهایِ اولیۀ ما با دنیای جدید
♦️در این حال، بسیاری معتقدند در برخوردهای اولیه، ما مطابق با داشته‌های شناخت‌شناسانه خود با غرب، بیشتر هیجانی و احساسی عمل کردیم تا عقلانی، که این باور از اواخر دوره صفویه شروع می‌شود. در واقع بیشتر، دچار هیجاناتی از غرب شدیم و با آن مواجهه، غرب را شناختیم که قطعاً یک اشتباه بود .
♦️اینگونه جملات که تعددِ تکرار آن، نزدِ صاحبان اندیشه به وضوح است، نشان می دهد که واقعه مواجهه ما و غرب نه ناشی از یک روند نظام‌مند بود و نه به ما برای استخراج یک پروژه فکری جدید یاری رسانده‌است. یعنی تقریباً ما هم‌اکنون، از غرب و درک مسائل زمانۀ خود، همان میزان در تحیّریم که دو قرن پیش "عباس میرزا، آغازگرِ تنها" بود.
♦️در این شرایط و در دو سدۀ اخیر، غربی‌شدن بخش‌هائی از ما و ساختارهائی که داریم، بیشتر شبیه یک خواب شده‌است. یعنی ما مثل آدمهائی هستیم که دو قرن، در خواب بوده‌ایم و اکنون در محیطی بیدار شده‌ایم، که برای ما و سنت‌هائی که در آن غوطه‌وریم، قرابتِ تاریخی و متافیزیکی ندارد.
♦️در شرایط کنونی به نظر می‌رسد ما هنوز هم از آن برخورد‌های هیجانی فاصله نگرفته‌ایم. در کشور برخی ساختارها و نهادها در امتداد نظامهای مدرن در حوزه‌هائی مانند نظامِ اداری و قوای چندگانۀ حاکمیتی، نظامِ آموزشی و علمی، سازمان‌هایِ اجتماعی و همچنین صنعت و تکنولوژی شکل گرفته‌اند و ما به دلیل برخاستن از آن خوابِ عمیق، در جهانِ درونِ کشور با بهره‌گیری از این نهادها برای ادارۀ آن با چالش‌های صعب مواجهیم.
♦️معمولاً متن‌های سنتی و فرهنگیِ ما در این قالبها نمی‌گنجند، زیرا قالبهای اخیر، متن‌های اصیل و مولدِ خود را با خود به همراه آورده‌اند.
♦️این چالش‌ها زمانی به اوج خود می‌رسد که از نظر ما جهان، جای بدی است و روندهای آن روبه وحشت و غارت است و ما آنرا مانند گردنه‌ای برای عبور می‌دانیم و متولیانِ نظامهای بین الملل و ساختارهای جهانی را مانندِ دزدان سر این گردنه تصور می کنیم.
♦️راهکار فهم جهان جدید
♦️دکتر داوری اردکانی◦ معتقد است: فهم علم جدید، که پیش از رنسانس در هیچ‌جا نبود و در جهانِ متجدد پدید آمد و بر کرسی قدرت نشست، کلیدِ فهم جهان جدید است. این فهم کاری به مابعدالطبیعه ندارد، موجودات را به عنوان طبیعت و مادۀ صرف تلقی می‌کند و جهان را بی‌فسون و فسانه می‌بیند.
♦️این فهم در شرایطی جهانی شد و همۀ اقوام و ملل بر اثر تلاقی با تجدد پیوندشان با گذشته سست شد، در حالی که امکان انتقال کامل به دنیای جدید نیز میسور نگردید.
◦ در سخن اولِ نشریه فرهنگستان علوم
#ساخت_شناسی_شناخت
#برخوردهای_هیجانی_با_غرب
کانال تلگرامی ساختارهای ایرانی
@Iranianstructures

🌐 با گذشت دو قرن، جامعۀ ایرانی هنوز، بر نظامِ مطمئنی از شناخت‌ها برای پاسخ به سؤالات "عباس میرزا" توافق ندارد
♦️واقعۀ مواجهۀ ما و غرب ناشی از یک روند نظام‌مند نبوده و منتج به استخراج یک پروژه فکریِ جدید نشده است.
♦️تقریباً ما از غرب و درک مسائل زمانۀ خود، همان میزان در تحیّریم که دو قرن پیش "عباس میرزا، آغازگرِ تنها" بود.
♦️غربی‌شدن بخش‌هائی از ساختارهای ما، بیشتر شبیه یک خواب شده‌است. یعنی ما مثل آدمهائی هستیم که دو قرن، در خواب بوده‌ایم و اکنون در محیطی بیدار شده‌ایم، که برای ما و سنت‌هائی که در آن غوطه‌وریم، قرابتِ تاریخی و متافیزیکی ندارد.
♦️در کشور برخی ساختارها و نهادها در امتداد نظامهایِ مدرن شکل گرفته‌اند ولی ما با بهره‌گیری از این فرصت برای ادارۀ آن با چالش‌های صعب مواجهیم.
♦️این چالش‌ها زمانی به اوج خود می‌رسد که از نظر ما جهان، جای بدی است و روندهای آن رو به وحشت و غارت است و ما آنرا مانندِ گردنه‌ای برای عبور می‌دانیم و متولیانِ نظامهای بین الملل و ساختارهای جهانی را مانندِ دزدان سر این گردنه تصور می کنیم.
کانال تلگرامی ساختارهای ایرانی
@Iranianstructures

🌐 توئیترهای ساختاری: نيروهاي جوان و جديد هم در سازوكار‌هايِ ناسالم به جائی نمی‌رسند/ راست و چپ، اصلاح طلب و اصولگرا، سنتي و مدرن، انقلابي و ضدانقلاب، ذهنِ همۀ ایرانی‌ها يك ايرادِ مشترك دارد
🔹 محمدرضا زائری، مدرس دانشگاه
@MorzaeriZaeri
♦️راست و چپ، انقلابي و ضدانقلاب، اصلاح طلب و اصولگرا، سنتي و مدرن، ذهنِ همه‌مان يك ايراد مشترك دارد؛ به هر مشكلي برمي‌خوريم دنبال جابه‌جاييِ اشخاص هستيم و فكر مي‌كنيم، راه اصلاح و تغيير امور، عوض شدن آدم هاست! چرا؟
♦️ دليلش اين است كه نمي‌فهميم با عوض‌شدن آدم‌ها و باقي‌ماندن سيستم و سازوكار‌هايِ ناسالم چيزي اصلاح نمي‌شود. ساختار فاسد بهترين آدم ها را هم فاسد مي كند. يا فوقش به ناكارآمدي و حذفشان منجر مي شود، و برعكس، نظامِ صالح و سالم مي‌تواند آدم‌هاي فاسد را در چارچوب كار درست قرار دهد.
♦️ سالهاست دعواي ما بر سر اين‌است كه ناطق بيايد يا خاتمي؟ احمدي نژاد بيايد يا قاليباف؟ رءيسي خوب است يا روحاني؟ بعد مي بيينم نشد، مي گوييم بياييم اصلاً تحولي ايجاد كنيم و نيروهاي جوان جديد بياوريم. اين وسط جماعتي خوش خيال هم كه در توهم و هپروت منتظرند مثلا رضا پهلوي بيايد!
♦️ در حاليكه مشكل اساساً جابجايي آدم‌ها نيست، مشكل ريشه‌ها و بنيانهاي غلط در رفتار و رويكرد خودمان است كه از زمان قاجار و قبلش بوده و به پهلوي و بعدش رسيده‌ است. از تنبلي و پشت‌هم‌اندازي تا چاپلوسي و تملق، از دروغگويي و رياكاري تا بي‌توجهي به آينده، از ناداني و تن‌آسايي تا متفعت‌طلبي و سودجويي.
♦️ براي همين اگر تاج باشد مشغول دست‌بوسي صاحب‌تاج مي شويم و اگر عمامه بيايد به چاپلوسي صاحب‌عمامه مي‌پردازيم و بعد هم تا مشكلي پيش مي‌آيد، تقصير را به گردن اين و آن مي‌اندازيم. اين دزد است و آن خائن است و بازار افشاگري و تهمت را رونق مي‌دهيم.
♦️ وقتي ساختار و محيطِ كار و شرايطِ اداري و مناسباتِ روابط قدرت و نوع تعاملاتِ اجتماعيِ ما دزد‌پرور و خيانت‌پسند است، بهترين آدم‌ها هم كه بيايند به فساد و دزدي آلوده مي‌شوند. مگر در همه اين سالها نمونه هاي متعدد و شواهد گوناگون نديده ايم؟
♦️ برعكس، در بسياري كشورهاي دنيا كه نصف ما هم اداي دينداري در نمي‌آورند و ادعاي اتصال به غيب و آسمان ندارند سازوكارها و روندِ امورِ جاري‌شان، سالمتر و ميزان فسادشان كمتر است. چرا؟ چون ساختارها و چارچوب‌ها سالم و درست طراحي شده و محيط و زمينه‌هاي موجود راه را براي خطا باز نمي كند.
♦️ به دليل ريشه‌هايي مثل قبحِ بسيار شديد دروغ و دوري از رياكاري و تظاهر و رواجِ شفافيت و صراحت، اگر كسي هم بخواهد خطا كند، از يك طرف تربيتِ خانوادگي و اخلاقِ عمومي، زمينه‌ساز فساد نيست، و از طرف ديگر نظارت‌هاي رسانه‌اي و قانوني هم اجازه فساد و دزدي و خيانت نمي‌دهد.
♦️ما در ايرانِ امروز با واقعيت‌هايِ تلخي از بي‌ساماني و آشفتگي در امورِ گوناگون روبروييم و برخلاف تصورِ غالب ما، راهِ حل اين مشكلات بيش از آنكه در تغيير‌هاي رأس قدرت باشد، در تحولات بنيادين كفِ جامعه و نوع تربيتِ پيش دبستاني است. بايد برخي غلط‌هايِ اساسي و ريشه‌اي را در نوع فكر و فهم و پندار و كردار عمومي اصلاح كنيم.
♦️ تا زماني كه دانش و انديشه حرمت نداشته‌باشد، تا موقعي كه موقعيت پسر وزير و فرزند كارگر فرقي نكند، تا وقتي كه براي آينده برنامه نداشته باشيم، تا زماني كه تقسيم مسؤوليت بر اساس لياقت نباشد، هر كسي را هم به جاي قبلي بياوريم وضعمان همين است كه هست.
#محمدرضا_زائری
#عوض‌شدن_آدم‌ها_و_باقي‌ماندن_سيستم
#تا_زمانی_که_انديشه_حرمت_ندارد_وضعمان_همين_است
کانال تلگرامی ساختارهای ایرانی
@Iranianstructures

🌐 عباس‌ میرزا، نایب السّلطنه رو به حاضران: مردمی که به خانه‌های تاریک و بی دریچه عادت کرده‌اند، از پنجره‌های باز و نورگیر، گریزان هستند/ شکستِ ما "هیچ" جایِ شگفتی نداشت
🔹از کتاب: عبّاس میرزا، آغازگری تنها
🔹نوشتۀ: مجید واعظی
♦️برشی از تاریخ/ چگونه دیاری به تصرف مقتدری در می‌آید
♦️یک قرن بیشتر است که اختلافات و جنگ های داخلی مثل کاردی بر پهلویِ ایران نشسته است. بزرگان طوایف و فرماندهان سپاه برای کسب تاجِ شاهی و رسیدن به حکومت‌های ولایات به جان هم افتاده‌اند.
♦️امّا در این فاصله، اروپا قدم‌هایِ بزرگی برای پیشرفت برداشته است؛ آن ها کارگاه‌های متعدّدِ صنعتی ساختند.
♦️کارخانه های توپ و تفنگ راه انداختند. دانشگاه‌های بزرگ برپا کردند. از همه مهم‌تر، نیروی دریایی عظیمی ترتیب دادند و کشتی‌ها و جهانگردهایشان را به دورترین نقاط جهان فرستادند. ملّت‌ها و قبایل مختلف که بوی پیشرفت اروپا به مشامشان نرسیده بود، با تیر و کمان و شمشیر نتوانستند از عهده مقابله با لشکر مجهّز به توپ و تفنگ آن‌ها برآیند. به این ترتیب دیارشان به تصرّف قدرت های اروپایی درآمد.
♦️تهران؛ نوروز 1804 میلادی
♦️نوروز ۱۱۸۳ ھ.ش. و1804 ميلادي بود و عبّاس میرزا بعد از چند سال حضور در تبریز، خود را برای شرکت در مراسم سلامِ نوروزی شاه به تهران رسانده بود. رقابت شاهزادگان در تقدیم هدایا و تلاششان برای مراسم آن سال و باز کردن جای بیشتر در دل پدر، جلوه‌هایی از این بساطِ نوروزی بود.
♦️با این همه، مراسم آن سال با رسیدن خبر تحرّک روس ها در شمال آذربایجان و گرجستان، تنها لُعابی از تشریفات به رو داشت. دربار از درون در تب و تاب و التهاب بود. فکر حملۀ روس، بختک‌وار روی دربار چنبره زده بود. سران کشور و در رأسش فتحعلی شاه، در فکر تدارک سپاه برای مقابله با دست‌اندازی‌های روس‌ها بودند.
♦️صبحِ حرکت فرارسید. آفتاب داشت تیغ می‌کشید. سربازانی که اسب و تفنگ نداشتند، پشت سواران و تفنگداران، مشتاقانه و مصمّم قدم بر می‌داشتند. عبّاس میرزا پیشاپیش سپاه، سوار بر اسبی چابک.
♦️و اما پایان کار
♦️عباس میرزا؛ نایب السّلطنه رو به حاضران:
♦️افسران و فرماندهان شجاع، هم سنگران و یاران عزیز، غرض از گردهمایی امروز، بیان نکته‌هایی است؛ که اهمیّتشان کمتر از مسائل دفاع و جنگ نیست.
♦️بر همگان مسلّم است که شما جنگاورانِ سرافراز، در طول سال های دفاع، شجاعانه و مخلصانه جنگیدید و هرگز بار خفّت و خوفی بر دوش نکشیدید. دلاوری ها و جان فشانی‌های سربازانِ فداکار و شما افسران عزیز، علی‌رغم محرومیت‌های فراوان تا به آنجا بود که دشمن را هم به تحسین و اعجاب وا‌داشت.
♦️با این حال، ما بسیاری از سرزمین‌های مادری و هموطنان و پاره‌های تنِ خود را در این سال‌ها از دست دادیم و مجبور به قبول شرایطی دشوار در عهدنامۀ ننگین شدیم.
♦️سالهای دفاع و پایان تلخش واقعیتی را به ما نشان داد و آن اینکه، جنگ روس با ما جنگ میان ارتش دو کشور نبود؛ جنگ ارتش و کشوری بزرگ با ارتش و کشوری نامنسجم و دچار اختلافات داخلی نبود.
♦️جنگ بینِ دو زمان متفاوت
♦️ این جنگ، جنگ بین دو زمان متفاوت بود: جنگ نو و کهنه، تازگی و فرسودگی. پیش بینی نتیجۀ چنین برخوردی هم چندان دشوار به نظر نمی رسد؛ نویی و جوانی، غالباً پیروز میدان است.
♦️ با این وصف، شکست ما هیچ جای شگفتی نداشت.
♦️یاران من، اگر جنگ، چیزهای ارزشمندی را از ما گرفت، در مقابل، درهایی را به روی ما گشود. صدای مهیب توپ‌ها و گلوله‌های دشمن، ما را از خواب قرن‌ها بیدار کرد؛ ما برای زنده ماندن و پویایی بیشتر به ایجاد نهادهای جدید دانش و صنعت نیاز داریم. باید فرزندانمان را با دانش‌ها و روش‌های معمول روزگار تعلیم دهیم.
♦️پیشرفت و تمدّن نمی‌تواند یک سویه و تک بعدی باشد. افسر و سربازِ ما، زمانی از مرزهای خودمان، خوب پاسداری می‌کند که فکرش از جانب میهن و اداره عالمانه و عادلانه ملک، ایمن باشد؛ همان گونه که ملّت و دولت، زمانی به آسودگی، سر به کار خود خواهند داشت که بدانند ارتش آنها ابزار و قدرت شایسته برای پاسداری از مرزها را دارد.
♦️مردمی که به خانه های تاریک و بی دریچه عادت کرده‌اند، از پنجره‌های باز و نورگیر، گریزان هستند؛ آخر چشمشان را می‌زند و خسته شان می‌کند؛ لازمه حضور و مبارزه در هر جبهه، عشق و ایمان است.
♦️با این تفاوت که در جبهه بیرون، شجاعت کارسازتر است و در این یک درایت.
#عباس_میرزا_آغازگری_تنها
#مجید_واعظی
#خواب_قرن‌ها_که_با_صدای_توپ_برآشفت
#ساختارگرائی_در_ایران
کانالِ تلگرامی ساختارهای ایرانی
@Iranianstructures

🌐 توئیترهای ساختاری: باید ملت و انسجامِ ملی را نه بر محورِدین و ایدئولوژی بلکه بر محور انسان تعریف و تعیین کرد/ دو قطبی و خلل در انسجامِ ملی خطر فروپاشی را به دنبال دارد
🔹 مهدی نصیری مدیرمسؤول سابق کیهان
@Mnasiri1342
♦️ امیر مومنان ع در عهد نامه ماللک اشتر، ملت و انسجام ملی را نه بر محور دین و ایدئولوژی بلکه بر محور انسان تعریف و تعیین می کند.
♦️ مالک! مردم حوزه حکمرانی تو دو دسته اند یا برادر دینی ات و یا همنوع انسانی‌ات، و همگی شهروندت هستند و حقوق شهروندی دارند.
♦️ اقتدار، نه بر تسلیحات، و نه حتی بر ایدئولوژی استوار است، بلکه بسته به انسجام و یکپارچگی ملی است و خلل در این انسجام و ایجاد دوقطبی خطر فروپاشی را به دنبال دارد.
#مهدی_نصیری
#مدیر_مسؤول_سابق_کیهان
#انسجام_ملی_نه_بر_محور_دین_و_ایدئولوژی
کانال تلگرامی ساختارهای ایرانی
@Iranianstructures

🌐 ساخت‌شناسیِ علم در ایران/ دکتر رضا داوری اردکانی: دانشمندان کشور، باید علم را از یک مشغولیت شریف به جایگاه دگرگون‌سازی جهانِ ایرانی و مردمانش برسانند
🔹شرایط اخلاقی و تاریخی پیشرفتِ علم
🔹دکتر رضا داوری اردکانی فیلسوف و متفکر ایرانی و رئیس فرهنگستان علوم کشور
🔹سخن اولِ نشریه فرهنگستان علوم
🔹بخشِ دهم
♦️چگونه علم به اخلاق باز می‌گردد
♦️♦️در جهان کنونی بدون علم نمی‌توان بسر برد. پس اگر به علم نیاز داریم به قول ماکس وبر حداقل اصول اخلاقی حرفه‌ای دانشمند را بپذیریم و قبول کنیم که چگونه دانشمند در حرفۀ خود امین و صادق نباشد.
♦️وظیفه دانشمند مقدم داشتن مصلحت حقیقت بر هر مصلحت دیگری است. اما دانشمند چگونه باید مصلحت حقیقت را دریابد و رعایت کند؟
♦️اینجا حقیقت عین نتایجی که دانشمند در پژوهش به آن می‌رسد نیست، بلکه با دانش و دانایی یکی است و به عبارت دیگر حقیقتی که دانشمند باید مصلحت آن را بر هر مصلحتی مقدم بداند، عین دانایی است. به شرط اینکه دانایی را در اطلاعات علمی تخصصی محدود ندانیم و به این جهت دانشمند باید از خود بپرسد که چرا و چگونه او که دانش تخصصی دارد، خود را ملتزم به تحقق حقیقت می‌داند و مخصوصاً بیندیشد که او چرا به دانش رو کرده و در کار دانش به کجا رسیده و چه‌ها به دست آورده است.
♦️نگهداشتن علم در حد اجرای رسوم آموزش و پژوهش در جای خود مهم است، اما دانشمند باید بپرسد که از این رسوم آموزش و پژوهش چه حاصل می‌شود و این رسوم ما را به کجا می‌برد و چگونه می‌تواند جامعه و کشور را دستگیری کند. از این راه است که علم گرچه درس اخلاق نمی‌دهد، به اخلاق باز می‌گردد.
♦️دانش در شرایط توسعه نیافتگی
♦️رو کردن دانشمند به دانش کاری اخلاقی است، یعنی با اینکه دانشمند در راه علم و پژوهش کاری به اخلاق ندارد، تعلق خاطرش به دانش و دانایی یک وضع اخلاقی است. قاعدتاً دانشمند کارِ دانش را از آن جهت برمی‌گزیند که در آن فضیلتی می‌بیند که حداقل در کارهای دیگری که او می‌تواند بکند، وجود ندارد.
♦️اما در شرایط توسعه‌نیافتگی این اخلاق مقدّم بر علم کم‌اثر و گاهی شاید بی‌اثر باشد. وقتی همه باید به مدرسه بروند و کار علم در عداد مشاغل رسمی درآمده است، اگر انتخابی هم باشد با پیروی از مد صورت می‌گیرد. چنانکه بیشتر داوطلبان دانشگاه می‌خواهند مهندس بشوند.
♦️آیا مهندسی را دوست می‌دارند و می‌دانند که پس از فراغ از تحصیل چه حرفه و جایگاهی خواهند داشت؟ ظاهراً این طور است اما در این دوست داشتن و انتخاب به نظر می‌رسد که مد و شهرت دخالتی بیش از ذوق و تأمل دارد.
♦️اینکه بیشتر جوانان مستعد کشوری که به اندازه کافی و شاید بیش از اندازه مهندس، آن هم مهندسان با دانش و کارآمد، دارد، باز می‌خواهند مهندس بشوند، مطلبی است که متصدیان سیاستِ علم باید به آن بیندیشند و متأسفانه تاکنون کمتر به این قبیل مسائل اندیشیده‌اند و حتی اگر تذکری هم داده شود شاید اعتنا نکنند.
♦️من نمی‌گویم سیاستِ علم می‌تواند علم‌ها را به مقام شایسته‌ای که دارند برساند. این توقع هم که به علوم انسانی باید اعتنای بیشتری شود، یک توقع اخلاقی است. علم با اعتنای این و آن یا به صرف این اعتنا تحول پیدا نمی‌کند.
♦️در این شرایط برای دانشمند بسیار دشوار است که به وظیفه خود در کار دانش فکر کند. او رسم رایج را رسم عقلانی و کارساز در پیشرفت علم یافته است و بر آن می‌رود.
♦️علمِ جدا از عمل
♦️کاش وقتی علم خود را، از عمل جدا می‌دید احساس ملال می‌کرد. شاید این ملال او را از عادت می‌رهاند و به فکر وامی‌داشت که چگونه باید علم را از یک مشغولیت شریف به عامل دگرگون‌سازی جهان و مردمش برساند.
♦️تن دادن به عادت و مشغولیت عام در علم و پژوهش نشانه آن است که علم درجا می‌زند. این رسم و شیوه با روح اخلاق بیگانه است و آن را با پیروی از قانون نباید اشتباه کرد و پروای آینده نداشتن را اخلاق نباید نامید زیرا این نامگذاری مثل این است که سکون را حرکت و ضعف را قوت بنامند.
♦️دانشمندی که می‌خواهد در پیشبرد علم و نه صرفاً در آموزش و ترویج آنکه البته در حدّ خود کاری بزرگ است، سهیم باشد، کافی است که صرافت طبع داشته باشد و با صفای دانشمندی در کار خود بنگرد و ببیند در چه راهی است و بپرسد راهش به کجا می‌رسد.
♦️لازم نیست با رسم جهان در افتد ولی اگر آن رسم را بی‌چون و چرا بپذیرد، دانشمند رسمی است که جایش در اکنون و امروز تکرار شونده است و راهی به فردا و آینده نمی‌یابد.
#دکتر_رضا_داوری_اردکانی
#ساخت_شناسی_علم_در_ایران
#اصول_اخلاقی_حرفه‌ای_دانشمند
#علم_نه_یک_مشغولیت_شریف
#علم_عامل_دگرگون‌سازی_جهان_و_مردمش
کانال تلگرامی ساختارهای ایرانی
@Iranianstructures

🌐ساخت ‌شناسیِ علم در ایران/ دکتر رضا داوری اردکانی: دانشمند ایرانی، باید با صفای دانشمندی در کارِ خود بنگرد و ببیند در چه راهی است و بپرسد راهش به کجا می‌رسد.
🔹شرایط اخلاقی و تاریخی پیشرفتِ علم/10
♦️اگر به علم نیاز داریم حداقل اصول اخلاقی حرفه‌ای دانشمند را بپذیریم و قبول کنیم که چگونه دانشمند در حرفۀ خود امین و صادق نباشد.
♦️دانشمند مخصوصاً باید بیندیشد که او چرا به دانش رو کرده و در کار دانش به کجا رسیده و چه‌ها به دست آورده است.
♦️نگهداشتن علم در حد اجرای رسوم آموزش و پژوهش در جای خود مهم است، اما دانشمند باید بپرسد که از این رسوم چه حاصل می‌شود و این رسوم ما را به کجا می‌برد و چگونه می‌تواند جامعه و کشور را دستگیری کند.
♦️تن دادن به عادت و مشغولیت عام در علم و پژوهش نشانه درجا زدن است.
♦️لازم نیست با رسم جهان در افتد ولی اگر آن رسم را بی‌چون و چرا بپذیرد، دانشمند رسمی است که جایش در اکنون و امروز تکرار شونده است و راهی به فردا و آینده نمی‌یابد.
کانال تلگرامی ساختارهای ایرانی
@Iranianstructures

🌐 ساخت‌شناسیِ علم در ایران/ دکتر تقی آزاد ارمکی: ما یک نظامی ساخته‌ایم که از اول غلط طراحی شده است/ حوزۀ علم در کشور، یک حوزه تابع در ساحت بوروکراتیک است ، مرکزیت در ایران با سیاست است
🔹دکتر تقی آزاد ارمکی، استاد جامعه‎شناسی دانشگاه تهران
🔹کارآمدی پژوهش‎های علوم انسانی در موقعیت کنونی جامعه ایران
🔹طرح جامع اعتلاء علوم انسانی
🔹بخش اول
♦️این همه در این کشور هزینه می‌کنیم که از آن چیزی در نمی‌آید. یک دلیل عمده آن این است که ما مردم کارناآزموده و بی‌مسئولیتی هستیم.
♦️پاسخ دیگری که می‌توان برای آن پیدا کرد این است که نظام سیاسی فاسد است.
♦️به نظر من هردوی این نظرها هم درست است و هم مدیریت ما دچار ناکارآمدی است و هم ما مردمان بی‌مسئولیتی هستیم.
♦️هم دولت و هم نظام اجتماعی ما دچار بدکارکردی هستند و متعهد نیستند.
♦️حوزه آکادمی ما هم متعهد به مسئولیت‌های خود نیست.
♦️علت اساسی آن نحوه چیدمان نظام سیاسی و اجتماعی ما است. ما یک نظامی ساخته‌ایم که از اول غلط طراحی شده است. شبه جامعه غربی و شبه جامعه سنتی است.
♦️خواستیم مثل جهان مدرن بسازیمش. این تلاش از دوره صفویه آغاز شد و در دوره قاجار با جدیت بیشتری ادامه یافت. این تلاش در دوره پهلوی اوج گرفت. جمهوری اسلامی ایران هم تلاش کرد فی‌مابین این سنت و مدرنیته را بگیرد ولی شبه سنتی باشد و با یک فهم تاریخی نظام سیاسی‌اش را طراحی کند.
♦️به نظر من مشکل در همین‌جاست و تا به سامان نرسد، نه علم و نه پژوهش و نه اقتصاد و حتی اشتغال به جایی نخواهد رسید.
♦️این سؤال را باید پرسید که جامعۀ ما چگونه دارد بازی می‌کند و نهادهای اجتماعی چگونه سامان‌دهی شده‌اند؟
♦️در جامعه ما آنچه در مرکز همه امور از حوزه اندیشه و دین گرفته تا تولید اقتصادی و تولید دانش، قرار دارد، دولت است. متأسفانه با مرکزیت بخشیدن به حوزه سیاست و حوزه دولت، نهادهای دیگر ساحت حاشیه‌ای پیدا کرده‌اند.
♦️مبتنی بر نظریه اجتماعی سه‌پایه‌ایِ دولت، جامعه و خانواده، جامعه امروز ما، در وضعیتی است که دولت و حکومت خود را مرکز قرار داده و سعی کرده همه امور را براساس همین مرکزیت سامان دهد.
♦️جای تأسف آنجاست که همه کسانی که اینجا عمل می‌کنند و سیاست‌ورز هستند و حتی ما که کنش‌گران نظام دانشگاهی هستیم هم به این موضوع باور داریم و براساس آن عمل می‌کنیم.
♦️این‌جاست که حوزه علم یک حوزه تابعی یا پاندولی می‌شود. اگر خیلی ارزش داشته باشد، تابعی از حوزه سیاست است وگرنه، بیرون رانده می‌شود.
♦️این جایگاه پاندولی را نمی‌شود به جای خاصی رساند.
♦️ما به عنوان دانشگاه آمده‌ایم اینجا و از کسی که در نهاد قدرت است می‌خواهیم تکلیف ما را معلوم کند و از او می‌خواهیم بودجه ما را افزایش دهد. ما به او حجیت بیشتر می‌دهیم تا بیشتر برای ما تصمیم بگیرد و راه غلط خود را پی بگیرد، این همان وضعیت پاندولی است.
منتظریم بیشتر پول بدهند تا بیشتر بوروکراسی را در علم توسعه بدهیم.
♦️درستش این است که نظام اداری و دولت باید حوزه علم را از دستور کار خود خارج کند.
♦️تا این اتفاق نیفتد، علم به جایی نمی‌رسد. مشکل پژوهش در ایران این است که پژوهش‌هایی انجام می‌دهیم که به ما گفته می‌شود انجام دهیم.
♦️در حال حاضر، سازمان‌ها و مراکز پژوهشی متعددی در همه حوزه‌های علم داریم که همه هم مهم و بین‌المللی هستند. الی‌ماشا‌الله در قم و تهران پژوهشگاه‌های پنهان و آشکاری با بودجه‌های زیاد داریم.
♦️این سازمان‌ها، نهادها و مراکز پژوهشی تاکنون نتوانسته‌اند مسائل بنیادین کشور را به چالش بکشند و درباره آن بحث کنند.
♦️موضوع این نیست که آدم‌های فرهیخته در کشور وجود نداشته باشند، بلکه امکان فعالیت مفید آنها وجود ندارد.
♦️زیرا آنها تابعی از ساحت بوروکراتیک هستند. به دلیل این تابعیت است که دانشگاه و مرکز پژوهشی نمی‌تواند کار غیر بوروکراتیک صورت دهد.
♦️حالا این وسط هفته پژوهش یک آئین یا ceremony است که در آن مدام از خودمان تجلیل می‌کنیم.
♦️این است که نظام سیاسی می‌شود طراح، پژوهشگر، داور و جایزه‌دهنده، خطای اولی مدام بازتولید می شود و از دل آن خطاهای تازه درمی‌آید.
♦️نظام سیاسی، نظام فنی و نظام رسمی پژوهش در ایران به این نتیجه رسید که دارد راه به خطا می‌رود.
♦️ولی درنهایت چه کردیم؟ گفتیم دیگر خودمان پژوهش نکنیم. مرکز مطالعات و تحقیقات دانشگاه تهران که یک مرکز بزرگ بین‌المللی و تاریخی بود را آمدیم و گفتیم که واگذار می‌کنیم.
♦️یک باند و یک کمربند حاشیه‌ای در نظام پژوهشی ایران ساخته شد که آدم‌ها، بودجه‌ها و مسائلش همچنان دولتی بود.
♦️یعنی پژوهشگرانی که کار پژوهشی کردند باز هم شبیه قبل عمل کردند.
#دکتر_تقی_آزاد_ارمکی
#ساخت‌شناسی_علم_در_ایران
#کارآمدی_پژوهش_های_علوم_انسانی
کانال تلگرامی ساختارهای ایرانی
@Iranianstructures

🌐شفاف؛ با این وضع به جائی نمی‌رسیم/دکتر تقی آزاد ارمکی: یک دلیل عمده اینکه هزینه می‌کنیم و از آن چیزی در نمی‌آید، کارناآزموده بودنِ مردم ماست
🔹استاد جامعه‎شناسی دانشگاه تهران
🔹کارآمدی پژوهش‎های علوم انسانی/1
♦️این همه در این کشور هزینه می‌کنیم که از آن چیزی در نمی‌آید، یک دلیل عمده آن این است که ما مردم کارناآزموده و بی‌مسئولیتی هستیم.
♦️پاسخ دیگری که می‌توان برای آن پیدا کرد این است که نظام سیاسی فاسد است.
♦️به نظر من هردوی این نظرها درست است.
♦️هم دولت و هم نظام اجتماعی ما دچار بدکارکردی هستند و متعهد نیستند.
♦️حوزه آکادمی ما هم متعهد به مسئولیت‌های خود نیست.
♦️علت اساسی آن نحوه چیدمان نظام سیاسی و اجتماعی ما است. ما یک نظامی ساخته‌ایم که از اول غلط طراحی شده است. شبه جامعه غربی و شبه جامعه سنتی است.
♦️خواستیم مثل جهان مدرن بسازیمش. این تلاش از دوره صفویه آغاز شد و در دوره قاجار با جدیت بیشتری ادامه یافت.
♦️این تلاش در دوره پهلوی اوج گرفت.
♦️جمهوری اسلامی ایران هم تلاش کرد شبه سنتی باشد.
♦️به این وضع به جائی نمی‌رسیم، باید تصمیم بگیریم.
کانال تلگرامی ساختارهای ایرانی
@Iranianstructures

🌐 ما در حال دور شدن از جهان تحت سلطۀ آمریکا به جهانی که نه فقط چین که سایر کشورها هم در حال رشد هستند
🔹فرید زکریا: نویسنده و تحلیلگر سیاسی در آمریکا
🔹گفت و گو با یورو نیوز
♦️ما داریم از یک مرحله انتقال بزرگ عبور می کنیم، به این دلیل که یک نظم قدیمی در حال تغییر است. ما بطور همزمان در بسیاری از حوزه‌ها در حال حرکت هستیم.
♦️ما در حال انتقال به سیستمی در آینده هستیم که زنان کاملاً با مردان برابرند.
♦️ما این جهان را به شیوه‌ای فراگیرتر، متنوع‌تر، بسیار نوآورانه و پربارتر خواهیم دید.
♦️دموکراسی آمریکایی در برابر ترامپ دوباره خود را تحکیم بخشیده و پیروز شده است. می دانم که همه چیز بسیار بهم ریخته است و خشم زیادی وجود دارد و تنش‌های زیادی هم داریم.
♦️بسیاری احساس می‌کنند که به شدت با هم اختلاف نظر دارند. چالش این بود که آیا این موضوع در چارچوبی دموکراتیک حل خواهد شد؟ پاسخ مثبت است و ما به جلو می رویم.
#ساخت‌شناسی_نظام_بین‌الملل
متن کامل در:
@Iranianstructures2
کانال تلگرامی ساختارهای ایرانی
@Iranianstructures

🌐 شکاف‌هایِ متراکم در جامعۀ ایران و سه‌گانۀ : انقلابیون، براندازان و ساختارگرایانِ میانه‌‌رو
🔹محمد رهبری
🔹پژوهشگر جامعه شناسیِ سیاسی
🔹با اندکی تلخیص و تصرف
♦️بحران‌هایِ پیاپی سیاسی و اقتصادی که در سال‌های اخیر بر جامعۀ ایران سایه افکنده، تبعات فراوانی را با خود به همراه آورده است. افزایش فشار بر طبقات محروم، کوچک شدن طبقه متوسط، رشد بی‌اعتمادی به نیروها و نهادهای سیاسی و ناامیدیِ مفرط نسبت به بهبود وضع موجود از جمله این تبعات هستند که اقشار مختلفی از مردم را در بر گرفته است.
♦️در نتیجه این وضعیت، می‌توان ادعا کرد که شکاف‌های متراکمی بر جامعه ایران سایه انداخته و به تشدید شکاف‌های قومی، مذهبی، جنسیتی و سنی دامن زده است.
♦️شواهد نشان می‌دهد محتوای شبکه‌های اجتماعی، بستر مناسبی برای مطالعۀ این شکاف‌ها هستند. در یک طرف، حامیان وضع موجود قرار دارند که به اسم دفاع از ارزش‌ها، خود را انقلابی می‌نامند و هر کس را که در این گروه نباشد، طرد می‌کنند.
♦️در طرف دیگر، طرفداران براندازی هستند که به اسم دفاع از آزادی، خواهان تغییر نظام سیاسی بوده و هر آن کس که چنین خواسته‌ای نداشته باشد را مزدور می‌نامند. در واقع هر دو گروه، مخالفان خود را طرد کرده و به رسمیت نمی‌شناسند.
♦️در میان این دو گروه نیز، افرادی هستند که اگرچه از وضع موجود دفاع نمی‌کنند، اما راه حل دیگری را می‌پسندند و راهی میانه را دنبال می‌کنند. این راه حل معمولاً مبتنی بر تغییر و تحولات درون‌ساختاری است.
♦️اگر در محتوای موجود اجتماعی عمیق‌تر شویم، می‌بینیم که نیروهای میانه‌رو، که نهایتاً توان جلوگیری از قطبی شدن فضای سیاسی را دارند، صدای به مراتب ضعیف‌تری نیز دارند.
♦️این امر در وهله اول نتیجه بحران‌های سیاسی و اقتصادی این سال‌هاست که بسیاری را از هرگونه اصلاح ناامید کرده است.
♦️یکی از ویژگی‌های مشترک دو گروه انقلابی و برانداز که در بالا ذکر شدند، ادبیات خشم‌آلود یا تمسخرآمیزِ آنها نسبت به مخالفان است.
♦️پژوهش‌ها نشان می‌دهد ادبیات اخیر به تقویت صدای دوگانه انقلابی- براندازی بخصوص در شبکه‌های اجتماعی، که معمولاً ادبیاتی طردآمیز و خشم‌آلود دارند منجر می‌شود.
♦️یکی از نتایج نامطلوب این فضا ، ترس نیروهای میانه در ابراز نظر است، به این جهت که مورد حمله از طرف این دوگانه قرار می‌گیرند و درون «مارپیچ سکوت» گرفتار می‌شوند و این امر آنها را به عدم موضع‌گیری وا می‌دارد.
♦️از سوی دیگر شبکه‌های اجتماعی فقط از طریق تضعیف نیروهای میانه‌رو، به افزایش دوقطبی در جامعه کمک نمی‌کنند. پدیده اتاق پژواک echo chamber نیز به این امر دامن می‌زند.
♦️اتاق پژواک توصیفی از وضعیتی است که در آن فرد فقط باورها و اطلاعات همسو با عقاید خودش را می‌شنود. گفته می‌شود که در شبکه‌های اجتماعی، این پدیده بسیار رواج دارد چرا که افراد اکثراً کسانی را دنبال می‌کنند که با عقایدشان همسو هستند و به همین خاطر درون یک چرخه بسته مدام، محتوایی را می‌شنوند که با عقایدشان همراستاست.
♦️به همین جهت درون شبکه‌های اجتماعی، عمدتاً افراد در جریان دیدگاه‌های مخالف قرار نمی‌گیرند و این تصور برایشان پیش می‌آید که اکثریت، عقاید خودشان را داشته و در نتیجه کمتر پذیرای عقاید مخالف خود هستند.
♦️ایوان دیلکو از پژوهشگران مرتبط با این حوزه در مقاله‌ای توضیح داده است که ما خودمان را کمتر در معرض اطلاعاتی قرار می‌دهیم که برایمان چالش برانگیزند و این‌گونه بر عقایدمان تعصب بیشتری پیدا می‌کنیم.
#محمد_رهبری
#ساخت‌شناسی_جامعه_ایران
#حامیان_وضع_موجود
#طرفداران_براندازی
#میانه‌روها_با_ادبیات_تغییر_و_تحولات_درون‌ساختاری
کانال تلگرامی ساختارهای ایرانی
@Iranianstructures

🌐 شکاف‌هایِ متراکم در جامعۀ ایران و سه‌گانۀ : انقلابیون، براندازان و ساختارگرایانِ میانه‌‌رو که صدایِ ضعیف‌تری دارند
🔹محمد رهبری
🔹پژوهشگر جامعه شناسیِ سیاسی
♦️بحران‌هایِ پیاپی سیاسی و اقتصادی که بر جامعۀ ایران سایه افکنده، شکاف‌های متراکمی بر آن تحمیل نموده است.
♦️در یک طرف، حامیان وضع موجود قرار دارند که به اسم دفاع از ارزش‌ها، خود را انقلابی می‌نامند و هر کس، غیر خود را طرد می‌کنند.
♦️در طرف دیگر، طرفداران براندازی هستند که به اسم دفاع از آزادی، خواهان تغییر نظام سیاسی بوده و سوی دیگر را مزدور می‌نامند.
♦️دو گروه، مخالفان خود را طرد کرده و به رسمیت نمی‌شناسند.
♦️در میان این دو گروه نیز، افرادی هستند که اگرچه از وضع موجود دفاع نمی‌کنند، اما راه حلِ دیگری را می‌پسندند و راهی میانه را دنبال می‌کنند.
♦️این راه حل معمولاً مبتنی بر تغییر و تحولات درون‌ساختاری است.
♦️این گروه که نهایتاً توان جلوگیری از قطبی شدن فضای سیاسی را دارند، صدای به مراتب ضعیف‌تری نیز دارند.
#حامیان_وضع_موجود
#طرفداران_براندازی
#میانه‌روها_با_ادبیات_تغییر_و_تحولات_درون‌ساختاری
کانال تلگرامی ساختارهای ایرانی
@Iranianstructures

🌐 توئیترهای ساختاری: قدرتِ کنونی آمریکا از دلِ عبور، از متنِ یک بحرانِ تاریخی و مبتنی بر "همبستگی ملی و انسجام اجتماعی" تثبیت شده است
🔹 دکتر ابراهیم فیاض: دانشیار دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران
@fayaz_ir
♦️ بعد از بحران امنیتی، اقتصادی و اجتماعی مک‌کارتیسم در آمریکا،
♦️رئیس جمهور آیزنهاور
♦️توانست از طریق همبستگیِ نژادی و قومی،
♦️انسجام اجتماعی،
♦️عملگرایی و تفاهم عمومی،
♦️قدرت آمریکا را در نظام بین الملل تثبیت کند.
#اابراهیم_فیاض
#دانشیار_دانشکده_علوم_اجتماعی
#قدرت_آمریکا
#عبور_از_بحران
#انسجام_اجتماعی
کانال تلگرامی ساختارهای ایرانی
@Iranianstructures

🌐 آمریکا، کشورِ ساختارها و رئیس‌جمهورِ چهل‌ و پنجم
🔹سرمقالۀ کانال
🔹یونس احمدی: دکترای دین‌پژوهی دانشگاه ادیان
♦️اینکه انسان اکنون در چه مرحله‌ای از حیات خود قرار دارد، شاید نتوان قضاوت و یا پیش‌بینیِ دقیقی به عمل آورد. شاید وقتی آیندگان در مورد ما رأی خواهند داد، جواب این پرسش را نیز در متونِ خود بگنجانند.
♦️همچنین در پاسخ به این سؤال که میزان دسترسیِ ما به واقعیت و آگاهی چگونه است و آیا ما در عصرِ روشنی و یا تاریکی هستیم، هم در پرسش‌های نسل‌های آینده به پاسخِ قاطع‌تر و نظام‌مند‌تری می‌رسد.
♦️برای اینکه تصاویرِ قابل لمس‌تری از این موضوع در جهت مقایسه در ذهن داشته باشیم، به بازیگرانِ عصری که بعدها قرون وسطا و یا سده‌های تاریکی نامیده شده‌اند مراجعه کنیم و به این سؤال پاسخ دهیم که آیا آنها با این‌گونه تصوری از حیات و عصرِ خود زیسته‌اند. این نکته ساده را هم در این سیر مفاهیم، باید به ذهن سنجاق کرد که داستانِ مسحوری و مفتونیِ انسان نسبت به اندیشه‌هایش تاریخی سرتاسری دارد.
♦️آنچه که در فلسفۀ شناخت مکشوف است، این است که بیشتر مفاهیمی که به نوعی در معرض ذهنِ انسانی قوام یافته‌اند، لغزنده‌اند و ما گاهی کمتر می‌توانیم با آنها اظهار همدلی کنیم بلکه باید معمولاً کوتاه بیائیم.
♦️داده‌هایِ ثابتِ ما به گونه‌ای باورنکردنی در معرضِ بی‌ثباتی‌اند و ما می‌دانیم، روزگاری برای بسیاری از جهت‌گیری‌های کنونی مورد نقد، خطاب و شاید استهزاء قرار خواهیم گرفت. با این مبنا کسی نمی‌تواند این گواهی را بدهد که ما از نسل‌هایِ کودکی بشر فاصله گرفته‌ایم.
♦️در مسیری که تاکنون طی کرده‌ایم، بسیاری از مفاهیم، علاوه بر اینکه در معرض ضعف‌های مفرط و فاقد منطقِ قوی هستند، بلکه برای ما به عنوان، نوعِ بشر پر هزینه تمام شده‌اند.
♦️در این شرایط شاید توافق بر قرارداد‌ها و التزامِ مشروط به آنها در میان افراد و جوامع، حول محورِ تعلق خاطر به ایدۀ خودبنیادی و عقلانیتِ کم‌هزینه آغاز و مفری برای نوع انسانی، در رستای پرهیز از مطلق‌انگاری‌هایِ ویرانگر باشد.
♦️چه کسی می‌تواند منکر این باشد که شاید برای این مسأله راهِ بهتر، این باشد که دل سپردن‌هایِ تاریخی به ماوراءِ خود ما را به عقوبتِ پیام‌های سخت و پرهزینه دچار کرده است و شاید نگرش مطلوبتر این باشد که اگر از ما خواسته شده است در جای دیگری نباشیم، بهتر است همین‌جا و با علقۀ همین‌جائی زندگی کنیم. سرکه اگر نقد باشد از حلوائی که نسیه است گواراتر است.
♦️مفهوم‌ها را ما نمی‌سازیم، و چون نمی سازیم به خوبی نمی شناسیم، اما می‌توانیم بر سر آنها به توافق برسیم و پس از "ساخت و پرداخت" برای جاری ساختنِ آنها در رگ‌هایِ زندگی نهادهائی بسازیم. مفاهیم فی‌نفسه انتزاعی و شاید دست و پا بسته‌اند، این نهادها و ساختارها هستند که آنها را جاری می‌سازند.
♦️هرچند قدری از منظور سخن دور می‌شویم، اما ذکر این نکته ضروری است که شواهد نشان می دهد، هر فردی با هر محتوای ذهنی از آنجا که فرد و واحد است به سمت گِرد‌ شدن و تجمع قدرت و هر ساختاری به سمت مانائی و تجمیع قدرت در حرکت است، مگر آنکه تمایلِ فردی در دل ساختار، دیکتاتور‌زدائی شود و ساختارها همدیگر را کنترل کنند. کنترلِ ساختار با ساختار مانع از افتادن ما در دام ساختار‌های تمرکزگرا می‌شود.
♦️به نظر می‌رسد آمریکای امروز یکی از نمونه‌هایِ انسانی برایِ بازی اخیر است. جایی که مفاهیم در دل ساختارها جاری می‌شوند و ساختارها به مفاهیم امکان وقوع می‌دهند. این بازیِ پر هزینه تا کنون جوابی قابل ارزیابی داده است.
♦️بازیِ آمریکائی، مفهوم برای ساختار و ساختار برای مفهوم است. این راه و رسمِ عمدتاً فلسفی، دیالکتیکی است که از نظر پدرانِ بنیانگذار، باید همیشه برقرار باشد و تاکنون جایگزینِ مناسبی برای آن پیدا نشده است.
♦️وقتی رئیس‌جمهورِ چهل ‌و ‌پنجم، این بازی را به هم زد، مردود شمرد و یا نسبت به آن نافرمانی کرد، ساختار در رفتاری قابل فهم راه را بر او بست و فرصت را از او گرفت. دردناک بود اما در تقابل و تعارضِ مفهوم و ساختار، ساختار ارزشمندتر است و این قراردادِ جمهور و میراث بشر است.
♦️به این ترتیب دموکراسی با تمامیِ مفاهیم و ساختارهایش خود را از یک بازی ظاهراً نه‌چندان‌سخت، عملگرایانه، به عنوان پیروز بیرون کشید.
♦️از زاویه‌ای که اکنون ما و در این یادداشت داریم، آمریکا محصولِ فلسفه، ماحصلِ دین و قلمروِ علم است. محل تعاطی و تعالیِ فکر انسانی است، با آنچه تاکنون در چنته دارد. اتفاقات اخیر نشان داد نباید تنها روی ساخت وساز داده های کارآمد حساب باز کرد بلکه باید مواظب رابطه میان مفاهیم و ساختارها هم بود. مواظب دموکراسی هم بود، این کار نخبگان است.
#دکتر_یونس_احمدی
#آمریکا_کشور_ساختارها
کانال تلگرامی ساختارهای ایرانی
@Iranianstructures

🌐 توئیترهای ساختاری: سیلیِ مجلسی‌ها؛ پیش درآمدی بر شکل‌گیری بناپارتیسم و دولت نظامیان/ عمران و آبادانی با مشت آهنین
🔹مهدی نصیری مدیرمسؤول سابق کیهان
@Mnasiri1342
♦️ سیلی به سرباز وطن توسط نماینده مجلس انقلابی محصول نظارت استصوابی
♦️ را می توان
♦️ پیش درآمدی بر شکل گیری بناپارتیسم و دولت نظامیان
♦️ دانست
♦️ که قرار است با مشت آهنین مشکلات معیشتی جامعه را حل کند و عمران و آبادانی بیاورد.
#مهدی_نصیری
#مدیر_مسؤول_سابق_کیهان
#دولت_نظامیان
#مشت_آهنین
کانال تلگرامی ساختارهای ایرانی
@Iranianstructures

🌐 ساختارِ سیاسیِ ما صادق نیست، دروغ یکی از سکه‌های رایجِ این مملکت توسط صاحبان قدرت است
🔹 دکتر عماد افروغ: جامعه شناس و استاد دانشگاه
🔹 شبکه چهار: برنامه زاویه
کانال تلگرامی ساختارهای ایرانی
@Iranianstructures