خانم Marie Kondo هستند، که میم های زیادی با یه اصلاح spark joy ایشون درست کردند. یعنی جرقه شادی یا چیزی که باعث شور و... می شه. می گه ملاکت برای نگهداشتن چیزی یا شروع کاری یا ... این باشه که ببین شادی در تو ایجاد می کنه یا نه؟
البته احتمالا برای بعضی ها این میم برعکس باشه.

یه مقاله از آرنولد، مثل همیشه معرکه.

می گه استاندارد ریاضیات در حال سقوطه.
می گه دانشجوها که فارغ التحصیل می شند از استاداشون نادان تر هستند. می پرسه چرا این طوریه؟ نسل جدید که باید بهتر بفهمه. همیشه این طور بوده. می گه یه دلیلش اینه که نظام آموزشی واسه مردودها طراحی شده، یه تعداد مثلا دانشجو که برخوردشون با ریاضی مثل مارکسیست ها است. حفظ کردن یه مشت فرمول و سوال و جواب های پرتکرار. می گه چطور باید دانشجوها رو سنجید؟ راهش چیه؟ می گه فقط یه راه داره: اینکه بتونند مساله حل کنند.
یه خاطره از کسی تعریف می کنه که زمان جنگ اسیر می شه و به بازجو می گه ریاضی و فیزیک تدریس می کنه، برای اینکه ببینند راست می گه یا نه یه سوال از سری ها بهش می دند و همون جونش رو نجات می ده.
آرنولد می گه: دانشجوها باید برای همچین آزمون هایی آماده باشند.
می گه تقصیر استادها هم هست، اگر دانشجویی سوال بپرسه استاد بهش می گه بشین سرجات، وقتم رو نگیر.
می گه بسه دیگه تعریف، قضیه، تعریف، قضیه... این که امتحان نشد، باید مساله حل کنند.
در انتها هم یه سری سوال خودش پیشنهاد می ده برای سنجش سطح ریاضی دانشجوها.

https://physics.montana.edu/avorontsov/teaching/problemoftheweek/documents/Arnold-Trivium-1991.pdf

اینجا می گه:
دانشجویی که بیش از پنج دقیقه طول بکشد تا میانگین
sin¹⁰⁰(x)
را با دقت ۱۰٪ محاسبه کنه، هیچ تسلطی بر ریاضیات نداره، حتی اگر آنالیز نااستاندارد، جبر فلان، سوپرمنیفلدها یا قضایای embedding رو خونده باشه!

آرنولد به هر حال همیشه نگاه خاص خودش رو داشته. مخالف سرسخت بورباکی بود به خاطر تفکر انتزاعی افراطی که در مورد ریاضیات داشتند.
اصطلاح خلافکارهای بورباکی رو در موردشون به کار می برد.
مقاله(سخنرانی)معروف دیگه ای داره که به نقد جدایی ریاضی از فیزیک در قرن بیستم پرداخته و اونجا هم دیدگاهش خیلی تند هست.

اینایی که تاریخ شوروی رو خوندند، اگر بخش های مربوط به ریاضی و یا علم رو در اون دوره نخونده باشند، درک شون ناقص هست به نظرم.

نه به هندسه نا اقلیدسی!

آرنولد یه دانشجوی دکتری داشته به اسم
Boris Shapiro
پایان نامه رو نوشته داده به آرنولد(توی دانشگاه مسکو) جناب آرنولد هم نوشته:
غلط
همون تز رو برداشته رفته سوئد، دفاع کرده.

آقای کامران وفا به همراه سه نفر دیگه به عنوان
University Professor
در دانشگاه هاروارد انتخاب شدند.
این عنوان بالاترین عنوان برای اعضای هیات علمی در هاروارد هست، که نشون دهنده شایستگی بالای این افراد، اعتبار علمی شون و تاثیرگذاری شون هست.
سه نفر دیگه در زمینه زیست شناسی، حقوق و اقتصاد کار می کنند.
https://www.harvardmagazine.com/university-news/harvard-university-professors-appointed-distinguished-faculty

کتاب معروف ایشون با عنوان
Puzzles to Unravel the Universe
که در مورد مسائل معروف در ریاضی و فیزیک هست و پیش زمینه خاصی هم نمی خواد درک مسائلش.
عجیبه که این کتاب تا الان ترجمه نشده.
همه چیزهایی که کسی دوست داره به طور عمومی در مورد فیزیک بدونه و دانشش رو نداشته یا وقتش رو یا...اینجا اومده. حتی در مورد دیدگاه مذهبی یه سری فیزیک دان معروف مثل انیشتین و هاوکینگ و... صحبت کرده.
کتاب رو تقدیم کرده به همسر، فرزندان و پدر و مادرش.

یکی از دوستان گفتند ظاهرا ترجمه شده.

لباس مناسب برای هالووین

یه نکته ای که شاید کمتر به اون اشاره شده اینه که واکنش راسل به نتایج گودل عموما سکوت همراه با ناراحتی بوده. بعدها گفته بود:

از قضیهٔ گودل بسیار تحت‌تأثیر قرار گرفتم، اما نتیجه‌گیری‌های رازآلودی را که بعضی‌ها از آن کرده‌اند، نمی‌پذیرم.

بعدها که نسخه خلاصه شده ای از کتابش در اومد در مقدمه اون نوشت:

از زمان کار گودل روشن است که هر نظامی از این نوع باید ناتمام باشد، اما این امر ارزش تلاش را از میان نمی‌برد، تنها نشان می‌دهد که ریاضیات پایان‌ناپذیر است.

به هر حال نتایج گودل ضربه سنگینی برای راسل بوده.

سایت Dictionary.com کلمه سال رو انتخاب کرده: عدد ۶۷.
توی نسل زد معنی نه خوب نه بد می ده، یا یه جور جواب از روی بی تفاوتی.
https://www.cbc.ca/news/entertainment/dictionary-2025-word-of-the-year-67-9.6960495

امروز تولد
Karl Theodor Wilhelm Weierstrass
هست، پدر آنالیز مدرن. دانشگاه رو بدون گرفتن مدرک ول کرد ولی مطالعه و تحقیق در زمینه ریاضی رو رها نکرد(کاری که امروز تقریبا غیر ممکن به نظر میاد)
ریاضی، فیزیک، گیاه شناسی و ژیمناستیک تدریس می کرد.
اون تعریف معروف ε-δ ایی از پیوستگی کار ایشونه.
غول هایی مثل کانتور شاگردش بودند.
در سال ۱۸۷۰ با
Sofia Kovalevskaya
آشنا شد، سوفیا به صورت خصوصی پیش وایراشتراس چند سال آموزش دید. رابطه شون
far transcended the usual teacher-student relationship
بود و تا زمان مرگ سوفیا ادامه پیدا کرد.
تابعی معرفی کرد که بعدا به تابع وایراشتراس معروف شد، تابعی روی اعداد حقیقی که همه جا پیوسته است، ولی هیچ جا مشتق پذیر نیست. تابع شکل دندانه ای و فراکتالی داره.
تا قبل از این مثال ریاضیدان ها فکر می کردند هر تابع پیوسته باید در بیشتر نقاط صاف باشه،

استاد یه talk جدیدا داشته (من خودم هنوز گوش ندادم) با عنوان
Computation, the foundations of physics, math and AI
احتمالا یه جاهایی دوباره جنجالی یا خاص باشه و به مخالفت هایی منجر بشه.
به هر حال فکر کنم ارزش گوش دادن داشته باشه.
https://youtu.be/LsUIHJ64GfU?si=zDx6ARWZUPrPT1vi

ترس همیشگی پژوهشگرها، داور دوم.