🔺صوت چهارمین نشست مطالعات فناوری موسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی به دبیری محمدحسین بادامچی با حضور عطا حشمتی با موضوع رساله کارشناسی ارشد او در دانشگاه بریتیش کلمبیا با موضوع «انقلاب فرهنگی و تکنوساینس اسلامی» ، هشت دی ۱۴۰۰

🔺اندیشکده؛ نهال نوپایی که مصادره شد

📍طبق آمار سالنامه ۱۴۰۰ جامعه اندیشکده‌ها، اندیشکده مهاجر با کمتر از ده پژوهشگر در دوره دوساله مدیریت من با ۱۲ پروژه در رتبه ششم از نظر تعداد پژوهشهای معتبر در میان ۶۳ اندیشکده کشور دست یافته است که سه تا از این پروژه‌ها به مرحله نیمه نهایی اولین جایزه ملّی سیاستگذاری نیز راه یافت.
این مسأله وقتی روشن‌تر می‌شود که نگاهی به اسامی دیگر اندیشکده‌های قبل و بعد از مهاجر در لیست فوق بیندازیم که یا مثل «مرکز پژوهشهای مجلس و مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری و پژوهشکده مطالعات فناوری و …» یک نهاد رسمی حکومتی با میلیاردها تومن بودجه و ده‌ها کارمند حقوق‌بگیر رسمی هستند، یا مانند «موسسه تامین اجتماعی و بیمه ‌و اندیشکده تعاون و انرژی و…» مراکز رسمی مستقیما وابسته به سازمانهای دولتی هستند و یا همچون «اندیشکده آرا و مدرسه حکمرانی شهید بهشتی و حکمت و برهان و امثالهم» اندیشکده‌های ایجادشده توسط نهادهای نظامی.
نگاهی به فهرست اسامی فوق و بحران مالی و حقوقی و سیاسی بقای اندیشکده‌های مستقل، تنها نشان از شکست نهاد اندیشکده در موج قلع و قمع حکومتی و به ابتذال کشیده شدن این نهاد نوپا دارد

🔺مستقل از جنجالهای ایدئولوژیک، این تصویر از حیث جامعه‌شناختی و اقتصاد سیاسی اهمیت بسیاری دارد. مساله اساسی به مشکل مفهوم «طبقه» در جامعه‌شناسی و رتوریک ایرانی مربوط است. سالها ذهنیت نخبگانی و آکادمیک در ایران متأثر از ادبیات چپ خام حزب توده‌ای اسلامیسم را ایدئولوژی سنتی طبقات پایین و توده‌ها در برابر مدرنیسم طبقات بالا تلقی می‌کرد. در دستگاه فاهمه دهه شصتی انقلابیون نشسته بر کرسی قدرت خود را طبقه‌ای الوهی فوق طبقات زمینی تصور می‌کردند که پشت فرمان ماشین دولت با کوفتن طبقه سرمایه‌دار و نخبگان رژیم سابق «بی‌طبقه‌سازی» جامعه را دنبال می‌کردند. چند دهه بعد طرح بحث «اشرافیت چهاردرصدی» سردار قالیباف در مناظره‌های تلویزیونی همچنان بر همان دیدگاه مبتنی بود و چپهای بی‌خطری مثل مجید حسینی نیز در ادامه راه وحید جلیلی و شهریار زرشناس سالها همین تصویر را تبلیغ کرد. در واقع آنچه بقای این تلقی انحرافی از ساخت طبقاتی ایران را موجب می‌شد تداوم «کارگزاران» در قدرت بود که امسال به پایان رسید. اکنون با این عکس ذهنیت معیوب ایرانی درباره نحوه رابطه میان آیفون پرومکس سیزده، چادر و چفیه پس از ۴۳ سال به جای درست خود بازگشته است.

🔺 پنجمین نشست تخصصی معرفی آثار اخیر مطالعات فناوری در ایران به دبیری محمدحسین بادامچی با حضور آقای دکتر رضا صمیم و گفتگو درباره کتاب «مطالعات اجتماعی فناوری؛ تأملاتی نظری و میان‌رشته‌ای». چهارشنبه ۲۹ دیماه ۱۴۰۰ از ساعت ۱۳ تا ۱۵ در فضای اسکای‌روم مؤسسه به آدرس b2n.ir/iscs

#کارزار

🔰 اعتراض جمعی از اساتید دانشگاه به قطع همکاری با دو استاد دانشگاه شهید بهشتی و شریف

به نام حق

جناب آقای دکتر محمدعلی زلفی‌گل
وزیر محترم علوم، تحقیقات و فناوری

متأسفانه مطلع شدیم که دو دانشگاه بزرگ کشور، دانشگاه شهید بهشتی و دانشگاه صنعتی شریف، همکاری خود را با دو تن از استادان برجسته، دکتر محمد فاضلی از گروه جامعه‌شناسی و دکتر آرش اباذری از گروه فلسفه علم، قطع کرده‌اند. اگر این قطع همکاری‌ها به دلایلی علمی و دانشگاهی، از قبیل فقدان شایستگی در تدریس، پژوهش و ادای وظایف آکادمیک، بود، جای اعتراض نداشت، اما تا آنجا که می‌دانیم و همکاران دانشگاهی این اساتید تایید می‌کنند، قطع همکاری‌ها بر اساس چنین دلایلی نبوده است. نیز تا آنجا که می‌دانیم، سابقه‌ کاری و تدریس و پژوهش این دو استاد جوان روشن و درخور افتخار است: یکی استاد جوان جامعه‌شناسی است که در سیاست‌گذاری و عرصه عمومی نیز حضور موثر دارد و دیگری استاد جوان فلسفه است که صلاحیت حرفه‌ای خود را با انتشار آثارش در مهم‌ترین مراجع نشر اندیشه‌ فلسفی در جهان نشان داده است. همچنین، تا آنجا که می‌دانیم دانشجویان از شیوه و محتوای تدریس این دو استاد رضایت داشته‌اند و دارند.
پرسش اساسی ما، جمعی از اعضای جامعه دانشگاهی و اهل فرهنگ کشور، این است که در شرایطی که بلندپایه‌ترین مقام‌های سیاسی کشور از ایرانیان خارج از کشور دعوت می‌کنند به میهن خود بازگردند و نیز مصرانه از نخبگان می‌خواهند آنان را در برنامه‌ریزی و اداره بهینه امور یاری کنند، چنین اقداماتی در عمل به چه نتایجی می‌تواند منجر شود؟ آیا این تصمیمات موجب ناامیدی از امکان فعالیت علمی آزاد و مستقل نخواهد شد؟ آیا رواست دو دانشگاه مادر در پایتخت کشور بی‌پروا دست تطاول بر سرمایه انسانی خود بگشایند و افقی تیره پیش روی نسل آینده دانشگاهی بگشایند و سخن آنانی را که چیزی جز تیرگی در فضای فکری و فرهنگی کشور نمی‌یابند تقویت کنند؟ آیا به‌راستی ثبات داخلی و جذب حداکثری نخبگان مقتضی چنین اقداماتی است؟
ما، جمعی از اعضای جامعه دانشگاهی و اهل فرهنگ، به قطع همکاری دانشگاهی با این دو استاد معترض‌ایم و خواستار آنیم که دانشگاه‌های مربوط و وزارت علوم، ضمن بازنگری در این تصمیمات، مانع مداخله افراد و نهادهای خارج از دانشگاه در امور دانشگاهی شوند.

نویسندگان(به ترتیب حروف الفبا):
ابراهیم آزادگان، محسن آزموده، سیدمحمدرضا ابن‌الرسول، شهلا اسلامی، موسی اکرمی، کیوان الستی، حسن امیری‌آرا، کاوه بهبهانی، بهمن پازوکی، محمدرضا پویافر، سمیه توحیدلو، حمیدرضا جلایی‌پور، غزاله حجتی، مالک حسینی، هادی خانیکی، امیرحسین خداپرست، اسماعیل خلیلی، محمد راغب، گودر رشتیانی، مسعود زمانی، مسعود زنجانی، سیامک زندرضوی، سیدحسین سراج‌زاده، مهدی سلیمانیه، احمد شکرچی، حسین شیخ‌رضایی، هادی صمدی، بابک عباسی، مسعود علیا، مقصود فراستخواه، اسدالله فلاحی، امیراحسان کرباسی‌زاده، امیر مازیار، زهرا مبلغ، محمود مروارید، حسین معصومی همدانی، محمود مقدسی، سیدحسین موسویان، سیدنصرالله موسویان، مصطفی مهرآیین، مهدی ناجی، امیر ناظمی، محمد یزدانی‌نسب، سیدمحمود یوسف‌ثانی

————————
🔴🔴🔴 برای حمایت از این کارزار و امضا به لینک زیر مراجعه کنید:
https://www.karzar.net/fazeli-abazari

————————
🆔: @philsharif

فایل صوتی شانزدهمین نشست گروه مطالعات علم و فناوری، چهارشنبه 29 دی ماه 1400
گفت و گو درباره کتاب «مطالعات اجتماعی فناوری؛ تأملاتی نظری و میان‌رشته‌ای»
با حضور دکتر رضا صمیم (نویسنده) و دکتر محمد‌حسین بادامچی

🔺 ششمین نشست تخصصی معرفی آثار اخیر مطالعات فناوری در ایران به دبیری محمدحسین بادامچی با حضور آقای دکتر بابک رحیمی دانشیار ارتباطات، فرهنگ و مذهب دانشگاه یو سی سن‌دیگو با عنوان «آینده‌گرایی، ملاحظاتی درباره تخیلات تکنولوژیک»
چهارشنبه ۶ بهمن‌ماه ۱۴۰۰ از ساعت ۹:۳۰ تا ۱۱:۳۰ در صفحه اسکای‌روم مؤسسه https://b2n.ir/iscs

فایل صوتی هفدهمین نشست گروه مطالعات علم و فناوری، چهارشنبه 6 بهمن ماه 1400
سخنرانی دکتر بابک رحیمی، دانشیار ارتباطات، فرهنگ و مذهب دانشگاه یو سی سن‌دیگو با عنوان «آینده‌گرایی، ملاحظاتی درباره تخیلات تکنولوژیک»
با حضور دکتر محمد‌حسین بادامچی

ارائه محمدحسین بادامچی با عنوان «الهیات اجتماعی و ضرورت چرخش عملی: بحثی روش‌شناختی» در نشست الهیات نوین اجتماعی با حضور استاد دکتر محمدتقی سبحانی؛ دفتر تبلیغات اسلامی قم؛ ده بهمن ۱۴۰۰
📍بخش اول

ارائه محمدحسین بادامچی با عنوان «الهیات اجتماعی و ضرورت چرخش عملی: بحثی روش‌شناختی» در نشست الهیات نوین اجتماعی با حضور استاد دکتر محمدتقی سبحانی؛ دفتر تبلیغات اسلامی قم؛ ده بهمن ۱۴۰۰
📍بخش دوم

در #فروغ هفدهم خواهید خواند:

📄 بنیــاد مفقود زنانه روشنفکری و تجدد در ایران
🖊 محمدحسین بادامچی

📄قاعدگی مردان، افسانه یا واقعیت؟
🖊شهرزاد شکری

📄زنان؛ نقطه عطف تحول دینداری
🖊علی اشرف فتحی

📄بحران مردانگی
🖊سروش افخمی

📄تحمیل کلیشه‌های زیبایی بر زنان و مردان
🖊فاطمه توکلی

📄طناب دار مردسالاری بر گردن مردان
🖊 پرستو فرخی

📄سکسیسم در تکنولوژی
🖊محسن حسینی

📑مردان و فمینیسم
🖊شراره دل‌آرام

📄بازی بی‌برنده
🖊سوگند شایان‌فرد

📄سنت مردانه
🖊آنیتا ابراهیمی

📄چرا بیشترین میزان جرم و اعتیاد مربوط به مردان است؟
🖊حمیرا نوری

📄خشونت فارغ از جنسیت
🖊طناز احمدزاده

📄بررسی جایگاه و نقش زنان در انقلاب مشروطه
🖊فرحناز باغانی

📄رابطه‌ی زبان با جنسیت
🖊 محمدمسعود کیایی

📄روز جهانی مرد
🖊 شبنم سیاره

📄جنبش حقوق مردان
🖊ملینا سلطانی

📄اعدام یا صرف‌نظر از شکایت (مصاحبه با شیما قوشه)
🖊مشکات سهیلی
🖊کیانوش بابایان

📄محبوس در برقع
🖊سبا افقه

@Forough_SUT
@anjomanSUT

🔺پیشنهاد کتاب برای نمایشگاه کتاب

این دو کتاب را باید با هم خواند: کتاب نورث و همکارانش را بخاطر توصیف درخشانش از مفهوم «حکومت طبیعی» و نشان دادن این گزاره بنیادین که «هرآنچه از منظری عدالتخواهانه ‌و مدنی فساد نامیده می‌شود، کارآمدترین و اصلی‌ترین بخش‌های عملکرد یک سیستم رانتی و دسترسی محدود است که در زیربنای آن توسط نیروهای امنیتی و نظامی به شیوه‌ای حامی‌پرورانه اداره می‌شود» و کتاب عجم‌اوغلو و رابینسون بخاطر راهبرد مبارزه دموکراتیکی که برای خروج از این سیاهچاله تاریخی ارائه می‌دهند.

در واقع کتاب نورث علی‌رغم توصیف درخشان وضعیت به جهت راهبردی به شدت محافظه‌کارانه، نخبگانی، قانون‌زده و دولت‌گراست و این ضعف راهبردی را در عوض عجم‌اوغلو (بویژه در کتاب مکمل راه باریک آزادی) به خوبی جبران می‌کند و نشان می‌دهد که «بدون توازن قدرت در عمل هرگز طبقه حاکم حاضر به کنار گذاشتن امتیازات انحصاری خود نیست و دقیقا بخاطر همین ضعف قدرت اجتماعی و مدنی و تداوم وابستگی به بزرگان پدرسالار است که انقلاب‌ها در حکومت طبیعی به تکرار و حتی تقویت چرخه شوم الیگارشی منجر می‌شوند»

🔺تداوم برنامه‌ریزی و حکمرانی منهای مردم در مدل توسعه آمرانه در ایران معاصر؛ به بهانه پروژه جامعه‌شناسی سفرهای استانی رییس جمهور در مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری؛ ۱۳ بهمن ۱۴۰۰

🔺میزگرد بررسی رابطه نهاد علم و حکمرانی با حضور

دکتر سعید نریمان
مهندس مهدی خراتیان
دکتر محمدحسین بادامچی

چهارشنبه ۲۰ بهمن ۱۴۰۰ ساعت ۱۶ در محل خانه اندیشه‌ورزان ایران/ به همت مرکز فرهنگ سدید

📽امشب و در دهمین قسمت [نقد] به میزبانی محمد رضوانی‌پور در خانه اندیشه ورزان همراه دکتر میلاد دخانچی، دکتر محمدحسین بادامچی، دکتر تینا امین و جواد موگویی به نقد و بررسی #ضد و #خائن_کشی به ترتیب ساخته #امیر_عباس_ربیعی و #مسعود_کیمیایی خواهیم پرداخت،این برنامه را از دست ندهید!!

🔴این برنامه به شکل #حضوری در #خانه_اندیشه_ورزان برگزار شده و به شکل #مجازی در صفحه اینستاگرام مدرسه براکت جیوگی و اپلیکشن‌های همراه اول (روبیکا و ای گپ) قابل دسترسی خواهد بود.

🔻حضور در این جلسه برای عموم آزاد و رایگان است و محفلی جذاب برای اهالی سینما دوست خواهد بود.

ساعت ۲۱:۳۰ منتظرمون باشید✌🏻

#فیلم #جشنواره_فجر #فجر_۱۴۰۰ #براکت_جیوگی

💢مناظره جنجالی دخانچی،موگویی و بادامچی!

⁉️فیلمی که از نظر دخانچی بهترین فیلم این جشنواره است!

برای دیدن این اپیزود از براکت نقد کلیک کنید.

صداقت یا حقیقت؟

🔴در عالم دین و اندیشه و سیاست چالشی همیشگی بر سر این است که «فلانی درست می‌گوید» و «آن یکی راست نمی‌گوید» و «حق با فلانی است»... اما عجیب که تفاوت بنیادینی که عقل سلیم مردمان عادی از این واژگان برداشت می‌کنند و آنچه نخبگان و اهالی علم و اندیشه دانشگاهی و حوزوی و روشنفکران از آن می‌فهمند تا کنون کمتر مورد بررسی و واکاوی قرار گرفته است.

🔴در واقع مسأله اینجاست که به محض اینکه پرسش از «راستی و درستی و صدق» فکر و عملی به میان می‌آید، اهل نظر در یک ترفند پنهان و زیرکانه بحث را از «قلمرو عمل» به «قلمرو نظر» جابه جا کرده بحث از صدق را که بحثی عملی و همه فهم است به بحث از «حقیقت» که بحثی نظری و آریستوکراتیک است منتقل می‌کنند. اینچنین می‌شود که در قرنها الهیات و فلسفه سیاسی اسکولاستیک و اخیراً ایدئولوژیک ما خروار خروار بحث متافیزیکی و معرفت‌شناختی درباره «گزاره صادق و کاذب» و «ظن و یقین» هست ولی درباره «راستگویی و دروغگویی» هیچ نیست.

🔴مسأله فراتر از این اینجاست که اگر نیک بنگریم صداقت در گفتمان حقیقت جایی ندارد، چرا «حقیقت» فی نفسه چنان ارزشی دارد که در قاموس آن «صداقت» رنگ می‌بازد و بالاتر آنکه برای «صیانت از حقیقت» در بسیاری اوقات «کذب و بی‌صداقتی» مباح و حتی مستحب و واجب شمرده می‌شود. حتی چالش «حقیقت‌گرایی و حقیقت‌اندیشی» با فضیلت اخلاقی و سیاسی در جایی بسیار عمیقتر پنهان شده، آنجا که «حقیقت» خشونت را مجاز و مشروع و حتی واجب می‌کند و حتی با بازی با کلمه «حق» و انتقال آن از حوزه حقوق به معرفت‌شناسی، حقیقت را معیار «حقوق آدمی» یا به تعبیر بهتر «انسان شمردن آدمیان» قرار می‌دهد و جان بیرون‌ماندگان و محذوفان و مطرودان «قلمرو حقیقت» را بی‌ارزش، و حیات و ممات آنها را مرهون منت و صدقه‌ی اقلیت نجبا و اشراف اهل حق می‌پندارد.

♦️اما صداقت (که گمان می‌کنم در یک سوء تفاهم اساسی بسیاری از آیات قرآن درباره آن و نه درباره حقیقت است) نه صفت گزاره‌های ذهنی، که ملکه خلق و قلب و عمل آدمی است. در صداقت مسأله مسأله صدق و کذب گزاره ها و تطابق آنها با ذات استعلایی نیست، مسأله «روراستی» و نبود کژی در قلب است. همان چیزی که در پیامبران بزرگ و امامان و مصلحان هرجنبده‌ای از انسانهای له شده زیر پای اشراف اهل حق را شیفته خود می‌کرد و نفس وجود آن در قلب یک شهروند، بزرگترین چالش امنیت ملی برای رژیمهای حقیقت محسوب می‌شد تا هرآنچه دارند هزینه کنند تا «صداقت» از گوشه گوشه های چنین جامعه‌ای ریشه‌کن شود. اینجاست که آشکار می‌شود نام «علی» چه رمزی است که قرنها در این دیار دوام آورده و «صادق مردمان این دیار ایران‌نام» چه بزرگ‌مردان و زنانی هستند...


مطلب مرتبط:
📍حقیقت، آزادگی و زنانگی
📍درباره چرخش عملی در روش‌شناسی علوم اجتماعی ایرانی
📍درباره ضرورت چرخش عملی در الهیات

🔺برنامه همایش فرهنگ و دانشگاه / دوشنبه تا چهارشنبه دوم تا چهارم اسفند/ موسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی b2n.ir/Iscs

🔺در پنل روز سه‌شنبه ساعت ۱۵ تا ۱۷ این همایش مقاله‌ای با این عنوان را ارائه خواهم کرد:

📍تغییر قرارداد اجتماعی دانشگاه ایرانی از علمی-فرهنگی به فناوری-اقتصادی در دهه نود شمسی و ضرورت تغییر استراتژی در نهادهای فرهنگی

🔺چکیده مقاله شفاهی: دانشگاه ایرانی در دهه هفتاد و هشتاد شمسی بیش از هرچیز چه از سوی دانشجویان و خانواده هایشان، چه از سوی اساتید و کارکنان دانشگاه و چه از سوی مسئولان و سیاستگذاران آن، نهادی علمی-فرهنگی شمرده می شد که آموزش، پژوهش و فرهنگ، کلاس و مقاله و کانونهای فعال دانشجویی سه رکن اصلی و ارزشمند آن تلقی می شدند، اما همانطور که گزارش آنکتاد (2016) و یونسکو (2021) از تحولات دانشگاه ایرانی بیان می کند این تصویر در ده سال اخیر به کلی دستخوش تغییر شده است و اینک ارزشهای نوین فناوری، نوآوری، کسب و کار، اقتصاد دانش بنیان، استارت آپ، بازار و ارزش افزوده اقتصادی به ارزشهای پیشروی دانشگاه های برتر و مراکز بالادستی سیاستگذاری علم و تکنولوژی کشور تبدیل شده است. پرسش اینجاست که آیا دیدگاه سنتی جداانگاری فرهنگ از علم و تکنولوژی می تواند در شرایط کنونی نیز ادامه یابد؟ در این مقاله شفاهی می کوشم که استراتژی فرهنگی نوینی تحت عنوان «سیاستگذاری فرهنگی-اجتماعی تکنوساینس» پیشنهاد کنم که باید در تمایز از رویکردهای علوم انسانی و مهندسی و مدیریت و سیاستگذاری گذشته، بر پایه مطالعات اجتماعی و فرهنگی تکنولوژی و نوآوری استوار شود.

🔺صوت مقاله شفاهی «تغییر قرارداد اجتماعی دانشگاه ایرانی از علمی-فرهنگی به فناوری-اقتصادی در دهه نود شمسی و ضرورت تغییر استراتژی در نهادهای فرهنگی»/ ارائه شده در همایش فرهنگ و دانشگاه / سوم اسفند ۱۴۰۰/ موسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی

📍لینک چکیده و پاورپوینت ارائه

🔺درباره بنیانهای نظری بلوک شرق جدید

📍برای شناخت روسیه پوتین و البته موقعیت خودمان پس از چرخش جمهوری دوم به شرق خواندن کتاب «تئوری چهارم سیاست» نوشته الکساندر دوگین (۲۰۰۹) که در سال‌های اخیر بعنوان سخنران مراسم ۲۲ بهمن به ایران دعوت می‌شود لازم است. در صفحه ۱۷۵ این کتاب بر پایه نظریه نازیستی فضاهای بزرگ رایش، ضرورت حرکت روسیه به سمت اوکراین مطرح شده است:

🔖 اشمیت جهانی را می دید که از "امپراتوري ها"، "فضاهاي بزرگ"، "رایش ها" تشکیل شده است. با
کاربرد دیدگاه هاي او در عصر معاصر، به خوبی می توان در آینده "امپراتوري" آتلانتیکی (با ایالات متحده در
مرکز آن)، "امپراتوري" آسیایی (با فرماندهی چین پس از جنگ جهانی دوم)، "امپراتوري" اروپایی (مطابق با اندیشه هاي اشمیت)، و بالاخره، "امپراتوري" اورآسیایی را از یکدیگر مجزا کرد. اشمیت خود را به عنوان ناظر امپراتوري اروپایی می دید...
اورآسیایی ها اساس جهان بینی مشابهی را طراحی کردند. آن ها فقط از روسیه به جهان می نگریستند. روسیه به تازگی بخش هاي بزرگی از "فضاي بزرگ" خود
را از دست داده است، اما بتدریج در سمت اروپایی حرکت می کند که ابتکارات همگرایی گویاي این امر است.