عشق باید به تو قدرت بده، نه اینکه هویتت رو بگیره. اگر برای نگه داشتن کسی مجبور می‌شی خودت رو کنار بذاری، وقتشه دوباره فکر کنی.

🔍چَتِر (Chatter): وقتی صدای درونمون به جای کمک، خودمون رو غرق می‌کنه

همه‌مون تجربه‌اش رو داشتیم. یه دوستی یه چیزی میگه که خیلی مهم نیست، ولی ما اونقد بهش فکر می‌کنیم که چرا گفته، منظورش چی بوده، و تا جایی پیش میره که تو ذهنمون باهاش درگیر میشیم و دعوا میکنیم! یا مثلا یه اشتباه کوچیک توی محل کار می‌کنیم و بعدش ذهنمون پر میشه از “ای وای، چی میشه اگه…؟” و تمام شب توی ذهنمون با خودمون توی بدترین سناریوها درگیر میشیم.

این یعنی همون چیزی که بهش میگیم چتر: اون لحظاتی که نمی‌تونیم از فکر کردن به چیزی دست برداریم و ذهنمون توی یه چرخه منفی میفته.

🧐چرا این اتفاق می‌افته؟

خب، این صدای درونی‌مون یه ابزار تکاملی بوده. ما انسان‌ها چیزی حدود یک‌سوم تا نیمی از زمان بیداریمون رو با خودمون حرف می‌زنیم. این صدای درونی کمک می‌کنه مسائل رو حل کنیم، برنامه‌ریزی کنیم و خودمون رو کنترل کنیم، یه ویژگی جالب از مغزمونه. این فرآیند رو توی ساده‌ترین حالتش، «سیستم حافظه کاری کلامی» میگن؛ ابزاری که به ما این امکان رو میده که اطلاعات رو توی ذهنمون نگه داریم و برای آینده شبیه‌سازی کنیم.

مثلا قبل از یه ارائه مهم، مرور می‌کنیم که چی میخوایم بگیم، چه سوالاتی ممکنه ازمون بپرسن و چطور بهشون جواب بدیم. یا وقتی آخر شب وسوسه میشیم که یه خوراکی بخوریم، همون صدای درونی بهمون میگه: «این کارو نکن، فردا پشیمون میشی!» همین صداست که داستان زندگی‌مون رو می‌سازه و حتی هویتمون رو شکل می‌ده.

اما مشکل اینجاست که این صدای درونی همیشه به‌کارمون نمیاد. بعضی وقت‌ها به جای اینکه کمک کنه، بیشتر مثل مانع میشه. اینجاست که میگیم وارد دنیای چتر (Chatter) می‌شیم: همون لحظاتی که گیر می‌کنیم توی نشخوارهای ذهنی، نگرانی‌های بی‌پایان و حتی فاجعه‌سازی‌های عجیب و غریب.

☢️چرا Chatter خطرناکه؟
۱)تمرکز رو داغون میکنه: ذهن نمی‌تونه به کارای مهم توجه کنه.
۲)روابط رو خراب میکنه: چون مدام به مشکلات فکر می‌کنیم و حوصله کسی رو نداریم.
۳)استرس مزمن ایجاد می‌کنه: افکار منفی مداوم باعث بالا موندن سطح استرس و مشکلات جسمی مثل بیماری‌های قلبی و التهاب مزمن می‌شه.

⛓️‍💥چطور از چتر خلاص بشیم؟
۱)زاویه دید سوم‌شخص:
یکی از بهترین راه‌ها برای شکستن چتر اینه که مثل یه نفر دیگه به قضیه نگاه کنیم. به جای اینکه درگیر فکر کردن به چیزی بشیم، از بیرون به خودمون نگاه کنیم. مثلا: «دعوای ذهنی خودمون و دوستمون رو از بیرون نگاه کنیم و فکر کنیم اگر دو دوست دیگه‌ای تو همچین حالتی بودن چه توصیه‌هایی میکردیم»
۲)طبیعت :
هر وقت ذهنتون غرق چتر شد، یه پیاده‌روی ساده توی طبیعت می‌تونه کمک کنه كه ذهن آروم بشه و از اون چرخه منفی بیرون بياد. حتی دیدن تصاویر طبیعت هم می‌تونه یه تغییر حال ایجاد کنه.
۳)آیین‌ها یا روتین‌ها (Rituals):
رافائل نادال، تنیس‌باز معروف، از آیین‌ها برای کنترل چتر استفاده می‌کنه. مثلاً توی وقفه‌ها بین بازی، با بطری‌های آب کار خاصی انجام می‌ده. این کارها به مغزش کمک می‌کنه که از فکرهای آشفته دور بشه و تمرکزش رو دوباره پیدا کنه. شما هم می‌تونید یه روتین ساده داشته باشید، مثلاً وقتی توی چتر گیر کردید، یه لیوان آب بخورید و چند نفس عمیق بکشید.
۴)صحبت با فرد قابل اعتماد:
گفت‌وگو با کسی که شما رو درک می‌کنه و به حرفاتون گوش ميده می‌تونه خیلی کمک‌کننده باشه. فقط حواستون باشه که این صحبت‌ها نباید باعث بشه بیشتر توی همون چرخه نشخوار فکری بمونید.

Chatter: The Voice in Our Head
Book by Ethan Kross

📺 داک تاک

اندوهت رو سبُک نشمار. نذار بهت بگن چیزی نیست. «چیزی هست». درد هست، غم هست؛ و تو نیاز داری که این درد و غم رو درک و هضم کنی. فقط چون از بیرون چیزی دیده نمی‌شه، معنیش این نیست که واقعا اتفاقی نیفتاده.

آدم توی فشار همش دنبال گریزه و بعدشم خوش گذرونی ولی غافل از اینکه وقتی اون فشار برداشته میشه متوجه میشه چیزی که می‌خواسته و ازش لذت می‌برده همون فشاره! حس می‌کنم خیلی هامون افسرده ایم چون همه چیز یکنواخت و در حال آرامشه و این اصلا خوب نیست که ژن نئاندرتال ها باعث شده انقدر دنبال سختی و بدبختی و دستکاری هورمون های اپی نفرین و نور اپی نفرین و کورتیزول باشیم.

«من آدمارو گیج میکنم.
شخصیتم شاده ولی روحم غمگینه. به شدت عشق می‌ورزم ولی بعضی وقتا احساس بی مهری میکنم. اجتماعی هستم ولی ترجیح میدم که تنها باشم. میتونم از احساس کاملا مطمئن، تبدیل بشم به احساس کاملا نامطمئن.‌ همزمان هم شفا پیدا میکنم، هم درد میکشم و هنوز درحال پیدا کردن تعادلم.»

📚 365 روز بدون تو.

«من همه‌چیز رو خیلی عمیق حس می‌کنم زیادی فکر می‌کنم. قلبم طوری تنظیم شده که هر تغییر کوچیک توی لحن، هر تأخیر توی جواب دادن رو می‌فهمم. توی یه پیام کوتاه یه داستان کامل رو می‌خونم. مکالمه‌ها رو بارها مرور می‌کنم تا معنی‌های مخفی پیدا کنم. با دقت و وسواس عشق می‌ورزم چون می‌ترسم چیزی رو اشتباه انجام بدم. شادیم اغلب به حال و هوای دیگران بسته است. آرامشم وابسته به واکنش یه نفر دیگه‌ست.
من اینطور بودن رو انتخاب نکردم. قلبم با حساسیت بیشتری به دنیا اومده. ذهنم با آگاهی بیشتری. چیزی که از بیرون مثل نیازمندی به نظر میاد، در واقع یه ترسه که ماسک زده. ترس از دست دادن. ترس رها شدن. ترس از اینکه زیادی بَدَم و در نهایت باز هم تنها بمونم.»

ثابت شده که حدود ۷۰ درصد اضطراب‌ها مربوط به نگرانی‌های غیرواقعیه! یعنی در طول روز، خیلی ناخودآگاه به اتفاقات ناراحت کننده‌ای که هیچوقت قرار نیست رخ بده فکر می‌کنی. بعد اضطراب می‌گیری و حالا خدا نکنه که عادت به نشخوار فکری هم داشته باشی. این خودش یکی از اصلی‌ترین دلایل اهمال کاریه.

سازگاری بیش از حد، شمارو بی‌ارزش می‌کنه.

جهنم جایی است که دیگر هیچکس به حل مشکلات اعتقاد ندارد.
📖ماندن در وضعیت آخر
-تامس ای هریس
#book

📖21 درس برای قرن بیست و یکم
-یووال نوح هراری
#book

امیدوارم چیزی که به صلاحته، غمگینت نکنه.

«غم واقعی؟ اونی که نتونی برای کسی توضیحش بدی.»

حقیقت محض:
دلهایی که شاد میکنی میشه "عجب شانسی آوردم‌های" زندگیت.

سر مراسم تشییع ات، خانواده و دوستات سر وسایل و دارایی هات بحث میکنن.

آدما در مورد غذا و محل برگزاری حرف میزنن.

زندگیت توی دو سه پاراگراف روی سنگ قبر خلاصه میشه.

بعد از چند دقیقه، بحث از تو، به زندگی خودشون میرسه.

دوستات موقع برگشت، به کارهای عقب‌ افتاد‌شون فکر میکنن.

بعضیا نمیتونن بیان، چون یه کاری براشون پیش اومده.

و بیشتر آدمایی که امروز میشناسی، اصلا اونجا نخواهند بود.

تو یه روز میمیری.
و بقیه خیلی زود، توی چند هفته نه چند سال، به روال عادی زندگیشون برمیگردن.

پس جوری که می‌خوای، زندگی کن.

@hamidreza01

تجربه‌شو بردار، باقیشو رها کن.
‏بسپر به دست باد. پاک کن از قلبت.

تا به حال به این حد محتاج بغل نبودم.

«من وانمود می‌کنم ازش رد شدم؛ شب که می‌شه، اون از روم رد می‌شه.»