Կարդում եմ տարբեր մարդկանց ու հասկանում, որ մենք նորից չենք կարողանում իրար հետ անկեղծ լինել։ Ինչ-որ շահից ելնելով՝ ամեն մեկը բրդում է կիսատ փաստարկներ։
Մեկն ունակ չէ խոստովանելու, որ իրենք ընդունակ չեն պայքար ղեկավարելու, որովհետև ա) չգիտեն, թե դա ինչպես է պետք անել, բ) չեն ցանկանում վերցնել իրենց վրա այն պատասխանատվությունը, որը 100 տարի առաջ կրելու համար Դաշնակցությանը մինչ օրս միանշանակ չեն ընդունում։
Մյուսը՝ 200-300 հոգուց ավելի լսարան դրսում հավաքելու ընդունակ չլինելով, առավոտից իրիկուն «ֆանարիկ-ֆանարիկ» գոռալով՝ մարդկանց աչքին նվաստացրել է փողոցում 10.000-15.000 մարդու կառավարելու դուրս եկած վերոնշյալ «մեկին»։ Կամ՝ գնում հրապարակ և տեղի րոպեն մեկ դատափետում պրոցեսը, նաև չեն ասում, որ եթե պրոցեսի կառավարումն իրենց ձեռքում չպահի վերոնշյալը, դրա ղեկը վերցնելու են ուժեր, որոնք պոտենցիալ հրապարակ գնացող զանգվածը ցրելու են Օպերայի հրապարակով, արձաններով և տանեն շատ կասկածելի ճանապարհով։
Թե՛ մեկը, թե՛ մյուսը, փաստորեն, մաշեցնում են երրորդի՝ զանգվածի, հույսերը, ըստ որում՝ երկուսն էլ ճիշտ են, բայց երկուսն էլ մանիպուլացնում են։ Սրա համար պետք է, որ բոլորը բոլորի հետ անկեղծ լինեն և խոսեն պարզ երեսով։ Գոնե սկսեն դրանից…
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
Մեկն ունակ չէ խոստովանելու, որ իրենք ընդունակ չեն պայքար ղեկավարելու, որովհետև ա) չգիտեն, թե դա ինչպես է պետք անել, բ) չեն ցանկանում վերցնել իրենց վրա այն պատասխանատվությունը, որը 100 տարի առաջ կրելու համար Դաշնակցությանը մինչ օրս միանշանակ չեն ընդունում։
Մյուսը՝ 200-300 հոգուց ավելի լսարան դրսում հավաքելու ընդունակ չլինելով, առավոտից իրիկուն «ֆանարիկ-ֆանարիկ» գոռալով՝ մարդկանց աչքին նվաստացրել է փողոցում 10.000-15.000 մարդու կառավարելու դուրս եկած վերոնշյալ «մեկին»։ Կամ՝ գնում հրապարակ և տեղի րոպեն մեկ դատափետում պրոցեսը, նաև չեն ասում, որ եթե պրոցեսի կառավարումն իրենց ձեռքում չպահի վերոնշյալը, դրա ղեկը վերցնելու են ուժեր, որոնք պոտենցիալ հրապարակ գնացող զանգվածը ցրելու են Օպերայի հրապարակով, արձաններով և տանեն շատ կասկածելի ճանապարհով։
Թե՛ մեկը, թե՛ մյուսը, փաստորեն, մաշեցնում են երրորդի՝ զանգվածի, հույսերը, ըստ որում՝ երկուսն էլ ճիշտ են, բայց երկուսն էլ մանիպուլացնում են։ Սրա համար պետք է, որ բոլորը բոլորի հետ անկեղծ լինեն և խոսեն պարզ երեսով։ Գոնե սկսեն դրանից…
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
👍3
👍1
Սամվել Բաբայանը կարծես աղետի գուժկան լինի։
Արցախում 2020-ի ընտրություններից առաջ նրա հայտնվելուց հետո Արցախում աղետ էր աղետի վրա։
Հիմա առաջին Արցախյան պատերազմի հետևանքով կարծես ադրբեջանցիների կողմից «հանցագործների ցուցակում» վերին դիրքերում գտնվող մեկը պարզվում է ժպիտը դեմքին Երևանում ցինիկաբար հարցազրույց է տալիս, իսկ դրանից ժամեր առաջ էլ ադրբեջանցիների քթի տակով հանգիստ անցել է։
Ըստ էության, ադրբեջանցիների գործակալ է դարձել, ուրիշ բացատրություն չունեմ։
Այդպիսով, արձանագրենք. այսուհետ Արցախի ճակատագրի գուժկանը Երևանում է՝ դրանից բխող հետևանքներով։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
Արցախում 2020-ի ընտրություններից առաջ նրա հայտնվելուց հետո Արցախում աղետ էր աղետի վրա։
Հիմա առաջին Արցախյան պատերազմի հետևանքով կարծես ադրբեջանցիների կողմից «հանցագործների ցուցակում» վերին դիրքերում գտնվող մեկը պարզվում է ժպիտը դեմքին Երևանում ցինիկաբար հարցազրույց է տալիս, իսկ դրանից ժամեր առաջ էլ ադրբեջանցիների քթի տակով հանգիստ անցել է։
Ըստ էության, ադրբեջանցիների գործակալ է դարձել, ուրիշ բացատրություն չունեմ։
Այդպիսով, արձանագրենք. այսուհետ Արցախի ճակատագրի գուժկանը Երևանում է՝ դրանից բխող հետևանքներով։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
👍5❤1
Համոզվել եմ (նաև այս գրառմանս մարդկանց արձագանքից), որ մենք այդքան էլ լավ չենք հասկանում մեր օգտագործած բառերի, արտահայտությունների, տերմինների ու կարգախոսների խորքային նշանակությունը՝ ըստ կիրառման տեղի ու կոնտեքստի, դրանց թողած ազդեցությունն ու հետևանքները։
Մի օրինակ. վերջին այս աղետին առաջին օրերին շատ էր շրջանառվում «մարդասիրական միջանցքով տարհանում» եզրը, որն իրավիճակի ամենևին ճշգրիտ բնութագրումը չէր։ Մենք գիտենք, որ տեղի է ունենում ՏԵՂԱՀԱՆՈՒՄ։
Մեկ այլ օրինակ՝ այդքան տարածում գտած «արցախահայ» բառը։ Մարդկանց մեծ մասը սա օգտագործում է՝ կարծելով, որ եթե ասեն «արցախցի/ղարաբաղցի» արհեստական տարանջատում կդնեն նույն ազգի հայաստանցի և արցախցի ներկայացուցիչների միջև, իմա՝ «դրանք տարբեր ազգեր են»։
Սա թշնամական քարոզչության ազդեցության հետևանքն է, երբ պատմական Հայաստանի, հայկական արեալի, կուզեք՝ հայերի բնօրրանի, որևէ հատվածի հային նշելիս, առանց որևէ տարանջատման ակնարկի, ասում ենք՝ «մշեցի», «սասունցի», «լոռեցի», «սյունեցի», բայց «արցախցի» ասելիս՝ մեզ թվում է, որ ազգի մեջ պառակտում ենք մտցնում։
Արդյունքում, այս քարոզչական պառակտման դեմն առնելու պատճառաբանությամբ առաջ է բերվում «արցախահայ» եզրը։ Մենք չենք ասում՝ «մշահայ», «սասնահայ», «սյունահայ», չէ՞։ Փոխարենը՝ ասում ենք՝ «ֆրանսահայ», «սփյուռքահայ», «ամերիկահայ»՝ նկատի ունենալով օտար երկրում ապրող հայերին։
Ընդ որում՝ եկեք հիշենք, որ թշնամին, օրինակ, երբեք չի պնդել, թե Արցախում ապրողները հայեր չեն, այլ Արցախը ներկայացրել է որպես ոչ թե հնուց հայկական, այլ հին դարերից ադրբեջանական տարածք։ Այսինքն՝ այս տրամաբանության մեջ տեղավորվում է «արցախահայ» եզրը։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
Մի օրինակ. վերջին այս աղետին առաջին օրերին շատ էր շրջանառվում «մարդասիրական միջանցքով տարհանում» եզրը, որն իրավիճակի ամենևին ճշգրիտ բնութագրումը չէր։ Մենք գիտենք, որ տեղի է ունենում ՏԵՂԱՀԱՆՈՒՄ։
Մեկ այլ օրինակ՝ այդքան տարածում գտած «արցախահայ» բառը։ Մարդկանց մեծ մասը սա օգտագործում է՝ կարծելով, որ եթե ասեն «արցախցի/ղարաբաղցի» արհեստական տարանջատում կդնեն նույն ազգի հայաստանցի և արցախցի ներկայացուցիչների միջև, իմա՝ «դրանք տարբեր ազգեր են»։
Սա թշնամական քարոզչության ազդեցության հետևանքն է, երբ պատմական Հայաստանի, հայկական արեալի, կուզեք՝ հայերի բնօրրանի, որևէ հատվածի հային նշելիս, առանց որևէ տարանջատման ակնարկի, ասում ենք՝ «մշեցի», «սասունցի», «լոռեցի», «սյունեցի», բայց «արցախցի» ասելիս՝ մեզ թվում է, որ ազգի մեջ պառակտում ենք մտցնում։
Արդյունքում, այս քարոզչական պառակտման դեմն առնելու պատճառաբանությամբ առաջ է բերվում «արցախահայ» եզրը։ Մենք չենք ասում՝ «մշահայ», «սասնահայ», «սյունահայ», չէ՞։ Փոխարենը՝ ասում ենք՝ «ֆրանսահայ», «սփյուռքահայ», «ամերիկահայ»՝ նկատի ունենալով օտար երկրում ապրող հայերին։
Ընդ որում՝ եկեք հիշենք, որ թշնամին, օրինակ, երբեք չի պնդել, թե Արցախում ապրողները հայեր չեն, այլ Արցախը ներկայացրել է որպես ոչ թե հնուց հայկական, այլ հին դարերից ադրբեջանական տարածք։ Այսինքն՝ այս տրամաբանության մեջ տեղավորվում է «արցախահայ» եզրը։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
👍1
Անկախ Ռուբեն Վարդանյանի հանդեպ իմ վերաբերմունքից՝ նրան ձերբակալել են։ Իսկ Արցախի երբեմնի «հերոսը» վերջին երեք տարում այդքան զոհ տված, տեղահանման առաջին օրը տասնյակների կյանք խլած պայթյունից ուշքի չեկած մարդկանց առջևից փախավ Երևան՝ «հանգիստ անցնելով ադրբեջանցիների մոտով» ու ժպիտը դեմքին հարցազրույց տվեց՝ շտապելով «փուռը տալ» և դավաճանության մեջ մեղադրել իր երբեմնի զինակիցներին։ Եթե Նիկոլը ոչ թե դավաճան է, այլ դրածո, ապա հիմա գիտեք, թե ով է դավաճանը։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
Ադրբեջանցիները, փաստորեն, ըստ Արման Թաթոյանի՝ լուրեր են տարածել նաև Վիտալի Բալասանյանի ձերբակալման մասին։
Արցախի առաջին պատերազմի ակտիվ մասնակից, այնուհետև բարձրաստիճան պաշտոնյա դարձած յուրաքանչյուրի ձերբակալման փաստը առաջին պատերազմով անցած Սամվել Բաբայանին չի ազատելու Հայաստանը զավթած իշխանությունների կողմից հետագայում նույն ադրբեջանցիներին նրան հանձնելու իրողությունից։ Սրա մասին պետք է հիշեն նաև Հայաստանում իշխանազավթումը Արցախից ավելի կարևոր համարած և համարող առանձին անձինք։ Այդպիսին է թուրքի և իր փոքր եղբոր էությունը։ Եթե այսօր քո դեմքին ժպտում են, դեռ չի նշանակում, որ վաղը թիկունքումդ «խաղաղություն-խաղաղություն» գոչելով՝ դաշույնն իրանդ չէր խրելու։ Լինես նախկին թե ներկա պաշտոնյա, այթիշնիկ թե հասարակ մահկանացու՝ վտանգը քեզ չի շրջանցելու, նույնիսկ եթե, ռուսերեն ասած՝ «твоя хата с краю»:
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
Արցախի առաջին պատերազմի ակտիվ մասնակից, այնուհետև բարձրաստիճան պաշտոնյա դարձած յուրաքանչյուրի ձերբակալման փաստը առաջին պատերազմով անցած Սամվել Բաբայանին չի ազատելու Հայաստանը զավթած իշխանությունների կողմից հետագայում նույն ադրբեջանցիներին նրան հանձնելու իրողությունից։ Սրա մասին պետք է հիշեն նաև Հայաստանում իշխանազավթումը Արցախից ավելի կարևոր համարած և համարող առանձին անձինք։ Այդպիսին է թուրքի և իր փոքր եղբոր էությունը։ Եթե այսօր քո դեմքին ժպտում են, դեռ չի նշանակում, որ վաղը թիկունքումդ «խաղաղություն-խաղաղություն» գոչելով՝ դաշույնն իրանդ չէր խրելու։ Լինես նախկին թե ներկա պաշտոնյա, այթիշնիկ թե հասարակ մահկանացու՝ վտանգը քեզ չի շրջանցելու, նույնիսկ եթե, ռուսերեն ասած՝ «твоя хата с краю»:
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
2016-ի ապրիլյան պատերազմից հետո Արցախում մի կարևոր բան արեցին՝ կառուցեցին, կարգի բերեցին ապաստարանները։ Այդ քայլը շատ օգնեց 2020-ի 44-օրյա պատերազմի ժամանակ քաղաքացիական անձանց շրջանում էլ շատ մեծ թվով զոհերից խուսափելու։ Բայց նկատի առնելով անցած շաբաթ տեղի ունեցածը՝ այս օրերին Արցախում քաոս էր։ Սա մեղադրանք չէ, այլ ուղղակի փաստի արձանագրում, որ մարդկանց պատրաստվածությունը, քաղաքացիական գիտակցությունն ու կարգապահությունը համապատասխան մակարդակի բերվելու աշխատանքներ չեն տարվել։ Այս նույնը սպասվում է Հայաստանում՝ անկախ բնակավայրից։
❓Ձեզնից քանի՞սը գիտի, թե որտե՞ղ է տանն ամենից մոտ ապաստարանը։
❓Քանի՞սն է տիրապետում քաղաքացիական պաշտպանության տարրական գիտելիքներին։
❓Քանի՞սն է հոգեբանորեն պատրաստ, որպեսզի երբ պահը գա՝ խուճապի մատնվելու փոխարեն լինի ինքնակազմակերպված և կազմակերպի նաև շրջապատի տեղաշարժն ու մնացած անհրաժեշտ գործողությունները։
Պետության գործառույթների մասին ոչինչ չեմ ասում, որովհետև այն, ինչպես մնացած հարցերը, դա էլ է գցելու ոտքերին։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
❓Ձեզնից քանի՞սը գիտի, թե որտե՞ղ է տանն ամենից մոտ ապաստարանը։
❓Քանի՞սն է տիրապետում քաղաքացիական պաշտպանության տարրական գիտելիքներին։
❓Քանի՞սն է հոգեբանորեն պատրաստ, որպեսզի երբ պահը գա՝ խուճապի մատնվելու փոխարեն լինի ինքնակազմակերպված և կազմակերպի նաև շրջապատի տեղաշարժն ու մնացած անհրաժեշտ գործողությունները։
Պետության գործառույթների մասին ոչինչ չեմ ասում, որովհետև այն, ինչպես մնացած հարցերը, դա էլ է գցելու ոտքերին։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
👍3
Դավիթ Բաբայանը որոշել է հետևել Ռուբեն Վարդանյանի օրինակին, իսկ Արցախը որպես առանձին միավոր դադարեցնելու է իր գոյությունը 2024թ. հունվարի 1-ից։ Փաստացի արդեն իսկ դադարել է։
Նախապես ցանկանում եմ զգուշացնել, եթե դեռ չեք եկել այդ գիտակցման՝ իր ինքնիշխանությունը, այսպիսով, կորցրել է նաև դեռևս «Հայաստանի Հանրապետություն» անվանումը կրող կազմավորումը։ Այսուհետ Հայաստանը չունի ինքնիշխանություն, իսկ դրա վրա իշխանության ձևական պահպանումը միայն տալու է մեկ հարցի պատասխան՝ ո՞ւմ ազդեցության գոտի է դառնալու Հայաստանը՝ Արևմուտքի (թուրքական մանդատով), թե Ռուսաստանի։ Ինչպես 2018-ին, շատ շուտով Հայաստանի բնակչությանը կրկին կանգնեցնելու են ընտրության առջև։ Կանխազգացում ունեմ, որ ռացիոնալ որոշման համար բնակչության մեծամասնությունն այս ընթացքում այդպես էլ աչքերը չբացեց…
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
Նախապես ցանկանում եմ զգուշացնել, եթե դեռ չեք եկել այդ գիտակցման՝ իր ինքնիշխանությունը, այսպիսով, կորցրել է նաև դեռևս «Հայաստանի Հանրապետություն» անվանումը կրող կազմավորումը։ Այսուհետ Հայաստանը չունի ինքնիշխանություն, իսկ դրա վրա իշխանության ձևական պահպանումը միայն տալու է մեկ հարցի պատասխան՝ ո՞ւմ ազդեցության գոտի է դառնալու Հայաստանը՝ Արևմուտքի (թուրքական մանդատով), թե Ռուսաստանի։ Ինչպես 2018-ին, շատ շուտով Հայաստանի բնակչությանը կրկին կանգնեցնելու են ընտրության առջև։ Կանխազգացում ունեմ, որ ռացիոնալ որոշման համար բնակչության մեծամասնությունն այս ընթացքում այդպես էլ աչքերը չբացեց…
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
Այս աղջկան չեմ ճանաչում, միջադեպի վերաբերյալ անկեղծությունը գնահատել չեմ կարող, բայց փաստ է, որ տեղահանվածների հանդեպ թշնամանքը օդից չէ, ուղղորդվում է, հատկապես՝ իշխանությունը զավթածների կողմից։
Ուստի անձնական խնդրանք.
Եթե փողոցում, հասարակական տրանսպորտում, ձեր շրջապատում, սոց. ցանցերում հանդիպեք մարդկանց, ովքեր իրենց թույլ կտան Արցախից տեղահանված հայերի հանդեպ թշնամական արտահայտություններ, ՄԻ՛ ԼՌԵՔ, բերանը փակե՛ք:
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
Ուստի անձնական խնդրանք.
Եթե փողոցում, հասարակական տրանսպորտում, ձեր շրջապատում, սոց. ցանցերում հանդիպեք մարդկանց, ովքեր իրենց թույլ կտան Արցախից տեղահանված հայերի հանդեպ թշնամական արտահայտություններ, ՄԻ՛ ԼՌԵՔ, բերանը փակե՛ք:
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
«Ինձանից լավ էին խոսում հայերեն:
Զենքը դրել էին կողքս, իմ հին վիդեոն միացրել էին, ու ասում էին, որ Բաքվում նստած անհամբեր ինձ են սպասում, որ 44-օրյա պատերազմի օրը մատաղ պիտի անեն», — նշեց նա:
Ըստ Մհեր Զարգարյանի, նա տեսել է, թե ինչպես են ադրբեջանցիները Հակարիի կամրջի վրայից մեկ այլ տղամարդու առևանգել.
«Ես առաջինը չէի, ինձանից երկու ավտո առաջ մեկին աչքիս դեմը տարան»:
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
Զենքը դրել էին կողքս, իմ հին վիդեոն միացրել էին, ու ասում էին, որ Բաքվում նստած անհամբեր ինձ են սպասում, որ 44-օրյա պատերազմի օրը մատաղ պիտի անեն», — նշեց նա:
Ըստ Մհեր Զարգարյանի, նա տեսել է, թե ինչպես են ադրբեջանցիները Հակարիի կամրջի վրայից մեկ այլ տղամարդու առևանգել.
«Ես առաջինը չէի, ինձանից երկու ավտո առաջ մեկին աչքիս դեմը տարան»:
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
Ի՞նչ կարար աներ խեղճ Հիտլերը։ Արաբները (նախկինները) հրեաներին կոտորել են, գցել Հիտլերի գրպանը։
Սա ասում է Իսրայելի՝ հրեական պետության, վարչապետը։ Վերջերս էլ Կանադայում հոտնկայս ծափահարում էին ֆաշիստների հետ համագործակցած ուկրաինացու։
Սրա համար էլ «միջազգային հանրությունը», որից ամեն անգամ ինչ-որ գործուն արձագանք եք ակնկալում, ոչինչ չի արել 1894-1896, 1915-1923, 1988, 2020-2023 թվերին։ Իրենց մարդասիրությունը կեղծիք է ճիշտ այնպես, ինչպես հիմա են կեղծում պատմությունը։
Ի՞նչ է սրանից հետևում. հուսալ և հավատալ միայն սեփական ուժերին, առանց խաբնվելու փրկելու մասին կեղծ խոստումներին։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
Սա ասում է Իսրայելի՝ հրեական պետության, վարչապետը։ Վերջերս էլ Կանադայում հոտնկայս ծափահարում էին ֆաշիստների հետ համագործակցած ուկրաինացու։
Սրա համար էլ «միջազգային հանրությունը», որից ամեն անգամ ինչ-որ գործուն արձագանք եք ակնկալում, ոչինչ չի արել 1894-1896, 1915-1923, 1988, 2020-2023 թվերին։ Իրենց մարդասիրությունը կեղծիք է ճիշտ այնպես, ինչպես հիմա են կեղծում պատմությունը։
Ի՞նչ է սրանից հետևում. հուսալ և հավատալ միայն սեփական ուժերին, առանց խաբնվելու փրկելու մասին կեղծ խոստումներին։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
👍4
ՀՈՒՍԱՀԱՏՎԵ՞Լ, ԾՈՒԼԱՆԱ՞Լ
ԱՐԱՐԵ՛Լ. ի՞նչ ասել է արարել, թվում է, խիստ բարդ, անտանելի, անորոշ թվացող ապագայի, նոր և զարհուրելի վերահասի աղետի մասին նախազգուշացումների իրողության պայմաններում։
☑️ Ինքնահավաքվել. չի կարելի ընկնել հուսահատության գիրկը և շարունակ նվվալ ու ողբալ։ Աշխարհը ուժեղինն ու իր ուժին հավատացողինն է։ Ցավն ու կորուստը մարդուն ուղարկված են որպես փորձություն ոչ թե դրանց առջև ծնկի գալու, այլ հաղթահարելու և վեր բարձրանալու համար։
☑️ (Ինքնա)Կազմակերպվել. Եթե միայնակ եք, ունեք համախոհներ ֆեյսբուքում, բայց ծանոթ չեք իրական կյանքում, խմբվե՛ք։ Միայն հեռու մնացեք «սուվերենություն» քարոզող, այդ բառով սոց.ցանցերում էջեր բացողներից։ Նրանց և կամ նրանց գլխին կանգնածների վերջնանպատակը ազնիվ չէ։
☑️ Վերանայե՛ք ձեր նպատակներն այնպես, որ դրանք օգնեն ձեզ, ձեր մերձավորներին և ընկերներին։
☑️ Եթե ցանկանում եք գնալ եկեղեցի, ապա գնացեք պատարագի մասնակցելու, վերցրեք գրքույկն ու սերտեք այն՝ աղոթքներով, մատուցվող պատարագի ողջ բովանդակությամբ։ Մնացե՛ք սկզբից մինչև վերջ։
☑️ Եթե ձեզ Աստծուց հեռվացած եք տեսնում կամ հնարավորություն չունեք եկեղեցի այցելելու, ապա գոնե հոգացեք ձեր մեջ և ձեր շրջապատում հուսահատությունն արմատախիլ անելը։
☑️ Ապրե՛ք որպես հայ։ Եթե այսօր Հայաստանում եք ապրում, իսկ վաղը կարող եք հայտնվել օտար երկրում, ապա չասե՛ք և չմտածե՛ք, թե ամաչում եք, որ հայ եք։ Ապրեք որպես հայ։ Պահեք ձեր ինքնությունը։ Եթե ձեր հարևանը, բարեկամը, նույնիսկ հարազատ եղբայրը կամ քույրը հային ոչ բնորոշ բաներ է իրեն թույլ տվել, դուք չէ, որ պետք է ամաչեք։
Սրանք դեռ ամենածանր օրերը չեն։ Փորձությունները դեռ առջևում են։ Դրանք մեզ հասնելու են, նույնիսկ եթե փախչենք դրանցից։ Եկե՛ք չփախչենք նրանից, ինչը վաղ թե ուշ ստիպված ենք լինելու կա՛մ հաղթահարել, կա՛մ հաղթահարել շատ փոքր թվով մարդկանցով։ Լինենք մի քիչ ավելի մեծ թվով…
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
ԱՐԱՐԵ՛Լ. ի՞նչ ասել է արարել, թվում է, խիստ բարդ, անտանելի, անորոշ թվացող ապագայի, նոր և զարհուրելի վերահասի աղետի մասին նախազգուշացումների իրողության պայմաններում։
☑️ Ինքնահավաքվել. չի կարելի ընկնել հուսահատության գիրկը և շարունակ նվվալ ու ողբալ։ Աշխարհը ուժեղինն ու իր ուժին հավատացողինն է։ Ցավն ու կորուստը մարդուն ուղարկված են որպես փորձություն ոչ թե դրանց առջև ծնկի գալու, այլ հաղթահարելու և վեր բարձրանալու համար։
☑️ (Ինքնա)Կազմակերպվել. Եթե միայնակ եք, ունեք համախոհներ ֆեյսբուքում, բայց ծանոթ չեք իրական կյանքում, խմբվե՛ք։ Միայն հեռու մնացեք «սուվերենություն» քարոզող, այդ բառով սոց.ցանցերում էջեր բացողներից։ Նրանց և կամ նրանց գլխին կանգնածների վերջնանպատակը ազնիվ չէ։
☑️ Վերանայե՛ք ձեր նպատակներն այնպես, որ դրանք օգնեն ձեզ, ձեր մերձավորներին և ընկերներին։
☑️ Եթե ցանկանում եք գնալ եկեղեցի, ապա գնացեք պատարագի մասնակցելու, վերցրեք գրքույկն ու սերտեք այն՝ աղոթքներով, մատուցվող պատարագի ողջ բովանդակությամբ։ Մնացե՛ք սկզբից մինչև վերջ։
☑️ Եթե ձեզ Աստծուց հեռվացած եք տեսնում կամ հնարավորություն չունեք եկեղեցի այցելելու, ապա գոնե հոգացեք ձեր մեջ և ձեր շրջապատում հուսահատությունն արմատախիլ անելը։
☑️ Ապրե՛ք որպես հայ։ Եթե այսօր Հայաստանում եք ապրում, իսկ վաղը կարող եք հայտնվել օտար երկրում, ապա չասե՛ք և չմտածե՛ք, թե ամաչում եք, որ հայ եք։ Ապրեք որպես հայ։ Պահեք ձեր ինքնությունը։ Եթե ձեր հարևանը, բարեկամը, նույնիսկ հարազատ եղբայրը կամ քույրը հային ոչ բնորոշ բաներ է իրեն թույլ տվել, դուք չէ, որ պետք է ամաչեք։
Սրանք դեռ ամենածանր օրերը չեն։ Փորձությունները դեռ առջևում են։ Դրանք մեզ հասնելու են, նույնիսկ եթե փախչենք դրանցից։ Եկե՛ք չփախչենք նրանից, ինչը վաղ թե ուշ ստիպված ենք լինելու կա՛մ հաղթահարել, կա՛մ հաղթահարել շատ փոքր թվով մարդկանցով։ Լինենք մի քիչ ավելի մեծ թվով…
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
👍4❤1
Ինձնից կարող եք նեղանալ սրա համար, կարող եք համաձայնել դրան, բայց այս դիտարկմամբ համենայն դեպս այստեղ էլ կիսվեմ…
Այս մի շաբաթվա ընթացքում հետևյալ դիտարկմանը հանգեցի։ Երբեմնի «քաղաքականությամբ չզբաղվողների» մի զգալի մասն այնպիսի անկեղծ սրտացավությամբ, մարդասիրությամբ են աջակցում բռնի տեղահանվածներին՝ ով ինչով կարողանում է, որ ուզում ես մոտիկանաս այդ չզբաղվողներին ու ականջին մեղմիկ շշնջաս՝ «ընկեր/ուհի, բա պատկերացրու, որ եթե ժամանակին նույնքան սրտացավ ու վտանգի մասին նախազգուշացնողներին լսող լինեիր, այս մարդիկ հարկադրված չէին լինի տունը լքել, որ տեսնեին, թե դու որքան սրտացավն ես»։
Ասածս ինչ է՝ բա ինչի՞ բարի չենք դիմացինի հանդեպ, քանի դեռ նա ունեցածը չի կորցրել և ինչի՞ ենք բարիանում միայն երբ ուշ է. չնայած երևի պետք է սփոփվել, որ գոնե վերջում բարիանում ենք իրար հանդեպ, ի ցույց ենք դնում մեր հոգատար բնույթը։ ՄԻՇՏ ԲԱՐԻ ՈՒ ՀՈԳԱՏԱՐ ԵՂԵՔ, ՄԻ՛ՇՏ…
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
Այս մի շաբաթվա ընթացքում հետևյալ դիտարկմանը հանգեցի։ Երբեմնի «քաղաքականությամբ չզբաղվողների» մի զգալի մասն այնպիսի անկեղծ սրտացավությամբ, մարդասիրությամբ են աջակցում բռնի տեղահանվածներին՝ ով ինչով կարողանում է, որ ուզում ես մոտիկանաս այդ չզբաղվողներին ու ականջին մեղմիկ շշնջաս՝ «ընկեր/ուհի, բա պատկերացրու, որ եթե ժամանակին նույնքան սրտացավ ու վտանգի մասին նախազգուշացնողներին լսող լինեիր, այս մարդիկ հարկադրված չէին լինի տունը լքել, որ տեսնեին, թե դու որքան սրտացավն ես»։
Ասածս ինչ է՝ բա ինչի՞ բարի չենք դիմացինի հանդեպ, քանի դեռ նա ունեցածը չի կորցրել և ինչի՞ ենք բարիանում միայն երբ ուշ է. չնայած երևի պետք է սփոփվել, որ գոնե վերջում բարիանում ենք իրար հանդեպ, ի ցույց ենք դնում մեր հոգատար բնույթը։ ՄԻՇՏ ԲԱՐԻ ՈՒ ՀՈԳԱՏԱՐ ԵՂԵՔ, ՄԻ՛ՇՏ…
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
👍10
ՀԵՐՈՍՆԵՐԻ ԵՎ ԱՌԱՔԻՆՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ՄԱՍԻՆ
Ադրբեջանցիների կողմից ձերբակալություններ հավանաբար էլի կլինեն։
Արցախյան գոյամարտի երբեմնի հերոսները, ովքեր մինչ այս պահը դեռ Բաքվում չեն, մեծ ընտրություն չունեն. փորձել անցնել ադրբեջանցիների կողքով՝ հուսալով, որ Բաբայանի պես չնկատելու կտան, մնալ Ստեփանակերտում՝ սպասելով ձերբակալման, վարվել ճապոնացիների պես։
Բարդ է… ոչ մի քայլը դատապարտելու բարոյական իրավունք չկա, բացի մեկ հոգու արարքից։
Այսպես, ես խստորեն կասկածում եմ, թե Արցախյան առաջին պատերազմի հերոս Սամվել Բաբայանն այդ տարիներին ադրբեջանցիներին ավելի քիչ վնաս է հասցրել, քան Ռուբեն Վարդանյանն ու ԼՂՀ ՊԲ նախկին փոխնախարար Դավիթ Մանուկյանը վերջին շրջանում։
Բայց փաստը փաստ է, որ Բաբայանն անխոչընդոտ անցել է ադրբեջանցիների քթի տակով։
Սամվել Բաբայանն, ով գիրք էր գրել՝ «Հաղթանակները, ինչպես եղել են», լքել է նաև իր մասնակցությամբ տարված հաղթանակն ու այդ հաղթանակն իր հետ կողք կողքի կերտած զինակիցներին։
Ինձ համար սա մի կարևոր երևույթի ցուցիչ է։
Եթե հասարակության մեջ դաստիարակչական չափորոշիչներ չկան, պատերազմի հերոսների այն մասը, ում բախտն արժանացնում է փողի և իշխանության, մեծիմասամբ, հեռվանում են իրենց այն գաղափարական կերպարից, որը ձևավորվել է պատերազմի ընթացքում։
Այլ կերպ ասած՝ եթե մարդուն փոքրուց տանն ու դպրոցում չեն ներարկում առաքինություններ՝ դրանք տալով որպես մարդկային արժեհամակարգի հիմնավորապես և գլխավորապես առաջնային գործոն, այնուհետև նա դառնում է գայթակղությունների թիրախ և հեշտ կուլ է գնում փառասիրությանը, ագահությանն ու նման այլ բացասական երևույթներին։
Սրա համար է, որ շատ կարևոր է դաստիարակությունը։ Եվ այն պետք է լինի և՛ համակարգային՝ պետական քաղաքականությամբ, և՛ անհատապես՝ տանը, ծնողների, հարազատների կողմից։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
Ադրբեջանցիների կողմից ձերբակալություններ հավանաբար էլի կլինեն։
Արցախյան գոյամարտի երբեմնի հերոսները, ովքեր մինչ այս պահը դեռ Բաքվում չեն, մեծ ընտրություն չունեն. փորձել անցնել ադրբեջանցիների կողքով՝ հուսալով, որ Բաբայանի պես չնկատելու կտան, մնալ Ստեփանակերտում՝ սպասելով ձերբակալման, վարվել ճապոնացիների պես։
Բարդ է… ոչ մի քայլը դատապարտելու բարոյական իրավունք չկա, բացի մեկ հոգու արարքից։
Այսպես, ես խստորեն կասկածում եմ, թե Արցախյան առաջին պատերազմի հերոս Սամվել Բաբայանն այդ տարիներին ադրբեջանցիներին ավելի քիչ վնաս է հասցրել, քան Ռուբեն Վարդանյանն ու ԼՂՀ ՊԲ նախկին փոխնախարար Դավիթ Մանուկյանը վերջին շրջանում։
Բայց փաստը փաստ է, որ Բաբայանն անխոչընդոտ անցել է ադրբեջանցիների քթի տակով։
Սամվել Բաբայանն, ով գիրք էր գրել՝ «Հաղթանակները, ինչպես եղել են», լքել է նաև իր մասնակցությամբ տարված հաղթանակն ու այդ հաղթանակն իր հետ կողք կողքի կերտած զինակիցներին։
Ինձ համար սա մի կարևոր երևույթի ցուցիչ է։
Եթե հասարակության մեջ դաստիարակչական չափորոշիչներ չկան, պատերազմի հերոսների այն մասը, ում բախտն արժանացնում է փողի և իշխանության, մեծիմասամբ, հեռվանում են իրենց այն գաղափարական կերպարից, որը ձևավորվել է պատերազմի ընթացքում։
Այլ կերպ ասած՝ եթե մարդուն փոքրուց տանն ու դպրոցում չեն ներարկում առաքինություններ՝ դրանք տալով որպես մարդկային արժեհամակարգի հիմնավորապես և գլխավորապես առաջնային գործոն, այնուհետև նա դառնում է գայթակղությունների թիրախ և հեշտ կուլ է գնում փառասիրությանը, ագահությանն ու նման այլ բացասական երևույթներին։
Սրա համար է, որ շատ կարևոր է դաստիարակությունը։ Եվ այն պետք է լինի և՛ համակարգային՝ պետական քաղաքականությամբ, և՛ անհատապես՝ տանը, ծնողների, հարազատների կողմից։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
❤5👍1
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
Ընտանիքով տեղափոխվել էինք Երևանից Բերձոր 1996-ին։ Իսկ Ստեփանակերտում առաջին անգամ եղել եմ դրանից 8 տարի անց՝ 2004-ին։ Հետագայում Քաշաթաղում աշխատելու երկու տարիներին հաճախ էի լինում Ստեփանակերտում։ Վերջին անգամ եղել էի 2020-ի գարնանը։
Տեսանյութն ու դրան կից այս տեքստը ափսոսանքի, հուսահատության, ինքնանեծքի մասին չեն։ Դրանք հիշողություն են, որ պիտի ամրանան, բայց ոչ թե Էրգրի մասին կարոտակեզ երգ կամ կենաց, որպես տուրիստ գնալու միտք դառնալու, այլ վերաիմաստավորման համար։
Հ.Գ. Տեսանյութում ադրբեջանցիներն արդեն Ստեփանակերտի կենտրոնում են։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
Տեսանյութն ու դրան կից այս տեքստը ափսոսանքի, հուսահատության, ինքնանեծքի մասին չեն։ Դրանք հիշողություն են, որ պիտի ամրանան, բայց ոչ թե Էրգրի մասին կարոտակեզ երգ կամ կենաց, որպես տուրիստ գնալու միտք դառնալու, այլ վերաիմաստավորման համար։
Հ.Գ. Տեսանյութում ադրբեջանցիներն արդեն Ստեփանակերտի կենտրոնում են։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
🗣️ «Կարծում եմ, որ ինչ-որ քայլեր կանեն, որովհետև երբ ինչ-որ բան սպառնում է պետության անվտանգությանը, ապա այդ քայլերն անպայման պիտի արվեն՝ անկախ նրանից՝ դրանք օգուտ կտան, թե օգուտ չեն տա»։
Հինգ տարի առաջ հենց այս տրամաբանությունն էր պետության կառավարման մասին պատկերացման հիմքում, երբ մարդկանց համոզել էին, թե՝ «ով ուզում է լինի, կարևորը՝ Սերժը չլինի»։
Երբ մեքենա քշել չգիտես, բայց քեզ պետք է «ա» կետից հասնել «բ» կետ, ի՞նչ ես անում։ Ճիշտ է, գտնում ես քշել իմացող, վարորդական իրավունք ունեցող մեկին։ Բայց եթե այդ վարորդի մասին վատ-վատ բաներ լսելիս նրան չվստահելու արդյունքում այլընտրանքդ երեք տարեկան մանկահասակ երեխան է, ապա ո՞րն է լինելու մեքենայիդ և քո՝ ուղևորիդ ճակատագիրը։ Ճիշտ է, վթարն անխուսափելի է։
Նույնը կանխատեսելիորեն եղավ վերոնշյալ մտքի գոհարի հեղինակ, Նիկոլի «դուխով» կեպկայի խելքին (հա, սխալ չեք կարդացել) հավասար խելք ունեցող լուլուներին պետական կառավարումը վստահելիս։
Հիմա այդ մեքենան գլորվում է ձորը, այնքան է պտույտ տվել, որ անդառնալիորեն վերածվել է ջարդոնի։ Այդ մեքենան այլևս քշելու համար պիտանի չէ։ Բայց եթե մեզ հաջողվել է ինչ-որ կերպ այդ մեքենայից դուրս հայտնվել, և մեզ դեռ անհրաժեշտ է հասնել «բ» կետին, ապա ի՞նչ պետք է անենք։ Ճիշտ է, գտնենք նոր մեքենա և իրապես փորձառու վարորդ ու շարունակենք ճանապարհը։ Սա է ռացիոնալը և տրամաբանականը։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
Հինգ տարի առաջ հենց այս տրամաբանությունն էր պետության կառավարման մասին պատկերացման հիմքում, երբ մարդկանց համոզել էին, թե՝ «ով ուզում է լինի, կարևորը՝ Սերժը չլինի»։
Երբ մեքենա քշել չգիտես, բայց քեզ պետք է «ա» կետից հասնել «բ» կետ, ի՞նչ ես անում։ Ճիշտ է, գտնում ես քշել իմացող, վարորդական իրավունք ունեցող մեկին։ Բայց եթե այդ վարորդի մասին վատ-վատ բաներ լսելիս նրան չվստահելու արդյունքում այլընտրանքդ երեք տարեկան մանկահասակ երեխան է, ապա ո՞րն է լինելու մեքենայիդ և քո՝ ուղևորիդ ճակատագիրը։ Ճիշտ է, վթարն անխուսափելի է։
Նույնը կանխատեսելիորեն եղավ վերոնշյալ մտքի գոհարի հեղինակ, Նիկոլի «դուխով» կեպկայի խելքին (հա, սխալ չեք կարդացել) հավասար խելք ունեցող լուլուներին պետական կառավարումը վստահելիս։
Հիմա այդ մեքենան գլորվում է ձորը, այնքան է պտույտ տվել, որ անդառնալիորեն վերածվել է ջարդոնի։ Այդ մեքենան այլևս քշելու համար պիտանի չէ։ Բայց եթե մեզ հաջողվել է ինչ-որ կերպ այդ մեքենայից դուրս հայտնվել, և մեզ դեռ անհրաժեշտ է հասնել «բ» կետին, ապա ի՞նչ պետք է անենք։ Ճիշտ է, գտնենք նոր մեքենա և իրապես փորձառու վարորդ ու շարունակենք ճանապարհը։ Սա է ռացիոնալը և տրամաբանականը։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
👍1