یه بار چند سال پیش به آقای Milnor ایمیل زدم، درخواست خیلی بیخود و مسخره ای هم داشتم، چنان خوب و درست و مهربانانه و انسانی و اخلاقی و ... جواب داد، که کیف کردم.

و ما ادراک ما Milnor!

مقایسه شود با...

درباره ی John Milnor...
اون bible ها هم اسم کتاباشه.

این هم جالب بود.
دسته بندی 1752 کتابی که بعد از مرگ نیوتن توی کتابخونه اش پیدا شده.
تعداد کتاب های شیمی (کیمیاگری سابق!) بیشتر از ریاضی و فیزیک!
بقیه چی بوده؟

لیست کتاب ها در این لینک:
https://www.newtonproject.ox.ac.uk/his-library/books-in-newtons-library

اون اسم آخر در تصویر دوم «بهمن دراز دست» هست. روایت های مختلفی درباره اینکه کیه اصلا وجود داره.
من اصلا اسمش رو نشنیده بودم!

مسأله برای فکر کردن

در پنج سالگی یک چشمش رو از دست داده.
گفته هرگز تصور نمی کرده این جایزه رو بگیره، گفته که کار آسونی نیست، چون کسانی که قبلا این جایزه رو گرفتند giant های ریاضی بودند و...
این قسمت از مصاحبه رو عینا اینجا میارم، چون جالب بود به نظرم و قابل توجه:
I’m not able to learn mathematics easily. I have to work. It takes a very long time and I have a terrible memory. I forget things. So I try to work, despite handicaps, and the way I worked was trying to understand really well the simple things. Really, really well, in complete detail. And that turned out to be a successful approach.
اشاره می کنه که به هر حال ممکنه مثل هر کار دیگه ای ریاضی خوندن، هم fascinating باشه و هم frustrating.
می گه وقتی خودش frustrated می شه، خودش رو با کار دیگه ای مشغول می کنه و بعد دوباره میاد سراغش. می گه خب ساختار مغز آدم همینه:
things mature when you don’t look at them.
می گه موضوعاتی بوده که سی سال! درگیر حل شون بوده و...
پدرش معلم ریاضی بوده و خب این کمک کننده بوده در شکل گیری علاقه اش.
چشمش مشکل داشته و در پنج سالگی یه چشمش رو از دست می ده و مجبور بوده مدتی رو در بیمارستان بمونه، پدرش توی اون مدت با ریاضی مشغولش می کرده و...
https://www.newscientist.com/article/2423669-why-2024-abel-prize-winner-michel-talagrand-became-a-mathematician/

در سایتش چند تا مسأله گذاشته با جایزه، حال داشتید یه نگاهی بندازید.🤓
https://michel.talagrand.net/prizes/

این رو در یه مجله قدیمی که داشتم، دیدم، عکس گرفتم، گفتم بذارم اینجا. خودم با این چیزها دیگه حال نمی کنم. گفتم شاید شما خوشتون بیاد...

شاید به خاطر اینکه اصلا ساختار درست و حسابی یه مقاله یا تحقیق رو نداره. یه سری اطلاعات پراکنده رو بدون دسته بندی و تحلیل و... همین جوری ردیف کرده. نه دید شخصی نویسنده و نه نقدی، نه... کلا هیچی. یه سری از چیزهایی که می گه رو می دونستیم و یه سری رو نه، همین.

در مورد اون مجله که خیلی قدیمی هم هست، داشتم بعضی از مقالاتش رو می دیدم، واقعا بر اثر گذر زمان دیگه تقریبا بی مصرف شده. با اینکه آدم های برجسته ای تهیه اش کردند. یه جورایی مشمول مرور زمان شده.
بعضی از دلایلش شاید و البته از نظر من:
مقالات اصلا استایل یه مقاله درست و حسابی رو نداره(منظورم مقاله تحقیقاتی نیست، همون ترویجی یا ... که در مجلاتی از این دست منتشر می شه)
یکی هم شاید در دسترس نبودن منابع درست و حسابی در اون زمان
یک دلیل هم شاید مقایسه با منابعی هست که الان در دسترسه

بخش مسأله ها و... همچنان قابل استفاده است.

این در مورد مجلات «اون ها» خیلی صادق نیست. مثلا
American Mathematical Monthly
که صد و چند ساله داره منتشر می شه، همچین وضعیتی نداره، به نظرم.

در نهایت هم اون فلش ها رو از آخر به اول برمی گردیم. دو طرفه است، اون ته اش برای رفتن به خط اول یه نکته ای داره فقط...

مسأله برای فکر کردن:
ثابت کنید n^7+7 مربع کامل نیست.

‏عکس از دکتر حسابی

جایی دیدم این رو(پست توییتر بود)

تا اینجا بهترین مصاحبه این مجموعه به نظرم(البته من همه مصاحبه ها رو ندیدم)
اوصیکم به دیدنش.

روز معلم رو به همه معلم هایی که هیچ علاقه ای به کارشون ندارند، به معلم هایی که خودشون هیچ وقت با هیچ کدوم از مفاهیمی که درس می دند سر ذوق نیومدند، به معلم هایی که هنوز فکر می کنند معلمی شغل انبیاء است، معلم هایی که از گستاخی بچه ها در کلاس خسته شدند، به معلم هایی که فکر می کنند مدرسه پادگانه و به همه معلم های پرورشی تبریک می گم.
همین طور به آقا معلم.

https://news.1rj.ru/str/Aghmoallem/5797

این هم جالب بود.