در ادامه بحث اکسپت برای دفاع، نظر یکی از دانشجویان ایپدمیولوژی دانشگاه آکسفورد را که برایم ایمیل شده اینجا قرار می دهم

تقدیر اسکوپوس از رشد کیفی چشمگیر مجله «AIM»
http://www.isw.ir/?p=43118
@ISWIR

🔴 همان طور که پیش از این خبر داده بودم، بخش های مهم گزارش محققین ایرانی دانشگاه #استنفورد، در مورد #وضعیت_پژوهشی_ایران را حضورتان ارائه خواهم داد. مطالب ارائه شده در هر پست، ترجمه بخشی از سند منتشر شده است و الزاما تبیین کننده دیدگاه مدیریت کانال ساینتومتریکس نیست. پی نوشت های ارائه شده در ذیل هر پست، از طرف مدیریت کانال می باشد.

✅ پروژه ایران 2040 استنفورد:

پروژه ایران 2040 استنفورد، ابتکاری دانشگاهی با هدف ترویج و تشوبق همکاری های علمی در حوزه های اقتصادی و فنی مرتبط با توسعه پایدار دراز مدت در ایران هست. این پروژه تحقیقات کمّی و آینده نگر در زمینه گسترده ای از حوزه های مرتبط با توسعه اقتصادی ایران را ترویج می نماید. این پروژه به دنبال پیش بینی آینده کشور تحت سناریوهای محتمل می باشد.
این پروژه هیچ گونه دستورالعمل و خط مشی سیاسی را حمایت و پیگیری نمی نماید. همکاران این پروژه تنها بر اساس مهارت های پژوهشی انتخاب می گردند و مدیریت پروژه از دیدگاه های سیاسی همکاران آگاهی نداشته و مسئولیتی نیز در قبال آن ندارد.

✅ پی نوشت کانال:

پروژه ایران 2040، یکی از پروژه های زیرمجموعه مرکز مطالعات ایرانیان در استنفورد می باشد. در قالب این پروژه تاکنون گزارشات متنوعی در حوزه های آینده نفت و تاثیر آن بر اقتصاد ایران، بررسی وضعیت کشاورزی ایران، افق پیش روی بخش انرژی ایران، وضعیت جمعیتی ایران، اقتصاد ایران و مشکلات ناشی از تحریم ها، بانکداری در ایران، وضعیت آب در ایران و نهایتا بررسی وضعیت پژوهشی ایران منتشر شده است.

#ایران_2040
#توهم_پیشرفت
#مدرنیته_بدون_توسعه
🆔@Scientometric

🔴‌ قسمت دوم گزارش پروژه #ایران_استنفورد

✅ این گزارش به دنبال چیست؟

این گزارش در صدد علت یابی و پاسخ به چگونگی (فاکتورهای اجتماعی-اقتصادی، سیاسی، دموگرافیک) رشد سریع و خیره کننده آمار انتشار مقالات ایران طی سال های گذشته می باشد. همچنین کیفیت مقالات منتشر شده نیز مورد بررسی قرار گرفته و وضعیت ایران با سایر کشور ها مورد مقایسه قرار گرفته است. همچنین اثرات مثبت و منفی سیاست گذاری فعلی در تقویت پژوهش و نوآوری بررسی شده است.

✅ روش کار مورد استفاده چه بوده است؟
برای درک بهتر روندهای خروجی علمی ایران، محققین حدود 450 هزار مقاله (شامل سال انتشار، مجله منتشر کننده، استنادات، آدرس علمی نویسندگان)، اطلاعات مجلات، نویسندگان پر کار، مقالات رترکت شده، انتشار مقالات در مجلات یغماگر و داده های دموگرافیک و اقتصادی را جمع آوری و تحلیل نموده اند. همچنین پژوهشگران، تحقیق و بررسی دست اولی از موسسات مقاله نویسی (توضیح کانال: موسسات مقاله نویسی میدان انقلاب) انجام داده اند.

#ایران_2040
#توهم_پیشرفت
#مدرنیته_بدون_توسعه

🆔@Scientometric

🔴‌ قسمت سوم گزارش پروژه #ایران_استنفورد

#کمیت

✅ تعداد مقالات ایران از مقدار حدودی ۱۰۰۰ در سال ۱۹۹۷ به مقدار بیش از ۵۰ هزار در سال ۲۰۱۸ رسیده است. بدین شکل سهم ایران در میزان مقالات سالیانه جهان از یک دهم درصد به دو و شش دهم درصد رسیده است. یعنی میزان نشر سالیانه ایران در دو دهه ی اخیر پنجاه برابر شده است.

✅ چهل و یک درصد مقالات، مربوط به علوم پایه (شیمی، فیزیک، ریاضی ‌ ...) بوده و سهم علوم پزشکی-سلامت و مهندسی نیز هر کدام بیست و دو درصد بوده است.
سهم بخش های کشاورزی و علوم اجتماعی نیز به ترتیب ده درصد و پنج درصد بوده است.

#ایران_2040
#توهم_پیشرفت
#مدرنیته_بدون_توسعه
🆔@Scientometric

🔴‌ قسمت چهارم گزارش پروژه #ایران_استنفورد
#کیفیت
بخش اول
کیفیتِ (بر اساس مجلاتی که مقالات در آن چاپ شده) مقالات مهندسی از دیگر حوزه ها برتر بوده است. به طور کلی میزان مراجعه به مقالات ایران همخوانی با افزایش تعداد مقالات ایران ندارد. به غیر از پزشکی، کیفیت مقالات دیگر رشته ها تغییرات منفی قابل توجهی در طول زمان نداشته است. اما رتبه مجلات چاپ کننده مقالات پزشکی در طول ده سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۳ از ۳۸ به ۵۸ رسیده است.
پی نوشت کانال:
نکته قابل توجه در این نمودار، افت مداوم کیفیت مجلات چاپ کننده مقالات بخش پزشکی است
#ایران_2040
#توهم_پیشرفت
#مدرنیته_بدون_توسعه
🆔@Scientometric

🔴‌ قسمت چهارم گزارش پروژه #ایران_استنفورد
#کیفیت
بخش دوم
در بررسی میزان خود استنادی و سهم مقالات ایرانی در مجلات معتبر (مجلات اول و دوم هر فیلد سایت اسکور اسکپوس) مقالات با مشارکت بین المللی کنار گذاشته شد. به صورت کلی میزان خود استنادی از 54 درصد در سال 1997 به 40 درصد در سال 2015 رسیده است.
از طرف دیگر با وجود این افزایش شدید در تعداد مقالات، تنها پنج دهم درصد از مقالات مجلات معتبر را (مجلات اول و دوم هر فیلد سایت اسکور اسکپوس)، مقالات ایرانی تشکیل می دهند. به عبارت دیگر این موضوع نشان می دهد که مقالات ایرانیان در مجلات با کیفیت پایین به چاپ رسیده است. به صورت قابل توجه تری، میزان استنادات به مقالات ایرانی در مقالات مجلات معتبر، یک دهم درصد می باشد.

#ایران_2040
#توهم_پیشرفت
#مدرنیته_بدون_توسعه
🆔@Scientometric

🔴‌ قسمت پنجم گزارش پروژه #ایران_استنفورد
#مشارکت_دانشگاهها

بررسی مشارکت دانشگاه ها در مقالات منتشر شده نیز در شکل ذیل آورده شده است. بر این اساس دانشگاه تهران, علوم پزشکی تهران و دانشگاه آزاد (همه شعبه ها) بیشترین تعداد مقالات منتشر شده را داشته اند. در این میان پژوهشگاه دانش‌‌‌هاي بنيادي، دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه امیرکبیر بالاترین میزان چاپ مقاله به ازای هر نفر هیات علمی را داشته اند.

همچنین در بررسی مقالات رترکت شده، به ازای هر ده هزار مقاله، 13.3 مقالات رترکت شده اند. این عدد چهار برابر متوسط جهانی بوده است، که ایران را در صدر کشورهای با بیشترین رترکت مقالات قرار داده است. دانشگاه علوم پزشکی #بقیه_الله، ارومیه و آزاد، #رکورد_دار_میزان_رترکشن بین دانشگاههای ایرانی بوده اند.

#ایران_2040
#توهم_پیشرفت
#مدرنیته_بدون_توسعه
🆔@Scientometric

🔴‌ قسمت ششم گزارش پروژه #ایران_استنفورد

همکاری علمی بین المللی

به صورت کلی حدود بیست درصد از مقالات ایران باهمکاری بین المللی بوده است. به طور متوسط مقالاتی که نویسنده ی مسئول آنها خارجی بوده اند (۴۰ درصد از کل مقالات با همکاری های بین المللی) بیش از دوبرابر ارجاع دریافت کرده اند. نیمی از این ۴۰ درصد، نویسنده مسئول ایرانی داشته اندکه در خارج کار میکنند.
از ۱۹۹۷ تا ۲۰۱۲ میزان همکاری بین المللی ایران در نشر مقالات با دیگر کشورها کاهش و از ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۸ افزایش خفیفی داشته است که می تواند به علت افزایش محققین ایرانی در دانشگاههای خارجی باشد. به هر حال میزان مطلق مقالات با همکاری بین المللی همواره افزایش داشته است. یکی از دلائل عمده این افزایش می تواند مرتبط با موج مهاجرت تحصیل کردگان دانشگاهی در سال های گذشته باشد.
سه کشور آمریکا (با 20 هزار مقاله مشترک)، کانادا و بریتانیا (هر کدام 10 هزار مقاله مشترک) بیشترین میزان مقالات منتشر شده مشترک با محققین ایرانی داشته اند.
#ایران_2040
#توهم_پیشرفت
#مدرنیته_بدون_توسعه
🆔@Scientometric

در مورد خراب بودن لینک شماره تکمیلی مجله ی AIM به سردبیر و کمک سردبیر مجله ایمیل زدم تا انشاله مشکل حل شود

سی ان ان در گزارشی کوتاه به بررسی وضعیت سلامت ایرانیان تحت تاثیر تحریم های آمریکا پرداخته است.
https://t.co/p5go3sHayn?ssr=true

🔴‌ قسمت هفتم گزارش پروژه #ایران_استنفورد

بررسی علل افزایش کمی مقالات و فساد پژوهشی در ایران

✅ در طول دو دهه ی قبل، تعداد دانشجویان فارغ التحصیل شده ایران ده برابر شده است (تغییرات دموگرافیکی و افزایش ظرفیت دانشگاهها). این موضوع به فراهم آوردن نیروی انسانی ارزان برای پژوهش کمک کرده است و می تواند توجیهی برای افزایش تعداد مقالات ایران باشد. افزایش قارچ گونه ی دانشگاهها مخصوصا دانشگاه آزاد در این زمینه مثال زدنی است. در نقطه ی مقابل جذب هیئت علمی کافی نبوده که منجر به پایین آمدن کیفیت آموزش و پژوهش شده است. نسبت هیئت علمی به دانشجو در ۲۰۰۵ برابر با ۱۸ درصد و در ۲۰۱۸ کمتر از ۸ درصد بوده است. به عبارتی افزایش ظرفیت دانشگاهها فقط به صورت فیزیکی بوده است (بدون ایجاد زیر ساختهای آموزشی پژوهشی)
✅ نسبت تعداد مقاله به هزینه در ایران بسیار بالاست به عبارت دیگر آنالیز های این مقاله نشان می دهد که درصدی از تولید ناخاص ملی که صرف پژوهش می شود خیلی تاثیری روی تعداد مقالات نداشته است (در مقایسه با دیگر کشورها) و در عوض اندازه جمعیت پژوهشی عامل مهمتری در افزایش تعداد مقالات بوده است هر تغییری در آینده پژوهش ایران چه کیفی و چه کمی ناشی از اندازه جمعیت پژوهشی ایران خواهد بود

✅ سیاست دولتی برای منوط کردن ارتقای اساتید و فارغ التحصیل شدن دانشجویان به نشر مقالات در مجلات علمی نیز از دیگر دلایل افزایش تعداد مقالات ایران بوده است. تب بالای مقاله بین دانشجویان و اساتید منجر به ایجاد بازار سیاه مقاله و آژانس های متعدد مقاله نویسی با قیمت ها و سرویس های مختلف شده است. این جو بوجود آمده، ایران را در جایگاه کشورهای با بیشترین میزان رترکشن و پلاژیاریسم قرار داده است. از هر ده هزار مقاله، ۱۳.۳ مقاله از ایران ترکت می شود. در واقع میزان رترکت مقالات ایران چهار برابر از مقدار میانه رترکت جهانی بیشتر است. بر اساس این مقاله احتمال رترکشن در بین محققینی از ایران که در سال بیش از بیست مقاله منتشر می کنند (Hyper-Prolific Author) پنج برابر بیشتر از سایر محققین است. درصد زیادی از این محققینِ با بیش از بیست مقاله، از دانشگاههای ایرانی مدرک پی اچ دی گرفته اند. به طور متوسط ۱۹ درصد از مقالات این محققین در مجلات ایرانی و ۹ درصد از مقالات آنها در مجلات بی اعتبار چاپ شده است. این محققین را می توان در سه گروه قرار داد: گروه اول محققینی هستند سرشناس از دانشگاههای عالی رتبه ی ایران با میزان خود ارجاعی کم و ارجاعات کلی زیاد. گروه دوم افرادی هستند که در حال حاضر مسئولیت مهم سیاسی و یا دولتی دارند و گروه سوم افرادی هستند که داده سازی می کنند و یا مقالات بی کیفیتی را منتشر می کنند.

✅ این روندِ موجود همچنین باعث ایجاد #توهم_پیشرفت یا #فانتزی_دستاورد_علمی با نقش خیلی کوچک در پیشبرد دانش و بهبود کیفیت زندگی مردم شده است. در نگاهی جامعتر، افزایش در تعداد مقالات ایران را می توان #حبابی متناسب با رفتارهای سیاسی اجتماعی دانست که اغلب از آن با نام #مدرنیته_بدون_توسعه یاد می شود. مسئو‌لین د‌ولتی به شکلی نادرست تعداد مقالات را برابر با پیشرفت و توسعه معرفی می کنند ادعاهای بیش از حد در این زمینه نقش کلیدی در تبلیغات عمومی ایفا می کنند تا غرور ملی را تسکین دهند و تصویری مترقی از سیاست ها و عملکرد دولت را نشان دهند. ایران، علاوه بر ایجاد #توهم_پیشرفت با بزرگ کردن حباب مقالات (افزایش نشر مقالات علمی)، مسئول افزایش انواع بداخلاقی های پژوهشی می باشد که همانند #آتش_مهار_نشده گسترش می یابند.
🆔@Scientometric

بالاخره بعد از چندماه لینک شماره تکمیلی نوامبر ۲۰۱۷ مجله ی AIM (حاوی مقالات مورد بررسی از نظر #سالامی) درست شد، هر چند از سوی سردبیر و کمک سردبیر این مجله جوابی به ایمیل من برای پیگیری این موضوع داده نشد😅
http://www.aimjournal.ir/Archive/20/13

بررسی برونداد علمی ایران از نظر کمی، کیفی و اخلاقی در گزارش پروژه ایران 2040 از دانشگاه استنفورد

🔴 نگاهی تحلیلی به گزارش بررسی وضعیت پژوهشی ایران

در تمام مدتی که مشغول مطالعه و تامل بر روی گزارش ایران 2040 دانشگاه استنفورد بودم و با مستندات و بررسی های دقیق ارائه شده در این گزارش مواجه می شدم، دغدغه ای ذهنی لحظه ای آرامم نمی گذاشت. اینکه اکثریت سیاستگذاران و موثرین حوزه علم و دانش در کشور (چه در وزارتین علوم و بهداشت و چه در سایر بخش های مهم نظیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، کمیسیون آموزش مجلس شورای اسلامی، معاونت علمی و فناوری ریاست جمهور و غیره) از واقعیات و بدیهیات ارائه شده در این گزارش به احتمال زیاد مطلع هستند. این اطلاع یا از حضور در محیط های علمی و آشنایی با مباحث علم سنجی ناشی می گردد و یا از طریق مطالب ارائه شده توسط افرادی که دلسوزانه چشم به پیشرفت حقیقی ایران دارند.
اما نکته ناگوار اینجاست که این افراد ، در گزارش هایی که به مسئولین ارشد و تصمیم گیر کشور اعلام می کنند، فقط بخشی از وضعیت پیرامون برونداد علمی کشور را اعلام نموده و با ترسیم فضایی غیر واقعی از وضعیت علمی-پژوهشی کشور، ذهن آنها را تحت تاثیر قرار داده و امکان گرفتن تصمیمات سخت و پر هزینه ولی درست و کارآمد جهت اصلاح امور را از آنان سلب می نمایند. کافی است به سخنرانی ها، مصاحبه ها و گزارش های مسئولین ارشد وزارت علوم و بهداشت مراجعه کنید تا صحت و سقم این مطلب را متوجه شوید. این دوستان صرفا بر برخی فاکتورهای مهم علم سنجی تکیه نموده و بدون در نظر گرفتن سایر فاکتورهای علم سنجی از طرفی و همچنین سایر فاکتورهای کلان اجتماعی و اقتصادی از طرف دیگر، ادعای پیشرفت شگرف و بی نظیر کشور را در حوزه های پژوهشی و بالاتر از آن تولید علم می نمایند.
مهمترین دستاویز این موثرین، استناد به رشد کمّی تعداد مقالات ایران در سال های گذشته بوده است. در نظر گرفتن این موضوع و عدم توجه به معیارهای کیفی، اخلاقی و شرایط کلان اجتماعی و اقتصادی کشور و همچنین سیاست های محیر العقول دستگاه های علمی کشور منجر به پدید آمدن شرایطی شده است که به حق در گزارش استنفورد از آن به #توهم_پیشرفت یاد شده است. در قرآن نیز چنین دیدگاه یکجانبه ای به شدت مورد نکوهش قرار گرفته است، «أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَتَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ»...

مسئولین سیاستگذاری علمی-پژوهشی کشور، آیا رشد تعداد مقالات را می بینید و رشد قارچ گونه موسسات مقاله نویسی میدان انقلاب را نمی بینید؟ آیا رشد تعداد مقالات را می بینید، اما اجبار دانشجویان مقاطع مختلف کارشناسی ارشد، دکترای تخصصی، دکترای حرفه ای و ... را جهت چاپ مقالات پایان نامه به عنوان شرط فارغ التحصیلی نمی بینید؟ آیا رشد تعداد مقالات علمی را می بینید، اما افزایش وحشتناک تعداد مقالات رترکت شده را نمی بینید؟ آیا رشد تعداد مقالات علمی را می بینید، اما رشد انفجاری جمعیت کشور و افزایش بی ضابطه دانشگاه های سطح کشور و بیکاری جوانانی که به جز راهیِ دانشگاه شدن به امید رسیدن به شغل چاره ای ندارند را نمی بینید؟ ناچاری اعضای هیات علمی دانشگاهها را که با حقوقی ناچیز مجبور به نگارش مقالات هستند تا با اخذ مبلغی به عنوان تشویقی مقالات بتوانند زندگی خود را اداره کنند نمی بینید؟ وضعیت اسفناک کیفیت مقالات و مجلات چاپ کننده مقالات را نمی بینید؟ آیین نامه های ارتقاء اعضای هیات علمی را که ارتقاء اساتید را صرفا در کانال انتشار مقاله قرار می دهد نمی بینید؟ آیا رشد تعداد مقالات علمی را می بینید، اما ناکارآمدی این مقالات را در بهبود کیفیت زندگی و شاخصه های کلان اقتصادی نمی بینید؟

مسئولین پژوهشی وزارت بهداشت، آیا افت ممتد کیفیت مجلات چاپ کننده ی مقالات علوم پزشکی را می بینید و همچنان در حضور رهبری از پیشرفت های شگرف پژوهشی دم می زنید که اندک مشکلاتی نیز در راه آن وجود دارد؟ با چه وجهه ای در جمع های مختلف، از رشد استنادات به مقالات صحبت می کنید، در حالی که در دانشگاههای علوم پزشکی برای استناد دادن به مقالات آن دانشگاه تشویقی مالی در نظر گرفته شده است؟ آیا از تبعات آیین نامه های ارزشیابی پژوهشی دانشگاه های علوم پزشکی در این دانشگاه ها خبر دارید، که دانشگاه ها را به ورطه #مسابقه_مقاله_نویسی و #خرید_استناد کشانده است؟ چگونه و با چه مکانیسمی مسئولین ارشد وزارت بهداشت که گاها به دلیل کثرت مشاغل حتی امکان دیدار حضوری با آنها برای مسئولین دانشگاه های علوم پزشکی به مانند آرزوی دست نیافتنی است، #هر_چند_روز_یک_مقاله منتشر می کنند؟
در پایان از دوستان عزیزم که در تهیه، تنظیم و تحلیل این گزارش به من یاری رساندند صمیمانه تشکر می کنم و امیدوارم که این گزارش، بدون دخل و تصرف در مطالب آن، ترجمه گردیده و به سمع و نظر رهبری، ریاست محترم جمهور، وزاری علوم و بهداشت و معاون فناوری ریاست جمهوری برسد، تا پیش از اینکه دیر شود تصمیمی عاجل اتخاذ گردد که اگر دیر نشده باشد

وزیر بهداشت در توئیتی از حمایت ۳۷ دانشمند برتر ایرانی حوزه علوم‌پزشکی جهان از بیانه ی گام دوم رهبری خبر داد.

https://t.co/Td4hhS4JTO?ssr=true

متاسفانه و مطابق معمول هیچ اشاره ای به وضعیت کیفی و فساد در پژوهش در ایران در این نامه خطاب به رهبری نشده است. در مورد این سبک از نامه ها می توانید به پست قبل مراجعه کنید و در مورد بخش علمی بیانیه رهبری نیز می توانید به پست زیر مراجعه کنید
t.me/scientometric/898

در ادامه داستان برداشتن و قراردادن های لینک شماره ی تکمیلی نوامبر ۲۰۱۷ مجله ی AIM، این بار این شماره ی تکمیلی از آرشیو مجله حذف شده است. این مقالات را قبلا در کانال از نظر نشر سالامی بررسی کرده بودم. طبق گفته ی دکتر آخوند زاده قرار بود مستندی استانی باشند که استانداران بتوانند در جهت رفع مشکلات استان خود از آن استفاده کنند. اما این بندگان خدا یعنی استانداران هم فکر کنم الان سردرگرم شده اند. الان وقتی لینک شماره تکمیلی را میزنید، به صفحه ی اصلی مجله هدایت می شوید
http://www.aimjournal.ir/Archive/20/13

متاسفانه دکتر ملک زاده (سردبیر مجله) و دکتر آخوند زاده (از کمک سردبیران مجله) هیچ کدام به ایمیلهای من در مورد وضعیت شماره تکمیلی نوامبر ۲۰۱۷ مجله وزین AIM پاسخ نمی دهند. اگر از دوستان و همراهان کانال با ادیتوریال بورد این مجله ارتباطی دارند ممنون می شوم این موضوع را پیگیری کنند و من و بقیه اعضای کانال را نیز مطلع کنند. من نیز سعی می کنم با سایر کمک سردبیران مجله ارتباط برقرار کنم و موضوع را دنبال کنم

طبق بیانیه ی رسمی انتشارات کوثر، با نمایه سازی موفق ۱۱ مجله ی علمی دیگر در فوریه ۲۰۱۹، تعداد مجلات نمایه در اسکپوس این انتشارات به ۲۸ رسید.
توضیحات بیشتر در:
https://news.1rj.ru/str/ir_scinews/399

دانشگاه کالیفرنیا اشتراک خود با بزرگترین ناشر علمی دنیا یعنی ناشر الزویر را خاتمه داد. این کار با هدف تقویت جنبش دسترسی آزاد و دسترس پذیر کردن پژوهش هایی که تأمین مالی دولتی داشته اند ، برای عموم مردم است. این اقدام به قدری مهم است که در مدت کوتاه، کلمه " الزویر"، اولین ترند توییتر شده است.از این لینک بیشتر بخوانید:

https://bit.ly/2II8qf5

#کمیته_روابط_بین_الملل_انجمن_کتابداری_ایران

@inforscience

#Elsevier