[ՍՈՒԲՅԵԿՏԻՎ ԿԱՐԾԻՔ՝ հիմնված անձնական դիտարկումների վրա]
ԱՐՑԱԽԻ ՃԱԿԱՏԱԳՐԻ ՄԱՍԻՆ
Արցախի հայաթափումը տեղի հայերի զգալի մասի մեջ ներկա դեպրեսիոն, հացուկացի խնդրի լուծման կենցաղային հարցի շրջանից հետո ձևավորելու է ոչ թե վրեժի, վերադարձի համակարգային և համընդհանուր ձգտում, այլ պրիմիտիվ համակերպվածության զգացողություն՝ հագեցած.
կարոտակեզ երգերով,
տեղահանվածներով բնակեցված փողոցին, թաղամասին արցախյան անվանումներ տալով,
աղջիկ երեխաներին Շուշի անունը դնելու մոդայով։
Ես՝ ի տարբերություն շատերի, չունեմ պատրանք նման սցենարի համար երեք պատերազմում մոտիկ ու հեռու հարազատ ու բարեկամ կորցրած մարդկանց, տարեցների, միայնակ երկու-երեք երեխու հոգս տանող մայրերի վրա ազգային վրեժով տարվելու պատասխանատվություն դնելու։
❗️Ավելին՝ վստահ եմ, որ Արցախի նախագահներին, մի քանի կարևոր դեմքերի ձերբակալելու պատճառներից մեկը նաև արցախցիների իշխանությունը գլխատելն էր այն նույն սկզբունքով, որով 600 մարդու Կ. Պոլսից արտաքսեցին և սպանեցին։
Սակայն այստեղ տեսնում եմ նույն խնդիրը, որի համար Հայաստանում դրածոների կողմից իշխանության դյուրին զավթման մեջ «պատերազմի կուսակցության» առաջնորդների մեղքի բաժին եմ տեսնում՝ իրենց սխալ կամ բացակայող մոտեցումներով։
❓Ի՞նչ մոտեցման մասին եմ։
Ցանկացած իշխանության գլխավոր խնդիրը վերարտադրվելն է (եկեք մեզ չկերակրենք էլի դեմոկրատական հեքիաթներով)։ Ըստ որում՝ արդյունավետ վերարտադրումը չի ենթադրում չորս-հինգ տարին մեկ նույն դեմքերով և ցանկացած գնով հաղթանակ ընտրություններում կամ հորից որդի փոխանցվող նախագահական պաշտոն։
Ճկուն վերնախավը, որի խնդիրը արտաքին ճնշումներին և սպառնալիքներին դիմակայելուն զուգահեռ քաղաքական հենարանի ամրության ապահովումն է, ստեղծում է այնպիսի համակարգ, որ
ա/ դեմքերի փոփոխությունը չխեղի համակարգը և սողանքի չենթարկի իշխանական լծակները,
բ/ պարբերաբար տեղի ունենա քաղաքական որակյալ սերնդափոխություն։
Կարելի է հօգուտ «պատերազմի կուսակցության» առաջնորդների գտնել և կամ հորինել հազար ու մի օբյեկտիվ ու սուբյեկտիվ պատճառ այս մոտեցումները չկիրառելու համար նրանց արդարացնելու, սակայն փաստն այն է, որ պարզապես Հայաստանում խորքային համակարգ չեն ձևավորել, իսկ մնացյալն այդ բացթողումների հետևանքն է։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
ԱՐՑԱԽԻ ՃԱԿԱՏԱԳՐԻ ՄԱՍԻՆ
Արցախի հայաթափումը տեղի հայերի զգալի մասի մեջ ներկա դեպրեսիոն, հացուկացի խնդրի լուծման կենցաղային հարցի շրջանից հետո ձևավորելու է ոչ թե վրեժի, վերադարձի համակարգային և համընդհանուր ձգտում, այլ պրիմիտիվ համակերպվածության զգացողություն՝ հագեցած.
կարոտակեզ երգերով,
տեղահանվածներով բնակեցված փողոցին, թաղամասին արցախյան անվանումներ տալով,
աղջիկ երեխաներին Շուշի անունը դնելու մոդայով։
Ես՝ ի տարբերություն շատերի, չունեմ պատրանք նման սցենարի համար երեք պատերազմում մոտիկ ու հեռու հարազատ ու բարեկամ կորցրած մարդկանց, տարեցների, միայնակ երկու-երեք երեխու հոգս տանող մայրերի վրա ազգային վրեժով տարվելու պատասխանատվություն դնելու։
❗️Ավելին՝ վստահ եմ, որ Արցախի նախագահներին, մի քանի կարևոր դեմքերի ձերբակալելու պատճառներից մեկը նաև արցախցիների իշխանությունը գլխատելն էր այն նույն սկզբունքով, որով 600 մարդու Կ. Պոլսից արտաքսեցին և սպանեցին։
Սակայն այստեղ տեսնում եմ նույն խնդիրը, որի համար Հայաստանում դրածոների կողմից իշխանության դյուրին զավթման մեջ «պատերազմի կուսակցության» առաջնորդների մեղքի բաժին եմ տեսնում՝ իրենց սխալ կամ բացակայող մոտեցումներով։
❓Ի՞նչ մոտեցման մասին եմ։
Ցանկացած իշխանության գլխավոր խնդիրը վերարտադրվելն է (եկեք մեզ չկերակրենք էլի դեմոկրատական հեքիաթներով)։ Ըստ որում՝ արդյունավետ վերարտադրումը չի ենթադրում չորս-հինգ տարին մեկ նույն դեմքերով և ցանկացած գնով հաղթանակ ընտրություններում կամ հորից որդի փոխանցվող նախագահական պաշտոն։
Ճկուն վերնախավը, որի խնդիրը արտաքին ճնշումներին և սպառնալիքներին դիմակայելուն զուգահեռ քաղաքական հենարանի ամրության ապահովումն է, ստեղծում է այնպիսի համակարգ, որ
ա/ դեմքերի փոփոխությունը չխեղի համակարգը և սողանքի չենթարկի իշխանական լծակները,
բ/ պարբերաբար տեղի ունենա քաղաքական որակյալ սերնդափոխություն։
Կարելի է հօգուտ «պատերազմի կուսակցության» առաջնորդների գտնել և կամ հորինել հազար ու մի օբյեկտիվ ու սուբյեկտիվ պատճառ այս մոտեցումները չկիրառելու համար նրանց արդարացնելու, սակայն փաստն այն է, որ պարզապես Հայաստանում խորքային համակարգ չեն ձևավորել, իսկ մնացյալն այդ բացթողումների հետևանքն է։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
ԵՐԿՆՔԻՑ ԸՆԿԱԾ ՄԱՆԱՆԱՆԵՐԻ ԵՎ ԴՐԱՆՑ ՀԱԳԵՑՈՂԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ՄԱՍԻՆ
🇦🇲 Մաս II. Հայաստան
👉 [Մաս I]
📌 100 տարի առաջ մենք պետություն ունեցանք մեծապես մեզնից չկախված հանգամանքների դրդմամբ, որոշ չափով՝ առանձին անհատների ոգու և կամքի շնորհիվ։
📌 Դրանից 100 տարի անց էլ անկախություն ստացանք գրեթե նույն սցենարով։
❗️Առաջին դեպքում նաև ժամանակի տեսանկյունից անկախության պահպանման համար ռեսուրսները խիստ նվազ էին և օբյեկտիվորեն հնարավոր չէր այդպիսի պայմաններում զերծ մնալ խորհրդայնացումից և պահպանել անկախությունը։
❓Իսկ ի՞նչը բերեց երկրորդ ձախողմանը։
👉 Եթե շատ պարզ ժողովրդական լեզվով ասենք, ապա պատասխանն է՝ վերնախավի և հանրային կարծիքի վրա ազդեցություն ունեզող անձանց ագահությունն ու ժլատությունը։
👉 Եթե ավելի լայն դիտանկյունից հարցին նայենք, ապա ձախողել ենք, որովհետև՝
📌 Հենց սկզբից անկախության ակունքներում կանգնած պետության կառավարիչների և Հայաստանի համար կարևոր աշխարհաքաղաքական նշանակությամբ երկրներում ազդեցիկ հայկական համայնքների միջև հորիզոնական կապեր չեն ձևավորվել։
📌 Պատերազմող երկրում օրենսդրությունը չի կարգավորել և կամ արգելել օտարերկրյա ֆինանսավորումներով գործող ՀԿ-ների, լրագրողների գործունեությունը։
📌 Լինելով մի երկիր, ուր բնակչության թվի համեմատ շախմատային գրոսմայստերների քանակը բավական մեծ էր, ինչը վկայում է ինտելեկտի բարձր մակարդակի պոտենցիալի մասին, այսինքն՝ պետությունն ունեցել է մարդկային հսկայական պոտենցիալ, ուղեղների զարգացման հաշվին տնտեսության աճ ապահովելու փոխարեն՝ Հայաստանում հարգի էր «շուստրի» մարդն ու «շատ փողով ոլորտ մտնելու», բայց տվյալ ոլորտի համար միջակ կամ ցածր մակարդակի մասնագետը։
❗️Մենք մեր այս մի «մանանան» էլ մսխել ենք։ Մեր դեպքում քաղաքական համակարգի, ընդդիմության հույսով փոփոխությունների սպասելը սին զբաղմունք է։
❓Նոր մանանայի հույս կա՞։
👉 Նախ, մեկ այլ հարցին պատասխանեք՝ ի՞նչն է պահել մի ժողովրդի, ավելին՝ քանիցս պատմության մեջ օժտել սեփական պետություն ունենալու հնարավորությամբ, այն դեպքում, որ տրամաբանությամբ դա անհնար է բացատրել։
‼️ Ուստի կլինեն համապատասխան պայմաններ՝ կլինի նոր մանանա։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
🇦🇲 Մաս II. Հայաստան
👉 [Մաս I]
📌 100 տարի առաջ մենք պետություն ունեցանք մեծապես մեզնից չկախված հանգամանքների դրդմամբ, որոշ չափով՝ առանձին անհատների ոգու և կամքի շնորհիվ։
📌 Դրանից 100 տարի անց էլ անկախություն ստացանք գրեթե նույն սցենարով։
❗️Առաջին դեպքում նաև ժամանակի տեսանկյունից անկախության պահպանման համար ռեսուրսները խիստ նվազ էին և օբյեկտիվորեն հնարավոր չէր այդպիսի պայմաններում զերծ մնալ խորհրդայնացումից և պահպանել անկախությունը։
❓Իսկ ի՞նչը բերեց երկրորդ ձախողմանը։
👉 Եթե շատ պարզ ժողովրդական լեզվով ասենք, ապա պատասխանն է՝ վերնախավի և հանրային կարծիքի վրա ազդեցություն ունեզող անձանց ագահությունն ու ժլատությունը։
👉 Եթե ավելի լայն դիտանկյունից հարցին նայենք, ապա ձախողել ենք, որովհետև՝
📌 Հենց սկզբից անկախության ակունքներում կանգնած պետության կառավարիչների և Հայաստանի համար կարևոր աշխարհաքաղաքական նշանակությամբ երկրներում ազդեցիկ հայկական համայնքների միջև հորիզոնական կապեր չեն ձևավորվել։
📌 Պատերազմող երկրում օրենսդրությունը չի կարգավորել և կամ արգելել օտարերկրյա ֆինանսավորումներով գործող ՀԿ-ների, լրագրողների գործունեությունը։
📌 Լինելով մի երկիր, ուր բնակչության թվի համեմատ շախմատային գրոսմայստերների քանակը բավական մեծ էր, ինչը վկայում է ինտելեկտի բարձր մակարդակի պոտենցիալի մասին, այսինքն՝ պետությունն ունեցել է մարդկային հսկայական պոտենցիալ, ուղեղների զարգացման հաշվին տնտեսության աճ ապահովելու փոխարեն՝ Հայաստանում հարգի էր «շուստրի» մարդն ու «շատ փողով ոլորտ մտնելու», բայց տվյալ ոլորտի համար միջակ կամ ցածր մակարդակի մասնագետը։
❗️Մենք մեր այս մի «մանանան» էլ մսխել ենք։ Մեր դեպքում քաղաքական համակարգի, ընդդիմության հույսով փոփոխությունների սպասելը սին զբաղմունք է։
❓Նոր մանանայի հույս կա՞։
👉 Նախ, մեկ այլ հարցին պատասխանեք՝ ի՞նչն է պահել մի ժողովրդի, ավելին՝ քանիցս պատմության մեջ օժտել սեփական պետություն ունենալու հնարավորությամբ, այն դեպքում, որ տրամաբանությամբ դա անհնար է բացատրել։
‼️ Ուստի կլինեն համապատասխան պայմաններ՝ կլինի նոր մանանա։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
Հռետորական հարց.
Ինչի՞ է, որ Ադրբեջանի հետ «խաղաղությունը» դրածոների շքախումբը հիմնավորում է միմիայն «առևտրով»։
Այլ բառ չունեն. առաջին բառը՝ «խաղաղություն», երկրորդը՝ «առևտուր». «խաղաղություն կլինի, առևտուր կանենք»։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
Ինչի՞ է, որ Ադրբեջանի հետ «խաղաղությունը» դրածոների շքախումբը հիմնավորում է միմիայն «առևտրով»։
Այլ բառ չունեն. առաջին բառը՝ «խաղաղություն», երկրորդը՝ «առևտուր». «խաղաղություն կլինի, առևտուր կանենք»։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
👍5🔥1
Օրերս թելեգրամի ալիքներից մեկում հրապարակման հանդիպեցի, որում մեջբերվում էր 19-րդի դարավերջում և 20-րդի դարասկզբում ԱՄՆ-ի նախագահների ելույթներում բառապաշարի փոփոխության վերաբերյալ լեզվաբանական հետազոտության մասին։
Համաձայն հրապարակման հեղինակի՝ հետազոտության մեջ նշվում էր, որ եթե 19-րդ դարի վերջին նախագահների բառապաշարը բուհերի ուսանողների մակարդակի էր, ապա 20-րդ դարում բառապաշարը հասել էր 6-րդ դասարանցիների մակարդակին։
Կաշխատեմ առաջիկայում գտնել բուն հետազոտությունը և կիսվել ալիքումս։
— — — — —
Առհասարակ հանրային ելույթներում (հատկապես՝ առանց թղթի դեպքերում) բառապաշարի մակարդակով կարելի է չափել նաև կրթական համակարգի իրական աստիճանը։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
Համաձայն հրապարակման հեղինակի՝ հետազոտության մեջ նշվում էր, որ եթե 19-րդ դարի վերջին նախագահների բառապաշարը բուհերի ուսանողների մակարդակի էր, ապա 20-րդ դարում բառապաշարը հասել էր 6-րդ դասարանցիների մակարդակին։
Կաշխատեմ առաջիկայում գտնել բուն հետազոտությունը և կիսվել ալիքումս։
— — — — —
Առհասարակ հանրային ելույթներում (հատկապես՝ առանց թղթի դեպքերում) բառապաշարի մակարդակով կարելի է չափել նաև կրթական համակարգի իրական աստիճանը։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
👍4
Բարոյա-հոգեբանական համամարդկային ճգնաժամի պայմաններում ՀԱԵ հանդեպ ոչ բարոյական և խտրական վերաբերմունքի շուրջ այնպիսի արձագանքներ են, ասես մարդիկ «Արջամկան օրը» ֆիլմի մեջ են մնացել։
Դժբախտաբար մարդկությունը տարեցտարի միայն ավելի է հեռվանում իր մարդկային կերպարից՝ վերադառնալով բնազդային-կենդանական իր էությանը։
Ամեն դեպքում բանականության իրական արժեքը գիտակցող մարդկանց շուտով ոչինչ չի մնալու, քան ինչ-որ միավորող գաղափարախոսական կառույցի շուրջ հավաքվելը։
Հայկակականության պարագայում այդ կառույցի դերը կարող է ստանձնել միայն եկեղեցին։ Ինչ-որ պահից այդպես էլ լինելու է։
Իսկ մինչ այդ թեև շնորհավորելու առիթ չեմ տեսնում, սակայն իմ ալիքի բոլոր հետևորդներին մաղթում եմ կամք և տոկունություն. դրանք շուտով շատ պետք կգան բոլորիս։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
Դժբախտաբար մարդկությունը տարեցտարի միայն ավելի է հեռվանում իր մարդկային կերպարից՝ վերադառնալով բնազդային-կենդանական իր էությանը։
Ամեն դեպքում բանականության իրական արժեքը գիտակցող մարդկանց շուտով ոչինչ չի մնալու, քան ինչ-որ միավորող գաղափարախոսական կառույցի շուրջ հավաքվելը։
Հայկակականության պարագայում այդ կառույցի դերը կարող է ստանձնել միայն եկեղեցին։ Ինչ-որ պահից այդպես էլ լինելու է։
Իսկ մինչ այդ թեև շնորհավորելու առիթ չեմ տեսնում, սակայն իմ ալիքի բոլոր հետևորդներին մաղթում եմ կամք և տոկունություն. դրանք շուտով շատ պետք կգան բոլորիս։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
👍9
Քրիստոս ծնաւ և յայտնեցավ, մեզ և ձեզ մեծ աւետիս…
Խորհրդանշական է, որ այսօր Էջմիածնի Սբ Գայանե վանքում Ճրագալույցի պատարագը մատուցվելու է Արցախի թեմի առաջնորդի ձեռամբ։
Ինչո՞ւ է խորհրդանշական։
Ճրագալույցի պատարագով, այսպես ասած, ավետվում է Քրիստոսի Ծնունդը։ Ճրագալույցի պատարագ մատուցվում է նաև Սուրբ Զատկին՝ որպես Քրիստոսի հարության ավետում։ Գանք «խորհրդանշականին». Երուսաղեմ մեկնելուց առաջ Քրիստոսն անապատում փորձության է ենթարկվում սատանայի կողմից։ Վերջինիս կողմից փորձության էին ենթարկվել նաև առաջին մարդիկ՝ Ադամն ու Եվան։ Ի տարբերություն Քրիստոսի՝ Արամն ու Եվան տրվեցին գայթակղությանն ու վտարվեցին դրախտից։
Հիմա եկեք հեռանանք աստվածաշնչյան կերպարներից ու դեպքերից և դրանց կրոնական մեկնությունից։
Տարիներ առաջ Հայաստանում Քրիստոսի և Մուսոլինիի ուղին (դրանք համադրելի են միայն քայլերթի կոնտեքստում) կրկնող մեկը մարդկանց ուղեղը լցրեց «անհոգ կյանքի» կեղծ խոստման հավաստիացումներով՝ որպես արդյունք մենք կորցրինք Արցախը…
Արցախ վերադառնալու մեկ ուղի կա և այդ ուղին ամենևին էլ իշխանափոխությունը չէ։ Վերափոխման և վերադարձի ճանապարհն անցնելը նույնքան խրթին է, որքան, օրինակ, միջին վիճակագրական մարդու համար՝ հանուն վերջին մոդելի iPhone Pro Max-ի՝ վարկի տակ չմտնելը։
Դե, պատկերացրեք, ձեզ բնակեցրել են մի վայրում, որտեղ կա ամեն տեսակ սնունդ, տուն, այգի, բայց այ այգու կենտրոնում դրված Այֆոնին/Լամբորգինիին/Վայլդբերրիզի ապրանքին/շքեղ առանձնատանը/հարյուր հազարավոր ֆոլոուերներով օգտահաշվին տիրանալ չեք կարող։ Որքա՞ն կդիմանաք…
Մարդն իր բնույթով պատրաստ չէ իրեն նյութական բանից իրեն զրկելու՝ հանուն հոգևոր արժեքների։ Իսկ դուք ինչի՞ եք պատրաստ հանուն Արցախի։
…Օրհնեալ է յայտնութիւնը Քրիստոսի…
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
Խորհրդանշական է, որ այսօր Էջմիածնի Սբ Գայանե վանքում Ճրագալույցի պատարագը մատուցվելու է Արցախի թեմի առաջնորդի ձեռամբ։
Ինչո՞ւ է խորհրդանշական։
Ճրագալույցի պատարագով, այսպես ասած, ավետվում է Քրիստոսի Ծնունդը։ Ճրագալույցի պատարագ մատուցվում է նաև Սուրբ Զատկին՝ որպես Քրիստոսի հարության ավետում։ Գանք «խորհրդանշականին». Երուսաղեմ մեկնելուց առաջ Քրիստոսն անապատում փորձության է ենթարկվում սատանայի կողմից։ Վերջինիս կողմից փորձության էին ենթարկվել նաև առաջին մարդիկ՝ Ադամն ու Եվան։ Ի տարբերություն Քրիստոսի՝ Արամն ու Եվան տրվեցին գայթակղությանն ու վտարվեցին դրախտից։
Հիմա եկեք հեռանանք աստվածաշնչյան կերպարներից ու դեպքերից և դրանց կրոնական մեկնությունից։
Տարիներ առաջ Հայաստանում Քրիստոսի և Մուսոլինիի ուղին (դրանք համադրելի են միայն քայլերթի կոնտեքստում) կրկնող մեկը մարդկանց ուղեղը լցրեց «անհոգ կյանքի» կեղծ խոստման հավաստիացումներով՝ որպես արդյունք մենք կորցրինք Արցախը…
Արցախ վերադառնալու մեկ ուղի կա և այդ ուղին ամենևին էլ իշխանափոխությունը չէ։ Վերափոխման և վերադարձի ճանապարհն անցնելը նույնքան խրթին է, որքան, օրինակ, միջին վիճակագրական մարդու համար՝ հանուն վերջին մոդելի iPhone Pro Max-ի՝ վարկի տակ չմտնելը։
Դե, պատկերացրեք, ձեզ բնակեցրել են մի վայրում, որտեղ կա ամեն տեսակ սնունդ, տուն, այգի, բայց այ այգու կենտրոնում դրված Այֆոնին/Լամբորգինիին/Վայլդբերրիզի ապրանքին/շքեղ առանձնատանը/հարյուր հազարավոր ֆոլոուերներով օգտահաշվին տիրանալ չեք կարող։ Որքա՞ն կդիմանաք…
Մարդն իր բնույթով պատրաստ չէ իրեն նյութական բանից իրեն զրկելու՝ հանուն հոգևոր արժեքների։ Իսկ դուք ինչի՞ եք պատրաստ հանուն Արցախի։
…Օրհնեալ է յայտնութիւնը Քրիստոսի…
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
👍5
«Լոլոների» և ռեսուրսների մոբիլիզացիայի անկարողության մասին
Ցանկացած համակարգ ինքնին հիերարխիկ բուրգ է, ուր վերից վար կան հստակ դիրքավորումներ և պարտականություններ։ Հայաստանում ապագաղափարականության և ինքնության այս հնգամյա բացահայտ պատերազմում գաղափարազուրկ կողմն ունի բուրգ, ուր կա մեկը, իսկ մյուսներն ուղղակի նրան նույնականացված մասնիկներն են։
Երկրորդ կողմը, որն իրեն հռչակել է ինքնության գաղափարախոսության մարտիկ, ապահամակարգային է։ Այստեղ յուրաքանչյուրը ինքը գեներալ է, ինքը՝ սպա, ինքն էլ՝ շարքային զինվոր։ Դրա համար երկրորդ կողմը հիշեցնում է հին հունական Ագորա։ Մարդիկ հավաքվում են սոց.ցանցերում, միասին կամ իրար վրա գոռում են, որ սա դավաճան է, այն ինչը վատ է, այն բանը պետք է փոխել…
Արդյունքում՝ պրիմիտիվ մարտում նույնիսկ կարողանում են պարտվել. ինչ-որ մի անգրագետ, թերի կրթված «ինտելեկտուալ հիմար» որոշել էր հերթական անգամ ինքնահաստատվել։ Դրա հետևանքով դրվում է պարզապես աբսուրդային, երկրորդական նախագիծ, որտեղ… հոպ… և հիմարին նույնականացված ամբոխը կարողանում է ճնշել «դարերի պատմությամբ կերտված ինքնության մասին» աջուձախ գոռոզաբար վեր ցցած քթով հպարտացողների գաղափարական ընկերակցությանը, քանի դեռ այդ նույն ընկերակցության ամեն մի անդամ սոց.ցանցերում պարտքն է համարում, ֆիբրոզացած թոքերում հնարավոր ամբողջ թթվածինը հավաքելով, գոռալ, որ իրենց ինքնությունը թալանում են, հեռացնում են իրենցից։
Քանի դեռ ձեր ինքնությունը չունի հստակ ձևակերպված սահմանում և չի գտնվում ձեր ներսում, այլ իրեն որոնում եք ձեզնից դուրս՝ չնույնականանալով այդ ինքնության հետ, քանի դեռ ձեր ընկալման ինքնությունը չի արմատավորվում ապուպապաբար, միաժամանակ՝ կառչած մնալով անցյալի պատմական դրվագներից և չունենալով ներկայի դեմք, ապա ձեր գոռում-գոչյունները հիշեցնում են հայտնի առակը՝ խեղդվելիս Աստծուց օգնություն հայցող մասին…
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
Ցանկացած համակարգ ինքնին հիերարխիկ բուրգ է, ուր վերից վար կան հստակ դիրքավորումներ և պարտականություններ։ Հայաստանում ապագաղափարականության և ինքնության այս հնգամյա բացահայտ պատերազմում գաղափարազուրկ կողմն ունի բուրգ, ուր կա մեկը, իսկ մյուսներն ուղղակի նրան նույնականացված մասնիկներն են։
Երկրորդ կողմը, որն իրեն հռչակել է ինքնության գաղափարախոսության մարտիկ, ապահամակարգային է։ Այստեղ յուրաքանչյուրը ինքը գեներալ է, ինքը՝ սպա, ինքն էլ՝ շարքային զինվոր։ Դրա համար երկրորդ կողմը հիշեցնում է հին հունական Ագորա։ Մարդիկ հավաքվում են սոց.ցանցերում, միասին կամ իրար վրա գոռում են, որ սա դավաճան է, այն ինչը վատ է, այն բանը պետք է փոխել…
Արդյունքում՝ պրիմիտիվ մարտում նույնիսկ կարողանում են պարտվել. ինչ-որ մի անգրագետ, թերի կրթված «ինտելեկտուալ հիմար» որոշել էր հերթական անգամ ինքնահաստատվել։ Դրա հետևանքով դրվում է պարզապես աբսուրդային, երկրորդական նախագիծ, որտեղ… հոպ… և հիմարին նույնականացված ամբոխը կարողանում է ճնշել «դարերի պատմությամբ կերտված ինքնության մասին» աջուձախ գոռոզաբար վեր ցցած քթով հպարտացողների գաղափարական ընկերակցությանը, քանի դեռ այդ նույն ընկերակցության ամեն մի անդամ սոց.ցանցերում պարտքն է համարում, ֆիբրոզացած թոքերում հնարավոր ամբողջ թթվածինը հավաքելով, գոռալ, որ իրենց ինքնությունը թալանում են, հեռացնում են իրենցից։
Քանի դեռ ձեր ինքնությունը չունի հստակ ձևակերպված սահմանում և չի գտնվում ձեր ներսում, այլ իրեն որոնում եք ձեզնից դուրս՝ չնույնականանալով այդ ինքնության հետ, քանի դեռ ձեր ընկալման ինքնությունը չի արմատավորվում ապուպապաբար, միաժամանակ՝ կառչած մնալով անցյալի պատմական դրվագներից և չունենալով ներկայի դեմք, ապա ձեր գոռում-գոչյունները հիշեցնում են հայտնի առակը՝ խեղդվելիս Աստծուց օգնություն հայցող մասին…
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
👍7
L'appetit vient en mangeant
Եթե մարդիկ կլինեն ձեր մեջ կամ ձեր շրջապատում, որ կարծում են, թե Ադրբեջանը սահմանափակվելու է 8 անկլավային գյուղով, ապա, խնդրեմ, ընթերցեք (կամ գուգլ-թրանսլեյթով թարգմանեք) Արագածոտնի մարզի Կաքավաձոր գյուղի մասին ադրբեջաներենով հոդվածը՝ Վիքիպեդիայում։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
Եթե մարդիկ կլինեն ձեր մեջ կամ ձեր շրջապատում, որ կարծում են, թե Ադրբեջանը սահմանափակվելու է 8 անկլավային գյուղով, ապա, խնդրեմ, ընթերցեք (կամ գուգլ-թրանսլեյթով թարգմանեք) Արագածոտնի մարզի Կաքավաձոր գյուղի մասին ադրբեջաներենով հոդվածը՝ Վիքիպեդիայում։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
Wikipedia
Yaşıl (Talın)
Yaşıl — İrəvan quberniyasının Eçmiədzin qəzasında, indiki Talın rayonunda kənd.
👍2😢1
Անզորություն… այս մեկ բառը հավանաբար բավարար է բնութագրելու բոլոր այն մարդկանց հոգեվիճակը, ովքեր հասկանում են, թե ի՞նչ է տեղի ունենում, գրում-գոռում են սոց.ցանցերում այդ մասին, սակայն իրավիճակը մնում է նույն հունի մեջ։
2020-ից հետո, թվում է, Ադրբեջանը թղթի վրա վաստակել էր Հայաստանին վերջնականապես ջարդելու «միջազգային իրավունքը» (նույն ինքը՝ «դաբրոն»)։ Մինչդեռ ի՞նչ են անում մեր թշնամիները (այո՛, հոգնակիով, որովհետև մեր թշնամին մեկը չէ, միայն Ադրբեջանը չէ):
Մեր հավաքական թշնամին ընտրել է շատ պարզ մարտավարություն՝ «սպանել դանդաղ»։ Այս ձևով նրանք չեզոքացնում են ինքնապաշտպանության բնազդի կտրուկ արթնացումը՝ վերացնելով Հայաստանը որպես խոչընդոտ մաս-մաս։
Նշանակո՞ւմ է սա, որ մենք «վերջացած ենք»։ Մասամբ, այո։ Այո՛, քանի որ չունենք որևէ ռեսուրս դիմադրելու։ Ամենայն հավանականությամբ, այս հողի համար պատերազմում մենք կա՛մ չենք մասնակցելու, կա՛մ սեփական հողի վրա լինելու ենք էպիզոդիկ դերում։ Լինելու ենք այն նույն հույսով, որով Էջմիածնի գաղտնի ժողովի մասնակիցները մեկնել էին Եվրոպա, որպեսզի եվրոպացի իշխանները լսեն և զորքերն ուղարկեն՝ «օտարի լծից քրիստոնյա եղբայրներին՝ հայերին» փրկելու նպատակով։
Հույսը, իհարկե, վերջինն է մեռնում։ Հնարավոր է, այս անգամ էլ չմեռնի, ինչպես բազմիցս չի մեռել՝ ի հեճուկս մեր թշնամիների մեծ ցանկության։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
2020-ից հետո, թվում է, Ադրբեջանը թղթի վրա վաստակել էր Հայաստանին վերջնականապես ջարդելու «միջազգային իրավունքը» (նույն ինքը՝ «դաբրոն»)։ Մինչդեռ ի՞նչ են անում մեր թշնամիները (այո՛, հոգնակիով, որովհետև մեր թշնամին մեկը չէ, միայն Ադրբեջանը չէ):
Մեր հավաքական թշնամին ընտրել է շատ պարզ մարտավարություն՝ «սպանել դանդաղ»։ Այս ձևով նրանք չեզոքացնում են ինքնապաշտպանության բնազդի կտրուկ արթնացումը՝ վերացնելով Հայաստանը որպես խոչընդոտ մաս-մաս։
Նշանակո՞ւմ է սա, որ մենք «վերջացած ենք»։ Մասամբ, այո։ Այո՛, քանի որ չունենք որևէ ռեսուրս դիմադրելու։ Ամենայն հավանականությամբ, այս հողի համար պատերազմում մենք կա՛մ չենք մասնակցելու, կա՛մ սեփական հողի վրա լինելու ենք էպիզոդիկ դերում։ Լինելու ենք այն նույն հույսով, որով Էջմիածնի գաղտնի ժողովի մասնակիցները մեկնել էին Եվրոպա, որպեսզի եվրոպացի իշխանները լսեն և զորքերն ուղարկեն՝ «օտարի լծից քրիստոնյա եղբայրներին՝ հայերին» փրկելու նպատակով։
Հույսը, իհարկե, վերջինն է մեռնում։ Հնարավոր է, այս անգամ էլ չմեռնի, ինչպես բազմիցս չի մեռել՝ ի հեճուկս մեր թշնամիների մեծ ցանկության։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
👍6❤1
Դեպքեր, որոնք, առաջին հայացքից, կապված չեն իրար՝
1️⃣ Բրիտանական կապիտալով Հայաստան եկած «Էյչ Էս Բի Սի Հայաստան» բանկը հայտնում է վաճառվելու, այն է՝ Հայաստանից դուրս գալու մասին։
2️⃣ Դրածո վարչապետը խոսում է ԵՄ հետ համագործակցության ակտիվացման մասին։
3️⃣ Ադրբեջանը նոր սադրանք է հրահրում սահմանին, որի հետևանքով զոհվում են չորս հայ զինծառայողներ։
4️⃣ Ռուսաստանում «Ջերմուկի» որոշակի խմբաքանակ հանվում է վաճառքից ՌԴ պատկան մարմնի կողմից։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
1️⃣ Բրիտանական կապիտալով Հայաստան եկած «Էյչ Էս Բի Սի Հայաստան» բանկը հայտնում է վաճառվելու, այն է՝ Հայաստանից դուրս գալու մասին։
2️⃣ Դրածո վարչապետը խոսում է ԵՄ հետ համագործակցության ակտիվացման մասին։
3️⃣ Ադրբեջանը նոր սադրանք է հրահրում սահմանին, որի հետևանքով զոհվում են չորս հայ զինծառայողներ։
4️⃣ Ռուսաստանում «Ջերմուկի» որոշակի խմբաքանակ հանվում է վաճառքից ՌԴ պատկան մարմնի կողմից։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
Իշխանությունը զավթողներն օրինաչափորեն ինչ-որ պահից սկսում են սովորականից ակտիվ կերպով «փուռը տալ» իրենց թիմակիցներին։
Դա օրինաչափ է և անխուսափելի։
Ճիշտ այնպես, ինչպես և օրինաչափ ու անխուսափելի է լինելու համապատասխան պահին ամենամերձավոր շրջապատից դավաճանված լինելը։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
Դա օրինաչափ է և անխուսափելի։
Ճիշտ այնպես, ինչպես և օրինաչափ ու անխուսափելի է լինելու համապատասխան պահին ամենամերձավոր շրջապատից դավաճանված լինելը։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
👍2😢1
Արևմուտքում կարծես Հայաստանի «մանդատը» տվել են Ֆրանսիային։
Իսկ ի՞նչ եղավ Կիլիկիայի հետ, որի մանդատը ստանձնել էր… գուշակեք, թե ո՞վ…
Հետաքրքիր է, որ առհասարակ «լապշա կախելու» ասույթը ռուսերենից է տարածվել մեզանում, բայց այ կախողը Արևմուտքն է։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
Իսկ ի՞նչ եղավ Կիլիկիայի հետ, որի մանդատը ստանձնել էր… գուշակեք, թե ո՞վ…
Հետաքրքիր է, որ առհասարակ «լապշա կախելու» ասույթը ռուսերենից է տարածվել մեզանում, բայց այ կախողը Արևմուտքն է։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
👍8
ՈՐՈՎՀԵՏԵՎ ԱՍՏՎԱԾ ՀՈՒՅՍ Է
Մոտենում ենք մեր ժամանակների ծանրագույն շրջանին
Չեմ սիրում ամպագորգոռ բառեր, «այ թե էսպես անենք, լավ կլինի» և նմանատիպ այլ ինքնախաբ արտահայտություններ։
ԼԱՎ ՉԻ ԼԻՆԵԼՈՒ։ Լավագույն դեպքում՝ լինելու ճիշտ այնպես, ինչպես եղել է Արցախում 20 և 23 թվականների սեպտեմբերին։
Սովորաբար նման հռետորաբանության հանդիպելիս մարդիկ կա՛մ աչքերն ու ականջները փակելով հեռանում են, որովհետև իրենք չեն ցանկանում առերեսվել իրականությանը, մինչև վերջ հավատում են, որ «ձմեռ պապ կա», կա՛մ ինձ հակադարձում են, թե ես կատաստրոֆիկ վատատես եմ։
Եվ քանի դեռ այլ մարդիկ ինչ-որ հույսեր են փորձում տալ մյուսներին՝ «սրանց հանենք և ամեն ինչ լավ կլինի» ոճի մեջ, ես, անկախ նրանից, թե քանի հոգի դա կընկալի, շարունակում եմ փորձել մարդկանց իջեցնելու գետնի վրա. լավ չի լինելու… այստեղ մի փոքր նեղսրտեմ. չեմ կարողանում ընկալել մի իրողություն։ Երբ հարցնում են, պատասխանս մեկն է՝ «վատ է լինելու, բայց պետք չէ հուսահատվել»: Այս ասածիս մեջ մեծ մասը կենտրոնանում են նախադասության առաջին հատվածի վրա և ոչ մի կերպ չեն ֆիքսում երկորդ մասը։
Առհասարակ, հավանաբար ճիշտ կլինի առաջին քրիստոնյա պետության ժառանգներին հիշեցնել, որ հուսահատությունը մեղք է։ «Վատը» դեռ «վերջը» չէ։ Թափ տվե՛ք ձեր միջից վախերն ու հուսալքությունը։
Ծանր է լինելու, բայց ԼՈԽ ԼՅԱՎԱ ԻՆԱՆ…
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
Մոտենում ենք մեր ժամանակների ծանրագույն շրջանին
Չեմ սիրում ամպագորգոռ բառեր, «այ թե էսպես անենք, լավ կլինի» և նմանատիպ այլ ինքնախաբ արտահայտություններ։
ԼԱՎ ՉԻ ԼԻՆԵԼՈՒ։ Լավագույն դեպքում՝ լինելու ճիշտ այնպես, ինչպես եղել է Արցախում 20 և 23 թվականների սեպտեմբերին։
Սովորաբար նման հռետորաբանության հանդիպելիս մարդիկ կա՛մ աչքերն ու ականջները փակելով հեռանում են, որովհետև իրենք չեն ցանկանում առերեսվել իրականությանը, մինչև վերջ հավատում են, որ «ձմեռ պապ կա», կա՛մ ինձ հակադարձում են, թե ես կատաստրոֆիկ վատատես եմ։
Եվ քանի դեռ այլ մարդիկ ինչ-որ հույսեր են փորձում տալ մյուսներին՝ «սրանց հանենք և ամեն ինչ լավ կլինի» ոճի մեջ, ես, անկախ նրանից, թե քանի հոգի դա կընկալի, շարունակում եմ փորձել մարդկանց իջեցնելու գետնի վրա. լավ չի լինելու… այստեղ մի փոքր նեղսրտեմ. չեմ կարողանում ընկալել մի իրողություն։ Երբ հարցնում են, պատասխանս մեկն է՝ «վատ է լինելու, բայց պետք չէ հուսահատվել»: Այս ասածիս մեջ մեծ մասը կենտրոնանում են նախադասության առաջին հատվածի վրա և ոչ մի կերպ չեն ֆիքսում երկորդ մասը։
Առհասարակ, հավանաբար ճիշտ կլինի առաջին քրիստոնյա պետության ժառանգներին հիշեցնել, որ հուսահատությունը մեղք է։ «Վատը» դեռ «վերջը» չէ։ Թափ տվե՛ք ձեր միջից վախերն ու հուսալքությունը։
Ծանր է լինելու, բայց ԼՈԽ ԼՅԱՎԱ ԻՆԱՆ…
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
👍6❤1
Եթե փորձենք հակիրճ բնութագրել պատմության երբեմնի ուսուցչի այցը Իրան, ապա այդ մեկ նախադասությունը կունենա այսպիսի բովանդակություն.
«Իրանում դրածո նախարարին հասկացրել են, որ Արևմուտքի հետ «սիլիբիլիները» աղետալի են լինելու հենց Հայաստանի համար»։
Ժամանակ կար, երբ Հայաստանում դրածոները երկար կյանք չէին ունենում։ Որպես արդյունք՝ Հայաստանում հաստատվեց, հետագայում էլ՝ հայացվեց պարթևական դինաստիան։
Իրականությունն այն է, որ դրածոներն ամենուր են ժամանակավոր։ Նրանց բերած աղետը լինում է կա՛մ փոքր, կա՛մ մեծ՝ կախված տվյալ արեալի բնակչության և ազդեցիկ անձանց/խմբերի կամքից։
Մեր պարագայում դրածոները դեռ շարունակում են, աղետը աղետի ետևից բերելով, մաշեցնել հայկական ինքնության դիմադրողականությունը։
— — — — —
Շնորհավորում եմ իմ ալիքի գեղեցիկ սեռի ներկայացուցիչ-հետևորդներին։ Հոգեպես պինդ եղե՛ք։ Դա այսօր շատ կարևոր է։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
«Իրանում դրածո նախարարին հասկացրել են, որ Արևմուտքի հետ «սիլիբիլիները» աղետալի են լինելու հենց Հայաստանի համար»։
Ժամանակ կար, երբ Հայաստանում դրածոները երկար կյանք չէին ունենում։ Որպես արդյունք՝ Հայաստանում հաստատվեց, հետագայում էլ՝ հայացվեց պարթևական դինաստիան։
Իրականությունն այն է, որ դրածոներն ամենուր են ժամանակավոր։ Նրանց բերած աղետը լինում է կա՛մ փոքր, կա՛մ մեծ՝ կախված տվյալ արեալի բնակչության և ազդեցիկ անձանց/խմբերի կամքից։
Մեր պարագայում դրածոները դեռ շարունակում են, աղետը աղետի ետևից բերելով, մաշեցնել հայկական ինքնության դիմադրողականությունը։
— — — — —
Շնորհավորում եմ իմ ալիքի գեղեցիկ սեռի ներկայացուցիչ-հետևորդներին։ Հոգեպես պինդ եղե՛ք։ Դա այսօր շատ կարևոր է։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
👍7❤2
Հարավային Կովկասը այնպիսի տարածաշրջան է, որը ոչ մի գերտերության կողմից չի դիտարկվել և չի դիտարկվում իր առանձին պետություններով։
Եթե հաստատել ազդեցությունը, ուրեմն՝ բոլոր 3 երկրների վրա։ Արվի դա միջնորդավորված, ինչպիսին Արևմուտքի մոտեցումն է, թե՝ ուղղակիորեն, ինչպես ավանդաբար վարվում է Ռուսաստանը։
Այսուհանդերձ, տարածաշրջանը եղել է և մնալու է մերձակա 3 տերությունների ազդեցության գոտին։ Ինչպիսին կլինի բաժանումը, մեծապես կախված է ՌԴ կարգավիճակից։
Դեռ 2022-ին, երբ շատերը Ուկրաինայում պատերազմը նոր մեկնարկած, արդեն իսկ Ռուսաստանի պարտությունն ու փլուզումն էին կանխատեսում, ինքս պնդում էի, որ չի կարելի թերագնահատել Դաշնության ռազմական պոտենցիալը։
Եվ հիմա, երբ փաստացի դանդաղ մոտենում ենք Ուկրաինայի հարցի հիմնական հանգուցալուծմանը (կոնֆլիկտը արագ չի փակվելու), մեր տարածաշրջանում ամենայն հավանականությամբ կունենանք հետևյալ պատկերը։
1️⃣ Հայ-ադրբեջանական հերթական պատերազմի անխուսափելիության ֆոնին, և՛ Հայաստանի դրածո իշխանությունների նախաձեռնմամբ, և՛ ռուսական այսրոպեական շահի դրդմամբ, մեր հյուսիսային երբեմնի «պրոտեկտորը» Հայաստանին թողնելու է անօգնական։
2️⃣ Մեր հարավային բնական դաշնակիցն ունի մեկ էքզիստենցիալ խնդիր. Սյունիքի հայկական մնալը Իրանի հյուսիսային սահմանի անվտանգության որոշակի երաշխիք է, հետևաբար՝ Սյունիքին սպառնացող վտանգի պարագայում Իրանը, կախված իրավիճակից, համապատասխան մակարդակով անուղղակի մասնակցություն է ունենալու։
3️⃣ Թուրքիայի մասով, ըստ էության, ամեն ինչ ակնհայտ է։
4️⃣ Երբ պատերազմը սկսվի, որոշակի պահից դրածոներին իրենց պատվիրատուներն անտեր են թողնելու։ Այդ պահն էլ բեկումնային է լինելու պատերազմի հետագա ընթացքի վրա։ Որքան շուտ բեկման պահը լինի, այնքան ավելի շատ օկուպացված տարածք հնարավոր կլինի ետ բերել։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
Եթե հաստատել ազդեցությունը, ուրեմն՝ բոլոր 3 երկրների վրա։ Արվի դա միջնորդավորված, ինչպիսին Արևմուտքի մոտեցումն է, թե՝ ուղղակիորեն, ինչպես ավանդաբար վարվում է Ռուսաստանը։
Այսուհանդերձ, տարածաշրջանը եղել է և մնալու է մերձակա 3 տերությունների ազդեցության գոտին։ Ինչպիսին կլինի բաժանումը, մեծապես կախված է ՌԴ կարգավիճակից։
Դեռ 2022-ին, երբ շատերը Ուկրաինայում պատերազմը նոր մեկնարկած, արդեն իսկ Ռուսաստանի պարտությունն ու փլուզումն էին կանխատեսում, ինքս պնդում էի, որ չի կարելի թերագնահատել Դաշնության ռազմական պոտենցիալը։
Եվ հիմա, երբ փաստացի դանդաղ մոտենում ենք Ուկրաինայի հարցի հիմնական հանգուցալուծմանը (կոնֆլիկտը արագ չի փակվելու), մեր տարածաշրջանում ամենայն հավանականությամբ կունենանք հետևյալ պատկերը։
1️⃣ Հայ-ադրբեջանական հերթական պատերազմի անխուսափելիության ֆոնին, և՛ Հայաստանի դրածո իշխանությունների նախաձեռնմամբ, և՛ ռուսական այսրոպեական շահի դրդմամբ, մեր հյուսիսային երբեմնի «պրոտեկտորը» Հայաստանին թողնելու է անօգնական։
2️⃣ Մեր հարավային բնական դաշնակիցն ունի մեկ էքզիստենցիալ խնդիր. Սյունիքի հայկական մնալը Իրանի հյուսիսային սահմանի անվտանգության որոշակի երաշխիք է, հետևաբար՝ Սյունիքին սպառնացող վտանգի պարագայում Իրանը, կախված իրավիճակից, համապատասխան մակարդակով անուղղակի մասնակցություն է ունենալու։
3️⃣ Թուրքիայի մասով, ըստ էության, ամեն ինչ ակնհայտ է։
4️⃣ Երբ պատերազմը սկսվի, որոշակի պահից դրածոներին իրենց պատվիրատուներն անտեր են թողնելու։ Այդ պահն էլ բեկումնային է լինելու պատերազմի հետագա ընթացքի վրա։ Որքան շուտ բեկման պահը լինի, այնքան ավելի շատ օկուպացված տարածք հնարավոր կլինի ետ բերել։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
👍4
Իհարկե, հարկերի թեման գերագույն դրածոյի կողմից այսքան շահարկելու առաջին պատճառը տնտեսության վիճակն է, թեև սիմվոլիզմ էլ կա։
Դրածոն աստիճանաբար հստակեցնում է իր կարգավիճակը Հայաստանում որպես թուրքերի նշանակած հարկահավաք…
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
Դրածոն աստիճանաբար հստակեցնում է իր կարգավիճակը Հայաստանում որպես թուրքերի նշանակած հարկահավաք…
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
👍7
Ես բնականաբար չեմ կարող հասկանալ մարդկանց տրամաբանությունը, ըստ որի՝ դրածոյի եղելությունն ու հազարավոր մարդկային և տարածքային կորուստները հանդուրժող զանգվածը, ասենք, Կոնսերվատորիայի փակվելը գոնե չպիտի հանդուրժի։
Որևէ բան չհանդուրժելու համար մարդը պետք է ունենա բավարար գիտակցական մակարդակ պարզամիտ բաներից չմանիպուլացվելու համար։ Բայց օրինաչափորեն «ժողովուրդը», անկախ նրանից, թե խոսքը ո՞ր էթնիկ խմբի մասին է, չունի իր ամբողջության մեջ այդքան բարձր գիտակցություն։
Առհասարակ, ակնկալիքների հասցեատիրոջ հարցում մենք դիպուկության հակառեկորդներ ենք սահմանում։
Ի վերջո, ո՞րն է մեր ընդհանրական ակնկալիքը և ումի՞ց է այն…
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
Որևէ բան չհանդուրժելու համար մարդը պետք է ունենա բավարար գիտակցական մակարդակ պարզամիտ բաներից չմանիպուլացվելու համար։ Բայց օրինաչափորեն «ժողովուրդը», անկախ նրանից, թե խոսքը ո՞ր էթնիկ խմբի մասին է, չունի իր ամբողջության մեջ այդքան բարձր գիտակցություն։
Առհասարակ, ակնկալիքների հասցեատիրոջ հարցում մենք դիպուկության հակառեկորդներ ենք սահմանում։
Ի վերջո, ո՞րն է մեր ընդհանրական ակնկալիքը և ումի՞ց է այն…
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
👍5❤2
Հայաստանում ապրողների հավանաբար 5-10%-ն է միայն գիտակցում, որ շուտով այնպիսի հարցեր, ինչպիսին են «Կոնսերվատորիան փակելը» կամ «Գոլդ համարների գնորդի անձը» ոչ մի նշանակություն չեն ունենալու։ Վաղուց Հայաստանում կատարվող իրադարձություններում «ժողովուրդ-էլիտա» մեղավորների «բաթըլին» առանձնապես չեմ մասնակցում, բայց մի անուղղակիորեն կապված երևույթի մասին կխոսեմ։
Ո՞վ էր բռնել ընդդիմադիր լրատվամիջոցների ձեռքը, որպեսզի նրանք դրածոների շքախմբի պերճանքների և ներքին նշանակություն չունեցող հարցերի մասին ամենօրյա հոդվածների փոխարեն անեին հետևյալը։
Չմեկնաբանել գերագույն դրածոյի և նրա շքախմբի ոչ մի խնջույք, ծախսած գումար և այլն, այլ միայն ամեն օր գրել բացառապես Արցախի հանձնման, Հայաստանի գլխին կախված հետագա վտանգի և դրա չեզոքացման մասին։
Բայց երբ լայքի և ներգրավվածության (թվային մարքեթինիգ լեզվով՝ engagement/охват) համար էժանագին հոդվածներ հրապարակողները բողոքում են «ժողովրդի անտարբերությունից», միայն քմծիծաղ են շարժում։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
Ո՞վ էր բռնել ընդդիմադիր լրատվամիջոցների ձեռքը, որպեսզի նրանք դրածոների շքախմբի պերճանքների և ներքին նշանակություն չունեցող հարցերի մասին ամենօրյա հոդվածների փոխարեն անեին հետևյալը։
Չմեկնաբանել գերագույն դրածոյի և նրա շքախմբի ոչ մի խնջույք, ծախսած գումար և այլն, այլ միայն ամեն օր գրել բացառապես Արցախի հանձնման, Հայաստանի գլխին կախված հետագա վտանգի և դրա չեզոքացման մասին։
Բայց երբ լայքի և ներգրավվածության (թվային մարքեթինիգ լեզվով՝ engagement/охват) համար էժանագին հոդվածներ հրապարակողները բողոքում են «ժողովրդի անտարբերությունից», միայն քմծիծաղ են շարժում։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
👍7❤2
Հայաստանի համար հիմա գրեթե նույն պատմական ժամանակահատվածն է, ինչ Արտաշեսից Ա-ից մինչև Արշակ Ա 3 դարերի ընթացքում էր՝
Պետականության վերականգնում։
Սահմանների ընդարձակում։
Դավաճանություն։
Հռոմի ու Պարթևստանի միջև՝ որպես դաշնակցի ոչ դիպուկ ընտրություն։
Դրածո իշխանություն։
Չեմ զարմանա, եթե ավարտն էլ մոտավորապես նույնը լինի։ Մանավանդ հիմա, երբ հասկանում ես, թե Ռուսաստանին Ֆրանսիայով ու Թուրքիայով փոխարինելու խղճուկ քայլերը ինչ ծանր հետևանք են թողնելու։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
Պետականության վերականգնում։
Սահմանների ընդարձակում։
Դավաճանություն։
Հռոմի ու Պարթևստանի միջև՝ որպես դաշնակցի ոչ դիպուկ ընտրություն։
Դրածո իշխանություն։
Չեմ զարմանա, եթե ավարտն էլ մոտավորապես նույնը լինի։ Մանավանդ հիմա, երբ հասկանում ես, թե Ռուսաստանին Ֆրանսիայով ու Թուրքիայով փոխարինելու խղճուկ քայլերը ինչ ծանր հետևանք են թողնելու։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
👍3
Առաջնահերթությունների մասին
Քանի դեռ պարապ մարդիկ լսել են ու զբաղվում են դրածոյի հերթական «ստերն ու մանիպուլացիան» բացահայտելու գործով, մի փոքր այլ երևույթի մասին գրեմ։
Տավուշ, Տավուշ… Ո՞վ է ասել, որ Տիգրանաշենը Տավուշի սահմանամերձ «անկլավներից» պակաս ռազմավարական նշանակություն ունի, որ բոլորը կենտրոնացել են Տավուշի գյուղերի վրա։ Էական չէ, որ հենց այդ մարզի գյուղերից են սկսվելու հերթական զիջումները. վաղ թե ուշ դրանք ընդգրկելու են Տիգրանաշենը։ Հետևաբար հարցը պետք է բարձրացվի ամբողջության մեջ։
Ավելին՝ եթե Տավուշի գյուղերի հանձնումը բարդացնելու է դեպի Վրաստան ցամաքային սահմանի մի անցակետի հասանելիությունը ցանկացած պահի, այնտեղ դեռ կա Լոռու մարզ։ Իսկ Տիգրանաշենի պարագայում՝ դեպի Իրան տանող ոչ միայն այդ ճանապարհն է փակվելու, այլև Վեդիով անցնող ճանապարհահատվածն է վերահսկվելու։
Այնպես որ եկեք չմասնատենք խնդիրը։ Հատկապես, որ բոլոր խնդիրները մանրացնելը և մարդկանց նույն խնդրի շուրջ առանձին-առանձին զբաղեցնելը դրածոյի սիրելի զբաղմունքն է դեռ 90-ականներից։ Էլ չեմ ասում, որ Հայաստանի սահմանների անվտանգային խնդիրը չի կարող առանձին դիտարկվել։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
Քանի դեռ պարապ մարդիկ լսել են ու զբաղվում են դրածոյի հերթական «ստերն ու մանիպուլացիան» բացահայտելու գործով, մի փոքր այլ երևույթի մասին գրեմ։
Տավուշ, Տավուշ… Ո՞վ է ասել, որ Տիգրանաշենը Տավուշի սահմանամերձ «անկլավներից» պակաս ռազմավարական նշանակություն ունի, որ բոլորը կենտրոնացել են Տավուշի գյուղերի վրա։ Էական չէ, որ հենց այդ մարզի գյուղերից են սկսվելու հերթական զիջումները. վաղ թե ուշ դրանք ընդգրկելու են Տիգրանաշենը։ Հետևաբար հարցը պետք է բարձրացվի ամբողջության մեջ։
Ավելին՝ եթե Տավուշի գյուղերի հանձնումը բարդացնելու է դեպի Վրաստան ցամաքային սահմանի մի անցակետի հասանելիությունը ցանկացած պահի, այնտեղ դեռ կա Լոռու մարզ։ Իսկ Տիգրանաշենի պարագայում՝ դեպի Իրան տանող ոչ միայն այդ ճանապարհն է փակվելու, այլև Վեդիով անցնող ճանապարհահատվածն է վերահսկվելու։
Այնպես որ եկեք չմասնատենք խնդիրը։ Հատկապես, որ բոլոր խնդիրները մանրացնելը և մարդկանց նույն խնդրի շուրջ առանձին-առանձին զբաղեցնելը դրածոյի սիրելի զբաղմունքն է դեռ 90-ականներից։ Էլ չեմ ասում, որ Հայաստանի սահմանների անվտանգային խնդիրը չի կարող առանձին դիտարկվել։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
👍3
Կարծում եմ, ժամանակն է վերջապես դադարել մարդկանց՝ անցյալն աչքը մտցնելու իբր դաստիարակչական խրատները։
Նախ, նման խրատներին կարելի է շատ օբյեկտիվորեն հակադարձել՝ «իսկ դուք արդյոք բավարար ջանք գործադրե՞լ էիք ժամանակին դեմն առնելու համար»։
Երկրորդ, մարդկանց հետ երկխոսելու, նրանց ուշքի-դարձի բերելու համար թշնամաբար տրամադրված ձևով սխալներն աչքը խոթելը անարդյունավետ է։ Եթե, իհարկե, խնդիրն իրապես ուշքի բերելն է, ոչ թե «տեսե՛ք, ես խելացի եմ, չեմ սխալվել» ոճի մեջ սեփական առավելության ցուցադրումը։
Երրորդ, ինքս, օրինակ, դադարել եմ հետ համոզելու ջանքերը։ Ունեմ գնահատման սեփական սանդղակը՝
— դրածոյի հանցակից,
— դրածոյի բացահայտ համակիր,
— ծպտյալ քպ-ական. սրանք այն մարդիկ են, ովքեր կարող են ասել, օրինակ՝ «Նիկոլի պես դավաճանը», բայց իշխանությունների գործողություններում, դրածոյի ելույթներում կարող են ինչ-ինչ «դրական երանգներ» գտնել։
— միամիտ։
Այս խմբերից ոչ մեկի հետ էլ հնարավոր չէ աշխատել։
Մեկը բացահայտ կիսում է դրածոյի գաղափարները։
Երկրորդն արդարացնում է գործողությունները։
Երրորդի արժեքները համընկնում են դրածոյի մտքերի հետ, սակայն ամեն դեպքում «ֆուշեաբար» զսպում է իրեն։
Չորրորդն առհասարակ ի վիճակի չէ ընկալելու որևէ վերլուծություն։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
Նախ, նման խրատներին կարելի է շատ օբյեկտիվորեն հակադարձել՝ «իսկ դուք արդյոք բավարար ջանք գործադրե՞լ էիք ժամանակին դեմն առնելու համար»։
Երկրորդ, մարդկանց հետ երկխոսելու, նրանց ուշքի-դարձի բերելու համար թշնամաբար տրամադրված ձևով սխալներն աչքը խոթելը անարդյունավետ է։ Եթե, իհարկե, խնդիրն իրապես ուշքի բերելն է, ոչ թե «տեսե՛ք, ես խելացի եմ, չեմ սխալվել» ոճի մեջ սեփական առավելության ցուցադրումը։
Երրորդ, ինքս, օրինակ, դադարել եմ հետ համոզելու ջանքերը։ Ունեմ գնահատման սեփական սանդղակը՝
— դրածոյի հանցակից,
— դրածոյի բացահայտ համակիր,
— ծպտյալ քպ-ական. սրանք այն մարդիկ են, ովքեր կարող են ասել, օրինակ՝ «Նիկոլի պես դավաճանը», բայց իշխանությունների գործողություններում, դրածոյի ելույթներում կարող են ինչ-ինչ «դրական երանգներ» գտնել։
— միամիտ։
Այս խմբերից ոչ մեկի հետ էլ հնարավոր չէ աշխատել։
Մեկը բացահայտ կիսում է դրածոյի գաղափարները։
Երկրորդն արդարացնում է գործողությունները։
Երրորդի արժեքները համընկնում են դրածոյի մտքերի հետ, սակայն ամեն դեպքում «ֆուշեաբար» զսպում է իրեն։
Չորրորդն առհասարակ ի վիճակի չէ ընկալելու որևէ վերլուծություն։
Ալբերտիչ | հեղինակային ալիք
@albertich_notes
❤4