اندوهت رو سبُک نشمار. نذار بهت بگن چیزی نیست. «چیزی هست». درد هست، غم هست؛ و تو نیاز داری که این درد و غم رو درک و هضم کنی. فقط چون از بیرون چیزی دیده نمی‌شه، معنیش این نیست که واقعا اتفاقی نیفتاده.

آدم توی فشار همش دنبال گریزه و بعدشم خوش گذرونی ولی غافل از اینکه وقتی اون فشار برداشته میشه متوجه میشه چیزی که می‌خواسته و ازش لذت می‌برده همون فشاره! حس می‌کنم خیلی هامون افسرده ایم چون همه چیز یکنواخت و در حال آرامشه و این اصلا خوب نیست که ژن نئاندرتال ها باعث شده انقدر دنبال سختی و بدبختی و دستکاری هورمون های اپی نفرین و نور اپی نفرین و کورتیزول باشیم.

«من آدمارو گیج میکنم.
شخصیتم شاده ولی روحم غمگینه. به شدت عشق می‌ورزم ولی بعضی وقتا احساس بی مهری میکنم. اجتماعی هستم ولی ترجیح میدم که تنها باشم. میتونم از احساس کاملا مطمئن، تبدیل بشم به احساس کاملا نامطمئن.‌ همزمان هم شفا پیدا میکنم، هم درد میکشم و هنوز درحال پیدا کردن تعادلم.»

📚 365 روز بدون تو.

«من همه‌چیز رو خیلی عمیق حس می‌کنم زیادی فکر می‌کنم. قلبم طوری تنظیم شده که هر تغییر کوچیک توی لحن، هر تأخیر توی جواب دادن رو می‌فهمم. توی یه پیام کوتاه یه داستان کامل رو می‌خونم. مکالمه‌ها رو بارها مرور می‌کنم تا معنی‌های مخفی پیدا کنم. با دقت و وسواس عشق می‌ورزم چون می‌ترسم چیزی رو اشتباه انجام بدم. شادیم اغلب به حال و هوای دیگران بسته است. آرامشم وابسته به واکنش یه نفر دیگه‌ست.
من اینطور بودن رو انتخاب نکردم. قلبم با حساسیت بیشتری به دنیا اومده. ذهنم با آگاهی بیشتری. چیزی که از بیرون مثل نیازمندی به نظر میاد، در واقع یه ترسه که ماسک زده. ترس از دست دادن. ترس رها شدن. ترس از اینکه زیادی بَدَم و در نهایت باز هم تنها بمونم.»

ثابت شده که حدود ۷۰ درصد اضطراب‌ها مربوط به نگرانی‌های غیرواقعیه! یعنی در طول روز، خیلی ناخودآگاه به اتفاقات ناراحت کننده‌ای که هیچوقت قرار نیست رخ بده فکر می‌کنی. بعد اضطراب می‌گیری و حالا خدا نکنه که عادت به نشخوار فکری هم داشته باشی. این خودش یکی از اصلی‌ترین دلایل اهمال کاریه.

سازگاری بیش از حد، شمارو بی‌ارزش می‌کنه.

جهنم جایی است که دیگر هیچکس به حل مشکلات اعتقاد ندارد.
📖ماندن در وضعیت آخر
-تامس ای هریس
#book

📖21 درس برای قرن بیست و یکم
-یووال نوح هراری
#book

امیدوارم چیزی که به صلاحته، غمگینت نکنه.

«غم واقعی؟ اونی که نتونی برای کسی توضیحش بدی.»

حقیقت محض:
دلهایی که شاد میکنی میشه "عجب شانسی آوردم‌های" زندگیت.

سر مراسم تشییع ات، خانواده و دوستات سر وسایل و دارایی هات بحث میکنن.

آدما در مورد غذا و محل برگزاری حرف میزنن.

زندگیت توی دو سه پاراگراف روی سنگ قبر خلاصه میشه.

بعد از چند دقیقه، بحث از تو، به زندگی خودشون میرسه.

دوستات موقع برگشت، به کارهای عقب‌ افتاد‌شون فکر میکنن.

بعضیا نمیتونن بیان، چون یه کاری براشون پیش اومده.

و بیشتر آدمایی که امروز میشناسی، اصلا اونجا نخواهند بود.

تو یه روز میمیری.
و بقیه خیلی زود، توی چند هفته نه چند سال، به روال عادی زندگیشون برمیگردن.

پس جوری که می‌خوای، زندگی کن.

@hamidreza01

تجربه‌شو بردار، باقیشو رها کن.
‏بسپر به دست باد. پاک کن از قلبت.

تا به حال به این حد محتاج بغل نبودم.

«من وانمود می‌کنم ازش رد شدم؛ شب که می‌شه، اون از روم رد می‌شه.»

یادت بمونه وقتی نمی‌درخشیدی،
کی تو رو بازم مثل خورشید می‌دید.

اعصابم و ظاهرم و رفتارم

امروز اصلا حال تکان خوردن ندارم؛ ادامه‌ی زندگی را می‌اندازیم برای فردا.