آنقدر بر سرم درس ریخته‌اند که فرصت زندگی ندارم.

در اواخر کودکی بود که انتظار آغاز شد. پس از مرگمان بود که شروع کردیم به انتظار کشیدن.
چند قدمی از کودکی بیرون می‌آییم. بعد خیلی زود می‌ایستیم، مثل یک ماهی که بر روی ماسه‌ها افتاده، مثل کسی هستیم که درون مرگ خود قدم می‌زند..

-بوبن

ذهنم از جسمم خسته‌تره.

ذهن و جسمم خسته‌ست

تنها چیزی که میدونم میتونه رفرشم کنه:
-یه هفته خالی با دانش اینکه بعد اتمامش هم کار جدیی ندارم
-استخر و فول بادی ماساژ
-اشپزی چنتا از غذاهای مورد علاقم دورهمی
-نشستن پشت فرمون و توقف در منظره طبیعت

رابطه‌ی سالم زمانی شکل می‌گیرد که هر فرد، با حفظ فردیت و تنهایی سازنده‌ی خود، در کنار دیگری قرار گیرد؛ نه برای پر کردن خلأ، بلکه برای سهیم شدن آگاهانه و محترمانه در خلوت یکدیگر.

من آدم کم حرفی نیستم، تو آدم حرفای من نیستی.

تو رابطه، نحوه برخورد با تفاوت‌ها خیلی مهم‌تر از پیدا کردن شباهت‌هاست.

تنهاییِ مزمن برای بدن، خطرناک‌تر از کشیدنِ ۱۵ نخ سیگار در روزه؛ و ما هنوز داریم به جای گوش دادن، نصیحت می‌کنیم.

بغل خونم کم شده

مرا ببغلانید

با کسی تو رابطه برید که به شما شخصیت بده، نه از شخصیت شما کم کنه.

نوشته بود؛ آدم کسی رو نمی‌خواد که دردش رو بفهمه؛ یکی رو می‌خواد که کنارش بمونه تا دردش تموم بشه.

روان‌درمانی، بازگشت به خانه‌ای‌ست که سال‌ها پیش، در لحظه‌ی ترس یا شرم، ترکش کردی.