“us” ضمیری است که ما برای بیان اول شخص جمع از آن استفاده می‌کنیم. همانطور که در ابتدای معرفی ضمایر مفعولی یا Object Pronouns توضیح دادیم، ضمیر “you” در هر دو جدول، تغییر شکل داده نشده، اما با توجه به فعل و معنی نهایی جمله باید تشخیص داد که در چه جایگاهی قرار خواهد گرفت.
برای جایگزین کردن چند نفر که خود شخص و مخاطبین مستقیمش نیستند، باید از ضمیر سوم شخص جمع که در این جدول ” Them” است، استفاده کرد.
برای مثال:

2. ضمایر ملکی (Possessive Pronouns):
ضمیرهای ملکی یا Possessive Pronouns کلماتی هستند که مالکیت یا تعلق را نشان می‌دهند. آن‌ها به جای اسم‌ها استفاده می‌شوند تا نشان دهند چیزی متعلق به چه کسی است. در زبان انگلیسی، ضمیرهای ملکی رایج شامل این ضمایر به جلوگیری از تکرار و واضح‌تر کردن جملات کمک می‌کنند. درک نحوه استفاده صحیح از ضمایر ملکی برای برقراری ارتباط مؤثر در زبان گفتاری و نوشتاری ضروری است.

اگر می‌خواهید درباره‌ی ضمایر ملکی بیشتر بدانید به لینک زیر سر بزنید.

برای مثال:

. ضمایر بازتابی (Reflexive Pronouns):
ضمایر بازتابی یا Reflexive pronouns کلماتی هستند که زمانی استفاده می‌شوند که فاعل و مفعول یک جمله یک نفر یا یک گروه یکسان باشند. آن‌ها بر عملی که فاعل خودش انجام می‌دهد تأکید می‌کنند و معمولاً با “-self” یا “-selves” پایان می‌یابند.

🔸🔸▬🔸 خودآموز مکالمه🔸▬🔸
👉🔹American English File
امریکن انگلیش فایل
زبان + انگيزه = فرصت،
شعار مجموعه جديد American English File مي باشد.

برای درک بهتر این ضمایر 👇

برای مثال:

4. ضمایر نسبی (Relative Pronouns):
ضمیرهای نسبی کلماتی هستند که جملات نسبی را معرفی می‌کنند، جملاتی که اطلاعات بیشتری درباره یک اسم در یک جمله ارائه می‌دهند. آن‌ها به اتصال جمله به اسم کمک می‌کنند و مشخص می‌کنند که به چه کسی یا چه چیزی اشاره می‌شود. با استفاده از ضمایر نسبی، می‌توانیم جملات را ترکیب کنیم، توصیف‌ها را غنی‌تر کنیم و ساختارهای پیچیده‌تری ایجاد کنیم که ارتباطات ما را دقیق‌تر و جذاب‌تر می‌سازد.

برای بررسی دقیق از این ضمیر به لینک زیر سر بزنید.

➖➖➖➖🔔➖➖➖➖➖➖

👈🔹 یادگیری انگلیسی با سریال How I Met Your Mother  زیر نویس  انگلیسی

➖➖➖➖➖🔔➖➖➖➖➖

نتیجه‌گیری:
در نتیجه، ضمایر بخش‌های اساسی زبان هستند که ارتباط را با جایگزینی اسم‌ها و جلوگیری از تکرار بهبود می‌بخشند. انواع مختلف ضمایر، از جمله ضمایر شخصی، ملکی، بازتابی، نسبی، هر یک نقش‌های خاصی در جملات دارند. درک این انواع مختلف به ما اجازه می‌دهد تا خود را به‌وضوح و به‌طور مؤثر بیان کنیم و گفتار و نوشتار ما را روان‌تر و جذاب‌تر می‌سازد. تسلط بر ضمایر برای دستیابی به مهارت در هر زبانی اساسی است.

تمرین
در آخر، تعدادی تمرین را برای شما آماده کردیم که با انجام آن به ارزیابی آنچه بالا توضیح داده شد، می‌پردازیم.

1. Question: Which of the following is a personal pronoun?

a) Their
b) She
c) Whom
d) Ours

2. Question: Identify the reflexive pronoun in the following sentence: “She prepared the meal by herself.”

a) She
b) Prepared
c) Meal
d) Herself

3. Question: Which sentence uses a relative pronoun correctly?

a) I saw the movie which was amazing.
b) I saw the movie who was amazing.
c) I saw the movie that amazing.
d) I saw the movie whose amazing.

4. Question: What type of pronoun is “you”?

a) Possessive
b) Personal
c) Reflexive
d) Relative

5. Question: In the sentence “The dog chased its tail,” what type of pronoun is “its”?

a) Personal
b) Possessive
c) Reflexive
d) Relative

Answer key:

1. B
2. A
3. A
4. B
5. B


➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖🔸

👈پادکست All Ears  و  IELTS Energy podcast

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

آموزش تفاوت which و that + مثال‌های کاربردی
مهارت Grammar
تفاوت which و that
در زبان انگلیسی، یکی از جفت‌های کلمات که اغلب باعث سردرگمی می‌شود “which” و “that” است. با وجود شباهت معنی آنها، این کلمات در ساختار جمله اهداف متفاوتی دارند. دانستن اینکه کی از “which” یا “that” استفاده کنیم برای ارتباط واضح بسیار مهم است. اما به خاطر داشته باشید که تفاوت‌هایی در نحوه استفاده از آنها در جملات وجود دارد. در این مقاله در مورد تفاوت which و that صحبت می‌کنیم.
1. تعریف و کاربرد Which
سرفصل‌های مقاله نمایش
برای بررسی تفاوت which و that لازم است ابتدا به آموزش «Which» بپردازیم. «Which» به عنوان یک ضمیر رابطه‌ای برای اشاره به اطلاعات بیشتری درباره یک اسم استفاده می‌شود. «Which» معمولاً برای اطلاعات اضافی و غیر ضروری استفاده می‌شود، این جملات اطلاعات اضافی درباره یک اسم ارائه می‌دهند، اما برای درک نکته اصلی جمله ضروری نیستند. جملات غیرضروری که با “which” معرفی می‌شوند، با ویرگول از بقیه جمله جدا می‌شوند.
مثال
1. The book, which was published last year, has become a bestseller.
.کتابی که سال گذشته منتشر شد، به پرفروش‌ترین کتاب تبدیل شده است
2. She bought a new car, which she had been saving up for.
.او یک ماشین جدید خرید که برای خرید آن پس‌انداز کرده بود

در این مثال‌ها، جملاتی که با «which» معرفی شده‌اند، جزئیات اضافی درباره اسم‌ها (“کتاب” و “یک ماشین جدید”) ارائه می‌دهند، اما جملات بدون آن‌ها نیز از نظر گرامری صحیح و معنادار خواهند بود.
3. The Eiffel Tower, which is located in Paris, attracts millions of visitors every year.
.برج ایفل، که در پاریس واقع شده است، هر ساله میلیون‌ها بازدیدکننده را جذب می‌کند
4. My brother’s car, which he bought last year, is very fuel efficient.
.ماشین برادرم، که سال گذشته خرید، در مصرف سوخت بسیار صرفه‌جو است
5. The novel, which won several awards, has been translated into multiple languages.
.رمان، که چندین جایزه برنده شده است، به چندین زبان ترجمه شده است
6. Her dress, which she wore to the party, was beautiful.
.لباس او، که در مهمانی پوشیده بود، زیبا بود
7. The conference, which will be held next month, features several renowned speakers.
.کنفرانس، که ماه آینده برگزار می‌شود، شامل چندین سخنران معروف است
8. The smartphone, which has a stunning camera, is popular among photographers.
.اسمارت‌فون، که دوربین فوق‌العاده‌ای دارد، در بین عکاسان محبوب است
9. The painting, which was created by a famous artist, is displayed in the museum.
.تابلوی نقاشی، که توسط یک هنرمند مشهور خلق شده، در موزه به نمایش گذاشته شده است
10. His explanation, which was very detailed, helped everyone understand the topic better.
.توضیح او، که بسیار دقیق بود، به همه کمک کرد تا موضوع را بهتر درک کنند

بیشتر بخوانید:
تفاوت any و some + مثال‌های کاربردی
2. تعریف و کاربرد That
برای بررسی تفاوت which و that لازم است ابتدا به آموزش «Which» بپردازیم. در زبان انگلیسی، “that” برای معرفی جملات ضروری یا محدودکننده استفاده می‌شود. این جملات برای درک معنی جمله بسیار مهم هستند و حذف آن‌ها پیام مورد نظر را تغییر می‌دهد. جملات ضروری که با “that” معرفی می‌شوند، با ویرگول از بقیه جمله جدا نمی‌شوند.
مثال:
1. The book that she recommended is out of stock.
.کتابی که او توصیه کرد، در انبار موجود نیست
2. I need the keys that you borrowed yesterday.
.من به کلیدهایی نیاز دارم که دیروز قرض گرفتی

در این جملات، جملاتی که با “that” معرفی شده‌اند، برای شناسایی اینکه کدام کتاب در انبار موجود نیست و کدام کلیدها نیاز است، ضروری هستند.

3. The book that I borrowed from you is very interesting.
.کتابی که از تو قرض گرفتم، بسیار جالب است
4. The car that she bought last month is very fast.
.ماشینی که او ماه گذشته خرید، بسیار سریع است
5. The students that studied hard passed the exam.
.دانش‌آموزانی که به سختی مطالعه کردند، امتحان را قبول شدند
6. The cookies that you baked were delicious.
.کوکی‌هایی که تو پختی، خوشمزه بودند
7. The dress that she wore to the event was stunning.
.لباسی که او به آن مراسم پوشید، خیره‌کننده بود
8. The movie that we watched last night was really scary.
.فیلمی که دیشب تماشا کردیم، واقعاً ترسناک بود
9. The house that we live in was built in the 1800s.
.خانه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم، در قرن نوزدهم ساخته شده است
10. The laptop that I bought has a long battery life.
.لپ‌تاپی که خریدم، عمر باتری طولانی دارد

بیشتر بخوانید:
تفاوت بین get و take در زبان انگلیسی + مثال‌های کاربردی
بررسی تفاوت which و that از لحاظ دستوری
در زبان انگلیسی، یکی از جفت‌های کلمات که اغلب باعث سردرگمی می‌شود “which” و “that” است. با وجود شباهت معنی آنها، این کلمات در ساختار جمله اهداف متفاوتی دارند. دانستن اینکه کی از “which” یا “that” استفاده کنیم برای ارتباط واضح بسیار مهم است. اما به خاطر داشته باشید که تفاوت‌هایی در نحوه استفاده از آنها در جملات وجود دارد. در نتیجه به بررسی تفاوت which و that می‌پردازیم. “Which” و “that” هر دو ضمایر نسبی هستند که برای معرفی جملات وابسته در یک جمله استفاده می‌شوند. با این حال، کاربرد آنها بر اساس اینکه جمله وابسته‌ای که معرفی می‌کنند، برای معنای جمله ضروری یا غیرضروری باشد، متفاوت است. با این حال، در زبان انگلیسی گفتاری، این تمایز به‌طور سخت‌گیرانه‌ای رعایت نمی‌شود. در زبان انگلیسی گفتاری، شما واقعاً این آزادی را دارید که “which” یا “that” را برای جمله‌های محدود کننده عوض کنید، بدون اینکه معنای آن تغییر کند. اما در زبان انگلیسی نوشتاری، “which” به‌طور انحصاری برای جملات غیرضروری و محدود کننده درنظر گرفته شده است.
قبل از اینکه به مثال بیشتری بپردازیم، بیایید به تمام جملات پایین نگاهی بیندازیم و ببینیم که چگونه تغییر استفاده از “that” یا “which” معنی جمله را تغییر می‌دهد.
Anna’s sweater that has big yellow flowers was a birthday gift from his sister.
.سوییشرت آنا که گل های بزرگ زرد رنگ دارد، هدیه‌‌ی تولد از طرف خواهرش بود
Anna’s sweater, which has big yellow flowers, was a birthday gift from his sister.
.سوییشرت آنا، که گا های بزرگ زرد دارد، هدیه‌ تولد از خواهرش برای تولدش بود
در جمله دوم، تغییر به “which” این جمله را به‌گونه‌ای القا می‌کند که برد فقط یک بلوز دارد.
Laptops that are used for gaming purposes are usually more expensive.
.لپ‌تاپ‌هایی که برای اهداف بازی استفاده می‌شوند معمولاً گران‌تر هستند
Laptops, which are used for gaming purposes, are usually more expensive.
.لپ‌تاپ‌ها، که برای اهداف بازی استفاده می‌شوند، معمولاً گران‌تر هستند

در اینجا، جمله به گونه‌ای تغییر کرده است که نشان می‌دهد هدف اصلی تمام لپ‌تاپ‌ها بازی است. زیرا همه لپ‌تاپ‌ها برای اهداف بازی استفاده نمی‌شوند، بنابراین این جمله صحیح نیست.
3. The chair in my kitchen that has a broken leg is dangerous to sit on.
.صندلی در آشپزخانه‌ام که یک پایه‌ی شکسته دارد، نشستن روی آن خطرناک است
The chair in my kitchen, which has a broken leg, is dangerous to sit on.
.صندلی در آشپزخانه‌ام، که یک پایه‌ی شکسته دارد، نشستن روی آن خطرناک است

بار دیگر، اگر از “which” استفاده کنیم، جمله به این معنا اشاره می‌کند که تنها یک صندلی در آشپزخانه وجود دارد.
ویژگی “That” “Which”
نوع اطلاعات ضروری (restrictive) غیرضروری (non-restrictive)
قابلیت حذف غیرقابل حذف قابل حذف
جداکننده بدون کاما با کاما
مثال The book that I read is fascinating. The book, which I read, is fascinating.
بیشتر بخوانید:
گرامر Either و Neither | کاربردها و تفاوت ها + مثال
نکات کلیدی برای استفاده از which یا that
در اینجا چند نکته وجود دارد که می‌تواند به شما کمک کند تا با اعتماد به نفس از این دو کلمه استفاده کنید، به‌ویژه اگر تصمیم دارید از قواعد انگلیسی نوشتاری پیروی کنید:
1. شناسایی جملات ضروری و غیرضروری:
قبل از تصمیم‌گیری برای استفاده از “which” یا “that”، مشخص کنید که آیا جمله‌ای که معرفی می‌کنید برای معنی جمله ضروری است یا غیرضروری.
2. نشان‌گذاری:
به نشانه‌گذاری توجه کنید. جملات غیرضروری که با “which” معرفی می‌شوند، با ویرگول از بقیه جمله جدا می‌شوند، در حالی که جملات ضروری که با “that” معرفی می‌شوند، این‌گونه نیستند. این تفاوت به وضوح مشخص می‌کند که آیا اطلاعات ارائه شده توسط جمله ضروری است یا اضافی.
3. آزمایش برای ضروری بودن:
برای تعیین اینکه آیا یک جمله ضروری است یا نه، سعی کنید آن را از جمله حذف کنید و ببینید آیا پیام اصلی هنوز واضح است یا خیر. اگر حذف آن به‌طور قابل توجهی معنی جمله را تغییر دهد یا جمله را مبهم کند، آن جمله احتمالاً ضروری است و اگر از قواعد انگلیسی نوشتاری پیروی کنید، باید با “that” معرفی شود.
نتیجه گیری
در نتیجه، درک تفاوت بین “that” و “which” برای ارتباط واضح و مؤثر در زبان انگلیسی ضروری است. “That” برای معرفی جملات ضروری استفاده می‌شود که برای معنی جمله حیاتی هستند، در حالی که “which” برای جملات غیرضروری که اطلاعات اضافی ارائه می‌دهند، به کار می‌رود و می‌توان آن‌ها را بدون تغییر پیام اصلی حذف کرد.

این تمایز نه تنها به دقت در آموزش گرامر زبان کمک می‌کند، بلکه وضوح نوشتار شما را نیز افزایش می‌دهد. با توجه به نشانه‌گذاری و نقش هر جمله، می‌توانید با اطمینان از ظرافت‌های این ضمایر نسبی عبور کنید و مهارت‌های ارتباطی خود را بهبود بخشید.
تمرین
در آخر، تعدادی تمرین را برای شما آماده کردیم که با انجام آن به ارزیابی آنچه بالا توضیح داده شد، می‌پردازیم.
1. Question: Which sentence is correct?
A) The car that is parked outside is mine.
B) The car, that is parked outside, is mine.
C) The car which is parked outside is mine.
D) The car which is parked outside, is mine.
2. Question: In which sentence is “which” used correctly?
A) The book that I borrowed was fascinating.
B) The book which I borrowed was fascinating.
C) The book that, I borrowed was fascinating.
D) The book, that I borrowed, was fascinating.
3. Question: Which of the following sentences implies that there is only one specific item being referred to?
A) The restaurant, which is famous for its pasta, is crowded.
B) The restaurant which is famous for its pasta is crowded.
C) The restaurant that is famous for its pasta is crowded.
D) The restaurant that, which is famous for its pasta, is crowded.
4. Question: Choose the correct form to complete the sentence: The movie _ we watched last night was thrilling.
A) Which
B) That
C) Who
D) Whom
5. Question: What is the main function of “that” in a sentence?
A) To introduce essential clauses.
B) To provide additional information.
C) To create a pause in the sentence.
D) To separate unrelated ideas.
6. Question: Which of the following is a correct use of “which”?
A) The shoes that are on sale are in the back.
B) The shoes that, are on sale, are in the back.
C) The shoes that are on sale, are in the back.
D) The shoes, which are on sale, are in the back.

پاسخ

1. A
2. B
3. C
4. D
5. A
6. D

👈🔹 سریال «اسکرابز» یک کمدی پزشکی خل‌وچلی است

گرامر گذشته کامل
زمان «گذشته‌ی کامل» (Past Perfect Tense) در زبان انگلیسی، جزو زمان‌هایی است که نشان می‌دهد، کاری در گذشته‌ی دور انجام شده و حالا از آن زمان گذشته و کننده‌ی کار (فاعل)، عمل دیگری را بعد از آن اتفاق شروع و به پایان رسانده است. بنابراین، ترتیب زمانی در این دستور زبان، بسیار حائز اهمیت است.
برای تشخیص و استفاده از گذشته‌ی کامل، باید به چند نکته توجه داشته باشید که در این مقاله به آن‌ها اشاره خواهیم کرد.


ساختار زمان گذشته‌ی کامل
برای اینکه بخواهیم از نظر دستوری یک جمله‌ی مثبت با زمان گذشته‌ی کامل بسازیم، باید چند نکته را رعایت کنیم:

1. باید بدانیم که در تمامی جملات مربوط به این زمان، از فعل کمکی “had” استفاده می‌شود. اگر به یاد داشته باشید، در گرامر “حال کامل” (present perfect tense)، ما از افعال کمکی “have” و “has”، متناسب با فاعل مورد نظر، استفاده می‌کردیم. برای مثال، فعل “have” برای فاعل‌های I, you, we, they از فعل کمکی “have” و در مورد فاعل‌های ‘He, she, it’ از فعل کمکی “has” استفاده می‌کنیم.

اما در این زمان از گذشته، نیازی به درنظر گرفتن فاعل نیست و برای تمامی فاعل‌ها، از “had” استفاده می‌کنیم. پس بعد از فاعل در جمله، باید فعل کمکی “had” که نشانه‌ی گذشته‌ی کامل است، در جمله نمایان شود.

2. بعد از “had”، ما باید فعل اصلیب جمله را بیاوریم که در این زمان، درست مانند حال کامل، از حالت سوم فعل یا (Present participle) استفاده کنیم.

3. پس ساختار جمله‌ای که در رابطه با گذشته‌ی کامل است، به شکل زیر خواهد بود:

Subject + had + past participle
فاعل+ had + حالت سوم فعل

برای مثال:

David had changed his university major.
دیوید رشته‌ی دانشگاهیش را تغییر داده بود.

نکته: می‌توانیم از “I’d” که فرم کوتاه شده‌ی “I had” است، استفاده کنیم.

همان‌طور که در معنی جمله‌ی بالا می‌بینیم، زمان انجام آن عمل معادل “ماضی بعید” در زبان فارسی است که با مشخصه‌ی “بود” قابل شناسایی خواهد بود.

4. در بعضی از جملات، قیدهای خاصی از زمان می‌توانند به ما در تشخیص بهتر گذشته‌ی کامل کمک کنند. مانند، قید before, after,…

برای مثال:
David had changed his university major before he found his ideal job.
دیوید قبل از آنکه شغل ایده‌آل خود را پیدا کند، رشته‌ی داشنگاهیش را تغییر داده بود.

جملات منفی و سوالی

وقتی بخواهیم جملاتی که درمورد گذشته‌ی کامل است را منفی یا سوالی کنیم، از همان کلمه‌ی “had” برای این کار استفاده می‌کنیم، زیرا “had” یک فعل کمکی است و برای منفی و سوالی شدن، نیازی به فعل کمکی دیگری ندارد.
برای منفی کردن جملات گذشته‌ی کامل، تنها کافیست کلمه‌ی “not” را بعد از “had” بیاوریم.

برای مثال:
Jenny had not moved to Australia before he got her visa.
جنی، قبل از اینکه ویزایش را بگیرد، به استرالیا نقل مکان نکرده بود.

برای کوتاه‌تر کردن عبارت “had not” می‌توانیم ان را به صورت “hadn’t” بنویسیم.

در جملات سوالی، مانند دیگر جملات سوالی که با بله/خیر پاسخ داده می‌شوند، فعل کمکی در اول جمله قرار می‌گیرد و سپس فاعل و حالت سوم فعل در ادامه جای می‌گیرند.

برای مثال:
Had they worked in this company? Yes, they had.
No, they hadn’t.
آیا آن‌ها در این شرکت کار کرده بودند؟ بله، آن‌ها کار کرده بودند.
خیر، آن‌ها کار نکرده بودند.

می‌توانیم تفاوت بین این دو زمان را در چند نکته با هم بررسی کنیم:

1. از نظر معنایی:

در ابتدای مقاله، به معنی و مواردی که گذشته‌ی کامل مورد استفاده قرار می‌گیرد اشاره کردیم. اما لازم است که در این بخش هم برای مقایسه با معنی گذشته‌ی ساده، یکبار دیگر آن را توضیح دهیم.

1.2. برای بیان عملی که در گذشته‌ای دور و قبل از انجام کار دیگری اتفاق افتاده، از زمان گذشته‌ی کامل استفاده می‌کنیم. در حالی که در زمان گذشته‌ی ساده، به توصیف کاری می‌پردازیم که در یک زمان مشخص در گذشته شروع شده و در همان زمان به پایان رسیده است. یعنی در گذشته‌ی ساده، کاری قبل از کار دیگر انجام ندشه و فقط صرفا، به یک کار اشاره خواهد شد.

1.2. با ترجمه‌ی این دو زمان به فارسی هم می‌توان آن‌ها را از هم تفکیک کرد. به این صورت که مثلا ما گذشته‌ی کامل را به “شده بود” و گذشته‌ی ساده را به “شد” ترجمه می‌کنیم.

برای مثال:
Tom took a music course last term.
تام ترم پیش، یک واحد موسیقی گذراند.

Tom had taken a music course when he was a university student.
تام زمانی که دانشجو بود، یک واحد موسیقی گذرانده بود.

2. از نظر ساختاری:

2.1. در گذشته‌ی کامل ما در جمله به فعل کمکی “had” به همراه “حالت سوم فعل” نیاز داریم. درحالی که در گذشته‌ی ساده، فقط “حالت گذشته یا حالت دوم فعل” برای ساختن جمله کافیست. البته بسته به فعلی که انتخاب می‌کنیم، باید حواسمان باشد که آن فعل باقاعده (verb + ed) یا بی‌قاعده (change of form) به گذشته تبدیل می‌شود.

You and your husband went to Paris last Christmas.
تو و همسرت کریستمس گذشته به پاریس رفتید.

You and your husband had gone to Paris by last Christmas.
تو و همسرت تا قبل از کریستمس قبلی، به پاریس رفته بودید.

2.2. در منفی کردن این دو نوع زمان از گذشته، بایذ به این نکته توجه کرد که گذشته‌ی کامل خود دارای فعل کمکی “had” است و منفی کردن آن تنها با اضافه کردن کلمه‌ی “not” امکان پذیر است. درحالی که در گذشته‌ی ساده، فعل کمکی‌ای در جمله‌ی مثبت وجود ندارد و ما نیاز داریم که از فعل کمکی خارج از جمله کمک بگیریم. آن فعل کمکی که قبل از فعل اصلیمان برای منفی کردن قرار می‌گیرد، “did not” یا در کوتاه شده‌اش “didn’t” است. یادمان باشد که وقتی کلمه‌ی منفی‌ساز “didn’t” در جمله حضور دارد، دیگر فعل اصلی نمی‌تواند به حالت دوم یا گذشته باقی بماند و باید به فرم ساده یا اصلی خود بازگردد. در صورتی که در گذشته‌ی کامل، هم فعل کمکی و هم حالت سوم فعل به همان صورت باقی می‌مانند.

برای مثال:
I didn’t cook dinner last night.
من دیشب، شام نپختم.

I hadn’t cooked diner before 9 p.m.
من تا قبل از ساعت 9 شب، شام نپخته بودم.

2.3. وقتی می‌خواهیم این دو زمان را سوالی کنیم، باید به همان نکته‌ای که در قسمت منفی کردن اشاره کردیم، توجه داشته باشید. برای سوالی کردن زمان گذشته‌ی کامل، فقط کافیسا جای فعل کمکی “had” را با فاعل جمله عوض کنیم. اما در گذشته‌ی ساده، همچنان فعل کمکی “did” مورد استفاده قرار می‌گیرد و قبل از فاعل جمله می‌آید. همچنان این مسئله مهم را باید در نظر بگیرید که وقتی “did” در جمله‌ی گذشته‌ی ساده حضور دارد، فعل اصلی به صورت ساده نمایان می‌شود.

برای مثال:
Did she arrive to the concert on time?

آیا او به موقع به کنسرت رسید؟
Had she arrived to the concert before it started?
آیا او قبل از اینکه کنسرت شروع شود، رسیده بود؟

👈🔹آفیس (The Office) یک مجموعه تلویزیونی  کمدی  است که فوق‌العاده برای آموزش انگلیسی عالی است