#کتاب
#ژئوپولتیک

📖 Foundations of Geopolitics / بنیانهای ژئوپولتیک
✍ Alexander Dugin / الکساندر دوگین

💬 «بنیانهای ژئوپلیتیک» نام کتابی بسیار مهم است که الکساندر دوگین، راهبردساز ارشد کشور روسیه و چند تن از دولتمردان و فرماندهان ارتش آن کشور نوشته‌اند.

کتاب در سال ۱۳۷۶ (۱۹۹۷م) چاپ شده و راهبرد ژئوپولتیکی جهانی روسیه را در سده‌ی ۲۱م بازتاب می‌دهد. این راهبرد جاه‌طلبانه و لحن گستاخانه‌‌اش -که از ویژگیهای امپریالیسم روسی است- از آن رو شایان توجه می‌باشد که خواننده، همخوانیهای بسیاری میان آن و رخدادهای بیست سال گذشته در اروپا، آمریکا و قفقاز می‌‌تواند یافت و چرایی هر آنچه پیرامون روسیه جریان دارد -از جمله تنش کنونی با اوکراین و لهستان- را پاسخ می‌دهد.

📎 چکیده‌ی کتاب را در این ویدیو ببینید:
https://news.1rj.ru/str/thinktogether/3588

📎 گمان می‌رود اینجا نخستین پراکنش کتاب "بنیانهای ژئوپولتیک" در فضای رسانه‌ای کشورمان باشد.

@ThinkTogether🌱
@bonmayeh

#موسیقی

🎼 ای شهید ما (کاروان)
🎤 استاد شهرام ناظری

خون هر جانباز،
می‌دهد آواز،
جان فدای وطنم🇮🇷،
خاک ایران کفنم❤️
#وطنپرستم

@ThinkTogether🌱

#تاریخ

⚔📚 جنبش شعوبیه / بخش سوم

جنبش شعوبیه در قرن سوم هجری بسیار توان یافت و آنچه که گسترش این جنبش را یاری نمود، نفوذ ایرانیان در ساختار حکمرانی عباسیان و چشمپوشی خلفای عباسی از گسترش این جریان بود.
در میانه‌های قرن سوم که همزمان با آغاز مرحله‌ی سوم جنبش شعوبیه بود، شورشهای فراوانی در دشمنی با عرب و هر چه منسوب به عرب بود در گوشه و کنار ایران پدیدار شدند.
معتصم عباسی برای کاستن از اهمیت لشگر خراسان و کاهش وابستگی به ایرانیان، لشگری هم از ترکان فراهم آورد، که به کناره‌های رود جیحون و شمال‌شرق ایران کوچیده بودند و از آنان برای سرکوب شورشها بهره می‌جست.
از مهمترین خیزشهای ایرانیان بر ضد خلافت عباسی، خیزش بابک خرمدین، خیزش مازیار و نیز افشین را می‌توان نام برد.

✊ خیزش بابک خرمدین
به هنگام خیزش بابک خرمدین در آذربایجان، بسیاری از آذربایجانیها، دین نیاکانی (آیین زرتشت) را هنوز پاس می‌داشتند و از این رو آذربایجان یکی از پایگاههای مردمی خیزش ایرانیان بر علیه حاکمیت اعراب بود. خرمدینان گروهی از ایرانیان بودند که پس از شهادت بهزادان (ابومسلم خراسانی که خلافت امویان را برانداخت) مرگ او را نپذیرفته و باور داشتند که او باز خواهد گشت تا عدالت را در جهان برپا نماید. همچنین آنان نظریه‌ی اجتماعی-اقتصادی مزدک را دنبال می‌کردند و خواهان همگانی شدن زمینهای کشاورزی بودند.

خیزش بابک بیش از ۲۰ سال به درازا کشید و در دوران خلافت مامون و معتصم عباسی، در چندین جنگ لشگر اعراب را شکست داد و گروه بیشماری از آنان را کشت. در سال ۲۲۰ هجری، معتصم عباسی، خیدر پسر کاووس معروف به افشین، امیرزاده‌ی اشروسنه را به جنگ بابک فرستاد. افشین سه سال با بابک در جنگ بود تا اینکه سرانجام ردپای بابک را در کوههای آرارت یافتند و او با دسیسه‌ای به دام افتاد. بابک خرمدین را پس از دستگیری به سامرا در عراق فرستادند و به دستور خلیفه‌ی عباسی به شهادت رساندند.

شهادت بابک، پایان خرمدینان نبود و پس از بابک آنان در خراسان، خوزستان، ری و طبرستان مبارزه‌ی خود را بر علیه حکومت اعراب پی گرفتند... [دنباله دارد]

📍 بن‌مایه: کتاب نهضت شعوبیه، جنبش ملی ایرانیان در برابر خلافت اموی و عباسی، نوشته‌ی حسینعلی ممتحن

SOURDEL, D (1986). "BĀBAK". Encyclopaedia of Islam. (2nd ed.). Leiden: E. J. Brill. p. ۸۴۴

📸 تندیس بابک خرمدین، قهرمان ملی🇮🇷

@ThinkTogether🌱

#تاریخ

⚔📚 جنبش شعوبیه / بخش چهارم

✊ خیزش مازیار
خیزش مازیار پسر کارِن پسر وندادهرمز در طبرستان از رخدادهای مهم دوران عباسیان است. او پس از مرگ پدر به درگاه مامون عباسی رفته، به دین اسلام درآمد و مامون او را محمد نام نهاد. و حکمرانی بخشی از طبرستان را به او داد. او پس از چندی بنای ناسازگاری با دیگر گماشتگان خلیفه را گذاشت و سرانجام در ۲۲۴ هجری آشکارا بر خلیفه‌ی عباسی شورید. مازیار نیز بر آیین خرمدینان بود. او کشاورزان را واداشت تا بر حکومت عرب بشورند و در سراسر طبرستان نمادهای خلافت عباسی را ویران نمایند. خیزش مازیار دیری نپایید. مازیار را با خیانت برادرش کوهیار دستگیر و به سامرا نزد معتصم بردند. خلیفه دستور داد او را کشتند و نزدیک پیکر بابک، بر دار زدند.
در محاکمه‌ای که پیش از کشته شدنش انجام شد، مازیار گفت که من افشین و بابک از دیرباز عهد و پیمان کرده‌ایم "که دولت از عرب باز ستانیم و مُلک و جهانداری را دوباره به خاندان کسرویان (ساسانیان) بازگردانیم"

✊ یعقوب لیث
از دیگر قهرمانان دوران شعوبیگری افزون بر بابک و مازیار و افشین، باید از یعقوب لیث نام برد. یعقوب که در نوجوانی همراه با برادرانش به رویگری می‌پرداخت، به انگیزه‌ی میهن‌پرستی و با شایستگی و توانایی خود، نخست به حکومت سیستان دست یافت و سپس با گسترش حوزه‌ی حکومتش، بخشهای بزرگی از میهن را از حاکمیت طاهریان (که عامل خلافت عباسی بودند) بیرون، و حکومت خود را برقرار نمود. یکی مهمترین کنشهای او، بازگرداندن نسخه‌ای به یغما رفته از کتاب "ملوک عجم" است که پیش از اسلام نگاشته شده بود و در تازش اعراب به غنیمت رفته بود. وی نسخه‌ای از کتاب را از حبشه به ایران بازگرداند و دستور داد تا به شمارگان زیاد از آن بازنویسی شود. این کتاب یکی از گنجینه‌های آگاهی ما از تاریخ کشورمان در پیش از اسلام است.
یعقوب لیث به زبان ملی یاری بسیار نمود و از یاریگران بزرگ زبان پارسی پس از تازش اعراب است.

📍 بن‌مایه: کتاب نهضت شعوبیه، جنبش ملی ایرانیان در برابر خلافت اموی و عباسی، نوشته‌ی حسینعلی ممتحن

📸 تندیس مازیار، قهرمان ملی🇮🇷

@ThinkTogether🌱

#دیدگاه
#ژئوپولتیک

💠 تمدن دریایی و آشوب در قزاقستان: چند نکته

1⃣ تردیدی نیست که بحران جاری در قزاقستان، به سبب گرانی سوخت یا گرانی کالا نیست. گرانی تنها یک بهانه برای آغاز آشوب در آن کشور بود. آیا مردمی که از گرانی سوخت خشمگین شده باشند، می‌توانند کنترل فرودگاه را به دست بگیرند؟ یا سر افسران ارتش را ببرند؟ یا پادگانها را غارت کنند؟ چنین کارهایی از یک شهروند عادی -هر اندازه که خشمگین باشد- بر نمی‌آید. این یک نقشه‌ از سوی تمدن دریایی علیه روسیه و چین، با پشتیبانی و تامین نیرو از سوی ترکیه است.

2⃣ یکی از انگیزه‌های اصلی بحران در قزاقستان، گشودن یک جبهه‌ی تازه در برابر روسیه و کاستن از فشار بر اوکراین می‌باشد. آنچه برای اوکراین پیش آید، نشانگری است از آنچه که برای اروپای شرقی و قفقاز پیش خواهد آمد. راهبردسازان آمریکایی ادعا می‌کنند، چنانچه روسیه از بلعیدن اوکراین ناکام شود، خود روسیه یک بار دیگر تجزیه خواهد شد. (اهمیت سرنوشت‌ساز اوکراین در سو دادن به رخدادهای آینده‌ در روسیه، اروپا و حتا جهان). از اینرو تمدن دریایی با بحران‌آفرینی در قزاقستان، برای نجات اوکراین زمان می‌خرد.

3⃣ زمان طلایی برای حل مساله‌ی اوکراین، در زمستان است. وابستگی اروپا به نفت و گاز روسیه، اکنون در بیشینه‌ی خود است و این اهرمی است برای کنار نگاه داشتن اروپا. با فرارسیدن فصل گرما و کاهش نیاز به گاز، اروپا کنشگرانه‌تر در کنار اوکراین خواهد ایستاد.

4⃣ مردمی که گفته می‌شود در اعتراض به گرانی سوخت، یک جنگ شهری بابرنامه را پیش می‌برند!، بنا به گزارش رسانه‌ها، نیروهای سلفی هستند که در سوریه و لیبی و عراق زیر فرماندهی کشور ترکیه بودند و اکنون به قزاقستان برده شده‌اند. این رفتار ترکیه با یک کشور ترک (ملت قزاقستان واقعا ترک هستند)، لبخند را بر لب دیگر رهبران کشورهای ترک و ترک‌زبان خواهد خشکاند.
ترکیه به درستی، منافع ژئوپولتیک و ملی خود را دنبال می‌کند و همگرا کردن چند کشور قفقاز و آسیای مرکزی به نام ترک‌گرایی، تنها روشی است برای افسار زدن و مال خود کردن بی‌هزینه‌ی آن کشورها. اکنون ترکیه برای کاستن از فشار آمریکا و انگلیس، چاره‌ای جز همراهی با تمدن دریایی در بی‌ثبات نمودن قزاقستان ندارد. ولی این همراهی، آسیب بزرگی به جایگاه ترکیه در میان دیگر کشورهای ترک آسیای مرکزی خواهد زد.

5⃣ روسیه نیازمند است که این بحران را به سرعت پایان دهد تا بتواند به پروژه‌ی اصلی خود -یعنی اوکراین- رسیدگی کند. از همین رو است مسوولیت آن را به نیروهای ویژه‌ی هوابرد واگذار نموده است. گمان می‌رود نیروهای روس برای سرکوب زودهنگام این آشوب، به خشونت آشکار و بیرحمانه دست بزنند.

6⃣ برای گستردن ناآرامیها، زمزمه‌هایی از قومی کردن این خشونتها شنیده می‌شود (میان ترک‌تبارها و روس‌تبارها و هواداران روسیه) تا از این راه، بحران را ماندگار نمایند. ولی چنانچه نیاز باشد، تنشهای دیگری نیز در آسیای مرکزی برانگیخته خواهند شد. قرقیزستان، تاجیکستان و ازبکستان نیز، همانند قزاقستان آسیب‌پذیر هستند و اگر نیاز شود، قدرت دریایی این کشورها را نیز برای بر هم زدن برنامه‌های روسیه و چین به آشوب خواهد کشید.

7⃣ چنانچه بحران در آسیای مرکزی گسترده شود و به درازا بکشد، بازنده‌ی بزرگ دیگر آن، کشور چین است. چین با گمان امن و آرام بودن آسیای مرکزی و دور بودن این منطقه از دسترس تمدن دریایی، حساب ویژه‌ای روی آن باز کرد و در چارچوب پروژه‌ی "کمربند و راه" تا کنون صدها میلیارد دلار برای ساخت راه‌آهن و بزرگراه و پالایشگاه و خط لوله و ... سرمایه‌گذاری نموده‌است. از اینرو اکنون نگرانی چین کمتر از روسیه نمی‌تواند باشد.

8⃣ پیامدهای خوب و بد بحران قزاقستان برای کشور ما چندان روشن نیست، ولی در نگاه نخست اینگونه به چشم می‌آید که بازگشت آرامش به قزاقستان و سرکوب شورش به سود ما باشد. چرا که دنبال شدن پروژه‌ی چین با منافع ملی ما همسو می‌باشد.

9⃣ ایستادگی ترکیه در برابر خواست تمدن دریایی و درگیر نشدن با ایران جای خرسندی دارد. بهتر است ترکیه، هماهنگی خود را با آمریکا (برای کاستن از فشار کنونی) با لگد زدن به روسیه نشان دهد تا با لگد زدن به ایران. تصمیم ایران برای پشتیبانی و نگاه‌داشت اردوغان در جریان کودتای سال ۱۳۹۵ (۲۰۱۶م) تصمیم درستی بود.

🔟 آیا تمدن دریایی راهبرد ۱۰۰ ساله‌ی "فشار بر هارتلند از راه بی‌ثبات نمودن ریملند" را رها کرده و اکنون به دنبال بی‌ثبات کردن خود هارتلند است؟؟
ناآرامی در آسیای مرکزی رخدادی بسیار مهم و یک کنش راهبردی تمدن دریایی است. باید دید روسیه و چین چه خواهند کرد.

@ThinkTogether🌱

#تاریخ

⚔📚 جنبش شعوبیه / بخش پنجم

🛡🇮🇷 دیلمیها و گیلها

گیلها و دیلمیها، دو تیره از ایرانیان هستند که از روزگاران بسیار دور در بخشهای غربی دریای کاسپین می‌زیسته‌اند. گیلها در فاصله‌ی میان کوهستان البرز و دریای کاسپین و دیلمیها درون کوهستان البرز زندگی می‌کرده‌اند. دیلمیها به اقتضای زندگی در کوهستان و کشمکش با سختیهای طبیعت، مردمانی دلیر و جنگجو بودند. پس از فروافتادن شاهنشاهی ساسانی و تازش اعراب، از برکت کوهستان البرز و سختی گذر از آن، مردم گیل و به ویژه دیلمیها تا سالها در برابر اعراب تازی ایستادگی نموده و آنچه را که توانستند، از کیش و تمدن و آیینهای باستانی ایران، از نابودی رهانیدند. دیلمیها هرگاه فرصت می‌یافتند، بر اعراب می تاختند و با کشتن شماری از ایشان، انتقام ویرانی و آسیبی را که اعراب بر ایران وارد کرده بودند، می‌گرفتند. از این رو اعراب از دیلمیها وحشت داشتند و هرگاه سربازی یا افسری در جایی نافرمانی می‌کرد، او را برای تنبیه، به خدمت در نزدیکی دیلمیها می‌فرستادند. واژه‌ی دیلم در واژگان عرب به معنای مطلق دشمن جا افتاده است. دیلمیها بعدها به داستانی که در تاریخ آمده است مسلمان شدند.

🛡🇮🇷 فرمانروایی بوییان (یا آل‌بویه از ۳۱۴ خورشیدی تا ۴۳۴ خورشیدی)

بوییان (آل بویه) و زیاریان (آل زیار) دو رشته از فرمانروایان ایرانی مسلمان بودند که ریشه در دیلمان داشتند. تاریخنگاران نسبت بوییان را به شاهان ایران پیش از اسلام می‌رسانند.
بوییان در دوره‌ی زیاریان از استانداران بخشهای مرکزی ایران بودند. پس از مرگ مردوایز زیاری (مرداویج) سه پسر بویه به نامهای علی، حسن و احمد حوزه‌ی فرمانروایی خاندان بویه را به جنوب ایران گسترش داده، شهرهای فارس و بندرهای جنوب ایران را بدان افزودند.
یکی از این برادران بویه به نام احمد، پس از شکست دادن گماشتگان خلافت عباسی در کرمان و اهواز، آهنگ بغداد کرد و با شکست دو سپهسالار خلیفه‌ی عباسی، به بغداد وارد شد. او سرنوشت و سرپرستی کارهای المستکفی‌بالله، خلیفه‌ی عباسی را به دست گرفت و دستور داد که هر روز برای هزینه‌های خلیفه ۵۰۰۰ دینار به او پرداخت شود. چون مستکفی خواست علیه او دسیسه نماید، احمد بویه، او را از خلافت برکنار کرد و المطیع‌ بالله را به جای او به خلافت گماشت. از زمان گسترش قدرت خاندان بویه (آل بویه)، به مدت ۱۱۰ سال، عباسیان حکومتی زیردست و کارگزار خاندان ایرانی بویه در بغداد تبدیل گردیدند. تا اینکه با ورود سلجوقیان به بغداد، حکومت عباسی و آل بویه با هم پایان یافت.

📍 بن‌مایه: کتاب نهضت شعوبیه، جنبش ملی ایرانیان در برابر خلافت اموی و عباسی، نوشته‌ی حسینعلی ممتحن

📸 حوزه‌ی فرمانفرمایی بوییان (آل بویه) بین سالهای ۳۱۴ تا ۴۳۴ خورشیدی

@ThinkTogether🌱

#دیدگاه
#فرهنگ

✳️ اندر اهمیت جایگاه آموزش و پرورش / بخش 2⃣

🔻نظام درمانی هر کشور، برای درمان گروه اندکی از مردم کشور سازماندهی می‌شود (برای نمونه برای درمان دو درصد از مردم در سال). همه‌ی دانشگاههای پزشکی و بیمارستانها و بیمه‌های درمانی و ... برای پاسخگویی به همین دو درصد بیمار طراحی می‌شوند. آن ۹۸ درصد دیگر، باید با رعایت بهداشت و خوراک سالم و فضای روانی بدون تنش و هوای پاک و ... تندرست بمانند تا نظام سلامت کشور بتواند پاسخگو و پایدار بماند.

اگر در فراهم‌آوردن خوراک خوب و بهداشت روانی و هوای پاک برای مردم کوتاهی شود، کارامدترین نظام درمانی هم در برابر جامعه‌ای که در سال ۲۰ درصد آن بیمار شوند، ناتوان خواهد بود.

🔻به همین سنجه، نظام دادگستری و انتظامی کشورها (از جمله کشور ما) نیز برای برخورد با درصد کمی از شهروندان بزهکار و خرابکار سازماندهی می‌شود. و بخش بزرگ جامعه (نزدیک به صد درصد) باید به وسیله‌ی فضای فرهنگی کشور به گونه‌ای پرورش یابند که آنچه برای زندگی شرافتمندانه، ارزش‌مدارانه و میهن‌پرستانه نیاز است، بهنگام بیاموزند و در جانشان نهادینه شود.

🔻آموزش و پرورش + رسانه‌های بزرگ (mass media)، مسوولیت پاک نگاه داشتن فضای فرهنگی کشور و نیرومندسازی فرهنگ و هویت ملی را بر دوش دارند. این دو نهاد در کنار دیگر کارکردهای خود، باید
🔸با یادآوری کیستی و هویت ایرانیان
🔸 آموزش پیشینه‌ی تاریخی میهن و ملتمان
🔸 و آموزش دادن روش درست زیستِ فردی و اجتماعی،

از سردرگمی هویتی و رفتارهای نامسوولانه‌ی شهروندان پیشگیری نمایند. (یادآوری کیستی و هویت، ویژه‌ی کشورهای تاریخی همچون ایران و مصر و ژاپن و چین است. در بسیاری کشورها از جمله همسایگان ما، با ابزار آموزش و پرورش + رسانه‌های همگانی، هویت را با دروغ و دزدی می‌سازند!)

🔻اگر آموزش و پرورش + رسانه‌های بزرگ، در یادآوری هویت و نیز آموزش رفتار مسوولانه به شهروندان ناتوان باشند (چه از سر نادانی و چه از سر خیانت) آنگاه شهروندانی ناآگاه و بی‌هویت را خواهند ساخت که هر یک در گوشه‌ای تیشه به ریشه می‌زنند! نویسنده‌اش مزخرف می‌نویسد، گوینده‌اش مزخرف می‌گوید، کارمندش دزدی می‌کند نماینده مجلسش منافع ملی را قربانی منافع شخصی و محفلی می‌کند، شبه‌کارشناس تحلیل خود را به گونه‌ای سو می‌دهد که لگدی هم به میهن خود بزند! و ...

🔻کوتاهی در آموزش و پرورش + در رسانه‌های بزرگ سبب خواهد شد که در آینده، نظامهای فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و امنیتی کشور برای جبران انبوه فسادها و آسیبهایی که از سوی شهروندان بی‌مسوولیت و بی‌هویت می‌آید، به دشواری بیفتند. (چیزی شبیه به فشار توانفرسا بر نیروهای درمان در دوره‌ی بیماری کووید)

❗️به کارکنان تلویزیونهای ضدایران، به قومگرایان و به بیشتر سلبریتیها نگاه کنید. آیا ایرانیانی را که در زندگی خود، چیزی از #وطن نیاموخته‌اند می‌بینید؟

✍ بابک مهرآیین

📎 بخش نخست این یادداشت

@ThinkTogether🌱

#دانستنی
#تاریخ جهان

🇩🇪 زایش کشوری بنام آلمان

آیا می‌دانید تا حدود ۱۵۰ سال پیش، کشوری به نام آلمان وجود نداشت؟!

تا پیش از سال ۱۸۷۱م (۱۲۴۹ خورشیدی) در سرزمینی که اکنون آلمان (Germany) نام دارد، حکومتهای کوچکی حکومت می‌کردند. (روی هم ۲۷ حکومت کوچک، شامل ۴ پادشاهی، ۷ شاهزاده‌نشین، ۱۱ دوک‌نشین و ۵ شهر آزاد). این حکومتهای محلی، پیوسته از تجاوز و باج‌خواهی کشورهای همسایه مانند فرانسه و هابسبورگ رنج می‌بردند. تا اینکه در یکی از تجاوزهای رخ داده از سوی فرانسه، دست به دست هم داده و در سال ۱۸۷۰م (۱۲۴۹خورشیدی)، فرانسه را شکست دادند. در پی جنگ و پیروزی بدست آمده که با رهبری مهمترین و بزرگترین حکومت این منطقه یعنی پادشاهی پروس بدست آمد، در ۱۸ ژانویه ۱۸۷۱‌ میلادی (۲۸ دی ۱۲۴۹ خورشیدی و در دوره‌ی ناصرالدین شاه،) در تالار آیینه‌ی کاخ ورسای پاریس، دیگر شاهان و شاهزادگان تاج خود را به پادشاه پروس (ویلهلم یکم) دادند و از این تاریخ، امپراتوری آلمان به شکل یک حکومت فدرال پدیدار شد.

@ThinkTogether🌱

#دیدگاه
#وطن

📣 نویسندگان، هنرمندان، ترانه‌سرایان، کارگردانان و برنامه‌سازان هموطنم.

💖 ایرانیان اکنون نیازمند شادمانی هستند.

📰چند دهه همزیستی با مفاهیم و واژگان منفی، اندوهناک، سیاه و نامحترمانه، روان ما ایرانیان را فرسوده است.
هر سو را که می‌نگری، فشار و ضربه‌ای است بر روان مردم.
در صدا و سیما و شبکه‌های ماهواره‌ای، در روزنامه‌ها، در کتاب، در سینما.

📒امروزه، بایسته‌ی مسوولیت اجتماعی، آفریدن شادی، مهر، امید و آرامش است.
نمایش دوستی و همبستگی و سبزی و زیبایی و ادب.

🚫الگوهای متعفن در بیانِ فلاکت و تاریکی و نفرت طبقاتی و خیانت و دعوای خانوادگی و فقر و خشم و مرگ و بیماری را رها کنید.

🚫لودگیهای بی‌ادبانه و نامحترمانه را که به نام طنز ارایه می‌شوند، دور بریزید.

🚫ساختن موسیقی و فیلم و سخن و نوشتار غمگین را کنار بگذارید.

⬅️ در فیلمها، ترانه‌ها و کتابهایتان از جشنهای میهنی، عشقهای بدون کشمکش، زندگیهای انسانی، گفتار فاخر، رفتار مسوولانه، طبیعت زیبای ایرانمان، دلاوری و میهن‌پرستی سربازانمان، همبستگی مردم چهارگوشه‌ی کشورمان، شنیدن صدای قهقهه از خانه‌ها و ادب و کتابخوانی فرزندانمان بگویید💛
لطفا.

@ThinkTogether🌱

#وطن
#ایران_بزرگ_فرهنگی

🔥 جشن سده، بر همه‌ی هم‌میهنان گرامی و باشندگان ایران بزرگ فرهنگی شادان باد.

🌺🔥🌺🔥🌺🔥🌺🔥🌺🔥🌺

جشن سَده، یکی از جشنهای ایرانی است که هر سال در شامگاه دهمین روز از بهمن ماه با افروختن هیزمی که مردمان، از روزهای پیشین در میدان شهر یا آبادی یا بر بلندی کوهستان گرد آورده‌اند، آغاز می‌شود.

در یادکردهای تاریخی، این جشن همیشه به شیوه‌ی گروهی و با گردهمایی همه مردمان شهر و کوی و روستا در یک‌جا و برپایی یک آتش بزرگ برگزار می‌شده‌ است. مردمان در گردآوردن هیزم با یکدیگر انبازی می‌کنند و بدینسان جشن سده، جشن همکاری و همبستگی مردمان برای پاسداشت نور و آتش و گرما در سرمای زمستان است. (به معنای زیبای نهفته در این انبازی بیندیشیم).

برای سالهای بسیار که آیینهای ایرانی خاموش بودند، هموطنان زرتشتی این جشن را برپا نگاه داشته‌اند، ولی جشن سده، یک جشن ملی است که به هیچ دین ویژه‌ای پیوستگی ندارد. در چند سال گذشته، دوباره برپایی آن در میان همه‌ی باشندگان #ایران_بزرگ_فرهنگی و میان همه‌ی لایه‌های مردم از مسلمان (شیعه و سنی)، زرتشتی، مسیحی، یهودی و … به نام جشنی ایرانی رو به گسترش می‌باشد.

@ThinkTogether🌱

#یادداشت

🔻 رییس شرکت ملی نفت می‌گوید، صادرات نفت تا بیشینه‌ی پیش‌بینی شده در بودجه‌ی سال ١۴٠٠ انجام یافته است.

🔻 سال گذشته به هنگام تقدیم بودجه سال ١۴٠٠ به مجلس، گروهی از کارشناسان، درآمد پیش‌بینی شده از صادرات نفت در سال جاری را یا به ریشخند می گرفتند و یا دستکم در برآورده شدن آن تردید داشتند.
ولی اکنون درآمد صادراتی نفت همانگونه که در بودجه پیش‌بینی شده بود، به انجام رسیده است.

🔻 نمایندگان مجلس و استادان دانشگاه و کارشناسانی که درآمد صادرات نفت ایران در سال ١۴٠٠ را به ریشخند می‌گرفتند [و در جاهای دیگر نیز چنین می‌کنند]، یک پوزش به همگان بدهکار هستند. از اینرو که بدون دانستن ژئوپولتیک، فراوان سخن می‌گویند.

✍️ محمدحسین ادیب / اقتصاددان (ویرایش و پیرایش شده)

@ThinkTogether🌱

#تلنگر

💥 نزد خود به این پرسشها بیندیشیم:

❓در درازای تاریخ، در پی کدام انقلابها یک ملت به آرمانهایش رسیده‌ است؟

❓آیا آرمانهایی همچون آزادی / حق / برابری / رفاه و ... در ذهن همه‌ی مردم تعریف یکسانی دارند؟ آیا ویران کردن سامان کنونی -که بخشی از آن کارامد و بخشی ناکارامد است- و به امید دست یافتن به این آرمانهای ناروشن و ذهنی، کار خردمندانه‌ای تواند بود؟

❓ اگر کسی از سر خشم و با راه افتادن به دنبال پنداره‌های ذهنی دست به ویرانگری بزند، آیا امید می‌رود که چیز بهتری بسازد؟ و سامان بهتری بر پا سازد؟

❓در کشورهایی که انقلاب رخ داده (اروپا، آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین)، چه کسی توان راهبری و سو دهی به انرژی شگرف توده‌های مردم را داشته است؟ خود مردم آرمانگرا یا سازمانهای اطلاعاتی و قدرتهای بیرونی؟

❓میان رخدادن انقلاب (یا هرگونه بی‌ثباتی) در کشورهایی که درون کمربند شکننده هستند و نظریه‌ی ریملند اسپایکمن چه پیوندی هست؟

⬅️ از گذشته‌ی خود و دیگر کشورها بیاموزیم. که آموخته‌ایم.

🎶 "خلقِ بیدار"، یکی از سرودهای انقلابی یادآور رمانتیسم حاکم بر انقلاب ۱۳۵۷

@ThinkTogether🌱

#موسیقی

🎼 فردوسی
🎤 لطفی‌یار ایمان‌اف
آهنگساز: توفیق باکی‌خان‌اف
شاعر: اتفاق میرزابیگی

💕 نغمه‌ی موسیقیدانان باکویی به یاد #وطن و بزرگداشت شاهنامه‌ی عالیجناب فردوسی.

📎 میهن‌پرستی ایرانی از آذربایجان به اران و شروان نیز راه یافته است (که البته خود، بخشهای دور مانده از مام میهن هستند). آذربایجان در هزاران سال تاریخ ایرانمان، کانون استوار و شکست‌ناپذیر میهن‌پرستی بوده است و بر این جایگاه خواهد ماند. این قومگرایی وارداتی و آلوده را پشت سر می‌گذاریم.

📍 برگرفته از برگه‌ی اینستاگرامی زنجانیکا

@ThinkTogether🌱

#یادداشت

💕 به یادکرد شادروان استاد عباس زریاب خویی (زاده‌ی ۲۰ مرداد ۱۲۹۸ خوی - درگذشته‌ی ۱۴ بهمن ۱۳۷۳ تهران)

@ThinkTogether🌱

📚 دریغا زریاب و دریغا فرهنگ ایرانی!

[...] در عـصر «محققانی» که اگـر از تألیفات خودشان امتحانشان کنند از عهـده‌ی روخوانی مـتن «تحقیقات» خویش برنمی‌آیند. نمی‌گویم او واپسین بـود، ولی در میان واپسینهـا، بی‌گـمان بـرجسـته‌تـرین بـود. برجسـته‌تـرین چهـره از آخـرین پـژوهـندگـانی که بـر مجموعه‌ی فـرهـنگ و مدنیت ایرانی احاطه‌ی ژرف و اشراف کامل دارند و بدان عـشق می‌ورزند: از فلسفه و کلام و تفسیر و حدیث و فـقه و اصـول تـا ادبیات فارسی و عربی و تاریخ و جـغرافیای تاریخی تـا آنـچه در مـغرب زمین می‌گذرد در حوزه پژوهـشهای ایرانی و اسلامی تا آگـاهی درسـت و سنجیده از مجموعه میراث خردمندان غرب، از افلاطون تا هگل و مارکس و ناقدان معاصرش.

زریاب در شرایط فرهنگی عـصر ما، شاید والاترین مصداق کلمه‌ی «حکیم» بود یعنی فرزانه‌ای که بسیار خـوانده است و بسیار آموخته و بسیار اندیشیده و از انبوه خـوانده‌هـا و دانسته‌های خویش، مـنظومه‌ای عقلانی برای تبیین جهان و فرهنگ ملی خـویش تدارك دیده است و بـراساس این مـنظومـه عـقلانی و فرهنگی است که نگران پیرامون خویش است.

به راستی دیگر، در کجای ایران باید جسـت مردی را که بتواند «شفاء» و «اشارات» ابن‌سینا و «اسفار» صدرالمتالهین و «شاهنامه» فردوسی و «صیدنه» ابوریحان بیرونی و «دیوان خاقانی» و فلسفه‌ی تاریخ ایران و تاریخ فلسفه‌ی ایران را در عالیترین سطوح ممکن تدریس و تحقیق کند و آنگاه که درباره گوته، شیلر، کانت، هگل، صادق هدایت و مهدی اخوان ثالث سخن می‌گوید سخنش از ژرفترین سخنها باشد؟

به راستی دیگر، در کجای ایران می‌توان یافت مردی چون او که این چنین ترکیب متناقضی از کهنه و نو و شرق و غرب و عقل و نقل بـاشد؟ بـا آنچنان حـضور ذهـن شگفت‌آور و هوشیاری و طنز و خاکساری و فروتنی اعجاب‌انگیز؟ به راستی که درمانده‌ام، چه بگویم جز اینکه بگویم:
دریغا زریاب و دریغا فرهنگ ایرانی!

[...] در این عـصر، بـا مـحققان و استادان و فـضلا و شبه فضلای بسیاری تـوفیق حشر و نشر داشته‌ام و آنـها را در چـند دسـته دیده‌ام: گروهی می‌شـناسـم -و چـه انـبوه!- که «نـخوانـده»هـا و «ندانسـته»هـای خـویش را بـه قـلم می‌آورند و گاه بـا لـعابی از اصـطلاحات دهـن پرکن شرقی و غربی، خیل عظیمی از «عوام روشنفکران» را نیز فریفته‌ی خویش می‌کنند؛ هم اینان‌اند که اگر کسی از «تحقیقات» و نوشته‌های خودشان امتحانشان کند، از عهده‌ی پاسـخ برنمی‌آیند. در نوشته‌های اینان تمام «افعال مثبت» را می‌توان «منفی» کرد و تمام «افعال منفی» را «مثبت» و آب از آب تکان نخواهد خورد!
گروه دوم، آنان که هـر چه دارند هـمان است که نوشته‌اند و گاه این نوشته‌ها تکرار گونه‌های یک «دانسته» اسـت. که غـالباً از مصادیق عـلمِ برگرفته از «افواه الرجال» است و یا پشت جلد کتابها. گروه سوم آنها که هرچه دانسـته‌اند نوشته‌اند یا به گونه‌ی یادداشت باقی گذاشته‌اند، امثال قزوینی و پورداوود و دهخدا و کسروی و تقی‌زاده و اقـبال و معین و همایی و مینوی و خـانلری (از گذشتگان) و جمعی از استادان حی و حاضـر که خـداونـد آنـان را برای پاسداری از فرهنگ ایران زمین در زینهار خویش نگه دارد. اینان‌اند که سازندگان فرهنگ ملی ما در عصر حاضر به شمار می‌روند، در کنار آفرینندگانی از نوع بهار و هدایت و نیما و شهریار.
ولی نوع چهارم و نادری نیز در این میان هسـت که اینان خـوانـده‌هـا و نـوشـته‌ها و اندیشیده‌هاشان، بـه هیچ روی، با آنچه از ایشان بـه صورت مکتوب بـاقی مانده است، هماهـنگ نیست، یعنی میراث تالیفی و مکتوب ایشان، از حجم دانسته‌ها و برق هوش و ژرفای اطلاعات ایشان حکایت نمی‌کند، گیرم چـندین اثـر برجسته از ایشان باقی بماند.

در میان آنانی که از نزدیک، بـه سالیان محضر ایشان را درك کردم، دکتر علی‌اکبر فیاض (مـصحح تـاریخ بیهقی) و استاد بدیع‌الزمان فروزانفر از اینان بودند و زریاب نیز یکی دیگر.

با اینکه تالیفات و ترجمه‌ها و مقالات زریاب، در حد چشمگیری است و او را در صدر پدیدآورندگان فـرهنگ ایرانی در عصر ما قرار می‌دهد، ولی باز هم می‌توانم با اطمینان بگویم که دانسته‌ها و خوانده‌ها و اندیشیده‌های او، چندین برابر آن چیزی است که از وی به عنوان میراث مکتوب باقی ماند.
از این بـابت نیز مـرگ او، غـبن بـزرگی اسـت بـرای فـرهـنگ ایرانی و دریغی دیگر که چرا بیشتر از این ننوشت، [...] آخر مگر این مملکت چند «زریاب» داشت؟

✍ استاد محمدرضا شفیعی کدکنی (چکیده‌شده)

📍برگرفته از: مجله‌ی دنیای سخن، شماره ۶۴، اسفند ۱۳۷۳
#فرهنگ

@ThinkTogether🌱

#موسیقی

🎼 مهد عشق و وادی خوبان 🇮🇷❤️
ترانه‌سرا و آهنگساز: گمنام

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

ایران، ایران، مهد عشق و وادی خوبان
نامت بر زبان، می‌دمد روحی به جسم و جان

رودهایت پرخروش، دشتهایت لاله‌پوش
می‌خواند پیش سرو، باد پیغام سروش

ایران، ایران، مهد عشق و وادی خوبان
نامت بر زبان، می‌دمد روحی به جسم و جان

رفته تا پای جان، در حفظ خاک تو
با دلی پرشور و عشق، مردم بی‌باک تو

ایران، ایران، مهد عشق و وادی خوبان
نامت بر زبان، می‌دمد روحی به جسم و جان

بر جسم و جان ما، مهر تو تابنده باد
در ره آزادگی، نام تو پاینده باد 🇮🇷❤️

#وطنپرستم

@ThinkTogether🌱

#تاریخ

🇮🇷 بنیانگذاری دانشگاه تهران
میاسای ز آموختن یک زمان

بنیانگذاری دانشگاه تهران، روز ویژه‌ای در تاریخ ایران است. صدها هزار دانش‌آموخته‌ی دانشگاهی این دانشگاه (و به دنبال آن دیگر دانشگاهها)، در ۹۰ سال گذشته، فرهنگ و سیاست و دانش و هنر و ادب کشور ما را صورت تازه‌ای داده‌اند.

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

بنیان نهادن مرکزی را که گردآورنده‌ی همه یا بیشتر مدارس عالیه باشد، نخستین بار ابراهیم سنک یکی از نمایندگان مجلس شورای ملی، در سال ۱۳۰۵ خورشیدی پیشنهاد نمود. ولی گویا کسی به آن خوشامد نگفت. چند سال بعد، رضاشاه، دکتر عیسی صدیق (صدیق اعلم) را مامور نمود تا به آمریکا سفر کرده، پس از مطالعه و بررسی «تاسیسات علمی نوین» آن کشور، طرحی را برای بنیانگذاری دانشگاه در کشور به دولت تقدیم نماید.

پس از بررسیها، در اسفند ۱۳۱۲ طرح تاسیس دانشگاه به مجلس پیشنهاد شد و در هشتم خرداد ۱۳۱۳ به تصویب دوره‌ی نهم مجلس شورای ملی رسید. بر پایه‌ی این قانون، از یکی شدن مدارس عالی آن زمان مانند دارالفنون، دارالمعلمین عالی، مدرسه‌ی حقوق و علوم سیاسی، مدرسه‌ی فلاحت و مدرسه عالی طب، دانشگاه تهران تشکیل و بخشهای گوناگون آن در محل باغ جلالیه (محل کنونی دانشگاه) در یک جا گردآمد. ۱۵ بهمن سال ۱۳۱۳، آیین گشایش با شش دانشکده‌ی طب، فنی، علوم، علوم معقول و منقول، ادبیات و حقوق در تالار تشریح دانشکده طب (نخستین بنای دانشگاه تهران) برگزار و سنگ بنای آن، به دست رضاشاه، در محلی که اکنون پلکان جنوبی دانشکده‌ی پزشکی است، در دل خاک به یادگار نهاده شد. یک ماه و نیم از برگزاری آیین گشایش، در روز ۲۴ اسفند، با ورود دانشجویان، فعالیتهای آموزشی دانشگاه تهران آغاز گردید.

هر چند اندیشه‌ی پایه‌ریزی دانشگاه و مرکزی برای آموزش دانشها و فناوری نوین، نخستین بار از سوی امیرکبیر و با ساخت دارالفنون مطرح شد، ولی جناب علی‌اصغر حکمت، نخستین وزیر معارف ایران، که از نخستین گام برای بنیانگذاری دانشگاه، تا ساخت و راه‌اندازی و گزینش دانشجو، پیگیر این کار بزرگ و ارزشمند ملی بود، به درستی می‌توان بنیانگذار دانشگاه تهران شمرد.

📸 سنگ بنای دانشگاه تهران که در آیین گشایش ( ۱۵ بهمن ۱۳۱۳) در زیر پلکان دانشکده‌ی پزشکی، درون خاک به یادگار نهاده شد.

@ThinkTogether🌱

#دیدگاه
#اقتصاد

📖 تورم و اخلاق
(چکیده‌ی کتاب "پول بی‌پشتوانه در فرانسه" یا Fiat Money in France)
✍ اندرو دیکسون وایت
🎙 محمد فاضلی

💬 این گفتار داستان بلایی است که افزایش نقدینگی، بر سر اقتصاد فرانسه و همچنین بر سر اخلاق و ارزشهای فرهنگی ملت فرانسه آورد.

💥 در هر جای دنیا، ملتها به پدیده‌های یکسان، واکنشهای کمابیش یکسانی نشان می‌دهند.
افزایش نقدینگی، کاهش ارزش پول ملی، فشار درازمدت اقتصادی، کمبود کالا، فساد اداری، رانت‌خواریِ نزدیکان مدیران سیاسی و دیگر نابسامانیهای اقتصادی، پیامدهای ویرانگری بر اخلاق ملتها دارند.

📍 برگرفته از: @dirancast_official

@ThinkTogether🌱

#دانستنی

🌍 Political Geography and Modern World
Week 1⃣: Political Geography as a Discipline
Part 1⃣: Introducing A Few Basic Words
🎙 Dr. Andrea Scriba

📎 اگر ویدیو را بچرخانید، زیرنویس خواناتر خواهد بود.
#ژئوپولتیک

@ThinkTogether🌱
@bonmayeh

#دانستنی

🌍 Political Geography and Modern World
Week 1⃣: Political Geography as a Discipline
Part 2⃣: What Is Political Geography?
🎙 Dr. Andrea Scriba

📎 زیرنویس انگلیسی را در یادداشتهای زیر همین فرسته ببینید.
#ژئوپولتیک

@ThinkTogether🌱
@bonmayeh

#دانستنی

🌍 Political Geography and Modern World
Week 1⃣: Political Geography as a Discipline
Part 3⃣: History of Political Geography
🎙 Dr. Andrea Scriba

📎 زیرنویس انگلیسی را در یادداشتهای زیر همین فرسته ببینید.
#ژئوپولتیک

@ThinkTogether🌱
@bonmayeh