کمی تا قسمتی حال کنیم، ۴ ساعت تو نوبت نشستم.
تهش هم نصف کارم موند واسه ی روز دیگه (ماه بعدی) 😂🤣😂

امروز روی لپ‌تاپ بودم؛ و هیچ ابزاری روش ندارم برای تست‌ها و ...
و چون آخرین بار روش Fedora نصب کردم برای تست کدهام خیلی از ابزارهایی که لازم داشتم فقط نسخه AppImage میداد.

بعد از اون شرکت اومدم رفتم پیش یک گروه دیگری از دوستان و صحبت تست سرورهامون شد مجبور شدم لپ‌‌تاپ رو باز کنم؛ یکی از دوستان به محض دیدن اینکه من همه ابزارهارو توی ترمینال باز می‌کنم و مسیر کامل میزنم و ...

سوال شد براش که همیشه انقدر سخته؛ خب با apt, dnf, ... بریز (فکر میکردم موضوع امنیت هست که من از AppImage استفاده می‌کنم آخه سر Flatpack قبلتر این اتفاق افتاد)

منم درجا یک .desktop برای هر ۴-۵ تا ابزار درست کردم که توی لیست اپلیکیشن‌ها بیاد؛ خیلی خوشش اومد و رفت سراغ اینکه همه‌ی ابزارهاش رو AppImage بگیره

دیدم ایشون بلد نبود گفتم اینجا هم بزارم واسه هرکسی تاحالا بلد نبوده؛ این نمونه مثال ابزار msty هست (برای اجرا llm ها بصورت لوکال - ریموت و ...)

۱- فایل appimage رو دانلود کنید و بذارید توی یک پوشه (من توی /opt میذارم)
۲- قابلیت executable رو بهش بدید
chmod +x /opt/msty/msty.AppImage
۳- اجراش کنید :
/opt/msty/msty.AppImage
شخصا اینکار رو میکنم که مطمئن بشم؛ لوگو براش قرار داده شده یا نه اگر نداشت (قدم ۴ دلخواه هست)

۴- یک فایل تصویر از logo اون ابزار دانلود کنید. بهتره png باشه؛ اگر نبود سری به سایتش بزنید یکی از noscript های لوگو رو پیدا کنید و کدش رو کپی کنید.
بعد کد رو بدید به noscriptviewer و خروجی png بگیرید.

۵- وارد مسیر زیر بشید :
cd ~/.local/share/applications/

۶- یک فایل به اسم ابزار مدنظر با پسوند .desktop بسازید و اطاعات زیر رو داخلش وارد کنید (برای مثال بالا دستوراتش اینطوری میشه من nvim زدم شما nano هم بزنی حله)

nvim msty.desktop
محتوای فایل:

[Desktop Entry]
Version=1.0
Name=Msty
Comment=The easiest way to use local and online AI models.
Exec=/opt/msty/msty.AppImage
Icon=/opt/msty/logo.png
Terminal=false
Type=Application
Categories=Utility;Development;
StartupNotify=true

البته توی این تنظیمات Exec, Icon مهمه ولی برای مثال من کامل زدم (همیشه هم کامل میزنم البته)

ذخیره کنید و تمام.

#هوش_یا_تلاش ؟

همین اول بگم بنظرم خیانت هست، اینکه به کودک حس باهوش بودن می‌دید، چون بعد از یک مدت دست از تلاش برمی‌داره و با اولین شکست دنیا براش سخت می‌شه، بخصوص اگر توی موقعیت حساس باشه.

خلاصه‌ی پست بود، اما باقیش داستان خودم هست :

شخصاً نه خودم و نه هیچکس دیگری رو توی دسته باهوش‌ها قرار نمی‌دم.
زندگی من فقط یک دسته بندی داره، تلاشگرها.

داستان اینه که من آدم فراموش کردن هستم؛ البته حافظه کوتاه مدتم مثل ساعت کار می‌کنه ولی توی بلند مدت خیلی اوضاع خوبی ندارم.
یا حداقل فراخوانی دیتای حافظه بلند مدت برام سخت هست و ازم زمان می‌بره شاید حتی ۲۴ ساعت.

دقیقاً اینجوری هستم که، ممکنه یک صحبت ۵ ساعته با هم داشته باشیم و ۳ هفته بعد هم یادم باشه خط به خط توی اون جلسه و صحبت چیا گفتیم و برنامه‌مون روی چی بوده.
ولی خیلی هم پیش میاد که، ۶ ماه کامل زندگیم رو گذاشتم یک پروژه رو کار کردم ولی ۶ ماه بعد که ازم می‌پرسند هیچی یادم نیست؛ مثلاً من ۶ ماه زندگیم رو روی Graph Database, Graph Algorithms گذاشتم ولی ۶ ماه بعد وارد یک جایی شدم و هیچی از این کانفیگ‌ها و query و ... یادم نبود.

کمی از زندگی شخصی:
توی ۸-۹ سالگی، یک تصادف رانندگی داشتم که یک مدتی رو هم توی کما بودم و وقتی هم که خوب شدم هیچ چیزی از قبل از ۱۱ سالگی یادم نیست؛ جز یک خاطره منفی از ۱۱ سالگیم.
اما طبق گفته دوستان، قبل از اون اتفاق همیشه درس مدرسه رو فقط یکبار توی زنگ تفریح می‌خوندم و جزئیات کتاب رو یادم می‌موند (خودمم یک خاطره کمرنگ ازین قضیه دارم، ولی نمی‌تونم تفکیک کنم ساخته ذهنم هست بخاطر تعریف این موضوع توسط خیلی از بچه‌ها یا واقعی هست.)

شاید این اتفاق و فراموش کردن بلند مدت هم از همون موضوع میاد.

توی سال‌های اخیر زندگی؛
اینجوری هستم که تک تک جزئیات یک فریمورک رو خوندم و حتی نحوه پیاده‌سازیش رو هم می‌دونستم ولی بعد از یک مدت وقتی کسی راجبش ازم می‌پرسه هنگ می‌کنم، واقعاً به زمان نیاز دارم تا یادم بیاد چی بود ولی وقتی یادم افتاد می‌تونم همه مشکلاتش رو حل کنم.

همین اتفاق که از نظر خیلی از دوستان دوران ابتدایی - دبیرستان من یک نفرین برای من بوده؛ از نظر خودم یک موهبت هست. این موضوع باعث شد من بدون سرخورده شدن بفهمم چیزی بعنوان باهوش بودن احمقانه‌اس، باهوش آدمی هست که بیشتر وقت گذاشته.

نه از من خنگتر توی دنیا وجود داره
نه از من باهوش تر

ولی کلی آدم هستند که از من کمتر تلاش کردند و کلی آدم که از من بیشتر تلاش کردند.

هرچقدر تعداد ساعت بیشتری روی یک موضوع کار کنی، توی اون موضوع از باقی باهوش‌تر بنظر خواهی رسید؛ ولی اینها نتیجه تلاشت هست.

بیشتری چیزی که ضد این حرف خودم می‌شنوم؛
- مشتی تو خودت Django رو توی ۲ هفته یاد گرفتی.
+ دقیقاً، من فقط Django رو توی ۲ هفته یاد گرفتم.
ولی شبکه رو ۳ ماه فشرده طول کشید تا مدارک Cisco رو بگیرم و ۲ سال کار کردم.
ولی لینوکس رو ۶ ماه طول کشید تا یاد بگیرم و از ۱۳ سالگی دارم استفاده می‌کنم (تازه ۵ سال sys admin بودم).
ولی DevOps رو (حداقل متوسط) - ۳ ماه طول کشید تا یاد بگیرم و چندسال هست خیلی از کارها رو خودم می‌کنم.
ولی بکند رو ۳ ماه روزی ۱۰ ساعت وقت گرفت ازم تا با جزئیاتش یاد بگیرم و بفهمم، فقط توی یک زبان برنامه‌نویسی و فریمورک دیگری

و در نهایت وقتی شروع کردم Django خوندن، بیش از ۸-۱۰ سال از اولین اسکریپت‌های پایتونی که نوشتم گذشته بود.
۲ هفته طول کشید، یاد بگیرم Django پکیج‌هاش رو کجاها گذاشته و چطوری استفاده می‌کنه،فقط همین. حالا اگر بهش نگاه کنی خیلی هم زمان‌برد.

دوستان نزدیک می‌دونند وقتی بحث فنی مطلبی می‌شه که توی چندماه اخیر استفاده نکردم.
یک مدتی، شاید حتی ۲۰ دقیقه صبر می‌کنم تا دیگر دوستان بحث کنند بعد وارد صحبت می‌شم.

این همون زمانی هست که لازم دارم تا اطلاعاتم رو واکشی کنم.

هاردم بعد تصادف از SSD به HDD تقلیل پیدا کرده ولی ظرفیتش خوبه. 🤣

بعنوان کسی که از سن پایین کار کردن شروع کرده میگم (البته من خیلی علاقه داشتم) :

کار کردن هیچ افتخاری نداره
هیچ افتخاری


همه‌ی افتخار توی دانش هست، شاید اگر کار نمی‌کردم ۴ تا چیز بیشتر بلد بودم الان 🤔

پینوشت:
می‌خوام بگم به بچه‌هاتون سخت نگیرید، اگر داره کسب دانش می‌کنه بدونید ارزشمندتر هست.

توی اعتراضات یادتون هست؛ خیلی صحبت بود که اروپا بخصوص آلمان خودش اسلحه و گلوله می‌فرسته؟

خیلی‌ها باور نمی‌کردند، بازم باور نمی‌کنید؟

حدود ۲ سال پیش این موقع یک پروژه بکند رو کار کردیم که همون زمان ۲ قسمت داشت (من مدیر تیم توسعه دهنده این پروژه بودم).

بخشی از پروژه که با Fastapi زده شده بود و بخش دیگری که قرار بود با Django شروع بشه.

توی شروع خیلی استاندارد سازی و داینامیک بودن پروژه مدنظرم بود، برای همین دوتا از تصمیماتی که گرفتم این‌ها بود :

۱- تمامی تست‌ها؛ با پکیج requests باشه.
۲- همه‌ی endpointهای مربوط به create, update بجای بررسی مستقیم با دیتابیس از طریق درخواست دیتا با Get detail بررسی بشه که درست توی دیتابیس هست یا نه.

اون زمان سر این ۲تا خیلی جنگیدم، که تغییر نکنه و حتماً رعایت بشه.

امروز مدیرعامل شرکت برای یک پروژه دیگر باهام تماس گرفت؛ توی meet ایی که داشتیم، مدیر فنی وقتی متوجه شد اون پروژه کار من بوده شاید بیش از ۱۰۰ بار تشکر کرد.

چرا ؟
چون پروژه از FastApi, Django رفته بود روی Golang و بجای Postgres‌ایی که سمت خودشون باشه از Self-Hosted database های شرکت کارفرما استفاده شده بود.

تصمیم اولم کمک کرده بود با وجود زمان کوتاه برای جابجایی به Golang و فشار شرکت کارفرما مبنی بر سرعت بخشیدن به قضیه.
نیازی به تغییر تست‌ها نداشته باشند (۹۰٪ هیچی رو تغییر ندادند ولی دقیقش رو نپرسیدم).

و تصمیم دوم؛ باعث شده بود بتونند به راحتی دیتابیس عوض کنند، یا حتی کدهای دپلوی شده رو تست بیگرند.

توی @pyhints قبلاً اشاره کردم به این موضوع؛ خواستم دوباره بگم که اگر درآینده تغییر فریمورک یا ابزار می‌بینید توی Integration Test ها تا جایی که می‌شه تست‌هارو از ابزارها و فریمورک جدا کنید.

یک لیست از بلاگر‌های معروف گذاشت جلوم (تصویر) گفت هر کدوم رو که اسمش رو بگی ۵ میلیون بهت میدم؛ ۲۰ تا بودن و می‌شد ۱۰۰ میلیون.

افتخارم اینه که؛ ازونجا هیچ درآمدی کسب نکردم.

من وقت برای دلقک‌ها ندارم، بی‌استعدادها رو هم معروف نمی‌کنم.

چندتا کشور که مردمش تا همین چندماه پیش امیدی نداشتند:
Italy
Greece
Argentina
El Salvador
Syria

یعنی نوبت ما هم میشه ؟

با صحبت امروز پزشکیان
من روی دلار ۱۱۰,۰۰۰ تومان دارم می‌بندم.

آخر سال تمام قراردادهای همکاری داخلیم تموم می‌شه و دستمزد جدید رو بر این اساس می‌گیرم، البته که دارم فرض می‌کنم دلار تا چندروز آینده به ۱۰۰,۰۰۰ تومان برسه و مدتی همین حوالی باشه‌.

اگر دلار واقعاً به ۱۱۰,۰۰۰ تومان برسه (که اصلاً بعید نیست)
قراردادهای سال بعدی رو روی دلار ۱۳۰,۰۰۰ تومان می‌بندم.

به ۲ دلیل این رو میگم:

۱- بچه‌های سنیور گفتند چطوری دستمزد بدیم برای سال بعد.

۲- چند نفر دعوت به همکاری کردن، گفتم حدود دستمزد رو بدوند که وقت هم رو نگیریم.

دستمزد فعلی رو بر اساس دلار ۶۰,۰۰۰ تومان بسته بودم سال قبل که خدا بیامرزش.

ولنتاین بجای کادوهاتون خودشو استوری کنین
‏ببینیم مال کدوماتون مشترکه.

خیلی دارک بود 😂🤣😂

وقتی؛ ای دل به گیسوی پریشون می‌رسی.
خودتو نگه‌دار

به هرکسی می‌گم هیچکس بدون تایید reviewer حق merge زدن نداره چرا همه شرکت‌ها تعجب می‌کنند ؟

اولین سوال پس hotfix چی ‌میشه ؟
توجه کنید چون اسمش fix داره دلیل نمی‌شه چیز خوبی باشه ها؛ شما باید ۱۰۰٪ خودتون رو بذارید کار به اونجا نرسه اصلا.
شخصا تا جایی که یادم میاد؛ توی پروژه‌هام hotfix نداشتم؛ تغییر فیچر و ... داشتم که بیزینس نیازمندی یا درخواست جدید بده ولی hotfix اصلا.
چطوری روی multi stage deploy به hotfix نیاز پیدا می‌کنید نمی‌دونم ولی اگر نیاز پیدا می‌کنید ی جای کار سرور develop, stage یا بدتر از اون تست‌هاتون می‌لنگه.

#تجربه

توی پروژه‌ها و همکاری‌هایی که انتخاب می‌کنید.
اگر جونیور هستید؛ هرجایی که دستمزد بهتر داد و درک تیم مدیریتش از مباحث فنی بهتر بود حتما وارد بشید. فارغ از پروژه و دستاورد؛ شما مسیر بسیار طولانی و کلی چیز برای یادگیری دارید.
سخت گیر بودن مدیر بالاسر ربطی به رفتار خوب نداره؛ شحصا هیچوقت به نیروهام توهین نمی‌کنم اما بسیار سخت‌گیرم و بعضی اشتباهات بسیار عصبیم می‌کنه اما براشون بهترین رو می‌خوام که بتونم از تیم و افراد دفاع کنم تحت هر شرایطی.

اگر مید هستید : پول و برخورد تیم مدیریت رو مثل دو مورد قبلی نگه دارید.
اما جایی برید که توی قدمهای بعدی بهتون کمک کنه؛ شرکتی که جای رشد بهتون میده. بعضی استارتاپ‌ها بسیار گزینه خوبی هستند چون شما رو بهت ۲-۳ تا کار میده (مثلا بکند کار اصلی هست؛ داکر و دیپلوی رو هم بهت میده) و یک مشاوره ساعتی هر جندوقت یکبار کد یا کار تورو review می‌کنه یا اینکه خودت بیشتر می‌خونی و یاد میگیری و برای این یادگیری در ساعت کاری هم بهت پول داده می‌شه.
من عاشق دوران مدیور بودن خودم هست چی بهتر از هزینه گرفتن برای یادگیری بیشتر ؟

اگر سنیور هستید؛ پول اصلا دغدغه نیست چون خیلی ساده بدست میاد. برخورد تیم مدیریت باید مهم باشه؛ نه با خودت چون قطعا بهت احترام میذاره اما نگاه کن ببین برخورد مدیریت با نیروهای تازه‌کار و مدیور بطورکلی چطور هست.
چه تو شرایط سختی چه وقتی نیرو اشتباه می‌کنه.
مهمتر از اون روزمه هست؛ کاری که انجام می‌دی چه خروجی داره؟ من خیلی سخت این درس رو گرفتم چون مجبور شدم ۱.۵ سال همکاریم با یک شرکت به اسم بزرگ رو از همه روزمه‌هام حذف کنم (موضوع برای چندسال پیش هست) چون نه دستاورد درخوری داشت که نسبت به کارهای قبلیم بهش افتخار کنم نه چیز جدیدی ازش یادگرفتم همش فرس برای رسیدن به یک سری اهداف بود حتی به روش کاملا غلط و اشتباه.


این متن چکیده همه‌ی سالهای توسعه کد من هست؛ هرکسی از دوستان نزدیک هم که توی جابجایی بین شرکت‌ها و ... ازم سول می‌پرسه شابلون اصلی مقایسه‌ام همین ۳ مورد هست بعد بر اساس جزئیات بیشتر پیشنهاد اختصاصی بهشون می‌دم.
شخصا هم همینطوری تصمیم می‌گیرم؛ دستمزد برای من یک جلسه ۲۰ دقیقه‌ای هست که یا توافق می‌شه یا نه. باقیش خیلی مهمتره برام.

Exactly ...

این عکس مربوط به چندماه قبل هست، دورهمی که به لطف مجید آقامحمد برگذار شد.

چی شد که الان دارم این عکس رو میذارم؟

نا‌امیدی از مصاحبه رفتن و رد شدن، با یکی از دوستان چت میکردم (تازه از ایران رفته) و صحبت می‌کرد که بعد از مصاحبه داره رد میشه بیش از ۱۰ تا مصاحبه داشته و فکر می‌کنه سواد نداره.

من خیلی از بچه‌های دور این میز رو توی این جلسه برای اولین بار دیدم.

نکته مهم این بود که بعضی از این دوستان رو توی مصاحبه رد کرده بودم (بعداً فهمیدم برای باقی هم همین بوده و حتی اونایی که هم رو می‌شناختند هم پیش اومده که همدیگر رو توی مصاحبه رد کنند.)

همه‌ی این بچه‌ها کلی تجربه دارند که پیششون نشستن و یادگرفتن ازشون برای من بسیار لذت بخش بود ولی مصاحبه رد شدنش پس چیه ؟

داستان اینه :
فقط ۱ جنبه از مصاحبه، مربوط به دانش تخصصی هست.
نحوه کد زدن، استانداردها، دانش روی یک موضوع یا فریمورک خاص و ...

مثلاً فرض کنید من یکی رو لازم دارم که علاوه بر پایتون بکند، دانش خیلی خوبی روی React داشته باشه ولی فقط و فقط من به این نیاز دارم پس سنیور پایتون ممکنه اینجا رد بشه ولی همون آدم توی یک مصاحبه برای یک شرکت قویتر با من تأیید بشه.

خلاصه که توی این جمع، همه خفن بودند و حرفه‌ای.
ولی هیچکس از اینکه، همدیگر رو توی مصاحبه رد کرده تعجب نکرده بود یا براش مهم هم نبود.

این همون موضوع هست که جونیور و مدیور شاید بهش توجه نکنه؛ هارمونی با پروژه و باقی نیروها بعضی وقتا از تخصص مهم‌تر هست.

خیلی وقتا هم موضوع دستمزد هست البته توی این سطح 😂

اگر تو مصاحبه‌ای رد می‌شید، ناامید نشید خلاصه.

یک سری پست، توی توییتر و حالا لینکدین هی گذاشته می‌شه.
یک خانومی ایرانی (نمی‌شناسم ایشون رو) توی یک مراسم در حال سخنرانی هستند و بسیار از کلمات انگلیسی استفاده می‌کنند.

خوبه یا بد ؟ نظری ندارم، ایشون دوست دارند از کلمات تخصصی استفاده کنند یا ممکنه اون لحظه کلمات فارسی تو ذهنش نیاد.

منم وقتایی که چندماه راجب یک موضوع فقط منابع انگلیسی می‌خونم و با آدمای دیگه راجبش صحبت نمی‌کنم فقط و فقط کلمات انگلیسی یادم میاد و توی جمله سازی فارسی فلج می‌شم.

بگذریم خواستم بگم که؛

بعد ی مشت آدم دوزاری که بزرگترین دستاورد زندگیش اینه که یادگرفته خودش بشاشه اومدن که ای بابا
بسی رنج برد فردوسی در این سال سی ....

بعد طرف همه‌ی آنچه از فردوسی شنیده چیه :
۱- میدان فردوسی
۲- مترو فردوسی
۳- خرید دلار از فردوسی
۴- کیف و کفش فقط فردوسی

یعنی هیچی، بالاخره پست‌های دیگه این آدم‌ها توی پلتفرم هست دیگه.

دروغ نگم توی ۳۰ تا پستی که من بررسی کردم فقط یک نفر بهش می‌رسید که این موضوع رو راجبش صحبت کنه، اون بنده خدا هم خیلی مودبانه این خانوم رو دعوت کرده بود تا جایی که میشه از معادل فارسی استفاده کنند.

تنها کسی هم که پستش کمترین لایک رو خورده همین شخص بود، بابا عقده‌ها و کمبود‌هاتون رو چرا سر باقی خالی می‌کنید؟

انسان باشید، حیوانات 😑

مشکلم اینه یک نفر نیومده بگه، این خانوم چقدر حرفاش از نظر تخصصی درست هست یا نه؟ همه زدن تو حاشیه!

خداوکیلی شما با این آدما مشکلی ندارید؟ من دارم چون متاسفانه توی سرشماری سالانه گونه انسان، اینا با من توی یک دسته قرار می‌گیرند.