لین دین تمام اراده‌اش را جمع کرد و تمرکز کرد و سه اظهارنامه را پشت سر هم انجام داد، و شروع کرد به تجسمِ مکان‌های مرتفعِ مختلف برای پریدن. حس می‌کرد حالا در جایگاهی است که بگوید میداند جهنم هیچ ربطی به آتش یا سربازانِ یخ‌زده ندارد. یک نفر را در اتاقی بدون پنجره حبس کن تا کارهای روتینی را انجام دهد که فقط آن‌قدر پیچیده‌اند که مجبورش کنند فکر کند، اما همچنان روتین‌اند، کارهایی با اعدادی که به هیچ‌چیزی که او هرگز خواهد دید یا اهمیت خواهد داد وصل نمی‌شوند، توده‌ای از کارها که هرگز کم نمیشود، و ساعتی را به دیوار میخ کن جایی که بتواند آن را ببیند، و مرد را آنجا با ذهن خودش تنها بگذار.
...
تصور کرد که ثانیه‌شمارِ ساعت دارای آگاهی است و می‌داند که یک ثانیه‌شمار است و کارش این است که دور دایره‌ای از اعداد برای همیشه با همان نرخِ آهسته و تغییرناپذیرِ ماشین‌وار بچرخد، و به هیچ جایی نرود که قبلاً یک میلیون بار نرفته باشد، و تصورِ اینکه ثانیه‌شمار باشد آن‌قدر وحشتناک بود که باعث شد نفس در گلویش گیر کند، و سریع به اطراف نگاه کرد تا ببیند آیا هیچکدام از ممیزهای نزدیکش این را شنیده‌اند یا دارند نگاهش می‌کنند.


Fredrik Broden

قسمتی از یک داستان از دیوید فاستر والاس‌ه که نیویورکر در [اینجا] گذاشته.
با هوش مصنوعی ترجمه‌ش کردم که همین فایل پی‌دی‌افه.

داستان کوتاهِ «یک متل کوتاه» از کافکا (۱۹۲۰)

موش گفت: «افسوس که دنیا هر روز دارد کوچک‌تر می‌شود. آن اول‌ها، آنقدر بزرگ بود که ترس برم داشته بود. مدام می‌دویدم و می‌دویدم و وقتی بالاخره از دور دیوارهایی را دیدم که چپ و راستم را گرفته‌اند خوشحال شدم اما این دیوارهای طویل چنان سریع به هم نزدیک شده‌، عرصه را تنگ می‌کنند که هیچی نشده می‌بینم در اتاق آخرم و آنجا در کنج اتاق تله‌ای است که باید به سویش بشتابم.» گربه گفت: «فقط لازمه رو به سمت دیگه کنی» و او را بلعید.

A Little Fable, 2005. by Peter Kuper

هعی

به‌جز فیلم آخر جارموش، تقریبا تمام فیلم‌های مهم ۲۰۲۵ برای دانلود اومدن. این حقیر ۱۹ تا دانلود کردم و فقط یکی رو دیدم.

مینیاتوری در مورد بخش ۱۳ کتاب مکاشفه در انجیل اوت‌هاینریش، اثر ماتیاس گرونگ. حدود پونصد سال پیش:

اژدها روی شن‌های ساحل بی‌حرکت ایستاد.‏ بعد دیدم که یک حیوان وحشی از دریا بیرون آمد که هفت سر و ده شاخ داشت و روی هر کدام از شاخ‌هایش یک تاج بود.‏ اما روی سرهایش اسم‌های کفرآمیزی نوشته شده بود.‏  حیوان وحشی‌ای که دیدم مثل پلنگ بود،‏ ولی پاهایش مثل پاهای خرس و دهانش مثل دهان شیر بود.‏..
بعد حیوان وحشی دیگری را دیدم که از زمین بیرون آمد و مثل یک برّه دو شاخ داشت،‏ ولی مثل اژدها صحبت می‌کرد. این حیوان وحشی در حضور حیوان اول با همه اختیاراتی که از طرف آن دارد، ‏اِعمال قدرت می‌کند.‏ این حیوان کاری می‌کند که همه ساکنان زمین،‏ حیوان اول را که زخم کشنده‌اش خوب شده بود بپرستند. به علاوه،‏ نشانه‌های بزرگی ظاهر می‌کند و حتی جلوی چشم انسان‌ها کاری می‌کند که از آسمان آتش به زمین بیاید...
هر کسی که بینش دارد،‏ عدد حیوان وحشی را حساب کند،‏ چون این عدد به انسان مربوط می‌شود و عدد آن ۶۶۶ است.‏


Ottheinrich Bible, 1530-2. by Matthias Gerung

۲۵ تا جلد خوشگل از نمایشنامه‌های شکسپیر [اینجا] گذاشتم.

الیور استون کارگردان آمریکایی، فیلم «دکتر استرنجلاو» که در مورد جنگ هسته‌ای بین شوروی و آمریکاست رو به پوتین نشون می‌ده.


The Putin Interviews (2017) E2
dir. Oliver Stone

قایق از ساحل بسیار دور شده و دستخوش تلاطم امواج بود، زیرا بادِ مخالف بر آن می‌وزید. در پاس چهارم از شب، عیسی گام‌زنان بر روی آب به سوی آنان رفت. چون شاگردانْ او را در حال راه رفتن روی آب دیدند، وحشت کرده، گفتند: «شبح است»، و از ترس فریاد زدند. امّا عیسی بی‌درنگ به آنها گفت: «دل قوی دارید. من هستم، مترسید!»
پطرس پاسخ داد: «سرور من، اگر تویی، مرا بفرما تا روی آب نزد تو بیایم.» فرمود: «بیا!» آنگاه پطرس از قایق بیرون آمد و روی آب به سوی عیسی به راه افتاد. امّا چون باد را دید، ترسید و در حالی که در آب فرو می‌رفت، فریاد برآورد: «سرور من، نجاتم ده!» عیسی بی‌درنگ دست خود را دراز کرد و او را گرفت و گفت: «ای کم‌ایمان، چرا شک کردی؟»
[متی ۱۴: ۲۴-۳۱]


Christ at the Sea of Galilee, 1740. by Alessandro Magnasco

جلد کتاب ۱۹۸۴ انتشارات پنگوئن

اتاقِ کنترل


The Control Room, 1941. by William Roberts

یلداتون فرخنده 🥰

اینم اتفاق جالبیه توی اون فضای عجیب دهه‌ی نود میلادی ژاپن.
۲۳ فوریه ۱۹۹۲ طرفدارهای سریال توئین پیکس برای لورا پالمر مراسم یادبود برگزار کردن و تلویزیون هم پخشش کرد. در حالی که خود سریال به‌صورت محدود پخش شد.

زغال روی کاغذ

پس از خشم و هیاهو، شورش درهم‌ شکسته شده است. سوگواران بر گردِ اجساد در میدان نبرد گرد می‌آیند. خودِ صحنه‌های نبرد حذف شده‌اند و دشمن نامرئی باقی مانده است.
در ابتدا، هنرمند به شیوه‌ای روایی با این صحنه برخورد کرد و آنا را در حال به خاک سپردن پسر جان‌باخته‌اش در میدان نبرد و در دل شب نشان داد. احتمالاً تنها در سال ۱۹۰۶ بود که کلویتس به‌تدریج به نسخه نهایی نزدیک شد. این نسخه لحظه‌ای را ثبت می‌کند که نور فانوس زن بر پیکر بی‌جان پسرش می‌تابد؛ پسری که در میان شمار زیادی از دیگر دهقانانِ جان‌باخته در نبرد احاطه شده است.

Dead Boy, 1907. by Käthe Kollwitz