⭕️ بیانیه انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شریف در محکومیت حمله مامورین امنیتی به دانشگاه شریف


⚫️  إِنَّا لِلَّٰهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ
ما فاتحه‌ی این دانشگاه را خواندیم، ما فاتحه این وزارت علوم را خواندیم، ما فاتحه این دولت را خواندیم.

و اما بعد.

🔹یک‌شنبه دهم مهرماه روز خونین دانشگاه بود، روزی که به حقیقت در کنار 18 تیر 78 و 25 خرداد 88 لکه ننگین دیگری بر کارنامه حاکمیت در برخورد با دانشجویان معترض خواهدبود. دانشجویانی که در پی خلف وعده رئیس دانشگاه مبنی بر آزادی تمام دانشجویان زندانی شریف که در هفته گذشته بازداشت شده بودند، برای دومین روز متوالی تحصن کرده بودند و از حق خود برای اعتراض استفاده کردند، به ناگاه با شبیخون مامورین امنیتی و چماقداران لباس شخصی مواجه شدند، مامورینی که در اقدامی شگرف، دست به محاصره دانشگاه زده و با انواع سلاح‌ها به دانشجویان و اساتید دانشگاه حمله‌ور شدند. این محاصره و حملات برای ساعت‌ها ادامه داشت، تعداد زیادی از دوستان ما به ناحق زخمی و بازداشت شدند. بنا بر گزارشاتی که به دست انجمن رسیده شمار بازداشتی‌های امشب بیش از سی نفر بوده‌است. بسیاری از جراحت‌های این حادثه قابل جبران نخواهدبود و برای همیشه با دانشجویان این سرزمین باقی خواهد ماند.

🔸گرچه دل هر انسان آزاده‌ای با دیدن آن‌چه بر دانشجویان این سرزمین رفت، خون و چشمان هر انسان بینایی، تر خواهدشد اما در پس این خشونت عریان، به نظر می‌رسد سناریویی از پیش طراحی شده برای خفه‌کردن صدای دانشجویان معترض وجود داشته و دانشگاه شریف قرار بوده است محل عبرت بقیه دانشگاه‌های کشور و البته عقده‌گشایی‌های اقلیتی تندرو شود. بر اساس فیلم‌ها و مستندات رسیده به انجمن اسلامی، ماموران لباس شخصی، در شب شنبه ۹ مهرماه، تقریبا ۱۲ ساعت قبل از آغاز تجمع دانشجویان اقدام به نصب دوربین و تجهیزات رادیویی، درست در مقابل درب اصلی دانشگاه واقع در خیابان آزادی می‌کنند، محلی که فضای تمامی تجمعات اعتراضی شریف بوده است. آیا ممکن است که نصب تجهیزات یاد شده که به وضوح در فیلم مشخص است توسط همان کسانی انجام می‌شود که روز بعد به ساحت دانشگاه حمله کرده‌اند، اتفاقی بوده باشد؟ در اقدامی تامل برانگیز دیگر، دکتر زلفی‌گل، وزیرعلوم، که ظاهرا به هدف کمک به دانشجویان تنها ساعتی پس از شروع درگیری خود را با سرعت به دانشگاه رسانده، جز حمله به یکی از اساتید شناخته‌شده و خوش‌نام دانشگاه و انداختن مسئولیت همه خشونت‌های رخ‌داده بر گردن دانشجویان بی‌دفاع شریف کاری از پیش نمی‌برد. به نظر می‌رسد همه این رخدادها زمینه‌ای بوده تا مقدمات لازم را برای اتفاقات تلخی که در ادامه رخ می‌دهد مهیا کند و سرکوب و حمله نیروهای امنیتی به دانشجویان آخرین قطعه این پازل شوم بوده‌است.

🔹اساتید محترم و دانشجویان گرامی دانشگاه شریف، حمله دیروز چماقداران به ساحت دانشگاه اقدامی کم‌نظیر در طول تاریخ دانشگاه شریف از قبل از انقلاب تا به امروز است. این حمله به خوبی مشخص می‌کند مسئولین و در راس آن‌ها رئیس دانشگاه و وزیرعلوم، ناتوان‌تر از آن هستند که بتوانند امنیت دانشجویان را حتی در داخل دانشگاه تامین نمایند. حضور در دانشگاهی که مسئولانش توان برقراری امنیت دانشجویانش را ندارند اقدامی غیرعاقلانه است. از این رو ما از همه شما اساتید و دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف می‌خواهیم، تا آزادی همه دانشجویان بازداشتی، عذرخواهی رسمی مسئولان دولتی و حکومتی و جبران خسارت‌های پیش‌آمده برای دانشجویان، تضمین مکتوب مبنی بر وجود امنیت برای دانشجویان در دانشگاه و محیط اطراف آن وعدم تکرار این حادثه در آینده و در آخر بسته‌شدن پرونده‌های تشکیل‌شده برای تمامی دانشجویان شریف در این مدت که به خاطر نادیده گرفتن حق بدیهی اعتراضشان بوده، از هرگونه حضور در کلاس‌های درسی چه به صورت حضوری و چه مجازی خودداری کنید. یقین بدانید که اگر تا زمان رسیدن به همه خواسته‌های فوق بر سر کلاس‌های درس حاضر شوید، این قبیل اقدامات در آینده تداوم خواهد‌یافت و دیگر هیچ کسی قادر نخواهدبود در دانشگاه دهان خود را برای اعتراض باز کند.

🔸انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شریف بر خود واجب می‌داند در این برهه حساس همگان را دعوت به اتحاد کند و از تمامی دانشجویان و اساتید دانشگاه‌های سراسر کشور می‌خواهیم به نشانه همبستگی با اساتید و دانشجویان دانشگاه شریف، کلاس های خود را تعطیل کنند. لازم به ذکر است که انجمن اسلامی در مسیر بازیابی شان از دست رفته دانشگاه از دادن هیچ هزینه‌ای ابا نخواهد داشت.

🆔 @AnjomanSUT

نگرانی برادر دخانچی از زوال و فروپاشی نهاد سلطنت در ایران و طعنه به سیدجواد طباطبایی که جنبش زنان و شعار #زن_زندگی_آزادی نافی لویاتان و پدرسالاری است!!! واقعا تنها در محک کوران حوادث است که بنیاد افکار نخبگان آشکار می‌گردد.

https://news.1rj.ru/str/miladdokhanchi/1008

🔺این صحبتهای کچوئیان نشانه آشکاری بر کژکارکرد سیاستگذاری دینی کنونی در زمینه عفاف و حجاب است. اینکه چگونه تربیت مذهبی کنونی یک ذهنیت پورنوگرافیک، نیهیلییستی، وسواسی و پرخاش‌جو ایجاد می‌کند که با توهین به میلیونها زن و مرد ایرانی #زن_زندگی_آزادی را زن، فحشا، هرزگی می‌داند. کچوییان در واقع باطن دیدگاه خود و فرقه خود را درباره زنانگی و مردانگی و روابط میان آنها بازگو کرده است: همان جهان‌بینی فالوسی پدرسالارانه که در چند دهه اخیر در دین و سیاست ایرانی نفوذ کرده و نمادهای ابژه‌انگاری جنسی زن و متجاوزنمایی ذاتی مرد را در تمام فرهنگ و معماری و سیاستگذاری پراکنده است.

🔺در ششم فروردین ۱۳۹۹ در پست «سرگذشت کنیز: آلترناتیو زنانه‌ای برای جوکر» در همین کانال تغییر سوژه سیاسی ایرانی از جوکریسم آبان ۹۸ به مقاومت زنانه را مطرح کردم و از آن تاریخ مکررا در اینجا و صفحه اینستاگرامم یادداشتهایی در اینباره منتشر کردم.‌ این مصاحبه درباره جنبش مقاومت زنان ایران و ضرورت یک بازاندیشی فمینیستی در رابطه عدالت و‌ ولایت، مربوط به ۱۴ مهر ۱۳۹۹ است که با مخالفت خبرگزاری میزبان آن، هرگز منتشر نشد

نقدی بر دخانچی

میلاد دخانچی یادداشتی نوشته با عنوان «پسااسلام‌گرایان، خطر تجزیه و فاشیسم!» که کوشیده در آن موضعی وسط لحافی یا وسط‌بازانه یا به تعبیر سنت قدمایی وزرای ایرانی نصیحة‌الملوکی اتخاذ کند که بیش از هرچیز مرا یاد مواضع محمد قوچانی و اصلاح‌طلبان محافظه‌کار شده‌ی دهه نودی می‌اندازد. او با ژستی نخبه‌گرایانه و پدرسالارانه همسو با رسانه‌های دولتی می‌کوشد جنبش #زن_زندگی_آزادی را که مترقی‌ترین جنبش اجتماعی تاریخ معاصر ایران است و تنها کانون امیدواری سده‌ی پیش روی شمسی است، با کلماتی مثل اغتشاش و خشونت و فاشیسم لجن‌مال کند.

دخانچی اعتراضات اخیر را تخطئه می‌کند که انقلاب نیست و می‌خواهد تقلیدی باشد از انقلاب ۵۷؛ ولی نکته اساسی اینجاست که از قضا اتفاقات سال ۵۷ را نمی‌توان در معنای عمیق سیاسی انقلاب دانست دقیقا به دلیل همان پست قبلی وی که انقلاب ۵۷ بخاطر ویژگیهای ایدئولوژیک و ساختار رهبری آن و ازجاکندگی اجتماعی (که پیش از این بارها در نقد امت و امامت شریعتی به آن پرداخته‌ام) اساس نهاد سلطنت و لویاتان مطلقه را نه‌تنها تخریب نکرد بلکه شدیدا تقویت کرد.

به همین دلیل آنچه دخانچی در قیاس با انقلاب ۵۷ ضعف این جنبش می‌داند دقیقا نقطه قوت آنست: اولین جنبش اجتماعی که بخاطر زنانه بودن آن ظرفیت تغییر گاورمنتالیتی دولت-ملت ایرانی از پایین، به جای جابه‌جایی سطحی در قدرت و مهندسی از بالا را دارد. دخانچی نمی‌تواند و نمی‌خواهد این موضوع را دریابد چون به لحاظ معرفت‌شناختی و هستی‌شناختی رؤیای زنانه‌ی بیرون پدرسالاری را متصور نیست.

🔺️دستگاه‌های نظری غربزده و فرمولهای نخبه‌گرایانه عافیت‌طلبانه‌ی میان‌مایه و تکنوکراتیک قادر به توضیح تحولات کنونی ایران نیست. با توجه به جایگاه بی‌بدیل حجاب در سازماندهی پدرسالاری، حوادث اخیر را می‌توان به لحاظ اهمیت نمادین و سیاسی، با فروپاشی دیوار برلین در رژیم شوروی مقایسه کرد.

🔺با اینکه مشهور آنست که مشی مبارزه حضرت امام مدنی بود و ایشان به مبارزه مسلحانه عقیده‌ای نداشت، اما به نظر می‌رسد فتوای آیت‌الله خامنه‌ای در اینباره متفاوت بود و ایشان جهاد با حاکم جائر را نه تنها جایز بلکه واجب می‌دانست. منبع : شرح اسم، ص ۴۶۷، مربوط به نامه‌های پرسش و پاسخ جوانان از ایشان در رمضان سال ۱۳۵۱

فحش رکیکی که مظلوم بر زبان می‌آورد واکنشی مذکر به سلطنت فالوسی است که باید از آن پرهیز کرد. ارگاسم مردانه چیزی جز تخلیه انرژی آنی، ابژه کردن جهان بعنوان ابزار لذت فانتزی خود و در واقع نوعی بسط‌یافته از خودارضایی نیست. این ارگاسم زنانه است که انباشتی، طولانی‌مدت و وجودی است و دیگری معشوق خود را نه به مثابه برده بلکه به مثابه شریک تعالی برمی‌کشد. اگر نعوظ مذکری مداخله نکند ایران در رقص زنان خود در حال دگرگشتی بی‌سابقه و تاریخی است

«زن و آینده ایران» عنوان نشست‌هایی است که در روزهای گذشته توسط مدرسه علوم انسانی [جیوگی] در واکنش به اتفاقات اخیر کشور برگزار شد.

در نشست این هفته براکت جیوگی برگزار کننده مناظره‌ای میان محمد حسین بادامچی و میلاد دخانچی است.
میزبان این مناظره دکتر تینا چهارسوقی امین خواهد بود.

«پدرسالاری و آرایش سیاسی در ایران» عنوان این مناظره است.

علاقه‌مندان می‌توانند از نزدیک و در محل دفتر مدرسه علوم انسانی [جیوگی] این مناظره را دنبال کنند.
همچنین این نشست به صورت مجازی نیز در دسترس خواهد بود.

❇️ثبت نام از طریق وبسایت مدرسه علوم انسانی[جیوگی]:

🌐https://jivegi.school/course/138

@jivegionline

🔺️نشست زنانگی و امر جنسی در اعتراضات ۱۴۰۱/ چهارشنبه بیستم مهر/ پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی

🔺️صوت نشست امروز در حوزه هنری با موضوع زنانگی و امر جنسی در اعتراضات ۱۴۰۱

در این نشست بر پایه ساختار مفهومی این مقاله کوشیدم توضیح دهم که چرا جنبش #زن_زندگی_آزادی جنبش زنانه‌ی عفاف است در مقابل آپاراتوس و گفتمان مردانه‌ی حجاب که بدن زنانه را ابژه جنسی می‌داند و حضور زنانگی در عرصه عمومی را معادل فساد و بی‌بندوباری.