⭕ جلسهٔ اتاق ٣٣٣
🔷 پارادوکس EPR

👤 ارائه: علی آیت اله رفسنجانی

پارادوکس EPR در سال ۱۹۳۵ توسط اینشتین، پودولسکی و روزن طرح شد. EPR نشان می دهد که اگر موضعیت و رئالیسم باشد، آن‌گاه مکانیک کوانتومی نمی‌تواند کامل باشد. این یعنی یا در جهان ناموضعیت وجود دارد، یا جهان ایده‌آلیستی است و یا مکانیک کوانتومی کامل نیست.
اگر گزاره اول یا سوم صحیح باشد، باید فیزیک را از نو بازنویسی کنیم. گزاره دوم نیز مطلوب خیلی از بزرگان علم نیست. موضوعی که نزدیک به صد سال ذهن دانشمندان را درگیر خود کرده است.
مقاله اصلی اینشتین را می‌توانید اینجا پیدا کنید:
http://www.drchinese.com/David/EPR.pdf

🖥 www.aparat.com/v/Q02wh
🆔 @QMproblems

⭕ جلسهٔ اتاق ٣٣٣
🔷 مناظره اینشتین و بور در کنفرانس سلوی

👤 ارائه: وحید جان نثاری

اینشتین از همان ابتدا با تفسیر کپنهاگی مکانیک کوانتومی مشکل داشت. بیشترین نمود این مشکل در مناظراتی هست که بین اینشتین و بور در کنفرانس سلوی شکل گرفته است. اینشتین، با کمک آزمایش‌های ذهنی، تلاش می‌کند نشان دهد که مکانیک کوانتومی کامل نیست. بور هم در مقابل تلاش می‌کرد تا پاسخی برای ایرادات اینشتین پیدا کند. ایرادات اینشتین در نهایت مسیرهای جدیدی را پیش روی دانشمندان گشود.

🖥 www.aparat.com/v/zhMBD
🆔 @QMproblems

⭕️ مسئلۀ زمان؛ پاشنۀ آشیل نظریۀ کوانتوم

از ابتدای پیدایش نظریۀ کوانتوم بسیاری از فیزیکدانان بزرگ نسبت به آن ابراز ناخرسندی کرده اند. شرودینگر و اینشتین از اولین افرادی بودند که سعی داشتند با بیانی شفاف و منطقی، ناقص بودن این نظریه را اثبات کنند. (میتوانید پارادوکس گربۀ شرودینگر و پارادوکس EPR را ببینید). هربار که استدلالی بر علیه کوانتوم کپنهاگی ارائه میشد، بور و هایزنبرگ به نحوی از پاسخ طفره می رفتند و با زیر سوال بردن مفروضات اساسی علم، نظریۀ خود را تبرئه می کردند. موفقیت های تجربی این نظریه جامعۀ علمی را قانع کرده بود که معضلات آن را نادیده بگیرند و به حل مسائل دیگر در چارچوب این نظریه بپردازند. اما در این میان معضل بسیار عمیقی وجود داشت که خود را از چشم تیزبین بسیاری از فیزیکدانان با ذکاوت پنهان کرده بود.

اولین بار پائولی این معضل را با بور مطرح کرد. او که در مقام نظریه پردازی و آزمایش سرآمد بود، به مشکلی عمیق در نظریۀ کوانتوم پی برد. او گفت که ما در آزمایشگاه مکان و زمان برخورد ذرات به آشکار ساز را اندازه میگیریم. نظریۀ کپنهاگی مکان را به عنوان یک مشاهده پذیر به رسمیت میشناسد و برای آن یک عملگر در نظر میگیرد. اما در مورد زمان هیچ عملگر متناظری ارائه نمیدهد. در این نظریه، زمان صرفا پارامتری است که تحول تابع موج را توصیف میکند؛ ولی کوانتوم کپنهاگی هیچ پیشبینی ای دربارۀ زمان آشکارسازی ندارد. پائولی نشان داد اگر بخواهیم برای زمان یک عملگر تعریف کنیم باید طیف انرژی همواره پیوسته باشد (که میدانیم برای بسیاری از پدیده ها اینطور نیست) و همچنین حد پایینی برای انرژی سیستم نداریم (یعنی انرژی سیستم میتواند به منفی بینهایت میل کند).

بگذارید کمی واضح تر این مسئله را بیان کنم. تابع احتمال مکانی یک ذره به ما میگوید: اگر در یک زمان مشخص مکان ذره را اندازه بگیریم،‌ در هر بازۀ مکانی چه مقدار احتمال دارد که ذره را پیدا کنیم. تصور کنید که ما در تمام نقاط فضا آشکارسازهای خاموشی را قرار داده ایم. در یک لحظه تصمیم میگیریم که همۀ آشکارسازها را روشن کنیم و تابع موج ذره را مجبور به کلپس (یا همان تقلیل)‌نماییم.این با چیزی که در آزمایشگاه اتفاق می افتد کاملا متفاوت است. ما در آزمایشگاه آشکارساز را در مکان مشخصی قرار میدهیم و منتظر میمانیم تا ذره خودش به آشکارساز برسد (و کلپس نماید)، و زمان رسیدن (یا کلپس) را اندازه میگیریم. اینکه چه قدر احتمال دارد که ذره را آشکار کنیم به مکان آشکارسازی و احتمال رسیدن ذره در آن زمان بستگی دارد. حال آنکه تابع احتمال مکانی صرفا یک تابع احتمال شرطی است. یعنی احتمال آشکارسازی ذره در فلان مکان به شرط اینکه کلپس در فلان زمان اتفاق بیافتد. ولی ما نمیدانیم در چه زمانی کلپس اتفاق می افتد!

شاید در نگاه اول مسئلۀ ساده ای به نظر برسد. ما احتمال مکانی ذره را در هر زمانی داریم. در نتیجه بدست آوردن احتمال زمان رسیدن ذره به یک مکان مشخص نباید خیلی سخت باشد. اما حقیقت این است که تابع احتمال شرطی مکان، نمیتواند اطلاعاتی دربارۀ تابع احتمال زمانی سیستم بدهد. این درحالی است که ما در آزمایشگاه همواره درحال اندازه گیری زمان هستیم. شاید برایتان جالب باشد؛ نظریۀ کوانتوم حتی در آزمایش دو شکاف معمولی هم نمیتواند احتمالات را به درستی برای ما پیشبینی کند. ما صرفا، با استفاده از تقریب های بسیار، طرح تداخلی را توجیه میکنیم. این موضوعی است که در کتاب های درسی به آن اشاره ای نمیکنند. اگر احیانا دانشجویی کنجکاو شود و برایش سوال پیش بیاید،‌ اغلب توسط استاد درس به اصطلاح پیچانده میشود. البته اگر خوش شانس باشد و استاد به او القا نکند که «تو کم هوشی و این چه سوال بی ربطی است که میپرسی؟»

این موضوع به وضوح کامل نبودن نظریۀ کوانتوم و عدم توانایی آن در توضیح نتایج آزمایشگاهی را نشان میدهد. موضوعی که امثال اینشتین تلاش میکردند به صورت خیلی پیچیده تری آن را اثبات نمایند. نکتۀ جالب اینجاست که تا سال ۱۹۶۰ توجهی به این موضوع نشد تا اینکه آهارونوف و بوهم سعی کردند برای یک ذرۀ آزاد یک بعدی عملگری برای زمان آشکارسازی تعریف کنند. بعد از آن جریانی راه افتاد تا بتوانند به صورت اصول موضوعه ای تابع احتمال زمانی را استخراج نمایند. با وجود تلاش های بسیار تاکنون راه حل خالی از ایرادی برای این مسئله در چارچوب کوانتوم استاندارد ارائه نشده است و نظریات موجود تابع احتمال را صرفا برای ذرۀ آزاد یک بعدی بدست آورده اند. دیگر نظریات بدیل نیز توافق نظری با یکدیگر ندارند. اما در کوانتوم بوهمی،‌ راحت تر میتوان به این مسئله پرداخت. چرا که در این نظریه ذرات مسیرهای مشخصی دارند که محاسبۀ زمان رسیدن آنها کار چندان دشواری نیست.

🔹 تصویر زیر مسیر ذرات، طرح تداخل زمانی و متوسط زمان رسیدن آنها در آزمایش دوشکاف است که در نظریۀ کوانتوم بوهمی شبیه سازی شده است

🆔@QMproblems

🔵 برای دوستانی که به این موضوع علاقمندند،‌ جناب آقای دکتر کاظمی در ۵ جلسه به صورت دقیق و جامع این مسئله را توضیح داده اند.

🔸میتوانید از لینک های زیر برای دسترسی به هر جلسه استفاده نمایید:

👈جلسۀ اول
👈🏻جلسۀ دوم
👈🏼جلسۀ سوم
👈🏽جلسۀ چهارم
👈🏾جلسۀ پنجم

🙏🏻 از جناب آقای دکتر جعفری بابت قرار دادن ویدیوهای این جلسات سپاسگزاریم

🆔@QMproblems

⭕ جلسهٔ اتاق ٣٣٣
🔷 نامساوی بل و اثرات فوق نوری

👤 ارائه: وحید جان نثاری

بل در سال ۱۹۶۴ آزمایشی پیشنهاد کرد که با کمک آن بتوان میان مکانیک کوانتومی و نظریه متغیرهای نهان داوری کرد. دو ذره درهم تنیده را از یکدیگر بسیار دور می کنیم. به طوری که مطمئن باشیم تغییر دادن یکی از ذرات روی دیگری اثری نداشته باشد. بل نشان داد که اگر مکانیک کوانتومی صحیح باشد، یک نامساوی مشخص نقض می شود. این در حالی هست که نظریه متغیرهای نهان، نامساوی را نقض نمی کند. جالب این جاست که نقض شدن این نامساوی در آزمایشگاه تایید شده است. البته باید توجه کنیم که اگر شرط ناموضعی بودن را به نظریه متغیرهای نهان اضافه کنیم، در این نظریه نیز نامساوی بل می تواند نقض شود. در نتیجه به نظر می رسد که نقض شدن نامساوی بل، بیش از آن که تاییدی بر مکانیک کوانتومی باشد، ردی بر موضعی بودن جهان است.

🖥 www.aparat.com/v/czfMj
🆔 @QMproblems

⭕️ فراخوان مطالعه و بررسی کتاب

مدتی است که با چند نفر از دوستان مشغول نگارش کتابی در زمینه مفاهیم بنیادی علم هستیم. در این کتاب سعی داریم مفاهیم عمیق علوم مدرن را به بیانی ساده و با رویکرد فلسفی برای دانش آموزان دبیرستانی ارائه نماییم. خوشبختانه نسخه اولیه کتاب آماده شده و قصد داریم برای بررسی نهایی و گرفتن بازخورد، به صورت محدود چند نفر از عزیزان علاقمند و آشنا به زبان انگلیسی آن را مطالعه و بررسی نمایند.

در صورت تمایل میتوانید از طریق آیدی زیر هماهنگ نمایید. همچنین ممنون خواهیم شد اگر دانش آموز یا دانشجوی مستعدی را میشناسید معرفی بفرمایید.

🔹 @Saeed_Ansarifard
🆔 @QMproblems

با سپاس فراوان از لطف و همکاری شما عزیزان، تعداد افراد داوطلب به حد کافی رسید. 🙏

⭕️ بیسیم فوق نوری ذرات کوانتومی: از کل کل علمی اینشتین تا نوبل ۲۰۲۲

در نظریۀ کوانتوم، حالت کوانتومی (یا تابع موج) موجودی فراتر از ذرات است. تابع موجِ یک ذره میتواند در فضا پخش شده، به دو یا چند قسمت مجزا تقسیم شود و با خودش برهمنهی و تداخل کند. در نهایت نیز توصیف آمار ذرات و رفتارشان از طریق حالت کوانتومی آنها پیشبینی میشود. گویی علاوه بر ذرات، موجودی دیگر نیز وجود دارد که منشأ تمام عجایبی است که در دنیای کوانتومی مشاهده میکنیم.

یکی دیگر از عجایبی که تابع موج کوانتومی پدید می آورد زمانی است که میخواهیم دو یا چند ذره را بوسیلۀ حالت کوانتومی آنها توصیف کنیم. در این صورت دیگر نمیتوان به سیستم چند ذره ای به عنوان مجموعه ای از ذرات مستقل نگاه کرد و سیستم را به اجزای آن تقلیل داد. گویی تمام ذرات بوسیلۀ یک بیسیم نامرئی و فوق نوری با یکدیگر در ارتباطند. این ویژگی مجالی بود برای اینشتین تا بتواند ناخرسندی خود از نظریۀ نیلز بور را در قالب بیان محکم ریاضی به ظهور برساند. پارادوکس EPR نامی است که بر این تناقض مطرح شده توسط اینشتین گذاشته شده است. قبلا در این متن و این ویدیو به این مسئله پرداختیم.

خلاصه اینکه اینشتین نشان داد اگر قواعد کوانتوم از جمله توصیف ذرات با تابع موج و اصل عدم قطعیت را بپذیریم، در اینصورت یا نظریه کوانتوم ناقص است و یا ذرات بایکدیگر ارتباطی فوق نوری دارند. در آن زمان محدودیت سرعت نور در انتقال اطلاعات به عنوان پیش فرضی محکم در فیزیک پذیرفته شده بود، درنتیجه لاجرم کامل بودن توصیف کوانتوم زیر سوال میرفت. البته بور در آن زمان ترجیح داد واقعیت جهان را زیر سوال ببرد تا اینکه قبول کند نظریه اش کامل نیست!

تا حدود ۳۰ سال این مسئله مبهم بود تا اینکه جان بل در ۱۹۶۴ در مجله ای نه چندان مطرح مقاله ای را منتشر کرد و در آن معیاری آزمایشگاهی برای تشخیص ارتباط فوق نوری میان ذرات ارائه کرد. او یک نامساوی را معرفی کرد که اگر در آزمایش نقض میشد به این معنا بود که ذرات درهمتنیده (که با یک تابع موج کلی توصیف میشوند) بصورت فوق نوری بایکدیگر در ارتباطند و از شرایط آزمایش یکدیگر در فاصلۀ بسیار دور باخبرند. مقالۀ بل در ۱۹۶۷ نظر جان کلاوسر را به خود جلب کرد. کلاوسر در ۱۹۷۲ آزمایشی را ترتیب داد تا بتواند نامساوی بل را آزمایش کند. آزمایش او در شرایط محدودی بود چرا که برای نشان دادن فوق نوری بودن ارتباط ذرات، باید تنظیم آشکارساز بعد از جدا شدن ذرات درهمتنیده از یکدیگر و درست قبل از اینکه به آشکارساز برسند مشخص شود. (تا احتمال انتقال اطلاعاتِ تنظیمات آشکارسازها قبل از رسیدن ذرات وجود نداشته باشد).

آلن اسپه در ۱۹۸۲ آزمایشی انجام داد که این روزنۀ آزمایشگاهی را نداشت. اما همچنان روزنه هایی در آزمایش او مطرح بود. پس از آن این نوع آزمایشات به یک ترند علمی تبدیل شد و افرادی چون آنتوان زایلینگر کارهای نظری و آزمایشگاهی زیادی در جهت رفع روزنه های آزمایشگاهی انجام دادند. امسال سالی بود که نوبل به این سه نفر بجهت تلاش هایشان در این حوزه اعطا شد. اکنون نیز پایۀ بسیاری از فناوری های کوانتومی از جمله رمزنگاری بر این پدیده استوار شده است.

با وجود تمام تلاش ها و فهم بسیار عمیق تر ما از پدیدۀ درهمتنیدگی، همچنان مسائل و ابهامات بسیاری در این حوزه وجود دارد. یکی از سوالات جدی این است که چطور ذرات درهمتنیده میتوانند بصورت فوق نوری با یکدیگر در ارتباط باشند اما ما نمیتوانیم از این پدیده برای انتقال اطلاعات با سرعت بیشتر از نور استفاده نماییم. با وجود اینکه قضیه ای دربارۀ عدم امکان ارسال سیگنال فوق نوری اثبات شده است اما اثبات این قضیه نیز دارای رخنه هایی است که مسئله را باز گذاشته است. یکی از زمینه هایی که بسیار جذاب و بنیادی است بررسی اثر درهمتنیدگی بر طرح تداخل دوذره ای ذرات درهمتنیده است. این موضوع نیازمند آگاهی از توزیع زمان رسیدن ذرات است که در چارچوب کوانتوم استاندارد امکان آن وجود ندارند. (علت آن را در اینجا بررسی کرده ایم).

اخیرا مقاله ای توسط آقایان دکتر کاظمی و دکتر حسین زاده منتشر شده است که بوسیلۀ کوانتوم بوهمی پیشبینی آزمایشگاهی جدیدی برای طرح ذرات درهمتنیده ارائه کرده اند. در مقالۀ ایشان که در آستانۀ چاپ در مجلۀ PRA است، آزمایش جفت دو شکاف مورد بررسی قرار گرفته و از طریق محاسبۀ مسیر ذرات و زمان کلپس، طرح تداخل دو ذره ای پیش بینی شده است. همانطور که در تصویر زیر مشاهده مینمایید، اگر اثر درهمتنیدگی ذرات را درنظر نگیریم ذرات مسیرهای سبز را طی میکنند. با وارد کردن اثر کلپس به محض رسیدن ذرات سمت چپ به پردۀ آشکارساز، تابع موج آنها تقلیل یافته و باعث تغییر مسیر ذرات راست میشود (مسیرهای مشکی). در این توصیف از نظریۀ کوانتوم ارتباط فوق نوری ذرات مشهود تر است.

📄لینک مقاله:
https://arxiv.org/pdf/2208.01325.pdf

🆔 @QMproblems

"اگر میخواهید کار علمی مهمی انجام دهید، فلسفه بخوانید."

👤 کارلو روولی
📖 نقل قول از کتاب نسبیت عام، ۲۰۲۱

🆔 @QMproblems

⭕️ جلسات گروه فیزیک بنیادی بیان

📎 جلسۀ اول: مروری بر نظریات موجود در زمینۀ آگاهی کوانتومی

👤 دکتر محمد جمالی

🗓 پنجشنبه ۱۹ آبان
⏰ ساعت ۱۹

🚩 لینک جلسه در این کانال اطلاع رسانی خواهد شد

🆔 @QMproblems

⭕️ سری جلسات آگاهی کوانتومی

🔹 مدتی است که با دوستان جلسات هفتگی خصوصی در زمینۀ مباحث بنیادی در نظریه کوانتوم داریم. خوشبختانه تاکنون مباحث خوبی مطرح گشته و کارهای پژوهشی خیلی خوبی در این زمینه انجام شده است. از این رو تصمیم گرفتیم تا به صورت آزمایشی برای چند جلسه، جلسات را عمومی نماییم تا دوستانی که علاقمند هستند و میتوانند پژوهش جدی در این زمینه داشته باشند را به جمع خود اضافه نماییم.

🔸 برای شروع از دوست گرامی جناب آقای دکتر محمد جمالی دعوت نمودیم تا برای سه جلسه مبحث آگاهی کوانتومی را ارائه نمایند. ایشان که پایان نامه خود را در زمینۀ آگاهی کوانتومی با جناب آقای دکتر گلشنی انجام داده اند،‌ نظریۀ نوینی را بر مبنای الهام از متافیزیک موجود در فلسفه طبیعی ابن سینا و نظریه کوانتوم بوهمی ارائه کرده اند که در این متن به آن پرداخته بودیم. ایشان در جلسه اول به طور کلی به مبحث آگاهی کوانتومی و تاریخچه آن پرداخته و در جلسه دوم و سوم نظریات مطرح معاصر از جمله نظریۀ پنروز-همروف، استپ و ابن سینا-بوهم را ارائه میدهند.

🔹 همچنین از دوست عزیزم جناب آقای دکتر حمید فغانپور عزیزی (پژوهشگر مدعو در دانشگاه برکلی در زمینۀ آگاهی و حیات) دعوت نمودیم تا در جلسه چهارم در مورد پیشرفت های اخیرشان در زمینۀ ارتباط میان آگاهی کوانتومی و مسئلۀ حیات ارائه ای داشته باشند.

🖋 جهت ثبت نام و اطلاع از زمان و لینک برگزاری جلسات میتوانید از طریق لینک زیر اقدام نمایید:

https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSdm8la8kRCrl2fBCpqI3u9XfwetuNomrqk-D1UmojsBn9sQBw/viewform?usp=sf_link

⭕️ ویدیو جلسات گروه فیزیک بنیادی بیان

🔷 آگاهی کوانتومی (جلسه اول): آیا می توان آگاهی و شعور موجودات را با فیزیک توضیح داد؟

👤 ارائه: دکتر محمد جمالی

🖥 www.youtube.com/watch?v=SlDqxLGnS4M

🆔 @QMproblems

⭕️ جلسات گروه فیزیک بنیادی بیان

📎 جلسۀ دوم: مروری بر نظریات مدرن آگاهی کوانتومی:

🔹 پنروز-همروف
🔹اکلز-بک
🔹هایزنبرگ-جیمز
🔹و مقدمه ای بر نظریۀ ابن سینا-بوهم

👤 دکتر محمد جمالی

🗓 پنجشنبه ۲۶ آبان
⏰ ساعت ۱۹

🚩 برای شرکت در جلسه میتوانید در اینجا ثبت نام نمائید.

🆔 @QMproblems

⭕️ ویدیو جلسات گروه فیزیک بنیادی بیان

🔶 آگاهی کوانتومی (جلسه دوم): بررسی نظریات مدرن آگاهی کوانتومی

🔹 پنروز-همروف
🔹اکلز-بک
🔹هایزنبرگ-جیمز
🔹و مقدمه ای بر نظریۀ ابن سینا-بوهم

👤 ارائه: دکتر محمد جمالی

🖥 www.youtube.com/watch?v=gPMlGmN0NDM

⭕️ جلسات گروه فیزیک بنیادی بیان

📎 جلسۀ سوم: مروری بر مقدمات نظریۀ ابن سینا-بوهم

👤 دکتر محمد جمالی

🗓 پنجشنبه ۳ آذر
⏰ ساعت ۱۹

🆔 @QMproblems

⭕️ ویدیو جلسات گروه فیزیک بنیادی بیان

🔶 آگاهی کوانتومی (جلسه سوم): مروری بر مقدمات نظریۀ ابن سینا-بوهم

🔹 غیر مادی بودن آگاهی
🔹 آزمایشات لیبت
🔹 وجود اختیار یا توهم؟
🔹آزمایشات پاکسازی تأخیری

👤 ارائه: دکتر محمد جمالی

🖥 www.youtube.com/watch?v=CjESFei5qdw

⭕️ جلسات گروه فیزیک بنیادی بیان

📎 جلسۀ چهارم: مروری بر نظریۀ ابن سینا-بوهم

👤 دکتر محمد جمالی

🗓 پنجشنبه ۱۰ آذر
⏰ ساعت ۱۹

🆔 @QMproblems

⭕️ ویدیو جلسات گروه فیزیک بنیادی بیان

🔶 آگاهی کوانتومی (جلسه چهارم): مروری بر نظریۀ ابن سینا-بوهم

🔹 کوانتوم بوهمی تعمیم یافته
🔹 توضیح آزمایشات لیبت
🔹 توضیح وجود اختیار
🔹توضیح آزمایشات پاکسازی تأخیری

👤 ارائه: دکتر محمد جمالی

🖥 www.youtube.com/watch?v=OK1ZRwSWPk0

🎙سخنرانی های کلیدی کارگروه شناختی در همایش ملی علوم پایه و ارتقای سلامت

👤 دکتر مهدی گلشنی (چهره ماندگار فیزیک و استاد ممتاز بازنشسته فیزیک دانشگاه صنعتی شریف)
📃 نقش علوم پایه در پزشکی و سلامت
⏰ جمعه، دوم دیماه، ساعت ۱۰:۱۵ بصورت حضوری و آنلاین

👤 دکتر جورج الیس (کیهانشناس مشهور معاصر، برندۀ جایزۀ علم و دین تمپلتون، دانشگاه کیپ توون)
📃 علّیت بالا به پایین در پزشکی و مراقبت های بهداشتی
⏰ پنج شنبه، یکم دیماه، ساعت ۱۸:۳۰ بصورت مجازی

👤 دکتر روس کستنر (فیلسوف علم معاصر، صاحب نظریه RTI از مکانیک کوانتومی، دانشگاه مریلند)
📃 پیامدهای شگفت انگیز فیزیک مدرن برای زندگی، سلامتی و خلاقیت
⏰ پنج شنبه، یکم دیماه، ساعت ۱۹:۳۰ بصورت مجازی

برای اطلاعات بیشتر و ثبت نام میتوانید به سایت زیر مراجعه نمایید:

🌐 basicscihealthpromot.ir

🆔 @QMproblems

⭕️ جلسات کارگروه شناختی

🔹 بازتعریف حیات ذیل نظریۀ آگاهی کوانتومی «ابن سینا-بوهم» و تأثیر آن در پزشکی و سلامت

👤 دکتر حمید فغانپور عزیزی

🗓 یکشنبه، ۲۷ آذر
⏰ ساعت ۱۹ تا ۲۱

🔗 www.skyroom.online/ch/h.asatid/cognition1
🆔 @QMproblems

نمایشی در وصف «هیچ»! آیا هیچ می‌تونه جهان رو به وجود بیاره؟

در فیزیک و #فلسفه از #هیچ زیاد صحبت می‌شه.
این هیچ دقیقا چیه؟
آیا اصلا وجود خارجی داره؟
در این ویدئو در قالب یک نمایش در مورد «هیچ» در سطوح مختلف صحبت می‌‌کنم.
بعد از دیدن این ویدیو، وقتی می‌شنویم که میگن آیا هیچ می‌تونه جهان رو به وجود بیاره، بهتر می‌تونیم در مورد مفهوم هیچ فکر کنیم.

برای مشاهده ویدئو با کیفیت بالاتر میتونید به کانال یوتیوب مجله خلقت مراجعه کنید.

اگه دوست دارید تولید ویدئوهای جذاب علمی با سرعت و کیفیت بهتری ادامه پیدا کنه می‌تونید از طریق این لینک از مجله خلقت حمایت کنین.

همچنین با عضویت در کانال و معرفی اون به هر کسی که فکر می‌کنید به دردش می‌خوره شما هم در ترویج علم نقشی داشته باشید.