آخر شب گذشته یکی اومد؛ خیلی جدی گفت :

من حاضرم n دلار بهت بدم، تجربیاتت رو در اختیارم بذاری. اما خلاصه، ته تهش بشه ۱ هفته کار هرچقدر فشرده تر بشه بیشتر بابتش پرداخت می‌کنم.

بحث جمع شد و ایشونم رفت پی زندگی‌اش و منم برگشتم پای کارم، آخر شب دوباره به این فکر کردم که اگر واقعاً می‌خواستم همچین کاری بکنم چی داشتم برای گفتن ؟

به کلی چیز فکر کردم!
کدینگ، زندگی کردن، بیزینسی، استارتاپی و ....
تهش اما می‌دونستم هیچکدوم بدرد نمی‌خوره، همشون برای کسی که بخواد اکتسابی هست. غیر مدل زندگی که خب قطعا مدل من بدرد کس دیگه نمیخوره، مگر اینکه همه‌ی باقی شرایطش هم مثل من گذشته بوده باشه که خب نیست.

ی آهنگ گذاشتم که بخوابم، چون گفتم جوابی برای سوال ندارم.
که یک چیزی اجرا شد (تیکه‌ای از پادکست٫داستان یا .... ایی به اسم "۴ فصل") یک زمانی ی دوست برام فرستاده بود.

ی جمله معروف داره که می‌گه:

پیغمبر باختنم من

یک زمانی تو زندگیم بود که همه‌ی تلاشم رو می‌کردم نزدیک نتیجه سودآورش که می‌شد، بین یک دوراهی قرار می‌گرفتم که مهم نبود چی دلم بخواد کار درست انتخاب مسیر سمت راست بود.

و مسیر سمت راست، همیشه نتیجه ندادن بود. یا کلی تلاش می‌کردم ولی کلاً به نتیجه نمی‌رسید یا محدودیت سر راهم بود که بازم همون دوراهی بود و اصلا سمتش نمی‌رفتم.

خلاصه پیغمبر باختن شده بودم واقعاً؛ ولی هرشب که ساعت ۲-۳ میرفتم بیرون قدم بزنم به هدفام فکر می‌کردم و اینکه چرا شروع کردم.

حالا بگذریم از توضیح اینکه همه‌ی اینا تا آخر ۲۸ سالگی بود و بعدش که دیگه برام اهمیتی نداشت خیلی چیزا درست شد و محدودیت کمتر شد ولی دیگه واقعاً اهمیت نداشت.
چون میگن، وقتی به دستش میاری که اهمتیش رو از دست می‌ده (که چرته).


وقتی این مرور خاطرات تموم شد (درحد چند دقیقه بود) فهمیدم اگر یک روزی بخوام همه چیز رو خلاصه بگم به نفر بعدی چی بهش می‌گم:

دست نکش، هیچ چیزی رو بدون تلاش از دست نده و اگر شکست خوردی خوشحال باش که چیز جدیدی یاد گرفتی.
روی برد و شکست‌هات قمار نکن، برنامه‌ریزی کن.
توی بهترین مسیر پیروزی فکر کن اگر شکست میخوردی چیکار باید می‌کردی و توی مسیر شکست فکر کن اگر پیروز می‌شدی چه اتفاقاتی برات میوفتاد.
تهش :

هربار که می‌بازی، یکبار دیگه تلاش کن.
زندگی مثه بازی هست، از شکستات درس بگیر و بکنشون محیط تمرین خودت، انقدر یکبار دیگه یکبار دیگه انجامش بده تا ازون مرحله رد بشی.

غم‌هات رو گنده نکن، تو تنها آدم رنج کشیده دنیا نیستی.

این اون تیکه ویس هست که گفتم.

- فکر می‌کنی آخرین شکستت بوده ؟
+ مهمترینش، اونی که بیشتر از همه درد داره.

و بعدش یا تو سِر می‌شی یا شکست‌های بزرگتر رو خواهی دید و قویتر می‌شی.

اصلا این توهم ایجاد نشه که حق خسته شدن ندارید؛

شما حق جا زدن ندارید؛ اونم نه از هرچیزی. بذارید مثال بزنم:

من بیس کاری و درآمدی خودم رو گذاشتم علم کامپیوتر با لینوکس سرور ادمین شدن شروع کردم وقتی خسته شدم رفتم و تغییر فیلد دادم ولی قمار نکردم؛ برنامه ریزی کردم؛ روزی ۶ ساعت توی فیلد جدید تمرکز داشتم و روزی ۳-۴ ساعت هم لینوکس رو میخوندم که اگر اینور جواب نداد برگردم.

استارتاپی و ایده محور کار کردم؛ ۱ سال هم وقتم رو پاش گذاشتم ولی بعد ۱ سال با اینکه به موفقیت‌هایی هم رسید دیدم چیزی نبود که فکر می‌کردم و اونقدر مشتری و درآمد نداشت.
کنار گذاشتم؛ با اینکه همه می‌گفتند ادامه بده و .... ولی با برنامه‌ریزی من نمی‌خوند (بعدها فهمیدم بهترین کار بود)

یا خیلی وقتا حتی از کد زدن؛ کتاب خوندن و .... از همش خسته میشم.
تو این شرایط ۱ هفته هیچ‌کاری نمی‌کنم :
۱ هفته فقط بازی می‌کنم یا
۱ هفته فقط می‌خوابم یا
۱ هفته فقط موسیقی کار می‌کنم یا
۱ هفته فقط طراحی می‌کنم یا
۱ هفته فقط انواع روش‌های قهوه درست کردن رو تست می‌کنم و یاد می‌گیرم

بعد توی این ۱ هفته فقط تنها برخوردم با برنامه‌نویسی و تخصص جمع‌های حضوری هست.
هفته بوده ول کردم پاشدم رفتم ی جایی که هیچکس رو ندیدم به هیچکس هم نگفتم کجا میرم رفتم چرخیدم.

ولی تهش برگشتم پای کدهام؛ خسته شدم از همه کارهای دنیا - همه چیزایی که فکر میکردم خیلی حال میده فقط ۱ بار در سالش خوب بوده یا ماهانه ۱ بار یا اینکه کم کم بری سراغش وقتی هرروز براش وقت بذاری آزار دهنده هست (حداقل برای من)

خلاصه که برید؛ چیزای مختلف رو تست کنید به وقت خستگی این جازدن نیست این استراحت هست یا برنامه‌ریزی مجدد و ...
ته تهش اینه که می‌فهمید توی فیلد دیگری عملکرد بهتر دارید؛ میرید سراغ اونکار و به سعادت میرسید دیگه (حتی اینم جا زدن نیست).


شخصا یک وقت خالی برای خودم پیدا کنم؛ چتر بازی توی برنامه‌هام هست شدید.

این vscode لعنتی؛ باید برگردم روی vim بیس ها

البته هنوزم از پایچارم بهتره؛ شک کردی سعی کن تو پایچارم js, Rust, ... کد بزنی

تو اولین فرصت میشینم neovim کانفیگ می‌کنم.

هلوکاست ایرانی

یک زمانی شهردار تهران رو بخاطر ترافیک تهران اعدام کردند.

آخوند جز ویرانی، برای ایران دستاورد نداشت.

- از چی رنج می‌کشی
+ تمام جنگ‌هام با غم‌هام

ای فلک
بازی چرخ تو نازم 👌

اگر به اندازه کافی سن و سال داشته باشید
خرابی سانتریفیوژهای نطنز رو یادتون میاد پروژه‌ای که به بعدا به اسم stuxnet معروف شد.

پیشنهاد میدم این کانال یوتیوب رو دنبال کنید؛ کلا پروندهای مهم قدیمی رو بررسی می‌کنه با داستان سرایی خیلی عالی

Youtube

این عکس رو دیدم، چه نمادی داشتیم‌ها

۵۷ تو مغزشون چی بود ؟

جز انبرنسا چیزی منطقی نیست. 😂

مدل خودشون:


بی‌غیرت، اون مسئولیه که داره اینو القا می‌کنه که
حدود ۸ میلیون خمینی فدای ۱۰۰ تا فرانکلین

هر ۱۰۰ دلار حدوداً ۸ میلیون تومان

یک مرورگری اومده به اسم Zen خیلی راجبش شنیدم ولی نیازی به تستش نداشتم.
امروز روی سیستم یکی از همکارا دیدم و خیلی از نحوه پیاده‌سازیش خوشم اومد؛ ایده اصلیش باز شدن تب‌ها بصورت عمودی هست که خب قبلا هم پیاده‌سازی شد ولی پیاده‌سازی این خیلی رون‌تر و بکارتر هست.

همه چیز داخلش keymap ساده داره و خیلی راحت و بدون موس می‌شه باهاش کار کرد (واقعا نیازی به موس نیست) خودتونم می‌تونید کاستومایزش کنید

ولی بنظرم بدرد دو گروه از کاربرا می‌خوره :
۱- اگر برای کد زدن از vim استفاده می‌کنید
۲- اگر شدیدا به tmux و نمایشش و .... عادت دارید

ولی بطور کلی تجربه خوبی بود.

در طول این مدت دیگه لپ‌تاپ شرکت نمی‌بردم؛ من کار سنگین روی لپ‌تاپ انجام نمیدم.
کدهای مهمم روی سیستم هست و لپ‌تاپ رو فقط برای فیکس و دسترسی امن و ... استفاده می‌کردم که خب حالا شده تبلت.

اما vscode خیلی اذیت میکرد (باگ زیاد میداد) برای همین قصد دارم این رو هم ببرم روی neovim فکر می‌کنم ۹۰٪ مشکلاتم حل بشه باید دید.

اما همچنان مشکل نبود داکر رو دارم؛ هرچند برای جبرانش فعلا از سرویس‌های رایگان شرکت‌ها استفاده می‌کنم ولی خب مشکلی هست.

بخشی از یکی از صحبت‌های ترامپ رو دیدم، می‌گه اگر کسی از یکی از دانشگاهای برتر آمریکا فارغ‌التحصیل می‌شه، باید بصورت خودکار بهش گرین‌کارت داده بشه

توی دوره قبلی می‌خواستم اینکار رو بکنم ولی موضوع کویید پیش اومد و ...


نمی‌دونم چقدر صحت داره این قضیه و چقدر درسته ولی داره نیروهای متخصص رو بر میزنه از همه کشورها با این قضیه ...

واقعی باشه شاید منم رفتم دوباره درس بخونم 😂🤣

یک چیز فوق‌العاده که خانواده‌ام بهم یاد داده این بود که به همه آدما احترام بذارم؛
فارغ از جایگاه و تیپ و هرچیزی
اما
فقط تا وقتی که بهم احترام می‌ذارند.

بخش دومش رو پدرم بهم یاد داد؛ اینکه فارغ ازینکه طرفت کی هست

اگر بهت بی‌احترامی کرد باید یک احمق‌ باشی که بهش احترام بذاری.
اگر زدت؛ باید بزنیش.

دوم ابتدایی بودم؛ یکی از معلم‌هام به ناحق من رو با یکی دیگه اشتباه گرفت و زد تو سرم؛ صورت خورد به میز و کبود شد.
فرداش پدرم اومد مدرسه؛ حرف‌هامون رو گوش داد هم من هم معلم و مدیر مدرسه.
اولش آروم بود؛ چون اشتباه پیش میاد و منم آسیب زیاد ندیده بودم؛ تهش معلمم که خیالش راحت شده بود هیچ اتفاقی قرار نیست بیوفته موقع بیرون رفتن از اتاق مدیر مدرسه بهم توهین کرد (من نشنیدم چی گفت ولی پدرم شنید) یادم نمیره وقتی برگشت و جوری زد زیر گوش معلم که خورد زمین و انقدر توی تعجب یا گیج بود که بلند نشد.

اون روز وقتی از دفتر مدیر مدرسه اومدیم بیرون؛
پدرم گفت هیچوقت نشنوم به کسی توهین کنی‌ها حتی آقای X (اسم همون معلمم) اما حتی اگر کسی زدت مطمئن باش بزنیش.
اگر کسی بهت توهین کرد هیچوقت صبر نکن چون بعدی بدتره.

هیچ وقت از پدرم کتک نخوردم؛ توی دوران دبیرستان هم یکی از معلم‌هام بدون دلیل زد تو گوشم منم همینکارو باهاش کردم.
تا آخر سال سر کلاسش رام نداد (۳ ماه) ولی ارزشش رو داشت پدرم اومد مدرسه وقتی فهمید تقصیر معلم بوده کاری کرد ازم عذرخواهی کنه ولی خب تا آخر سال سرکلاسش راهم نداد.

اضافه کنم پدرم ارتشی قبل انقلاب بود؛
برای همین چه من چه برادر بزرگم هیچوقت جرات نکردیم کاری کنیم که ازش کتک بخوریم.

من که نمونه کارم دیده بودم 😂

مدرسه و دانشگاه و .... یک عادت مزخرفی رو توی ما جا می‌ندازه که هممون هم درگیرش هستیم :
هایلایت کردن
نوت‌برداری
یا ...

منم استثنا نبودم، توی سالی که گذشت هر کتابی که خوندم رو زمان میزدم که چه وقتی شروع کردم، کی تموم شد و برای هر فصل هم میزدم که خوندنش چقدر طول کشیده.
چند وقت پیش نشستم آنالیز کردم و نوت برداری و هایلایت و ... رو ریختم دور :

۱- از ۷۰ مورد کتاب تخصصی که خوندم، فقط ۲ مورد رو مجدداً برگشتم و بازخونی کردم.

۲- خوندن + نوت برداری یا هایلایت ۳ برابر ازم زمان گرفته توی بهترین حالت.

۳- ۶۸ مورد از کتاب‌ها رو اصلا نیاز نشده حتی هایلات یا نوت‌ها رو بخونم.

توی این چندوقت اینکارو جایگزین کردم :

۱- کتاب رو می‌خونم بدون هیچ نوت برداری یا هایلات کردنی.
۲- اگر نیاز شد کتاب رو دوباره بخونم، دفعه دوم هایلایت می‌کنم.

چون حقیقتش اینه که هایلایت برای بازخوانی سریع بسیار بسیار مفید هست.
برای من کتابی که هایلایت کرده باشم حتی اگر ۱۰۰۰ صفحه باشه می‌تونم توی ۸ ساعت تمومش کنم.
ولی
همه‌ی کتاب‌ها رو نیاز نداریم دوبار بخونیم.


گفتم شاید بدرد شماهم بخوره، ولی قبلش تست کنید روش رو.

داشتم با این پروژه سر و کله میزدم امروز :

https://github.com/ghostty-org/ghostty


خیلی خوبه بدون شک.

شخصا ولی ازش استفاده نمی‌کنم چون کلی کانفیگ روی ترمینالم هست؛ باشه برای ورژن‌های بعدی ولی اولویتم هست برای تغییر

دکتر شریفی زارچی (استاد به اصطلاح اخراجی دانشگاه شریف)

یک سری صحبت کردند که خب خیلی‌ها براشون اکلیلی شدند.


من حرفی ندارم ولی ...

خطرناک‌ترین آدم؛

اونی که یاد گرفته خودش حال خودش رو خوب کنه.