گفتگوی من با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) دربارۀ پیتر سینگر و کتابش «آزادی حیوانات»

با تشکر از جناب آقای ابوالفتحی عزیز بابت ترتیب دادن این گفتگو

https://goo.gl/X7M7RS

@BeKhodnotes

معرفی نسبتن مفصلی از کتاب «آزادی حیوانات» در سایت کافه کتاب:

https://goo.gl/42y7Ux

@BeKhodnotes

🕊 🖌 🌿 🔖 فراخوان 🔖 🌿 🖌🕊
موسسه جایگزین‌های آزمایش روی حیوانات با هدف ترویج استفاده از جایگزین‌ها به جای آزار و کشتار حیوانات آزمایشگاهی، نامه‌ای خطاب به تعدادی از وزرای محترم مرتبط تنظیم کرده‌است.
برای جمع‌آوری امضا در شهرهای مختلف نیازمند همراهی و مشارکت داوطلبانه علاقه‌مندان هستیم.
لطفا در صورت تمایل به همکاری برای جمع‌آوری امضا و برای دریافت فایل‌های مرتبط ، به دکتر روشنایی به نشانی زیر در تلگرام پیام بدهید.
@ramakrosh
@noanimaltestin

جهت هماهنگی کار ، از طریق لینک زیر:

https://news.1rj.ru/str/joinchat/BAwwVUsYlSPPYHRU8XR5QQ

وارد گروهی به اسم
(( جمع‌آوری امضا برای توقف آزمایش روی حیوان )) بشوید تا ازین طریق هماهنگی‌های لازم را با همدیگر انجام دهیم.
ممنون🕊🌸

حق حیوان، خطای انسان ( درآمدی به فلسفه اخلاق )
تام ریگان
ترجمه بهنام خداپناه
نشر کرگدن/ چاپ اول ۹۷/ ۳۰۰۰۰ تومان/ رقعی شومیز/ ۲۳۶ صفحه

@qoqnoosp

پشت جلد کتاب حق حیوان، خطای انسان
@BeKhodnotes

حق حيوان، خطاي انسان "درآمدي به فلسفه اخلاق"

تام ريگان
ترجمه: بهنام خداپناه
نشر كرگدن
30 هزار تومان
240 صفحه

@dehkhodabook

اينكه حيوانات از حقوق اخلاقي برخوردارند يا نه چه تفاوتي ايجاد ميكند؟ اگر حيوانات از حقوقي برخوردار نباشند، هيچ يك از شيوه هاي بهره كشي انسان ها از انها اصولا خطا نيست. از سوي ديگر، اگر حيوانات از حقوقي برخوردار باشند، همه اشكال بهره كشي ما از آنها اصولا خطاست و بي درنگ بايد متوقف شود. برخورداري يا عدم برخورداري حيوانات از حقوق تا اين اندازه برجسته و مبنايي است.

تام ريگان از نخستين متفكراني بوده كه شورمندانه به حقوق حيوانات باور داشته و براي آن استدلال هايي فلسفي عرضه كرده است. او معتقد است نظريه اخلاقي كه در آن حقوق حيوانات تاييد مي شود از لحاظ عقلي رضايت بخش تر از نظريه هايي است كه در آنها حقوق حيوانات رد مي شود. مبناي بحث او اين دو پرسش است: آيا همه انسان ها، و فقط آنها، از جايگاه و حقوق اخلاقي برخوردارند؟ آيا همه موجودات حساس، و فقط آن ها، از جايگاه و حقوق اخلاقي برخوردارند؟

تمایز میان دو شاخۀ مطالعاتی Animal ethics و Animal morality

«اخلاق ارتباط با حیوانات»، یا Animal ethics، شاخه ای از مطالعات فلسفی-اخلاقی است که در پی آن است تا به پاسخ به این پرسش بپردازد که آیا میتوان حیوانات را به مثابۀ متعلَّقهایی برای توجه اخلاقی مدنظر قرار داد یا خیر. به تعبیر دیگر، این شاخۀ پژوهشی بر آن است به این پرسشها پاسخ دهد که معیارها برای اینکه موجودی در شمول سپهر اخلاقی گنجانده شود چیست، و براین اساس، جایگاه حیوانات در حوزۀ بایدها و نبایدهای اخلاقی چگونه میشود.

از طرف دیگر، شاخه ای نیز اخیرن در حوزۀ مطالعات بینا-رشته ای، شامل کردارشناسیِ حیوانی، اخلاق، فلسفه، روانشناسی و . . .، شکل گرفته است با عنوان Animal morality، که میتوان معادل فارسی «اخلاق در حیوانات» را برای آن پیشنهاد کرد. هدف از این شاخه، مطالعه و بررسی این مطلب است که تا چه اندازه میتوان از حیوانات به مثابۀ سوژه های اخلاقی یاد کرد؟ به تعبیر دیگر، پرسش اساسی این شاخۀ مطالعاتی بینا-رشته ای، که نسبتن هم نوین محسوب میشود، این است که آیا حیوانات را میتوان عاملهای اخلاقی دانست و از اینرو، آیا میتوان مولفه های یک زندگیِ اخلاقی را در حیوانات مشاهده کرد؟ اگر حیوانات را بتوان به مثابۀ سوژه های اخلاقی درنظر گرفت، اخلاقِ مورد نظر در گونه های دیگر جانوری تا به چه اندازه به اخلاق در میان گونه های انسانی شباهت دارد؟ افرادی که در این زمینه مشغول به فعالیت هستند امیدوارند با نشان دادن این مطلب که میتوان مولفه های یک زندگیِ اخلاقی را در بسیاری از گونه های دیگر ملاحظه کرد، به پیچیدگیِ هرچه بیشتر دیگر گونه های جانوری برسند و از آنجا راه را برای گنجاندن حیوانات به مثابۀ «شخصیتهای حقوقی»، یعنی «اشخاص» و کسانیکه از حقوقیِ قانونی برخوردارند، هموار کنند (در اینجا میتوان از فرانس دو وال [Frans de Waal]، کردارشناسِ جانوریِ هلندی به عنوان یکی از اشخاص برجسته در این زمینه یاد کرد. از نظر دو وال، مولفه های اساسی یک زندگی اخلاقی، شامل همدلی و همدردی،گرایشهای پیشرفتۀ اجتماعی، و مقابله به مثل و انصاف یا بی طرفی را میتوان در بسیاری از گونه های جانوری دیگر مشاهده کرد).

شاید بتوان اینگونه عنوان کرد که شاخۀ مطالعاتی «اخلاق در حیوانات» قصد دارد خود را به عنوان مکملی برای «اخلاق ارتباط با حیوانات» مطرح کرده و با نشان دادن پیچیدگیِ هرچه بیشتر گونه های مختلف جانوری گام را یک مرحله از هدف «اخلاق ارتباط با حیوانات» که تلاشی است برای گنجاندنِ حیوانات در سپهر توجه اخلاقی و لحاظ کردن آنها به عنوان متعلَّقهای اخلاقی، فراتر گذاشته و با بررسی امکانِ سوژۀ اخلاقی بودنِ گونه های جانوری دیگر راه را برای گنجاندن حیوانات در سپهر توجه اخلاقی و قانونی فراهم کند.

@BeKhodnotes

🎊🎊🎊 لینک خرید کتاب حق حیوان، خطای انسان با تخفیف از سایت آثار برتر
https://bit.ly/2AhxWSf

@kargadanpub

بخش‌هایی از کتاب حق حیوان، خطای انسان
@kargadanpub

بهنام خداپناه، مترجم کتاب حق حیوان، خطای انسان، درباره اهمیت این کتاب و فصول آن توضیح می‌دهد 👇
@kargadanpub

دوستی لطف فرمودند و سه سوال را از من مطرح کردند. من هم در حد توان کوشیدم پاسخ ایشان را در فایل صوتی بعدی بدهم.
1-به نظر شما گیاهخواری نتیجه ای هم داره؟ الان بیش از یک ساله وگن هستم. گیاهخواری من به تنهایی چه نتیجه ای داره؟ حیوانات همچنان شکنجه و کشته میشن و مردم هم میخرن.نتیجه خیلی برام مهمه. چه کار کنیم تا بهترین نتیجه رو داشته باشه؟ 2- تبلیغ کردن گیاهخواری و معرفی کتاب و فیلم درباره حیوانات در شبکه های اجتماعی تاثیر داره؟ 3- نظرتون درباره گوشت آزمایشگاهی چیه؟ به نظر شما در آینده می تونه جای محصولات حیوانی رو بگیره؟
برای توضیحات بیشتر درخصوص پرسش اول میتوانید به مطلبی که مدتها قبل نوشته بودم و لینک آن در این کانال مراجعه کنید: https://news.1rj.ru/str/Bekhodnotes/315

👇👇👇

خواستم به مناسبت تجربه خودم از درد شدید ناشی از کلیه سنگساز نوشته ای در مذمت درد بنویسم اما دیدم پیشتر این کار را کرده ام. برای همین، نوشته ای را که پیشتر در مذمت درد نوشته بودم مجدد انتشار میدهم. در تمام مدتی که این درد با من بود/هست، ناخودآگاه تصاویر درد و رنج حیواناتی جلوی چشمانم رژه میروند که ما انسانها شدیدترین دردها را به اشکال مختلف بر آنها وارد میکنیم اما رنج نخوردن گوشت را به جان نمیخریم (به فرض اینکه بتوان از چنین رنجی سخن گفت!)👇👇👇

1. درد بدترین چیز عالم است. شاید پربیراه نباشد اگر بگوییم که درد همان بدی است، هرچند از دو وجهه نظر متفاوت، یکی از منظری طبیعی و دیگری از منظری هنجارین و ارزشی. در یک کلام ناآزموده، چه بسا بتوان گفت که همه رذایل اخلاقی قابل فروکاست به دردند، هرچند صحت و سقم جهانشمولیتِ این ادعا باید در مورد تک تک این رذایل مورد بررسی قرار گیرد. اما برای اینکه بدیِ درد را بهتر تصور کنیم اندکی روی این واقعیت درنگ کنیم که هنگام درد کشیدن حاضریم چه کارها که نکنیم؟! نگاهی به تنوعی از داروهای مسکن و ضددرد به نحو خاص، و کل داروها و تجهیزات پزشکی به نحو عام که امروزه بشر ابداع و تولید کرده است، در اشاره به همین مطلبند که همّ و غمّ اصلی پزشکی، البته با مسامحه، همین کاستن از درد بوده است. ما در هنگام درد کشیدن، مادامیکه این درد حاصل انتخاب خودآگاهِ خودمان نباشد، به زمین و زمان چنگ میزنیم که به هر قیمتی که شده آنرا فرو بنشانیم. چه بسا چیزی را مصرف کنیم که، ولو به قیمت وارد ساختن آسیب جدی به دیگر اعضای بدنمان، به مدت کوتاهی هم که شده این درد را آرام کند. براین اساس، پر بیراه نبود که جان استوارت میل درد را معادل بدی میگرفت.

2. اما نکته اینجاست که این تنها ما انسانها نیستیم که در تجربه درد با یکدیگر سهیم هستیم. ما در تجربه این درد با خویشاوندانِ غیر انسانی مان (که برچسب عام و فراگیر «حیوانات» را طوری به آنها میزنیم که انگار خودمان تافته ای جدا بافته از آنان هستیم) مشترک هستیم. به همان اندازه که من و شما، آگاهانه، دردی را برنمی گزینیم، و ترجیح نمیدهیم، این در مورد گونه های دیگرِ حیوانی نیز صادق است. هیچ حیوانی، دستکم به صورت آگاهانه، برنمیگزیند که در درد باشد. به نحو خاص و مشخص، هیچ حیوانی کشته شدن، آسیب دیدن، و رنج کشیدن را انتخاب نمیکند. ترس و فرار از منبع آن، در همه گونه ها شاهدی بر این مدعاست. ترجیح همه گونه های حیوانی، من جمله خودِ ما، گریز و دوری از منبع درد است. درد درد است و درد بد است، خواه توسط کودکی احساس شده باشد، یا سیاهی، زنی یا مردی، و یا حیوانی. درد برای همه درد است، ولو افرادی متفاوت با آستانه های متفاوت از تجربه درد.

3. حال مسئله اصلی در بی تفاوتی ما به دردِ گونه های دیگر و به هیچ گرفتن آن است. ما بنا به دلایل بسیار زیادی دردِ گونه های دیگر را نمیبینیم، و یا اینگونه ترجیح میدهیم که نبینیم. منظورم از گونه های دیگر صرفا حیواناتی نیستند که در حیات وحش به صورت طبیعی زندگی میکنند و یا صرفا سگها و گربه های محلمان. بلکه گستره بسیار بیکرانی از جانورانی که برای خوراک، پوشاک، آزمایش، سرگرمی و . . . پرورش میدهیم. این گستره به قدری انبوه و بیکران هستند که به عنوان مثال در کشوری مثل آمریکا همه ساله حدود ده میلیارد، یا یک و نیم برابرِ جمعیت جهان (به استثنای ماهیها و دیگر آبزیان) حیوان در این راستا از میان میروند و تنها فدای منافعِ یک گونه خاص میشوند (اینکه چرا آمریکا را مثال زدم به خاطر شفافیت نسبیِ آمار این کشور در این زمینه است). مسئله اصلی ما در داشتن معیارهای دوگانه، یا دابل استاندارد، است. ما در حالیکه درد را برخود نمیپسندیم، آنرا در بدترین شکلش برای گونه های دیگر میپسندیم و روا میشمریم. ما هنوز گونه های دیگر را در سپهر اخلاقیِ خود نگنجانیده ایم، یا اینگونه ترجیح میدهیم که نگنجانیم، و با آنها به مثابه «دیگری»یی که باید به دردشان توجه کرد رفتار نمیکنیم. هنوز در این وهمِ دکارتی به سر میبریم که آنها ماشینهایی هستند مرکب از فنر و چرخ دنده، در حالیکه ما در نقطه مقابل آنها «روح در ماشینِ» تنیم. گرایش ما نسبت به آنها، در بهترین حالت، بی تفاوتی، و در بدترین حالت، عاملِ مستقیمی شدن برای دردشان است.

@BeKhodnotes