یه همچین آزمونی از کشاورزها گرفته بودند (یادم نیست کدوم کشور)، زمانی که تازه محصولاتشون رو فروخته بودند و خب جیبشون پر از پول بوده و مقایسه کردند با زمانی که پولی نداشتند و ... تفاوت سطح IQ در اون ها ۱۰ واحد بوده.
بعد اینا می گند ما IQمون رشد کرده...

مقاله دکتر مصاحب که احتمالا مربوط به دوره دکتری و یا بعدش می شده. از استادش
Abram Besicovitch
به خاطر
the kind help
صرفا تشکر کرده!
درباره توابع دومتغیره و ... احتمالا موضوعی در آنالیز که در اون از انواع قضایای آنالیز و نظریه اندازه ها هم استفاده کرده.

سبک خاص ریاضی نویسی اش حتی در مقاله ای هم که نوشته کاملا مشهود هست. این سبک خاص نوشتن در کتاب هایی که نوشته به اوج خودش می رسه. اولین چیزی که با خوندن کتاب هاش به ذهن خواننده میاد جدیت نویسنده در کار خودش هست. با مقدمه های مفصل و اشاره های تاریخی...
نکته ای که در نحوه نوشتن مرحوم مصاحب هست و حتی در کتاب های مرجع و اصلی هم دیده نمی شه یا کم دیده می شه، اینه که دیدگاه شخصی و نگاه خاص خودش رو به متن تحمیل می کنه (بدون اینکه جزئیات علمی یا فنی رو تحت تاثیر قرار بده)

نامگذاری کلاس ها در ایران، سال ها براساس حروف الفبای فارسی یا انگلیسی و یا یه سری عدد بوده، ظاهرا بعضی جاها این روال رو عوض کردند... که کار قشنگی هست، الان احتمالا دعوا بر سر نام ها خواهد بود و بعد از مدتی احتمالا به این نتیجه می رسند که برگردند به همون روش قبلی.
الان مثلا من از سه تا اسم ردیف پایین، دکتر قریب رو هستم (دوتای دیگه رو با ذکر پاره ای از توضیحات)
درباره دکتر حسابی

در مواجه با غرب، جماعت ایرانی اونقدر احساس حقارت کرد، که سعی کرد که هر چی که اونها دارند یه چیز مشابه اش رو هم برای خودش درست کنه. یکی اش همین ساختن انواع و اقسام دانشمند تراز اول و ISI و یک درصد و دو درصد، که البته بیشترشون در دنیا جایگاهی به اون صورت نداشتند. این توهم که هر چی اونا دارند و بهش رسیدند، قبلا به نوعی توسط دانشمندان ایران قدیم کشف شده بود، نشون می ده که اصلا هیچ درکی از علم ندارند.
شاهین نجفی (حالا این آدم در اون حد نیست که نقل قول بیارم ازش، ولی طبق قاعده ننگر که گفت، بنگر چه گفت!) در یه مصاحبه ای گفته بود: در اولین مواجه اش احساس کرده که یک سیلی محکم خورده (به لحاظ مقایسه نوع و سطح زندگی یا موسیقی، یادم نیست).
روانشناس ها در مورد مراحل سوگ، جمله ای دارند که می گند: اول انکار هست، بعد خشم، چونه زدن، افسردگی و در نهایت پذیرش.
در این مورد ما هنوز در مرحله انکار باقی موندیم.

لاشلو پولگار به همراه سه دخترش، روانشناس تربیتی معروف مجارستانی. کتاب های مختلفی در این حوزه و شطرنج تالیف کرده...
اعتقاد داشت که نبوغ آموختنی هست و نه مادرزادی.
هیچکدوم از دخترهاش رو مدرسه نفرستاد و ریاضی، شطرنج و چند تا زبان رو خودش بهشون آموزش داد.
جودیت، اون دختر سمت چپی، بهترین شطرنجباز زن در طول تاریخ هست (یه بازی معروف با کاسپاروف هم داره، که کاسپاروف قاعده دست به مهره رو رعایت نمی کنه و این چون جوون بوده نمی تونه چیزی بگه...)
اینکه این روش چقدر می تونه عمومیت پیدا کنه و اصلا چقدر انجامش در توانایی خانواده ها هست، موضوع مفصلیه (به خصوص در ایران، که حتی وقتی زلزله هم میاد جایی، همه منتظرند دولت بیاد براشون چادر بزنه و عرضه علم کردن چارتاچوب رو هم ندارند) البته به هر حال باید در نظر گرفت که این فرد (منظورم پولگار پدر) خودش آدم خاصی بوده و هم دانش این کار رو داشته و هم زمان و هم حوصله...
یه فیلم مستند هم براساس زندگی شون تهیه شده، خودم ندیدم البته، حال داشتید ببینید!

یکی از موضوعاتی که خودم تا حد زیادی علاقه داشتم، بحث مربوط به اعداد بود، همون بحث هایی که در درس نظریه مجموعه ها مطرح می شه(شکل ساده ترش درس مبانی ریاضیات) مخصوصا بحث های مربوط به اعداد اوردینال و کاردینال. اینکه شمارش رو تا جایی یاد گرفتی و حالا قرار بقیه اش رو تکمیل کنی حس خوبی بود.

آقای Joel David Hamkin ریاضیدان برجسته و فعالی هست در این زمینه (در واقع باید گفت بیش فعال!)
سمینار و کنفرانسی نیست که در دنیا در حوزه set theory  و فلسفه ریاضی و ‌.‌.. برگزار بشه و ایشون نباشه، سایتش هم مرتب در حال آپدیت شدن درباره موضوعات مختلف این حوزه. یکی از زمینه های کاری اش که خیلی جذابه، پرداختن به بازی های مختلف و بررسی اون ها از جنبه ریاضی هست، مثل هگز یا شطرنج (مخصوصا در حالتی که ابعاد صفحه بازی محدود نیست)
در mathoverflow هم فعال هست (فکر کنم یکی دوبار از دل همون بحث هایی که اونجا شده، مقاله هم در آوردند)
کتابی که نوشته، جدیدا مرجع اصلی شده در زمینه فلسفه ریاضی و این چیزا...
به هر حال اوصیکم به فالو.

https://jdh.hamkins.org

‏قبل اینکه بخواید هرکار وقت گیری انجام بدید یه چک کنید ببینید ابزار هوش مصنوعی براش هست یا نه. ازونجا که گوگل کردن این داستانم خودش کلی وقت میگیره، این دو تا وبسایت تو هر چی که فکرشو کنی، ابزار AI هلو برو تو گلوش رو لیست میکنه :)
futuretools.io‎
theresanaiforthat.com‎
Twitter | <Shana/>

این اون صحنه است، سال ۱۹۹۴، پولگار ۱۷ سالشه و کاسپاروف قهرمان وقت جهان!

پرونده پولگارها رو ببندیم دیگه با این ویدئو، که چند روز پیش به عنوان بهترین شطرنجباز زن تمام دوران انتخاب شد. والدین، خانواده، مربیان و حریفان درست و درمون رو از عوامل موفقیت خودش اعلام کرد.
بدون هیچ ادعا و گنده گویی اضافه در مورد شخص خودش!

مشکل این آقا که از سلبریتی های معروف کشور هستند و مرتب درباره مسائل آموزشی اظهارنظر می کنند، اینه که سیستم آموزشی رو خیلی جدی گرفتند. بچه ها و یا دانشجویان شناخت شون از دنیا رو از مدرسه و سیستم آموزشی بدست نمیارند، بلکه این شناخت از اینترنت، گروه دوستان و در در مرحله بعد خانواده بدست میاد. اینکه همزمان چیزهای به نظر ایشون متناقض می خواند، به خاطر اشتباه سیستم آموزشی نیست (چون اصلا سیستمی وجود نداره!)، به خاطر اینه که واقعیت های زندگی رو در گروه دوستان، اطرافیان و خانواده دیدند... مازراتی و اون چهار نفر رو در اطرافیان دیده، شفاعت حضرت هم بخشی از عقاید مادربزرگش هست احتمالا...

وقتی چیزی به این بدیهی رو نمی دونه، چطور استاد دانشگاه تهران شده؟
https://news.1rj.ru/str/harmoniclib/16460

اکی، شد چهارمی... این که چه موضوعی باشه، بعدا مشخص می شه. طبیعتا خیلی تخصصی و دقیق نخواهد بود. من خودم نظرم زندگی یه ریاضیدان بود و کتاب بالا، مارسل گروسمن، رفیق جینگ انیشتین(با هرمان گراسمان اشتباه نشه). دیگه قسمت نبود!

دختر سید!
دانشجوی دکتر یاسمی بوده در دانشگاه تهران... سر قبولی ارشدش هم کلی روایت وجود داره ظاهرا (مثل هر اتفاق دیگه ای در اینجا). در اینترنت هست، دیگه اینجا تکرار نمی کنم.

این سایت هم اطلاعات جالبی از سرنوشت آدم ها توش هست، طرف رفته هاروارد دکتری ریاضی محض در سخت ترین زمینه ها گرفته، بعد دیگه هیچ اثری ازش نیست، هیچ جا. کلا ول کرده انگار همه چیز رو. یکی هم تز دکتراش مثلا کاربرد لوکال کوهومولوژی در Hubbard Trees و رابطه اون با گروه بنیادی منیفلدهای فلان بوده (عنوان ساختگیه)، بعد رفته data scientist شده!

« ریاضیات و علوم سیاسی را مقایسه کنید، بسیار جالب است. در ریاضی و فیزیک به حرفی که می زنید کار دارند، نه به مدرکی که دارید. ولی اگر بخواهید درباره مسائل اجتماعی سخن بگویید، باید مدرک مناسبی داشته باشید، به ویژه اگر از چارچوب فکری پذیرفته شده فاصله بگیرید. به طور کلی منصفانه است که بگوییم هر چه ماده فکری حوزه ای غنی تر باشد، کم تر به مدارک و بیشتر به محتوی کار دارند.
...بدون هیچ گونه مدرک حرفه ای ریاضی، در زمینه زبان شناسی ریاضیات کار کرده ام، در زمینه ریاضی کاملا خود آموخته ام و البته آموزش خیلی خوبی ندیده ام. ولی بارها از طرف دانشگاه ها دعوت شده ام تا در سمینارها و مجامع ریاضی درباره زبان شناسی ریاضیات سخنرانی کنم. هرگز کسی از من نپرسیده که آیا مدرک مناسب برای سخنرانی درباره این موضوع ها را دارم یا نه، این مساله برای ریاضیدان ها اصلا مهم نیست، آن ها فقط می خواهند بدانند که چه حرفی برای گفتن دارم...»

به نقل از نوام چامسکی، درباره تفاوت ریاضیات و علوم سیاسی یا اجتماعی.

پ.ن: البته نظرات سیاسی چامسکی بیشتر مواقع به درد خودش می خوره.

طبق نظرسنجی شد مورد اول، از کتاب بالا بخش هایی رو هر بار انتخاب می کنم و قرار می دم و یه توضیحات تکمیلی هم بهش اضافه می کنم.
شاید در مورد گزینه های دوم و سوم مطالبی قرار دادم. گزینه دوم همون کتاب درباره زندگی گروسمان...

این حرف آقای چامسکی جور دیگه ای هم نمود پیدا می کنه، به نظرم شاید بشه به معنای واقعی کلمه علوم پایه و مهندسی رو جزئی از علم دونست. آدم هایی هم که در این زمینه ها کار می کنند، ادا و اطوارشون کمتر(هر چه به سمت تجرد بیشتر می ری، انگار این اداها کمتر هم می شه). در همین یوتیوب نگاه کنید و یا اگر آدم واردی در این حوزه ها دوروبرتون باشه و ازش بخواین یه مفهوم سخت ریاضی و یا فیزیک رو توضیح بده، این کار رو معمولا بدون ادا و یا ادعایی انجام می ده (حالا هر چقدر پیشرفته و مجرد باشه اون مفهوم). حالا به یه جامعه شناس یا فیلسوف بگی هایدگر رو کمی توضیح بده واسم، می گه: اول باید نیچه، فیخته، کانت، روسو، هگل و کل تاریخ آلمان از زمان مسیح و ... رو بخونی، بعد من بتونم توضیح بدم.

مساله برای فکر کردن
از اون دست مساله ها که به قول خارجی ها:
hit the nerve

Scottish Café
یه کافه تو لهستان اون زمان بوده (الان جزئی از خاک اوکراین می شه) که دهه های ۳۰ و ۴۰ ریاضیدان ها جمع می شدند اونجا و درباره مسائل ریاضی، عمدتا توپولوژی بحث می کردند. ریاضیدان هایی مثل
Stefan Banach
Kazimierz Kuratowski
که این دومی یعنی
Kazimierz Kuratowski
یه مساله خیلی معروف در توپولوژی داره، که البته بیشتر جبری هست.
چون میزها از سنگ مرمر بوده، روی خود میزها می نوشتند حتی!
زن باناخ (اون موقع ها نمی گفتند همسر... می گفتند زن، این حتی تو ترانه های اون زمان هم هست... یعنی woman و نه wife، که بعدها با گسترش فمینیسم استفاده از این کلمه منسوخ شد!) براشون یه notebook تهیه می کنه، که مساله ها و حل بعضی از اون ها رو اونجا می نوشتند و بعدها در کتابی به اسم
Scottish Book
جمع آوری شد. برای حل اون مساله ها، جایزه هم تعیین می شد، مثلا بعضی وقت ها جایزه اش شراب بود!(البته نه از این عرق هایی که تو ایران می خورند و یکی یکی و دوتا دوتا کور می شند). آقای Per Enflo که ریاضیدان خیلی برجسته و معروفی هم هستند، به خاطر حل یه سوال برنده یه غاز زنده شدند!

امروز آخرای کلاس دکتر طالب راجع به یه موضوع جالب انگیزی صحبت کردن. اول یه حدس نوشتن که: "بی‌نهایت زوج عدد اول دوقلو وجود داره." بعد در ادامه گفتن که توی سال ۲۰۱۲ یه آقایی به اسم zhang اومد گفت که بی نهایت زوج (p,q) عدد اول وجود داره که p-q| < 70*10^6|. این آقای zhang قبل از این theoremاش چون مقاله‌بنویس نبوده(کلا سه تا مقاله داره)، توی هیچ کامیونیتی جدی ریاضی‌ای کشف نشده بوده و به عبارتی تحویل گرفته نمی‌شده ولی بعد این جریان خیلی بهش پیشنهادای کاری خوب و مزایا و گرانت و پست و این حرفا می‌شه.
بعدتر tao,green و maynard می‌یان این فاصله رو به ۲۴۶ می‌رسونن ( یعنی p-q| < 246|).
تو پرانتز بگم که البته این قضیه نتونسته حدس اولیه که نوشتم درباره twin primes رو ثابت کنه؛ در واقع هنوز اثبات نشده که بی نهایت زوج عدد اول دوقلو وجود داره.
اگر علاقه‌مند بودید اینجا توی کوانتا مگزین خیلی مفصل‌تر، حسابی‌تر و قشنگ‌تر نوشته:
https://www.quantamagazine.org/mathematicians-team-up-on-twin-primes-conjecture-20131119/