‏قبل اینکه بخواید هرکار وقت گیری انجام بدید یه چک کنید ببینید ابزار هوش مصنوعی براش هست یا نه. ازونجا که گوگل کردن این داستانم خودش کلی وقت میگیره، این دو تا وبسایت تو هر چی که فکرشو کنی، ابزار AI هلو برو تو گلوش رو لیست میکنه :)
futuretools.io‎
theresanaiforthat.com‎
Twitter | <Shana/>

این اون صحنه است، سال ۱۹۹۴، پولگار ۱۷ سالشه و کاسپاروف قهرمان وقت جهان!

پرونده پولگارها رو ببندیم دیگه با این ویدئو، که چند روز پیش به عنوان بهترین شطرنجباز زن تمام دوران انتخاب شد. والدین، خانواده، مربیان و حریفان درست و درمون رو از عوامل موفقیت خودش اعلام کرد.
بدون هیچ ادعا و گنده گویی اضافه در مورد شخص خودش!

مشکل این آقا که از سلبریتی های معروف کشور هستند و مرتب درباره مسائل آموزشی اظهارنظر می کنند، اینه که سیستم آموزشی رو خیلی جدی گرفتند. بچه ها و یا دانشجویان شناخت شون از دنیا رو از مدرسه و سیستم آموزشی بدست نمیارند، بلکه این شناخت از اینترنت، گروه دوستان و در در مرحله بعد خانواده بدست میاد. اینکه همزمان چیزهای به نظر ایشون متناقض می خواند، به خاطر اشتباه سیستم آموزشی نیست (چون اصلا سیستمی وجود نداره!)، به خاطر اینه که واقعیت های زندگی رو در گروه دوستان، اطرافیان و خانواده دیدند... مازراتی و اون چهار نفر رو در اطرافیان دیده، شفاعت حضرت هم بخشی از عقاید مادربزرگش هست احتمالا...

وقتی چیزی به این بدیهی رو نمی دونه، چطور استاد دانشگاه تهران شده؟
https://news.1rj.ru/str/harmoniclib/16460

اکی، شد چهارمی... این که چه موضوعی باشه، بعدا مشخص می شه. طبیعتا خیلی تخصصی و دقیق نخواهد بود. من خودم نظرم زندگی یه ریاضیدان بود و کتاب بالا، مارسل گروسمن، رفیق جینگ انیشتین(با هرمان گراسمان اشتباه نشه). دیگه قسمت نبود!

دختر سید!
دانشجوی دکتر یاسمی بوده در دانشگاه تهران... سر قبولی ارشدش هم کلی روایت وجود داره ظاهرا (مثل هر اتفاق دیگه ای در اینجا). در اینترنت هست، دیگه اینجا تکرار نمی کنم.

این سایت هم اطلاعات جالبی از سرنوشت آدم ها توش هست، طرف رفته هاروارد دکتری ریاضی محض در سخت ترین زمینه ها گرفته، بعد دیگه هیچ اثری ازش نیست، هیچ جا. کلا ول کرده انگار همه چیز رو. یکی هم تز دکتراش مثلا کاربرد لوکال کوهومولوژی در Hubbard Trees و رابطه اون با گروه بنیادی منیفلدهای فلان بوده (عنوان ساختگیه)، بعد رفته data scientist شده!

« ریاضیات و علوم سیاسی را مقایسه کنید، بسیار جالب است. در ریاضی و فیزیک به حرفی که می زنید کار دارند، نه به مدرکی که دارید. ولی اگر بخواهید درباره مسائل اجتماعی سخن بگویید، باید مدرک مناسبی داشته باشید، به ویژه اگر از چارچوب فکری پذیرفته شده فاصله بگیرید. به طور کلی منصفانه است که بگوییم هر چه ماده فکری حوزه ای غنی تر باشد، کم تر به مدارک و بیشتر به محتوی کار دارند.
...بدون هیچ گونه مدرک حرفه ای ریاضی، در زمینه زبان شناسی ریاضیات کار کرده ام، در زمینه ریاضی کاملا خود آموخته ام و البته آموزش خیلی خوبی ندیده ام. ولی بارها از طرف دانشگاه ها دعوت شده ام تا در سمینارها و مجامع ریاضی درباره زبان شناسی ریاضیات سخنرانی کنم. هرگز کسی از من نپرسیده که آیا مدرک مناسب برای سخنرانی درباره این موضوع ها را دارم یا نه، این مساله برای ریاضیدان ها اصلا مهم نیست، آن ها فقط می خواهند بدانند که چه حرفی برای گفتن دارم...»

به نقل از نوام چامسکی، درباره تفاوت ریاضیات و علوم سیاسی یا اجتماعی.

پ.ن: البته نظرات سیاسی چامسکی بیشتر مواقع به درد خودش می خوره.

طبق نظرسنجی شد مورد اول، از کتاب بالا بخش هایی رو هر بار انتخاب می کنم و قرار می دم و یه توضیحات تکمیلی هم بهش اضافه می کنم.
شاید در مورد گزینه های دوم و سوم مطالبی قرار دادم. گزینه دوم همون کتاب درباره زندگی گروسمان...

این حرف آقای چامسکی جور دیگه ای هم نمود پیدا می کنه، به نظرم شاید بشه به معنای واقعی کلمه علوم پایه و مهندسی رو جزئی از علم دونست. آدم هایی هم که در این زمینه ها کار می کنند، ادا و اطوارشون کمتر(هر چه به سمت تجرد بیشتر می ری، انگار این اداها کمتر هم می شه). در همین یوتیوب نگاه کنید و یا اگر آدم واردی در این حوزه ها دوروبرتون باشه و ازش بخواین یه مفهوم سخت ریاضی و یا فیزیک رو توضیح بده، این کار رو معمولا بدون ادا و یا ادعایی انجام می ده (حالا هر چقدر پیشرفته و مجرد باشه اون مفهوم). حالا به یه جامعه شناس یا فیلسوف بگی هایدگر رو کمی توضیح بده واسم، می گه: اول باید نیچه، فیخته، کانت، روسو، هگل و کل تاریخ آلمان از زمان مسیح و ... رو بخونی، بعد من بتونم توضیح بدم.

مساله برای فکر کردن
از اون دست مساله ها که به قول خارجی ها:
hit the nerve

Scottish Café
یه کافه تو لهستان اون زمان بوده (الان جزئی از خاک اوکراین می شه) که دهه های ۳۰ و ۴۰ ریاضیدان ها جمع می شدند اونجا و درباره مسائل ریاضی، عمدتا توپولوژی بحث می کردند. ریاضیدان هایی مثل
Stefan Banach
Kazimierz Kuratowski
که این دومی یعنی
Kazimierz Kuratowski
یه مساله خیلی معروف در توپولوژی داره، که البته بیشتر جبری هست.
چون میزها از سنگ مرمر بوده، روی خود میزها می نوشتند حتی!
زن باناخ (اون موقع ها نمی گفتند همسر... می گفتند زن، این حتی تو ترانه های اون زمان هم هست... یعنی woman و نه wife، که بعدها با گسترش فمینیسم استفاده از این کلمه منسوخ شد!) براشون یه notebook تهیه می کنه، که مساله ها و حل بعضی از اون ها رو اونجا می نوشتند و بعدها در کتابی به اسم
Scottish Book
جمع آوری شد. برای حل اون مساله ها، جایزه هم تعیین می شد، مثلا بعضی وقت ها جایزه اش شراب بود!(البته نه از این عرق هایی که تو ایران می خورند و یکی یکی و دوتا دوتا کور می شند). آقای Per Enflo که ریاضیدان خیلی برجسته و معروفی هم هستند، به خاطر حل یه سوال برنده یه غاز زنده شدند!

امروز آخرای کلاس دکتر طالب راجع به یه موضوع جالب انگیزی صحبت کردن. اول یه حدس نوشتن که: "بی‌نهایت زوج عدد اول دوقلو وجود داره." بعد در ادامه گفتن که توی سال ۲۰۱۲ یه آقایی به اسم zhang اومد گفت که بی نهایت زوج (p,q) عدد اول وجود داره که p-q| < 70*10^6|. این آقای zhang قبل از این theoremاش چون مقاله‌بنویس نبوده(کلا سه تا مقاله داره)، توی هیچ کامیونیتی جدی ریاضی‌ای کشف نشده بوده و به عبارتی تحویل گرفته نمی‌شده ولی بعد این جریان خیلی بهش پیشنهادای کاری خوب و مزایا و گرانت و پست و این حرفا می‌شه.
بعدتر tao,green و maynard می‌یان این فاصله رو به ۲۴۶ می‌رسونن ( یعنی p-q| < 246|).
تو پرانتز بگم که البته این قضیه نتونسته حدس اولیه که نوشتم درباره twin primes رو ثابت کنه؛ در واقع هنوز اثبات نشده که بی نهایت زوج عدد اول دوقلو وجود داره.
اگر علاقه‌مند بودید اینجا توی کوانتا مگزین خیلی مفصل‌تر، حسابی‌تر و قشنگ‌تر نوشته:
https://www.quantamagazine.org/mathematicians-team-up-on-twin-primes-conjecture-20131119/

این هم کتاب مربوط...
ریاضیدان های اون سال ها در اروپا(منظورم همون کشورهای کمونیستی هست) که البته بعدا خیلی ها مهاجرت کردند آمریکا، واقعا ریاضیدان های بزرگی بودند.

اگر سطح دانشی که  باید بلد باشند، نسبت به گذشته خیلی بیشتر شده، پس چرا دیگه غول هایی که در قرن های گذشته وجود داشتند، الان وجود ندارند؟ مثل نیوتن، داوینچی، گاوس و ....
شاید چند دلیل داشته باشه، یکی تعداد افرادی که در کارهای علمی با هم مشارکت می کنند نسبت به گذشته بیشتر شده(دیگه حتی tao هم بهترین کارهاش رو مشترک با بقیه انجام می ده)، در نتیجه نقش افراد کمتر می شه.
دلیل دیگه شاید این باشه که حجم اکتشافات نسبت به قبل خیلی خیلی بیشتر شده و خب به طور طبیعی باز سهم فرد از این کل کمتر می شه(مثل اینکه مخرج کسر خیلی بزرگ شده)

یادنامه دکتر یحیی تابش

نقشه های جهان رو با روش مرکاتور طراحی کردند، چون زمین کروی هست و بعد می خواند اون رو روی یه سطح صاف نشون بدند توش پارگی ایجاد می کنند یا لبه ها رو کش می دند. این باعث می شه که در شمال و جنوب، کشورها در نقشه مسطح اندازه شون بزرگتر نشون داده بشه، مثل روسیه، کانادا و استرالیا. ربطش به ریاضی؟ برای این کار از یه سری تبدیلات و محاسبات استفاده می کنند که مثلثات توش خیلی استفاده می شه، که بیشتر به درد مثلا دوره دبیرستان و اینا می خوره مطالبش.
توی دو تا عکس بالا مام وطن رو یه بار با روسیه و یه بار با عربستان مقایسه کردم، که اثرش رو می بینید. توی این سایت می شه مقایسه کرد:
www.thetruesize.com

https://youtu.be/QjFyKUDmUhU?si=HkzQhJja7mGrybkL
این هم خوب بود، حال داشتین ببینید.
من درک نمی کنم که این چیزها چرا باید مجانی در اختیار ما قرار بگیره؟ من خودم اگر محتوایی در این حد تولید کنم، بابت هر ثانیه اش پول می گیرم. به هر حال شکرگزاریم.

به زبان امروزی همون Tab خودمون می شه. در گذشته همه چیز سخت تر بوده به نظرم.