پرفورمنس مود - performance mode

دبیرستان که بودم، عشق این بودم که نرم‌افزار‌های مختلف و رندوم نصب کنم رو سیستمم که ببینم چی میشه. کم و بیش با برنامه‌نویسی آشنا بودم ولی طوری نمی‌دیدم شرایط رو که خودم خلق کنم، اما مشتاق تجربه های جدید بودم.

یکی از چیزایی که نصب کردم یه نرم افزار مدیریت سیستم بود که باهاش میشد کارایی سیستم رو مدیریت کرد. یک سری تمیزکاری و اینا انجام میداد. یه قابلیت باحالی که داشت (که نمی‌دونم واقعا هم تاثیر داشت یا نه) این بود که میشد سیستم رو برد به حالت performance. با توجه به توضیحاتش مشخص بود که قرار نیست سیستم رو اورکلاک کنه یا فشار اضافه ای بیاره. بلکه فقط کارای جانبی رو کم می‌کنه که بتونه سیستم به کار اصلی بپردازه.

حالا من از معلم شبکه مون که خیلی قبولی داشتم پرسیدم که این مود چطوری کار می‌کنه؟ گفت کارای پس زمینه (که تو پست قبلی بهشون کارای maintenance هم گفتم) رو متوقف می‌کنه.
گفتم خب چی میشه؟
گفت مثلا دیسک defragment نمیشه. گفت خب یعنی چی؟ گفت خب ممکنه کارایی دیسک بیاد پایین. گفتم خب همین؟ پس ارزش داره که همیشه سیستم رو بذاریم رو این حالت.

امروز اومدم بنویسم که نه ارزش نداره، اون کار های maintenanceبرا یه دلیل به وجود اومدن و نمیشه و نباید طولانی مدت متوقفشون کرد.

مثلا اگه لباس رو یک روز دیرتر بسوزیم طوری نمیشه ولی اگه یک سال دیرتر بشوریم دیگه حتما تا اونجا بدنمون چند مدل عفونت گرفته.

شما سعی کنید مراقب باشید و به بهونه «شرایط حساس کنونی» کارای ضروری رو رها نکنید. انجام ندادنشون مثل وام گرفتن از آینده‌س، گاهی خوبه و نشدنی ها رو ممکن می‌کنه، ولی نمیشه همیشه انجامش داد.

گفت‌گوی باز و صادقانه

وقتی در مورد مسائل عاطفی و ارتباط و ... از chatGPT می‌پرسم معمولا اخرین پیشنهادش اینه که: open and honest conversation داشته باشید. می‌خوام اینجا یکم در موردش بنویسم.

به نظرم خیلی معنی داره و من فقط معنی سطحیش رو بر داشت کردم و الان هم شاید عمقش رو متوجه نشده باشم، برای همین اصلا دارم می‌نویسم.
قسمت اول اینه که چرا باید اصلا مکالمه داشته باشیم وقتی مشکلی داریم؟ چرا نمیشه با اشاره و رفتار پسیو مشکل رو حل کنیم؟ با این کارا که خب مشکل حل نمیشه. نهایتا تحمل میشه یا انکار میشه. تو قسمت maintenance هم بهش پرداختیم.
قسمت بعدی open هستش. من برداشت اولیه‌ام از اوپن این بود که راحت حرفتو بزنی. این هم اگرچه جزوش هست که خودت رو سانسور نکنی تا بتونی حق مطلب رو ادا کنی (بدون آسیب زدن قاعدتا) ولی به نظرم مهم ترین نکته اینه که نسبت به حرف مقابل باز باشه گاردت. open به حرفای طرف مقابل باشی.
مثلا طرف میگه بالا چشمت ابروئه. اگه بخوای open نباشی میگی نه نیست. یا هست به تو چه ربطی داره. یا حتی بدتر، بالای چشم خودتم ابروئه چرا به من میگی. اما کسی که openئه قاعدتا میگه خب چه اشکالی داره؟ به نظرت چطوری باید باشه؟ چطوری می‌تونم اینو بهترش کنم.
اما honest. باز اولین چیزی که به نظر میاد اینه که خب دروغ نگیم. اوکی من دروغ نمی‌گم پس حل می‌شه ولی به نظرم اولین چیز اینه که با خودمون هم صداقت داشته باشیم. خودمون رو اول گول نزنیم. اگه خودمون رو گول زده باشیم ممکنه فکر کنیم صادقیم ولی در واقع حرف های درستی نزنیم. طرف مقابل هم می‌تونه بفهمه که یه چیزی جور نیست در حالی که با قسم بخوریم که «باور کن بهت دروغ نمیگم، خودمم این دروغ ها رو باور کردم.» پس خوبه که اول ببینیم حقیقت چیه و اگه برامون بدیهی نیست کشفش کنیم بعد می‌تونیم به یک نفر دیگه هم انتقالش بدیم.

جمع‌بندی open and honest پس چی شد؟ من نسبت به حرف طرف مقابل گارد نداشته باشم و اگرچه نیاز نیست همشو بپذیرم ولی باید حداقل بشنوم و از مغزم رد کنم بدون اینکه بخوام توجیه کنم یا جواب بدم. همچنین با خودم صاف و صادق باشم که چکاره هستم و حقیقت چیه و بعد هم همونها رو بازگو کنم (و همچنان نسبت به اصلاحاتش باز باشم)

خب این همه زحمت بکشیم که چی بشه؟ اگر الان نیازی به حرف زدن ندارید که خب خوبه. یا مشکلی ندارید یا مشکلات زیر فرش امن و امان هستن! اما اگه نیاز به حرف زدن دارید پس حداقل یک جوری حرف بزنید که هم قدر وقت و ارزش خودتون رو بدونید هم طرف مقابل که داره مشکلش رو می‌گه. این‌که یک نفر مشکلش رو می‌گه و می‌خواد باهاتون گفت‌وگو کنه (با فرض اینکه شما زورگو نیستید) خیلی ارزشمنده چون نشون میده براش مهم هستین.

📃 رشته توییت:

🔹 📌از مخاطبام پرسیدم

💭بیا بگو
بهترین و قشنگ ترین حرفی که از والدینت شنیدی چی بوده؟!

+تا اگه یه روزی والد شدیم این چرخه‌ی خوب رو ادامه بدیم

🔹 نوشته بود
"شیش سالم بود سر نقاشی کردن گفتم نمیتونم بکشم ، بابام گفت نگو نمیتونم. بگو بخوام با تلاش میتونم بکشم ، تمرین کنی میتونی بهترشم بکشی.بهم یاد داد برای خواسته هام تلاش کنم"

🔹 «بهت اعتماد میکنم»
اینو ته هر بحثی بابام میگفت. از جوونتریام و درخواست پول برای خرید دوربین تا مهاجرت و ....
یعنی بحث میکردیم و میکنیم همیشه؛ ولی حرف آخرش حتی وقتی مخالفه همینه: «باشه، من به تو و انتخابت اعتماد میکنم و میدونم که خودت درست ترین انتخاب رو انجام میدی"

🔹 اولین باری که ۱۹ گرفته بودم جای بیست زار زار گریه میکردم مامانم اومده بود دنبالم میگفت خب حالا آدم که نمی تونه بی نقص باشه، مهم اینه برای بهتر شدن تلاش کنی

🔹 بابام همیشه وقتی حالم خوب نبود بغلم می کرد موهامو شونه می کرد و می بافت و آخرش اونا رو می بوسید، اینکاراش بهم جون می‌داد

+مگه یه دختر چیزی غیر این می خواد از باباش

🔹 مامانم گفت اگر میدونی کاری که میخوای انجام بدی درسته، اما اگر به ما بگی میگیم نه، بهمون نگو و انجام بده. من بهت از چشمام هم بیشتر اعتماد دارم.

+ولی این خیلی زیبا بود

🔹 یبار که خیلی بد تصادف کرده بودم بهم گفتن
"آدما که بزرگ میشن، مشکلاتشونم باهاشون بزرگ میشه"
و خب حس کردم خیلی بزرگ شدم که اون مشکل بزرگ برام پیش اومده

🔹 مادرم میگه: دوست داشتم توی دنیای دیگه دخترت باشم .
انقدر که بالغانه رفتار میکنی

🔹 بابا بهم می گفت"نمی‌دونی چقدر افتخار می کنم پیشرفت و مستقل شدنت رو‌می بینم اینو بدون همیشه مارو کنار خودت داری"

🔹 شما هم بگید؛

بهترین و قشنگ ترین حرفی که از والدینت شنیدی چی بوده؟!



«mohamad.vzs»

@sut_tw

پیج ها وقتی میخوان تبلیغ کنن:
به من دانشجو که یه پیج کوچک دارم توجه کنید. من نصف قیمت همه جا میدم. ارسال هم رایگانه. تروخدا بیاید تو پیجم.


پیج ها وقتی ازشون میخوای خرید کنی:
دایرکت زود جواب نمیدیم، این سوالا که بدیهیه، تو هایلایت بخونید. تا فردا پول رو نریزی تموم می‌شه. پست کردم دیگه برو چنل رسید پستی رو نگاه کن.

این پست و توییت‌هایی هست که ملت میذارن مبنی بر این که چجوری یه نفر هم پارتنر داره، هم ورزش میکنه و بدنش رو فرمه، هم میره سر کار، هم یه هابی‌ای داره و اونو پیش میبره، هم بیرون رفتن و خوش گذرونیش سر جاشه...

همه‌ی اینا کنار هم یه زنجیره‌ای رو تشکیل میدن که حال آدم خوب باشه، طرف ورزش میکنه جسمش سالم میمونه، تمرکز داره، متناسب با این که تمرکزش اوکیه توی کارش هم موفق میشه و پول به اندازه‌ی کافی در میاره، بعدددد پول داره و هیکلش خوبه، با توجه به مقایسه با نُرم جامعه اعتماد به نفسش تو جای درستی قرار میگیره پس راحت میتونه بره به جنس مخالفش پیشنهاد بده و پارتنر خوبی داشته باشه. وقتی هم از لحاظ عاطفی تامین باشه توی هرم مازلو یه طبقه میاد بالا، دغدغه‌ش میشه هابی و خوش گذرونی.
و این گونه میشه که این فرد به نحوه‌ی صحیح و نرمال زندگی میکنه.

دوست دارید بدونید که شماره صندلی شما توی هواپیما چطوری مشخص می‌شه؟

https://www.quora.com/What-system-or-logic-dictates-seat-allocation-on-airport-check-in

Astounding 'Facts' About Google's Most Badass Engineer, Jeff Dean

این jeff dean به همراه دو سه تا مهندس دیگه، جزو مهندس‌های خیلی خفن گوگل هستن و خیلی در موردشون جوک ساخته میشه که نشون بده چقدر خفنن! چند موردش اینجاست.

https://www.businessinsider.com/astounding-facts-about-googles-most-badass-engineer-jeff-dean-2012-1#the-rate-at-which-jeff-dean-produces-code-jumped-by-a-factor-of-40-in-late-2000-when-he-upgraded-his-keyboard-to-usb-20-19

الحمدلله خود مایکروسافت چند وقته که داره خودش اعتبار خودشو زیر سوال می‌بره و نیاز نشده من چیزی بگم.

برای کسایی که نمیدونن: در قابلیت جدید به اسم recall از همه صحنه هایی که مانیتور شما نشون میده اسکرین‌شات میگیره و بعد تبدیل به متن می‌کنه (به نظر لوکال) و بعد در قالب متن یک جا ذخیره می‌کنه در دسترس هکرهای محترم.

قانون پیتر: چرا همه مدیران بی کفایت هستند:
به شکل خیلیی خلاصه میگه که ادما ترفیع میگیرن تا جایی که جایی که هستن براشون زیاد باشه و تواناییش رو نداشته باشن و بعد دیگه ترفیع نمی‌گیرن.
به شکل دقیق‌تر کسی که کارمند خوبیه رو میان میذارن جای مدیر و مدیر خوبی نیست و همونجا موندگار میشه!

https://motamem.org/%d9%82%d8%a7%d9%86%d9%88%d9%86-%d9%be%db%8c%d8%aa%d8%b1/

نمی‌دونم سوالم اینه که چرا ایشون رو ذخیره دارم
یا سوال مهم تر اینه که چرا جوین شد به تلگرام

https://news.1rj.ru/str/mohrerr/12167

اول گفته مهره مار ربطی به خرافات داره؟ نه.
بعد جمله بعدی: متافیزیک و ارتعاش و انرژی منفی!

البته اینا که محبورن بفروشن و دروغ بگن ولی خیلی دید جالبی به خرافات وجود داره بین مردم. حتی من آدمای اهل علمی رو میبینم که خیلی زیاد به خرافات باور دارن، به انرژی منفی و ارتعاش و چرخ سیارات.
بعد هم بپرسی که آیا اینا اثبات شده س، میگن آره از نیاکان ما مونده. خب نیاکان ما پس چرا ده تا بچه می‌آوردن که دو تاش زنده بمونه؟ چرا تو جنگ و قحطی میمردن؟

یکی از مهمترین چیزایی که از رفیقم طاها❤️ یاد گرفتم(در عمل) این بوده که دنیارو اینقدر نباید جدی بگیرم.

این در عمل خیلی مهمه چون به حرف خیلی شنیده بودم. :‌)

این با استرس از خواب پریدن و مستقیم رفتن سمت میز چیز خوبی نیست.
این همش فکر کردن به اینکه چه اتفاقی قراره بیوفته.
یاد گرفتم که «درست میشه دایی»
در عمل یاد گرفتم کیفیت زندگی مهمتره و به جز کار و درس به خیلی جنبه‌های دیگه که اصلا فکر نمیکنم باید توجه کنم.


خلاصه که
باید باور داشته باشی که درست میشه دایی حالا درنهایت هم که خاک گل کوزه‌گران خواهیم شد اینجوری درست نشه نهایتا اونجوی درست میشه :‌))

مسئولیت پذیری در مقابل دیگران هم مقوله‌ی جالبیه. من حاضرم از خودم مایه بذارم که کار شما درست انجام بشه.
خب چرا؟ این چطور به بقا و پیشرفت خودت کمک می‌کنه؟
آیا این ویژگی مثل سختکوشی و سربه‌زیری، جزو ویژگی‌هایی نیست که در روند اجتماعی شدن (به زور)‌ به ما آموخته می‌شه؟
آیا به جز اینکه باعث ایجاد مسئولیت‌های جدید بشه کمک دیگه‌ای به ما می‌کنه؟ آیا رابطه محسوسی بین این و پیشرفت شغلی وجود داره؟ (ر.ک قانون پیتر https://news.1rj.ru/str/roozbeh_notes/54)

یکی از دارک ترین بازی هایی که بازی کردم اینه. شما یک هواپیما دارید و با موشک میخوان شما رو بزنن ولی باید جاخالی بدید.

اسمش missiles ئه.