حالا که حرف بازی شد، دو تا مسأله از شطرنج هم می ذارم. یک مسأله مات در دو حرکت در شطرنج استاندارد که بیشتر یک مسأله شطرنج حساب می شه تا ریاضی و مسأله دوم یک مسأله در یک شطرنج infinite board، که اون هم جالب هست و بیشتر جنبه ریاضی و تحقیقاتی داره.
در مسأله اول در شطرنج استاندارد 8*8 سفید در دو حرکت مات می کنه.
در مسأله دوم که صفحه شطرنج edgeless هست، سوال اینه که می شه در 12 حرکت مات کرد یا نه؟

ترجمه کتاب «اصول ریاضی فلسفه طبیعی» رو نشر نی منتشر کرده. مدتی بود که می خواستم کتاب رو بخرم، بالاخره نسخه الکترونیکش رو خریدم (چهار دلار، مفت!)
با اینکه در حد خودم کتاب های تخصصی و مقاله زیاد خوندم، بعد از تورق کتاب واقعا نفسم گرفت. این بشر واقعا برای خودش رسالتی قائل بوده، فکر کرده اومده به این دنیا سر از کار نظام هستی در بیاره، یه تنه بخشی از ریاضیات رو پیش ببره و بعد بره. خودش جمله معروفی داره که می گه مثل کودکی هستم که کنار ساحل مشغول بازی هستم و گاهی چیزی کشف می کنم. واقعا کارش خیلی بیشتر از این بوده. برای خوندن کتاب دانش فیزیک و ریاضی لازم هست طبیعتا و نکته جالب اینه که خیلی زیاد باید به هندسه مسلط بود.  الان تصوری که ازش در ذهنم دارم، یه آدم خیلی خیلی جدی که دائم در حال فکر کردن بوده، هست.
نیوتن هیچ وقت ازدواج نکرد، فکر کنم زن های اون زمان حق داشتند!
در هر صورت خوندن تمام یا حتی بخش هایی از کتاب می تونه جالب باشه.

یک زمانی فردی در ایران خیلی سروصدا کرده بود. حالا من دیگه اسمش رو اینجا نمیارم. معروف بود به «محقق، نظریه پرداز ریاضی و کاشف عدد دقیق پی» حدودا 3.15!
هندسه دان خیلی برجسته و بزرگی که تمام دنیا دستاوردهاش رو نمی پذیرفتند.
مثلا یکی از کارهایی که انجام داده، تونسته مسأله تثلیث زاویه در حالت کلی رو حل کنه. (چند قرن قبل اثبات شده که این کار یعنی تقسیم زاویه به سه قسمت مساوی به کمک پرگار و خط کش غیرمدرج نشدنیه! یه مسأله قدیمی که قرن ها ریاضیدان ها درگیر حلش بودند.) تحقیقاتش رو در اختیار شورای عالی فلان و وزارت علوم هم گذاشته بود. حتی ظاهراً بسیاری از بزرگان دنیا رو هم دعوت به مبارزه کرده بود، ولی پاسخی دریافت نکردند. البته این نوع مسائل در دنیا هم وجود داره. مثلا هنوز هم هستند کسانی که طرفدار مسطح بودن زمین هستند. (خب جامعه اون ها پیشرفته تر هست و مهملاتی که می گند عجیب تر!)
این چیزهایی که این ها می گند دیگه اسمش شبه علم هم نیست، مزخرف محض هست. یه آدم در چه شرایطی قرار می گیره که به این درجه از تباهی می رسه و بقیه رو هم دعوت می کنه که ببینندش؟

از قدیم ذهن انسان دوست داشته که برای هر چیزی رمز و رازی بسازه. بعضی چیزها رو مقدس فرض کنه و بعضی چیزها رو نامقدس. این حتی به اعداد هم رسیده بود. بعضی اعداد مقدس می شدند و بعضی ها نحس. در مورد عدد π هم این مسأله وجود داشته. به لحاظ تاریخی این عدد نسبت محیط دایره به قطر اون هست، ولی خب می دونیم تو جاهای مختلفی از ریاضی و حتی فیزیک ظاهر شده. انگار یه حالت رازآلود داره. مثلا اگر  π نسبت محیط به قطر دایره است، پس چرا در فرمول ها و روابط دیگه ریاضی ظاهر می شه؟ مثلا دو رابطه بالا. اولی یه رابطه معروف انتگرال و دومی هم یه سری خیلی معروف. البته که زیبا و رازآلود هستند. ولی خب اگر کسی با نحوه اثبات این ها آشنا باشه حضور π رو می تونه تا حدی توضیح بده. مثلا برای اولی یه اثبات هست که از مختصات قطبی استفاده می کنه و خب اونجا توابع مثلثاتی هم هستند در روابطشون، در مورد رابطه دوم هم اثبات های مختلف هست و یکی از سری فوریه استفاده می کنه و سری فوریه هم با کمک توابع مثلثاتی تعریف می شه و باز هم پای دایره میاد وسط. خیلی ساده.
توضیحات مربوط به وجود π در این فرمول ها، از یکی از نوشته های آقای Gowers هست.