دقیقا مساله همینه

حرف خوبی بود، کیف داد شنیدنش.
گفتم به اشتراک بذارم ^.^

آشپزی و انیمه برای من نجات دهنده بودن و هستن👨‍🦯

شاید اولین قدمِ تغییر این باشه که خودمونو بی‌وقفه سرزنش نکنیم… معاتبة‌النفس (سرزنشِ خود) فرق داره با محاسبة‌النفس (حساب‌کشی از خود). محاسبه یعنی آگاهانه رفتارامونو بررسی کنیم، اما معاتبه یعنی خودمونو بی‌رحمانه ملامت کنیم. تغییر، از دلِ اون حساب‌کشی آرام میاد، نه از سرزنش بی‌پایان.

اگه روزمره‌ت باعث استرست میشه باید واقعا یه فکری کرد. یا برای روزمره‌ت یا برای نوع نگاه خودت.

آدم وقتی شروع می‌کنه به تغییر، اول از همه، خودش دشمنِ خودش میشه.

یکی از دلایلی که حال خیلی هامون بده اینه که انسان ۲۰۰ هزار سال عادت داشته کار فیزیکی بکنه چیزی رو با دستش بسازه یکی رو لمس کنه، نصف روز بیرون خونه باشه نهایتا از حال ۲۰ نفر باخبر باشه و تهش خودش رو با همون ۲۰ نفر مقایسه کنه نه این وضعیتی که ما برای خودمون ساختیم.

نسخه‌ی شبانه‌ی آدما، نسخه‌ی بی نقابشونه. صادق‌تر و شفاف‌تر.

از زبون اطلاعاتی خودم بخوام بگم:
کمبود خواب حالتی درست مثل مستی به ادم میده
و همین باعث میشه که عموماً کسایی ک بیخوابی بیشتری دارن نسبت به بقیه،
شبا اون نسخه بی نقاب و جدی تر خودشونو نشون بدن
و خب existential crisis ها هم شبا عموما عود میکنه، درست مثل کسایی که مست میکنن :))

یه چیز مسخره ای که پی بردم
انگار یکی از چشمام ir-cut داره😂

یه چشم رنگارو گرم تر میبینه
یه چشم رنگارو سرد میبینه

بعد میگم چرا بیس‌چاری سرگیجه و میگرن دارم 🌚

+ من نمیتونم مست کنم، چون بای دیفالت کمبود خواب دارم همیشه و در طول روز درست انگار درحالت مستی‌ام D':

اوج تجربه‌م از مستی فقط کره کردنش بوده💀

امروز داشتم بهش می‌گفتم: "من برای ادامه‌ی رویاهام و چیزهایی که توی سر و دِلمه مُردم. یعنی باورهایی که داشتم فقط تا اینجای زندگی به دردم می‌خورد، از این نقطه به بعد نیاز به یک‌ دنیای جدید دارم، وگرنه توی همین سطح می‌مونم و‌ تموم می‌شم."

در هر زمان کاری رو کردی که فکر می‌کردی درسته. اشتباهم کردی؟ بله، بسیار. اما این فقط یک معنای واضح داره: داشتی زندگی می‌کردی.

همیشه انگار منتظر یه چیزیم
ایکاش میفهمیدم دنبال چی‌ام
یا اینکه چه بازیی ذهنم داره درمیاره

هیچکس به «خسته‌ام» هاش اهمیت نداد و حالا تبدیل شده به آدمی که برای «بلند شدن» به چیزی بیشتر از معجزه نیاز داره.